Ο Θύμιος, και πολλοί άλλοι φίλοι και φίλες του Red Point Guard, με θεωρούν γκρινιάρη, μίζερο και ίσως όχι άδικα. Έτσι λοιπόν ό,τι γράψω παρακάτω ενδεχομένως αποκτά ακόμα μεγαλύτερη βαρύτητα.
Ο Ολυμπιακός της τελευταίας διαβολοβδομάδας για το σωτήριον έτος 2021, ήταν α-πο-λαυ-στι-κος. Δεν μου άφησε κανένα περιθώριο να γκρινιάξω, κανένα περιθώριο να κάνω δεύτερες σκέψεις, απλά με έκανε να νιώσω γεμάτος μπασκετικά μετά από πάρα μα πάρα πολλά χρόνια.
Τετάρτη – Παρασκευή οι Ερυθρόλευκοι παρουσιάστηκαν σκληροί, αποφασισμένοι, απόλυτα συγκεντρωμένοι και δεν επέτρεψαν σε δυο πραγματικά καλά σύνολα να παίξουν, όχι μόνο το παιχνίδι τους, αλλά γενικά, να παίξουν. Ναι, οι παίχτες είναι πάντα οι πρωταγωνιστές, αλλά θα μου επιτρέψετε να σας πω πως για μένα MVP της διπλής αγωνιστικής είναι ο Coach Μπαρτζώκας και το επιτελείο του.
Άριστο διάβασμα, εξαιρετική μελέτη και στόχευση στα αδύνατα σημεία των αντιπάλων, διατήρηση της συγκέντρωσης ακόμα και μετά από μια άνετη επικράτηση, που λογικό θα ήταν να επηρεάσει σε ένα βαθμό. Δεν είναι απλό και σίγουρα όχι συχνό, μια ομάδα να κερδίζει μέσα σε 48 ώρες με +25 πόντους 2, ουσιαστικά, συνδιεκδικητές του κοινού στόχου της εισόδου στα play offs.
Γερμανοί και Γάλλοι, ήρθαν, πνίγηκαν από την κόκκινη άμυνα, τους βγήκε η γλώσσα να κυνηγάνε και τελικά να βγάλουν την εικόνα χειρότερων ομάδων από ότι είναι στην πραγματικότητα.
Kudos λοιπόν σε coach & team .
Για το παιχνίδι με την Bayern τα έγραψε υπέροχα ο @Terrencenesquik (Encore: Have you ever seen the rain ), σήμερα με μεγάλη μου χαρά θα σας παρουσιάσω τα 4 σημεία που κατά την ταπεινή μου άποψη οδήγησαν τον Ολυμπιακό σε μια άνετη και επιβλητική επικράτηση, απέναντι στο σφριγηλό και αθλητικό σύνολο του coach Parker, του δαίμονα Okobo και του εξαιρετικού και ουσιαστικού Jones.
1) Βυθίσατε Okobo – Jones
Όλοι όσοι ασχολούνται με την Euroleague έχουν υποψιαστεί πως όταν μιλάμε για Villeurbanne, αυτόματα το μυαλό τους πηγαίνει στο υπέροχο δίδυμο guards που έφτιαξαν οι Γάλλοι. Ο δαίμονας Okobo που με την ταχυδύναμή του και το εκτελεστικό του εύρος μπορεί να διαλύσει οποιαδήποτε άμυνα και ο υπέροχος, στα δικά μου μάτια, διαχειριστής ρυθμού Jones, είναι οι κυριότερες και ίσως και οι μόνες πηγές παραγωγής της ομάδας της Λυόν.
To ερυθρόλευκο επιτελείο το γνώριζε και φρόντισε καταλλήλως για να τους εξαφανίσει .
Ναι, τους εξαφάνισε, χωρίς καμία υπερβολή. Ο πολύς Okobo πέτυχε το πρώτο του καλάθι μετά από 6-7 προσπάθειες, με τη διαφορά στους 25 πόντους και αφού είχαν παιχτεί 25 λεπτά αγώνα. Ο Jones από την άλλη, δεν μοίρασε το παιχνίδι, δεν έβαλε τους υπόλοιπους στο ρυθμό και εγκλωβίστηκε.
