RPG Radar: Rob Gray Scouting Report

Τελευταία εβδομάδα του Απρίλη και το Πάσχα πλησιάζει, την ίδια ώρα που η Euroleague και οι υπόλοιπες διοργανώσεις στην Ευρώπη, βρίσκονται στην τελική τους ευθεία. Μπορεί στον Ολυμπιακό να τρέχει ο μεταγραφικός σχεδιασμός για τη νέα σεζόν και να περιμένουμε με αγωνία τις εξελίξεις, αλλά εδώ στο Red Point Guard δεν καθόμαστε με «σταυρωμένα χέρια» και με τη νέα στήλη Rumors (όπου γίνεται μια μίνι – ανάλυση των παικτών, οι οποίοι φέρεται να είναι μεταγραφικοί στόχοι της ομάδας), συν τα ρετρό θέματα (διαβάσατε για τα αφιερώματα στα πρώτα final4 των ερυθρόλευκων σε Τελ Αβίβ, Σαραγόσα), που υπάρχουν στην ημερήσια διάταξη, σας κρατάμε συντροφιά!

Φυσικά δε θα μπορούσε να λείψει από τα Σάββατα σας και το RPG Radar, που συνεχίζει τη βόλτα του ανά τον κόσμο, παρουσιάζοντας σας παίκτες που έχουν ξεχωρίσει τη φετινή σεζόν. Στο προηγούμενο επεισόδιο, διαβάσατε για έναν παίκτη από την LNB, το γαλλικό πρωτάθλημα δηλαδή, τον Anthony Brown. Σήμερα συνεχίζουμε στην ίδια χώρα, αλλά πιο νότια, στην Κυανή Ακτή και σε έναν guard, που διαπρέπει με τη Monaco, οδηγώντας την στη συμμετοχή στη νέα σεζόν της Euroleague, μετά την πρόκριση της στον τελικό του Eurocup! Μιλάω φυσικά, για τον scoring guard, Rob Gray, με μία πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία ζωής.

Το παρελθόν

Γεννημένος στις 3 Απριλίου 1994, στο Forest City, της North Carolina, ο Robert Dejuan Gray, Jr., όπως είναι το πλήρες όνομα του, ήταν ένα κοντό και λιγνό αγόρι με «τρέλα» για το μπάσκετ! Από μικρή ηλικία, δε «γέμιζε το μάτι» με το παρουσιαστικό του και έτσι όλοι τον υποτιμούσαν. Ο ίδιος σε συνεντεύξεις του σχολιάζοντας το παρελθόν του, έχει αναφέρει ότι αυτό τον βοήθησε να «χτίσει» ατσάλινο χαρακτήρα και να προσπαθεί να αποδείξει ότι είναι ο καλύτερος! Μπορεί να μην είχε το μέγεθος και τη δύναμη άλλων παιδιών, αλλά είχε μια τεράστια καρδιά…

Στα γυμνασιακά του χρόνια εξελίχθηκε σε γυρολόγο, καθώς άλλαξε τρία γυμνάσια σε λίγες σεζόν. Ξεκίνησε στο East Rutherford, όπου ως sophomore είχε 22.5 pts, 4.5 rebs και 2.3 asts μ.ο. Την περίοδο 2011 – 12 μετακόμισε στο Christ School, στο Asheville, τη μεγαλύτερη πόλη της Δυτικής Βόρειας Καρολίνας, όπου όμως έμεινε μόνο για μια χρονιά, «μετρώντας» 11.3 pts, 2.4 rebs, 3.3 asts και 1.7 κλεψίματα μ.ο., με highlight μια εμφάνιση 24 πόντων απέναντι στο rival Asheville School. Για τη senior season του θα επέλεγε τη West Oaks Academy, στο Orlando της Florida, όπου ωστόσο δεν εντυπωσίασε.

