19 Νοεμβρίου 2019 στο Μόναχο. Ο Ολυμπιακός έπειτα από ένα πολύ άσχημο ξεκίνημα, με 2 νίκες στα πρώτα 7 ματς κι έχοντας πάρει μια εντός έδρας νίκη επι της Zalgiris στο ματς της όγδοης, φαινόταν ότι στην πρωτεύουσα της Βαυαρίας θα έκανε την δεύτερη συνεχόμενη. Οι αποφάσεις όμως του Kemzura, όπως αυτή να βασιστεί στην άμυνα του Rochestie, αποδείχθηκαν λανθασμένες και η ήττα στην Γερμανία ήταν ένα από τα 3 διπλά της χρονικής περιόδου από την 8η εως την 15η αγωνιστική, συμπεριλαμβανομένων των ματς στο ΟΑΚΑ και στο Βελιγράδι, όπου ο Ολυμπιακός έχασε εκτός έδρας ματς μέσα από τα χέρια του. Δεν εκμεταλλεύτηκε τότε την αγωνιστική άνοδο με περισσότερες από 4 νίκες σε 8 παιχνίδια, που θα τον έβαζαν, ακόμα πιο ρεαλιστικά στο παιχνίδι της οκτάδας και θα παρείχαν λίγο περισσότερο χρόνο στον Kemzura να κάτσει στον πάγκο του Ολυμπιακού ως πρώτος προπονητής.
Τελικά όμως αυτό έγινε για καλό των “ερυθρολεύκων”. Ο Μπαρτζώκας αντικατέστησε τον Kemzura, κι αυτή δεν είναι η μόνη αλλαγή στις 2 αντιπάλους έκτοτε, καθώς έφυγαν και ήρθαν παίκτες και προπονητές. Επίσης, έχει αλλάξει το πλαίσιο καθώς, λόγω πανδημία,ς η προσέλευση του κόσμου είναι περιορισμένη ή μηδενική, εκτός των άλλων. Η Bayern στην φούσκα που έγινε τον Ιούνιο δεν μπήκε καν στους πρώτους τέσσερις του γερμανικού πρωταθλήματος. Όμως, ένας νέος προπονητής έγινε ο μπασκετικός Σερίφης στην πόλη του Μονάχου. Ο Andrea Trinchieri, που πραγματοποιεί ένα φοβερό ξεκίνημα στην φετινή Euroleague πετυχαίνοντας 3 εκτός έδρας νίκες με Alba, Maccabi και Fenerbahce όταν, ενδεικτικά, η Bayern είχε σημειώσει μόνο 2 μέχρι την 28η αγωνιστική της σαιζόν 2019-20 που διακόπηκε πρόωρα.
Ο Ιταλός πρώην προπονητής της Εθνικής μας, είχε την οδυνηρή εμπειρία της συνεργασίας με την ΕΟΚ, όταν έκανε κραυγαλέα λάθη, όπως τα 3 μόλις guards, και είχε την ατυχία με τον τραυματισμό του Σπανούλη στο Eurobasket του 2013. Είναι πάντως ένα άτομο που τυχαίνει σεβασμού από την μπασκετική κοινότητα και τους φιλάθλους που παρακολουθούν τα καλαθοσφαιρικά τεκταινόμενα. Έχει ζήσει και κάνει πράγματα στην πορεία του ως coach, παρά τους λίγους σχετικά τίτλους στην καριέρα του. Έχει αναδειχθεί 2 φορές coach της χρονιάς στo ιταλικό πρωτάθλημα και ήταν αυτός που βρήκε τον Hines στην Α2 Ιταλίας. Επανάφερε την Cantu στην Euroleague μετά από 18 χρόνια και ήταν ο καλύτερος coach του Eurocup το 2014. Πήρε επίσης 3 συνεχόμενα πρωταθλήματα Γερμανίας με μια ομάδα που αποτελούταν από Wanamaker, Theis και Strelnieks, μεταξύ των άλλων, που διέγραψαν μεγάλη πορεία μετέπειτα σε Euroleague και ΝΒΑ. Aδικήθηκε βέβαια στην περσινή δουλειά του στην Partizan, η όποια μέχρι την διακοπή φαινόταν να είχε μεγάλες πιθανότητες για κατάκτηση της Αδριατικής για πρώτη φορά μετά το 2013 και για επιστροφή στην Euroleague, με τους Σέρβους να βρίσκονται στους 8 του Eurocup . Η πανδημία όμως στέρησε από τον Trinchieri την δυνατότητα να δρέψει τους καρπούς της δουλειάς του.
