Ο Θρύλος στην χώρα των θαυμάτων

Ήταν 22 Φεβρουαρίου του 2012, ο Ολυμπιακός χάνει με 96-64 στη Μόσχα απέναντι στην CSKA, ο θρύλος θέλει τον coach Ιvkovic να λέει στους παίχτες ότι το παιχνίδι αυτό θα είναι ο οδηγός μας για τον τελικό… 2 μήνες 10 μέρες και 28 αγωνιστικά λεπτά μετά… η ομάδα βρίσκεται πίσω με 53-34, οι Ρώσοι στον πάγκο γελούν, την ώρα που στον δικό μας βλέπεις κατεβασμένα κεφάλια. Η ομάδα είχε ήδη τρυπήσει το ταβάνι της, αν κάτι όμως δεν είχαμε συνηθίσει εκείνη τη σεζόν ήταν να παρατάει τα παιχνίδια και όμως όλα έδειχναν ότι για δεύτερη φορά με αντίπαλο την αρκούδα θα γινόταν κάτι τέτοιο… ή τουλάχιστον έτσι νομίζαμε!

Ας θυμηθούμε τι έγινε λοιπόν εκείνο το βράδυ, αν και νομίζω ότι οι περισσότεροι θυμάστε σχεδόν τα πάντα.

1η Περίοδος

Από πολύ νωρίς φάνηκε η διάθεση του coach Kazlauskas να μη δώσει καθόλου χώρο στον Βασίλη Σπανούλη, έτσι σε όλα τα screen όπου χειριστής δεν ήταν ο αρχηγός, γινόταν ένα show and recover, σε αντίθεση με αυτά που είχε ο Βασίλης την μπάλα όταν και γινόταν αλλαγή.

Αν ο Βilly δεν ανέβαινε μέχρι το καλάθι και έσπαγε την μπάλα στο πλάι, τότε γινόταν άλλη μία αλλαγή από την δυνατή πλέον πλευρά για να ισορροπήσει το μαρκάρισμα του Σπανούλη με τον αντίστοιχο πλαϊνό παίχτη.

Στην άμυνά μας, ο Βαγγέλης Μάντζαρης είχε ξεκάθαρη οδηγία πίεσης πάνω στον Teodosic σε όλο το γήπεδο, και προσπάθεια να σπάσει τα screen που δεχόταν. Παράλληλα, με την CSKA να  παίζει με μεγάλα κορμιά και τον Siskauskas στο ”2”, αναγκάστηκε ο Σπανούλης να πάει στο μαρκάρισμά του.

Ένα σύνηθες play από την ομάδα μας ήταν με τον Mάντζαρη να βάζει την μπάλα στο παρκέ, τον Βασίλη να έρχεται από το πλάι αφού έχει δεχτεί το πρώτο screen για το ξεμαρκάρισμα του, συνήθως από τον Antic, για να πάρει με hand-off την μπάλα από την κορυφή και αμέσως μετά το screen από τον Dorsey. Aν δεν έβγαινε η συνεργασία με τον ψηλό ή η άμεση εκτέλεση, τότε και οι 5 παίχτες της CSKA προσάρμοζαν πάνω του την πίεση, κλείνοντας στη ρακέτα με αποτέλεσμα να υπάρχει χώρος για τους παίχτες της περιμέτρου, τους οποίους έψαχνε ο αρχηγός, με τα ποσοστά όμως ειδικά στην πρώτη περίοδο να μην είναι καλά (0/3 με τη συγκεκριμένη συνθήκη).

Aν ο Βασίλης ήταν αυτός που κατέβαζε την μπάλα, θα έπαιρνε κατευθείαν το pick από τις 45 μοίρες επιδιώκοντας την early offense και το παιχνίδι δύο εναντίον δύο, πριν καταφέρουν τα μεγάλα κορμιά της CSKA να μπουν στις βοήθειες κόβοντας οπτικό πεδίο και διαδρόμους.