Η πρώτη πρόκληση στην καριέρα του θα ερχόταν νωρίς, καθώς χωρίς κανένα ενδιαφέρον από Κολέγια της Division I του NCAA, θα έπρεπε να ζυγίσει καλά τις επιλογές του. Τελικά, αποφάσισε να ενταχθεί στο Howard College, ένα junior college, που αγωνίζεται στο NJCAA. Μάλιστα θα δήλωνε red shirt στην 1η του σεζόν, προκειμένου να εμφανιστεί πιο έτοιμος. Έτσι, τη σεζόν 2014 – 15, ως red shirt sophomore, θα ξεκινούσε εντυπωσιακά, αποτελώντας τον ηγέτη της ομάδας του προπονητή Scott Raines. Αγωνίστηκε βασικός σε 27 παιχνίδια των Hawks, οι οποίοι ολοκλήρωσαν τη χρονιά με ρεκόρ 24 – 8, ενώ ο ίδιος ανακηρύχθηκε μέλος της καλύτερης 5αδας της περιφέρειας Western Junior College Athletic Association. Είχε σε 14 παιχνίδια πάνω από 20 πόντους, με ρεκόρ στο σκοράρισμα τους 27 πόντους (με 10/19 σουτ), που πέτυχε με αντίπαλο το Hill College.

Το όνομα του άρχιζε σταδιακά να «ακούγεται» έντονα στις τάξεις ομάδων της Division I και το πρώτο Κολέγιο που τον προσέγγισε και με το οποίο συμφώνησε, ήταν το Tennessee, του Donnie Tyndall. Ωστόσο η ξαφνική απόλυση του τελευταίου, οδήγησε σε αλλαγή απόφασης για τον Gray. Σε ένα παιχνίδι της μοίρας, το ίδιο διάστημα, το Houston, «έχανε» το αστέρι του στην περιφέρεια, Jherrod Stiggers, ο οποίος δήλωσε πρόωρη συμμετοχή στο draft. O προπονητής των Cougars, Kelvin Sampson, δεν έχασε χρόνο και επέλεξε τον Gray, ως το … κεντρικό πρόσωπο για την αναμόρφωση του Κολεγίου.

Να κάνουμε ένα flash back, για να αναφέρουμε τα εξής: Το Πανεπιστήμιο του Houston είχε γνωρίσει μεγάλη επιτυχία στη δεκαετία του 60 με παίκτες όπως ο Elvin Hayes, αλλά και στα μέσα της δεκαετίας του 80, όταν η περίφημη Slamma Jamma των Drexler, Olajuwon και Michael Young, έφθασε σε δύο τελικούς του NCAA Tournament. Έκτοτε όμως το πρόγραμμα «φυτοζωούσε», έχοντας μόνο μια συμμετοχή στο NCAA Tournament, όπου αποκλείστηκε στον πρώτο γύρο το 2010. Κάπως έτσι, ο Kelvin Sampson, ο οποίος μόλις 1 χρόνο νωρίτερα είχε επιλεγεί, για να επαναφέρει τους Cougars, στο δρόμο των επιτυχιών, είχε το δύσκολο έργο σε σύντομο χρονικό διάστημα να κάνει το Κολέγιο ξανά δυνατό.

Να ανοίξουμε μια μικρή παρένθεση, λέγοντας ότι ο Sampson υπήρξε σπουδαίος κολεγιακός προπονητής στη δεκαετία του ’90 με το Πανεπιστήμιο της Oklahoma και διατέλεσε μάλιστα Πρόεδρος της Ένωσης προπονητών του NCAA. Ωστόσο, η εμπλοκή του στο «σκάνδαλο» recruitment του Eric Gordon, καθώς και το γεγονός ότι για 3 χρόνια η Oklahoma θα γινόταν αντικείμενο ερευνών, για τη μέθοδο «στρατολόγησης» και άλλων παικτών, οδήγησαν στην τιμωρία του με ποινή 5ετούς αποκλεισμού από το NCAA. Έτσι, στο διάστημα 2008 – 2013 και πριν κάτσει στον πάγκο των Cougars, o Sampson διετέλεσε assistant στο Milwaukee και στους Houston Rockets.

