Δεν υπάρχει ευκολότερο πράγμα από την κριτική ειδικά όταν γίνεται πίσω από ένα πληκτρολόγιο και με ένα ψευδώνυμο. Από την άλλη δεν υπάρχει δυσκολότερο πράγμα από το να κάνεις κριτική σε αυτό που αγαπάς και υποστηρίζεις από μικρό παιδί γιατί απαιτεί αποστασιοποίηση από το συναίσθημά, γνώση του αντικειμένου, συνείδηση και επιλογή της κατάλληλης στιγμής. Από την προηγούμενη Πέμπτη έχω ξεκινήσει να γράψω αρκετές φορές διάφορα αλλά σταματάω – γιατί πιάνω τον εαυτό μου να επαναλαμβάνει κάποιες κοινά αποδεκτές παρατηρήσεις (που έχουν αναφερθεί σε αρκετές σελίδες της Ολυμπιακής μπλογκοσφαιρας) και σταματώ γιατί διαφωνώ με την κριτική αυτή τη στιγμή που η ομάδα είναι στο καναβάτσο. Δεν είναι σωστό ούτε λογικά ούτε ηθικά – και ρεαλιστικά δεν ωφελεί κανένα μέχρι το τέλος του πρωταθλήματος. Σε αυτό το loop δεν πρόκειται να συμμετάσχω (τουλάχιστον ηθελημένα αφού κάποιες απόψεις μου είναι γνωστές από το παρελθόν) – απλά θα πω πως συμφωνώ με πολλά που γράφηκαν από Sober στο http://redwhitebasketballdiaries.blogspot.co.uk/ και Ν. Βαρλά στο http://www.eurohoops.net/. Εν κατακλείδι όμως κανείς δεν ακούμπησε την πιο ευαίσθητη χορδή αυτής της ιστορίας (που είναι η ποιότητα και το πόσο σύγχρονο είναι το μπασκετ που παίζουμε) στην οποία θα αναφερθώ αναλυτικά μετά το τέλος των φετινών αγωνιστικών υποχρεώσεων.
Το ζήτημα με το οποίο θα ασχοληθώ στο σημερινό post είναι το κεφάλαιο Σπανούλης. Και όταν μιλάω για κεφάλαιο εννοώ τόσο της ιστορική σημασία του αρχηγού στην αναγέννηση του συλλόγου όσο και την αγωνιστική αξία του για το παρόν και το μέλλον του συλλόγου.
Long story short:
- Πρέπει να ανανεώσει
- Χρειάζεται υποστήριξη και αποφόρτιση για όσο συνεχίσει να αγωνίζεται
- Η ομάδα πρέπει να προετοιμαστεί για την επόμενη ημέρα όταν ο αρχηγός σταματήσει
Πρέπει να ανανεώσει
Τα κατορθώματα του Σπανούλη με τον Ολυμπιακό θα είναι αντικείμενο συζήτησης των αναλυτών του μέλλοντος για πολλά χρόνια. Επέτυχε να πάει τίτλους αλλά κυρίως να κερδίσει τον σεβασμό όλων των αντιπάλων κερδίζοντας μεγάλα παιχνίδια στο υψηλότερο επίπεδο ως ο απόλυτος ηγέτης (μεγάλα σουτ, σωστές επιλογές και κορυφαία οργάνωση στα σημεία που έκαιγε η μπαλά είναι αυτό που θα θυμόμαστε από αυτόν μετά από χρόνια). Ήταν συνεπής σε όλα τα μεγάλα ευρωπαϊκά ραντεβού του συλλόγου μέχρι και τον περσυνό τελικό με τη Ρεάλ όπου κλάταρε και άρχισε η πτώση του. Δεν έχει νόημα να αναφερθώ στα αναρίθμητα ρεκόρ του με το σύλλογο γιατί τίποτα δεν μετράει όσο το game impact που είχε στην ομάδα. Ο Σπανούλης για τον Ολυμπιακό ήταν ότι οι Γκάλης και Γιαννάκης για τον Άρη, ο Ρίβερς του 1997για τον Ολυμπιακό, ο Διαμαντίδης για τον ΠΑΟ, ο Παπαλουκάς για την ΤΣΣΚ ο Γιασικεβίτσιους για την Μακάμπι ο Ναβάρο για την Μπαρτσελόνα οι Γκιούλ και Ροντρίγκεζ για την Ρεάλ. Παίκτες μύθοι που έρχονται, μαγεύουν, κυριαρχούν κερδίζουν τίτλους και ορίζουν εποχές με το όνομα τους ως η περίοδος που κυριαρχούσε η ομάδα του «ταδε». Κοινό χαράκτηριστικό όσων έμειναν στις ομάδες που διέπρεψαν είναι πως έγραψαν το όνομα τους στην ιστορία με χρυσά γράμματα – και αυτό μετράει πολύ για αυτούς τους αστέρες.
