Είναι πραγματικά βαρετό και αηδιαστικό να παρακολουθείς την οπαδική αντιπαλότητα και τον ελληνικό δημοσιογραφικό παραλογισμό. Στην χώρα βέβαια που το άσπρο γίνεται μαύρο και στην post truth εποχή των Fake news – κάποιοι από αυτούς που συμπεριφέρονται με αυτό τον τρόπο θα νιώθουν ενδεχομένως βαθιά μέσα τους κάποιου είδους δικαίωση. Ξεκινάω φορτωμένος – γιατί τελικά μιλάμε για οτιδήποτε άλλο εκτός από την πραγματικότητα η οποία είναι η εξής – οι 2 ελληνικές ομάδες με πολύ χαμηλότερο Budget από τους μεγάλους αντιπάλους τους κατέκτησαν το πλεονέκτημα έδρας. Δεν στόχευαν καμία αντίπαλο στα χιαστί – γιατί πολύ απλά δεν μπορούσαν λόγω του συνδυασμού αποτελεσμάτων μέχρι το τέλος και τερμάτισαν 3οι και 4οι – αυτό. Ούτε έτσι ούτε αλλιώς – αυτό.
Γιατί είναι τόσο δύσκολο για κάποιους να αποδεκτούν το τι συμβαίνει? Τι σκατά σανό έχουν φάει τόσα χρόνια και φαντάζονται παντού συνωμοσίες και παρασκήνιο? Γιατί δεν μπορούν να κάτσουν πίσω να πάρουν μια βαθιά ανάσα και να κρίνουν αυτό που βλέπουν? Δεν είναι δύσκολο, ούτε απαιτεί σούπερ εξειδικευμένη γνώση, για να καταλάβεις πως σε ένα μαραθώνιο 30 αγωνιστικών θα υπάρχουν πάνω και κάτω και πως δεν αρκεί μόνο η δική σου σταθερή απόδοση. Γιατί παίζει και ο αντίπαλος, υπάρχει ο παράγοντας άνθρωπος, ψυχολογία, κούραση, τύχη και ο εργομετρικός προγραμματισμός για να είναι αγωνιστικά έτοιμοι όταν το έχουν προγραμματίσει. Το τι έχουμε διαβάσει και ακούσει εδώ και 1 μήνα για τις συνεχόμενες ήττες του Ολυμπιακού και το πόσο έξυπνα ο ΠΑΟ επιλέγει αντιπάλους όντας εκείνη την περίοδο 4ος, 5ος η 6ος δεν περιγράφεται. Και δεν πρόκειται να το αναπαράγω – απλά όποιος διαβάσε τα πρωτοσέλιδα και τις διάφορες ιστοσελίδες που νομίζουν πως μιλάνε για μπάσκετ θα διαπιστώσε πως ο καθένας βλέπει αυτό που θέλει και όταν δεν του βγει φαντάζεται ότι κατεβάσει ο νους του για να ερμηνεύσει – γιατί δεν έγινε αυτό που ήθελε!
Η φετινή κανονική διάρκεια της Euroleague ήταν ένα εξαιρετικό πρωτάθλημα με αμείωτο ενδιαφέρον για 30 αγωνιστικές – και για όσους (ανάμεσά τους και ο υποφαινόμενος) πίστεψαν πως θα υπάρξουν βαρετά και ανούσια ματς λόγω μη βαθμολογικού ενδιαφέροντος από κάποιες ομάδες – η πραγματικότητα μας έβαλε στη θέση μας. (π.χ. Ολυμπιακός – Γαλατά) Τελικά όμως τι είδαμε?