Ας επιστρέψουμε, όμως στα δικά μας και στη σεζόν 2015 – 16, κατά την οποία ο Gray θα έπαιρνε το βάπτισμα του πυρός στην Division I! Τα πράγματα δεν ξεκίνησαν με τον πλέον ιδανικό τρόπο, καθώς ο Sampson, σε μια προσπάθεια να συνετίσει τον Gray, θα τον … απέβαλε αμέσως μετά το πρώτο παιχνίδι της χρονιάς απέναντι στο SMU, επειδή έπαιζε πολύ εγωιστικά! Ο Gray «πήρε το μήνυμα» και με το καλώς ενοούμενο θράσος, που τον διακρίνει, στην επιστροφή του σκόραρε 22 πόντους… Γενικά, ο Gray είναι ένας άνθρωπος που σε όλη την καριέρα του λατρεύει τις προκλήσεις και έχει μεγάλα ψυχικά αποθέματα!

Χωρίς να νιώσει καθόλη τη διάρκεια της red shirt sophomore season του «ψαρωμένος», κατόρθωσε να αποτελέσει άμεσα τον ηγέτη του Κολεγίου και τον παίκτη πάνω στον οποίο ο Sampson θα «έχτιζε» την ανάκαμψη! Θα τελειώνε τη χρονιά ως 1ος σκόρερ των Cougars και 2ος στην περιφέρεια AAC. Σε 26 παιχνίδια (9 ως βασικός) είχε 16 pts (70.4% στις βολές, 43.5% στα σουτ εντός παιδιάς και 34.3% στα τρίποντα), 2.2 rebs, 1.1 κλεψίματα και 1.5 ast για 1.4 λάθη μ.ο.

Ο Gray είχε ήδη κάνει το πρώτο μεγάλο βήμα για την καταξίωση, καθώς όχι μόνο έδειξε ότι είναι παίκτης επιπέδου Division I, αλλά βούλωσε και τα στόματα των επικριτών του, καθώς έγινε άμεσα ο ηγέτης ενός Κολεγίου, που έψαχνε για «καλύτερες» ημέρες… Στην red shirt junior season του, θα συνέχιζε με τον ίδιο ρυθμό, αποτελώντας έναν από τους κορυφαίους σκόρερ σε ολόκληρο το NCAA. Πέρα από την επαφή του με το καλάθι, θα ξεκινόυσε σιγά, σιγά να βελτιώνει και τις επιλογές του στην επίθεση, ενώ θα επιχειρούσε να βάλει κάποια στοιχεία Play making στο παιχνίδι του. Παρόλα αυτά, το Houston και πάλι δεν κατάφερε να γνωρίσει την επιτυχία, μένοντας εκτός του NCAA Tournament, για ακόμη μία χρονιά και γνωρίζοντας αποκλεισμό μόλις στον 1ο γύρο του National Invitational Tournament. Ο Gray, πάντως, ολοκλήρωσε τη σεζόν ως 1ος σκόρερ στην ΑΑC και μέλος της καλύτερης πεντάδας της περιφέρειας! Επίσης αύξησε την αποτελεσματικότητά του, καθώς τα ποσοστά του ήταν σαφώς καλύτερα από πέρυσι. Σε 31 παιχνίδια (29 βασικός) είχε 20.6 pts (81.3% στις βολές, 47.3% στα σουτ εντός παιδιάς και 38.5% στα 3ποντα), 3.7 rebs, 1.2 κλεψίματα και 2.9 asts για 2.3 λάθη μ.ο.

Ο Gray ετοιμαζόταν πια για τη red shirt senior season, με την αυτοπεποίθηση του στα ύψη! Ωστόσο, πριν ξεκινήσει η χρονιά, έκανε ένα λάθος, καθώς αγωνίστηκε για ένα παιχνίδι στα πλαίσια ενός church league, δηλαδή σε κάποιο ερασιτεχνικό πρωτάθλημα. Παρόλο που κάτι τέτοιο δε φαντάζει και με … έγκλημα πρώτου βαθμού, αντιτίθεται με τους κανόνες του NCAA, που δεν επιτρέπουν σε παίκτες τη συμμετοχή σε Off season αγώνες επίδειξης. Όταν αποκαλύφθηκε αυτό (επειδή κάποιος φίλος του είχε πληρώσει στο όνομα του Gray τα 5$, που απαιτούνταν), εκείνος τιμωρήθηκε, χάνοντας τον εναρκτήριο αγώνα της περιόδου 2017 – 18. Όταν ερωτήθηκε από τον Kellen Sampson, γιο και βοηθό προπονητή του Kelvin, για το συμβάν και ποια ήταν η απολογία του, η απάντηση του Gray ήταν αποστομωτική και δείγμα της τρομερής αυτοπεποίθησης του: “Κόουτς ήμουν εκπληκτικός σε αυτό το παιχνίδι” είπε, δείχνοντας τις … άγριες ορέξεις του για τη νέα χρονιά!

