Valencia Basket: Agent Orange… burn!

Καλημέρα, καλησπέρα ή ό,τι εσείς θέλετε! Αναλύσεων συνέχεια, λοιπόν, και αυτήν την φορά θα στρέψουμε τα φώτα μας σε μία εκ των πιο ενδιαφερόντων ομάδων, την ανανεωμένη Valencia. Η off season της ισπανικής ομάδας είχε αρκετές αλλαγές, με κύρια αυτήν της πρόσληψης του Alex Mumbru, ο οποίος άφησε τον πάγκο της αγαπημένης του Bilbao, μετά από τρεις χρονιές ως head coach, ώστε να αναλάβει αυτόν της Valencia.

Το ενδιαφέρον είναι μεγάλο, καθώς είναι η πρώτη χρονιά του Βάσκου στο επίπεδο της Euroleague, όπως και αρκετών παικτών του φετινού roster. Jonah Radebaugh, Jaime Pradilla, Josep Puerto, Xabi Lopez–Arrostegui, Jasiel Riviero, Kyle Alexander, Jared Harper θα δοκιμαστούν στα χαρακώματα της διοργάνωσης, δίπλα στους πολύπειρους Victor Claver, Boban Dubljevic, Sam VanRossom, Chris Jones, Martin Hermansson, Klemen Prepelic. Η πρόκληση είναι τεράστια, όπως και το κίνητρο για κάθε νεοσύλλεκτο αυτού του επιπέδου. Οι προβολείς στο παρκέ του Red Point Guard, λοιπόν, ώστε να εμβαθύνουμε στο προφίλ της ισπανικής ομάδας.

Offseason: Mumbru, ευελιξία και βάθος

Οι αλλαγές στο δυναμικό της Valencia ήταν αρκετές και σημαντικές, με πιο χαρακτηριστική την απομάκρυνση του coach Joan Penarroya από την τεχνική ηγεσία, παρά την διετή συμφωνία που είχε υπογράψει ο Καταλανός προπονητής το καλοκαίρι του 2021. Πιθανότατα να διαδραμάτισαν ρόλο οι αποκλεισμοί στα ημιτελικά EucoCup και στα προημιτελικά της ACB από την Baskonia. Έτσι, οι διοικούντες της ομάδας δεν χρονοτρίβησαν και ήρθαν σε συμφωνία με τον Alex Mumbru, για τρία χρόνια.

Ορισμένα ζητούμενα για την καλύτερη δυνατή στελέχωση της ομάδας σε επίπεδο παικτών ήταν η ευελιξία αγωνιστικών χαρακτηριστικών και, ως εκ τούτου, το βάθος. Η απόκτηση των Chris Jones, Jonah Radebaugh, Jared Harper προέβλεπε τόνωση αθλητικότητας και επάρκεια σε ικανούς χειριστές, ενώ αυτή των James Webb lll, Jasiel Riviero, Kyle Alexander όριζε την ευελιξία σε σχήματα με ύψος και ταχύτητα στην γραμμή των forwards και των ψηλών.

Το γεγονός που προκαλεί ενδιαφέρον είναι το εκτενές rotation του coach Mumbru μέχρι στιγμής. Εκτός του Jones, Dubljevic, Riviero που έχουν πάνω από 20 λεπτά συμμετοχής και των Claver, Pradilla, Prepelic (19 σε μέσο όρο), το rotation φτάνει στα 13 λεπτά του Harper, ο οποίος εντάσσεται σταδιακά, όπως και ο Radebaugh. Εκ των 12 διαθέσιμων παικτών οι 11 έχουν σίγουρα χρόνο που ακουμπά τα 10 λεπτά, με τον Jimenez να αποτελεί την μέχρι στιγμής εξαίρεση αυτού (1’45).

Αυτό έχει διττή ανάγνωση προσώρας. Από την μία πλευρά η Valencia είναι σε θέση να διατηρεί υψηλά επίπεδα ενέργειας και έντασης έως και τα τελευταία λεπτά των αγώνων, θέλοντας κατά αυτόν τον τρόπο να διατηρεί αποδοτικούς τους βασικούς της στις κρίσιμες κατοχές. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το δίδυμο Jones – Dubljevic, που συχνά αμύνεται σε ball screen συνεργασίες (αρκετές φορές επιθετικά με hedge out ή αλλαγή, με τον Αμερικανό guard να μαρκάρει τον αντίπαλο roller). Επιθετικές μορφές άμυνας δεν μπορούν να χρησιμοποιούνται για 30 ή παραπάνω λεπτά, καθώς η κόπωση που προκύπτει είναι τεράστια.

