(Αρχική Σημείωση: Το κείμενο αυτό του Manolo77 δημοσιεύθηκε αρχικά πριν από 4 χρόνια με αφορμή την μη πρόκριση του Ολυμπιακού σε ένα ακόμα Final 4 – ναι φίλε αναγνώστη έχουμε και τέτοια βίτσια – τελικά αποφασίσαμε να το επικαιροποιήσουμε (2η φορά τον Μάιο του 2023) προσθέτοντας παραπομπές στα κείμενα που έχουμε γράψει κατά καιρούς και αναφέρονται στις συμμετοχές του Θρύλου στην μεγάλη γιορτή του Ευρωπαϊκού μπάσκετ. Ο Μανώλης λοιπόν μας ταξιδεύει με μια σύντομη αναδρομή στις σημαντικότερες στιγμές του Θρύλου για την περίοδο 1994-2017. Όρεξη να έχετε θα σας κρατήσει παρέα για αρκετή ώρα. Αλλά τι λέω για να είστε εδώ είστε και εσείς μέλος της ερυθρόλευκης μπασκετικής “αίρεσης” οπότε δεν χρειάζεστε παροτρύνσεις. Επειδή με έτρωγε το χέρι μου να γράψω και εγώ μια κουβέντα για το κάθε F4 πετάγομαι με μια σημείωση στο τέλος κάθε ενότητας. Συμπαθάτε με 🙄) – Red Emerald
∼o∼
Λίγες μέρες πριν τη μεγάλη γιορτή του Ευρωπαϊκού μπάσκετ και ο Ολυμπιακός βρίσκεται μετά από από 5 χρόνια (συγκεκριμένα πριν την περίοδο 2016–17), και πάλι εντός 4άδας της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης.
Μια ομάδα συνυφασμένη όσο λίγες με τον εν λόγω θεσμό, καθώς μετρά έντεκα συμμετοχές σε Final 4 (όσες και ο Παναθηναϊκός, αν συνυπολογίζεται η περίοδος 2000–01 της Suproleague), πίσω μόνο από τις CSKA (19), Barcelona, Real (16) και Maccabi (12) και με τρεις κατακτήσεις τροπαίων.
Και μπορεί φέτος να έχουμε μεγαλύτερη προσμονή και αγωνία από προηγούμενα έτη για το τζάμπολ, ωστόσο το σίγουρο είναι ότι σε αυτές τις δέκα παρουσίες έχουμε ζήσει σχεδόν τα πάντα, ευχάριστες και δυσάρεστες στιγμές, όλες μέσα σε ένα mixer αναμνήσεων που οι μεγαλύτεροι σε ηλικία, δεν μπορούμε να τις βγάλουμε από το μυαλό μας.
Ας δούμε όμως συνοπτικά, μέσω μιας μικρής αναδρομής, τι έχει κάνει ο Ολυμπιακός στα Final 4, ξεκινώντας από το μακρινό 1994 στο Τελ Αβίβ και φτάνοντας μέχρι την τελευταία παρουσία στο Βελιγράδι το 2022.
1993 – 94 | Τελ Αβίβ | (ΤΡΟΠΑΙΟΥΧΟΣ: Μπανταλόνα)
Η παρθενική συμμετοχή των ερυθρόλευκων σε final 4 κρύβει δύο ιδιαιτερότητες και άλλη μία bonus. Η πρώτη είναι ότι παρά το γεγονός πως ο Ολυμπιακός φτάνει για πρώτη φορά στην τελική 4άδα (σε αντίθεση με τις ισπανικές Μπαρτσελόνα και Μπανταλόνα), αποτελεί το αδιαφιλονίκητο φαβορί για την κατάκτηση του Κυπέλλου, καθώς η εντυπωσιακή του παρουσία στη Φάση των Ομίλων και στα Προημιτελικά, όπου απέκλεισε την Κίντερ Μπολόνια, δεν αφήνει πολλά περιθώρια αμφισβήτησης της ανωτερότητας του.
Η περιρρέουσα αυτή ατμόσφαιρα, θέλοντας και μη, έγινε ακόμη εντονότερη μετά τη νίκη στον ημιτελικό απέναντι στον αιώνιο αντίπαλο (η δεύτερη ιδιαιτερότητα που λέγαμε, με τον πρώτο εμφύλιο ελληνικών ομάδων στα πλαίσια της Euroleague).
Όμως στον τελικό του Τελ Αβίβ, εδραιώνεται η κατάρα των φαβορί που κρατάει για πολλά χρόνια (από την εποχή της Γιουγκοπλάστικα με συνεχιστές την Παρτιζάν και τη Λιμόζ) και το μαγικό άγγιγμα του «Γκαστόνε» Ομπράντοβιτς, ενώ υπεισέρχεται και ο «παράγοντας Ιωαννίδης» (η bonus ιδιαιτερότητα) με το περίφημο σακάκι, ο οποίος στην 4η δική του συμμετοχή σε Final 4, ουσιαστικά θα μεταφέρει το δικό του «βάρος» από τις προηγούμενες τρεις αποτυχημένες απόπειρες του, στους ώμους των παικτών, με την ομάδα να μένει δίχως πόντο στα τελευταία 7’, πνιγμένη μέσα στο άγχος της και χάνοντας χρυσή ευκαιρία να φτάσει στην κορυφή του Ευρωπαϊκού μπάσκετ.
Για αυτό το Final 4 έχουν χυθεί τόνοι μελανιού και έχει σημαδέψει μια ολόκληρη γενιά. Αυτό όμως που τότε μας το στέρησε η ιστορία, ήρθε χρόνια αργότερα να μας το επιστρέψει και μάλιστα στο πολλαπλάσιο!
