Η κατάκτηση της Euroleague από την Badalona το 1994 ήταν για ευνόητους λόγους μια από τις πιο δυσάρεστες αθλητικές αναμνήσεις των φιλάθλων του Ολυμπιακού. Επίσης θεωρούταν, και δικαιολογημένα, μια έκπληξη, αφού στην εποχή της ακμής του ελληνικού μπάσκετ η τότε Badalona θα έμπαινε με το ζόρι τέταρτη, πίσω από Ολυμπιακό, ΠΑΟΚ και Παναθηναϊκό αν έπαιζε στο ελληνικό πρωτάθλημα. Όμως είχε διατηρήσει πολλούς από τους παίκτες από τον τελικό του 1992 και ήταν η τρίτη δύναμη του ισπανικού μπάσκετ τα 80s και 90s, με συμμετοχές σε ισπανικούς τελικούς. Γιατί θυμηθήκαμε την Badalona θα μου πείτε. Πολύ απλά γιατί ο Ολυμπιακός θα βρει το αθλητικό αντίστοιχο του ισπανικού μπάσκετ τον 21ο αιώνα, όσον αφορά την ομάδα που είναι τρίτη δύναμη δίπλα σε Barcelona και Real. Μια ομάδα που παρουσίασε ένδοξη εικόνα την περιόδο 2000-2010, με συμμετοχή σε τελικό Euroleague το 2001, τέσσερα συνεχόμενα Final-4 στην ίδια διοργάνωση (2005, 2006, 2007, 2008) και εγχώριες επιτυχίες ως μπόνους. Μετά το 2010-11 φαινόταν να είχε χάσει την αίγλη εκείνων των χρόνων, παλεύοντας με το ζόρι πέρσι να μπει σε οκτάδα Euroleague και ισπανικού πρωταθλήματος, χωρίς παράλληλα να συμμετέχει καν στο τελευταίο Copa del Rey. Έλαβε μάλιστα ένα απρόσμενο “δώρο” από τον κορονοϊό, με την οριστική διακοπή της Euroleague και την προσωρινή διακοπή της ACB, ενώ το Ισπανικό πρωτάθλημα επανήλθε με φούσκα, η οποία έσβησε όλα τα αρνητικά αποτελέσματα της Baskonia, δίνοντάς της μια δεύτερη ευκαιρία. Ευκαιρία που την αξιοποίησε πλήρως κατακτώντας το πρωτάθλημα, εκμεταλλευόμενη την κακή φόρμα της Real, τις απουσίες της Barcelona στα guards, την ώρα που ο τίτλος κρινόταν σε μονά ματς σε ημιτελικούς και τελικό. Κάπως έτσι ο covid-19 θα περάσει στην ιστορία της Baskonia, δίπλα σε πρόσωπα σαν τον Perasovic, τον Elmer Bennett, τον Macijauskas, τον Scola, τον San Emeterio και τον Shengelia, συμβάλλοντας κι αυτός σε μια διάκριση της Baskonia, σε μια season που κάποιος κακοήθης θα μπορούσε να πει ότι ο Θεός κοιμήθηκε.
Ο Ολυμπιακός έχει σαφές προβάδισμα στην προϊστορία των αναμετρήσεων, προηγούμενος με 24 νίκες έναντι 16 των Βάσκων, παρόλο που ξεκίνησε άσχημα με 5 ήττες στα πρώτα 6 ματς. Ο μεγαλύτερος όμως αντίπαλος στο παιχνίδι αυτό θα είναι αυτήν την φορά ο κορονοϊός, καθώς θα λείψει ο Χαραλαμπόπουλος και μαζί του η μισή γραμμή ψηλών (Jean-Charles, Vezenkov και Ellis), κάτι που νομοτελειακά θα αντιμετώπιζε και ο Ολυμπιακός διακινδυνεύοντας να σπάσει η, πολύ θετική, εντός έδρας παράδοση των 15 σερί νικών με την συγκεκριμένη ομάδα. Τελευταία ήτταν στον δεύτερο προημιτελικό της season 2006-07. Η ισπανική ομάδα έχει μια εξαιρετική ευκαιρία για ένα σημαντικό διπλό, που θα διόρθωνε κάποια από τα “λάθη” της, και θα ήταν αποτέλεσμα που ίσως να μας έκανε να ξεχάσουμε ότι είδαμε από αυτούς στο παιχνίδι με την Zenit, καθώς και το γεγονός ότι έχουν μόλις 4 νίκες και 5 ήττες απολογισμό. Εμπόδιο στην μέχρι τώρα πορεία της ο Καβουρεχέτα, περισσότερο γνωστός σε μας σαν Querejeta, που δεν επενδύει τα απαραίτητα λεφτά για να καλύψει και να προστατεύσει με αγωνιστικό βάθος την περιφέρεια της Baskonia, πίσω από τους Henry και Vildoza. Η κατάσταση αυτή προέκυψε από το γεγονός ότι ο Khadeen Carrington, που εμπιστεύτηκε ο Dusko Ivanovic για έναν ρόλο σκόρερ που θα έπαιρνε σημαντικό βάρος από τους προαναφερθέντες, δεν ανανέωσε έγκαιρα το διαβατήριο του Τρινιντάντ, έξαιτίας