Ένα πρωτάθλημα 5 ταχυτήτων 1η (Ρεαλ, ΤΣΣΚ) που κέρδιζαν όσα ματς χρειάστηκε επιβλητικά και πάλευαν για την 1η θέση 2η (Ολυμπιακός, ΠΑΟ, Φενέρ, Βασκόνια) που έδειχναν σίγουροι από την αρχή για την θέση στην 8αδα και για διαφορετικούς λόγους κατέκτησαν τις θέσεις που κατέκτησαν 3η (ΕΦΕΣ, Νταρουσάφακα, Ερυθρός, Ζαλγκίρις) που έκαναν εξαιρετική κανονική περίοδο και κέρδισαν η έχασαν την πρόκριση οριακά 4η (Μπαρτσελόνα, Γαλατά, Μακάμπι, Μπάμπεργκ) που είχαν καλούς παίκτες αλλά ομαδικά απογοήτευσαν στα κρίσιμα σημεία και τέλος 5η (Ούνιξ και Αρμάνι) που ήταν σάκοι του μποξ για τους υπόλοιπους αλλά τελικά τόσο μπορούσαν. Αυτό έγινε – και αυτό είναι το fact. Τους λόγους που κάποιοι επέτυχαν και κάποιοι απέτυχαν η γιατί τερμάτισαν 3οι ή 8οι θα είναι αντικείμενο ανάλυσης των τεχνικών επιτελείων των ομάδων και θα είναι μπούσουλας για το τι προγραμματισμό και τι μπάσκετ θα δούμε του χρόνου.
Αν θα θέλαμε να βγάλουμε κάποια συμπεράσματα για το είδος του μπάσκετ που κυριάρχησε φέτος είναι πως ο ρυθμός και το τρίποντο δεν έπαιξε τόσο σημαντικό ρόλο στην επιτυχία η όχι των ομάδων. Τουλάχιστον όχι όσο περιμέναμε (αυτά τα λέγαμε κάποιοι γραφικοί τύποι που γράφουμε τις σοφιστείες μας σε μπλογκ και νομίζουμε πως κάποιοι μας διαβάζουν) – με βάση την εικόνα του περυσινού τουρνουά. Αντιθέτως η αμυντική ικανότητα των ομάδων ήταν το κλειδί για να επιτύχουν περισσότερες νίκες. (Για όποιον ενδιαφέρεται οι ακόλουθοι πίνακες πιστοποιούν του λόγου το αληθές)
Euroleague Regular Season
Offensive Efficiency Vs Pace
Defensive Efficiency Vs Pace
Αυτό όμως που πλέον μετράει είναι η σειρά των Play Off και το ποιοι θα προκριθούν στο Final 4 της Κωνσταντινούπολης. Και εκεί είναι που ξαναξυπνάει ο Έλληνας οπαδός από τη ραστώνη του και αρχίζει να υφαίνει στο μυαλό του σενάρια και δολοπλοκίες και ονειρώξεις για την ομάδα του και ταυτόχρονα εύχεται κακοτυχίες και κατάρες (το κάνουν και προέδροι ομάδων στο λατρεμένο Ελλαδιστάν) για τους αντιπάλους του … μα πόσο ελλατωματική είμαστε τελικά ως κοινωνία να αντλούμε τόση ικανοποίηση από τους αστικούς μύθους και την εμπορία μίσους – και κυρίως να το ανεχόμαστε για τόσα χρόνια? Αλλά μάλλον εν τέλει αυτοί είμαστε … οι οπαδοί που θεωρούν τον Σπανούλη τελειωμένο, τον Γιανγκ γατάκι (δεν τους δίνω και πολύ άδικο σε αυτό), τον Μάντζαρη φίλο της Ελληνικής κλίκας που παίζει με βύσμα, τον Waters λίγο (αρχηγός της φράξιας των Aντι-Water-ηστών είμαι εγώ για όποιον ψάχνει που να υποβάλει τα χαρτιά του για εγγραφή) και διάφορα άλλα τέτοια ισσοπεδωτικά.