Από την άλλη, ωστόσο, το εκτενές rotation επηρεάζει αρνητικά το momentum της ομάδας ανά διαστήματα, με την ομάδα να χάνει σημαντικές διαφορές. Ο συνδυασμός αυτού, με την «τρακαρισμένη» παρουσία των rookies Radebaugh, Pradilla με μία πρώτη ματιά «κοστίζει» σε διάρκεια, αλλά το μακροπρόθεσμο κέρδος θα αποβεί μεγαλύτερο, εφ’ όσον οι 2 αθλητές στηριχθούν… Ας μην ξεχνάμε ότι η μετάβαση από το BCL στην Euroleague είναι εξόχως απαιτητική, ιδίως όταν αφορά guards, που καλούνται να προσαρμοστούν σε νέες συνθήκες in game αποφάσεων, εκτελέσεων εντός ελάχιστων δευτερολέπτων.

Η πρόκληση του πολυπόθητου two way χαρακτήρα

Όπως εξελίσσεται το άθλημα, οι ομάδες που φιλοδοξούν να πρωταγωνιστήσουν και ως εκ τούτου να ακολουθήσουν το ρεύμα της εποχής, θα χρειαστεί να είναι τουλάχιστον επαρκείς και στις δύο πλευρές του παρκέ. Πλέον το άθλημα παίζεται σε τόσο υψηλές ταχύτητες, που αναπόφευκτα η απόδοση στην μία πλευρά θα επηρεάσει σαφέστατα και την άλλη. Η πρόκληση σε συναισθηματικό και προπονητικό επίπεδο έχει εκτιναχθεί και μοιραία απαιτείται αδάμαστο ψυχοπνευματικό προφίλ, το οποίο θα αποτελεί το κύριο θεμέλιο των ομάδων, ώστε να βρίσκονται διαρκώς σε θέση διεκδίκησης της συνεχούς βελτίωσης και της νίκης σε κάθε αναμέτρηση.

Η Valencia με την σειρά της διαγράφει θετικά σημάδια προς αυτήν την κατεύθυνση. Παρά τους τραυματισμούς των Riviero, Webb lll, Hermansson ο coach Mumbru δεν διστάζει να πάει μέχρι την άκρη του πάγκου του, προκειμένου να βρει λύσεις. Tο ίδιον της προσαρμοστικότητας είναι εμφανές στον Βάσκο προπονητή, ο οποίος επιλέγει διάφορες τακτικές δράσεις, για να ελέγξει τις αντίπαλες επιθετικές δράσεις. Ας δούμε ορισμένες εξ αυτών παρακάτω.

Έλεγχος της μπάλας σε πρώτο χρόνο, deny & & χέρια στις γραμμές πασάς

Ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά της αμυντικής παρουσίας των «νυχτερίδων» είναι η συχνή επιλογή hedge outs, soft shows ακόμα και με τον «βαρύ» σε όρους ταχύτητας Dubljevic στην θέση του center σε κεντρικά και πλάγια ball screens. Η παρουσία του Jones είναι καθοριστική, διότι μπορεί να αμυνθεί και στις δύο γραμμές άμυνας, παρά το ύψος του, αξιοποιώντας τον πολύ δυνατό κορμό και τα γρήγορά πόδια του (οριακά 1.90).

Παράλληλα, το single tag & recover με τον πλησιέστερο στον αντίπαλο roller παίκτη να αποτελεί την κύρια συνεργασία, προκειμένου να καλυφθεί ο υψηλός χρόνος επιστροφής των ψηλών στο σημείο ευθύνης του. Ο Alexander μπορεί να είναι σαφώς ταχύτερος του Dubljevic, αλλά επιδέχεται βελτίωση σε όρους footwork και δράση χεριών, ώστε να παρεμποδίζει την πιθανή πάσα στον roller.

Η παλέτα τακτικών επιλογών περιέχει και πιο «συμβατικές» επιλογές, όπως η over & flat.

Προκειμένου να υποστηρίζονται στον μέγιστο δυνατό βαθμό οι guards, που αντιμετωπίζουν τις αντίπαλες ball screen συνεργασίες, οι Claver, Arostegui, Puerto σε πολλές περιπτώσεις λειτουργούν ως συνδετικοί κρίκοι των δύο αμυντικών γραμμών, χρησιμοποιώντας εξαιρετικά τα χέρια τους, προκειμένου να παρεμβάλλονται στις γραμμές πάσας των αντιπάλων από την strong side στην weak side.

Σε συνθήκες post ups η Valencia κατά κανόνα αμύνεται σχηματίζοντας διάταξη ζώνης 2-3, θέλοντας να εξασφαλίσει αμυντικό rebound και ετοιμότητα για επιθετικό transition (3η στο DRB% με 77%!).