της πανδημίας, και λόγω αυτής ακριβώς της κωλυσιεργίας η Baskonia δεν είχε την πολυτέλεια να τον περιμένει. Στην συνέχεια, σε μια χρονιά ορισμό του “πήγαν όλα στραβά”, ο Carrington πήγε Monaco, τραυματίστηκε σοβαρά και χάνει ουσιαστικά όλη την χρονιά, και θα πρέπει, σαν άλλος Σίσυφος, να προσπαθήσει ξανά να πείσει μια ομάδα επιπέδου Baskonia να του δώσει μια ακόμη ευκαιρία. Κάτι που προφανώς δεν θα είναι εύκολο να γίνει μέσα στη season 2021-22. Η ουσία είναι όμως ότι η βάσκικη ομάδα δεν τον αντικατέστησε εως τώρα, περιμένοντας είτε από τον περσινό πρωταθλητή Dragic είτε από τους νεαρούς Kurucs και Sedekerskis να δώσουν λύσεις. Πράγμα που δεν έχει γίνει ακόμα, όπως επιθυμούν, με εμφανή τα προβλήματα σε ματς που κατέληξαν σε κίτρινο φύλλο αγώνα, ως συνέπεια της κούρασης των 2 βασικών guards της ομάδας. Χωρίς υπερβολή, ως δίδυμο είναι από τα κορυφαία της διοργάνωσης και, με την κατάλληλη συμπαράσταση, θα είναι ικανοί να οδηγήσουν την ομάδα τους αρκετά μακριά.
Όσο αντιφατικό πάντως και να φαίνεται βάσει των παραπάνω, συν το ότι η Baskonia πήρε πέρσι τον τίτλο στο κατά τεκμήριο ισχυρότερο πρωτάθλημα της Ευρώπης, η φετινή έκδοση της έχει χτιστεί μάλλον πιο ορθά. Σίγουρα η παρουσία του Shengelia δεν ήταν καθόλου αμελητέα και έφτιαχνε ένα τρίγωνο ποιοτικών παικτών με Henry και Vildoza, παρέχοντας post παιχνίδι και 1 εναντίον 1 καταστάσεις στις θέσεις 4 και 5, που δεν υπάρχουν στο τωρινό roster, όπου το όποιο παιχνίδι με πλάτη πραγματοποιείται κυρίως για δημιουργικούς σκοπούς αξιοποίησης συμπαίκτη. Δεν αρκεί όμως ο τίτλος στην Ισπανία για να ξεχάσουμε ότι ο Shengelia έπρεπε να κατεβεί στο “5”, για να ελαττώσει την ένδεια στην θέση του center. Οι προσθήκες των Giedraitis, Peters και Jekiri βελτίωσαν εμφανώς το spacing της Baskonia, με το τρίποντο και την κίνηση χωρίς την μπάλα οι 2 πρώτοι και το σουτ μέσης απόστασης και την πάσα στο short roll από τον Νιγηριανό, πρώην center της Villeurbanne και θεωρητικό στόχο του Ολυμπιακού κατά το παρελθόν. Όταν οι playmakers της ομάδας κινούντα,ι σε τόσο υψηλό επίπεδο, όπως οι Henry και Vildoza, το αποτέλεσμα είναι, πριν το ματς με την Zenit, η τέταρτη καλύτερη επίθεση της Euroleague ανά 40 λεπτά, με 81.5 πόντους, η πέμπτη στις assists (18.9/40 λεπτά) και η πέμπτη σε ευστοχία στα τρίποντα (38.5 %). Έκπληξη για μερικούς ότι ήταν επίσης καλή στην άμυνα που βρισκόταν στην τέταρτη καλύτερη θέση με 75.2 στο ίδιο χρονικό διάστημα, παρόλο ότι δυνητικά δίνει μεγαλύτερα περιθώρια από τις μαχητικές λέσχες των Zenit και Bayern, που έχουν ήδη βρεθεί στον δρόμο του Ολυμπιακού φέτος, με πειστικότερο δείγμα της διαφοράς στην σκληρότητα το τελευταίο ματς με την Zenit μέσα στο σπίτι τους. Παραμένει όμως μια ομάδα, ενδεχομένως, πιο δυσκολοκατάβλητη από ότι δείχνει το ρεκόρ στην Euroleague, μιλώντας πάντα με βάσει τα στατιστικά στοιχεία που προηγούνται του ματς με τους Ρώσους. Οι Βάσκοι αποτελούν και το καλύτερο σύνολο στα συνολικά rebounds/40 λεπτά, με την γνωστή αξιοπιστία του Jekiri στο αμυντικό rebound και τον παράγοντα Fall στο επιθετικό, που συμβάλει στο δικό του ατομικό 66.7% στα δίποντα, μαζί με τις πάρε βάλε πάσες. O Ολυμπιακός, με την απώλεια αρκετών ψηλών, πρέπει να βγάλει και μια δόση υπέρβασης και ας μην είναι η γραμμή ψηλών των Βάσκων τόσο τρομακτική όσο άλλες, συμπεριλαμβανομένης και της θέσης του μπασκετικού φουνταριστού, του center.
