Απόψε παίζει ο Ολυμπιακός μας στο ΣΕΦ με την Villeurbanne, μία από τις λιγότερο καλές ομάδες της Eurolegue φέτος, από την οποία βέβαια δεν αμελήσαμε να χάσουμε στον πρώτο γύρο, στην έδρα τους. Ήταν ένα παιχνίδι που είχαμε μια πολύ μέτρια απόδοση και χάθηκε στο τέλος με buzzer-beater, προκαλώντας μικροτριγμούς, καθώς η ομάδα δεν είχε κατοχυρώσει την κυριαρχική εικόνα που έχει δείξει έκτοτε. Οι Γάλλοι μάλιστα έρχονται με σημαντικές απουσίες, αφού δεν θα αγωνιστούν ο καλύτερος παίκτης της και θρύλος της διοργάνωσης ΝτεΚολό και ο Νουά, που ευστόχησε στο νικητήριο καλάθι της προηγούμενης αναμέτρησης των δύο ομάδων. Όσο λοιπόν και να βλέπουμε μια πτώση στην απόδοση της ομάδας τελευταία, η διαφορά δυναμικότητας είναι αρκετή, που θεωρώ ότι με μια απλά σοβαρή παρουσία ο Ολυμπιακός μας θα επικρατήσει και εύκολα μάλλον. Και κάπου εδώ νομίζω γράφτηκαν αρκετά για τον αποψινό αγώνα και ας περάσουμε στο ψητό, αυτό για το οποίο έχουν αρχίσει πάλι να ασχολούνται εντατικά, πυρετωδώς μάλιστα θα έλεγα για κάποιους, οι μπασκετόγαυροι.
Πριν από αυτό, ας δούμε λίγο το που είμαστε. O Ολυμπιακός μας βρίσκεται σε ένα περίεργο σημείο της σεζόν, σε μια πρωτόγνωρη κατάσταση για όλους εμάς στην Euroleague. Είμαστε την πρώτη θέση της κατάταξης, με το πλεονέκτημα έδρας σχεδόν κλειδωμένο (χρειαζόμαστε μία νίκη ακόμα σε τέσσερα ματς), και την πρώτη θέση της τελικής βαθμολογίας να βρίσκεται μέσα στις φυσιολογικές δυνατότητες της ομάδας. Συνήθως τέτοια εποχή, στις καλές σεζόν της ομάδας, όσον αφορά τις φάσεις πριν τους προημιτελικούς, παλεύαμε ακόμα για μία από τις θέσεις που δίνουν το πλεονέκτημα έδρας στα Ρ.Ο., ενώ στις μέτριες μαχόμασταν για όσον το δυνατόν καλύτερο πλασάρισμα. Τελευταία, είχαμε και σερί κακές χρονιές, όπου παλεύαμε, συχνά ανεπιτυχώς, την είσοδο στην οχτάδα.
Στην φετινή περίσταση, υπάρχουμε αρκετοί που αντανακλούμε την αυτοπεποίθηση της ομάδας και λέμε ας έρθει όποιος θέλει στα Ρ.Ο., την υγεία και την φόρμα της να έχει η ομάδα και με σοβαρότητα θα ξεπεράσει οποιοδήποτε εμπόδιο. Υπάρχουν και άλλοι, αρκετοί επίσης, που υπολογίζουν ποιον θέλουν και ποιον φοβούνται για την επόμενη φάση, λες και δεν έχουμε την καλύτερη ομάδα αυτή την εποχή. Άβυσσος η ψυχή του κάθε μπασκετόγαυρου, αλλά είναι φίλοι μας και τους συμπαραστεκόμαστε.
