(του DS)
Αυτό το άρθρο το έχω σχηματισμένο στο μυαλό μου μια 4ετία τουλάχιστον, ίσως και παραπάνω, ίσως από τότε που συμμετείχα στην πρώτη μου θερμή συζήτηση περί μεταγραφικών του Ολυμπιακού, από τότε που έριξα το πρώτο μπινελίκι στους αλλοπρόσαλλους Αφούς και τον τότε μυρωδιά προπονητή – πιθανότατα Σφαιρόπουλο.
Απευθύνεται πρώτα σε μένα τον ίδιο, για να μπουν σε μια σειρά οι σκέψεις που οδηγούν στην καλοκαιρινή τσαντίλα και προκαταβολική απογοήτευση για τον Ολυμπιακό της νέας σεζόν που για μένα εδώ και 5 σεζόν ήταν καταδικασμένος να αποτύχει ή έστω να εμφανιστεί μετριότατος αγωνιστικά ήδη από το Σεπτέμβρη, όπως και έγινε.
Το θέμα μας, η ρίζα του κακού, το προπατορικό αμάρτημα της ΚΑΕ που σαδoμαζοχιστικά επαναλαμβάνεται κάθε ένα από τα τελευταία καλοκαίρια (εντονότερα από ποτέ από την αποφράδα σεζόν που αποχώρησε ο κόουτς Μπι – νότα αισιοδοξίας;) είναι η στελέχωση, και ειδικότερα αυτή της περιφερειακής γραμμής.
Η στελέχωση και η καθοριστική επιρροή αυτής στις ρεαλιστικές αγωνιστικές αξιώσεις μιας ομάδας μπάσκετ, είναι ο λόγος που έκλεινα τα αυτιά σε τάχα νηφάλιους – ψύχραιμους φίλους και συνοπαδούς με τα γνωστά τροπάρια στο στόμα:
«άσε πρώτα καημένε να τους δούμε στο γήπεδο»
«ναι, δεν ξέρει ο κόουτς και ξέρεις εσύ»
«ο Σκινδήλιας ξέρει»
«με τα λεφτά που δίναμε μόνο τέτοιος ερχόταν»
«στο Λας Βέγκας θα τον βρει»
«κρατάμε και ένα ποσό για στοχευμένη ενίσχυση το χειμώνα»
«εδώ που φτάσαμε, καλύτερα να κρατήσουμε το ποσό για το καλοκαίρι»
«ναι, είναι τριάρι αλλά κάτσε να δούμε τι έχει στο μυαλό του ο κόουτς»
«ναι, δεν είναι πεντάρι αλλά κάτσε να δούμε τι έχει στο μυαλό του ο κόουτς»
«πιο soft και από το βιτάμ»
«στο Eurocup είχε 42%»
«ο κόουτς θα παίξει Πρινστον, οι ball-handlers είναι πολυτέλεια»
«κάτσε πρώτα να κλείσουν οι ρολίστες και βρίσκουμε και τον ηγέτη»
Χρόνια τώρα πονάω και φταίει ο Πειραιάς.
Ο καταφανής ερασιτεχνισμός στην ΚΑΕ ως οργανισμός, ο φίλαθλος κόσμος, οι οικονομικές συγκυρίες και φυσικά το περιβάλλον των τυχάρπαστων, χαμερπών, εθελόδουλων και παραδόπιστων ΑΡΔ που γαρνίρουν με μπόλικο ανερμάτιστο noise την επικαιρότητα και παίζουν με τα μυαλά και τη νοημοσύνη μας, φταίνε επίσης.
Τι είναι όμως η στελέχωση, πως ορίζεται και αξιολογείται μια επιτυχημένη, “καλή” στελεχωτική δουλειά μιας ομάδας μπάσκετ, ποιοι εξωγενείς παράγοντες καθορίζουν το αποτέλεσμα και σε ποια ρεαλιστική βάση πρέπει εμείς, οπαδοί, φίλαθλοι, επίδοξοι GM να δημιουργούμε προσδοκίες αρχικά, και κριτική μετά, απέναντι στο σύλλογο και τη διοίκηση / προπονητικό staff;
Ποτέ μπορούμε να μπαίνουμε στη νέα σεζόν, ήρεμοι και εφησυχασμένοι ότι το καλύτερο που μπορούσε να γίνει στη μεταγραφική σεζόν έγινε, και ποτέ δικαιούμαστε, πρώτος εγώ, να βάλλουμε τον λίθο και το συνεπακόλουθο κράξιμο;
Αρχικά μια χρήσιμη και κρίσιμη διάκριση:
Αυτά τα δυο είναι τα ζητούμενα της στελέχωσης, οι άξονες αξιολόγησής της και μεταφράζονται άμεσα στην αγωνιστική εικόνα της ομάδας που θα δημιουργηθεί.
