Yep! Αυτό ακριβώς που καταλάβατε. Ο ερυθρόλευκος παρατηρητής αυτής της εβδομάδας θα ασχοληθεί – εκτός από τα του οίκου μας – με τον συμπαθή οίκο των rivals. Ωραίο πράγμα η λογική, ωραίο πράγμα και ο παραλογισμός, κατά το «ωραίο πράγμα τα κεφτεδάκια» του συμπαθή γλύπτη Λυμπεριάδη του Νάξιου στην αγαπημένη ταινία «Ήρωας με τις παντόφλες».
Η λογική βλέπετε, όταν τρακάρει στο οπαδικό συναίσθημα, μοιάζει πολλές φορές σαν παραζαλισμένο κοτόπουλο ή σαν τον συμπαθή Παναγιώτη Γιαννάκη τη στιγμή που τον ξαπλώνει κάτω ο θηριώδης Tsatsenko, το τιμημένο 1987. Ο μέσος οπαδός, κάποιες φορές, πιστεύω ότι παύει να λειτουργεί με την λογική και μοναδικά εφόδια του είναι το ένστικτο και το συναίσθημα. Λειτουργεί, ως οπαδός, απλά. Με βάση τις προσδοκίες και τις καταβολές. Τις αντιδράσεις του τις ορίζουν τα αρχέγονα ένστικτα του φόβου και, τρόπον τινά της επιβίωσης. Το οπαδιλίκι είναι ανταγωνιστική διαδικασία, όπως ακριβώς είναι και η επιβίωση, η εξέλιξη και η υπεροχή του ενός είδους πάνω στο άλλο.
Και κάπου εκεί εμφανίστηκε, στα πλαίσια της εξέλιξης του αθλήματος ο μπασκετικός οπαδός του ΠΑΟ. Ως καθημερινός άνθρωπος φυσικά δεν διαφέρει και δεν ξεχωρίζει από κανέναν άλλο. Αν μας δεις στο δρόμο, στην παρέα, στην οικογένεια στην δουλειά είμαστε όλοι το ίδιο, ανεξάρτητα της ομάδας που υποστηρίζει κανείς. Μέχρι τη στιγμή που φοράμε τον μανδύα του οπαδού. Και όπως είπαμε, οι καταβολές και τα βιώματα ορίζουν συμπεριφορές και διαφοροποιούν οπαδικές στάσεις και νοοτροπίες σε άτομα, που κατά βάση, δεν τα χωρίζει ή δεν τα ξεχωρίζει τίποτα άλλο. Μεγάλη εισαγωγή που φυσικά είναι αφιερωμένη στους αγαπητούς φίλους τους οπαδούς του ΠΑΟ. Ο μπασκετικός Παναθηναϊκός είναι μεγαλωμένος στα πούπουλα, στα πλούτη, στην επιτυχία και στη δόξα. Με το πιάνο του και τα ..σερβικά του. Παρέα με τα άστρα και τα κύπελλα. Δεν έχει πονέσει ιδιαίτερα, δεν έχει ωριμάσει όμως και πολύ ως οπαδός εξαιτίας αυτού του γεγονότος.. Ενημερωμένος, γνώστης της ποιότητας και μπασκετικά μορφωμένος, να το δεχτώ, μπορεί να είναι. Αλλά του λείπει σκληράδα και του λείπει και ταπεινότητα λόγω καταβολών. Μοιάζει σε πολλά, για να μην πολυλογώ με τον τωρινό ιδιοκτήτη του, τον «καλομαθημένο» Δημήτρη Γιαννακόπουλο, ο οποίος κατάφερε να κάνει το ελληνικό μπάσκετ να περιστρέφεται τα τελευταία χρόνια γύρω από το πρόσωπο του.