Ο MVP μου: Η ειρωνεία ήταν ότι επίσημα MVP ψηφίστηκε στο ημίχρονο του τελικού, ο … μοιραίος Πάσπαλιε! Όμως σε εκείνο το Final 4 έδειξε την ηγετική του στόφα ο Σιγάλας, ο πιο σταθερός παίκτης της ομάδας, ο οποίος στον ημιτελικό «έσβησε» τον Γκάλη, δίνοντας και πολύτιμες επιθετικές λύσεις με τρίποντα σε κρίσιμα σημεία, ενώ και στον τελικό ήταν μαζί με τον Τόμιτς, ο μόνος με καθαρό μυαλό, συνεισφέροντας και 14 πόντους (2ος σκόρερ).
Στατιστικά
Ολυμπιακός – Παναθηναικός (77-72)
Ολυμπιακός – Joventut Badalona (57-59)
(Σημείωση: Για αυτό το Final-4 έχουν γραφτεί και ειπωθεί πολλά. Εμείς μετά από πολλά χρόνια και εν μέσω πανδημίας βρήκαμε το κουράγιο να ξαναδούμε τους αγώνες και να βγάλουμε συμπεράσματα με απόσταση χρόνου και χωρίς το συναίσθημα της στιγμής. Ο Manolo77 ΕΔΩ αλλά και ο Navaho ΕΔΩ έγραψαν ξεχωριστά κείμενα για τον πιο μαύρο τελικό στην ιστορία του ερυθρόλευκου μπάσκετ ενώ ο Manolo77 έχει γράψει και για τον πρώτο εμφύλιο απέναντι στον ΠΑΟ ΕΔΩ. Τα κείμενα αυτά έχουν ιδιαίτερη σημασία για εμάς στο Red Point Guard και με κάθε ευκαιρία, πόσο μάλλον τώρα, θα σας τα υπενθυμίζουμε).
1994 – 95 | Σαραγόσα | (ΤΡΟΠΑΙΟΥΧΟΣ: Ρεάλ Μαδρίτης)
Η δεύτερη (και πρώτη από τις συνολικά τρεις back2back) συμμετοχή του Ολυμπιακού σε Final 4 έχει μια μεγάλη ομοιότητα με την παρθενική του στο Τελ Αβίβ (εμφύλιος ημιτελικός => εμπειρία στη διαχείριση των συναισθημάτων), αλλά και μια ειδοποιό διαφορά, καθώς αυτή τη φορά όχι μόνο δεν είναι το φαβορί, αλλά βλέπει τη διψασμένη Ρεάλ να αγωνίζεται ουσιαστικά εντός έδρας και με ένα Σαμπόνις να μην έχει αντίπαλο…
Ο ημιτελικός θα κυλήσει διαφορετικά σε σχέση με το Τελ Αβίβ, καθώς οι πράσινοι ελέγχουν τον αγώνα στο μεγαλύτερο μέρος του, πριν ένα τρίποντο ξέσπασμα των Τζόνσον και Τόμιτς στο φινάλε, χαρίσουν στον Ολυμπιακό τη 2η σερί πρόκριση σε τελικό. Εκεί για πρώτη φορά μετά από χρόνια, θα επικρατήσει ο νόμος του φαβορί με τη Ρεάλ να φθάνει σχετικά εύκολα στην κατάκτηση του τροπαίου.
Ο MVP μου: Αναμφίβολα η εμφάνιση του fast Eddie στον ημιτελικό του δίνει τον τίτλο (27 πόντοι και 10 ριμπάουντ), παρά το γεγονός ότι στον τελικό έμεινε σε «ρηχά» νερά από το ασφυκτικό μαρκάρισμα των Μπιριούκοφ και Καργκόλ.
Στατιστικά
Ολυμπιακός – Παναθηναικός (52-58)
Real Madrid – Ολυμπιακός (73-61)
(Σημείωση: Όταν ο Red Emerald ρώτησε τον Terrencenesquik τι θυμάται από τον τελικό της Σαραγόσα ο αυθάδης νέος ψέλισε “ήμουν πολύ μικρός όχι πολλά”. “Πολύ ωραία λοιπόν αναλαμβάνεις να γράψεις game report για τον τελικό – ώστε να μην έχουμε στο μέλλον παρόμοια προβλήματα”. Ο ντροπιασμένος Terrence έτρεξε γρήγορα στο πληκτρολόγιο του. Εντάξει μπορεί να μην έγινε ακριβώς έτσι αλλά ο μύθος είναι ορισμένες φορές πιο ωραίος από την πραγματικότητα.. Σε κάθε περίπτωση ο “μικρός” έγραψε κειμενάρα που αξίζει να διαβάσετε ΕΔΩ)
1996 – 97 | Ρώμη | (ΤΡΟΠΑΙΟΥΧΟΣ: Ολυμπιακός)
Ο Ολυμπιακός θα φτάσει στη γη της Επαγγελίας του, δύο χρόνια μετά και αφού έχει μεσολαβήσει η απομάκρυνση του Ιωαννίδη και ο ερχομός του Ίβκοβιτς. Η μπαγκέτα έχει περάσει πλέον στα χέρια του Ρίβερς και η ομάδα (αν και δε διατυμπανίζεται) φαίνεται έτοιμη να σηκώσει το τρόπαιο.
Η ψυχολογία βρίσκεται στα ύψη μετά τη διπλή πρόκριση με μειονέκτημα έδρας (με αντιπάλους στα play off την Παρτιζάν και τον Παναθηναϊκό) και η διαχείριση της όλης κατάστασης από το μετρ της ψυχολογίας, Ίβκοβιτς, είναι άψογη. Στον ημιτελικό με την Ολίμπια Λιουμπλιάνα, οι ερυθρόλευκοι, θα δικαιολογήσουν πλήρως την ταμπέλα του φαβορί και θα περάσουν εύκολα στον τελικό, με αντίπαλο την επίσης άτιτλη Μπαρτσελόνα (των πέντε Final 4 και των τριών χαμένων τελικών μέχρι τότε) του Αΐτο Ρενέσες.