Σε απλά ελληνικά, το ΤΙ μπορούν να κάνουν οι μονάδες του συνόλου, και κατ’ επέκταση το σύνολο, και ποσό ΚΑΛΑ μπορούν να το κάνουν.
Όπως διδαχθήκαμε επανειλημμένα από αρχιερείς του χώρου, στα μπλογκ των οποίων γαλουχήθηκε η όποια μυρωδιά παίρνουμε από το άθλημα, οι ομάδες χτίζονται το καλοκαίρι, η στελέχωση είναι το παν στο σύγχρονο μπάσκετ, δεν είναι το πόσα χρήματα αλλά το πού θα τα ξοδέψεις!
Όποιος πρόσεχε στην τάξη θα έχει καταλάβει 2 σημαντικά πράγματα:
- Η ΠΟΙΟΤΗΤΑ του ρόστερ είναι άμεσα συνδεδεμένη με το διαθέσιμο χρήμα. Με το χρήμα αγοράζεις ποιότητα. Ποιότητα αγοράζεις επίσης και με το ΧΡΟΝΟ, αν υπάρχει τεχνογνωσία και διάθεση εξέλιξης αλλά και εντοπισμού εκείνων των αθλητών που με το κατάλληλο “δούλεμα” μπορούν να επιφέρουν υπεραξία με τον καιρό, και εν τελεί να πάρεις από αυτούς περισσότερα από όσα πλήρωσες σε ΧΡΗΜΑ, το τονίζω αυτό.
- Το προφίλ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΩΝ του ρόστερ ελάχιστα σχετίζεται με το μπάτζετ. Ποιες από τις ζητούμενες αγωνιστικές δεξιότητες ενός συνόλου καλύπτονται από έστω μια ή περισσότερες μονάδες σε ρόστερ 12-15 παιχτών, ποσό καλά αυτές εκπροσωπούνται σε όλες τις πιθανές πεντάδες που θα παραταχθούν στο παρκέ κλπ. Με δυο λόγια, ΠΟΣΟ πέτυχε η στελέχωση να συνθέσει ένα σύνολο που αγωνιστικά να παρέχει στον προπονητή τα εργαλεία να παίξει στο παρκέ το ΣΤΥΛ μπάσκετ που επιδιώκει;
Κατά την ταπεινή μου άποψη, μια στελέχωση κρίνεται βασικά από το δεύτερο, που είναι και το δυσκολότερο.
Ένας ικανός στελεχωτής θα πετύχει να λύσει το γρίφο της ανακάλυψης, συνδυασμού και τοποθέτησης των κατάλληλων πιονιών σε μια σκακιέρα, προκειμένου το ρόστερ να μπορεί να εκτελέσει το σύνολο των ελιγμών που προστάζει η αγωνιστική κατεύθυνση του προπονητή.
Κρατήστε τα εξής:
Δεν έχουν όλες οι ομάδες την ίδια αγωνιστική κατεύθυνση, άρα δεν είναι η ίδια στελέχωση η απάντηση για όλα τα σύνολα. Η στελέχωση βαθμολογείται υπό το πρίσμα αυτού που θέλει να παίξει ο προπονητής στο παρκέ.
Η ποιότητα είναι άλλη, διαφορετική ιστορία. (***)
Ο στελεχωτής πρέπει να αναζητήσει σε έστω μια μονάδα το κάθε, ΚΑΘΕ κρίσιμο χαρακτηριστικό. Ο βαθμός στον οποίο θα κατέχει το χαρακτηριστικό αυτό ο παίχτης ή παίχτες είναι και ανάλογος του κασέ του και είναι ακριβώς ο ορισμός της ποιότητας.
(***) Υπάρχει ένας ελέφαντας στο δωμάτιο, που δε θα ήταν τίμιο να αγνοήσω: το χρήμα μπορεί να διευκολύνει τον στελεχωτή, γιατί μια πιο πολυσύνθετη, ταλαντούχα, έμπειρη μονάδα συγκεντρώνει όχι μόνο δεδομένα χαρακτηριστικά σε υψηλότερο βαθμό (=ποιότητα, ναι;), αλλά και περισσότερα χαρακτηριστικά. Που σημαίνει ότι η δουλειά γίνεται ευκολότερη, αφού με μια ακριβή μονάδα σβήνεις πιο πολλά από την λίστα με αυτά που πρέπει να βρεις στους άλλους 11.
Παρόλα αυτά, μπορούμε να αντιληφθούμε ότι μια στελέχωση μπορεί να είναι εξαιρετική, και με μπάτζετ 30 εκατομμύρια και με 1.5!
Παραδείγματα αποτελούν η φετινή Εφες και ο περσινός Προμηθέας.