Όποιος ερυθρόλευκος και να να αναλάμβανε το μαρκάρισμα του Jones άλλαζε μόνο αν ο Αμερικάνος guard της Villeurbanne αποκτούσε απόσταση ή/και πλεονέκτημα, με τον επόμενο συμπαίκτη της περιφέρειας (next d). Όταν κινούταν χωρίς την μπάλα , η εντολή ήταν οι αμυντικοί των γηπεδούχων να περνούν πάνω από τα screens και να απλώνουν χέρια ώστε να εμποδίζουν αλλά και να απαγορεύουν στην μπάλα να φτάσει στον Jones.
Το ίδιο φυσικά συνέβη και με τον περισσότερο εκτελεστή Okobo. O Walkup σε ένα ακόμα σεμινάριο εφαρμογής του “high in the tag” έβγαλε τα συκώτια του Γάλλου εκτελεστή, έγινε σκιά του (“over n shadow” σε όλα τα screen), έχοντας παντα χέρι είτε στην πλάτη του είτε στο πρόσωπό του, δυσκολεύοντας του κάθε πέρασμα και κάθε εκτέλεση. Δεν είναι μόνο η αστοχία του Okobo που αναδεικνύει το έργο του κοκκινοτρίχη, αλλά και οι λίγες προσπάθειες που πήρε γενικά ο αρχισκόρερ του Parker.
Κοινή συνισταμένη στην αντιμετώπιση και των δύο ήταν η επιλογή, όταν δεν κινούνταν κεντρικά με μπάλα, να υπάρχει ice coverage. Με τέτοιον τρόπο που να στέλνει και τους δύο, όχι απαραίτητα στο κακό τους χέρι αλλά στο πλησιέστερο tag, είτε πάνω στον κροκόδειλο Fall που τους περίμενε στημένος έτσι ώστε να τους οδηγεί ουσιαστικά μόνο προς τη βασική γραμμή, και όχι σε διάδρομο που να πηγαίνει απευθείας στη στεφάνη. Αμφότεροι γουστάρουν να επιτίθονται με drive και αυτό τους απαγορεύθηκε.
Μάλιστα επειδή χτυπούν πολλές φορές σε early offense χωρίς καν να πασάρουν, κυρίως ο Jones, όταν το δοκίμαζαν από το πλάι γινόταν αμέσως αλλαγή , ενώ κεντρικά υπήρχε tag από ψηλά.
Στην χαμηλή δημιουργία τους έπαιξε ρόλο και το τρικ του coach B με το μαρκάρισμα των Osetkowski και Howard. Ο ξανθός PF/C, απειλώντας κυρίως στατικά από το 3πτ, είχε πάνω του τον Παπανικολάου και επειδή ο Παπ είναι ένας εξαιρετικός αμυντικός στη βοήθεια, η αστάθεια του Γερμανού στο σουτ του επέτρεπε να σπεύσει όπου χρειαζόταν με μεγαλύτερη άνεση. Τον ρόλο αυτόν τον εκτέλεσε εξαιρετικά και ο Livio. Ο κινητικός Howard, από την άλλη, που πολλές φορές αναλαμβάνει και ρόλο εκτελεστή μετά από screen στην μπάλα, είχε τον μακρύτερο Sasha να του καλύπτει το πεδίο βολής. Οι δύο λοιπόν επιλογές για kick out είχαν απενεργοποιηθεί.
2) From Defence to instant offense
Η απενεργοποίηση των Okobo – Jones, η αποκοπή κυρίως του Howard, η διάθεση να μπουν χέρια σε κάθε κατοχή, το στένεμα των χώρων και ο περιορισμός των επιλογών πάσας με το zone up των 2 αμυντικών της weak side, η επιλογή να μαρκάρονται τα post moves του Gist, αλλά και του Osetkowski, με overplay 3/4 για να κόβεται η διαγώνια πάσα έξω και να τους επιτρέπεται το ρολάρισμα μόνο πάνω στον Fall, έδωσαν την ευκαιρία στον Ολυμπιακό να επιτεθεί γρήγορα και άμεσα.