Στα πρώτα λεπτά θα ξυπνήσουν σε όλους μας θύμησες του Τελ Αβίβ, με την ομάδα να είναι άστοχη (μέχρι και ο Νάκιτς έχασε lay up ανενόχλητος) και να φαίνεται αγχωμένη. Όμως από τη μία η αντιμετώπιση του «σοφού» Ντούντα (εμψύχωση και χειροκροτήματα) και από την άλλη η ηγετική παρουσία του Ρίβερς, θα παρασύρουν σαν … ποταμός τους μπλαουγκράνα, χαρίζοντας το 1ο ευρωπαϊκό τρόπαιο στον Ολυμπιακό!
Ο MVP μου: Το Final 4 της Ρώμης ανήκει δικαιωματικά στο Ντέιβιντ Ρίβερς, ο οποίος πήρε από το χέρι όλη την ομάδα και την οδήγησε στην κορυφή. Τόσο τα νούμερα του (28 πόντοι στον ημιτελικό και 26 στον τελικό), όσο και η εν γένει «διαστημική» του απόδοση αυτό το τριήμερο τον έχουν κατατάξει στα όρια του μύθου για τον Ολυμπιακό…
Στατιστικά
Union Olimpja – Ολυμπιακός (65-74)
Ολυμπιακός – Barcelona (73-58)
(Σημείωση: Η αιώνια πόλη έμελε να μείνει στην ιστορία ως ο τόπος που θα έστεφε τον Θρύλο Πρωταθλητή Ευρώπης για πρώτη φορά. Όπως και αν θέλεις να προσεγγίσεις αυτό τον αγώνα δεν υπάρχει περίπτωση να μην εντυπωσιαστείς από την διαφορά μεταξύ των δύο ομάδων. Ο Ολυμπιακός δεν κέρδισε απλά την Μπαρτσελόνα αλλά τους πήρε όμηρους αφού υπήρχαν σημεία του αγώνα που δεν πρόφθαιναν τους Ερυθρόλευκους κυριολεκτικά. Ο Γιώργος Ξ. είδε το παιχνίδι ξανά και ξανά και κατέγραψε τις σκέψεις του ΕΔΩ)
1998 – 99 | Μόναχο | (ΤΡΟΠΑΙΟΥΧΟΣ: Ζαλγκίρις Κάουνας)
Επιστροφή σε Final 4 μετά από απουσία 1 έτους για τον Ολυμπιακό, ο οποίος ταξιδεύει στο Μόναχο με μεγάλες προσδοκίες, αλλά θα προσγειωθεί ανώμαλα…
Στον ημιτελικό με τη Ζαλγκίρις είναι το απόλυτο φαβορί και πολλοί περιμένουν επανάληψη του προ διετίας θριάμβου με την Ολίμπια, ωστόσο η πραγματικότητα μας διαψεύδει όλους οικτρά. Οι Λιθουανοί καθοδηγούμενοι από δύο μετέπειτα «δικούς μας», τον Τάιους Έντνι μέσα στον αγωνιστικό χώρο και το Γιόνας Καζλάουσκας από τον πάγκο, παρουσιάζουν μια πρώιμη εκδοχή του μοντέρνου μπάσκετ, με quick tempo και πολλά σουτ από μακρινή απόσταση, μη αφήνοντας περιθώριο στους ερυθρόλευκους να αντιδράσουν.
Μια γροθιά στο στομάχι για τον Ολυμπιακό, ο οποίος εκτός από ανέτοιμος, φάνηκε και ανήμπορος να ακολουθήσει το ρυθμό που επέβαλε η Ζαλγκίρις. Η αρχή του τέλους για τη μεγάλη ομάδα των 90ς πλησίαζε, με την πρώτη (από τις δύο συνολικά) συμμετοχή της σε μικρό τελικό να «κλείνει τον κύκλο» των Final 4 για τα επόμενα 10 χρόνια…
Ο MVP μου: Δύσκολο να επιλέξεις τον καλύτερο από αυτό το ναυάγιο, αλλά τουλάχιστον ο Τάρλατς ήταν ο μόνος που πάλεψε στον ημιτελικό με 15 πόντους και 9 ριμπάουντ, στην τελευταία Ευρωπαϊκή του εμφάνιση με τα ερυθρόλευκα, πριν φορέσει τη φανέλα των Μπουλς.
Στατιστικά
Zalgiris Kaunas – Ολυμπιακός (87-71)
(Σημείωση: Για κάποιο περίεργο λόγο δεν έχουμε ακόμα ασχοληθεί όσο και όπως θα έπρεπε ακόμα με το Final 4 του Μονάχου. Όλοι θυμομαστε ότι χάσαμε από μια διαστημική Ζαλγκίρις με κάτω τα χέρια. Τα τελευταία χρόνια υπάρχουν και κάποιοι που κριτικάρουν αρνητικά την τακτική προσέγγιση του Ολυμπιακού σε εκείνο τον ημιτελικό. Όμως αυτό είναι κάτι που πρέπει να αναλυθεί μεθοδικά και θα διορθωθεί σύντομα. Όταν κάποιος από την παρέα του Red Point Guard θα δεχτεί μια προσφορά πολύ “δελεαστική” και θα γράψει για την χειρότερη ερυθρόλευκη παρουσία σε Final 4)
2008 – 09 | Βερολίνο | (ΤΡΟΠΑΙΟΥΧΟΣ: Παναθηναϊκός)
Έπρεπε να περάσουν 10 χρόνια, να φθάσει ο Ολυμπιακός στο ναδίρ και το χέρι των Αγγελόπουλων να μπει βαθιά στην τσέπη, για να γίνει η επαναφορά της ομάδας σε Final 4 και μάλιστα ξανά σε γερμανικό έδαφος, με την ίδια ωστόσο κατάληξη με την τελευταία της συμμετοχή, δηλαδή πικρή ήττα στον ημιτελικό.
