Η ΑΡΧΉ
«Η ΚΑΕ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ανακοινώνει τη συμφωνία της με τον Βασίλη Σπανούλη. Ο διεθνής γκαρντ θα είναι παίκτης της ομάδας μας για τα επόμενα τρία χρόνια».
Η 11η Ιουλίου του 2010 ήταν μια ημερομηνία που έμελλε να αλλάξει την ιστορία του Ολυμπιακού μας και κατ’ επέκταση του Ευρωπαϊκού Μπάσκετ καθώς η ομάδα πραγματοποίησε την κατά πολλούς μεγαλύτερη μεταγραφή της στα σύγχρονα χρόνια. Ο Βασίλης Σπανούλης έρχεται στο Πρώτο Λιμάνι της χώρας, κατηφορίζοντας από το κλειστό του ΟΑΚΑ και τον Παναθηναϊκό, και μια χρυσή περίοδος 7 αγωνιστικών σεζόν αρχίζει.
Επίσης ένα γνήσιο τέκνο του Ολυμπιακού, ο Γιώργος Πρίντεζης, τον Απρίλη του 2011 ξαναδένει στο αγαπημένο του Λιμάνι μετά την διετή παρουσία του στην Ισπανία και την Ουνικάχα Μάλαγα. Την ίδια χρονιά πιάνει Λιμάνι και ο Βαγγέλης Μάντζαρης, που έρχεται από το Περιστέρι και απαρνείται τα δυτικά για 8 ολόκληρα χρόνια. Εκεί βρίσκεται ήδη ο Κώστας Παπανικολάου, αμούστακος ων και διάγοντας τα πρώτα γόνιμα χρόνια της μπασκετικής του νιότης, καθώς και οι Δημήτρης Κατσίβελης, Κώστας Σλούκας, Μιχάλης Πελεκάνος και Ανδρέας Γλυνιαδάκης για να αποτελέσουν τον Ελληνικό κορμό στο Λιμάνι των μπασκετικών θαυμάτων.
Η ομάδα επίσης διέθετε αξιόλογους ξένους παίκτες, όπως τον Kyle Hines, μα κυρίως στη μέση της σεζόν προστέθηκαν οι Acie Law και Joey Dorsey, οι οποίοι προσαρμόστηκαν καλά, κούμπωσαν με το υπόλοιπο roster και υπό τις οδηγίες του μεγάλου Dusan Ivkovic ξεκίνησαν τη χρυσή επταετία του Ολυμπιακού μας.
Η ΑΚΜΗ
Ο Dusan Ivkovic και ο Γιώργος Μπαρτζώκας με τα «μωρά» τους τρέλαναν την Ελλάδα και την Ευρώπη παίζοντας για δυόμιση σεζόν μεγάλο μπάσκετ. Ο Ivkovic είναι από τους προπονητές που άλλαξαν το μπάσκετ με τις ιδέες τους και αυτό είναι πλήρως αποσυνδεδεμένο με το πόσους τίτλους έχει κατακτήσει.
Από την άλλη ο Μπαρτζώκας όντας «άρρωστος» Ολυμπιακός ήθελε να ζήσει το ερυθρόλευκο όνειρό του και το πέτυχε. Το ίδιο όνειρο ήθελε και πέτυχε να ζήσει ο Γιάννης Σφαιρόπουλος και τα κατάφερε, καθώς ποτέ δε μπορεί να πει κανείς οτί είναι «λίγος» μπασκετικά με 2 πρωταθλήματα απέναντι στον ΠΑΟ και 2 συμμετοχές σε τελικούς Euroleague.
Αγαπητοί συν-Ολυμπιακοί ξέρω ότι τα γνωρίζετε όλα αυτά, όπως και ότι θυμάστε όλα τα μεγάλα ματς αυτής της εποχής. Kαλό είναι να τα επαναφέρουμε στη μνήμη μας, γιατί η ιστορία παίζει ρόλο στη διαμόρφωση του χαρακτήρα μιας ομάδας.