Μια μερική αποκατάσταση για το περσινό είναι πως θα έχει την ευκαιρία να δοκιμάσει στην Euroleague, απλά σε διαφορετική ομάδα και χώρα. Συνεργάζεται πλέον με έναν πρώην παίκτη του Ολυμπιακού, τον Wade Baldwin, μια κίνηση που έμοιαζε ενδεχομένως ρίσκο, με βάσει τα φτωχά πεπραγμένα του Αμερικάνου με τα ερυθρόλευκα. Το σίγουρο, όσο αφορά τον Baldwin, είναι ότι η απόφαση για να βαδίσουν παίκτης και Ολυμπιακός σε χωριστά μονοπάτια ήταν σωστή και από τις 2 πλευρές. Και για τον Ολυμπιακό, αφού είχε βασίσει πολλά στον Baldwin, και αυτός δεν μπόρεσε στην χειρότερη ομάδα των ερυθρολεύκων, μετά την αλήστου μνήμης του 2004-05, να κάνει την διαφορά παρά μόνο δείχνοντας λίγες εκλάμψεις, αλλά και για τον Αμερικάνο guard, που έκανε βήμα πίσω, σε ομάδα κατώτερου επίπεδου, για να γράψει καλύτερα νούμερα και να σώσει την καριέρα του. Ένα βήμα που έκαναν για παράδειγμα και οι Punter, Leday και δεν το μετάνιωσαν, βρίσκοντας τελικά αμφότεροι θέση στο roster της Armani Milano. Ο Baldwin λοιπόν ήδη εμφανίζει έναν καλύτερο εαυτό, κάτι που επιβεβαιώνουν και τα νούμερα της στατιστικής, και αποδεικνύει ότι το ρίσκο της απόκτησής του δεν είχε την έκταση του αντίστοιχου ρίσκου που επιχείρησε ο Trinchieri την season του 2017-18. Προσπάθησε θυμόμαστε τότε να ωθήσει την καριέρα αρκετών παικτών, που για διάφορους λόγους ήταν σε στάσιμη ή καθοδική πορεία, οπως Hackett, Hickman, Quincy Miller και Mitrovic. Μια ιδέα η όποια, όχι μόνο δεν απέδωσε αλλά, στοίχησε και την θέση του στην Bamberg.
Μια λακωνική περιγραφή για να αποδώσει κανείς την αγωνιστική εικόνα της Bayern, είναι πως εκεί επικρατεί η απλή μέθοδος των 3. Όχι με την μαθηματική έννοια ή συγκρινόμενη με την άλλοτε τηλεοπτική σειρά του Mega, αλλά βασιζόμενοι στο ότι 3 άτομα κουβαλούν κυρίως το επιθετικό βάρος των Βαυαρών. Με τους Lucic (17.5 ποντοι μ.ο), Raynolds (14.3 πόντοι μ.ο) και Baldwin (12.8) να συνεισφέρουν 44.6 πόντους από τους συνολικούς 82.25 της ομάδας του Μονάχου, αποτελώντας έτσι κυριολεκτικά μόνοι τους παραπάνω από την μισή επιθετική παραγωγή της γερμανικής ομάδας. Ειδικότερα, αυτό γίνεται με τον Lucic, που τον γνωρίζαμε ως παίκτη που μπορεί να βγει από σκριν και να περιμένει πάσα στην αδύνατη πλευρά, να έχει μετατραπεί ιδιαίτερα στα 3 πρώτα ματς σε παίκτη με αρκετό ατομικό παιχνίδι και υπερβολικά καλά ποσοστά στα τρίποντα. Κερδίζει επισης ασυνήθιστα πολλές βολές, για τα δεδομένα του, με ενδεικτικά 29 στα πρώτα 4 ματς, όταν πέρσι είχε 72 προσπάθειες από την γραμμή της φιλανθρωπίας σε 26 αναμετρήσεις. Επίσης, με τον Raynolds που μπορεί να μην διαθέτει επιθετικά το ρεπερτόριο του περσινού βασικού center Monroe, παραμένει όμως υπεραρκετός ώστε να του ακουμπάς μερικές μπάλες πάνω του, και να ξεχωρίζει ως δεινός επιθετικός rebounder (1ος στην Euroleague). Και τέλος με τον Baldwin να μην έχει βελτιωθεί βέβαια θεαματικά ως point guard στο σετ παιχνίδι, αλλά το στήσιμο της ομάδας να τον βοηθάει στο να επικεντρωθεί και να αναδείξει τα χαρακτηριστικά που τον βολεύουν, δηλαδή το 1 εναντίον 1, είτε σε μορφή σουτ είτε σε μορφή διεισδύσεων.
