Άλλο ένα επεισόδιο Europe Swish πριν την προτελευταία εβδομαδιαία διακοπή για την φετινή σεζόν της Euroleague. Στην 26η στροφή είχαμε θετικά αποτελέσματα για τις δύο ελληνικές ομάδες, γεγονός που δυστυχώς σπανίζει, σε αντίθεση με παλιότερα χρόνια. Ο Ολυμπιακός κέρδισε, με αυτό το εκπληκτικό buzzer beater του Κώστα Σλούκα, και σκαρφάλωσε στην 4η θέση με ρεκόρ 14-9, ενώ ο Παναθηναϊκός κέρδισε μετά από 1 χρόνο και λίγες εβδομάδες εκτός Ελλάδας στην Euroleague. Οι πράσινοι μετά από αυτή τη νίκη συγκέντρωσαν την 6η νίκη τους για φέτος.
Αξιοσημείωτη ήταν η νίκη της Zalgiris απέναντι στην έδρα της Monaco με σκορ 82-83. Μια εξέλιξη που ουδείς μπορούσε να προμηνύσει, καθότι οι Γάλλοι είχαν μονιμοποιήσει τις καλές εμφανίσεις. Στην ίδια αγωνιστική είχαμε το αγαπημένο σε όλους el classico μεταξύ Barcelona και Real. Οι Καταλανοί από νωρίς έδειξαν πως αυτός ο αγώνας τους ανήκει, και δεν άφησαν το παραμικρό περιθώριο στους γηπεδούχους. O Laprovittola αφηνίασε απέναντι στην πρώην ομάδα του και σημείωσε 20 pts με 5/5 τρίποντα!!!! Για τους αντίπαλους αυτός που ξεχώρισε ήταν ο συνήθης ύποπτος Walter Tavares, που ξετίναξε την στατιστική με 25 pts, 6 rebs και 35 μονάδες στο σύστημα αξιολόγησης.
Ματς της αγωνιστικής: Olympiacos BC– Anadolu Efes BC (87-85)
Δύσκολα θα μπορούσαμε να δώσουμε αλλού το βραβείο, από τη στιγμή που έγινε τέτοιος αγώνας στο ΣΕΦ το βράδυ της Πέμπτης. Ένας πραγματικό ντέρμπι, που θύμισε καταστάσεις play offs και όχι μόνο. Ο Ολυμπιακός είχε να αντιμετωπίσει μια πολύ κακή παράδοση απέναντι στην Efes, καθώς μετρούσε 6 σερί ήττες από το Σεπτέμβριο του 2018. Μέσα σ’ όλα αυτά προέκυψε και το πρόβλημα τελευταίας στιγμής, αυτό του Thomas Walkup. Ο Mπαρτζώκας λίγες ώρες πριν τον jumpball είδε να μην έχει στη διάθεσή του τον καλύτερο περιφερειακό αμυντικό του, με αντίπαλο μια ομάδα που αντλεί ενέργεια και παραγωγή εξ ’ολοκλήρου από την περιφέρεια. Εν τέλει όμως το πρόβλημα της τελευταίας στιγμής αποτέλεσε αφορμή για συσπείρωση της ομάδας και την οδήγησε στο να πραγματοποιήσει μια μεστή εμφάνιση.
