Φίλες και φίλοι του RedPointGuard, όπως πολύ καλά γνωρίζετε, ο Ολυμπιακός ανακοίνωσε τον Thomas Walkup για τα επόμενα 3 χρόνια και ντελίριο ενθουσιασμού έχει κατακλείσει τον κόσμο της ομάδας. Βέβαια, αν ένα χρόνο πριν ανέφερες τον Walkup σαν πιθανό στόχο, η πλειονότητα θα ξίνιζε τα μούτρα και θα αναρωτιόταν «καλά με τέτοιους πιστεύεις θα πρωταγωνιστήσουμε;».
Μικρή σημασία έχουν όλα αυτά πλέον και προσωπικά είμαι ικανοποιημένος από τη συγκεκριμένη μεταγραφή, γιατί αρχικά καλύπτει ένα σημαντικό κενό στο ρόστερ της ομάδας, αλλά και γιατί μετά και τη συμφωνία με τον Fall δείχνει ότι υπάρχει συνέχεια στις επιλογές, όχι μόνο από άποψη ποιότητας αλλά κυρίως αλληλοσυμπληρώματος.
Ο πρώην παίχτης της Zalgiris στα 28 και μετά από 3ετή εμπειρία στα παρκέ της Euroleague, έρχεται στο ΣΕΦ για να φέρει μέγεθος, πίεση στην μπάλα, ασφαλή μεταφορά της από τη μια μεριά του παρκέ στην άλλη και εξασφάλιση εισαγωγής της στο play, καλό στατικό σουτ από το 3πτ και διάβασμα καταστάσεων σε άμυνα και επίθεση.
Επίσης, πέρα από το καθαρά αγωνιστικό κομμάτι, ο Walkup κουβάλάει μαχητικότητα, αυταπάρνηση, ομαδικότητα και, σύμφωνα με όσα δήλωσε σε συνέντευξη του ο άνθρωπος που τον έφερε στην Euroleague o Saras, είναι ένας άνθρωπος που έχει θετικότατη επίδραση στα αποδυτήρια και αν παρακολουθήσετε και τα βίντεο που παραθέτουμε, διαρκώς μιλάει στους συμπαίκτες του και δεν διστάζει να βγει μπροστά.
Έγραψα τόσες πολλές λέξεις για να κάνω μια αδρή περιγραφή του ξανθού PG, ενώ θα μπορούσα να πω απλά πως ο Ολυμπιακός συμφώνησε με έναν αθλητικό Μάντζαρη.
Πάρτε το όπως θέλετε αυτό, δεν αλλάζω τα γραφόμενα μου και προχωράω στην αναλυτική καταγραφή των παρατηρήσεών μου.
ΤΟΜΕΑΣ ΑΜΥΝΑ
Ξεκινάω από την άμυνα γιατί εκεί νομίζω ότι η επίδραση του θα είναι άμεση και αδιαμφισβήτητη.
Πως να μην είναι δηλαδή όταν μιλάμε για ένα κορμί 1.93, με τρομερά γυμνασμένο κορμό, καλά χέρια, που του αρέσει να παίζει άμυνα. Ακόμα και στα κακά του βράδια ο Walkup δεν σταματά να πιέζει τον αντίπαλο του, να προσπαθεί να σπάσει τα screens, να δίνει βοήθειες και να τρέχει να καλύψει την close out άμυνα, όσο μεγάλη απόσταση και αν έχει να καλύψει.
Στα 3 χρόνια του στη Zalgiris ήταν σχεδόν αποκλειστικά ο άνθρωπος που αναλάμβανε το καλύτερο guard των αντιπάλων και μάλιστα πιέζοντας το και στα 4/4 του γηπέδου, τις περισσότερες φορές.
Σε αυτή την επιλογή των προπονητών του παίζει ρόλο η ικανότητα του να μπορεί να περνάει, σχετικά άνετα, πάνω από τα screens και εξαιτίας του μεγέθους του αλλά και της ταχύτητας του. Γενικά είναι από τους αθλητές που παλεύει διαρκώς να βγει μπροστά από τον αντίπαλο του και να τον ρίξει κεντρικά στο στήθος του. Ακόμα και όταν δεν το καταφέρνει όμως (συνήθως όταν τον περνούν από τα αριστερά του) συνεχίζει να ακολουθεί τον αντίπαλο του απόσταση επαφής.
