Η έννοια του rebuild συναντάται κυρίως στο ΝΒΑ και συνδέεται άμεσα με τη διαδικασία του draft που λαμβάνει χώρα κάθε χρόνο. Ουσιαστικά αφορά ομάδες οι οποίες έχουν αποδεσμεύσει παίκτες με μεγάλα συμβόλαια και κατά συνέπεια έχουν πολλά αγωνιστικά προβλήματα, αλλά στοχεύουν σε ψηλά draft picks ώστε να χτίσουν από την αρχή προωθώντας νέα παιδιά και βγάζοντας μπροστά νέους πρωταγωνιστές με το βλέμμα στραμμένο στο μέλλον. Η συγκεκριμένη διαδικασία μπορεί να είναι χρονοβόρα και στο μυαλό των fans σχετίζεται με την αγωνιστική παρακμή η οποία θα επέλθει στο άμεσο μέλλον έως ότου η ομάδα βρεί τα πατήματά της και γίνει ξανά ανταγωνιστική.
Σε ότι έχει να κάνει με την Ευρώπη, η διαδικασία του rebuild, είναι διαφορετική και αφορά κυρίως τις ομάδες οι οποίες προσπαθούν να απεμπλακούν από το αγωνιστικό μοντέλο που χρησιμοποίησαν στο πρόσφατο παρελθόν, προωθώντας μια νέα φιλοσοφία με νέες σταθερές και σημεία αναφοράς, προσδοκώντας κατ΄αυτόν τον τρόπο σε άμεσα καλύτερα αποτελέσματα.
Για να βάλουμε τον Ολυμπιακό σε αυτό το πλαίσιο, θεωρώ ότι η επόμενη σεζόν είναι ουσιαστικά η μεγάλη ευκαιρία της ομάδας να προβεί σε πραγματικό rebuild για τους λόγους που θα περιγραφούν σε αυτό το κείμενο. Πριν πάμε όμως σε αυτό το κομμάτι, θα ήθελα να αναφέρω συνοπτικά ότι την πρώτη χρονιά του Blatt, ειδικά πριν σκάσει το ηχητικό και μας κόψει τα πόδια, είδαμε ψήγματα ενός άτυπου rebuild στον μπασκετικό οργανισμό. Ο κόουτς έφερε τον Goss ως νέο κουμανταδόρο στα γκαρντ, προσπάθησε να αναδείξει νέους φόργουορντ όπως τους Timma και Toupane και ένα νέο tweener όπως τον Leday στη γραμμή των ψηλών. Οι παλιές σταθερές είχαν ακόμη ηγετικό ρόλο, άλλωστε πριν 2 χρόνια ο Σπανούλης και ο Πρίντεζης ήταν ακόμη παίκτες πρώτης γραμμής. Έτσι φαινόταν ότι δημιουργείται ένα νέο ενδιαφέρον μείγμα με όχι τρομερά υψηλό ταβάνι αλλά ικανό να οδηγήσει την ομάδα μέχρι τα πλει-οφ.
Δυστυχώς λίγο οι τραυματισμοί και η αγωνιστική πτώση 3-4 παικτών, αλλά πολύ περισσότερο το ηχητικό, έφθειραν την ομάδα σε τεράστιο βαθμό. Από ένα σημείο και μετά ο οργανισμός έμοιαζε ως ένα ακυβέρνητο καράβι, με τους παίκτες κυριολεκτικά χαμένους στο διάστημα και τον κόουτς στον άχαρο ρόλο του συντονιστή μιας γενικότερης κατάστασης η οποία έμοιαζε μη αναστρέψιμη.
Εν τέλει, μετά από μερικούς μήνες και με την έναρξη της νέας σεζόν, είδαμε τον Blatt να αποχωρεί μετά από το πρώτο παιχνίδι και τους παίκτες να μιλάνε την επόμενη αγωνιστική, μετά την εντός έδρας νίκη με την Βαλένθια, για επιστροφή στις αρχές μας. Σιγά σιγά είδαμε την ομάδα να επιστρέφει στο παλιό μοντέλο παιχνιδιού, κάνοντας ουσιαστικά ένα τεράστιο βήμα πίσω.
Φυσικά, αποχώρησαν οι προαναφερθέντες νέοι πρωταγωνιστές για διάφορους λόγους ενώ ταυτόχρονα επιλέξαμε να μην ανανεώσουμε κάποια συμβόλαια, αντικαθιστώντας τους παλιούς παίκτες με νέους οι οποίοι ήταν είτε άπειροι, είτε αχρείαστοι, είτε χαμηλού επιπέδου σε μια εν γένει καταστροφική στελέχωση.
