Το καλοκαίρι αδιαμφισβήτητα είναι η εποχή των ερώτων. Επειδή σήμερα λοιπόν αυτός είναι ο πρώτος «ερυθρόλευκος – καλοκαιρινός- παρατηρητής» δεν θα μπορούσε να είναι τίποτα άλλο παρά μια – ταπεινή έστω – σπονδή στον έρωτα. Συνηθίζεται να κλείνουν κείμενα και ομιλίες με ποιήματα του νομπελίστα Οδυσσέα Ελύτη αλλά επειδή είμαι άνθρωπος που θέλω να κάνω την διαφορά θα ξεκινήσω σήμερα με λίγους στίχους από τα «ρω του Έρωτα και τη «Μαρίνα».. Πάμε λοιπόν!
Βλέπετε σε λίγους μόνο στίχους πως μπορεί να μπερδευτεί ο έρωτας με την Off Season; Αν ακόμα δεν καταλάβατε θα προχωρήσω σε ένα επιπλέον παράδειγμα που μου το ενέπνευσε η καθημερινή τριβή μου με τον φίλο τον Μάνο, Filman επί το κοσμικότερο.
Η Off Season για μας τους οπαδούς είναι σαν το ερωτικό παιχνίδι. Βγαίνεις σε ένα trendy bar ας πούμε και κρατώντας σφιχτά την caipirinia σου κάθεσαι ακουμπισμένος στη μπάρα κοιτώντας τις αιθέριες υπάρξεις να λικνίζονται στο ημίφως ή υπό το σεληνόφως τέλος πάντων. Ιδανικά πλάι στο κύμα. Εσύ όμως εκείνη τη στιγμή «μετράς» τις πιθανότητες. Στο μυαλό σου ταυτόχρονα τρέχουν «προγράμματα» επιλογής και πιθανοτήτων αλλά και κατάστρωσης αναρίθμητων πλάνων. Η τεστοστερόνη ανεβαίνει, οι χτύποι της καρδιάς δυναμώνουν, ο ιδρώτας σχηματίζει ένα ρυάκι στο μέτωπο σου. Πλέον νιώθεις σίγουρος. Έχεις επιλέξει και χτυπάς σαν αρχιστράτηγος Skind Tzu, σαν Θρυλέων, σαν αίλουρος!
Η νύχτα όλη είναι δική σου και δική της. Προσοχή όμως! Το συναίσθημα της ικανοποίησης και της επιτυχίας διαρκεί. Το ταξίδι από το ανεκπλήρωτο ως την επιτυχία κράτησε πολύ. Η στιγμή της κορύφωσης μια ανάσα ή ίσως λίγες περισσότερες. Και ξαφνικά με κάθε χτύπο της καρδιάς που επανέρχεται σε κανονικούς ρυθμούς χάνεται και η μαγεία. Αρχίζει η αμφιβολία η ανασφάλεια. Επέλεξα καλά; Τι θα συμβεί τώρα. Άξιζε τον κόπο; Και κάπου εκεί εμφανίζεται και ο Navaho να γράφει απαισιόδοξα scouting report μεγαλώνοντας τις αβεβαιότητες και εμφανίζονται τα πρώτα «.. Κόουτς έχω απορίες..». Αυτό είναι η Off Season! Ερχόμαστε από την γκρίνια καταλήγουμε στην γκρίνια και στο ενδιάμεσο κλείνουμε τον Σλούκα!!!
Ο εραστής της λαίδη Τσάτερλυ
Αλλά αν η Οff Σeason είναι ερωτική περίοδος ξεκάθαρα, παίζοντας με τις σκέψεις τα νεύρα και τα συναισθήματα μας τι να πει κανείς και τον θυελλώδη έρωτα Κώστα Σλούκα. Δεν νομίζω να υπάρχει μεγαλύτερη αλήθεια από το γεγονός ότι εμείς οι Μπασκετόγαυροι τον αγαπάμε πραγματικά. Κάποιοι το δηλώνουν ανοιχτά και άλλοι τον αρνούνται. «Ναι αλλά τότε ο Κώστας μας απέρριψε» .. «τότε ο Κώστας δήλωσε το άλλο..» Τότε πανηγύρισε. Και εκλογικεύουν την κατάσταση τώρα που αναμένεται η επιστροφή του χρησιμοποιώντας μπασκετικά επιχειρήματα για το πόσο χρήσιμος είναι. Εγώ πρώτος και καλύτερος.