Από την αρχή του αγώνα οι γηπεδούχοι εμφανίστηκαν ορεξάτοι στο παρκέ. Ο Ολυμπιακός στη πρώτη περίοδο έδειξε πόσο ήθελε τον αγώνα και δημιούργησε μία διαφορά της τάξης του +9 στο τέλος της, απέναντι στους Τούρκους που ήταν αρκετά άστοχοι. Στη 2η περίοδο οι φιλοξενούμενοι ανέβηκαν κατακόρυφα σε απόδοση, μέσω ομαδικών αυτοματισμών, αλλά κυρίως λόγω του παιχταρά Vasilje Micic, που ήταν παντού επιδραστικός, σε όλους τους τομείς. Μετά από συνολικά 20 ισορροπημένα λεπτά οι δύο ομάδες πήγαν στα αποδυτήρια με σκορ 42-41, υπέρ των Πειραιωτών. Στην συνέχεια, μετά την ανάπαυλα, εκτυλίχθηκε ένας αγώνας που οι δύο ομάδες πορευόντουσαν μαζί. Η Efes, παρά την απώλεια του Simon (αποβολή με δύο τεχνικές ποινές), έβρισκε συνεχώς λύσεις μέσα από τα χέρια των Micic, Beaubois. Για τον Ολυμπιακό σε εκπληκτικό βράδυ βρέθηκε ο ηγέτης του Κώστας Σλούκας, αλλά και ο Moustapha Fall. Όσο ο αγώνας έφτανε προς το τέλος τόσο περισσότερο μίκραινε η ψαλίδα, στην 4η περίοδο μπήκε στην εξίσωση του σκοραρίσματος και ο Tyler Dorsey. Το σκορ ήταν 75-75 με τελευταία επίθεση στην κανονική περίοδο να ανήκει στον Ολυμπιακό. Ο Dorsey δεν μπόρεσε να σκοράρει και οδήγησε τον αγώνα στο έξτρα πεντάλεπτο. Στην παράταση ο Ολυμπιακός έκανε μια μεγάλη υπερπροσπάθεια μιας και η Efes έδειχνε έτοιμη να κερδίσει τον αγώνα (82-85 30’’ από το τέλος). Κάπου εκεί σκόραρε ο Dorsey δύο πόντους, ο Fall έβγαλε μια τρομερή άμυνα απέναντι στον καυτό Micic και ο Σλούκας σκόραρε ίσως το buzzer της καριέρας του και όλα τ’ άλλα είναι ιστορία.
Ο Ολυμπιακός μετά από αυτή τη τεράστια σημασίας ψυχολογικής αλλά και βαθμολογικής νίκης (μιας και ηττήθηκαν Zenit, Unics, Monaco και Cska). Μπορεί να ελπίζει σε πολύ καλύτερη συνέχεια στη λίγκα, μιας και πέρασε από ένα διάστημα που ζορίστηκε κυρίως ψυχολογικά αλλά και αγωνιστικά, μιας και τις ημέρες που σημείωνε μαζεμένες ήττες, οι ανταγωνίστριες ομάδες της οκτάδας δεν άφηναν κανένα βαθμό χαμένο. Τακτικά ο Μπαρτζώκας επέλεξε να χρησιμοποιήσει ένα <high-medium tempo>. Η αμυντική του προσέγγιση ήταν αλλαγές σ’ όλα τα <PnR>, επιλογή σίγουρα υψηλού ρίσκου, που όμως δικαιωσε τον Έλληνα τεχνικό. Καθοριστικό ρόλο στην άμυνα κατέχει ο Γάλλος center, που μπορεί και υποστηρίζει την άμυνα των αλλαγών κινησιολογικά, ειδικά όταν κύριος εκφραστής της επίθεσης των αντιπάλων είναι ο Micic. Το κακό για τους Πειραιώτες είναι ότι το κενό που αφήνει ο Moustapha, όταν πηγαίνει στον πάγκο, είναι δυσαναπλήρωτο. O Martin δεν μπορεί να φτάσει ούτε στο 70% τα περσινά του στάνταρ, που και αυτά δεν ήταν αψεγάδιαστα. O Livio δεν έχει κερδίσει την εμπιστοσύνη του coach, και ας είναι θετικός όποτε του δίνεται η ευκαιρία. Συνεπώς ο Ολυμπιακός σε αυτή τη θέση θα πρέπει έστω και τελευταία στιγμή να κοιτάξει για μια προσθήκη. Ένας υποθετικός τραυματισμός του Fall ρίχνει πολλά επίπεδα κάτω τον Ολυμπιακό, αυτομάτως.