Όλα αυτά ανήκουν στο παρελθόν αλλά καλό θα ήταν να μην ξεχνάμε ότι μερικές φορές χρειάζεσαι γερές σφαλιάρες ώστε να συνειδητοποιήσεις που βρίσκεσαι και που πραγματικά θέλεις να καταλήξεις.
Γιατί λοιπόν η επόμενη σεζόν είναι η πραγματική ευκαιρία για την ομάδα να αλλάξει ουσιαστικά σελίδα; Τα 3 βασικά κριτήρια για οποιονδήποτε μπασκετικό οργανισμό, ώστε να προβεί σε ένα σωστό και ουσιαστικό rebuild είναι:
- η ύπαρξη μιας σταθερής και συνεπούς διοίκησης
- ενός έμπειρου και επιτυχημένου κόουτς και
- συνειδητοποιημένου και υπομονετικού φίλαθλου κοινού.
Αυτά τα 3 σημεία θεωρώ ότι καλύπτονται αυτή τη στιγμή στον Ολυμπιακό. Πάμε να τα δούμε ένα-ένα.
Η ΔΙΟΙΚΗΣΗ
Άκουγα πρόσφατα κάποια από τα περυσινά podcasts του Red Point Guard μετά την ολοκλήρωση της καταστροφικής σεζόν του 2018-19. Το κλίμα ήταν πάρα πολύ βαρύ και οι απορίες μας ήταν πολλές. Ειδικά σε ότι είχε να κάνει με τη διοίκηση τα κύρια ερωτήματα ήταν τα εξής:
- Θα φτιάξουν ποτέ οι πληρωμές ή θα πέσει το budget στα τάρταρα για να μπορέσουμε να μαζέψουμε τα ασυμμάζευτα;
- Θα μπορέσουν να συμπορευτούν με το Blatt τη νέα σεζόν;
- Θα είναι οι Αγγελόπουλοι άραγε στην ομάδα και την επόμενη χρονιά ή βαρέθηκαν και τα παρατάνε;
Η αρχή της σεζόν 2019-20 μας βρήκε με αισθητά μειωμένο μπάτζετ και με προπονητή τον Kemzura μετά από την πρώτη μόλις αγωνιστική. Και αν είχαμε μια αμφιβολία για το μέλλον, η κατάσταση έγινε τραγική πολύ σύντομα. Που είναι κρυμμένη η διοίκηση φώναζε κάποιος, θα μας αφήσουν να τερματίσουμε τελευταίοι αναρωτιόταν ένας άλλος; Ένας τρίτος είπε να ηρεμήσει κάπως τα πνεύματα και να μην αφήσει τον φόβο να τον κυριεύσει, καθώς η Ευρωλίγκα δεν είχε καν αρχίσει καλά καλά και ψέλλισε κάτι για οκτάδα και απειλήθηκε ανοικτά με λιντσάρισμα. Το μέλλον έμοιαζε δυσοίωνο και υπήρχε μόνο ένας τρόπος να αλλάξει αυτό. Μέσω της διοίκησης.
Μόλις μερικούς μήνες αργότερα η κατάσταση είχε αντιστραφεί πλήρως. Οι “εξαφανισμένοι” Αγγελόπουλοι μίλησαν για ακόμη μία φορά με πράξεις. Η επιστροφή του Μπαρτζώκα τους πιστώνεται 100%, όπως και η τακτοποίηση των οικονομικών θεμάτων. Προσωπικά έχω μεγάλη υπομονή με τους Αφούς διότι έχουν επενδύσει τεράστια ποσά και έχουν πάθος με τον μπασκετικό οργανισμό, αν και τα τελευταία 2 χρόνια έκαναν λάθη. Αυτά τα λάθη όμως σου δείχνουν και το δρόμο για να βελτιωθείς αν πραγματικά το θέλεις, και η συμφωνία με τον Μπαρτζώκα για 2.5 χρόνια έδειξε αν μη τι άλλο ότι οι Αγγελόπουλοι είναι εδώ και είναι αποφασισμένοι να φέρουν την ομάδα ξανά εκεί που την είχαμε συνηθίσει.