Πριν προχωρήσουμε στα πεπραγμένα της ονειρικής red shirt senior season, να αναφέρουμε ότι ο Gray, ως άλλος Σαμψών, είχε ήδη υιοθετήσει το εναλλακτικό κούρεμα, μια κοτσίδα πιασμένη στην κορυφή του κεφαλιού του, γιατί όπως είχε δηλώσει, δεν ήθελε, εκτός από τα χέρια των αντιπάλων του, να του κρύβουν και τα μαλλιά το οπτικό του πεδίο! Μάλιστα ο μικρότερος αδελφός του, Jackson Gray, που είχε για είδωλο το Rob θα ακολουθούσε το ίδιο στυλιστικό μοντέλο!

Μετά τη μικρή τιμωρία του, ο Gray θα έμπαινε με «σπασμένα τα φρένα» στα παρκέ, ως ένας από τους κορυφαίους SG της χώρας (ήταν ανάμεσα στους 10 υποψηφίους για το βραβείο Jerry West εκείνης της χρονιάς). Θα βομβάρδιζε τα αντίπαλα καλάθια και σε κάθε του εμφάνιση, θα πάλευε για τη νίκη, αποσπώντας κολακευτικά σχόλια για τις επιδόσεις του. Τελειώσε ως ο κορυφαίος σκόρερ στην ιστορία της ΑΑC (σε 3 μόνο σεζόν, με 1.710 ποντους), αν και αργότερα τον προσπέρασε ο Quinton Rose του Temple και μέσα στην πρώτη 10αδα σκόρερ όλων των εποχών των Cougars! Όμως, πέρα από τα ρεκόρ, η μεγάλη του επιτυχία ήταν ότι «πήρε από το χεράκι» τους συμπαίκτες του, οδηγώντας το Houston, μετά από πολλά χρόνια, στην πρόκριση για το NCAA Tournament!

Με την πιο επική εμφάνιση (ως την επόμενη) της καριέρας του, με 33 pts απέναντι στο φαβορί Wichita State, με ένα κρίσιμο κλέψιμο και μια ασίστ στα τελευταία δευτερόλεπτα οδήγησε την ομάδα του στον τελικό της περιφέρειας. Παρά την ήττα από το Cincinatti, και εκεί με 17 pts και 3 asts, ήταν κομβικός, αναγκάζοντας πλέον όλους τους αντίπαλους προπονητές να προσαρμόζουν πάνω του τα αμυντικά πλάνα τους. Η ομάδα του θα κέρδιζε μετά από το 2010 το εισιτήριο για το NCAA Tournament! Αναμενόμενα, ο Gray επιλέχθηκε στην καλύτερη πεντάδα της ΑΑC, ενώ παράλληλα έγινε πιο πολυσύνθετος, δείχνοντας την ικανότητα του και ως PG, όντας στους 5 πρώτους σε ast για την περιφέρεια.

Η μεγαλύτερη βραδιά της καριέρας του θα ήταν στον 1^ο γύρο του NCAA Tournament, με αντίπαλο το San Diego State. Σε ένα παιχνίδι για γερά νεύρα, με σκληρές άμυνες, ο Gray ξεχώριζε σαν τη «μύγα μέσα στο γάλα». Με το σκορ ισόπαλο 65 – 65 και τον ίδιο να έχει ήδη 37 pts, απέμεναν λίγα δευτερόλεπτα και η μπάλα ήταν για το Houston. Ο Sampson είχε καλέσει Τ/Ο και η εντολή ήταν ξεκάθαρη: Isolation από Gray… Πράγματι, οι οδηγίες ακολουθήθηκαν πιστά και ο Gray με μια … φονική σταυρωτή τρίπλα, πέρασε τον αντίπαλο του και σκόραρε με δύσκολο τρόπο, μπροστά στον star (με ύψος 2.08 μ.) των Aztecs, Malic Pope! Ο Gray, όχι μόνο ισοφάριζε το ρεκόρ του θρυλικού HoF Elvin Hayes (ο οποίος μάλιστα ήταν σχολιαστής τότε στο συγκεκριμένο αγώνα) με 39 pts, αλλά οδηγούσε το Houston, στην πρώτη του νίκη σε NCAA Tournament, μετά το 1984!!! Τα κατορθώματα του, πλέον τον κατέτασσαν σε μια από τις σημαντικότερες φιγούρες στην ιστορία των Cougars.