Η μεν είναι τίγκα στα ακριβά και πολυπόθητα παιχτρόνια, αλλά καταφέρνει παρόλα αυτά να παρουσιαστεί ακόμα καλύτερη αγωνιστικά από το άθροισμα των μερών της, γιατί είναι ένα σύνολο σοφά δομημένο και πλήρως εναρμονισμένο με το μπάσκετ του Αταμάν (ακόμα και με πραματάκια που ο ίδιος ο Αταμάν δεν ήξερε ότι μπορεί να κάνει….).
Ο δε είναι μεν μια ομάδα περιορισμένης δυναμικής, ταβανιασμένης από τη μέτρια ποιότητα των οικονομικών μονάδων της, παραμένει όμως ένα σύνολο που έχει όλα όσα χρειάζονται για να εκτελέσει στον καλύτερο δυνατό βαθμό επιθετικά και αμυντικά τις επιταγές του κόουτς.
Ο καλός recruiter έκανε την καλύτερη δυνατή τοποθέτηση του Χ χρήματος στην αγορά.
Το ποσό Χ δεν είναι δουλειά του στελεχωτή και δε δίνει αυτός λόγο για το γιατί δεν είναι υψηλότερο ή χαμηλότερο. Ακόμα πιο ορθά:
Ο κάλος recruiter ΠΡΟΤΕΙΝΕΙ μια καλή τοποθέτηση του Χ στην αγορά, ενδεχομένως προτείνει και μερικές καλές εναλλακτικές.
Ο scouter απλά φροντίζει να κρατάει τον οργανισμό ενήμερο για μια όσο το δυνατόν μεγαλύτερη και πλουσιότερη, και διαρκώς ανανεούμενη δεξαμενή διαθέσιμων στην αγορά παιχτών που έχουν το Υ χαρακτηριστικό σε Ν βαθμό, ως υποψηφίων για να χωρέσουν στα πλάνα του στελεχωτή.
Ο GM, αυτό το μυθικό ον που αγνοείται στο ελληνικό μπάσκετ, καλείται να εκτελέσει αυτή την τοποθέτηση που πρότεινε ο στελεχωτής και να πραγματοποιήσει τις μεταγραφές με τους κατάλληλους ελιγμούς σε περίπτωση γκέλας, ώστε να γίνει πραγματικότητα το ρόστερ. Σε συνεργασία επίσης με τη διοίκηση, πρέπει να επικοινωνήσει προς τον κόσμο της ομάδας τι χρήμα υπάρχει διαθέσιμο, ώστε να ρυθμιστούν οι προσδοκίες σε επίπεδο ΠΟΙΟΤΗΤΑΣ, να μη χαλάμε τις καρδιές μας, και άρα η κριτική να κατευθυνθεί εκεί που πρέπει.
Η ιδιοκτησία του συλλόγου -πρέπει να- έχει μια και μόνο δουλειά: να τους πει πόσο είναι το ποσό Χ. Καμία άλλη απευθείας ανάμιξη σε τεχνικά / διοικητικά ζητήματα.
Για να γίνω απόλυτα κατανοητός, ας μιλήσουμε την προσφιλή γλώσσα του οπαδού-δικαστή:
Αν λέγεται στον κόσμο ότι πας για 8αδα Ευρωλίγκας το λιγότερο και για το νταμπλ εντός συνόρων, και διατίθενται στον στελεχωτή 300 χιλιάρικα Μαξ για back up άσσο, κράξε τον GM.
Αν η ομάδα έχει 4 (!) 3αρια, εκ των οποίων κανείς δεν έχει παιχνίδι με μπάλα για να λογίζεται έστω προσωρινά γκαρντ ούτε το μέγεθος να ανεβεί στο 4, κράξε τον recruiter.
Αν «χάθηκε ο Henry» και δεν υπάρχει άλλος παίχτης στο σύμπαν με αυτά τα χαρακτηριστικά και ως εκ τούτου δε θα πάρουμε κανέναν, κράξε τον scouter.
Aν η ομάδα έταξε στον στελεχωτή 8 μύρια μπάτζετ αλλά τελικά του διέθεσε 6, κράξε τον GM.
Αν δεν υπάρχει scouter, κράξε τον GM.
Αν δεν υπάρχει GM, κράξε για ΟΛΑ την ιδιοκτησία.
Σας τα εξηγώ ωραία; (R.I.P. …)
Αυτή η πρώτη ώρα ήταν θεωρητική.
Το πόσο τα παραπάνω μεταφράζονται επιτυχώς στην πραγματικότητα του Ολυμπιακού μας, στο παρελθόν και το παρόν, θα τα συζητήσουμε σε άλλο άρθρο (hint: τα έχουνε κάνει *****)
ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ
Η αξία της κίνησης μακριά από τη μπάλα στο σύγχρονο μπάσκετ