Η εικόνα λοιπόν αυτή τη στιγμή στην ομάδα μοιάζει εκπληκτικά βελτιωμένη. Η βάση για το rebuild είναι μια σταθερή διοίκηση η οποία θα έχει λυμένα όλα τα εξωαγωνιστικά ώστε να αφήσει τον κόουτς να κάνει αυτό που ξέρει καλύτερα, χωρίς να έχει το παραμικρό πρόβλημα στο κεφάλι του. Ο Μπαρτζώκας σε πρόσφατη συνέντευξη του στο Eurohoops ανέφερε μεταξύ άλλων ότι o Ολυμπιακός είναι μια από τις τοπ 3 ομάδες στην Ευρώπη σε συνθήκες εργασίας και ότι η ομάδα στο οικονομικό κομμάτι είναι καλύτερα από ποτέ. Θεωρώ ότι αν δεν είχε λάβει συγκεκριμένες εγγυήσεις δε θα είχε επιστρέψει στην ομάδα, όσο και αν το ήθελε.
Αυτές οι εγγυήσεις δεν δίνονται στο μιλητό, αλλά αποδεικνύονται εμπράκτως και εγγράφως, αυτό είναι δεδομένο. Ο κόουτς ανέφερε ότι οι Αφοί του παρείχαν οτιδήποτε τους ζητήθηκε από την πλευρά του σε ότι είχε να κάνει με την στελέχωση της ομάδας με νέους παίκτες. Άλλωστε σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα η ομάδα απέκτησε όχι έναν αλλά 3 παίκτες, την ώρα που ακουγόταν από όλους τους ρεπόρτερ που είναι κοντά στον μπασκετικό Ολυμπιακό ότι οι πληρωμές των συμβολαίων τηρούνταν ευλαβικά. Η διοίκηση φάνηκε να καταλαβαίνει ότι ο καλύτερος δάσκαλος ήταν το τελευταίο της μεγάλο λάθος.
Κατά συνέπεια αυτή τη στιγμή φαίνεται ότι η διοίκηση έχει θωρακίσει τον οργανισμό και έχει δώσει τα κλειδιά στον προπονητή να ετοιμάσει το πλάνο της επόμενης ημέρας.
Ο ΜΠΑΡΤΖΩΚΑΣ
Ο κόουτς Μπαρτζώκας είναι πραγματική ευλογία για το μπασκετικό τμήμα. Στο μυαλό μου δεν υπάρχει καταλληλότερος άνθρωπος για να δουλέψει το rebuild της ομάδας και αυτό επιβάλλεται να γίνει από τη νέα σεζόν. Ο Βασίλης Σπανούλης, ο απόλυτος ηγέτης μας και επίκεντρο της αγωνιστικής μας κατεύθυνσης και ταυτότητας από το 2011 και μετά, κουβαλάει πλέον 2 χειρουργεία πάνω του και η έναρξη της νέας σεζόν θα τον βρει 38 ετών προς τα 39. Δεν γνωρίζουμε καν πότε και σε τι κατάσταση θα επιστρέψει ο αρχηγός στην αγωνιστική δράση. Συνεπώς το rebuild είναι δεδομένο και επόμενο για μια ομάδα που είχε μάθει να ζει και να πεθαίνει με τον Σπανούλη όλα αυτά τα χρόνια.
Ακόμη και όταν στην έναρξη της σεζόν του 2018-19 ο κόουτς Blatt έδωσε στον Goss κάποια σουτ στο crunch time, υπήρξε γενικά διχασμός στους μπασκετόγαυρους ως προς το αν έπραξε σωστά ο κόουτς. Ήταν τέτοιο το μέγεθος του Kill Bill που σε ανάγκαζε να σκεφτείς έτσι. Θεωρώ ότι του χρόνου για πρώτη φορά θα δούμε μια ομάδα που θα έχει ως μπακ απ τον αρχηγό. Φαντάζομαι ότι γνωρίζει και ο ίδιος ότι αν θέλει να είναι επιδραστικός πρέπει να κάνει ένα βήμα πίσω, πρωτίστως για να προστατέψει τον ίδιο του τον εαυτό. Και σε αυτό το κομμάτι λοιπόν φαίνεται ότι πάμε σε ολικό rebuild μιας και το κέντρο λήψης αποφάσεων θα μοιραστεί πολύ διαφορετικά.