Σίγουρα τα φυσικά προσόντα είναι υπεραπαραίτητα, όμως ακόμα πιο αναγκαία είναι η αντίληψη. Ο Walkup εκπαιδεύτηκε σε ένα απαιτητικό, τακτικά, περιβάλλον, όπου τόσο ο Saras όσο και ο coach Schiller, εφάρμοζαν αμυντικά πλάνα με συνθέτες οδηγίες. Μέσα από αυτή τη διαδικασία έχει μάθει να αναγνωρίζει και να προβλέπει καταστάσεις και να ξέρει πότε πρέπει να πάει στο <double team> (κυρίως αυτός ντούμπλαρε τους ψηλούς του χαμηλά), πότε να δώσει <tag>, πότε να αλλάξει και πότε να κάνει φάουλ.
Τα τελευταία χρόνια παίχτες με τέτοιο πακέτο τακτικής παιδείας δεν είχε πολλούς η ομάδα, και ειδικά στον τρόπο με τον οποίο αρέσκεται να αμύνεται στις ομάδες του ο coach B έχει ανάγκη παίχτες σαν τον Walkup.
Να υπενθυμίσω πως πέραν του Μάντζαρη, στα ρόστερ του είχε και τον Markovic, ενώ παρόμοια στοιχεία, αλλά όχι μέγεθος, διέθετε και ο Draper.
Τέτοια κορμιά υποστηρίζουν και τις περιλάλητες αλλαγές που ο coach B ενεργοποιεί μέσα στα παιχνίδια του. Ο Walkup έχει τον κορμό να υποστηρίξει overplay απέναντι σε ψηλότερους αντιπάλους και κυρίως έχει τη διάθεση να βάλει το κορμί του απέναντι σε «μεγαλύτερους» αντιπάλους υπό οποιεσδήποτε συνθήκες.
Δεν υπάρχει περίπτωση ο νεοαποκτηθείς guard των ερυθρολεύκων να μην κάνει <box out>, να μην σπρώξει για να κερδίσει καλύτερη θέση γενικά να μην παλέψει.
Αμυντικά λοιπόν θεωρώ σχεδόν δεδομένο ότι ο Ολυμπιακός στον ξανθό γενειοφόρο Thomas βρίσκει μια σταθερά, που μπορεί να λειτουργήσει και σαν «μπάλωμα» καλύπτοντας τρύπες αλλά και σαν καθοδηγητής για τους υπόλοιπους, παίρνοντας μέρος του αμυντικού φορτίου από τις πλάτες του Παπανικολάου.
ΤΟΜΕΑΣ ΕΠΙΘΕΣΗ
Στο επιθετικό κομμάτι τώρα όπως έγραψα και στην αρχή του κειμένου ο Walkup θα είναι επιφορτισμένος να κουβαλήσει την μπάλα, να αποσυμφορήσει την πίεση από τον Σλούκα και να φροντίσει να δώσει με ασφάλεια την εισαγωγική πάσα.
Παρότι έχει βελτιώσει αισθητά τον χειρισμό του (πλέον χρησιμοποιεί σταθερά το αριστερό στην ντρίμπλα του χωρίς να χάνει τον έλεγχο), δεν ξεχωρίζει για την ευχέρεια του με την μπάλα. Την ελέγχει καλά, ξέρει μα αναγνωρίζει το πότε πρέπει να ζητήσει <rescreen> και επιτίθεται αρκετά καλά σε καταστάσεις που υπάρχει screen στην μπάλα.
Πλέον δημιουργεί σταθερά σε καταστάσεις <PnR> & <PnP>, έχει την υπομονή να διαβάσει την ιδανική πάσα και κυρίως, ακόμα και όταν τον στέλνουν στο αριστερό του χέρι, με το οποίο είναι λιγότερο άνετος, έχει βρει τρόπους εκμεταλλευόμενος το μέγεθός του και τη σωματοδομή του να πασάρει ακόμα και εκτός ισορροπίας ή να εκτελεί φέρνοντας την μπάλα στο δεξί του.
Όλο αυτό βέβαια τον κάνει κάπως προβλέψιμο εκτελεστικά.
Στη Zalgiris ο επιθετικός του ρόλος είχε 3 πτυχές με προτεραιότητα:
1) Εισαγωγική πάσα.
2) <Spacing> στην γωνία της αδύναμης πλευράς / απειλή από <spot up>.
3) Εκτέλεση <PnR> είτε μέσα από <horns> είτε μέσω <Side PnR> (ακόμα και σε early offense).
Σε όλη του την πορεία στην ομάδα του Κάουνας ο Αμερικανός guard είχε πάντα κάποιον δίπλα του να μπορεί και να εκτελέσει αλλά και να πάρει αποφάσεις. Το <PnR> ήταν μια από τις επιλογές στο παιχνίδι των Λιθουανών, αλλά όχι αυτοσκοπός και κεντρικός πυλώνας.