Τα όνειρα, όμως, δε σταματούσαν εκεί, πλέον το final 4 ήταν ο μεγάλος στόχος. Στη φάση των 32, ένα βήμα πριν το Sweet 16, αντίπαλος θα ήταν το Michigan. Άλλο ένα παιχνίδι για γερά νεύρα, άλλο ένα δραματικό φινάλε.. Μόλις 4” πριν το τέλος το Houston ήταν μπροστά με 63 – 61, αλλά η μπάλα ήταν για το Michigan. Ο Jordan Poole αυτή τη φορά θα γινόταν ο ήρωας της βραδιάς με ένα εύστοχο τρίποντο, χαρίζοντας την πρόκριση στην ομάδα του και αφήνοντας τους Cougars με την πικρή γεύση της ήττας. Ο Gray με 23 pts και 10 asts ήταν ξανά ο κορυφαίος για το Πανεπιστήμιο του, αλλά αυτό δεν του ήταν αρκετό, καθώς η απογοήτευση από την ήττα μετρίαζε το καθετί. Ολοκλήρωσε τη red shirt senior season του, με πτυχίο κοινωνιολογίας, ενώ σε αγωνιστικό επίπεδο ήταν ξανά 1ος σκόρερ της ΑΑC, με εντυπωσιακά νούμερα. Είχε 19.3 pts (80.2% στις βολές, 44.7% στα σουτ εντός παιδιάς και 36% στα τρίποντα), 3.7 rebs, 1.1 κλεψίματα και 4.3 asts για 2.3 λάθη μ.ο.

Ωστόσο, παρά τα κατορθώματα του, δε φαινόταν να είναι NBA draft material. Ένας scoring guard παλαιάς κοπής, που ήθελε την μπάλα στα χέρια του και με υψηλό USG%, συν το γεγονός ότι είχε το κορμί άσου, δίχως ανάλογη ικανότητα στην οργάνωση, ήταν εξ ορισμού outsider για να επιλεγεί. Και ο ίδιος, ρεαλιστικά γνώριζε ότι δεν είχε πολλές πιθανότητες, καθώς δεν τον είχε προσεγγίσει καμία ομάδα του ΝΒΑ, οπότε η βραδιά του draft δεν ήταν μεγάλη απογοήτευση για αυτόν. Ήξερε ότι για άλλη μια φορά στη ζωή του, θα έπρεπε να αποδείξει στους αμφισβητίες του ότι έκαναν λάθος με αυτόν.

Συμμετείχε στο Summer League με τους Rockets, χωρίς πάντως να πάρει ευκαιρίες, λόγω ενός απρόσμενου τραυματισμού και έτσι γρήγορα κατάλαβε ότι δεν είχε έρθει η ώρα του ΝΒΑ για τον ίδιο. Την περίοδο 2018 – 19, την πρώτη επαγγελματική του, θα την πέρναγε στην G League, με τους Fort Wayne Mad Ants. Προφανώς δε χρειάζεται μεγάλη φαντασία για να καταλάβει κανείς ότι σε ένα πρωτάθλημα, σαν τον αναπτυξιακό των ΗΠΑ, κάποιος σαν τον Gray θα ήταν σταρ, ένα από τα «καυτά πιστόλια»! Εκείνος δικαίωσε τις προσδοκίες τελειώνοντας τη σεζόν με 17.1 pts (84.4% στις βολές, 44.6% στα σουτ εντός παιδιάς και 35.3% στα τρίποντα), 3.3 rebs, 0.7 κλεψίματα και 3.2 asts για 1.9 λάθη μ.ο.

