(Μέρος 3ο και τελευταίο μπορείτε να βρείτε τα προηγούμενα ΕΔΩ => Μέρος 1ο, Μέρος 2ο)
∼Ο∼
Γνωρίζοντας την αγορά
Είχαμε μείνει στο παιδομάζωμα του Ολυμπιακού..
ΔΚ: “Κάνει λοιπόν το παιδομάζωμα και πολύ καλά έκανε, ωραία; Ήταν η μοναδική σωστή κίνηση που έκανε, άσχετα αν δεν του βγήκαν κάποιοι παίκτες, ήταν μια επένδυση… μπορεί να του βγει ο Ποκουσέφσκι μάλλον”.
RE: Και ο Νικολαΐδής.
ΔΚ: “Αυτός θα του βγει, πρέπει να τον δούμε”.
RE: Ας το ελπίσουμε
ΔΚ: “Εντάξει, αν θα βγει. Είναι κακό να δημιουργείς προσδοκίες για παιδιά αυτής της ηλικίας. Πρέπει να υποστηρίξεις τις προσδοκίες, δεν μιλάω για τον Νικολαΐδη συγκεκριμένα, επειδή είναι πολύ λεπτό το ζήτημα, δεν θέλω να παρεξηγηθώ”.
“Όταν δημιουργείς προσδοκίες για παιδιά αυτής της ηλικίας, πρέπει να είσαι απολύτως σίγουρος ότι μπορεί να τις αντέξει και να ανταπεξέλθουν”.
“Είναι πάντως μια κίνηση στην σωστή κατεύθυνση. Έγινε όμως συντεταγμένα, εγώ ξέρω πως έγινε. Έγω μιλήσει έχω συζητήσει. Έγινε συντεταγμένα. Αυτό όμως δεν έγινε στην πρώτη ομάδα.”
RE: Μάλιστα…
ΔΚ: “Δηλαδή να πεις θα βρω του σωστούς παίκτες στην αγορά, και μη μου πεις για το ένα συμβόλαιο των τριακοσίων χιλιάδων, διότι θα σου πω ότι αν έχεις κλειδώσει τον σωστό παίκτη με το σωστό συμβόλαιο, τις τριακόσιες χιλιάδες θα τις βγάλεις πουλώντας τον παίκτη σε 2 χρόνια”.
“Ένας παίκτης μπορεί να αποσβέσει όλο το σύστημα, ένας να σου βγει, από όλους, ένας! Και προφανώς και στο μπάτζετ σου μέσα θα είσαι καλύτερος”.
“Αυτό με το μπάτζετ, να ξέρεις ένα πράγμα. «Κουμάντο» σε τσέπες προέδρων δεν θέλω να κάνω. Αυτά έχουν, αυτά βάζουνε, αυτά επενδύουν. Το θέμα δεν είναι να βάζουν παραπάνω, όπως λέει ο μέσος οπαδός, αλλά πως τα επενδύουν αυτά τα χρήματα”.
RE: Ναι, ισχύει. Κοιτάχτε δεν νομίζω ότι είναι μόνο το κομμάτι του σκάουτινγκ. Νομίζω έχουν μείνει πίσω και σε υλικοτεχνική υποδομή. Δηλαδή, ρώτησα πριν από λίγο καιρό, πόσες ομάδες χρησιμοποιούν το Synergy, αυτό το πρόγραμμα που είναι βασικό για σκάουτινγκ στις ημέρες μας, και μου λένε μόνο οι δύο «μεγάλοι». Αν θέλουμε δηλαδή ακόμα και στις κατώτερες κατηγορίες να μπορούν να βρουν και εκεί ταλέντα, στο δικό τους οικονομικό επίπεδο, θα πρέπει να κάνουν μια μικροεπένδυση, και ας μην έχουν τα τρία άτομα που λέγαμε προηγουμένως.
ΔΚ: “Ναι, ο ρόλος των μικρότερων ομάδων, είναι να παράγουν και να πουλάνε. Δεν είναι να επενδύουν στην έννοια την οικονομική. Δυστυχώς είμαστε σε καπιταλιστική κοινωνία σε όλα τα επίπεδα και το μπάσκετ δεν είναι εξαίρεση, άρα λοιπόν ο ρόλος μιας μικρής ομάδας είναι να επιβιώνει και να παράγει. Τώρα βεβαίως στην Ελλάδα, ούτε παράγει, ούτε επιβιώνει”.