Από τη σεζόν 2011-12 μέχρι τη σεζόν 2016-17 είχε κατακτήσει 1 Κύπελλο Ελλάδας, 3 Πρωταθλήματα Ελλάδας, 2 Ευρωλίγκες, 1 Διηπειρωτικό και είχε συμμετάσχει σε ακόμα 2 Τελικούς Euroleague, παίρνοντας τη 2η θέση σε Ισπανία και Τουρκία, αγωνιζόμενος απέναντι σε Real Madrid και Fenerbahce, του άλλοτε «ερυθρόλευκου» Κώστα Σλούκα, ουσιαστικά στην έδρα των αντιπάλων του.
ΤΕΛΟΣ ΕΠΟΧΗΣ
Κατά την άποψη του υπογράφοντος η εποχή αυτή τελείωσε τη σεζόν 2017-2018 όπου, ο «μισός» από τραυματισμούς Ολυμπιακός, δεν κατάφερε να υπερκεράσει το εμπόδιο της καταπληκτικής Zalgiris Kaunas, προσφέροντας δάκρυα χαράς στον άλλοτε αιώνιο αντίπαλο Sarunas Jasikevicius. Ο Ολυμπιακός μας είχε μείνει μόλις για τρίτη φορά στην ιστορία του εκτός 8αδας. Θα άκουγα βέβαια και μια άλλη άποψη που λέει ότι ο κόκκινος κύκλος έκλεισε από τη στιγμή που οι διοικούντες την ΚΑΕ Ολυμπιακός δήλωσαν στον τελικό του 2017 ότι η επιτυχία της Fener δεν είναι δα και τόσο μεγάλη γιατί μπορεί να έχει όποιον παίχτη θέλει, που σηματοδοτούσε τη συνέχεια του «our way» με άλλα υλικά και λάθος τρόπο και επιλογές.
Από τότε μέχρι σήμερα έχουν ακολουθήσει μία άνυδρη σεζόν όπου έχασε μέχρι και το Κύπελλο Ελλάδας απέναντι στην ψυχωμένη ΑΕΚ του Sale, και ακόμα μια σεζόν η οποία δεν ολοκληρώθηκε εντός Ελλάδος μετά τα γεγονότα της αποχώρησης του δαφνοστεφανωμένου έφηβου από ΟΛΕΣ τις εγχώριες διοργανώσεις.
ΝΕΑ ΕΠΟΧΗ;
Το καλοκαίρι του 2018 η έλευση του David Blatt μαρτυρούσε ότι ο Ολυμπιακός έμπαινε σε μια καινούργια εποχή στην οποία η μπασκετική του φιλοσοφία θα άλλαζε.
Θα αποκτούσε μεγαλύτερο πλουραλισμό σε άμυνα και επίθεση και κυρίως ο βασικός του κορμός θα είχε έναν πιο «κερδοφόρο» και γόνιμο ρόλο στην ομάδα. Η μπάλα για μια ολόκληρη σεζόν «έφυγε» από τα χέρια του Σπανούλη και πήγε κατά κύριο λόγο στον ταλαντούχο, αλλά rookie στην Ευρωλίγκα, Nigel-Williams Goss. Όσον αφορά τις θέσεις των forwards επιλέχθησαν παίκτες με αδιαμφισβήτητο ταλέντο. Άλλοι δεν είχαν το επίπεδο να σταθούν στην δύσκολη Ευρωλίγκα και άλλοι δεν πήραν ποτέ τον ρόλο που θεωρητικά θα μπορούσαν να έχουν στον Ολυμπιακό. Ο Zach LeDay ας πούμε είναι μεγάλο ταλέντο και σε κάποια ματς το έδειξε όταν έπαιξε κυρίως στο 4, αλλά και κάποιες φορές στο 5 απέναντι σε πιο «μικρά» και λιγότερο αθλητικά centers.
Επίσης όταν ο Ολυμπιακός δεν μπόρεσε να συμφωνήσει με τον Henry «απάντησε» με την έλευση των Toupane και Timma, οι οποίοι άλλαζαν συνεχώς θέσεις ακόμα και μέσα στο ίδιο ματς πάνω από δύο φορές, και δεν έδειξαν καμία φερεγγυότητα και σταθερότητα στην απόδοση τους. Μέσα σε όλα αυτά κάπου υπήρχε ένας Vezeknov, που υποβαλλόταν στο ένα σκωτσέζικο ντους μετά το άλλο αν και ήταν επιλογή της διοίκησης για να τονώσει τον Ελληνικό κορμό.