Αλλά ταυτόχρονα έχουμε την απαίτηση από τους τελειωμένους, τους λίγους, τα γατάκια και τους βυσματίες να υπερβάλουν εαυτούς να κερδίσουν τα θηρία και να μας κάνουν όλους μάγκες! Δεν ξέρω αν παρατηρείτε κάποιο παράδοξο στην όλη κατάσταση αν όχι να το κοιτάξετε! Γιατί δεν γίνεται ρε παίδες να έχεις μόνο απαιτήσεις σε αυτή την ζωή αλλά ταυτόχρονα να μην στηρίζεις! (η εικόνα των κερκίδων του ΣΕΦ στα περισσότερα ματς είναι αποκαρδιωτική)
Για αυτό σου το λέω στα ίσια:
“Τσάμπα μάγκας είσαι Έλληνα οπαδέ και αν νομίζεις πως στήριξη είναι να πας στο γήπεδο και να βρίσεις την μάνα του αντιπάλου σε μερικά ντέρμπυ – καλή τύχη στο φρενοκομείο της ζωής που μάταια ζεις.”
“Και τσάμπα μάγκας είσαι Έλληνα μπασκετικέ δημοσιογράφε που αλλάζεις άποψη και πουλάς αέρα κοπανιστό – αναλόγως με το πως θα φυσήξει ο άνεμος και τον ποιο έχεις ώς target group – πελατολόγιο για μερικά clicks.”
Γιατί φιλαράκο η μαγκιά είναι στην δημιουργία και στην αγάπη για αυτό που κάνεις είτε στηρίζεις – οπαδικά η επαγγελματικά. Ονειρέψου λοιπόν και στήριξε με πράξεις! Πάρε το εισιτηριάκι σου και πήγαινε με τον φίλο/η σου στο γήπεδο – φώναξε για να εμψυχώσεις τους παίκτες της ομάδας σου και αν χάσουμε χειροκρότησε τους. Προσπάθησε να καταλάβεις γιατί έγινε ότι έγινε και προχώρα – γιατί αυτή είναι η ζωή φιλαράκο να τρως φάπες και να μην μασάς, να μαθαίνεις, να ονειρεύεσαι, να δημιουργείς και πάντοτε να προχωράς. Σταμάτα λοιπόν οπαδέ να επιζητείς πρόσκαιρες επιτυχίες και εσύ δημοσιογράφε να κάνεις εμπόριο μίσους όταν κάτι δεν σου πάει καλά. ΣΑΣ ΒΑΡΕΘΗΚΑΜΕ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΔΥΟ!
Όπως έγραψε και ο 8anice στο The tough gets going άρθρο του – όταν ζορίζουν τα πράγματα δεν υπάρχει τόσο η τύχη αλλά κυρίως η ικανότητα να δημιουργείς τις συνθήκες που σε ευνοούν για να επιτύχεις τους στόχους σου. Μας το έδειξε περίτρανα αυτό εχθές το κοουτσάρισμα του Ζοτς στο ΟΑΚΑ και η τεράστια προσωπικότητα του Μπογκντάνοβιτς – του τελευταίου μεγάλου Σέρβου που πιθανότατα από το καλοκαίρι θα παίζει και αυτός στο ΝΒΑ. Όποιος είδε το παιχνίδι θα συμφωνήσει μαζί μου πως ήταν μια αντρική νίκη για την ΦΕΝΕΡ και τεράστια κλωτσιά στα @@ για την ομάδα και την ψυχολογία του ΠΑΟ. Αλλά αυτά είναι τα Play Off και αυτή είναι η μαγεία του ευρωπαικού μπάσκετ! Και αν το αγαπάς μάθε να αναγνωρίζεις τις αξίες και τα αίτια των δρώμενων που παρακολουθείς. Ακόμα και αν πρέπει να δώσεις credit στον Μελιτζάνα που τόσες φορές σε έχει πληγώσει.. It is what it is.