RE: Το χειρότερο είναι ότι απαξιώνουν το ίδιο το προϊόν τους, αυτό είναι για μένα το πιο εκνευριστικό. Δηλαδή όταν είσαι ένα μέγεθος όπως ο Άρης, όπως ο ΠΑΟΚ, ακόμα και το Μαρούσι που βρίσκεται εκεί που βρίσκεται τώρα, ή το Περιστέρι που φέτος κάνει μια αξιόλογη προσπάθεια, έχεις μια αξιόλογη ιστορία ετών, δεκαετιών…
ΔΚ: “Φαίνεται ότι δεν έχεις μιλήσει με παράγοντες ελληνικών ομάδων μπάσκετ. Σε δικαιολογώ απόλυτα”.
RE: Κοιτάξτε, έχω μιλήσει, αλλά όχι με το επίπεδο των παραγόντων που έχετε μιλήσει εσείς. Καταλαβαίνω καλύτερα τις μικρότερες κατηγορίες από ότι καταλαβαίνω την Α1. Την Α1 δεν την καταλαβαίνω, διότι θεωρώ ότι θα έπρεπε να έχουν άλλη αντίληψη.
ΔΚ: “Σε κατανοώ, πίστεψέ με σε καταλαβαίνω απόλυτα. Είναι εντελώς εκτός κάθε πραγματικότητας αυτά που συζητάμε”.
“Όταν ξέρεις σε τι άτομα απευθύνεσαι, τι άτομα μαζεύονται στον ΕΣΑΚΕ και συζητάνε για το μέλλον του ελληνικού μπάσκετ… η συζήτηση αυτόματα τερματίζεται, λήγει! Δεν συνεχίζεις, τελειώνεις εκεί”.
RE: Δεν αισθάνεστε άσχημα ως επαγγελματίας του χώρου;
ΔΚ: “Δε με νοιάζει καθόλου”
Σχολιαστές, Haters και Influencers
RE: Το έχετε ξεπεράσει;
ΔΚ: “Όχι, δεν το έχω ξεπεράσει, απλά έχω ζήσει μέσα σε σαράντα χρόνια τόσες πολλές φάσεις του ελληνικού μπάσκετ, αλληλοδιαδεχόμενες η μία την άλλη, που δεν με αγγίζει τίποτα. Ξεκίνησα.. ξέρεις ακούω διάφορους, που δεν ξέρουν τι ακριβώς έχει συμβεί και τι συμβαίνει όλα αυτά τα χρόνια και γράφουν… ξέρεις δεν έχω facebook, αλλά μου τα στέλνουν φίλοι και λέμε… «στο ταμείο ανεργίας ρε! Στο μονόστηλο!». Στο μονόστηλο πάλι το μπάσκετ”.
“Ξέρεις έχω προλάβει το μονόστηλο, δεν με φοβίζει η εποχή του μονόστηλου, που ήταν μπάσκετ μονόστηλο. Είμαι στην γενιά που πήρε το μπάσκετ μονόστηλο και το έκανε πρωτοσέλιδο, το ξανάζησε μονόστηλο και τώρα το ζει τρίστηλο-τετράστηλο που λέγαμε στις εφημερίδες, έχω ζήσει όλες τις εποχές”.
“Δεν μπορεί να με φοβίσει το μονόστηλο, όπως δεν μπορεί να με ενθουσιάσει το οκτάστηλο, των παλιών εφημερίδων. Ούτε ο πηχιαίος τίτλος θα με ενθουσιάσει. Όλοι οι σχολιαστές της επικαιρότητας…”
RE: Μιλάτε για τους επίσημους ή για τους ανεπίσημους σχολιαστές, ή τα τρολ ακκάουντ;
ΔΚ: “Θα σου πω… δεν ξέρω πως τα λέτε εσείς οι νέοι, τρολ ακκάουντ, στημένα ακκάουντ, έμμισθα ακκάουντ, θα σου πω κάτι”
“Ένας καλός δημοσιογράφος, ένας καλός ρεπόρτερ μια ομάδας, υπάρχουν και σήμερα, ξέρει, το 15% όσων συμβαίνουν σε μια ομάδα. Σκέψου ο σχολιαστής, πόσα μπορεί να ξέρει;”
“Θεωρώ ότι, έχοντας ταξιδέψει και με τις δύο ομάδες για χρόνια τώρα, αν ξέρω το 15% του τι συμβαίνει σε κάθε μία από τις δύο ομάδες, ότι είμαι ενημερωμένος. Ο οπαδός ξέρει 2 με 3%..”