Η εικόνα βέβαια στο πολύ πρόσφατο τελευταίο διάστημα είναι κάπως ανησυχητική ίσως, με οριακή νίκη στην Λιθουανία και ήττα με κάτω τα χέρια σχεδόν στην Stark Arena. Παράλληλα, δημοσιεύματα, στοχευμένα ή όχι, εμπλέκουν παίκτες της ομάδας μας σε διάφορα μεταγραφικά σενάρια, με άρωμα από το NBA αλλά και την γνωστή δυσοσμία από τον αιώνιο. Διαρρέουν επίσης «πληροφορίες» για ποσά και διαθέσεις παικτών και διοίκησης στα θέματα των ανανεώσεων, διάρκεια συμβολαίων και όλο το κουστουμάκι μεταγραφικής περιόδου… όλα αυτά λίγο πριν την κρίσιμη ευθεία της αγωνιστικής χρονιάς. Ο συνδυασμός όλων των παρακάτω έχει δημιουργήσει σε πολύ κόσμο της ομάδας μεταγραφικό πυρετό, λίγο ή πολύ, οπότε καλό είναι να δούμε που βρισκόμαστε. Ας το πάρουμε ανά παίκτη, προτείνω λοιπόν.
Ο Sasha παίζει το καλύτερο μπάσκετ της ζωής του, είναι ο αδιαμφισβήτητος MVP της κανονικής περιόδου, είναι απολαυστικός και κομβικός. Τα βρήκε βέβαια σκούρα με την Partizan, ενώ και με το Λαύριο δεν ήταν λαμπερός ως συνήθως. Ίσως περνάει ένα ντεφορμάρισμα, και είναι η καταλληλότερη περίοδος.
Ο Σλούκας βρίσκεται εδώ και έναν μήνα τουλάχιστον μακριά από την απόδοση υποψήφιου MVP κανονικής περιόδου που είχε μέχρι τότε, ταλαιπωρούμενος από τους μικροτραυματισμούς του. Η ομάδα χρειάζεται τον ηγέτη της για να φτάσει μέχρι τέλους σε όλους τους στόχους. Περνάει λίγο στα ψιλά το πόσο συμβάλει ο Κώστας στην απόδοση που έχουν πολλοί συμπαίκτες του, σε συνδυασμό με την δική του απόδοση… είναι καταλύτης για την ομάδα. Το τεχνικό team φαίνεται να έχει μελετήσει την επανένταξή του και την επαναφορά του στα υψηλότατα στάνταρ του.
Ο Παπανικολάου έχει ισορροπήσει λίγο κάτω από την τρομερή απόδοση του προηγούμενου μήνα, που τρίβαμε τα μάτια μας. Έχει πολύ ομαλά και επιτυχημένα γεμίσει τον ρόλο του Αρχηγού. Είναι βαρόμετρο για την ομάδα.
Ο Fall συνεχίζει στα καλά ή λιγότερο καλά, πάντως καλά, στάνταρ του. Πραγματικός Πύργος, Αεράμυνας (με την καλή έννοια) για τα μετόπισθεν και Ελέγχου Κυκλοφορίας στην επίθεση.
Ο Walkup είναι απλά τρομερός, ακόμα και όταν δεν σκοράρει. Είναι ζηλευτό το δέσιμό του με την ομάδα και ανεκτίμητη η συμβολή του. Δυσκολεύομαι να βρω τα λόγια για να περιγράψω πόσο αναγκαίος είναι στην ομάδα, αλλά περισσότερο για το πόσο τον γουστάρω
Ο Mckissicαρος έχει πάλι δείξει το σύνηθες καλό πρόσωπο του δεύτερου μισού της σεζόν. Εδώ μιλάμε για ταγμένο άνθρωπο, Μακισόπουλος, νιώθει όσο λίγοι την ομάδα, βγαίνει μπροστά στα δύσκολα, εδώ και αν δεν βρίσκω λόγια για να τον παινέψω.
O Λάρρυ έχει θαμπώσει με την απόδοσή του, ειδικά όταν καίει η μπάλα, χωρίς να παραλείπει να δίνει αφορμές για τις απαραίτητες χριστοσταθμίσεις. Ελπίζω να είναι γνωστή η σύλληψή μου περί εντολής από τους συνεργάτες του Μπι, ώστε να λειτουργεί ως «αλεξικάντηλο» για όλη την ομάδα. Θεωρώ ότι ο Λάρρυ ηθελημένα ως παλικάρι αποδέχεται αυτήν την «θυσία».