Σήμερα είναι ανεπιθύμητο πρόσωπο από την πλειοψηφία των οπαδών της ομάδας του. Μέχρι χτες ήταν απλά ένας ιδιόρρυθμος ηγέτης, που όμως αγαπούσε την ομάδα του, έστω παθολογικά. Μέχρι χτές ήταν αυτός που «γλεντούσε τους Αγγελόπουλος, την Ευρωλίγκα κλπ κλπ . Σήμερα τον αποκαλούν πολλοί «σίχαμα» και «ντροπή της οικογένειας». Η διαφορά του χτες με το σήμερα είναι η απόφαση του να σταματήσει να βάζει τα προσωπικά του λεφτά, και ίσως να αναγκάσει με την στάση του να αποχωρήσουν πρόσωπα που θεωρούνται ιστορία της ομάδας. Λες και όταν έβριζε αγέννητα παιδιά του Σπανούλη δεν ήταν ντροπή, λες και όταν ανέβαζε εμετικά πράγματα στους προσωπικούς του λογαριασμούς ήταν όλα καλά. Λυπάμαι παιδιά, φίλοι του ΠΑΟ, αλλά αυτό που πραγματικά σας ενοχλεί ΤΩΡΑ τόσο πολύ ΔΕΝ είναι η συμπεριφορά του ιδιοκτήτη σας. Αν ψάξετε βαθειά μέσα σας ο λόγος είναι ότι απλά σας στερείται η δυνατότητα να ικανοποιήσετε το αρχέγονο ένστικτο σας, να επιβληθείτε στο ανταγωνιστικό είδος σας, που στην προκειμένη είναι ο οπαδός του μπασκετικού Ολυμπιακού.
Ο ΔΠΓ είναι ο ίδιος που ήταν το 13 όταν έβριζε τον θείο του, το 16 όταν έβριζε γυναίκες και παιδιά, το 17 όταν έστελνε την ομάδα με το πούλμαν πίσω ή ξεκατινιαζόταν με τον πρόεδρο της Euroleague. Τότε όμως δεν γραφόταν κατεβατά για την συμπεριφορά του. Όχι, τότε έφερνε τίτλους εις βάρος του αιώνιου αντίπαλου, τότε το καλοκαίρι σκόρπιζε λεφτά και ονειρευόσασταν ευρωπαϊκά. Φέτος, μετά από 25 χρόνια, για πρώτη φορά ο καλομαθημένος οπαδός του ΠΑΟ δεν θα ονειρευτεί ευρωπαϊκό. Αυτή και μόνο είναι η διαφορά που έκανε τον Γιαννακόπουλο από ιδιόρρυθμο ηγέτη σε «ντροπή της ιστορίας». Δεν πειράζει όμως, πιστέψτε με. Αυτή η διαδικασία της παρακμής της ομάδας θα κάνει καλό σε εσάς τους οπαδούς. Θα σας ωριμάσει και θα σας δυναμώσει. Τα έχουμε περάσει και εμείς αυτά, αλλά βρέθηκαν πραγματικά ηγέτες κοσμήματα και το ξεπεράσαμε. Καλή δύναμη και υπομονή. Και όπως λέει μια κινέζικη παροιμία “ο Βούδας σε όποιον κάνει υπομονή του κάνει ένα μεγάλο δώρο.. περισσότερη υπομονή!”
Αυτά με αυτούς που πράττουν άλογα και με αυτούς που γίνονται και .. πράσινα άλογα καλοκαιριάτικα και πάμε σε αυτούς που πράττουν αυτό που μπορούν, με γνώμονα την μπασκετική λογική και τα περιορισμένα χρήματα. Πολύ θα ήθελα σήμερα να γράφω για budget 10 εκατομμυρίων.. δεν είναι αυτή η μέρα. Πολύ θα ήθελα να μιλάω για δίδυμο Σλούκα – Καλάθη, αλλά δεν είναι αυτή η μέρα! Πολύ θα ήθελα να γράφω σήμερα για τον θρύλο που χτίζεται και θα είναι το επόμενο dark horse της Εuroleague, δεν είναι αυτή η μέρα όμως! Πολύ θα ήθελα να γράφω για μια ομάδα με καλύτερες προοπτικές από τα τελευταία χρόνια.. Και ω ναι! Ήρθε αυτή η μέρα!!!! Η off season κορυφώνεται, και οι κινήσεις σύντομα ανακοινώνονται. Όπως έγραψε και χτές ο DS στο κείμενο του τα κομμάτια τοποθετούνται στην Σκακιέρα. Είναι ωραία στιγμή παιδιά, αυτή στο Σκάκι.