Όποτε υπάρχει μια αγωνία να τον δούμε πως θα ανταπεξέλθει σε stand alone ρόλο χειριστή, σε μια ομάδα που παίζει αποκλειστικά με τα screens στην μπάλα και δεν έχει μάθει να δημιουργεί σύνθετους αυτοματισμούς αλλά να στηρίζεται περισσότερο στο ένστικτο των αθλητών.
Οι Λιθουανοί και υπό τις οδηγίες του Saras, αλλά και του Schiller, όσο και αν αυτός έδωσε μια παραπάνω ελευθερία κινήσεων στους αθλητές του, παρουσίαζαν μια επίθεση με αρκετή κίνηση μακριά από την μπάλα, αρκετή κίνηση και <flex> χωρίς κατάχρηση ντρίμπλας.
Στον Ολυμπιακό τo <PnR> είναι το Α και το Ω και γύρω από αυτό περιστρέφονται σχεδόν τα πάντα.
Κυρίως το <kick out> και η έξτρα πάσα είναι οι δυο επιλογές που ο coach Μπαρτζωκας, ζητά επιτακτικά από τους παίχτες του. Και τις δυο τις έχει στο ρεπερτόριο του ο Thomas. Ο οποίος μπορεί όπως είπαμε να μην είναι ο αρτιότερος χειριστής, αλλά μπορεί να φτάσει μέχρι το καλάθι με <drive>, ενώ έχει εισάγει και το pull up από μέση απόσταση.
Θα βρει τρόπους να σκοράρει όταν χρειαστεί ο άνθρωπος που θα φοράει το «0» τη νέα σεζόν, αλλά μέσα σε αυτούς δεν είναι το <post up>, που θα μπορούσε να είναι μια ακόμη προέκταση του παιχνιδιού του εκτελεστικά και δημιουργικά, αλλά δεν φαίνεται να το ψάχνει ιδιαίτερα.
Η φετινή σεζόν τον έκανε να πιστέψει ακόμα περισσότερο στο 3p. του αφού διατήρησε το περίπου 40%, με περισσότερες προσπάθειες από τα προηγούμενα χρόνια.
Για να τα συγκεντρώσω συνοπτικά και σιγά σιγά να κλείσω για να δω και Αγγλία στο Euro:
Ο Ολυμπιακός με την προσθήκη του Walkup εισάγει εμπειρία, τακτική παιδεία και συνέπεια, μαχητικότητα, αμυντικό φίλτρο, μέγεθος, σκληράδα και low mistake δημιουργία.
Βάζει ένα παίχτη στην περιφέρεια του που μπορεί να αποφορτίσει τον Σλούκα, να στήσει καλά την ομάδα και του δώσει την μπάλα στο τελικό 3ο του γηπέδου για να πάρει τις αποφάσεις ξεκούραστος. Επίσης με τη παρουσία του δίνει πλάτος και στερεί μια δυνητική βοήθεια. Μπορεί να αποτελέσει τον 2ο πόλο στην εκτέλεση <PnR> ακόμα και στη λήξη επιθέσεων, όταν όλα έχουν κολλήσει.
Προσωπικά έχω μια αγωνία για να τον δω πως θα ανταπεξέλθει σαν μοναδικός χειριστής σε μια heavy PnR ομάδα. Αν και ακόμα δεν ξέρουμε ποιος θα είναι ο SG (αν έρθει τέτοιος) που θα πλαισιώσει την υπόλοιπη backcourt, τον θεωρώ ιδανικό να βάλει χαλινάρι στον εκρηκτικό Mckissic και να τον τροφοδοτεί όταν πρέπει και υπό τις συνθήκες που πρέπει.
Η εκπαίδευσή του σε ένα περιβάλλον που πάνω από όλα έπρεπε να κινούνται μπάλα και παιχτες με κάνει να πιστεύω πως θα δούμε αρκετή έξτρα πάσα.
Τέλος guard σαν τον Walkup μπορούν να κεφαλοποιήσουν το μέγεθος του Fall σε άμυνα και επίθεση, και να βάλλουν έξτρα πίεση στους αντίπαλους όταν συνδυάζονται με τα hedge του Hassan (δείτε τον με Rubit, Hayes αλλά και Leday).
Μετά από χρόνια λοιπόν ο Ολυμπιακός αποκτά ένα πραγματικά ποιοτικό guard, που μπορεί να προσφέρει και στις 2 πλευρές του παρκέ.
Προσοχή όμως, δεν είναι ο Micic, όποτε πρέπει να ξέρουμε τι ζητάμε και τι περιμένουμε. Ένας εξαιρετικός team player έρχεται να βελτιώσει τη χημεία της ομάδας.
Καλωσήρθες Thomas.