Από τα παραπάνω είναι εμφανές ότι διοίκηση και προπονητής προσπάθησαν να φέρουν κάτι καινούργιο στην ομάδα, όμως, από τη μια οι αποτυχημένες μεταγραφές κάποιων παικτών και από την άλλη, οι εξωγενείς παράγοντες κατάφεραν να λυγίσουν τους πάντες και να διαλύσουν τα πάντα.
Η διοίκηση σωστά αντιλήφθηκε ότι έπρεπε να περάσει ο Ολυμπιακός σε νέα εποχή, αλλά κατά τη γνώμη μου οι επιλογές της διοίκησης υπονόμευσαν αυτό το δρόμο.
Δεν μπορεί να φέρνεις τον Blatt για να διδάξει άλλο μπάσκετ και να κρατάς τον βασικό κορμό παικτών που αντικειμενικά δεν μπορεί να το υποστηρίξει.
Έτσι, εκ των υστέρων, φάνηκε πως είτε έπρεπε να έρθει προπονητής που να παίζει με βάση τον κορμό της ομάδας είτε να «χαλάσει» με λύση συμβολαίων ο βασικός κορμός. Δεν έγινε τίποτα από τα δυο και τελικά η ομάδα έμεινε να είναι του Σπανούλη και του Πρίντεζη στις κρίσιμες στιγμές και οι ξένοι πήραν εμπειρίες στην πλάτη της ομάδας. Δεν μπορεί ξαφνικά o Blatt να θεωρείται «πουθενάς» σαν προπονητής, γι’ αυτό και έχω καταλήξει στην άποψη ότι δεν είχε τα σωστά εργαλεία και την ηρεμία για να δουλέψει και να φέρει τη μετεξέλιξη. Τα αποδυτήρια φυσικά ταράχτηκαν με την ιστορία του ηχητικού καθώς και με τις ιστορίες της αποχώρησης από Κύπελλο και Πρωτάθλημα.
Κατά την άποψη μου το μεγάλο λάθος της διοίκησης είναι ότι δεν έχει βγάλει άχνα για όλα αυτά τα μεγάλα γεγονότα.
Μας ανακοίνωσε κάποια στιγμή ότι εμπιστεύεται τον απλήρωτο Γιώργο Πρίντεζη, αλλά ποτέ δε μας είπε ποιο είναι το σχέδιο της για τις εγχώριες εξελίξεις, αλλά και το σχέδιο της για την ομάδα στην Ευρωλίγκα. Τι να εννοούσαν άραγε όταν έλεγαν στο Συνέδριο της Θύρας 7 ότι θα χτιστεί μια ανταγωνιστική ομάδα σε ευρωπαϊκό επίπεδο; Γιατί αυτό δε σηματοδοτήθηκε με μεταγραφές και διόρθωση λαθών σε roster και τεχνικό επιτελείο; Τι να τους εμπόδισε να χτίσουν ένα roster με λογική, έστω και μικρό μπάτζετ;
Ο λαός, τον οποίο καλούν στο γήπεδο και που και γω τον ψέγω ότι κακώς δεν είναι εκεί σε μαζικό επίπεδο, έχει μείνει με τεράστια ερωτηματικά, να αναρωτιέται διάφορα για τα οποία η διοίκηση δεν θέλει να μιλήσει. Πάντως το να αλλάζεις προπονητές και παίκτες σαν τα πουκάμισα δεν είναι λύση και ο Ολυμπιακός έχει χαλάσει μόνος του αυτό το λεγόμενο «OUR WAY». Αφού υπήρχε ο κορμός τι εμπόδισε στο να δουλέψει το scouting αποτελεσματικά και να βρεθεί ένας αθλητικός ψηλός; Υπάρχουν δηλαδή προβλήματα πρώτα και κύρια στην οργάνωση της ομάδας, όπως η ύπαρξη ενός κανονικού GM και τμήματος scouting.
ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ;
Σαν Red Label θεωρώ ότι τα μπάτζετ στην ευρωλίγκα έχουν ξεφύγει και ότι σε διοικητικό επίπεδο τα πράγματα οδηγούνται στο να δημιουργηθούν ενιαίοι, μεγάλοι σύλλογοι, με μια διοίκηση σε όλα τα τμήματα. Απέναντι σε αυτή την εξέλιξη θα δούμε πως θα σταθεί ο Ολυμπιακός μας. Αυτό πάντως μοιάζει να είναι το επόμενο βήμα για τους συλλόγους που θέλουν να σταθούν στο υψηλότερο επίπεδο.
Στο αγωνιστικό κομμάτι, και εφόσον χάθηκε ακόμα μια χρονιά από πολύ νωρίς, ΟΦΕΊΛΕΙ αυτή η ομάδα να επιστρέψει στις αρχές της όπως λέει και μια ψυχή, με το σωστό τρόπο. Το «OUR WAY» προϋπέθετε έναν Σπανούλη στην ώριμη μπασκετική του ηλικία, έναν, νέο τότε, Πρίντεζη που ήθελε να κάνει το βήμα παραπάνω και όλα τα υπόλοιπα στοιχεία που ξέρουμε και μας πρόσφεραν δάκρυα χαράς. Το ποιοτικό στοιχείο που είχε αυτή η ατάκα των αδελφών Αγγελόπουλων, είναι η λογική στον τρόπο χτισίματος και αυτό φαίνεται ότι πρέπει να ξαναβρεί ο μεγαλύτερος εν Ελλάδι σύλλογος.
Ίσως η λύση να περικλείεται στο χτίσιμο εκ νέου κάποιων χαρακτηριστικών, όπως το μαζεμένο μπάτζετ, παίκτες που είναι έτοιμοι να κάνουν το βήμα παραπάνω αλλά κυκλοφορούν ακόμα σε λογική τιμή, ανανέωση του Milutinov και χτίσιμο της ομάδας γύρω του, ποικιλία παικτών που θα δίνουν και άλλες διαστάσεις στο παιχνίδι της ομάδας και έλευση ενός προπονητή ο οποίος θα στηριχτεί με κάθε τρόπο και του οποίου το έργο θα περιμένουμε τουλάχιστον μια σεζόν ΜΕΤΆ την πρόσληψή του.
Επιπρόσθετα απαιτείται δημιουργία κορμού από την αρχή με διετές ή τριετές πλάνο, μια ομάδας που θα αρνείται να χάσει και δε θα παραδίνεται στις ορέξεις κανενός αντιπάλου και καλλιέργεια νοοτροπίας νικητή. Για να υλοποιηθούν αυτά είναι απαραίτητο το ρόστερ να αριθμεί 15 παίχτες, συμπεριλαμβανομένων και κάποιων παιδιών από τις ακαδημίες, καθώς επίσης και να πέσει ο μέσος όρος ηλικίας της ομάδας. Σίγουρα κάποιοι θα σκέφτονται ότι το παρόν ρόστερ είναι μέρος του προβλήματος, αλλά εγώ μέσα στην κάκιστη αγωνιστική εικόνα και τα νοσηρά αποδυτήρια, στο παρκέ βλέπω έναν Milutinov που στα χειρότερά του κάνει double-double, και που αν δεν πάει στον μαγικό κόσμο του NBA είναι απαραίτητο να μείνει στο Λιμάνι του, που αποδεδειγμένα το αγαπάει κιόλας.
Ακόμα, βλέπω τον Brandon Paul να ξεχειλίζει από ενέργεια δείχνοντας καλά χαρακτηριστικά σε άμυνα και επίθεση,. όπου αν βρεθεί στη μέρα του είναι ικανός να τσακίσει και τον πιο δύσκολο αντίπαλο και είναι, ενώ είναι και σε καλή ηλικία. Πίσω από τον Paul, στη θέση 3, ο Ολυμπιακός μας έχει ανάγκη τον καλό και δουλεμένο Παπανικολάου, που θα δίνει τον τόνο σε παρκέ και αποδυτήρια και που επιτέλους θα εμφανίσει πιο έντονα τα όποια ηγετικά χαρακτηριστικά έχει. Δυστυχώς στη θέση 4 δε βλέπω κάποιον που θα μπορούσε να μείνει και να προσφέρει πλην του Πρίντεζη για λίγα ποιοτικά λεπτά και ομοίως στα γκαρντ ο Βασίλης Σπανούλης, αν δε σταματήσει το μπάσκετ. Τέλος ο Punter στη θέση 2 είναι ανάγκη να πάρει την ευκαιρία του, καθώς του χρόνου μπορεί να εμφανιστεί στα παρκέ της Ευρωλίγκας πιο ώριμος στο παιχνίδι του.