Αυτό που προσπαθούσε να κάνει η CSKA στην επίθεση, ήταν ουσιαστικά να εκμεταλλευτεί τα κορμιά των Siskauskas – Kirilenko, και είτε να προσπαθήσει να τους δώσει παιχνίδι με post είτε να τους εκμεταλλευτεί σε κάποιο backdoor cut. Συχνά, και αφού η μπάλα περνούσε στις 45 μοίρες, ο Τeodosic έτρεχε για διαγώνιο screen στον παίχτη της αδύνατης πλευράς ο οποίος θα έψαχνε το κόψιμο από πίσω για να βγει μια δύσκολη πάσα στην πλάτη της άμυνας (με κοντύτερο αμυντικό όμως), και ταυτόχρονα ο Μilos θα έπαιρνε screen για να ξαναβγεί στην κορυφή. Αυτό θεωρητικά έδινε πολλές επιλογές στην CSKA ωστόσο οι αλλαγές μας στο traffic, μεταξύ 2 κοντών (Μάντζαρη-Σπανούλη) και με τον Dorsey να καλύπτει χώρο σα ”λίμπερο” δεν έδιναν στους Ρώσους ιδιαίτερο πλεονέκτημα. Αν παρόλα αυτά η μπάλα περνούσε στο low post, συχνά γινόταν γρήγορο foul για να μην εκτελέσει άμεσα κάποιος από τους Siskauskas-Kirilenko.

Με την είσοδο των Σλούκα – Law στο παρκέ, ο πρώτος δεχόμενος screen από τον Hines στην κορυφή και με το show and recover πάλι ως αντιμετώπιση από τους Ρώσους, προσπάθησε να συνδέσει δυνατή και αδύνατη πλευρά είτε για άμεση εκτέλεση, είτε για close-out επίθεση με τους Παπανικολάου – Πρίντεζη να βρίσκονται στην περίμετρο (ναι και ο Πριντ!).

Η νευρικότητα και των δύο ομάδων, ήταν εμφανής, με τα 5/18 συνολικά σουτ εντός παιδιάς να το αποδεικνύουν και να κλείνουν την πρώτη περίοδο στο 10-7 υπέρ των Ρώσων.

2η Περίοδος

Στις αρχές της δεύτερης περιόδου, με τον Hines να κάνει το 3ο του φάουλ (και τον Dorsey στον πάγκο να έχει ήδη 2), ο Duda έπαιξε με τον Antic στο ‘5’ και τον Πρίντεζη στο ‘4’. Ο Pero λοιπόν, με αντιπάλους τον Kaun στην αρχή και τον Krstic μετά, προσπάθησε όπως ήταν φυσικό να παίξει overplay για να μην καταφέρουν να πάρουν εύκολα την μπάλα και αυτόματα προβάδισμα απέναντι του. Ωστόσο η καλή δημιουργία των Milos – Siskauskas έφεραν δυο πάσες στην πλάτη του και το πρώτο ουσιαστικό πρόβλημα για την άμυνά μας.

Εδώ βλέπουμε το ίδιο play που λέγαμε και πριν ότι έπαιζε ο Kazlauskas από την αρχή, ωστόσο εδώ ο Σπανούλης αλλάζει, δεν έχει επικοινωνία με τον Παπανικολάου ο οποίος πάει κι αυτός στον Kirilenko, και ο Milos παίρνοντας το 2ο screen από τον Krstic έχει ήδη ευστοχήσει.

Εδώ σε διάταξη 4 οut -1 in με τον Antic στο ‘5’ και αφού το post παιχνίδι του δεν αποδίδει για να τροφοδοτηθεί, ο ίδιος πάει για pick στον Σπανούλη. Αυτός θα κάνει αυτό που συνηθίζει μέχρι και σήμερα, να πηγαίνει ανάποδα από το screen, ο Kirilenko δίνει βοήθεια από την αδύνατη πλευρά, ο Παπ κάνει το κόψιμο και ο Βασίλης τον βρίσκει σε σωστό χρόνο.

Αυτή η φάση λοιπόν και η πιθανή βοήθεια του Kirilenko από την αδύνατη πλευρά ήταν κάτι που φόβιζε το team του Ολυμπιακού (παρόλο που εδώ Σπανούλης και Παπανικολάου συγχρονίστηκαν τέλεια), έτσι στην πορεία η οδηγία άλλαξε, ζητήθηκε από τον Σπανούλη να πηγαίνει από τη μεριά του screen που βρισκόταν ο Kirilenko για να περιορίσει έτσι τα πιθανά deflections που θα έδινε ως βοήθεια από την αδύνατη πλευρά, κάτι που έμελλε να παίξει πολύ σημαντικό ρόλο στη συνέχεια…

Στην άλλη πλευρά o Κazlauskas συνεχίζει αυτό το ίδιο play που σας έχω ζαλίσει, ο Milos βάζει άλλο ένα ίδιο τρίποντο και στην επόμενη φάση και με τον ίδιο να έχει παραζεσταθεί σταματάει στα 8 μέτρα για να βάλει κι ένα τρίτο.