Στην αρχή της παρτίδας και λίγο πριν ξεκινήσει το παιχνίδι είναι ώρα για τον ελάχιστο χρόνο που έχεις για mind games. Χαιρετάς τον αντίπαλο σφίγγοντας του το χέρι όσο πιο πολύ μπορείς, κοιτώντας τον στα μάτια. Τραβάς το κάθισμα σου και κάθεσαι σκυμμένος απειλητικά πάνω στην σκακιέρα, μεγαλώνοντας τον όγκο σου. Ακουμπάς όλα τα κομμάτια ένα-ένα τοποθετώντας τα στο κέντρο ακριβώς του τετραγώνου, γυρνώντας λίγο τους ίππους πλάγια. Μια διαδικασία που μοιάζει με τον Σπανούλη και την τοποθέτηση των ποδιών του στο κέντρο, από τις τάβλες του παρκέ. Πατάς το ρολόι, περιμένεις ακριβώς 2 δευτερόλεπτα παρατηρώντας το αγωνιώδες βλέμμα του αντιπάλου σου, που περιμένει να δει γεμάτος ανησυχία την πρώτη κίνηση σου. Και τότε σπρώχνεις αποφασιστικά το πιόνι, σέρνοντας το με μια γρήγορη κίνηση στο δ4 πχ. Πατάς το ρολόι, σκύβεις, γράφεις την κίνηση και αμέσως σηκώνεσαι από την σκακιέρα, μην περιμένοντας να δεις την κίνηση του αντιπάλου. Για να μην του δώσεις την δυνατότητα να χαρεί για την περιέργεια σου, για το ποια άμυνα έχει επιλέξει. Μέτα επαφίεσαι στην καλή σου προετοιμασία και προσεύχεσαι το σχέδιο σου, τις επόμενες 5 ώρες, να φανεί λειτουργικό επιτυχημένο και νικηφόρο.
Κάπως έτσι και ο σκακιστής Μπαρτζώκας, φαντάζομαι, κατέστρωσε το σχέδιο του. Αρχικά, θα δούμε τα κομμάτια του και θα προσπαθήσουμε να καταλάβουμε τι θέλει να «παίξει» κατά τη διάρκεια της σεζόν. Αυτή τη βδομάδα εκτός του Hassan Martin και του Λαρεντζάκη προστέθηκαν άλλα δύο ονόματα που και τα δύο φωνάζουν Κώστας Σλούκας, πιο μελωδικά απ’οτι τραγουδούσαν οι σειρήνες στον Οδυσσέα. Φυσικά αναφέρομαι στους Charles Jenkins και Aaron Harrison. Για τον πρώτο διαβάσατε αναλυτικά φαντάζομαι το καταπληκτικό report του Ναβαχο. Παίκτης με συγκεκριμένα φανερά προσόντα και φανερές αδυναμίες. Τα προσόντα του όμως καλύπτουν τις αδυναμίες, τόσο του Σλούκα όσο και του Σπανούλη. Πίεση στην μπάλα, δυνατότητες να παίξει ως off ball και αποτελεσματικό σουτ. Οι αδυναμίες του αφορούν την δημιουργία και το κάθετο παιχνίδι. Ένας απαραίτητος παίκτης για κάθε περιφέρεια, που σέβεται τον εαυτό της και δεν θέλει να ξεφτιλίζεται κάθε βδομάδα από τον πάσα ένα τυχαίο guard της διοργάνωσης. Φυσικά ένας απαραίτητος παίκτης που σέβεται και την αδυναμία της διοίκησης να ξοδέψει περισσότερα για να βρει κάτι καλύτερο. Εργαλείο λοιπόν, που δεν θα μας σώσει αλλά, με βεβαιότητα επειδή πρόκειται για γνωστό μέγεθος, θα μας βοηθήσει και θα μας σκληρύνει ως ομάδα. Δεν με ενθουσιάζει, αλλά με ικανοποιεί. Αν στηριχτείς πάνω του μάλλον δεν θα πας πουθενά, αλλά αν τον χρησιμοποιήσεις ως στήριγμα των υπολοίπων κομματιών της περιφέρειας μπορείς να πας ψηλά. Και φυσικά για τον Κώστα Σλούκα δεν το συζητάμε. Παίκτης ευλογία για ένα roster που χτίζεται με περιορισμένα χρήματα. 8 χρόνια στην ελίτ, μόνος αυτός στην Euroleague την τελευταία δεκαετία. Αυτός, ο De Colo και ο Llull για να είμαι δίκαιος. Αυτό τα λέει όλα για την απόκτηση του αν και η analytics team του Red Point Guard θα τα κάνει «πενηνταράκια».