Ένα ακόμα συστατικό νίκης του Ολυμπιακού ήταν η χρησιμοποίηση του McKissic για πολλή ώρα, που είχε ως αποτέλεσμα να κάτσει ο θετικός Παπανικολάου στον πάγκο. Μια επιλογή που, εκ πρώτης όψης, έμοιαζε να εκθέτει τον coach των Πειραιωτών. Όσο περνούσε η ώρα όμως, οι ανάσες που έδινε στον κουρασμένο αλλά φοβερά φορμαρισμένο Σλούκα, ο Αμερικανός forward, ήταν φλέβα χρυσού. Η ενέργεια που έδωσε στην διεκδίκηση των rebounds, με αποκορύφωμα ένα επιθετικό που κατέληξε σε καλάθι στο τέλος της 4ης περιόδου, ήταν πέρα ως πέρα σημαντική. Και σαν να μην φτάνουν όλα αυτά, έρχεται η τελευταία επίθεση του αγώνα και βγάζει μια assist (λίγοι θα είχαν την οξυδέρκεια και την υπομονή να την δουν) στον Σλούκα, για να γραφτεί αυτό το τρίποντο στην εκπνοή. Με λίγα λόγια ο Mπαρτζώκας πήρε μια επιλογή (που διαφαινόταν αποτυχημένη) που κατέληξε να είναι x-factor νίκης.
Τέλος, ειδική μνεία πρέπει να γίνει στον Κώστα Σλούκα. Έναν παίκτη που τον τελευταίο χρόνο έχει κριθεί όσο λίγοι. Η αλήθεια είναι ότι συγκυριακά και μόνο ατύχησε στην επιστροφή του στο λιμάνι το καλοκαίρι του 2020, καθότι συνέπεσε μ ’ένα χρόνο διαφορά με την απόσυρση του Βασίλη Σπανούλη. Γεγονός που πρόσθεσε αρκετές παραπάνω προσδοκίες με το καλημέρα, σ’ αυτή την άτυπη αλλαγή σκυτάλης. Παρόλα αυτά ο Σλούκας αυτές τις δύο χρονιές έχει πολύ καλές παρουσίες, σημειώνοντας πέρυσι 11 pts και 6 asts και φέτος μέχρι στιγμής 11.4 pts, 4.3 asts. Το πέρυσι με το φέτος όμως διαφέρει πολύ. Ο οργανισμός των Πειραιωτών τη φετινή χρονιά του έδωσε πολλά στηρίγματα είτε αμυντικά (Walkup), είτε επιθετικά (Dorsey). Ο πρώην παίκτης της Fenerbahce το βράδυ της Πέμπτης έκανε μια εμφάνιση ανάλογης ενός λεγόμενου ηγέτη. Και έβαλε το λιθαράκι (ή και παραπάνω) για να παρθεί μια μεγάλη νίκη. Πολλές φορές η μαγεία στο μπάσκετ χάνεται μέσα από ατέρμονες συγκρίσεις παικτών και καταστάσεων, περνάει ο καιρός αποσύρονται οι παίκτες και το μόνο που μένει είναι μια ταμπέλα που κολλήθηκε και δεν μπόρεσε ο παίκτης να την εκπληρώσει. Ενώ στην πραγματικότητα έχει πετύχει πολλά, αλλά λόγω προδιάθεσης δεν δόθηκε η απαιτούμενη σημασία. Εν ολίγοις, ο Σλούκας δεν είναι και δεν θα γίνει Σπανούλης και αυτό δεν είναι κακό. Ο μέσος φίλαθλος θα πρέπει να πάψει να κάνει τέτοιου είδους συγκρίσεις. Ο Σλούκας είναι ένα από τα καλύτερα guards στην Ευρώπη και όταν βρέθηκε στην λίστα των free agents, είχε προτάσεις απ’ όλα τα powerhouses. Για αυτό θα είναι καλό φέτος που έχει περιστοιχηθεί από τους κατάλληλους παίκτες να τον αφήσουμε να δούμε πως θα λειτουργήσει. Άλλωστε μέχρι στιγμής μετράει ήδη δύο καλάθια στην εκπνοή απέναντι σε Fenerbahce και Efes.
Για τον Ολυμπιακό, μετά και την εκκωφαντική νίκη απέναντι στο Λαύριο σε ματς πρωταθλήματος με σκορ 101-58, επόμενος μεγάλος στόχος είναι η κατάκτηση του κυπέλλου, που θα σηματοδοτήσει την επιστροφή στους τίτλους μετά το 2016. Σε ό,τι αφορά την ομάδα του Ataman το σίγουρο είναι ότι έχει χάσει πολλούς αγώνες τη φετινή season και ο κίνδυνος του αποκλεισμού από τα playoffs έχει αρχίσει να γίνεται όλο και εντονότερος. Οι περσινοί πρωταθλητές έχουν δύο εμφανή κενά, το πρώτο είναι στην θέση του small forward και το δεύτερο στην frontline. Στο πρώτο πρόβλημα σίγουρα ευθύνεται ο τραυματισμός του Anderson, σε συνδυασμό με την μέτρια απόδοση του Elijiah Bryant. Στο δεύτερο κενό δυστυχώς ο φοβερός αμυντικός Dunston δεν έχει τις ανάσες του παρελθόντος και ο Pleiss υπολείπεται σε φυσική κατάσταση και physicality, αν και το κλασσικό mid range shoot που δίνει στους Τούρκους είναι πολύ σημαντικό, δεν αρκεί όμως για την πολυπλοκότητα του επιπέδου. Όσο για τον Micic, πρέπει να θεωρούμαστε τυχεροί που παρακολουθούμε το prime του Σέρβου, ενός παίκτη που μπορεί να δημιουργήσει και να εκμεταλλευτεί την παραμικρή τρύπα που θα βρει στην άμυνα.
MVP της αγωνιστικής: Walter Tavares
Η αλήθεια είναι ότι μέχρι και το classico πολύ δύσκολα αυτό το βραβείο θα δινόταν σε άλλα χέρια, από αυτά του Κώστας Σλούκα, μιας και σημείωσε και buzzer νίκης. Kαι όμως ήρθε ο Tavares που παρότι η ομάδα του ηττήθηκε, αυτός κάλυψε τα καλάθια και ήταν μια ομάδα μόνος του. Ο center από το Πράσινο Ακρωτήρι σημείωσε 25 pts με 6 rebs και 35 μονάδες στο σύστημα αξιολόγησης. Honorable mention φυσικά και στον πρωταγωνιστή των νικητών, Νicola Laprovittola (20 pts, 27 μονάδες στο σύστημα αξιολόγησης). Και εδώ θα αναρωτηθεί κάποιος “Μα πως γίνεται να παίρνει το βραβείο κάποιος που δεν έχει κερδίσει η ομάδα του;”. Γι’ αυτό το λόγο υπάρχει όμως αυτή η στήλη, για να πάει κόντρα στην πεπατημένη και να κάνει εκπλήξεις.
Προπονητής της αγωνιστικής: Sarunas Jasikevicius
Ο Λιθουανός τεχνικός παίρνει με σχετική ευκολία το βραβείο, γιατί προετοίμασε τόσο καλά την ομάδα του για το επερχόμενο ντέρμπι, που κατάφερε και κέρδισε έναν τέτοιο αγώνα από την πρώτη περίοδο. Οι Καταλανοί στραγγάλισαν από το πρώτο δευτερόλεπτο τους γηπεδούχους, με την εξαιρετική περιφέρειά τους. Η Barcelona απάντησε σε οποιαδήποτε υπόνοια απειλής που αντιμετώπισε στο δεύτερο ημίχρονο και έτσι έφτασε σε μία εύκολη νίκη, όπως και στην κορυφή του βαθμολογικού πίνακα. Αξίζουν πολλά μπράβο στον coach Saras γιατί φέτος έχει ελευθερώσει την ομάδα του, σε σύγκριση με πέρυσι. Έχει μπορέσει να απορροφήσει την απώλεια του Higgins και δείχνει να έχει εκμεταλλευτεί άψογα το αμυντικό, και όχι μόνο, πολυεργαλείο Dante Exum. Απόδειξη ότι η ομάδα ζήτησε ανανέωση του παίκτη μέχρι και το τέλος του εγχώριου πρωταθλήματος.