Πέρυσι, ο Gray, μην καταφέρνοντας να βρει συμβόλαιο στο ΝΒΑ, έμεινε για αρκετό καιρό ελεύθερος, καθώς δεν ήθελε να δοκιμάσει ξανά στην G League, ήταν φανερό ότι ζητούσε κάτι πιο αναταγωνιστικό. Τελικά το ξέσπασμα του κορωνοϊού τον άφησε εκτός παρκέ για πολλούς μήνες, προτού υπογράψει τελικά με τη Levallois, για το restart του γαλλικού πρωταθλήματος το Μάιο του 2020. Σε 27 αγώνες είχε 13.9 pts (79.7% στις βολές, 49.2% στα σουτ εντός παιδιάς και 38.9% στα τρίποντα), 2.7 rebs, 1.3 κλεψίματα και 2.6 asts για 1.9 λάθη μ.ο.

Το καλοκαίρι, παρά την αλλαγή προπονητή στη γαλλική ομάδα, ο νέος coach, Jure Zdovc, υπέδειξε την ανανέωση του συμβολαίου του Gray και εκείνος δεν το πολυσκέφθηκε, καθώς θα είχε την ευκαιρία να αγωνιστεί και στο Eurocup. Ωστόσο, ένας παίκτης με το χαρακτήρα του, δύσκολα θα «τακίμιαζε» με το λάτρη της πειθαρχίας Zdovc, ο οποίος δε φημίζεται και για τις δημοκρατικές διαδικασίες του. Μετά από 8 παιχνίδια με τη Levallois, o Gray έμεινε ελεύθερος, αλλά η Monaco πρόλαβε και τον υπέγραψε και φυσικά δεν το μετάνιωσε, καθώς ήταν από τους καθοριστικούς παράγοντες (μαζί με τους O’Brien και Lessort), που οδήγησαν την ομάδα από το Πριγκηπάτο στον τελικό του Eurocup! Σε 29 παιχνίδια για όλες τις διοργανώσεις ο Gray έχει 14.3 pts (86.2% στις βολές, 47.1% στα σουτ εντός παιδιάς και 48% στα τρίποντα), 2.1 rebs, 0.55 κελψίματα και μόλις 1.2 ast για 4.5 λάθη μ.ο.

Ειδικά στο Eurocup, o Gray με τους 16.4 pts ανά παιχνίδι (6ος στη σχετική κατάταξη) και με ποσοστό 52.5% στα τρίποντα (4ος στην κατάταξη) είναι από τους top performers της διοργάνωσης και το απέδειξε και στα Ρ/Ο, καθώς στους αγώνες των προημιτελικών και ημιτελικών, με αντιπάλους τις Buducnost και Gran Canaria αντίστοιχα, αποτέλεσε εκ των πρωταγωνιστών της ομάδας του. Γενικά τη φετινή σεζόν, με εξαίρεση ένα παιχνίδι όπου είχε 0/8 τρίποντα, επιδεικνύει τρομερή αποτελεσματικότητα έξω από τη γραμμή των 6.75 μ. και ένα εντυπωσιακό 59.4% eFG% στη διοργάνωση.

http://www.overbasket.com/rsplayers.php?tab=9&year=2020&pcode=010549&cmp=EC

Το 40% των πόντων του προέρχεται από τρίποντα, κυρίως από την κορυφή και τις 45ο, με ένα εντυπωσιακό 63% ΤS%. Εξίσου αποτελεσματικός είναι και κοντά στο καλάθι ή στην περιοχή μέσα από τη ρακέτα, χωρίς να μπορούμε να πούμε το ίδιο και στα σουτ από μέση απόσταση, με 13% των πόντων του να είναι από τη ζώνη 4 μ. – 6.75 μ. με μόλις 38% ΤS%. Η αποτελεσματικότητα του στην επίθεση φαίνεται και από το γεγονός ότι είναι 21ος στο δείκτη ORtg, αλλά 4ος ανάμεσα μεταξύ των guards, πίσω μόνο από τους Erick Green, Kendrick Perry και Jamar Smith. Παρόλα αυτά, όπως θα δούμε παρακάτω στο video report, δεν μπορούμε να πούμε το ίδιο για την αμυντική του συμπεριφορά.