Στην πραγματικότητα τον αγαπάμε όλοι τον Σλούκα ακόμα και αυτοί που του χρεώνουμε διάφορα την πενταετία που πέρασε. Είναι για μας ο «ανεκπλήρωτος έρωτας». Ο πιο ταλαντούχος παίκτης της γενιάς του αυτό που πάντα θα θέλαμε να βλέπουμε δίπλα στον Αρχηγό. Η απώλεια του μας πόνεσε, μας θύμωσε και μας σκλήρυνε απέναντι του. Πάντα όμως μέσα μας ήταν εκεί, κομμάτι της ομάδας μας. Θα γυρίσει ο Κώστας και την πρώτη στιγμή που θα πιάσει την μπάλα φορώντας τα ερυθρόλευκα ο χρόνος θα γυρίσει πίσω. Σαν να μην πέρασε μια μέρα από το 2015. Το πιστεύω το ελπίζω το περιμένω.
Δεν ξέρω αν ο Σλούκας είναι το κορυφαίο γκαρντ της διοργάνωσης ούτε καν αν ανήκει στα 5-6 καλύτερα. Ο συνδυασμός όμως Σλούκα και Ολυμπιακού επιτρέψτε μου να πω ότι είναι ο κορυφαίος συνδυασμός για το φετινό καλοκαίρι. Δεν υπάρχει αυτή τη στιγμή μαγικότερο τρίγωνο από αυτό που σχηματίζουν οι ικανότητες και η αύρα του Μπαρτζώκα το κίνητρο και το πείσμα του Κώστα Σλούκα και η «επιστροφή» των Αφών Αγγελόπουλων. Ο Κώστας είναι πιο ώριμος και ικανός από ποτέ, full update, με πανίσχυρο κίνητρο και γεννημένος νικητής και πρωταθλητής. Εκατοντάδες μπάλες στα τελευταία δευτερόλεπτα έχει εμπιστευθεί ο Obradovic στα χέρια του. Ξέρει να σκοράρει, να πασάρει και κυρίως να ΝΙΚΑΕΙ.
Τον Ολυμπιακό αν αντέχεις να κοιμηθείς μετά από ήττα καλύτερα να τον αποφεύγεις. Ένας παίκτης νικητής δίπλα σε παιδιά που θέλουν να κερδίζουν, με ένα προπονητή που μπορεί να κερδίζει, αρχηγό τον ορισμό της νίκης και ιδιοκτήτες που δεν δέχονται να χάνουν. Η επικράτηση και η επιτυχία όμως χρειάζονται και άλλα πράγματα με βασικότερο όλων τα χρήματα για την όσο το δυνατόν καλύτερη στελέχωση.. Το χαρτζιλίκι από τους προέδρους που λέγαμε και στο τελευταίο Podcast.
Το βάλε βάλε βάλε και η «Μαζετοφωλιά»
Αλλά όπως είπα στην αρχή το κείμενο είναι αφιερωμένο στον έρωτα. Ερώτα έχω για τον Ολυμπιακό αλλά έρωτα έχω και για το σκάκι και τη .. μαζετοφωλιά. Προσπαθώ εδώ και καιρό να γράψω ένα κείμενο που θα συνδέει σκακιστικές ιδέες και έννοιες με το πανάρχαιο αυτό παιχνίδι. Μέχρι να συμβεί αυτό και προκειμένου να είστε προετοιμασμένοι ψυχολογικά θα σας βάλω στον κόσμο του αργά αργά χρησιμοποιώντας σκακιστική ορολογία και βασικά την ..αργκό.! Μαζέτας που λέτε είναι αυτός που επί ματαίω προσπαθεί «να τα κουνήσει» αλλά απέχει ακόμα πολύ για να γίνει Grand Maitre. Εξαιρετικά πολύ αλλά αυτό δεν τον πτοεί και το προσπαθεί. Στο Red Point Guard το προσπαθούμε πολύ. Τον τελευταίο ειδικά καιρό και στην προσπάθεια να σκεφτούμε ο καθένας την καταλληλότερη στελέχωση δίνουμε ρεσιτάλ. Και είναι πολύ ιντριγκαδόρικο να σκεφτείς για παράδειγμα τους πιθανούς παίκτες που θα μπορούσαν να πλαισιώσουν τον Σλούκα στην περιφέρεια.