Σε αυτό το πλαίσιο θα κινηθεί και η σειρά με την ΕΦΕΣ – θα είναι μια προσπάθεια και από τις 2 ομάδες να φέρουν το παιχνίδι σε συνθήκες που θα τους δίνουν πλεονέκτημα. Αν λοιπόν σκοπεύεις να παρακολουθήσεις τους αγώνες – προσπάθησε να καταλάβεις πως είναι πιθανό να εμφανιστεί μια πυραυλοκίνητη ΕΦΕΣ στο ΣΕΦ. Που αν δεν την βάλουμε να σκεφτεί – και (ως συνήθως) να μπλοκάρει- το run & gun παιχνίδι της είναι αρκετά πιθανό να κάνει μεγάλα σερί πόντων σε κάποιους αγώνες και να κυνηγάμε – και όσες φορές έγινε αυτό τα τελευταία χρόνια δύσκολα το γυρνάμε (τουλάχιστον σε αυτό το επίπεδο). Το πρόβλημα είναι όμως πως για να γίνει αυτό (να μπλοκάρει το επιθετικό παιχνίδι της ΕΦΕΣ) πρέπει να ρίξουμε τον ρυθμό και αυτό σημαίνει ότι πολλές επιθέσεις θα καταλήξουν σε hero ball η ποικιλία αλά Σπανούλης στα τελευταία δευτερόλεπτα – ελλείψει όπως έχει αποδειχθεί plan b. Και δυστυχώς αυτό το ξέρουν και οι πέτρες και το περιμένουν οι της ΕΦΕΣ … και αν σκεφτούμε πως ο μεγάλος αρχηγός φέτος έχει 6 ασσίστ και 4 λάθη μ.ο. και δεν υπάρχει άλλος να κάνει τα στοιχειώδη οργανωτικά. Για αυτό και προβλέπω πως η σειρά δεν θα είναι καθόλου μα καθόλου εύκολη – ειδικά στο ΣΕΦ.
Το πρόβλημα του φετινού Ολυμπιακού είναι σχεδόν παραπλήσιο με αυτό που χτύπησε τον Παναθηναϊκό στο δόξα πατρί εχθές! Οι πράσινοι έχουν δομηθεί πάνω σε λογική Iso plays και με μεγάλη έμφαση στο μακρινό σουτ – χωρίς αυτά τα 2 στοιχεία είναι μέτρια ομάδα – απόρροια της κακής τους καλοκαιρινής στελέχωσης. Το ίδιο ακριβώς πρόβλημα έχουμε και εμείς όταν δεν μπορεί να οργανώσει ο Σπανούλης είναι σαν να μην έχουμε ψηλούς στην επίθεση και εξαρτόμαστε από τα Iso plays του Γκριν και το post παιχνίδι του Πρίντεζη. Εν κατακλείδι είμαστε και οι 2 αρκετά μονοδιάστατοι και αυτό θα γίνει αντικείμενο εκμετάλλευσης από τους έμπειρους προπονητές. Αλλά το δικό μας πλεονέκτημα είναι πως η ΕΦΕΣ στον πάγκο δεν έχει τον Ομπράντοβιτς και πως πραγματικά δαγκώνουμε στην άμυνα! Για όποιον λοιπόν πραγματικά αγαπά το παιχνίδι και όχι τη νίκη – προβλέπεται μια σειρά έντονων συγκινήσεων και σίγουρα θα περάσουμε καλά NO MATTER WHAT γιατί γουστάρουμε πραγματικά αυτή την ομάδα και όσες χαρές μας έχει προσφέρει. Με τον τελειωμένο, το γατάκι, τον βυσματία, τον λίγο και τους υπόλοιπους και όποιον και να παίξει είμαστε και πάλι στην κορυφή του Ευρωπαικού μπάσκετ – και σε λίγες ώρες και ημέρες θα δούμε πόσα απίδια βάζει ο σάκος …
Όσο για τους οπαδούς της νίκης, τους δημοσιοκάφρους και τους love to hate Ολυμπιακούς και μή – καλή τύχη with your ego brains… αλλά να ξέρετε ΚΟΥΡΑΣΑΤΕ!