Το προφίλ

Ο Gray, λοιπόν, είναι ένας παίκτης, ο οποίος παρά το ότι δε διαθέτει τα physical tools, έχει ηγετικό προφίλ και δε διστάζει να «βγαίνει» με επιτυχία μπροστά σε κρίσιμες στιγμές αγώνων. Είναι εξαιρετικός στο 1on1, καθώς πέραν της ταχύτητας του, είναι ευλύγιστος και έχει μεγάλη ποικιλία από τρίπλες, που μπορεί να «ζαλίσουν» τον αντίπαλο του. Ωστόσο, το ίδιο ικανός είναι και σαν off ball guard, καθώς είναι αποτελεσματικός σουτέρ και σε catch ‘n’ shoot συνθήκες. Διαθέτει σπάνια ικανότητα να τελειώνει φάσεις εκτός ισορροπίας και υπό δύσκολες συνθήκες, χωρίς να επηρεάζεται από τις επαφές ή το σκληρό παιχνίδι των αντιπάλων του, ενώ είναι και εξαιρετικός από τη γραμμή του φάουλ.

Το βασικό του μειονέκτημα στην επίθεση, εκτός φυσικά από την έλλειψη μεγέθους, ως SG, με αποτέλεσμα να χρειάζεται κάλυψη από έναν ψηλό PG, είναι η αδυναμία του να μπορεί να δημιουργεί σταθερά για τους συμπαίκτες, καθώς καθόλη τη διάρκεια της καριέρας του, το κύριο μέλημα του ήταν να σκοράρει. Επίσης σε στιγμές αγώνων, παρασύρεται σε κάπως επιπόλαιες και «τραβηγμένες» επιλογές και σίγουρα θα πρέπει να βελτιώσει το decision making του, αν θέλει να σταδιοδρομήσει στο υψηλότερο επίπεδο.

Αμυντικά, ο Gray δεν είναι ο πλέον ικανός στην προσωπική άμυνα, καθώς αντιμετωπίζει προβλήματα με ταχείς αντιπάλους με slashing ability. Ο Mitrovic επιλέγει να τον τοποθετεί στα φτερά, απέναντι σε off ball παίκτες, αλλά ακόμη και έτσι είναι δύσκολο να «κρυφτεί» με μεγάλη συχνότητα. Συνήθως ο Gray αγωνίζεται σε σχήματα με τον Knight ή τον Bost στον άσο, οι οποίοι είναι καλοί αμυντικοί, ενώ στην πίσω ζώνη της άμυνας υπάρχουν οι O’Brien, Lessort, Inglis και τελευταία ο Fall-Faye, που έχουν καλό footwork και είναι εξαιρετικοί στην άμυνα ψηλά. Παρόλα αυτά, ο Gray συνεισφέρει σε κλεψίματα και γενικά προσπαθεί να «σπάει» τα σκριν των αντιπάλων ψηλών.

Στο video report στη συνέχεια, θα δούμε αναλυτικά τα δυνατά και αδύνατα σημεία στο παιχνίδι του, αλλά ως τότε ας βάλουμε τον Gray στην εξίσωση του Ολυμπιακού, μιας και η ομάδα μας δεδομένα ψάχνει για 2άρι με έφεση στο σκοράρισμα, με βασικές επιλογές τους Lloyd και Dorsey, σύμφωνα με δημοσιεύματα. Στη νέα ενότητα στο Red Point Guard, Rumors, διαβάσατε και για τους δύο παίκτες, οι οποίοι σίγουρα και με εφόδιο την εμπειρία τους από την Euroleague, είναι ό,τι πιο κοντινό στα «θέλω» της ομάδας. Αν, όμως, τελικά οι δύο αυτές υποθέσεις δε στεφθούν με επιτυχία και οι ερυθρόλευκοι αναγκαστούν να βγουν εκτός αγοράς Euroleague, για τον εκλεκτό τους, τότε θα μπορούσε ο Gray να είναι αυτός;

Παρά την ηγετική στόφα και την προσωπικότητα που έχει ο Gray, συν τα clutch στοιχεία στο παιχνίδι του, κάτι που σημαίνει ότι μπορεί να ανταπεξέλθει σε νέες προκλήσεις, το γενικό πακέτο του, ίσως δεν είναι ακριβώς αυτό που θέλει ο Ολυμπιακός, αφενός διότι δε διαθέτει δημιουργία σε ικανοποιητικό βαθμό και άρα οι πιο σφιχτές άμυνες της Euroleague, θα διαβάζουν καλύτερα το παιχνίδι του (αν και είναι απρόβλεπτο), μειώνοντας τις επιλογές του, αφετέρου διότι η έλλειψη μεγέθους και η μέτρια αμυντική συμπεριφορά του, δεν τον καθιστούν ως 2-way παίκτη, κάτι το οποίο έχει απόλυτη ανάγκη και από τους δύο (;) νέους guards η ομάδα.