Για να γυρίσουμε στον Μπαρτζώκα, καλό είναι να αναφερθεί ότι στο σύντομο χρονικό διάστημα που βρέθηκε στον πάγκο της ομάδας φέτος κατάφερε να κάνει κάτι πολύ σημαντικό. Αυτό που έκανε ήταν να δουλέψει με το μυαλό στην επόμενη μέρα. Ήδη ο κόουτς πρόσθεσε 2 παίκτες με ουσιαστική ποιότητα (McKissick – Ellis), ίσως και τον Hassan Martin απ΄ ότι ακούγεται, και θεωρώ ότι θα στελεχώσει την ομάδα και στις υπόλοιπες θέσεις έχοντας στο μυαλό του να φτιάξει ένα πιο 2way σύνολο, σε κάτι που απέτυχε ο Blatt. Έχει εξοικονομήσει λεφτά από τους 3 παραπάνω ώστε να διαθέσει το μεγαλύτερο μέρος του μπάτζετ εκεί που πραγματικά πονάμε και είμαστε γυμνοί, δηλαδή στα γκαρντ, τα οποία πρέπει να είναι τα κύρια κέντρα λήψης αποφάσεων οποιασδήποτε ομάδας. Πρέπει επιτέλους να επενδυθεί και ένα σεβαστό ποσό για τον ηγέτη της επόμενης ημέρας σε αυτή τη θέση, για τον «διάδοχο» του Σπανούλη.
Ο Μπαρτζώκας είναι ένας από τους καλύτερους προπονητές στην Ευρώπη σε ότι έχει να κάνει με την στελέχωση μιας ομάδας και είναι γνωστός για το ότι φέρνει ¨λαβράκια¨ στις ομάδες του. Προσωπικά θεωρώ ότι ο κόουτς είναι εξαιρετικός στο να φέρνει παίκτες από τους οποίους παίρνει τον καλύτερό τους εαυτό, έχοντας προηγουμένως μελετήσει πολύ προσεκτικά, και με τη βοήθεια των advanced analytics, ποια είναι εκείνα τα χαρακτηριστικά τα οποία είναι απαραίτητα και εναρμονισμένα με το πνεύμα της εποχής, ώστε να κάνουν μια ομάδα ανταγωνιστική σε βάθος χρόνου.
Η απόκτηση των Mckissick-Ellis (Martin😉 είναι δείγμα του ότι ο κόουτς στοχεύει στη δημιουργία αξίας μέσω απόκτησης σχετικά φθηνών παικτών, για τους οποίους βλέπει ότι μπορούν να εκτοξεύσουν την αξία τους μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα υπό την καθοδήγησή του. Αυτός είναι και ο μοναδικός δρόμος για το rebuild της ομάδας από τη στιγμή που δεν έχουμε το πορτοφόλι να αποκτήσουμε ακριβούς παίκτες που δεδομένα θα κάνουν τη διαφορά.
Συγκεκριμένα, η απόκτηση του Ellis είναι ένα εξαιρετικό παράδειγμα για το πως ένας πολύ φθηνός σέντερ μπορεί να είναι ιδιαιτέρως επιδραστικός, αν είναι ικανός να υπηρετήσει πολλές διαφορετικές καταστάσεις στην pick ‘n’ roll άμυνα για παράδειγμα, σε σχέση με έναν σέντερ δεινόσαυρο σαν τον Milutinov. Ο οποίος Νίκολα έχει πολύ υψηλό κασέ αλλά δυσκολεύεται στο μπάσκετ του 2020 να βγαίνει στην περιφέρεια σε άμυνα αλλαγών, να πηγαίνει διαρκώς σε hedge ‘n’ recover ή ακόμη και σε παγίδες, γι αυτό και απ΄ ότι ακούγεται ο Μπαρτζώκας δεν στενοχωρήθηκε ιδιαιτέρως για την φυγή του, ούτε ήταν διατεθειμένος να δαπανήσει ένα μεγάλο ποσό για να τον κρατήσει στην ομάδα. Ο Ellis είναι μια τέτοια περίπτωση αθλητή, που έδειξε έτοιμος να προσφέρει ουσιαστικά σε αυτό το επίπεδο. Το ίδιο και ο McKissic στον οποίο θεωρώ ότι ο Μπαρτζώκας θα δώσει πολύ πιο σημαντικό ρόλο από αυτόν που φανταζόμαστε ή θέλουμε οι περισσότεροι, κάτι πιο κοντά σε leading guard/forward (25+ λεπτά συμμετοχής).
Ο κόουτς φαίνεται να γνωρίζει καλά ότι ο κύκλος της ομάδας της προηγούμενης δεκαετίας κλείνει σε ότι έχει να κάνει με τους παλιούς πρωταγωνιστές και πιθανώς την μεθεπόμενη χρονιά το μοναδικό συστατικό που θα μας συνδέει με αυτούς θα είναι ο Παπανικολάου. Ας μην ξεχνάμε ότι θα πάμε σε ακόμη 4-5 μεταγραφές προτού κλείσει το ρόστερ, εκ των οποίων 2 θα είναι βασικοί παίχτες. Συνεπώς υπάρχει αρκετός χώρος για νέους πρωταγωνιστές και, λαμβάνοντας υπ΄ όψιν και τη φιλοσοφία του κόουτς, θεωρώ ότι υπάρχουν οι ιδανικές συνθήκες για ουσιαστικό rebuild του ρόστερ.