Σε έναν ακόμα εμφύλιο με τον αιώνιο αντίπαλο, που στο μεταξύ κυριαρχεί και στην Ελλάδα και στην Ευρώπη, ο Ολυμπιακός αυτή τη φορά ως αουτσάιντερ, θα αποδείξει ότι η διαφορά που τον χωρίζει με τον Παναθηναϊκό δεν είναι αυτή που φαίνεται για τους γνωστούς λόγους στο πρωτάθλημα της Α1. Απέναντι στο κατά τεκμήριο καλύτερο ρόστερ όλων των εποχών των πρασίνων, η ομάδα μας δεν αφήνει να χαθεί ο έλεγχος του αγώνα και αν είχε βρεθεί νωρίς μια λύση απέναντι στο συνεχές pick ‘n’ roll με εκφραστή τον Πέκοβιτς, ή η τελευταία επίθεση είχε ολοκληρωθεί με σουτ, ίσως η ιστορία να γραφόταν διαφορετικά…
Ωστόσο, ο Ολυμπιακός έδειξε ότι έχει επιστρέψει για τα καλά, ότι είναι πάλι δυνατός και ότι στην πρώτη του εμφάνιση μετά από 10 χρόνια σε Final 4, διεκδικεί (όταν τον αφήνουν) μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο τη νίκη από τον αιώνιο αντίπαλο και τη συμμετοχή του στον τελικό. Φυσικά το αποτέλεσμα ήταν η κατάληψη της 4ης θέσης, την ίδια ώρα που ο Παναθηναϊκός έφτανε για 5η φορά στην κορυφή, οπότε κάθε άλλο παρά επιτυχημένη ήταν η παρουσία μας, όμως αυτό το Final 4 ήταν η απαρχή του δεύτερου κύκλου των μεγάλων Ευρωπαϊκών επιτυχιών της ομάδας!
Ο MVP μου: Ο παρεξηγημένος και υποτιμημένος Γκριρ ήταν ο καλύτερος για τον Ολυμπιακό σε αυτό το Final 4 με 18,5 πόντους μ.ο. και μεγάλη εμφάνιση στον ημιτελικό, η οποία όμως έκλεισε με όχι ευτυχή κατάληξη…
Στατιστικά
Ολυμπιακός – Παναθηναικός (82-84)
Ολυμπιακός – Barcelona (79-95)
(Σημείωση: Αλλο ένα μεγάλο ματς που δεν έχουμε γράψει κείμενο. Σε αντίθεση με τα προηγούμενα όμως εδώ είναι πολύ δύσκολο να πείσουμε κάποιον να δει τόσα χρόνια μετά ένα ματς που ξέρει ότι χάσαμε από τον Παναθηναικό (ίσως το μόνο πραγματικά μεγάλο παιχνίδι που ο αντίπαλος πήρε σπουδαία νίκη χωρίς αστάθμητους γκρι παράγοντες) έστω και στις λεπτομέρειες. Παρόλα αυτά πρόκειται για ένα τρομερό ματς που θα πρέπει να αναλυθεί στο μέλλον αφού ήταν ιστορικής σημασίας και ποιότητας. Οψόμεθα..)
2009 – 10 | Παρίσι | (ΤΡΟΠΑΙΟΥΧΟΣ: Μπαρτσελόνα)
Ο Ολυμπιακός ξανά σε Final 4, για 6η φορά στην ιστορία του και αυτή τη φορά ως μοναδικός εκπρόσωπος του Ελληνικού μπάσκετ. Με ένα ρόστερ – στολίδι και πολλές ποιοτικές λύσεις σε όλες τις θέσεις, φαντάζει έτοιμος για το comeback στο θρόνο της Euroleague.
Ο ημιτελικός με την Παρτιζάν, όπου η ομάδα μας είναι το αδιαφιλονίκητο φαβορί, γεννάει τις πρώτες αμφιβολίες, καθώς εμφανίζεται ένα σύνολο ασύνδετο, χωρίς χημεία, το οποίο θα καταφέρει να προκριθεί στον τελικό, από μια στιγμή ολιγωρίας της Σερβικής άμυνας, όπου ο Τσίλντρες πετυχαίνει το highlight της ερυθρόλευκης καριέρας του, με το follow κάρφωμα μετά το airball.. του Τεόντοσιτς, στέλνοντας τον αγώνα στην παράταση και όλους όσους ήμασταν στο Παλέ ντε Μπερσί στα ουράνια, βάζοντας παράλληλα τις καρδιές μας στη θέση τους!
Όμως ο τελικός είναι εντελώς διαφορετική υπόθεση. Η Μπαρτσελόνα στο peak της με τον Πασκουάλ προπονητή, με ένα Ναβάρο που εκείνη την εποχή ήταν ο κορυφαίος των Ευρωπαϊκών παρκέ και με μια ομάδα Λερναία Ύδρα (Μάικλ, Ρούμπιο, Λόρμπεκ, Ν’ Ντογκ), δεν αφήνει κανένα περιθώριο στον Ολυμπιακό και κάνει τον τελικό one team show, κατακτώντας εύκολα το τρόπαιο…
Ο MVP μου: Μόνο και μόνο για το buzzer beater του στον ημιτελικό αλλά και για την προσπάθεια που κατέβαλε στον τελικό (από τους λίγους που έβγαλαν πάθος σε αυτό το final 4), ο Τσίλντρες αξίζει αυτόν τον τίτλο.