Ο Peters έχει βελτιωθεί σημαντικά στην άμυνα στο δεύτερο μισό, ενώ παραδίδει αυτό που πρέπει στην επίθεση, ιδίως από την περίμετρο του τριπόντου.
Ο Black έχει σώσει την χρονιά στο 5, καθώς η άνοδος στην απόδοση και την φυσική – αθλητική του κατάσταση έχει καλύψει με απόλυτη επιτυχία τα κενά σε αυτήν την θέση.
Ο Bolomboy έχει εκλάμψεις μέσα στην χρονιά, αλλά δεν έχει αποδώσει αυτά που χρειάζεται η ομάδα. Ο Μπι είναι προφανές ότι έχει ήδη και θα συνεχίσει στο υπόλοιπο διάστημα μέχρι το τέλος της Κ.Π. να τον επανενεργοποιήσει. Δεν περισσεύει κανείς.
Ο Canaan έχει επίσης υποαποδόσει σημαντικά, ενώ μετά από ένα δίμηνο που φαινόταν να ανεβαίνει, εσχάτως πάλι είναι πολύ κάτω των προσδοκιών. Προσωπικά τον πιστεύω τον παίκτη, ενδεχομένως με την γέννηση του παιδιού του να φύγει μια πίεση που ίσως ένιωθε, και περιμένω σημαντική βελτίωση – διόρθωση στην απόδοσή του στο υπόλοιπο της χρονιάς. Με τον Ησαϊα απλά να βάζει τα ελεύθερα σουτ στα ποσοστά καριέρας του, δεν υπάρχει αντίδοτο για αυτόν τον Ολυμπιακό.
Ο Λούντζης έχει κερδίσει περισσότερο χρόνο συμμετοχής από ότι πέρυσι, με την αξία του. Δείχνει τσαγανό και να έχει αυξήσει την αυτοπεποίθησή του.
Τελειώνοντας με την σύντομη «αξιολόγηση» της γενικής και τρέχουσας κατάστασης των παικτών μας, ίσως ήρθε η ώρα να εξετάσουμε τι πρέπει να γίνει συνολικά με Αποχωρήσεις – Ανανεώσεις – Μεταγραφές- Πιθανά ρόστερ 2023-2024, όπως είναι άλλωστε και ο τίτλος του κειμένου. Ας μιλήσουμε πρώτα όμως για την στιγμή του μπασκετικού Ολυμπιακού μας μέσα στην ιστορία του και ιδιαίτερα στην Ευρωλίγκα, γενικά αλλά και στο τρέχον πλαίσιο.
Ο Ολυμπιακός μας σαν πολυαθλητικός Σύνδεσμος φιλάθλων, έχει εθιστεί από την ίδρυσή του σε επιτυχίες και τίτλους, κάτι που τον συνοδεύει σε όλα τα τμήματα, στα αθλήματα που καλλιεργεί. Το αγαπημένο μας τμήμα του μπάσκετ ωστόσο, είναι αυτό που θα μπορούσε άνετα να υποστηρίξει κανείς ότι έχει, για ποικίλους λόγους, λιγότερες επιτυχίες και από αυτές που επιτάσσει η βαρύτητα του Συνδέσμου, αλλά και από την αξία της απόδοσης που έχει διαχρονικά επιτύχει. Στην Euroleague έχουμε 3 κατακτήσεις, σε 8 τελικούς, σε 11 Final Four. Είναι μία ζηλευτή συγκομιδή, που μας κατατάσσει ιστορικά στα μεγαθήρια του αθλήματος στην Ευρώπη, όμως για μένα είναι μικρότερη από αυτό που επιβάλλει το όνομα του Ολυμπιακού μας, πιο συγκεκριμένα στον αριθμό των κατακτήσεων. Ένα το κρατούμενο.