RE: Κάποιοι ξέρουν παραπάνω..
ΔΚ: “Ε, 5%; Ξέρει αυτά που θέλουν να μαθευτούν. Αύριο θα μάθεις ότι ο τάδε παίκτης έκανε πειθαρχικό παράπτωμα. Πως διαρρέει αυτό και όχι το άλλο;”
RE: Τυχαία..
ΔΚ: “Όχι τυχαία”
RE: Το λέω ειρωνικά
–ΔΚ: “Σωστά, τυχαία… γιατί πρέπει να φύγει”
Η τοξικότητα στην κοινωνία και τα Social media
RE: Μια και μιλήσαμε για social media. Πως εξηγείτε αυτήν την τοξικότητα στην ελληνική κοινωνία, αφήστε προσωρινά τον αθλητισμό, αυτό το μίσος, αυτή την αγοραπωλησία μίσους, είστε συγγραφέας, γράφετε, αυτό πως το ερμηνεύετε;
ΔΚ: “Ένας από τους μεγαλύτερους νεο-φιλόσοφους, δεν το λέω ειρωνικά, ο Βιτγκενστάιν, είχε γράψει σε ένα βιβλίο ότι ο αθλητισμός είναι μια έκφραση μιας ομαλής κοινωνικής ζωής”.
RE: Ομαλής;
ΔΚ: “Ομαλής ναι, όταν έχεις πολέμο, δεν έχεις αθλητισμό, όταν έχει σεισμό, μια μεγάλη καταστροφή χτύπα ξύλο, δεν έχει παιχνίδια. Το πρόβλημα είναι ότι ο Βιτγκενστάιν δεν έιχε ζήσει στην ελληνική κοινωνία. Όλα αυτά που λέει είναι σωστά, αλλά έτσι ένας από τους μεγαλύτερους φιλόσοφους του τελευταίου αιώνα, αποδεικνύεται λάθος! Κοίταξε, στην Ελλάδα αφήνουμε τα πράγματα να συμβαίνουν”.
“Η τοξικότητα είναι η κορύφωση της έλλειψης παιδείας, της έλλειψής κουλτούρας, όχι υποκουλτούρας, η οποία καμμιά φορά δημιουργεί πράματα πνευματικά-πολιτιστικά, δεν είναι κατ’ανάγκην κακή… λοιπόν… η έλλειψη παιδείας όμως δεν γεννάει τίποτα”.
“Ο καθένας λοιπόν σήμερα είναι υποχείριο του κακού τηλεοπτικού θεάματος, μιάμιση γενιά έχει μεγαλώσει με αυτό, της άκριτης χρήσης του ίντερνετ, είμαι υπέρ της τεχνολογίας να το ξεκαθαρίσω, υπάρχει καλός και κακός χρήστης της τεχνολογίας. Μας έβαλαν στην λογική μας, μια όλοκληρη κοινωνία, ότι η ευτέλεια, το φθηνιάρικο πράγμα είναι κάτι καλό. Επιπρόσθετα κάθεται ο καθένας πίσω από ένα πληκτρολόγιο, πιστεύοντας ότι είναι ανώνυμος, ενώ δεν είναι, πιστεύοντας ότι μπορεί να παιξει κάποιον ρόλο, τον οποίον δεν μπορεί να τον πάιξει”.
RE: Ινφλουένσερ
ΔΚ: “Το λες πολύ προχωρημένα, πιστεύω ότι απλώς βγάζει απωθημένα”.
Ζήτημα Παιδείας
RE: Η ανοχή που έχουμε επιδείξει ως λαός σε μια σειρά από παράλογα, παράδοξα, πως το εξηγείτε αυτό;
ΔΚ: “Κοίταξε ένα ένα πράγμα, αν τα βάλεις σε ένα παζλ… οι Αμερικάνοι λένε ότι η Ιστορία δεν γράφετε την ώρα που συμβαίνει, αλλά επηρεάστηκε από γεγονότα τριάντα χρόνια πριν και θα γίνει αληθινά γνωστή πενήντα χρόνια αργότερα. Εμείς δεν συνδέουμε τα γεγονότα στην Ελλάδα, είμαστε πολύ ευκαιριακοί”.