Με τον δικό μου συλλογισμό δεν υπάρχει καν ζήτημα κινήτρου από την πλευρά του παίκτη – θα παραμείνει γιατί αυτό επιτάσσει η ιστορία του και η υστεροφημία του. Από την πλευρά του συλλόγου το ζήτημα είναι πρωτίστως οικονομικό και αγωνιστικό αλλά νομίζω κυρίως ηθικό αφού ο VSpan έφυγε από τον αιώνιο αντίπαλο για να μας δώσει αυτές τις χαρές – ποιος θα θελήσει να κατηγορηθεί ως αυτός που έδιωξε το Σπανούλη; Επίσης αν υποθέσουμε πως δεν ανανεώσει υπάρχει παίκτης στην Ευρώπη σε καλή ηλικία to fill his shoes? (υπάρχουν πολλοί καλοί αλλά όχι σε αυτό το επίπεδο) Και αν υποθέσουμε πως υπάρχει – θα παραμείνει στην Ευρώπη εν όψη του νέου Salary cap στο ΝΒΑ? Τέλος στην Ελλάδα των μνημονίων πόσο εύκολο θα είναι για μια οποιαδήποτε διοίκηση να δώσει σχεδόν 2Μ+ σε κάποιον παίκτη (συμβόλαιο που ούτε το ποδόσφαιρο με μεγαλύτερα έσοδα δεν πληρώνει πλέον στη χώρα) Άρα η παραμονή μοιάζει να είναι win – win situation για όλους.
Χρειάζεται υποστήριξη για όσο συνεχίσει να αγωνίζεται
Το άλλο ερώτημα που απασχολεί πολύ κόσμο είναι πως διαπιστωμένα δεν είναι φέτος αυτός που είχαμε συνηθίσει και πως δεν μπορεί να συνεχίσει η ομάδα να είναι τόσο εξαρτώμενη από την καλή του απόδοση. Σωστό αλλά αυτό λύνεται με σωστό προγραμματισμό, αποτελεσματικότερη διαχείριση του χρόνου του και κυρίως την αποφόρτιση του μέσω της ενίσχυσης της ομάδας με παίχτη που είτε θα μπορεί να τον αντικαταστήσει στο δημιουργικό κομμάτι (μεταφέροντας τον αποκλειστικά στο SG) ή που θα δώσει αυτά που δεν μπορεί να δώσει πλέον ο Σπανούλης (π.χ. υψηλό σκορ, iso plays, fast drive) και θα τον μεταφέρουμε στο PG. Αφού λόγω ηλικίας (τον Αύγουστο 34χρ.) combo guard που α) να σκοράρει και να οργανώνει β) να βάζει όλα τα μεγάλα σουτ στους μεγάλους αγώνες και γ) να έχει συνεχή καλή απόδοση με το νέο σύστημα διεξαγωγής (Regular season με 30 αγωνιστικές και υψηλότερο επίπεδο και κάποιες εβδομάδες με 2 αγώνες Euroleague) δεν θα μπορέσει ποτέ να ξαναγίνει. Οπότε καταλήγουμε πως απαιτείται η απόκτηση ενός ακόμα αν μη τι άλλο εξαιρετικού περιφερειακού – παίκτη που θα κάνει τη διαφορά. Επειδή όμως αυτοί οι παίκτες δεν είναι λαβράκια όπως κάποιοι πιστεύουν και συνήθως έχουν και συμβόλαιο – απαιτείται η κατάλληλη προεργασία με τον μάνατζερ τους άμεσα to make it happen! (και το αφήνω εδώ). Το βασικό ζήτημα θα πρέπει λοιπόν να είναι σε πιο ρόλο (PG ή SG) θα μπορέσει να είναι περισσότερο χρήσιμος και ακολούθως θα προκύψει και το πλάνο υποστήριξης του. Αυτή θα πρέπει να είναι η κύρια κουβέντα που πρέπει να γίνει με τον αρχηγό.