Εδώ και πλέον μιας δεκαετίας, η ομάδα μας δεν είναι στα βαριά πορτοφόλια της διοργάνωσης, όπως συνήθως ήταν σε προηγούμενες δεκαετίες, παρόλα αυτά έχει διανύσει ίσως την καλύτερή της περίοδο. Σε αυτά τα χρόνια, από το 2011 και έπειτα δηλαδή, έχουμε κατακτήσει δύο Euroleague, ενώ από τους λεφτάδες αντίπαλούς μας, με προϋπολογισμούς πολλαπλάσιους από τον δικό μας, δεν μας έχει ξεπεράσει κανείς, έχοντας από δύο τίτλους η Real, η CSKA και η Efes, ενώ μόνο μια άλλη ομάδα με μικρότερο από τα 4-5 μεγαλύτερα μπάτζετ κατάφερε να κερδίσει την Euroleague, η Maccabi το μακρινό πλέον 2014, όντας η τελευταία τέτοια. Δηλαδή, εδώ και εφτά ολοκληρωμένες season, μόνο κάποια από τα μεγάλα μπάτζετ σήκωσαν το τρόπαιο. Είναι που είναι ιδιαίτερα ανταγωνιστική και δύσκολη διοργάνωση λοιπόν να κατακτήσει κανείς η Euroleague, ακόμα και είσαι στο πρώτο γκρουπ μεγέθους προϋπολογισμού, δυσκολεύει διπλά και τριπλά αν είσαι παρακάτω. Δεύτερο κρατούμενο
Σε αυτό το πλαίσιο λοιπόν, ο Ολυμπιακός μας, ο Ολυμπιακός μας που θα άξιζε, ή έστω θα «έπρεπε», να έχει τουλάχιστον μια-δύο Euroleague παραπάνω, ο Ολυμπιακός μας που με μεσαίο για την διοργάνωση μπάτζετ βρίσκεται πρώτος, παίζοντας κατά γενική ομολογία το καλύτερο μπάσκετ συνεχόμενα εδώ και τρεις τέσσερις μήνες… Ο Ολυμπιακός μας που σε αυτήν την έκδοσή του, ακόμα και αν δεν χάσουμε κανέναν από τον κορμό μας, έχει το πολύ δύο-τρία χρόνια όπου θα μπορεί να βρίσκεται σε επίπεδο διεκδικητή, πριν την αναπόφευκτη ανανέωση. Τρία τα κρατούμενα και συμπέρασμα:
O Ολυμπιακός μας και εμείς οι φίλαθλοί του, φέτος, για μέχρι το τέλος της χρονιάς, τώρα…
ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΣΧΟΛΟΥΜΑΣΤΕ ΜΟΝΟ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΤΑΚΤΗΣΗ ΤΟΥ ΤΡΟΠΑΙΟΥ!!!
Όχι λοιπόν με το τι θα γίνει στην offseason. Μην τσιμπάμε σε φυτευτά δημοσιεύματα, ισχύει-δεν ισχύει κάτι για την offseason, δεν έχει σημασία! Δηλώνω υπεύθυνα, αν υπήρχε αληθινό και πραγματιστικό δίλημμα για μια ανανέωση/μεταγραφή ή εναλλακτικά κατάκτηση του τροπαίου (προφανώς βέβαια θα ήθελα να μην υπάρχει και να συμβούν και τα δύο, ο Ολυμπιακός μας έχει ήδη διαλύσει τις τροπαιούχες ομάδες του 1997 και του 2013, νισάφι πια), θα επέλεγα το Τρόπαιο και ας χάσω πολυαγαπημένους παίκτες μας. Το μόνο που έχει αξία, το μόνο που έχει σημασία αυτήν την περίοδο για τον Σύνδεσμο, το τμήμα, την ομάδα και για εμάς του μπασκετόγαυρους, είναι η αυτή η στιγμή στην ιστορία του μπασκετικού Ολυμπιακού μας. Η κατάκτηση της Euroleague δεν έρχεται έτσι εύκολα, στο μέλλον μπορεί να δυσκολέψει επιπλέον. Θέλει σοβαρήτητα, αυτοπεποίθηση, αλλά χωρίς αλαζονεία, από τον αποψινό αγώνα με τους ουραγούς, μέχρι το τέλος της RS, μέχρι τα P.O. και το F4. Είμαστε σε θέση ισχύος, χρειάζεται όλοι να επικεντρωθούμε στην επίτευξη της καλύτερης μας απόδοσης, ως ομάδα, ως οργανισμός και ναι, ως φίλαθλοι, τώρα, που σε λίγο ξεκινάνε όλα τα κρίσιμα! Όλοι ως ένα πνεύμα, μια ψυχή, να αφοσιωθούμε σε αυτό. Να γίνουμε όπως ένα άλογο κούρσας με τον τζόκεϋ του στο βιράζ, λίγο πριν την τελική ευθεία. Με παρωπίδες, με το βλέμμα καρφωμένο στο επόμενο βήμα, βήμα-βήμα, μέχρι τον τερματισμό, μέχρι τον Τίτλο, Μέχρι Τέλους!