Στατιστικά
Barcelona – Ολυμπιακός (86-68)
(Σημείωση: Ο τελικός του Παρισίου βρήκε τον Ολυμπιακό στην κορύφωση της επένδυσης των Αφων Αγγελόπουλων στην ομάδα. Η αποτυχία απέναντι σε μια εξίσου ποιοτική ομάδα αλλά και πιο καλοδουλεμένο σύνολο ήταν ίσως το πιο ηχηρό χαστούκι που άλλαξε τα πάντα. Η επιστροφή του Ντούντα και όσα θα επακολουθήσουν δικαιώνουν τα προγενέστερα. Ο Navaho ανέλαβε το ρόλο του μελετητή αυτού του σπουδαίου αγώνα που δυστυχώς τον χάσαμε δίχως αντίδραση εμφανιζόμενοι κατώτεροι των περιστάσεων. Και αφού το ανέλυσε ξεκίνησε να γκρινιάζει ότι του δίνουμε τάχα μόνο χαμένους τελικούς… και σε ποιόν να τους δώσουμε δηλαδή; Αφού τα λες ωραία. Αν θέλετε να θυμηθείτε όσα έγραψε ο Navaho μπορείτε να διαβάσετε ΕΔΩ)
2011 – 12 | Κωσταντινούπολη | (ΤΡΟΠΑΙΟΥΧΟΣ: Ολυμπιακός)
Μετά από απουσία μόλις 1 έτους και ενώ πολλά πράγματα έχουν αλλάξει στην ομάδα από την τελευταία της συμμετοχή (νέος προπονητής ο Ίβκοβιτς και νεανικό ρόστερ με ηγέτη το Σπανούλη), ο Ολυμπιακός επιστρέφει στο Final 4, ως το απόλυτο underdog, έχοντας απέναντι του την Μπαρτσελόνα στον ημιτελικό αλλά και τις ΤΣΣΚΑ και Παναθηναϊκό να συμπληρώνουν το καρέ…
Λίγοι έδιναν ελπίδες, ακόμα και για παρουσία στον τελικό, αλλά οι παίκτες και ο προπονητής είχαν άλλη άποψη. Σε αντίθεση με το Final 4 του Παρισίου, βλέπουμε ένα σύνολο σφιχτοδεμένο, με ξεκάθαρο προσανατολισμό και περίσσιο πάθος και θράσος. Στον ημιτελικό ο Σπανούλης θα πάρει την ομάδα από το χέρι, οδηγώντας την ξανά στον τελικό ή καλύτερα στο … λάκκο των λεόντων με αντίπαλο την ΤΣΣΚΑ!
Εκεί θα συντελεστεί ίσως το μεγαλύτερο θαύμα στην ιστορία του θεσμού, η επικότερη ανατροπή, με τους ερυθρόλευκους από το καναβάτσο στα τέλη της 3ης περιόδου και το –19, να ρίχνουν νοκ άουτ την ΤΣΣΚΑ στο τελευταίο δευτερόλεπτο, δια χειρός Πρίντεζη, στο κορυφαίο buzzer beater που έχουμε δει στην Euroleague! Μετά από αυτή τη νύχτα, τίποτα δε θα ήταν πια ίδιο για όλο τον οργανισμό του Ολυμπιακού… Η καταξίωση και η επιστροφή στον Ευρωπαϊκό θρόνο είχε έρθει με τον πλέον απρόσμενο τρόπο και μια νέα εποχή ξημέρωνε!
Ο MVP μου: Μπορεί ο Σπανούλης να ήταν ο κορυφαίος του ημιτελικού, μπορεί ο Παπανικολάου να έκανε την εμφάνιση της ζωής του στον τελικό, αλλά αν το «πεταχτάρι» του Πρίντεζη δεν είχε βρει στόχο, θα μιλάγαμε από άλλη βάση και τίποτα δε θα ήταν το ίδιο… Άρα, Pri for MVP!
Στατιστικά
Ολυμπιακός – Barcelona (68-64)
CSKA Moscow – Ολυμπιακός (61-62)
(Σημείωση: Αν υπάρχει μπασκετικός Ολυμπιακός παράδεισος παίζει αυτό το μάτς κάθε μέρα στο prime time και στο τέλος του σου διαγράφει η μνήμη για να το ξαναδείς την επόμενη. Μεταξύ μας τώρα, ακόμα και σήμερα όταν το ξαναβλέπετε δεν νιώθετε την ίδια αγωνία; Είναι ποτέ δυνατόν να γυρίσει αυτό το μάτς; Είναι σίγουρα λιγότερο πιθανό από ότι έγινε στο Τελ Αβιβ που αρκετοί λένε “μας το έδωσε η τύχη πίσω για εκείνο το ματς”. Πολλοί στην παρέα μας λένε ότι η ανάμνηση εκείνης της βραδιάς είναι καλύτερη και από σεξ με την καψούρα των εφηβικών τους χρόνων. Μα καλά τόσο χάλια σέξ κάναμε μικρότεροι; Τέλος πάντων επειδή ίσως μας διαβάζουν και μικρά παιδιά δεν θα το αναλύσω περισσότερο αυτό το ζήτημα. Ας μείνουμε στο προφανές, είναι μπασκετικά αδιανόητο αυτό που συνέβει εκείνο το βράδυ στην Πόλη απέναντι στην CSKA. Ο Terrencenesquik έγραψε ΕΔΩ για αυτό όλα όσα δεν μπορούσαμε να κατανοήσουμε στο LIVE εκείνο το βράδυ του Θρύλου στην χώρα των θαυμάτων. Ενώ με αφορμή αυτό απίστευτο παιχνίδι ο Ataraxias έγραψε το πρώτο κείμενο του Μπασκετόγαυρου ΕΔΩ )