Γενικώς είναι ανάγκη η ομάδα να αποκτήσει χαρακτήρα και μέταλλο. Αυτό όμως το καθορίζουν οι επιλογές σε παίχτες και τεχνικό επιτελείο, σε σχέση πάντα με το διαθέσιμο μπάτζετ. Είναι ανάγκη τα λάθη να μπουν στο χρονοντούλαπο της ιστορίας, να ξαναθυμηθεί να παίζει έξυπνα σε μια δύσκολη αγορά καθώς επίσης και να ανακτήσει το πληγωμένο της κύρος στην πιάτσα των agent.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΣΗΜΑΙΕΣ ΤΗΣ ΟΜΑΔΑΣ
Ο Βασίλης Σπανούλης είναι, από τους εν ενεργεία παίχτες, εκείνος με τη μεγαλύτερη αξία, ο καλύτερος και μεγαλύτερος παίχτης όλων! Το πότε θα σταματήσει είναι μια δική του απόφαση και κανείς δεν έχει δικαίωμα να επεμβαίνει σ΄ αυτό ούτε εν είδει πλάκας. Είναι όμως ανάγκη η διοίκηση να τον πλαισιώσει με αξιόλογους παίχτες, όπως και τον Πρίντεζη, προκειμένου οι σημαίες της ομάδας να μη γίνονται πληγές. Είναι πολύ στρεβλή αντίληψη εκείνη που λέει ότι ο Σπανούλης και ο Πρίντεζης θα είναι οι κορυφαίοι, σε χρόνο συμμετοχής και αποφάσεις, σε μια ομάδα στη σημερινή Ευρωλίγκα.
Η ομάδα που το κάνει αυτό αντί να έχει δίπλα τους ποιοτικούς παίχτες, να τους προσφέρει ποιοτικά λεπτά δεν τους αποθεώνει, αλλά τους δίνει βορά σε ένα πολύ απαιτητικό κοινό που, συν τοις άλλοις, δεν ξέρει και το άθλημα. Κανείς δε νίκησε το χρόνο και εφόσον δεν έχει εφευρεθεί το ελιξίριο της μπασκετικής νεότητας δε μπορούν οι παίχτες να παίζουν ταριχευμένοι. Θα πρέπει να συνεργαστούν με ποιοτικούς παίχτες για να μπορέσει και η ομάδα, όσο πιο ομαλά γίνεται, να αλλάξει εποχή.
KEEP WALKING– ΠΑΙΡΝΟΥΜΕ ΘΕΣΗ ΣΤΗΝ ΚΕΡΚΙΔΑ
Ο Milan Tomic έχει πει αληθώς ότι ο Ολυμπιακός ΔΕΝ τελειώνει ΠΟΤΕ και τα συστατικά για να συνεχίσει η ομάδα να γράφει μπασκετική ιστορία μοιάζουν να είναι η ειλικρίνεια της διοίκησης, ως προς τα γενικότερα σχέδια της στον οικονομικό και αγωνιστικό τομέα, και το χτίσιμο μιας εντελώς νέας ομάδας από την αρχή. Μιας αρχής που θα ανοίξει τον καινούργιο ΚΌΚΚΙΝΟ ΚΥΚΛΟ.
Τέλος, η δουλειά του κόσμου είναι να παίρνει θέση στην κερκίδα και να συμπαρίσταται, να στηρίζει την ομάδα μας στις καλές και τις κακές στιγμές, αρκεί βέβαια και η ομάδα με τον τρόπο της να κερδίζει θεατές δίνοντας τους προοπτική και όχι να τους διώχνει.
Υ.Γ.: Θα ήθελα να ευχαριστήσω πολύ τα παιδιά από το site που μου έδωσαν χώρο έκφρασης, καθώς και για την πολύ καλή υποδοχή που μου επιφύλαξαν γενικότερα στην παρέα του RPG.