Παναθηναϊκός
Οι Πράσινοι επέστρεψαν μετά από πολύ καιρό στις εκτός έδρας νίκες μέσα στο γήπεδο του Astroball. Η ομάδα του coach Πρίφτη είχε σε πολύ καλή μέρα τον Νedovic (τραυματίστηκε λίγο πριν τον αγώνα, αλλά δεν είναι κάτι το ανησυχητικό), όπως και τους Παπαγιάννη, Okaro. Θετική παρουσία ήταν και αυτή του νεοφερθέντα Stefan Jovic (6 pts, 5 rebs, 5 asts). Για άλλο ένα βράδυ υπογραμμίστηκε το τραγικό λάθος του καλοκαιρινού σχεδιασμού να μην έχει παρθεί βασικό playmaker, μέσω των αναγκών που καλύπτει ο Σέρβος playmaker. Η αλήθεια είναι πως έχει ακόμα μέλλον, ως προς το βέλτιστο επίπεδο φυσικής κατάστασης, αλλά αυτό είναι ελάσσονος σημασίας μπροστά στο ρόλο που μπορεί να καλύψει. Και αυτόν δείχνει να τον έχει αντιληφθεί πλήρως. Στα ευχάριστα νέα του Παναθηναϊκού είναι και η ολική επιστροφή του Γιώργου Παπαγιάννη. Στόχος πλέον των Πρασίνων είναι η κατάκτηση του εγχώριου κυπέλλου και αυτή η εκτός έδρας νίκης αποτελεί γόνιμο έδαφος για έναν τέτοιο στόχο.
Τι μας έμεινε από την αγωνιστική
Η ομάδα του Perasovic δείχνει να μην έχει το απαιτούμενο βάθος για το στόχο της οκτάδας, ενώ η Monaco έκανε πισωγύρισμα μετά την εντός έδρας ήττα από την τελευταία ομάδα της λίγκα. Η Fenerbahce δείχνει να διάγει την καλύτερή της περίοδο και ας έχει στα pits τον Vesely (την επόμενη αγωνιστική της Euroleague θα έχει επιστρέψει) και τον DeColo. Έχει «κάτσει» για τα καλά στην 8η θέση, αφού από την 9η θέση απέχει 2 ήττες με δύο αγώνες λιγότερους. Σε γενικές γραμμές οι τρεις πρώτες θέσεις φαίνεται να έχουν παγιωθεί. Από εκεί και έπειτα οι μάχες φαίνονται να διαχωρίζονται σε δύο μέτωπα, το ένα είναι αυτό των ομάδων για τις θέσεις 4-5-6-7, που αφορά Cska, Zenit και Oλυμπιακό και Fenerbahce. Και το τελευταίο είναι αυτό που θα εξασφαλίσει το χρυσό εισιτήριο της οκτάδας, με ανταγωνίστριες ομάδες τις Unics, Efes, Bayern. Oι υπόλοιπες ομάδες πολύ δύσκολα θα μπορέσουν μέχρι τέλους της regular να είναι ανταγωνιστικές για playoffs.
Υ.Γ.1: Βλέποντας τα όργια του Micic στο ΣΕΦ σκεφτόμουν ότι αυτός ο παίκτης ήταν μπροστά στα μάτια μας στο παρελθόν σε Bayern και Zalgiris.
Υ.Γ.2: O Σφαιρόπουλος ανακοινώθηκε ότι τελείωσε από τη Maccabi. Παρ’ όλα αυτά επιβίωσε στον, με διαφορά, πιο δύσκολο πάγκο της Ευρώπης για 3 ολόκληρα χρόνια. Δεν είναι και λίγο. Ίσως θα ήταν ιδανικό να συνεχίσει την καριέρα του στην Εθνική Ελλάδος. Ποιος ξέρει;