2012 – 13 | Λονδίνο | (ΤΡΟΠΑΙΟΥΧΟΣ: Ολυμπιακός)
Το δικό μας «απόλυτο μπάσκετ», η δική μας μοναδική παράσταση και εμφατική κατάκτηση της κορυφής! Σε ένα τριήμερο «μπασκετικού οργασμού», ο Ολυμπιακός θα μείνει με το γκάζι πατημένο σε όλο τον ημιτελικό με την ΤΣΣΚΑ (χτίζοντας πλέον την παράδοση του απέναντι στους Ρώσους) και για τρία δεκάλεπτα στον τελικό με τη Ρεάλ, παρασέρνοντας τα πάντα στο διάβα του και κάνοντας το back2back, μετά τη Μακάμπι της προηγούμενης δεκαετίας και τα «τρομερά μωρά» της Γιουγκοπλάστικα στα τέλη των 80ς…
Ένα Final 4 – όνειρο, όπου οι ερυθρόλευκοι θα πιάσουν ίσως την κορυφαία απόδοση που έχουμε δει σε τέτοιους αγώνες (θυμίζοντας τη Ζαλγκίρις του Μονάχου), επιβάλλοντας το παιχνίδι τους και δείχνοντας σε όλους ότι είναι η κορυφαία ομάδα της σύγχρονης εποχής (αφού σε μερικούς δεν αρέσει η 7ετία)…
Τι να πρωτοπούμε για αυτό το Final 4; Για το «στραγγάλισμα» της ΤΣΣΚΑ; Για τη ραψωδία τριπόντων του Σπανούλη με τη Ρεάλ; Για τους «λυσσασμένους» Παπανικολάου και Χάινς που έπαιζαν σα να ήταν ο τελευταίος τους αγώνας; Για το στρατηγό Λο που έκανε τα γκαρντ της Ρεάλ να τον βλέπουν στον ύπνο τους; Για τον Μπαρτζώκα που είχε το θάρρος να μην πάει σε «κλεφτοπόλεμο» στον τελικό, αλλά πήγε τον αγώνα στους 100 πόντους (στο ρυθμό της Ρεάλ δηλαδή) και δικαιώθηκε; Ήταν όλοι τους υπέροχοι!
Ο MVP μου: Σπανούλης! Whο else? Η εμφάνιση του στο 2ο ημίχρονο του τελικού είναι all time classic… Ο τρόπος με τον οποίο σηκωνόταν σε κάθε τρίποντο, έδινε σε όλους μας τη σιγουριά ότι δεν υπήρχε περίπτωση να αστοχήσει.
Στατιστικά
CSKA Moscow – Ολυμπιακός (52-69)
Ολυμπιακός – Real Madrid (100-88)
(Σημείωση: Κανένα back 2 back δεν γίνεται να θεωρηθεί εύκολο είδικα σε ένα θέσμο όπως η Euroleague που όλα κρίνονται σε βάθος χρόνου αλλά και σε 2 ζαριές στο Final 4. Όμως η ομάδα του Coach B κατέκτησε τον πιο εύκολο από τους 3 τίτλους και με τρόπο εμφατικό απέναντι σε μια ομάδα που όπως απεδείχθει στα επόμενα χρόνια ήταν το πιο σοβαρό και ποιοτικά χτισμένο ευρωπαικό project. O Γιώργος Ξ. έγραψε ΕΔΩ την ανάλυση εκείνου του αγώνα που ήταν και ο τελευταίος ευρωπαικός τίτλος του Θρύλου (μέχρι τον επόμενο).
2014 – 15 | Μαδρίτη | (ΤΡΟΠΑΙΟΥΧΟΣ: Ρεάλ Μαδρίτης)
Άλλη μια ονειρική σεζόν για τον Ολυμπιακό, ο οποίος θα προκριθεί σε ένα ακόμη Final 4 με επικό τρόπο, μετά από μια καταπληκτική σειρά με την Μπαρτσελόνα, φτάνοντας ένα βήμα από την κατάκτηση του τροπαίου…
Στον ημιτελικό ο γνωστός αντίπαλος, η ΤΣΣΚΑ, ενισχυμένη και με τον Κιριλένκο κατά τη χειμερινή μεταγραφική περίοδο. Ο αγώνας κυλάει στο τέμπο που βολεύει τους ερυθρόλευκους, οι οποίοι δε χάνουν την επαφή με το σκορ και εξαπολύουν στα τελευταία λεπτά την τελική τους αντεπίθεση, με ποιον άλλο, τον άποντο μέχρι τότε Σπανούλη, που θα σκοράρει με κάθε πιθανό και απίθανο τρόπο, για να οδηγήσει τον Ολυμπιακό σε έναν ακόμα τελικό!
Εκεί θα βρει ξανά τη Ρεάλ, στο γήπεδο της όμως αυτή τη φορά. Οι ερυθρόλευκοι θα παλέψουν, όμως κάτι η δύναμη της έδρας, κάτι οι αστάθμητοι παράγοντες Νοτσιόνι, Ματσιούλις και το «ξύπνημα» του Κάρολ στην πιο κρίσιμη στιγμή του αγώνα, θα γείρουν την πλάστιγγα στη μεριά των Μαδριλένων, οι οποίοι θα κατακτήσουν το τρόπαιο μετά από 20 χρόνια, με τον ίδιο αντίπαλο και ξανά σε ισπανικό έδαφος…
Ο MVP μου: Θα ψηφίσω Σλούκα! Ο Έλληνας γκαρντ στις τελευταίες του (μέχρι τις επόμενες;) Ευρωπαϊκές εμφανίσεις με τα ερυθρόλευκα, θα πραγματοποιήσει μεστές εμφανίσεις, τόσο στον ημιτελικό, όσο και στον τελικό, αφήνοντας την αίσθηση ότι έχει εξελιχθεί πλέον σε top guard.