Και εκεί έρχεται ή άλλη φράση από την σκακιστική αργκό, το βάλε βάλε βάλε… φράση του post mortem, όταν προκαλείς κάποιον να σου προτείνει κίνηση. «Για βάλε να δούμε…». Αμέσως μετά μαζεύονται όλοι από πάνω, βάζουν κινήσεις, βάζουν τις χερούκλες τους, βάζει ό,τι έχει ο καθένας τελος πάντων και δε μαθαίνεις ποτέ γιατί έχασες. Έτσι κι εμείς, πετάει κάποιος ένα όνομα και γράφουν οι άλλοι, άλλα 10 ο καθένας. Νομίζω σε θέματα χαρακτηριστικών βέβαια έχουμε κάπως συμφωνήσει. Χρειαζόμαστε 2 ακόμα στην περιφέρεια.
Ο ένας να μπορεί να παίξει και με τον Σλούκα αλλά κυρίως με τον Σπανούλη τρέχοντας την ομάδα όταν ο Κώστας θα βρίσκεται στο πάγκο και ο αρχηγός στο παρκέ. Να λειτουργεί δηλαδή ως σωματοφύλακας τους και να απειλεί το καλάθι περισσότερο απ’οτι ο Κόνιαρης συνεισφέροντας στη δημιουργία. Ο άλλος θα μπορούσε να είναι ένα ψηλό γκάρντ με μέγεθος που δυνητικά θα μπορούσε να κατέβει στο 3 αν χρειαστεί και να έχει αξιόπιστο σουτ. Το παιχνίδι με την μπάλα θα ήταν επιθυμητό αλλά όχι απαραίτητο. Άλλωστε όλα μαζί κοστίζουν και πολλά. Πιστεύω ότι με τα οικονομικά δεδομένα που δημιουργεί η επιδημία και η αβεβαιότητα θα μπορούσαν να βρεθούν 2 καλές περιπτώσεις με συνολικό κόστος συμβολαίων και για τους δύο περίπου 1.2 – 1.4 εκατομμύρια ευρώ. Για τον Loyd είμαι λίγο επιφυλακτικός γιατί ακόμα και αν βρισκόταν τα χρήματα δυσκολεύομαι να τον φανταστώ να «τρέχει» την ομάδα ενώ από την άλλη σε καμιά περίπτωση δεν μιλάμε για παίκτη που κατεβαίνει στο 3. Σκεπτόμενος λίγο τον τρόπο που λειτουργούσε ο Σλούκας στη Fenerbahce θα μπορούσα να φανταστώ δίπλα του κάποιους σαν τους Guduric και Granger.
Σε ότι έχει να κάνει με το συμβόλαιο στους ψηλούς ιδανικά θα ήθελα κάποιον σαν τον Evans που μπορεί να κατέβει στο 5. Παίκτες βέβαια σας τον 27χρονο Gill που κυκλοφορούν ελεύθεροι σίγουρα θα ήταν ιδανική περίπτωση. Ο Anthony Gill έχει παιχνίδι με πρόσωπο, σταθερό σουτ, ενώ είναι αρκετά αθλητικός. Το βασικότερο όμως είναι η ασφάλεια που σου παρέχει η επιλογή του, στην οποία πρέπει να κάνεις μόνο μία προσθήκη σε μια front line γεμάτη στοιχήματα και ερωτηματικά. Ένα από αυτά είναι o Vezenkov. Προσωπικά συμφωνώ με κόουτς ο οποίος δήλωσε ότι θα ήθελε να μείνει με λογικά χρήματα. Σε κάθε περίπτωση όμως θεωρώ μεγάλο ρίσκο η παραμονή του να μειώσει το διαθέσιμο ποσό που προορίζεται για τον άλλο ψηλό.