Παράλληλα, η αδυναμία του Λάζου (ο οποίος είχε περάσει στο ‘5’) στην pick ‘n’ roll άμυνα αλλά και στην άμυνα απέναντι σ’ έναν ψηλό (Lavrinovic) που έπαιζε κυρίως με πρόσωπο και απ’ έξω προς τα μέσα, έφερε εύκολους πόντους για τους Ρώσους.

Στην επίθεση, αυτό που προσπαθήσαμε με τον Παπαδόπουλο στο παρκέ ήταν να εκμεταλλευτούμε την ικανότητα για πάσα στην πλάτη του, έτσι όταν αυτός βρισκόταν στο low post οι υπόλοιποι προσπαθούσαν να κινηθούν με συνεχόμενα cross από την περίμετρο προς τα μέσα. Ωστόσο δεν δημιουργείται κάποια ανισορροπία στην άμυνα της CSKA για να βρεθεί η σωστή πάσα.

Κάπως έτσι το ημίχρονο έκλεισε στο 34-20 με τον Ολυμπιακό να έχει βρει σκορ μόνο από 3 παίχτες (Σπανούλη, Παπανικολάου, Antic).

Ο Ολυμπιακός τελείωσε το ημίχρονο με 13 λάθη και μόλις 2 ασίστ, η κίνηση μακριά από την μπάλα ήταν μηδαμινή και ο coach Ιvkovic μίλησε για το ανύπαρκτο passing game στη συνέντευξη του ημιχρόνου, ως ένα από τα βασικά προβλήματα της επίθεσής μας.

3η Περίοδος

Στην αρχή του δευτέρου ημιχρόνου, η CSKA προσπάθησε να παίξει με τον Krstic ο οποίος απέναντι στον Dorsey (2 φάουλ – 4 λάθη μέχρι εκείνο το σημείο) είχε πλεονέκτημα, παράλληλα ο Milos με τον Law απέναντι του έπαιρνε πλεονέκτημα σχεδόν σε κάθε του επιλογή είτε μέσω pick, είτε μέσω του γνωστού ξεμαρκαρίσματος από τη baseline. Να θυμήσουμε ότι ο Law έπαιζε με βαρύ διάστρεμμα μετά τον ημιτελικό, και ακόμα και η παρουσία του στη 12αδα ήταν έκπληξη τότε.

Και όσο ο Milos δεν δυσκολευόταν να πάρει αποφάσεις τόσο γίνονταν όλα ευκολότερα για τους Ρώσους. Τα 3/3 τρίποντα στα πρώτα 5 λεπτά άνοιξαν το γήπεδο, έτσι το post παιχνίδι για το οποίο  τόσο μόχθησαν για να εκμεταλλευτούν τα πολλά miss-match τους, άρχισαν να το βρίσκουν είτε με τον Krstic, είτε με τον Siskauskas.

Όλα αυτά, μας έφεραν στο γνωστό σημείο του 53-34.

Τime-out.

Ο Σλούκας στο 28′ γίνεται ο 4ος παίχτης του Ολυμπιακού που σκοράρει.

Και πάμε…

Ο Μάντζαρης αναλαμβάνει να πιέσει την μπάλα σε όλο το γήπεδο, είτε αυτή κατεβαίνει με τον Gordon είτε με τον Shved, και ο Σλούκας έχει την οδηγία να τρέξει την ομάδα μήπως καταφέρουμε να βρούμε κάποιο εύκολο καλάθι στο transition, αυτό έρχεται μ’ ένα δίποντο του Πρίντεζη κι ένα τρίποντο του Μάντζαρη για το 53-40.

O Ολυμπιακός πιέζει σ’ όλο το γήπεδο και παράλληλα πίσω έχουν επιστρέψει οι καλές βοήθειες, ο Hines παίζει από μπροστά τον Krstic, με άπαντες να έχουν πρώτο μέλημα την προστασία της ρακέτας. Στην επίθεση ρόλο 5αριού έχει πάρει ο Πρίντεζης με τον Hines να βρίσκεται στην περίμετρο αλλά να μη βυθίζεται μετά τα screen, αντίθετα να παίρνει την μπάλα ψηλά για να επιτεθεί με πρόσωπο απέναντι στον Krstic, δίνοντας έτσι και χώρο στον Πρίντεζη για καλύτερη θέση στο low post.