Η ομάδα πρέπει να προετοιμαστεί για την επόμενη ημέρα όταν ο αρχηγός σταματήσει
Τέλος η ομάδα πρέπει να σχεδιάσει την επόμενη ημέρα γιατί κανείς δεν μπορεί να σταματήσει το χρόνο και ο αρχηγός σε 2 – 3 σαιζόν max θα σταματήσει. Η ομάδα πρέπει να προετοιμάσει την διάδοχη κατάσταση και εκεί χρειάζεται να υπάρχει το κατάλληλο scouting network για να δημιουργηθεί ένα shortlist Ελλήνων και ξένων παικτών που εν δυνάμει μπορούν να χριστούν αντικαταστάτες. Με δεδομένο πως οι αξιόλογοι Έλληνες (PG/SG) και σε καλή ηλικία, είναι μετρημένοι στα δάκτυλα του ενός χεριού (Καλάθης, Σλούκας, Παππάς, Dorsey) και για διαφορετικούς λόγους δύσκολα μπορούν έρθουν – είναι πολύ πιθανό να πρέπει να στραφούμε σε επιλογή από το εξωτερικό. Εκτός αν έχουμε την τεχνογνωσία και την υπομονή να μετατρέψουμε έναν ταλαντούχο Έλληνα στον επόμενο Σπανούλη. Επειδή στα 25 χρόνια που παρακολουθώ τον Ολυμπιακό παίκτη επιπέδου πλην του Πρίντεζη δεν έχουμε βγάλει ως Ολυμπιακός – και υπομονή δεν έχουμε ούτε για αστείο … παραμένω ιδιαίτερα επιφυλακτικός για αυτό.
Αν όμως δούμε και τι γίνεται σε πιο προηγμένα πρωταθλήματα και σε πιο εύπορες ομάδες π.χ. (Μπαρτσελόνα, Ρεάλ) αποδεικνύεται πως έχουν στραφεί σοβαρά στην διεθνή αγορά (παρότι διαθέτουν εξαιρετικά τμήματα ακαδημιών) και προσελκύουν ταλέντα (π.χ. Σατοράνσκι, Ντοντιτς) από Ευρωπαϊκές χώρες και σε πολύ νεαρές ηλικίες. Εμείς που βρισκόμαστε σε αυτό το ζήτημα ? Μάλλον στο μηδέν εκ του αποτελέσματος αφού οι μόνοι νεαροί και εξελίξιμοι παίκτες που ήρθαν ποτέ στο Ολυμπιακό – εκτός Ελλάδας – ήταν οι Seibutis, Beverley, Erceg, Milutinov και ο Misan Nikakbadge … Η παρουσία εκπρόσωπου του συλλόγου σε όλα τα European Youth tournaments είναι απαραίτητη και μέχρι σήμερα πρακτικά ανύπαρκτη. Με την σωστή οργάνωση, στελέχωση αξιόπιστου scouting team και ελάχιστο κόστος (λόγω της σημερινής τεχνολογίας) μπορούμε να αναπτύξουμε το κατάλληλο δίκτυο μέσω Εθνικών ομοσπονδιών και agents και να έχουμε άποψη για οτιδήποτε κινείται τουλάχιστον στην Ευρώπη σε ηλικίες U21 αφού ο Ολυμπιακός είναι μαγαζί γωνία και είναι λογικό πολλοί νεαροί ευρωπαίοι παίκτες να ενδιαφέρονται να τους δουν από το μεγάλο λιμάνι. Είναι απλά ζήτημα θέλησης …
Μέχρι λοιπόν να αποκτήσουμε ή να δημιουργήσουμε το νέο μας ηγέτη The Spanoulis show must go on …