Το καφεόδεντρο
Μέσα στην διαρκή αναζήτηση παικτών εμείς οι οπαδοί ορισμένες φορές ξεχνάμε ότι κρίνουμε παίκτες βλέποντας τους σε συγκεκριμένα περιβάλλοντα που μπορεί να «ανθίζουν» και να δείχνουν καλύτεροι, είτε μπορεί να «μαραζώνουν» και να δείχνουν χειρότεροι. Και κάπου εδώ να αναφέρω την ιστορία του άλλου μεγάλου έρωτα που είναι αφιερωμένο το σημερινό κείμενο, την ιστορία του καφέ!!
Η πρώτη επαφή του ανθρώπου με τον καφέ έγινε μέσω ενός βοσκού περίπου το 1670 αναφέρει το βιβλίο «Μια σταγόνα Ιστορία», το οποίο επικαλείται ένα έγγραφο της ίδιας εποχής. Σύμφωνα με το έγγραφο λοιπόν, ένας βοσκός κοντά στην Ερυθρά Θάλασσα διαπίστωσε ξαφνιασμένος ότι τα ζώα του μόλις έφαγαν τους καρπούς ενός άγνωστου μέχρι τότε δέντρου δεν μπορούσαν να κοιμηθούν, αλλά είχαν μια τρομερή υπερδιέγερση. Ο βοσκός το είπε στον ηγούμενο ενός μοναστηριού κοντά στην περιοχή και σύντομα ο καφές κατέκτησε όλη την περιοχή και από εκεί εξαπλώθηκε στην Αραβία αλλά και την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Ο καφές στην Ευρώπη, έφτασε μέσω πολέμου και συγκεκριμένα μετά τη συντριβή των Τούρκων στα τείχη της Βιέννης το 1683.
Ο τουρκικός στρατός, ο οποίος τράπηκε σε άτακτη φυγή, άφησε πίσω του όλα του τα εφόδια, ανάμεσά τους και πεντακόσια σακιά με κόκκους καφέ. Οι στρατιώτες που τα βρήκαν, νόμισαν αρχικά πως ήταν τροφή για καμήλες και αποφάσισαν να τα πετάξουν. Ένας Πολωνός o Jerzy Franciszek Kulczycki όμως ο οποίος είχε ζήσει χρόνια στην Ανατολή ζήτησε και πήρε τελικά το φορτίο για λογαριασμό του. Το πρώτο καφενείο της Ευρώπης ήταν προ των πυλών. Ο καφές μετά από χρόνια έγινε διάσημο ρόφημα και κατέκλυσε την Ευρώπη. Στη Γαλλία, όμως η τιμή του ήταν δυσπρόσιτη καθώς το μονοπώλιο του καφέ το είχαν οι Ολλανδοί.