Στατιστικά
CSKA Moscow – Ολυμπιακός (68-70)
Real Madrid – Ολυμπιακός (78-59)
(Σημείωση: Ο Ολυμπιακός έφτασε σε εκείνο τον τελικό με τον αέρα της ομάδας που μπορεί να επιτύχει το απίθανο και υπό οποιεσδήποτε συνθήκες. Όμως οι συνθήκες είχαν πλέον αλλάξει, η Ρεάλ είχε σφυρηλατηθεί την προηγούμενη 3ετία και αυτή την φορά ήταν αποφασισμένη να φτάσει στην κορυφή. Η αδυναμία του Ολυμπιακού να περιορίσει τον παράγοντα Νοτσιόνι και ενδεχομένως η απειρία του coach Σφαιρόπουλου για τέτοιας σημασίας αγώνα έπαιξαν ρόλο στον τελικό. Ο Navaho πήρε και πάλι την ευθύνη της ανάλυσης αυτής της βαριάς ήττας και μπορείτε να απολαύσετε την ανάλυση του ΕΔΩ)
2016 – 17 | Κωνσταντινούπολη | (ΤΡΟΠΑΙΟΥΧΟΣ: Φενερμπαχτσέ)
Η τελευταία παρουσία του Ολυμπιακού σε Final 4 έμελλε να είναι σε μια πόλη όπου δοξάστηκε, αυτή τη φορά όμως με άλλη κατάληξη, έχοντας για 2η φορά τα τελευταία χρόνια την ατυχία να αγωνίζεται στην έδρα της ομάδας που τελικά κατέκτησε το τρόπαιο.
Καταφέρνοντας να προκριθεί από μια σειρά 5 αγώνων με την Εφές, διά πυρός και σιδήρου και αφού υποχρεώθηκε να ανακτήσει το πλεονέκτημα έδρας, ανατρέποντας το εις βάρος του (1–2), ο Ολυμπιακός πήγε στο final 4, ως outsider μεν, με τη στόφα της μεγάλης ομάδας δε. Γεγονός το οποίο επιβεβαίωσε στον ημιτελικό με την ΤΣΣΚΑ, όπου με τους γνωστούς πλέον ηρωισμούς στο φινάλε του αγώνα, πήρε άλλη μια νίκη σε νοκ άουτ αγώνα απέναντι στην αρκούδα, η οποία αποτελεί διαχρονικά τον ιδανικό αντίπαλο για τους ερυθρόλευκους σε Final 4 (4– 0 ρεκόρ)…
Στον τελικό όμως, ο Ολυμπιακός λύγισε τόσο από το βάρος της έδρας, όσο και από τη φόρμα της Φενερμπαχτσέ, η οποία «έτρεχε» ένα σερί νικών για μήνες και δεν ήταν διατεθειμένη να αφήσει την ευκαιρία να πάει χαμένη, φέρνοντας έτσι στην Τουρκία το 1ο Κύπελλο της Euroleague, μετά από προσπάθειες ετών. Έτσι η ιστορία έγραψε ότι οι ερυθρόλευκοι θα τερμάτιζαν για ακόμα μια χρονιά 2οι, έχοντας όμως το παράσημο ότι απέκλεισαν έναν αντίπαλο του μεγέθους της ΤΣΣΚΑ και έπεσαν μαχόμενοι σε ένα τελικό, όπου η δυναμική της Φενερμπαχτσέ ήταν τέτοια, που ίσως καμιά ομάδα στην Ευρώπη δε θα μπορούσε να πετύχει κάτι καλύτερο.
Ο MVP μου: Ο Κώστας Παπανικολάου υπήρξε συγκινητικός στον ημιτελικό με 14 πόντους και 9 ριμπάουντ, δίνοντας λύσεις σε όλους τους τομείς του παιχνιδιού και κερδίζοντας κατά κράτος τη μάχη με τα αντίπαλα forwards. Μπορεί στον τελικό να υστέρησε, όπως και όλη η ομάδα, ωστόσο συνολικά ήταν από τους καλύτερους σε αυτό το Final 4.
Στατιστικά
CSKA Moscow – Ολυμπιακός (78-82)
Fenerbahce – Ολυμπιακός (80-64)
(Σημείωση: Με έναν ακόμα τελικό στην Κων/πολη τον 2ο μέσα σε 5 χρόνια ο Ολυμπιακός έκλεισε τον κύκλο της ομάδας που έμεινε γνωστή ως οι “Refuse to Lose”. Δυστυχώς για εμάς ο αντίπαλος μας η Φενερμπαχτσε (και ομάδα του Ζ. Ομπράντοβιτς) ήταν πιο ποιοτική και με το πλεονέκτημα έδρας και την δίψα του πρώτου τίτλου επικράτησε σχετικά εύκολα. Αυτός θα ήταν ο 2ος τελικός για τον Γ. Σφαιρόπουλο ο οποίος μετά τους 2 συνεχόμενους τίτλους στο πρωτάθλημα και τους 2 τελικούς Euroleague θα έμπαινε στο πάνθεον των τεχνικών που προσέφεραν όσο λίγοι στον Ολυμπιακό. Ο κύκλος όμως αυτής της ομάδας είχε κλείσει και οι αποχωρήσεις ήταν ζήτημα χρόνου. Ο TerrenceNesquik έγραψε την ανάλυση για την τελευταία εμφάνιση του Kill Bill και των συντρόφων του σε Final-4 και μπορείτε να το διαβάσετε ΕΔΩ)
2021 – 22| Βελιγράδι | (ΤΡΟΠΑΙΟΥΧΟΣ: Εφές)
Ο Ολυμπιακός επανήλθε πέρυσι εμφατικά στο 11ο F4 της ιστορίας του, σε μια περίοδο κατά την οποία έδειχνε σταδιακή βελτίωση, αποδίδοντας total basketball από ένα σημείο και μετά και βγάζοντας νέους πρωταγωνιστές, όπως τους Walkup, Fall, Dorsey και φυσικά τον Vezenkov, ο οποίος θα έκανε σεζόν καριέρας (μέχρι την επόμενη)! Φυσικά οι παλιοσειρές Σλούκας και Παπανικολάου, μαζί με τους Λαρεντζάκη, McKissic, Martin και Livio, οι οποίοι παρέμειναν στο roster ήταν εκεί όταν τους χρειάστηκε η ομάδα, οδηγώντας την μετά από μια δραματική σειρά με τη Monaco στο Βελιγράδι, όπου διεξήχθη το περσινό F4. Ο Μπαρτζώκας αναμενόμενα ανακηρύχθηκε προπονητής της χρονιάς, βγάζοντας τους ερυθρόλευκους από το τέλμα των προηγουμένων ετών και το σκηνικό έμοιαζε ιδανικό για να φθάσει ο Ολυμπιακός στην κορυφή.