Σε off screen δράσεις οι Ισπανοί προτιμούν shadow & trail τακτική (κυρίως στην δεύτερη γραμμή άμυνας), καθώς οι Claver, Arostegui, Puerto διαθέτουν ύψος, αμυντικό φίλτρο και ενέργεια.

Προς το παρόν η Valencia καταφέρνει να καθυστερεί τους χρόνους ανάπτυξης των αντίπαλων δράσεων, το DRAT της σε αναλογία με το pace είναι σε αρκετά καλά επίπεδα (112.6 πόντοι), όμως, το παράδοξο αφορά τα ποσοστά των αντιπάλων της. Το 55% σε eFG% και το 59% σε TS% τής δίνουν την τελευταία και την προτελευταία θέση αντίστοιχα, στοιχεία που υπογραμμίζουν την αδυναμία της να παραγάγει stops με συνέπεια.

Ποικιλομορφία στην επίθεση, ερωτηματικό η επάρκεια κάθετου παιχνιδιού

Η εικόνα των Ισπανών έως ώρας είναι αρκετά ενθαρρυντική στο επιθετικό σκέλος. Tο αρκετά υψηλό USG% του Jones με 33% έως την 5η αγωνιστική προκαλεί εντύπωση, ωστόσο, ο μηχανοδηγός της ισπανικής ομάδας φροντίζει να μοιράζει ιδανικά την μπάλα. Προς επίρρωση αυτού ο τέως παίκτης της Asvel έχει 40% στο AST% και 5 τελικές πάσες κατά μέσο όρο για 1.8 λάθη.

Ταυτοχρόνως, είναι εμφανής η τάση για διαρκή μετακίνηση της μπάλας από strong σε weak side μέσω διάφορων δράσεων τόσο σε πρώτο όσο και σε δεύτερο χρόνο. Αποτελεί ένα από τα πιο fast pace σύνολα της φετινής διοργάνωσης – 71.4 κατοχές ανά αγώνα, 3η θέση στην σχετική λίστα -, δείχνοντας έντονη διάθεση για transition παιχνίδι.

Το δίδυμο Jones – Dubljevic συνεργάζεται πολύ καλά, με τα διαρκή pick ‘n’ pops/ Spain pick ‘n’ rolls να αποτελούν ένα από τα κυριότερα plays της ισπανικής ομάδας. Ως εκ τούτου ο αρχηγός της Valencia έχει 40% ευστοχίας σε 4 προσπάθειες ανά ματς, με 9.8 πόντους κατά μέσο όρο ως δεύτερος scorer πίσω από τον Αμερικανό guard.

Παράλληλα, η Valencia αποτελεί ένα από τα πιο heavy shooting σύνολα της Euroleague μέχρι στιγμής, με 28 σουτ ανά παιχνίδι (3η θέση στην σχετική λίστα) και ποσοστό 37%, παρά την σχετικά μέτρια αποδοτικότητα της επιθετικής της λειτουργίας – 112.9 πόντοι στο ORAT, 12η θέση. Οι συχνές spread διατάξεις εξυπηρετούν την παραγωγή πολλών καλών σουτ από τα 6.75, δημιουργώντας χώρους για να δρα ο Jones κάθετα. Εδώ να σημειωθεί ότι πέραν του 30χρονου Αμερικανού guard δεν υπάρχει επάρκεια driving σε ανάλογο επίπεδο. Οι Harper, Radebaugh βασίζονται αρκετά στο pull up game τους, ο Prepelic προτιμά τις off screen δράσεις (3.3 σουτ για τρεις έναντι 2.4 για δύο).

Η επικείμενη επιστροφή του Hermansson αναμένεται με ιδιαίτερο ενδιαφέρον, καθώς ο Ισλανδός guard μπορεί να παίξει εξαιρετικά τόσο ως κύριος όσο και ως δευτερεύων χειριστής. Πιθανότατα να τον δούμε σε σχήματα μαζί με Jones, Puerto, Webb lll, Dubljevic, με έμφαση στο ιδανικό spacing, προκειμένου να αξιοποιηθούν στον μέγιστο βαθμό οι ball/ off screen συνεργασίες της ομάδας κατά μήκος του παρκέ.

Συνοψίζοντας, η Valencia θα είναι σίγουρα μία από τις πιο fun to watch ομάδες της φετινής διοργάνωσης, διότι είναι σε θέση να συνδυάσει ένταση, πληθωρικότητα και θελκτικό μπάσκετ ανεξαρτήτως έδρας ή ρυθμού. Σαφώς και η rookie χρονιά του coach Mumbru αποτελεί υπολογίσιμο παράγοντα στην πορεία της ομάδας, όμως, οι βάσεις υπάρχουν, ώστε να δούμε μία ανταγωνιστική Valencia και – γιατί όχι – ένα «μαύρο άλογο» για είσοδο στην τελική οκτάδα.