ΥΓ1: Την υγεία και την φόρμα της να έχει η ομάδα και με σοβαρότητα θα ξεπεράσει οποιοδήποτε εμπόδιο.
ΥΓ2: Κανονικά θα έπρεπε να μην αναφέρω τίποτα σχετικά, αλλά σκέφτομαι το τι βρισίδι θα ρίξετε για τον clickbait τίτλο του πονήματος αυτού, οπότε ας γράψω επιγραμματικά τι είναι κοινή γνώση ότι ισχύει για συμβόλαια και ποια είναι η γνώμη/αίσθησή μου για κάθε παίκτη, όσον αφορά την offseason. Σίγουρα στην ομάδα, όπως όλες οι ομάδες, η διοίκηση έχει κάνει ήδη κινήσεις σχετικά. Επιμένω όμως, δεν πρέπει ως φίλαθλοι να ασχολούμαστε! Να ασχολούμαστε μόνο με την κατάκτηση της κούπας, που στην τελική, θα επηρεάσει θετικά την μεταγραφική περίοδο!
Sasha: Μόνο με δυνατό συμβόλαιο και σημαντικό ρόλο θα φύγει. Θέλουμε ως ελληνίδες μάνες να τον κρατήσουμε εδώ.
Σλούκας: Η λήξη του συμβολαίου του έχει φουντώσει την φημολογία για το που θα συνεχίσει. Είναι κομβικό, επιτακτικό και απαραίτητο να ανανεωθεί.
Παπανικολάου: Η ανανέωσή του μπορεί να θεωρείται δεδομένη (εκτός από θεμελιώδης για την ομάδα), εκτός αν ακούσουμε τον Filman.
Fall: Έχει συμβόλαιο ως το 2025.
Walkup: Έχει συμβόλαιο ως το 2024, απαραίτητο να επεκταθεί άμεσα.
Mckissic: Λήγει το συμβόλαιό του, θα ήταν λάθος να μην ανανεωθεί.
Λαρεντζάκης: Έχει συμβόλαιο ως το 2024, καλό και δέον θα ήταν να επεκταθεί.
Peters: Έχει συμβόλαιο μέχρι του χρόνου, κομβική η παραμονή του σε περίπτωση αποχώρησης Σάσα.
Black: Θα ήταν λογικό να σκεφτεί η ομάδα παραμονή του και αναβάθμιση σε 2ο ρόλο στους σέντερ.
Bolomboy: Αυτή την στιγμή εμφανίζεται αβέβαιη η συνέχιση της συνεργασίας και την επόμενη σεζόν.
Canaan: Αυτή την στιγμή εμφανίζεται αβέβαιη η συνέχιση της συνεργασίας και την επόμενη σεζόν.
Λούντζης: Έχει συμβόλαιο μέχρι του χρόνου, θα μπορούσε να γίνει κουβέντα για επέκταση.