Το κλειδί της νίκης βρίσκεται περισσότερο στο τι θα κάνει ο Ολυμπιακός στην περιφέρεια, και ειδικότερα στο αμυντικό κομμάτι. Henry και Vildoza δεν είναι μόνο 2 καλές μονάδες ατομικά, που έχουν την τύχη να περιστοιχίζονται από 2 σουτέρ που σουτάρουν με πάνω από 40 της εκατό στα τρίποντα τους (Giedraitis και Peters). Ταιριάζουν και αγωνιστικά μεταξύ τους, καταναλώνοντας σχετικά οικονομικά τις κατοχές μπάλας, με usage 23.1 ο Αργεντίνος και 20.4 ο Αμερικάνος guard, έπειτα από την συμπλήρωση οκτώ αγωνιστικών. Ο Henry είναι ο, με διαφορά, πιο μπουκαδόρος στην ομάδα του Ivanovic, πιέζει καλά στην μπάλα, κουβαλώντας ταυτόχρονα το μεγαλύτερο βάρος στην δημιουργία της ομάδας. Ο Vildoza είναι καλύτερος σουτέρ, στατιστικά δεν μοιράζει τόσες assists όσο ο Αμερικάνος, μπορεί όμως ανετότατα να προσφέρει ποιοτικά από τον άσσο μόνος του. Είναι επίσης λειτουργικός και ως off the ball, έχοντας τα χαρακτηριστικά ενός scoring guard, όπως εύστοχα τον χαρακτήρισε ένας χρήστης της ερυθρόλευκης σελίδας biancorossi1925. Αν ο Ολυμπιακός έπαιζε με την φυσιολογική σύνθεση θα ήταν ένα ακόμα pre game που θα αναφερόμασταν με επαινετικά λόγια για την ικανότητά του να καταστρέφει την δημιουργία του αντιπάλου, και το πόσο ζωτικό θα ήταν αυτό εναντίον δυο τόσο καλών guards, σε εκτέλεση και δημιουργία. Η ομάδα του Πειραιά λόγω των επιθετικών rebounds και της έλλειψης μεγάλου κορμιού στην front-line θα έχει σίγουρα μια δεύτερη σκέψη, αν πρέπει να κάνει αλλαγές στα screens, όταν βρίσκει αντίπαλο τον γιγαντιαίο, αν και όχι ιδιαίτερα τεχνίτη, Fall. Πιθανότατα να κατέφευγε/καταφύγει σε αυτήν την αμυντική πρακτική ώστε να περιορίσει τις assists των playmakers και τα σουτ των Giedraitis, Peters, Polonara. Γνωρίζοντας την έλλειψη προσωπικών φάσεων των ψηλών της Baskonia, και ότι πέραν του Henry, και δευτερευόντως του Dragic η διείσδυση των υπολοίπων είναι διαχειρίσιμη, ακόμα και αν βάλουμε μέσα τα close out των Giedraitis και Peters. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι σε μια ομάδα που βασίζεται αρκετά στο παιχνίδι με πρόσωπο, χωρίς θεωρητικά πολλούς παίκτες που να επιδιώκουν την επαφή στο επιθετικό τους παιχνίδι, οι Peters, Giedraitis και Dragic παίρνουν το 75.9%, 69.7% και 59.7% των πόντων τους από assists αντίστοιχα. Καταφέρνει επίσης, με συνδυασμό καλών δημιουργών, επιθετικών rebounds, σουτέρ που δημιουργούν ανισορροπίες και προϋποθέσεις για φάουλ και πολύ γρήγορου ρυθμού όπως αποδεικνύει η κορυφαία επίθεση στο pace στην Euroleague, να κερδίζει τα δεύτερα περισσότερα φάουλ στην διοργάνωση, όντας στην 2η θέση με τις περισσότερες εκτελεσμένες βολές/40 λεπτά.