Αντίπαλος στον ημιτελικό θα ήταν η εν ενεργεία πρωταθλήτρια Efes, με ένα γαλαξία αστέρων στο roster της και νωπές τις δάφνες από την κατάκτηση του τροπαίου την περίοδο 2020 – 21. Ωστόσο, στο πλευρό των ερυθρόλευκων θα ήταν μια λαοθάλασσα οπαδών, οι οποίοι μετέτρεψαν τη Stark Arena σε ΣΕΦ! Ο Ολυμπιακός ξεκίνησε καλά τον ημιτελικό, με την Efes να μην μπορεί να επιβάλει το παιχνίδι της και την ομάδα του Μπαρτζώκα να ελέγχει το ρυθμό. Οι δυο ομάδες ήταν κοντά στο σκορ μέχρι που ένα ξέσπασμα στο 3ο δεκάλεπτο με πρωτεργάτες τους Bryant και Singleton έβαλε την Τουρκική ομάδα σε θέση οδηγού.
Ο Ολυμπιακός, όμως, δεν είχε πει την τελευταία του κουβέντα και μπόρεσε να διατηρηθεί κοντά στο σκορ, έστω και αν οι επιλογές του στην επίθεση, δεν ήταν οι καλύτερες δυνατές… Μια άψογη συνεργασία των Σλούκα και Martin έφερε τις δυο ομάδες ισόπαλες, λίγα δευτερόλεπτα πριν τη λήξη, με την Efes να έχει την καθοριστική κατοχή. Τη συνέχεια τη γνωρίζουμε όλοι, ο Micic με ένα τρίποντο – μαχαιριά χάρισε τη νίκη στην Efes, που τελικά θα οδηγούσε στον back 2 back τίτλο, η πρώτη ομάδα μετά τον Ολυμπιακό της περιόδου 2011 – 13, που κατάφερνε κάτι αντίστοιχο.
Ο MVP μου: O McKissic ήταν ίσως ο πιο σταθερός παίκτης του Ολυμπιακού στο περσινό F4, στο γνωστό του ρόλο του game changer από τον πάγκο, σαλπίζοντας την αντεπίθεση στον ημιτελικό και παραμένοντας συνεπής στο μικρό τελικό. Η συγκομιδή του των 12 και 11 πόντων είναι ενδεικτική, χωρίς πάντως να αντικατοπτρίζει και την ενέργεια με την οποία αγωνίστηκε! Φέτος φαίνεται ακόμη πιο ώριμος και συνειδητοποιημένος, να οδηγήσει με τους υπόλοιπους συνοδοιπόρους του, τους ερυθρόλευκους στο μπασκετικό Έβερεστ της Ευρώπης!
Στατιστικά
Olympiacos – Anadolu Efes (74-77)
FC Barcelona – Olympiacos (84-74)
(Σημείωση: Κάθε γενιά έχει ένα ματς που την σημαδεύει για πολλά χρόνια αν όχι για πάντα. Για τις σύγχρονες γενιές μπασκετόγαυρων αυτό ήταν ο ημιτελικός του Βελιγραδίου. Παρότι όμως υπήρξε συγκλονιστικό φινάλε με το σούτ του Μίσιτς η Εφές αντικειμενικά έμοιαζε και ήταν πιο έτοιμη για τέτοιας σημασίας ματς – όσοι έχουμε δει αρκετές τέτοιες ομάδες το αναγνωρίζουμε όσο και αν μας ενοχλεί. Το ερώτημα πλέον είναι αν ο Ολυμπιακός σφυρηλατήθηκε από αυτή την ήττα ώστε να φανεί έτοιμος στο Κάουνας και αυτό θα το μάθουμε στις επόμενες ημέρες. Σε ότι αφορά την δική μας ψυχική κατάσταση θα την έχετε καταλάβει από το γεγονός ότι είναι από τα ελάχιστα περυσινά ματς που δεν γράψαμε Encore.)
Φέτος ο Ολυμπιακός με την περσινή εμπειρία και τη δεδομένη ποιότητα / χημεία που έχει, φαντάζει έτοιμος να «ξορκίσει» το περσινό φάντασμα και να φέρει για 4η φορά στην ιστορία του την κούπα στον Πειραιά! Είναι η 4η back 2 back συμμετοχή του σε F4 (1994-95, 2009-10 και 2012-13) και αντίπαλος του θα είναι η περσινή γνώριμη του Monaco. Το Κάουνας είναι έτοιμο να υποδεχθεί τις 4 ομάδες και να δούμε αν θα είναι τυχερό.
ALL-TIME RECORDS
 |
 |
 |
 |
 |
 |
* Minimum 2 αγώνες
SINGLE-GAME RECORDS