Ο ΚΟΣΜΟΣ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ
Η αλήθεια είναι ότι την περασμένη δεκαετία η ομάδα μας καλόμαθε. Και πως να μην καλομάθεις όταν ζεις 5 τελικούς Ευρωλίγκας, 2 τρόπαια και πολλές μεγάλες στιγμές; Παρ΄όλα αυτά δυστυχώς τα τελευταία χρόνια ζήσαμε δύσκολες στιγμές με αποκορύφωμα τη θητεία των κόουτς Blatt και Kemzura.
Το φίλαθλο κοινό είναι βασικός παράγοντας για την καλή πορεία μιας ομάδας. Η στήριξη του κόσμου είναι εκ των ουκ άνευ για την επόμενα ημέρα του οργανισμού και θεωρώ ότι ο κόσμος, επειδή ακριβώς έζησε άσχημες καταστάσεις στο πρόσφατο παρελθόν, έχει οπλιστεί με υπομονή και είναι έτοιμος να στηρίξει μια νέα προσπάθεια. Άλλωστε αντέξαμε να βλέπουμε την ομάδα με backourt αποτελούμενο από Cherry–Rochestie–Punter–Baldwin και λίγο από Paul.
Ο Μπαρτζώκας τοποθετήθηκε επ΄ αυτού με μεγάλη ακρίβεια, όταν ανέφερε ότι ήρθε σε μια πολύ δύσκολη κατάσταση για την ομάδα και όλοι είναι διατεθειμένοι να το αποδεχτούν, δηλαδή κυρίως ο κόσμος της ομάδας ο οποίος διψάει για επιτυχίες. Όταν ήρθε το 2012 στην ομάδα έπρεπε να διαδεχθεί τον Σοφό ο οποίος αποχώρησε ως Πρωταθλητής Ευρώπης και Ελλάδας και το φορτίο για τον Μπαρτζώκα ήταν ιδιαιτέρως βαρύ. Ο Μπαρτζώκας έφυγε κακήν κακώς, παρά το γεγονός ότι είχε ήδη στεφθεί Πρωταθλητής Ευρώπης το 2013 και είχε δημιουργήσει μια ομάδα μοντέλο παίζοντας εκπληκτικό μπάσκετ κατά διαστήματα. Βλέπετε κάποιοι υπερεγκέφαλοι δεν δέχονταν την ήττα από τον Παναθηναικό, ο οποίος είχε ολόκληρο το σύστημα να τον σπρώχνει από πίσω στην Ελλάδα, γιατί στην Ευρώπη αποτύγχανε συστηματικά σε κάθε επίπεδο. Αλλά ας το ξεχάσουμε αυτό, προσωπικά θεωρώ την πρώτη απομάκρυνση του Μπαρτζώκα την πιο μαύρη σελίδα στον οργανισμό στο σύγχρονο παρελθόν.
Σήμερα θεωρώ ότι η κατάσταση είναι εκ διαμέτρου αντίθετη και ο κόσμος αυτό που θέλει είναι να δει την ομάδα να βάζει αρχές στο αγωνιστικό της πλάνο, να παλεύει όλα τα παιχνίδια και να μην τα παρατάει ποτέ. Υπάρχουν πολλοί παράγοντες που θα καθορίσουν την επιτυχία του νέου project, εμείς οφείλουμε να το στηρίξουμε και νομίζω ότι είμαστε πιο ώριμοι και συνειδητοποιημένοι από ποτέ για να το κάνουμε.
Συμπερασματικά, θεωρώ ότι συντρέχουν όλες οι προϋποθέσεις για ένα πραγματικό rebuild του μπασκετικού Ολυμπιακού. Στο πέρασμα των χρόνων εμφανίζονται συγκεκριμένα σημεία καμπής τα οποία δημιουργούν νέα αγωνιστικά μοντέλα και νέους πρωταγωνιστές. Το 2011 ήταν το ξήλωμα του ρόστερ και η τεράστια μείωση μπάτζετ. Σήμερα είναι το ουσιαστικό “παρών” των Αγγελόπουλων με τη σταθερότητα στις πληρωμές και τη διατήρηση ενός ανταγωνιστικού μπάτζετ μαζί με την τεράστια επιστροφή του κόουτς Μπαρτζώκα ο οποίος αποτελεί κεφάλαιο για τον ιστορικό οργανισμό του Ολυμπιακού.