“Όταν εδώ και δεκαπέντε χρόνια έχει αρχίσει η απαξίωση των πολιτικών, δεν έλεγε ο λαός «είναι όλοι κλέφτες» ; Ε, καταλήγεις σε μια απαξίωση της πολιτικής ζωής και σε μια εκπροσώπηση κατώτερη από αυτή που σου αρμόζει. Πας και ψηφίζεις αυτούς που εσύ ο ίδιος έχεις ευτελίσει, πριν ακόμα τους ψηφίσεις.
“Το ίδιο στην αθλητισμό, υπάρχει ένας παντελής ευτελισμός. Ο ίδιος ο Τζόρνταν έχει πει ότι ευτυχώς που στην εποχή μου δεν υπήρχαν social media!”
“Δεν υπάρχει παιδεία και κουλτούρα. Διαβαζα μια έρευνα που έλεγε ότι μέσα στο 2017 ή 2018 δεν θυμάμαι, ότι μόνο το 8% του ελληνικού πληθυσμού διάβαζε πάνω από ένα βιβλίο το χρόνο!”
RE: Κοιτάξτε, υπάρχουν και πολύ γνωστοί που λένε ότι έχουν… αλλεργία στα βιβλία!
ΔΚ: “Ναι… Στην Αργεντική μετά την χρεωκοπία, τρία πράγματα άνθισαν… η πορνεία, ο τζόγος και το διάβασμα. Τα βιβλία σε μια χρεωκοπημένη χώρα είχαν μια εκπληκτική άνοδο. Ήταν μια μεγάλη έκπληξη, ήθελε ο κόσμος να πιαστεί από κάπου, εδώ είμαστε στη χώρα που όλοι τα ξέρουμε όλα, όλοι μιλάμε για όλα, κανείς δε λέει «δεν το ξέρω αυτό»”
RE: Διάβαζα κάτι για κάτι που ήθελα να γράψω… Τον Τζον Γούντεν το ξέρετε φαντάζομαι, τεράστιος προπονητής, έχει κάνει διαλέξεις… ένα από τα αποφθέγματα που έχει πει είναι ότι «η μεγαλύτερη αποτυχία σου είναι η αδυναμία να θέλεις να αλλάξεις». Νομίζω ότι αυτό εκφράζει πολύ την ελληνική κοινωνία, δεν θέλουμε να αλλάξουμε σε τίποτα και είμαστε υπερβολικά ανεκτικοί στα άσχημα που μας συμβαίνουν. Θεωρείτε ότι είμαστε μια βαθιά συντηρητική κοινωνία;
ΔΚ: “Δεν είναι αλήθεια αυτό. Δεν είναι το ζήτημα αν θέλουμε να αλλάξουμε”.
“Το ζήτημα είναι ότι πιστεύουμε ότι δεν έχουμε λόγο να αλλάξουμε και αυτό είναι το χειρότερο. Πιστεύουμε ότι είμαστε τέλειοι”.
“Αν είχα καταγράψει πόσοι άνθρωποι, που δεν ξέρω, μου έχουν πει ότι ήταν τεράστια, τρομακτικά ταλέντα στο μπάσκετ ή το ποδόσφαιρο, που θα έκαναν τρομερή καριέρα αλλά δεν τους άφησαν τα κυκλώματα ή οι προπονητές… Ρε μεγάλε, η λογική λέει ότι από τα χίλια παιδιά που ασχολούνται με το μπάσκετ, ένα θα παίξει… ένα! Διότι ένας κάνει, άντε και άλλοι δυο-τρεις σε χαμηλότερο επίπεδο. Πόσοι να αδικηθήκανε, τέσσερις, πέντε; Οι άλλοι 990 να αποφασίζουν τι ρόλο θα παίξουν… Εγω δηλαδή πως θα έπαιζα μπάσκετ; Θα ήταν ανέκδοτο. Ο καθένας λοιπόν πρέπει να βρει έναν ρόλο. Ένας να γίνει διαιτητής, άλλος μάνατζερ, άλλος δημοσιογράφος, άλλος να σπουδάσει κάτι που θα είναι κοντά στον αθλητισμό”.
“Αν κουβαλάς ότι ήσουν ο καλύτερος αλλά σε αδικήσανε, είναι ο σίγουρος λόγος για τον οποίο έχεις αποτύχει”.
“Για αυτό λοιπόν είμαστε όλοι «σωστοί» στην κοινωνία μας, δεν κάνουμε τα εύκολα και τα αυτονόητα… πως θα κάνουμε τα δύσκολα; Αν δεν αλλάξεις την καλημερινότητα, να είσαι ευγενικός, να μην μουτζώνεις, να μην τροπλοπαρκάρεις…”
RE: Όλα ξεκινάνε από το άτομο
ΔΚ: “Όλα ξεκινάνε από την παιδεία. Όταν έχεις έλλειμα παιδείας και κουλτούρας το οποίο η κρίση το επιδεινώνει, αυτό συμβαίνει και στην εξέδρα, στον δρόμο, στις διαπροσωπικές σχέσεις, παντού”.
“Δεν κατηγορώ τους πολιτικούς, τις κυβερνήσεις, κάτι αόριστο. Κατηγορώ τον καθένα από μας ξεχωριστά. Αν ο καθένας μας έκανε το σωστό, δεν θα χρειαζόμασταν καλύτερους πολιτικούς ή δημοσιογράφους, γιατί θα τους είχαμε”.
RE: Ναι αλλά το να κάνεις το σωστό, απαιτεί παιδεία, άρα σχολεία. Τι κάνουμε τώρα, που είμαστε εδώ που είμαστε;
ΔΚ: “Μπερδεύεις την παιδεία με την μόρφωση. Βρήκα ίσως την μεγαλύτερη συλλογή βιβλίων στην Ελλάδα σε έναν άνθρωπο που έχει τελειώσει το Δημοτικό, σε ένα χωριό. Εβδομήντα χιλιάδες βιβλία και τα έχει διαβάσει όλα. Ποιός έχει καλύτερη παιδεία από αυτόν. Αυτός που έχει πέντε πτυχία, αλλά είναι ακοινώνητος, κακότροπος, με έλλειψη αρχών και κρίσης, ή αυτός ο τύπος στο χωριό που κοίταγα την βιβλιοθήκη του και ήθελα να γίνω κλέφτης, να του τα πάρω όλα. Άσε την μόρφωση λοιπόν, αποκτάται από ένα εκπαιδευτικό σύστημα που ειναι αυτό που είναι. Το αν θα έχεις παιδεία, έχει να κάνει με άλλα πράγματα”.
RE: Μου δώσατε τίτλο για την συνέντευξη. «Ζήτημα Παιδείας»
ΔΚ: “Ζήτημα παιδείας και κουλτούρας. Υπάρχει ένα τρομερό δυναμικό καλλιτεχνικής παραγωγής, βέβαια δεν μας βοηθάει η γλώσσα που μιλιέται απο 10-15 εκατομμύρια μόνο, ηθοποιοί, συγγραφείς, στιχουργοί, που δεν τους ξέρουμε καν. Δεν μιλάω για αντεργκράουντ, κανονικοί άνθρωποι που είναι δίπλα μας”.
“Δεν έχουμε διάθεση να τους μάθουμε, είμαστε εθισμένοι στη «φαστ φουντ» λογική, στην φθηνή κριτική, δημιουργούμε λάθος πρότυπα, και στις εξέδρες των γηπέδων, και το «πρόβλημά» μας θα είναι πάντα ένα σφύριγμα, ένας αγώνας”.
“Το πρόβλημα δεν είναι ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός, είναι ενός καθενός από εμάς. Ένας αγώνας μπάσκετ είναι καθρέπτης της κοινωνίας μας. Όλα τα υπόλοιπα θα βρεθούνε, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο”.
RE: Ευχαριστούμε πολύ για τον χρόνο σας
ΔΚ: “Όποτε είναι να μιλήσω για μπάσκετ είμαι διαθέσιμος να ξέρεις”
RE: Ελπίζουμε να έχουμε την ευκαιρία να τα ξαναπούμε.
ΔΚ: “Μακάρι”
∼O∼
(Σημείωση Red Emerald: Ευχαριστώ πολύ τους Ataraxias και RednGun για την απομαγνητοφώνηση και επιμέλεια του κειμένου.)