Ο καφές στη Γαλλία ήρθε από ένα τραγικό λάθος του δημάρχου του Άμστερνταμ να δωρίσει το 1714 ένα μικρό δέντρο καφέ στον Λουδοβίκο ΙΔ’. Ο δήμαρχος πίστευε ότι δεν θα μπορούσε ποτέ ένα τέτοιο φυτό να «πιάσει» στο κρύο Παρίσι. Για δεκατέσσερα χρόνια οι Γάλλοι πάλευαν να φροντίσουν το δέντρο ώστε να βγάλει καρπούς αλλά χωρίς αποτέλεσμα, μέχρι που κάποια στιγμή ένας αξιωματικός του στρατού είχε την ιδέα να το μεταφέρουν στη Μαρτινίκα η οποία ήταν γαλλική αποικία, με το σκεπτικό ότι το τροπικό κλίμα θα βοηθούσε. Σε πέντε χρόνια η Γαλλία ήταν αυτάρκης σε καφέ, η τιμή του έπεσε ραγδαία και σύντομα κατέκτησε όλο τον κόσμο…
Το πρόβλημα λοιπόν είναι που θα ανθίσει το κάθε καφεόδεντρο και πραγματικά αυτό μόνο η γνώση, η φαντασία και η διορατικότητα του κάθε προπονητή το γνωρίζει. Και η τύχη βέβαια. Πιθανότατα κάποιες επιλογές που θα γίνουν στην ομάδα να μη δείχνουν ταιριαστές σε πρώτη ανάγνωση. Ας εμπιστευτούμε όμως τον προπονητή, ας κάνουμε υπομονή, ας θυμηθούμε την ιστορία του καφέ και που ξέρετε το καφεόδεντρο μπορεί να ανθίσει τελικά.. Έκαστος στο είδος του και ο B στις .. στελεχώσεις..
Το χωνί του Μπετόβεν
Και μια που κάνουμε αναφορά σε έρωτες ας κάνουμε και μνεία στους συμπαθείς rivals. Δεν γνωρίζω τι budget θα έχουνε, ούτε πόσο ισχυρή ομάδα θα φτιάξουν. Όσο όμως μέτρο σύγκρισης του ιδιοκτήτη του ΠΑΟ είναι η επιτυχίες επί του Ολυμπιακού τότε το μέλλον δεν προβλέπεται καλό. Ο Ολυμπιακός δεν παίζει πλέον τον κομπάρσο στο θέατρο κανενός Γιαννακόπουλου και αν επιστρέψει – όποτε επιστρέψει – στη σκηνή αυτό θα το κάνει ως πρωταγωνιστής, με νέο έργο, νέο σκηνοθέτη και συνειδητοποιημένους συμπρωταγωνιστές και ίσως τότε το Θέατρο να ανεβάζει σοβαρές και πετυχημένες παραστάσεις και όχι φαρσοκωμωδίες. Ο παλιός θίασος το κατέστρεψε… το έκανε χωνί.. πάμε λίγο πίσω στη σκακιστική αργκό:
Χωνί: αυτό το σκεύος, η χοάνη, που είναι τρύπιο και παρότι μπορεί να περιορίζει ένα υγρό καθώς αυτό φτάνει στο στενό σημείο του στομίου, εντούτοις, αργά ή γρήγορα, το ρευστό, λόγω της ύπαρξης της οπής, θα περάσει από την άλλη. Ο προσδιορισμός κτήσης του χωνιού «του Μπετόβεν« συναντιόταν συχνά προ εικοσαετίας και είχε έναν εμφατικό χαρακτήρα μιας και όλοι φανταζόμασταν ότι ο ολότελα κουφός, από ένα σημείο της ζωής του και έπειτα, ιδιοφυής συνθέτης θα πρέπει να κρατούσε, πριν την οριστική κώφωσή του, ένα τεράστιο χωνί σε κάποιο από τα αυτιά του, μπας και ακούσει τί προσπαθούν να του πουν οι γύρω του. Χωνί λοιπόν πολύ απλά σημαίνει ότι το άθλημα στην Ελλάδα μπάζει από παντού όπως αντίστοιχα μπάζει από παντού και μια κατεστραμμένη σκακιστική θέση. Αυτό το καλοκαίρι λοιπόν πέρα από την λαμπερή Off Season προβλέπεται μεγάλο παρακαλετό σε Αφους μπας και βουλώσουν οι τρύπες του.. χωνιού..
ΥΓ. Πόσο κοντά άραγε φτάσαμε να δούμε δίδυμο Σλούκα – Καλάθη; Πιστεύω ότι η διοίκηση και ο προπονητής έφτασαν όσο πιο ψηλά έπρεπε και μπορούσαν για να μην χαθεί αυτή η ιστορική ευκαιρία.. θέλω να πιστεύω δηλαδή..