Συνεπώς, ακόμη και αν προτιμηθεί κάποιος παίκτης εκτός Euroleague, πιο αθλητικοί και δυνατοί guards, με καλύτερο αμυντικό φίλτρο, αλλά παρόμοια ικανότητα στο σκοράρισμα (ενδεικτικά θα αναφέρω τα ονόματα των D’Angelo Harrison και James Blackmon Jr.), ίσως να είναι πιο ταιριαστές επιλογές για την περιφέρεια του Ολυμπιακού. Σε κάθε περίπτωση πάντως, οι ερυθρόλευκοι φαίνεται να στοχεύουν παίκτη «έτοιμο», με παραστάσεις από αγώνες της Euroleague, οπότε δεν μπορούμε να αποκλείουμε και κάποιον παίκτη – έκπληξη, το όνομα του οποίου δεν έχει βγει ακόμη στην επιφάνεια… Ας ελπίσουμε ότι όποιος και αν είναι αυτός, θα διαθέτει και την ποιότητα που χρειάζεται η ομάδα, αλλά και τα αγωνιστικά στοιχεία συν την πνευματική ετοιμότητα, παράγοντες που είναι απαραίτητοι για να σταθεί με πρωταγωνιστικό ρόλο στο υψηλότερο επίπεδο.

Αφού σκιαγραφήσαμε το profile του Gray και πριν προχωρήσουμε στην καθιερωμένη video ανάλυση, ας διαβάσουμε τι έχουν πει για αυτόν διάφοροι άνθρωποι του μπάσκετ, οι οποίοι έχουν συνεργαστεί (και όχι μόνο) μαζί του.

Έχουν πει γι αυτόν

Elvin Hayes (Hall of Famer and former UH Cougars’ player – after Houston’s win against San Diego State in March Madness 2018): “Ο Gray ήταν εκπληκτικός, μπήκε στο γήπεδο και απλά αρνήθηκε να χάσει. Νιώθω υπέροχα που μοιράζομαι το ρεκόρ πόντων μαζί του, είναι ένας τύπος που πάντα σπρώχνει την ομάδα του στη νίκη, σήμερα κέρδισε σχεδόν μόνος του το San Diego State!”

Devin Davis (Former teammate at UH Cougars): “Ο Gray είναι νικητής και κάνει τα πάντα για να κερδίσουμε, ό,τι είναι δυνατό. Μέσα στον αγώνα τον ψάχνω, να του δώσω την μπάλα, γιατί ξέρω πόσο αποφασισμένος είναι, έχει μεγάλο ψυχικό σθένος.”

Kelvin Sampson (Head Coach at UH Cougars): “O Gray είναι η μπασκετική εκδοχή του Baker Mayfield (quarterback στο NFL). Από τότε που ήρθε στο Houston, με την πίστη του, άλλαξε το ρου του προγράμματός μας. Όταν πρωτοήρθε νόμιζε ότι η πάσα είναι κάτι που ζητάς στο γραφείο του διευθυντή, δεν την έκανε ποτέ και ότι η άμυνα είναι σα να κυνηγάς το σκύλο στην αυλή του σπιτιού σου. Όμως όλα αυτά τα χρόνια, με το πνεύμα νικητή που είχε και το θράσος του, κατάφερε να μας φέρει εδώ που είμαστε τώρα.”

Zvezdan Mitrovic (Head Coach at AS Monaco – after Monaco’s 2^nd win against Gran Canaria): “Το τελευταίο καλάθι του Gray ήταν φανταστικό! Μπορεί να μην είχε παίξει πολύ σήμερα, αλλά είναι ο τύπος του παίκτη, που στο τέλος των αγώνων του δίνεις την μπάλα, γιατί έχει «κρύο αίμα».”