Τι σημαίνει αυτό;
Σημαίνει στα πρώτα 8 με 12” του χρόνου επίθεσης, απέναντι σε μια άμυνα που δεν έχει προλάβει να βρει την ισορροπία της και είναι ευάλωτη σε αχρείαστες βοήθειες, σε κακές περιστροφές και βρίσκεται πολύ συχνά σε διαδικασία close out. Είτε σε πρώτο είτε σε δεύτερο χρόνο, ο Ολυμπιακός βρήκε εύκολα καλάθια, ανοιχτά σουτ και πολλά πολλά επιθετικά ριμπάουντ. Τιμώρησε λοιπόν την φιλοξενούμενη ομάδα με κάθε πιθανό και απίθανο τρόπο.
3) Paint touches & mismatches
Κάπου είχα διαβάσει πως μια καλή επίθεση χαρακτηρίζεται από το πόσο συχνά ακουμπά την μπάλα στο ζωγραφιστό.
Είμαι στην ευχάριστη θέση να σας αναφέρω πως ο Ολυμπιακός την Παρασκευή το έκανε πολλές φορές και τις περισσότερες καλά.
Σε συνέχεια της Τετάρτης, αναγνώρισε τα mismatches στα οποία οδήγησε την Villeurbanne, τα τροφοδότησε με υπομονή και βρήκε σκορ αλλά και δημιουργία.
Την τελευταία την έψαξε μεθοδικά από χαμηλά ακόμα και όταν δεν είχε υψομετρικό πλεονέκτημα, τόσο με τον Fall όσο και με το Sasha αλλά και τον Walkup.
4) Κίνηση και η βαρύτητα των Dorsey – Fall
Η κίνηση όλων των παιχτών πριν την εκτέλεση της PnR δράσης είναι σήμα κατατεθέν της ερυθρόλευκης επίθεσης, απλά την Παρασκευή εκφράστηκε μέσα από σχήματα που σαν κύριο χαρακτηριστικό είχαν την απειλή από παντού.
Μπορεί η Γαλλική άμυνα να είχε ρίξει το βάρος της στο δίδυμο Dorsey -Fall, αλλά δεν κατάφερε και πολλά. Οι δυο τους πλαισιωμένοι με Sasha και ταυτόχρονα τον Σλούκα είχαν τους παίχτες του Parker διαρκώς σε πανικό. Γρήγορη κυκλοφορία, πολλή ενέργεια και καθόλου στατικότητα.
Φλυάρησα ακόμη μια φορά και μάλιστα για μια αναμέτρηση που δεν σηκώνει ιδιαίτερη ανάλυση, αλλά δεν μπορούσα να γράψω λιγότερα μετά από τέτοια κυριαρχική εμφάνιση.
Για να τα συνοψίσουμε, ο Ολυμπιακός κυριάρχησε κάθε τομέα του παιχνιδιού, όχι γιατί σούταρε καταπληκτικά ή γιατί κάποιοι από τους παίχτες τους έκαναν εξωπραγματικές εμφανίσεις και ηρωισμούς, αλλά γιατί το πλάνο του ήταν σε κάθε τομέα πληρέστερο και άρτια εκτελεσμένο.
Αν λοιπόν αυτό το πλάνο εφαρμοστεί με την ίδια συγκέντρωση και ενέργεια και την επόμενη πέμπτη ο Ολυμπιακός θα κλείσει ονειρικά τον, παραπάνω από ιδανικό, πρώτο γύρο της Euroleague.
Φίλες και Φίλοι, γνωρίζω πως έχουμε ξεσυνηθίσει, αλλά μη φοβάστε να το παραδεχτείτε.
Ο Ολυμπιακός είναι αυτή τη στιγμή μέσα στις 3 καλύτερες ομάδες της διοργάνωσης και μαζί με την Barça και την Unics του τελευταίου μήνα παίζει το καλύτερο μπάσκετ.
Κόουτς και παίχτες οφείλουν στη δουλειά τους να κοιτάξουν ψηλότερα.