Κάπου εκεί εμφανίζεται και ο Harrison. Απ’ ότι φαίνεται πρόκειται για ένα παίκτη που μπορεί να απειλήσει το καλάθι με πολλούς τρόπους, έχει μέγεθος και μένει να φανεί κατά πόσο θα προσαρμοστεί στην ομάδα, αλλά και γενικά σε υψηλό επίπεδο. Ένας scoring Guard, που μπορεί και να παίξει κάθετα και να σουτάρει καλά. Δεν δείχνει να μπορεί να σταθεί ιδιαίτερα ούτε στο 1 ούτε – πολύ περισσότερο στο 3. Καλή κίνηση και .. μπαρτζωκική. Και κάπου εκεί αρχίζουν τα δύσκολα και τα κουκιά αρχίζουν να μη βγαίνουν. Διότι αν αργήσει να επιστέψει ο Αρχηγός ή αν χρειαστεί να λείψει σε κάποια παιχνίδια, μάλλον, μας λείπουν χειριστές. Ο Κόνιαρης μάλλον πάει δανεικός, ο McKissic, απ’οτι φάνηκε πέρσι σε δύσκολα παιχνίδια, μάλλον δεν μπορεί, ο Jenkins είναι μια τίμια λύση και ο Λαρεντζάκης δεν μπορεί απλά. Μια προσθήκη ακόμα θα ήταν ευκταία λοιπόν, αν ήταν εφικτή. Ίσως, αργά ή γρήγορα, να έχουμε κάποια εξέλιξη.
Αυτό που φαίνεται να υπάρχει ως εκκρεμότητα είναι η γραμμή των ψηλών, που πολύ φοβάμαι με την ταυτόχρονη ύπαρξη Vezenkov και Γιώργου Πρίντεζη μη γίνει από front line …. Fräulein (Φροϋλάϊν)… !!!. Προσωπικά πιστεύω ότι, αν υπάρχει επιθυμία στην ομάδα να μείνει ο Vezenkov, ίσως γιατί αργότερα θα καλύψει την αποστρατεία του Γιώργου Πρίντεζη, καλό θα ήταν να εξετάζανε την δυνατότητα να προστεθεί και έξτρα παίκτης πέραν του περιβόητου tweener. Καλό είναι δηλαδή, στην προσπάθεια μας να δούμε το αύριο ή το μεθαύριο, να φροντίσουμε για το σήμερα. Αν πάλι δεν υπάρχει δυνατότητα για περισσότερα χρήματα καλό είναι να αποφεύγουμε μακρόπνοους σχεδιασμούς και να επικεντρωθούμε σε αυτό που είναι καλύτερο για την ομάδα ΤΩΡΑ! Και λίγα χρήματα και «ενέχυρο» πολύτιμων πόρων για τις επόμενες χρονιές δεν γίνεται. Επίσης, δεν είναι δυνατόν να «ψωνίζεις» περιφερειακό με 300 χιλιάδες για να καλύπτεις παίκτες ενός εκατομμυρίου στο 4 επειδή αδυνατούν να προστατευόσουν την ομάδα, το καλάθι, τον εαυτό τους. Το ανάποδο έχει λογική. Ψηλό που θα προστατεύει το καλάθι, δίνοντας σου την δυνατότητα να αγοράζεις «ακριβούς» περιφερειακούς. Προτιμώ το 3 & D από τον forward, παρά από τον περιφερειακό. Ελπίζω και πιστεύω ότι θα βρεθεί η πιο συμφέρουσα για την ομάδα λύση. Είμαστε πολύ κοντά στο να φτιαχτεί μια ομάδα που θα μπορέσει σχετικά εύκολα να προκριθεί και να παίξει και όμορφο μπάσκετ. Λιιιιγγοοο ακόμα…
Η ερχόμενη εβδομάδα, όπως φαίνεται, θα είναι εβδομάδα ανακοινώσεων, με πιο λαμπρή του Κώστα Σλούκα. Τα πράγματα ξεκαθαρίζουν στην Τουρκία. Ο Ζελικο αποχώρησε μετά από μια, λίγο ή πολύ, επιτυχημένη θητεία, όπως συνέβη παντού στην καριέρα του. Μένει να δούμε αν η παρουσία του λειτούργει όπως το the ring στον Άρχοντα των δαχτυλιδιών. Όποιος «τον κουβαλάει τον Ζοτς» ευημερεί και όταν τον αποχωρίζεται «μαραζώνει” και «κακογερνάει». Εμείς μαραζώσαμε λίγο με την απουσία του Σλουκα και «γεράσαμε» . Μένει να δούμε αν ο ίδιος θα αποτελέσει το δαχτυλίδι που θα μας φέρει την «μπασκετική νεότητα» και ευδαιμονία. Αλλά θα μιλήσουμε άλλη φορά αναλυτικά γι αυτό.
Καλό Σαββατοκύριακο παίδες..
ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ
