Η αρχή του τέλους

Την στιγμή που διαβάζετε αυτό το κείμενο ο Ολυμπιακός έχει επισήμως επικοινωνήσει τις προθέσεις του να επιστρέψει στην Basket League. Αυτό γίνεται μετά από την διετία του #MexriTelous που θα μείνει στην ιστορία σαν μια από τις πιο ακραίες και ριψοκίνδυνες αποφάσεις που πήρε η διοίκηση της ομάδας. Μετά λοιπόν από 2 χρόνια ταλαιπωρίας για τους μπασκετόγαυρους, με ανούσια σχόλια από τους πάντες και δίχως οι Αφοι Αγγελόπουλοι να έχουν εκφραστεί επίσημα για το όλο θέμα, το ζήτημα οδηγείται στο τέλος του με την επιστροφή της ομάδας στην Α1. Το τι έγινε και φτάσαμε ως εκεί είναι μάλλον μεγάλη ιστορία που απαιτεί ανάλυση των διαιτητικών πεπραγμένων των τελευταίων 10 χρόνων. Εν ολίγοις συνοψίζεται στην δήλωση του τότε διευθυντή της ΚΑΕ Ολυμπιακός Χρήστου Σταυρόπουλου, ο οποίος μίλησε αμέσως μετά την αποχώρηση της ομάδας από το ΟΑΚΑ στον ημιτελικό του Κυπέλλου και τόνισε πως πρέπει να υπάρξει τέλος στην κωμωδία.

Λίγες ημέρες αργότερα, η ΚΑΕ Ολυμπιακός πρότεινε την οριστική διακοπή του πρωταθλήματος της Basket League και ένα γενικότερο πλάνο επανεκκίνησης της λίγκας. Η αναλυτική πρόταση των Ερυθρόλευκων καταγράφηκε σε πολλά δημοσιεύματα της εποχής.

Παραθέτω το δημοσίευμα της Ναυτεμπορικής (15/5/2019)

Οι προτάσεις αυτές των Ερυθρόλευκων απορρίφθηκαν με το περιβόητο 13-1 από τις υπόλοιπες ομάδες της Basket League.

Η συνέχεια είναι γνωστή στους μπασκετόφιλους, ο Ολυμπιακός αρνήθηκε να συμμετέχει στους αγώνες με Παο χωρίς ξένους διαιτητές, είτε στους υπόλοιπους αγώνες με διαιτητή κάποιων εκ των τριών Αναστόπουλου, Μάνου, Παναγιώτου. Πρόκειται βεβαίως για την τριάδα που είχε πάρει “εργολαβία” τα ντέρμπι (κυρίως αυτά που έκριναν τίτλους) και είχαν ας πούμε ορισμένες “ατυχείς” αποφάσεις που συνήθως ευνοούσαν την ίδια ομάδα. Η ΕΟΚ το απέρριψε, οι Ερυθρόλευκοι δεν κατέβηκαν στους τελικούς (όπου και ορίστηκαν προκλητικά οι συγκεκριμένοι διαιτητές) και ο Ολυμπιακός υποβιβάστηκε βάση κανονισμών και όχι βαθμολογίας στην Α2. Δύο χρόνια μετά, οι Ερυθρόλευκοι, και αφού συμμετείχαν με μια αναπτυξιακή ομάδα στην Α2 κατηγορία, κέρδισαν το εισιτήριο ανόδου και ετοιμάζονται να επιστρέψουν στην Basket League. Αυτό θα είχε γίνει από πέρυσι αν ολοκληρωνόταν το πρωτάθλημα. Όμως η ΕΟΚ βιάστηκε να κάνει απονομή στον Παο χωρίς είτε να γίνουν οι υπόλοιποι αγώνες είτε (όπως και θα έπρεπε) να ακυρώσει την διοργάνωση. Ταυτόχρονα δεν επέτρεψε άνοδο ή υποβιβασμό στις κατώτερες κατηγορίες, ώστε η Ολυμπιακός Development Team να μην έχει δικαίωμα ανόδου. Δεν χρειάζεται να αναλύσω περισσότερα, μεγάλα παιδιά είστε οι περισσότεροι, καταλαβαίνετε πως μιλάμε για ένα σύστημα βαθιά διεφθαρμένο που προσπαθούσε να κάνει επίδειξη της “δύναμης” του. Η ενδιάμεση περίοδος από τότε μέχρι σήμερα έχει εξίσου μεγάλη σημασία αλλά δεν θέλω να αναλωθώ σε αυτό το κείμενο γιατί το ζήτημα που με απασχολεί είναι άλλο.

Μπορεί η πολιτεία να θέλησε με παρέμβαση νομοθετικού περιεχομένου να αλλάξει το θεσμικό πλαίσιο και τους κανόνες στον Ελληνικό Αθλητισμό (και κατ’ επέκταση στο Μπάσκετ), σε μια προσπάθεια να διορθώσει τα κακώς κείμενα. Μπορεί να έχουν γίνει εκλογές σχεδόν σε όλες τις ομοσπονδίες και να έχει τεθεί σε ισχύ ο νέος αθλητικός νόμος, όμως το Μπάσκετ βρίσκεται ακόμα σε ομηρία. Η διοίκηση Βασιλακόπουλου με τις πλάτες των αιωνίως ευνοούμενων της βαστάει γερά. Αφού κατορθώνει όχι μόνο να μην κάνει εκλογές, αλλά ακόμα να πιέζει για την αλλαγή του εκλογικού σώματος, που ήταν άλλωστε και το “μυστικό” της επιτυχίας της για δεκαετίες. Εικονικά σωματεία χωρίς φυσική ύπαρξη και δραστηριότητα ψήφιζαν! Σε άλλες περιπτώσεις γίνονταν ψηφοφορίες δια αντιπροσώπων με πληρεξούσια που, αν άθροιζες το σύνολο των ομάδων, έβγαιναν περισσότερες από τις καταγεγραμμένες στον εκλογικό κατάλογο, αφού κάποιοι “εξουσιοδοτούσαν” 2-3 να ψηφίσουν για αυτούς). Μιλάμε για σκηνικά απείρου κάλλους – χαρακτηριστικά άλλων εποχών βίας και νοθείας. Όλα αυτά φυσικά έμεναν στις σκιές, αφού οι “δημοσιογράφοι” και λοιποί πραιτωριανοί & παλλακίδες του συστήματος έκαναν τα στραβά μάτια. Κάποιοι με το αζημίωτο και κάποιοι άλλοι για να διατηρήσουν την θεσούλα τους στην ιδιότυπη αυτή “μασονία”. Τίποτα δεν θα έβγαινε στην επιφάνεια εάν ο Ολυμπιακός δεν έπαιρνε αυτή την ακραία στάση, που υποχρέωσε όλους να βρεθούν αντιμέτωποι με την ωμή πραγματικότητα.

Παρόλα αυτά και το πρωτοφανές ξεβράκωμα της ανομίας και διαφθοράς του συστήματος – σήμερα 15/07/2021 τίποτα δεν έχει αλλάξει – και το κυριότερο τίποτα δεν προβλέπεται να αλλάξει.

Και εξηγούμαι. Ας υποθέσουμε ότι εκλέγεται οποιοσδήποτε εκ των 3 υποψηφίων και των επιτελείων τους.

Το οικοδόμημα του Ελληνικού μπάσκετ παραμένει το ίδιο για δεκαετίες. Ίδιες ομάδες, παράγοντες, ενώσεις, διαιτητές, παρατηρητές και όλοι μαζί αναζητούν ένα κοινό παρανομαστή. Έναν χρηματοδότη! Το Ελληνικό επαγγελματικό μπάσκετ δεν είναι ένα βιώσιμο επιχειρηματικά μοντέλο, κάθε άλλο, είναι μάλλον μια εντελώς λανθασμένα στημένη επιχειρηματική δραστηριότητα που όλοι χάνουν. Συνήθως (και πάντοτε για ψηφοθηρικούς λόγους), το Κράτος καλείται να το σώσει με τηλεοπτικά συμβόλαια μέσω ΕΡΤ και κάνοντας τα στραβά μάτια σε περιπτώσεις που διαπιστώνονται παρατυπίες, παρανομίες και κυρίως χρέη προς τρίτους.

Τα έσοδα του είναι ελάχιστα από την πρωτογενή μπασκετική δραστηριότητα και αυτό γιατί δεν ξέρει ούτε πως να πουλήσει το προϊόν, ούτε πως να το αναπτύξει. Όλα αυτά οδηγούν στο να αναζητά ένα σωτήρα χρηματοδότη κάθε τρεις και λίγο. Ο σωτήρας/ χρηματοδότης λοιπόν έχει βρεθεί στην αντιπαλότητα των δύο αιωνίων (στο παρελθόν ήταν το δίπολο ΑΡΗΣ – ΠΑΟΚ) που συντηρούν το τηλεοπτικό και εμπορικό ενδιαφέρον των ελάχιστων χορηγών που επενδύουν στο χώρο. Αυτό τρέφει την Basket League, που είναι ένα πρωτάθλημα που αγωνίζονται 14, ο τελικός είναι Ολυμπιακός – Παο και στο τέλος κερδίζουν οι πράσινοι. <sic> Αφαιρώντας τον Ολυμπιακό από την εξίσωση έχεις αυτό που βλέπουμε τα τελευταία 2 χρόνια που χωρίς να θέλω να υποτιμήσω την εξαιρετική αγωνιστική προσπάθεια του Λαυρίου ή του Προμηθέα, εμπορικά είναι ασήμαντα μεγέθη μπροστά στον Ολυμπιακό. Η οικονομική και αγωνιστική κατάρρευση λοιπόν την Basket League, ή όπως κάποιοι πλέον την λένε χαριτολογώντας BAN League, ήρθε φυσιολογικά.

Γιατί λοιπόν ο Ολυμπιακός να θέλει να γυρίσει σε αυτό το περιβάλλον; Τι του προσφέρει; Prestige; Αναγνώριση; Σεβασμό; Ευκαιρίες να βελτιωθεί και να μεγαλώσει ως Club και επιχείρηση; Προοπτική για κάτι καλύτερο στο μέλλον; Πολύ φοβάμαι ότι η απάντηση σε όλες αυτές τις ερωτήσεις είναι ένα μεγαλοπρεπές και κοφτό ΟΧΙ.

Μήπως οι συνέταιροι στην λίγκα έχουν δείξει κάποια διάθεση να αποδεχθούν τις πολύ σωστές για το κοινό καλό ερυθρόλευκες προτάσεις; Υπάρχει κάποια διασφάλιση ότι η επόμενη ΚΕΔ θα είναι επαγγελματική όταν κανείς από τους υποψηφίους δεν το έχει προβάλει ως προεκλογικό του στόχο; Είναι οι χορηγοί τόσο κορόιδα που θα στραφούν μαζικά σε ένα πρωτάθλημα που το μόνο που πουλάει είναι μια σειρά τελικών τον Μάιο και 2 ματς μέσα στην κανονική περίοδο εν μέσω πανδημίας; Και πάλι ΟΧΙ.

Κάποιοι πολύ σωστά αναφέρουν ότι ο αγωνιστικός ρυθμός και το “ξεμπούκωμα” από μια κακή εμφάνιση στην Euroleague βοηθούν την ομάδα να αφήσει πίσω το άσχημο αποτέλεσμα και να προχωρήσει. Ότι θα δοθεί αγωνιστικός χρόνος στους παίκτες του ρόστερ που δεν τον βρίσκουν στην Euroleague. Δηλαδή αν π.χ. παίξει 25 λεπτά ο Λαρεντζάκης απέναντι στο Μεσολόγγι θα έχει τόσο θετικό αποτέλεσμα για την υπόλοιπη ομάδα στην Euroleague στο μέλλον ή θα βοηθήσει τον Ολυμπιακό για να φτάσει στον τελικό της Basket League; Ακόμα όμως και έτσι – είναι αυτό σημαντικότερο από την αξιοπρέπεια και την προοπτική της ομάδας για το μέλλον; Αν κάπου δεν σε σέβονται και για δεκαετίες σε αδικούν προκλητικά, πως αυτό σε βοηθάει αγωνιστικά; Όταν έφτασες να παίξεις 5 τελικούς Euroleague σε μια δεκαετία και στην Ελλάδα σε ξεφτίλιζε ο κάθε Αναστόπουλος απαξιώνοντας την αγωνιστική σου προσπάθεια, που ωφέλησε αυτό την ομάδα; Τουναντίον έδιωξε παίκτες και προπονητές ως αποτυχημένους και έβαλε την ομάδα σε μια εσωστρέφεια που δεν την άξιζε! Μόνο και μόνο για να διατηρήσει το σύστημα το αγαπημένο του παιδί στο προσκήνιο. Όλα αυτά την ίδια στιγμή που ο Ολυμπιακός διέπρεπε στην Euroleague και ο μεγάλος του αντίπαλος δεν έβλεπε Final-4 ούτε με το κυάλι, αφού τον κυνηγούσε η Euroleague Mafia, που ως γνωστόν κυνηγάει μόνο τον Παναθηναικό.

Και μιλώντας περί αγωνιστικού ρυθμού και work ethic, όταν ο τεράστιος B. Σπανούλης, ο μεγαλύτερος παίκτης που αγωνίστηκε για τον Ολυμπιακό, που δούλευε νύχτα μέρα για να κερδίσει, αδικήθηκε και λοιδορήθηκε από αυτό το σύστημα, τι σας κάνει να πιστεύετε ότι θα σεβαστεί τους μεταγενέστερους; Σε ότι δε αφορά τον αγωνιστικό ρυθμό, έχει άραγε τόση ανάγκη ο Σλούκας και οι συμπαίκτες του το χρόνο απέναντι σε υποδεέστερες ποιοτικά ομάδες για να τονώσει την ψυχολογία του; Ή μήπως το τυράκι της διεκδίκησης εγχώριων στόχων μετά από ένα πιθανό αποκλεισμό στην Euroleague είναι η απαραίτητη παρηγοριά στον άρρωστο, για να συνεχίσει το καραβάνι την πορεία του; Ρεαλιστικά και ιστορικά η παρουσία μας στην Basket League έχει αποδειχθεί επιζήμια για όλους τους εμπλεκόμενους στον Ολυμπιακό. Μόνοι ωφελημένοι οι υπόλοιποι στην πλάτη μας. Όσο στενάχωρο και αν είναι αυτό είναι η πραγματικότητα.

Καταλαβαίνω την επιθυμία πολλών να αγωνιζόμαστε στην Ελλάδα και να διεκδικούμε τίτλους (που στο τέλος μας τους κλέβουν αλλά οκ..), ο Ολυμπιακός είμαστε. Όμως αυτό το “κίνητρο” (ο Katanec το είπε ψύχωση) έχει ένα τίμημα και αυτό το τίμημα είναι πολύ μεγάλο για την ομάδα. Ταυτόχρονα, αποπροσανατολίζει από το μεγάλο στόχο που πρέπει να είναι η ανταγωνιστικότητα στην Euroleague. Η προτεραιότητα στους εντός των τειχών στόχους θα λειτουργήσει αποπροσανατολιστικά στην προσπάθεια να είμαστε αξιόμαχοι στο υψηλό επίπεδο – αφού κακά τα ψέματα οι 2 αιώνιοι σε μεγάλο βαθμό στήνονται για να ματσάρουν ο ένας τον άλλο. Δεν γίνεται λοιπόν να ονειρεύεσαι την Monica Bellucci και να καταλήγεις ότι καλή είναι και η Γεωργία Βασιλειάδου.

Ο στόχος πρέπει να είναι η διάκριση στο υψηλότερο επίπεδο, ακόμα και αν τρως τα μούτρα σου. Και οι αγώνες με τους καλύτερους σε ένα τοπ περιβάλλον όπως η Euroleague (που παρότι έχει δυσλειτουργίες οι κανόνες τηρούνται για όλους) σε κάνουν πιο δυνατό και καλύτερο! Το μπάσκετ αλλάζει και εξελίσσεται και η συμμετοχή σε πρωταθλήματα πολλαπλών ταχυτήτων δεν είναι επωφελή για ομάδες σαν τον Ολυμπιακό, εκτός αν υπάρχει εμπορικό κίνητρο που στην περίπτωση μας δεν υπάρχει. Σε ένα καλύτερο περιβάλλον όπως πχ την ACB ίσως η παρουσία σε πολλές διοργανώσεις να λειτουργεί ώστε να δοθούν ευκαιρίες σε νέα παιδιά, ενώ ταυτόχρονα η ομάδα αποκομίζει κάποια επιπλέον έσοδα. Στην Ελλάδα όμως και στον Ολυμπιακό αυτό ούτε γίνεται ούτε και δούλεψε.

Καταλήγω με μια τεράστια προσωπική απογοήτευση για την διαφαινόμενη επιστροφή στην Basket League. Ακόμη και αν υπάρχουν δημοσιεύματα που λένε ότι η αίτηση είναι υπό προϋποθέσεις (μεταξύ μας τώρα αν μην κοροϊδευόμαστε). Δυστυχώς η διοίκηση υπέκυψε στις λαϊκίστικες κορώνες και πιέσεις που ζητούσαν την επιστροφή και θέλει έτσι εν μέρει να καλύψει την προφανή αδυναμία της ομάδας να είναι πλέον ανταγωνιστική (μεγάλο θέμα για άλλο κείμενο) σε επίπεδο Euroleague. Με την απουσία μας από το τοξικό Ελληνικό περιβάλλον, είχαμε ένα μοχλό πίεσης για να αλλάξουν τα πράγματα προς το καλύτερο όλων και όχι μόνο του Ολυμπιακού στο Ελληνικό επαγγελματικό μπάσκετ. Δεδομένου ότι το χρήμα κινεί τα πάντα και το δίπολο που λειτουργούσε ως χρηματοδότης είχε σπάσει. Το πλεονέκτημα αυτό σήμερα απωλέσθει.

Ίσως πάλι οι Αφοι Αγγελόπουλοι να το αντιμετωπίζουν ιδιοτελώς και να σκέφτονται το δικό τους Legacy. Ίσως έχουν κουραστεί να ξοδεύουν εκατομμύρια ευρώ κάθε χρόνο και να εισπράτουν τέτοια συμπεριφορά από το σύστημα που κυριολεκτικά χρηματοδοτούν και να θέλουν να αποχωρήσουν! Σε αυτό το σενάριο, ο Ολυμπιακός για να πουληθεί οφείλει να επιστρέψει στην αγορά που κυρίως απευθύνεται. Σε κάθε περίπτωση, τώρα θα πρέπει να ζήσουμε με τις συνέπειες της απόφασης. Με τα σημερινά δεδομένα η κόκκινη επανάσταση κατέληξε σε πρωτοφανές φιάσκο και χωρίς να ανοίξει μύτη από τον “εχθρό”. Και όλα αυτά για να ταϊστεί ο εγωισμός του ερυθρόλευκου οπαδού που θέλει να μπορεί πειράξει τον αντίστοιχο πράσινο μετά από μια νίκη σε ένα ντέρμπι… στο καφενείο και σήμερα δεν μπορεί, είτε δεν έχει την υπομονή για, να δει την μεγάλη εικόνα. Όμως it is what it is and that is that! Η λαϊκή απαίτηση πλέον θα είναι τίτλοι για να λειτουργήσουν ως βάλσαμο στις πληγές του γοήτρου που άφησε η αποχώρηση της ομάδας από την Α1. Αν δεν έρθουν ο όχλος που τώρα επιδοκιμάζει πολύ φοβάμαι θα βρεθεί αυτή την φορά απέναντι στην διοίκηση Αγγελόπουλων. Και το τέλος του #MexriTelous θα είναι και η αρχή του τέλους αυτής την διοίκησης..

(Το κείμενο εκφράζει τις απόψεις του Red Emerald και μόνο και όχι του Red Point Guard που ως εναλλακτικός χώρος ανταλλαγής απόψεων για τον μπασκετικό Ολυμπιακό δεν έχει κοινή γραμμή και απόψεις)