Φυσικά υπάρχει πρόσφορο έδαφος και για περεταίρω ανάλυση. Για παράδειγμα θα μπορούσαμε να προσθέσουμε ότι ο Dragic κόβει και αυτός στο ζωγραφιστό. Να ξεχωρίσουμε την μαχητικότητα του Achille Polonara, παρά το ότι είναι stretch τεσσάρι ή να μελετήσουμε την κάθε πιθανή αμυντική αδυναμία της Baskonia. Για παράδειγμα όταν ο Henry ξεκουράζεται στον πάγκο δεν έχει τον ίδιο καλό αμυντικό πάνω στην μπάλα, οι Giedraitis και Peters είναι πρώτα παίκτες επίθεσης και μετά οτιδήποτε άλλο, ενώ ο Ιταλός και ο Αμερικάνος forward είναι ελαφριά κορμιά για τη θέση “4”, με ότι συνέπεια έχει στην δυνατότητα του αντιπάλου να επιτίθεται με πλάτη. Και οι centers της ομάδας, Jekiri και Fall, όσο και να προσπαθήσουν δεν κατηγοριοποιούνται στην κατηγορία των ψηλών με γρήγορα πόδια, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι πρέπει να πάμε στο άλλο άκρο και να τους θεωρήσουμε κατηγορίας Marc Jackson ή να αγνοήσουμε το ύψος του δεύτερου στην ρακέτα της Baskonia. Σε κάθε περίπτωση όμως τα χαρακτηριστικά των 2 πενταριών, μαζί με τον παλιό της ομάδας Diop, ανοίγουν παράθυρο για πικ εν ρολ. Ένα παράθυρο όμως που δυστυχώς πρέπει να ομολογήσουμε ότι μικραίνει. Γιατί, ενώ η Baskonia παρέχει δυνατότητες για σκοράρισμα από κοντά, ο Ολυμπιακός δεν θα έχει δυο από τους καλύτερους σουτέρ του, Harrison και Vezenkov, δίνοντας την δυνατότητα στους Βάσκους, αν το επιθυμούν, να κλείσουν την ρακέτα τους. Ένα ρίσκο που θα άξιζε να πάρει, καθώς στις πρώτες 8 αναμετρήσεις υποχρεώνε τους αντιπάλους της στην πέμπτη χαμηλότερη επίδοση από την γραμμή του τριπόντου, με 34.9%. Μαζί όμως με το όποιο αγωνιστικό πλάνο καταστρώσει ο Ολυμπιακός, θα ήταν χρήσιμο να δει επικές ομιλίες από αθλητικές ταινίες. Να ζητήσει συμβουλή από τον Othello Hunter για το πώς να βγει μια τέτοια ομιλία, που να εμπνεύσει την ομάδα για κολοκοτρωνέικες καταστάσεις ή να θυμηθεί απλά το περσινό χρονικό διάστημα όταν, λόγω ban, δεν μπορούσε να χρησιμοποιήσει ορισμένους παίκτες, αναγκάζοντάς τον να παραταχτεί με ένα αρκετά σφιχτό rotation. Ειδική συνθήκη στην οποία ανταποκρίθηκε πολύ καλά, κερδίζοντας ακόμα και την CSKA. Κατι που δεν μπορεί να αποφύγει σε αυτό το παιχνίδι εφόσον, λογικά, ο Πρίντεζης θα πρέπει να παίξει και ως center.
Ίσως όμως η ιστορία επαναλαμβάνεται ως φάρσα με διαφορετικούς πρωταγωνιστές, κι όπως η Baskonia πήρε ολόκληρo πρωτάθλημα με το τρικ του Shengelia στο “5” και ο Ολυμπιακός έχασε τα αυγά και τα πασχάλια στο ματς του ΣΕΦ με την Fener, επειδή ο Williams έπαιξε ως center απέναντι στον δυσκίνητο Reed, έτσι θα μπορούσε να γυρίσει το φύλλο. Ο Πρίντεζης να υποδυθεί τον Shengelia των ισπανικών πλει-οφ του 2020, πληρώνοντας τους Βάσκους με το ίδιο νόμισμα που κέρασε τους εγχώριους αντιπάλους τους, και να γίνει ότι ήταν ο Williams για την Fener πέρσι, βρίσκοντας ως αντίστοιχο Reed τον Fall. Αν και εκ μέρους των Βάσκων υπάρχει ο Polonara, ως ο κατάλληλος ψηλός στο να ματσάρει τέτοια light σχήματα.