Ο Σλούκας, που έχει αλλάξει την εικόνα του παιχνιδιού επιθετικά, προσπαθεί να τρέξει και αν δε βρεθεί άμεση εκτέλεση ψάχνει το early post του Πρίντεζη, ο οποίος έχει μπει κι αυτός στην εξίσωση μετά και το τρικ του Duda να τον περάσει χαμηλά χωρίς 5άρι δίπλα του.

Στην άμυνα ο Hines έχει οδηγία ν’ αλλάζει στα screen με τον αντίστοιχο κοντό, να παίζει overplay τον Krstic και με τον παίχτη της αδύνατης πλευράς να βρίσκεται σε μία πάσα απόσταση, έτσι ώστε αν η μπάλα περάσει μέσα, να δημιουργηθεί double team, ακόμα και triple team αν η πάσα δεν προέρχεται από τον παίχτη που είχε αναλάβει ο Kyle.

Η πίεση του Μάντζαρη πάνω στον Teodosic είναι υποδειγματική, με τον ίδιο να φαίνεται ότι πλέον δεν περνάει καλά… και όσο εκείνος προσπαθεί να πάρει κάποιο πλεονέκτημα για να εκτελέσει, οι κινήσεις των υπολοίπων στη ρακέτα δεν έχουν κάποιο αντίκτυπο, λόγω φυσικά και της καλής δικής μας επικοινωνίας στις αλλαγές. Με το παιχνίδι στο -5 πλέον, η μπάλα πηγαίνει για 3 συνεχόμενες επιθέσεις στο post για τους Ρώσους. Με τον Khryapa αρχικά στις 45° για να δημιουργήσει αυτός, τον Siskauskas να δέχεται ένα διαγώνιο back screen για να πάρει θέση στο post απέναντι σε κοντό παίχτη, αφού η CSKA έχει επιστρέψει στο σχήμα με μοναδικό guard τον Μilos. To καλό είναι ότι παρά την αδυναμία μας αποτρέψουμε αυτή τη συνθήκη μετά το πρώτο καλάθι του Λιθουανού, ακολούθησαν 2 γρήγορα φάουλ στις επόμενες επιθέσεις για να μην καταφέρει να εκτελέσει, κάτι που ίσως και να τον επηρέασε καθώς μετά, ευτυχώς για εμάς, έχασε 2 ελεύθερα σουτ.

Ταυτόχρονα, επιθετικά έχουμε βιαστικές επιλογές με τον Ηines να μην μπορεί να τελειώσει τις φάσεις είτε στο καλάθι είτε με κάποια σωστή πάσα. O ίδιος βέβαια στην άμυνα πρώτα παίζει overplay μην δίνοντας την ευκαιρία στον Κrstic να πάρει θέση, και στη συνέχεια πλέον σχεδόν επιδιώκει την αλλαγή αμέσως μετά και το να βρίσκεται πάνω στον Milos, τον οποίο έχει ”βραχυκυκλώσει” (2 λάθος πάσες και μία παράβαση βημάτων, μεταξύ άλλων κακών επιλογών σ’αυτό το σημείο).

Με τον Σπανούλη πλέον στο παρκέ, όταν ο ίδιος οργανώνει ο Πρίντεζης περνάει και πάλι στην περίμετρο έτσι ώστε να υπάρχει περισσότερος χώρος μετά το screen που θα πάρει ο αρχηγός. Όταν όμως κατεβάζει ο Μάντζαρης, και μέχρι να ξεμαρκαριστεί από τη ρακέτα προς τα έξω ο Bασίλης, μία εξτρά επιλογή σε σχέση με το πρώτο ημίχρονο είναι το post του Πρίντεζη που συμβαίνει την ίδια στιγμή. Κάπως έτσι έρχεται το… γνωστό καλάθι και φάουλ του Γιώργου στο 55-52.

Η οξυδέρκεια του Σπανούλη να γυρίσει την μπάλα τη στιγμή που η CSKA τον αντιμετωπίζει ουσιαστικά με 2 παίχτες πάνω του (και τον αμυντικό του και τον screener) για να του μειώσει τις επιλογές, βγάζουν δυο καλές κυκλοφορίες της μπάλας και δύο καλά σουτ από Παπανικολάου και Μάντζαρη.