Πέραν από τους 3, η Bayern έστησε το roster της διατηρώντας έναν από τους κορυφαίους πασέρ της Αδριατικής Λίγκας του 2019-20, τον Sisko, που είχε έρθει στα μέσα της χρονιάς, κράτησε ακόμα και τον Bray, που θέλει να αποδείξει ότι μπορεί καλύτερα μετά τον τραυματισμό που τον κράτησε εκτός στην αρχή της περσινής season, τους πλαισίωσε με το πολυεργαλείο Nick Weiler-Babb, έναν παίκτη με δυνητική προσφορά και στις 2 πλευρές του γηπέδου και με σουτ, o οποίος είναι τρίτος πασέρ της ομάδας και πιο αξιόπιστος φορέας pick n’ roll συνεργασιών μέχρι στιγμής. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί στο 2 και στο 3, και καταφέρνει να εξισορροπήσει το παιχνίδι της ομάδας, όπως έκανε και στην προηγούμενη ομάδα την Ludwigsburg, αν και συνυπήρξε με guards στο κουμάντο που δυάριζαν, τους Carringhton και Night. Βάλτε σε όλα αυτά μαζί και τον Dedovic, που προσπαθεί να συνεισφέρει ακόμα και στο στήσιμο κάποιων pick n’ roll. Συμπληρώνεται έτσι όλο το παζλ, που επεξηγεί το σκηνικό που συνέβαλε στην άνοδο του Baldwin, πέρα της μεγαλύτερης πια ευρωπαϊκής εμπειρίας του. Έστω και αν σε ατομικό επίπεδο τα νούμερα των υπολοίπων guards απέχουν από το να χαρακτηριστούν εντυπωσιακά.
Στατιστικά η επίθεση της Bayern είναι η πρώτη ανά 40 λεπτά με 79.8 π., εξίσου σημαντικό ρόλο όμως παίζει στην βελτιωμένη εικόνα που παρατηρεί όλη η μπασκετική Ευρώπη το αμυντικό κομμάτι. Βάσει αριθμών βέβαια, δεν είναι τόσο ψηλά (όγδοη καλύτερη άμυνα με 74.2 ανά 40 λεπτά, έκτοι καλύτεροι στο DRtg με 105.1) όσο η επιθετική παραγωγή, και το δίδυμο στο 5 με Raynolds και Radosevic, που δεν τρομάζει κανέναν σαν σύνολο στον τομέα της άμυνας. Έχει βελτιωθεί όμως σε μεγάλο βαθμό, ειδικά συγκρινόμενο με το περσινό μέσο όρο των 81.2 που δεχόταν από τους αντιπάλους στην Euroleague. Η στελέχωση του roster βοήθησε αρκετά προς αυτήν την κατεύθυνση. Κράτησε τους Zipser και Lucic στις θέσεις των πλάγιων περιφερειακών και προσθεσε φρέσκα αμερικάνικα αθλητικά παιδιά, Baldwin και Babb στην περιφέρεια. Επιπλέον, τους ευγνωσμένης αξίας επίσης ίδιων αθλητικών χαρακτηριστικών Johnson και Thomas στο 4, αλλά και έχοντας τους παλιούς Dedovic και Bray που διατηρούν το μεγάλο ύψος στην περιφερειακή γραμμή της Bayern. Το αποτέλεσμα της στελέχωσης και της δουλειάς από τον Andrea Trinchieri έχει διαμορφώσει ένα σκληρό προφίλ που αποτυπώνεται και στην ανά 40 λεπτά στατιστική, με όπλα τα rebounds (6η) και ιδιαίτερα τα επιθετικά (3η), χωρίς να διστάζει να κάνει φάουλ, γιατί είναι η ομάδα που υποπίπτει στα περισσότερα σε όλη την Euroleague (24.2). Είναι ένα σύνολο ικανό να αποφεύγει τα πολλά λάθη (12.8), ευρισκόμενη στην έβδομη θέση μετά την συμπλήρωση 4 αγωνιστικών, και να κερδίζει αρκετές βολές (5η), προσπαθώντας να μην δίνει πολλά τρίποντα στον αντίπαλο ως 2η καλύτερη σε αυτό στην Euroleague. Ελέγχει επίσης τα rebounds και στα στατιστικά των αντιπάλων, ως 3η στα λιγότερα αμυντικά και 2η στα λιγότερα επιθετικά που επιτρέπει. Στατιστικές προϋποθέσεις που δίνουν ελπίδες, ότι αυτήν την φορά ίσως μια γερμανική ομάδα βρεθεί σε θέση να κάνει κάτι περισσότερο από μεμονωμένα θετικά αποτελέσματα ή να κερδίσει τις εντυπώσεις με το μπάσκετ που παίζει, όπως κατάφερε η περσινή Alba του Reneses, δίχως τα ανάλογα αποτελέσματα στον απολογισμό των νικών.
Παρά την σχετικά βραχύβια παρουσία της Bayern στον χώρο του μπάσκετ, αναλογικά με τις περισσότερες ομάδες της κορυφαίας διασυλλογικής ευρωπαϊκής διοργάνωσης, έχουν πραγματοποιηθεί ήδη 6 επίσημα παιχνίδια μεταξύ των 2 ομάδων, με σκορ 5-1 υπέρ του Ολυμπιακού. Υπάρχει ένα ακόμα φιλικό, φέτος, στο τουρνουά της Βαλένθια με τον Ολυμπιακό να επικρατεί me 82-68.
Από τότε προφανώς έχουν αλλάξει πολλά, όπως για παράδειγμα ότι ο Ολυμπιακός βελτίωσε σε αυτήν την αρχή της Ευρωλίγκας πολύ το θέμα που υπήρχε με τα λάθη. Πρόκειται πάντως για παιχνίδι ανάμεσα σε 2 ομάδες, που δεν ακολουθούν υψηλό ρυθμό συγκριτικά με τον μέσο όρο της Euroleague (10η η Bayern – 16ος ο Ολυμπιακός στο pace στατιστικό), αλλά είναι στην πρώτη τετράδα των επιθέσεων, τόσο στους πόντους ανά 40 λεπτά όσο και στην advanced statistics εκδοχή του Ortg και βρίσκονται στην πρώτη τριάδα του eDiff.
Ο Ολυμπιακός σε αυτό το παιχνίδι δεν μπορεί να επωφεληθεί πιθανότατα από το ότι είναι πρώτος στην αποτροπή assists των αντιπάλων, εφόσον η Bayern των 15,5 assists ανά 40 λεπτά είναι 13η στην δημιουργία. Πρέπει να προσέξει τα επιθετικά rebounds των Γερμανών, επειδή ο ίδιος είναι η έβδομη χειρότερη ομάδα στα επιθετικά rebounds που επιτρέπει στην ανά 40 λεπτά στατιστική (8.5) και να βρει τρόπο να συνεχίσει το παιχνίδι τριπόντων αφού, όσο και αν τα ποσοστά ευστοχίας παραμένουν μάλλον μέτρια (33.%), βασίζεται αρκετά, όπως κάθε ομάδα Μπαρτζώκα, στο περιφερειακό παιχνίδι (5ος σε προσπάθειες τριπόντων ανά 40 λεπτά με 26.2).
Σημαντικό είναι να διατηρήσει την ψυχραιμία του στην αναλογία assists- λάθη απέναντι στην Bayern, η όποια είναι δεύτερη καλύτερη στα κλεψίματα (8.7) και 3η καλύτερη στα λάθη που προκαλεί στους αντιπάλους της (15,5 ανά 40 λεπτά). Ακόμη. δεν πρέπει να ξεχάσουμε την δυνατότητα ευελιξίας των σχημάτων της. Στον αγώνα με την Fener για παράδειγμα δοκιμάστηκε, όχι πολύ πετυχημένα, το δίδυμο Johnson – Thomas, που θεωρητικά μπορούν αμφότεροι να παίξουν στο 5 και να ανοίξουν το γήπεδο μέσω του σουτ και υπήρξε προσαρμογή με αρκετή χρησιμοποίηση σχήματος χωρίς δεύτερο κλασσικό ψηλό, ευνοούμενοι από το γεγονός ότι, πλην Barthel οι Τούρκοι δεν είχαν να αντιπαραθέσουν το πολύ βαρύ κορμί στην θέση του power forward.
Αυτό που ευχόμαστε ενόψει της δύσκολης αυτής αναμέτρησης είναι αυτήν την χρονιά ο συντάκτης του κειμένου να αποδειχθεί πιο γουρλής από ότι την περασμένη season με τa pre-games. Και βέβαια ο Ολυμπιακός να αξιοποιήσει και σε βάθος χρόνου το πλεονέκτημα φρεσκάδας που προσφέρει η συμμετοχή σε μια μόνο διοργάνωση.