Αν μπορούσαμε να δείξουμε με μία μόνο φάση το τι συνέβη μετά το 53-34 θα το κάναμε με την παρακάτω. Στην άμυνα ο Hines δε δίνει περιθώριο στον Shved για να μπει στη ρακέτα, σε δεύτερο χρόνο το κάνει ο Krstic για να βρει τη βοήθεια από τον Παπανικολάου, και όταν αυτός δίνει στον Kirilenko όλη η άμυνά μας έχει κλείσει στη ρακέτα με αποτέλεσμα να μην έχει καμία πιθανότητα ”επιβίωσης” ο Ρώσος. Και αμέσως μετά, transition και early post του Πρίντεζη. That simple που λένε και στο χωριό μου.

Στην τελευταία επαναφορά, η οδηγία του Ivkovic ήταν να πάει η μπάλα σε όποιον άλλον εκτός από τον Siskauskas. Ο Kazlauskas από την άλλη δίνει την μπάλα στον συμπατριώτη του ο οποίος αστοχεί στις 2 τελευταίες ελεύθερες βολές της καριέρας του (αποσύρθηκε μετά τον τελικό).

Και πάμε στην τελευταία φάση, όπως είπαμε λίγο πιο πάνω το τεχνικό team είχε δώσει οδηγία στον Βασίλη να πηγαίνει από αυτή την πλευρά του screen που βρισκόταν ο Kirilenko, και αυτό για να αποφύγει τα τεράστια χέρια του Ρώσου στη βοήθεια της αδύνατης πλευράς.

Αυτό έκανε ο Βασίλης, το screen στήθηκε δεξιά του αυτός πήγε αριστερά, ο Kirilenko βρέθηκε μπροστά του αφήνοντας τον Πρίντεζη μόνο του και τα υπόλοιπα είναι ιστορία.

Ο Ιταλός σπίκερ τρελάθηκε όπως και όλοι οι μπασκετόφιλοι ανά την υφήλιο από την εξέλιξη του ματς και την ένταση του φινάλε. Απίστευτο έλεγε και ξαναέλεγε. Εμείς οι πιο παλαιοί Ολυμπιακοί άφωνοι και συγκινημένοι, τρελαμένοι από χαρά, θυμηθήκαμε το πως ξεκίνησε αυτή ομάδα και πως έφτασε σε αυτή τον απερίγραπτο θρίαμβο. Σαν μια φάρσα, όλο αυτό έμοιαζε σαν μια μεταφυσική ανταπόδοση για το καταραμένο Τελ Αβίβ και το πως χάθηκε εκείνο το παιχνίδι.. αλλά η ζωή πολλές φορές κάνει κύκλους.. απίστευτο ναι..

Αντί Επιλόγου

Το ταξίδι του Ολυμπιακού προς την Ιθάκη του, κράτησε πολύ (περίπου 15 χρόνια), απαλλαγμένος από το πρέπει των προηγούμενων ετών, χωρίς μεγάλα μπάτζετ και έπαρση, μας έδωσε εκείνη τη χρονιά να καταλάβουμε τι σημαίνει το ταξίδι και όχι απαραίτητα ο προορισμός. Μέχρι και το 53-34 ήμασταν όλοι ευγνώμονες για το ταξίδι αυτό.

Και τότε όταν πια απαλλαχθήκαμε από το άγχος του προορισμού, όταν καταλάβαμε ότι δεν ήταν λίγο αυτό που έχουμε πετύχει και ότι στον αθλητισμό, όπως και στη ζωή υπάρχει και η ήττα, τότε μόνο άρχισε να αχνοφαίνεται από μακριά η Ιθάκη, ο Οδυσσέας έπιασε το τιμόνι και οι σύντροφοί του έκαναν κουπί πιο δυνατά και όταν τελικά πιάσαμε λιμάνι καταλάβαμε…

Η βιασύνη και τα λάθη του παρελθόντος πολλά, μα η ανταμοιβή στο τέλος ακόμα πιο γλυκιά. Ας είναι όλη αυτή η ιστορία να μας έμαθε κάτι και να μη ξαναβιαστούμε να φτάσουμε στην Ιθάκη γιατί μπορεί τελικά να αργήσουμε περισσότερο, άλλωστε: