Αφορμή για το παρόν κείμενο, είναι τα ζητήματα λειτουργίας, ως οργανισμός, του αγαπημένου μας μπασκετικού τμήματος του Ολυμπιακού μας, που βλέπω να αναδεικνύονται με την διαχείριση που γίνεται φέτος αλλά και πέρυσι, ειδικά με τις υποθέσεις Sasha, Σλούκα και Dorsey. Είναι προφανώς κόλλημα δικό μου που λίγοι ενστερνίζεστε, όμως ένα καλό με το RedPointGuard είναι η απουσία λογοκρισίας ή γραμμής, εφόσον τηρούνται βασικές αρχές σεβασμού. Οπότε μπορώ να γράψω ό,τι μου καπνίσει.
Αφορμές έχουν δοθεί πολλές στο παρελθόν που με σκανδάλισαν σχετικά με την λειτουργία της ομάδας. Η προσπάθεια αναδόμησης 2004-2008, η τοποθέτηση του τεράστιου budget 2008-2011, η διαχείριση της ομάδας 2011-2013, η αποπομπή Μπαρτζώκα, η αξιολόγηση Σφαιρόπουλου, το ειδικό βάρος Σπανούλη, μεταγραφές, παραμονές, αποχωρήσεις (ή μη), το ηχητικό… είχαν όλες οι περίοδοι και οι περιπτώσεις αυτές πολλά να παρατηρήσει κανείς, ειδικά με όρους λειτουργίας οργανισμού και στρατηγικής στόχευσης. Η πρώτη προσπάθεια να διερευνήσω αυτά τα ζητήματα, έγινε με το κείμενο «για τις αγελάδες» (καλό θα είναι για την καλύτερη κατανόηση των όσων γράφω παρακάτω, αλλά και για τα έξτρα κλικς, να το διαβάσει κανείς αν έχει την όρεξη), όπου περιέγραψα σε αδρές γραμμές το πως πιστεύω ότι πρέπει να κινείται ο Ολυμπιακός μας στο μπάσκετ, δεδομένων των εύλογων περιορισμών στο budget της Αγγελοπούλειας εποχής μετά το 2011. Αν και ο τρόπος αυτός θεωρώ πρέπει να είναι γενικό κεκτημένο, που λειτουργεί το ίδιο καλά και με μεγάλο προϋπολογισμό. Το κείμενο εκείνο είναι ένα κείμενο θέσεων, που προφανώς με άλλη ανάγνωση λειτουργεί και ως κριτική. Διότι ό,τι θεωρώ ότι χρειάζεται, αλλά λείπει αυτή την στιγμή από την ομάδα, μπορεί να καταγραφεί ως κριτική.
Βρισκόμαστε λοιπόν στην εξέλιξη της «Μέχρι Τέλους» εποχής. Πέρα από την παλλαϊκής στήριξης αποχώρηση από τον ΦάροσΛηγκ και τα παραγοντικά, αν δούμε λίγο το αγωνιστικό κομμάτι, η εποχή αυτή χαρακτηρίστηκε από την επιστροφή του coach Μπι, την επιστροφή του Κώστα Σλούκα και την εκθετική βελτίωση του Sasha Vezenkov. Αυτή η εποχή, με την αποχώρηση των δύο καλύτερων παικτών της, του Sasha και του Κώστα, τελείωσε, ή έστω μπήκε στην δεύτερη φάση της. Εδώ έκανα κριτική για το πως, φαίνεται τουλάχιστον, να έγινε η διαχείριση και η προετοιμασία της αλλαγής αυτής, με τουή μου που ξεσήκωσαν θύελλα διαμαρτυριών στην μικρή μπασκετογαύρικη κοινότητα του twitter, και υποσχέθηκα να εξηγηθώ.
Πέτρα της σκανδάλης για αυτή την κριτική ήταν η αποχώρηση του Κώστα Σλούκα, που θεώρησα ότι ήταν ήττα για τον οργανισμό και έδωσα κάποια δίκια στον παίκτη. Θα ήθελα να γράψω πολλά για τους Μπαρτζωκιταλιμπάν που ήρθαν με τουητερικούς πυρσούς και χατζάρες να με συνετίσουν. Θα πω μόνο ότι κάνουν (όποιο μπορούν, σιγά την επιρροή που έχουμε 500 ακκάου στο τουήτα) κακό κυρίως στον ίδιο τον κόουτς. Γιατί όμως να είναι ήττα για τον οργανισμό και τι λάθος στην λειτουργία μπορεί να εντοπιστεί σε αυτή την offseason ή σε χειρισμούς από πέρυσι ήδη, όπως γράφω; Για να πάμε κάποια βήματα πίσω.
Το σκηνικό κατά την επιστροφή του Ασώτου
Ο Σλούκας λοιπόν ήρθε με δικιά του πρωτοβουλία το 2020, σε στιγμή που είχε ενεργό συμβόλαιο και θα μπορούσε να έχει μπλεξίματα, να αυτοπροταθεί για επιστροφή στον Ολυμπιακό. Σε ποιόν Ολυμπιακό; Σε έναν Ολυμπιακό παραδοσιακό μεγαθήριο της Λίγκας μεν, που είχε δε να βρεθεί τρία χρόνια σε Φ4 και τις δύο προηγούμενες σεζόν έμεινε, ή θα έμενε αν ολοκληρωνόταν η χρονιά το 2020, εκτός Ρ.Ο. Σε έναν Ολυμπιακό που σε παραδοχή παραγοντικής αδυναμίας (αν απορείτε με την αξιολόγηση αυτή, δείτε το κείμενό μου σχετικά με το «Μέχρι Τέλους») είχε αποχωρήσει από το ελληνικό πρωτάθλημα, άρα κυνηγούσε δύο στόχους λιγότερους, όσο ασήμαντοι και αν ήταν αυτοί. Που αυτό σήμαινε επίσης ότι σε περίπτωση μη συμμετοχής στα Ρ.Ο. της Euroleague, όπως και είχε συμβεί την τελευταία χρονιά που ολοκληρώθηκε η σεζόν, τελείωνε η χρονιά του από Μάρτη. Σε έναν Ολυμπιακό όπου οι παίκτες-πυλώνες του, οι τρομεροί Σπανούλης και Πρίντεζης, ήταν στα τελευταία τους, με όποιο πρόβλημα θα μπορούσε να σημαίνει αυτό για την διαχείριση τους, αγωνιστικά και επικοινωνιακά. Σημείωση, άλλο ένα θέμα που θεωρώ ότι θα μπορούσε, ειδικά στην περίπτωση Σπανούλη, η ομάδα να το διαχειριστεί καλύτερα. Σε έναν Ολυμπιακό που είχε ακόμα τα απόνερα από τα χρηματοδοτικά προβλήματα, με επικρεμόμενα ban. Σε έναν Ολυμπιακό που ήταν στο κάτω μέρος των προτεραιοτήτων των ατζέντηδων και της μεταγραφικής πιάτσας. Σε έναν Ολυμπιακό όπου η μόνη σταθερά ήταν οι πρόεδροί μας, με την πληγωμένη αξιοπιστία τους, εν μέσω των τρανταγμών των συνεπειών της πιο δύσκολης αλλά και σωστής (πέρα από ουσιαστικά μάγκικης) απόφασης που είχαν πάρει ποτέ. Σε έναν Ολυμπιακό που η πρώτη σημαντική κίνηση για την αντιστροφή του status ήταν η πρόσληψη του ενός ελίτ κόουτς, του αγαπημένου coach Μπι, αλλά σε ένα από τα χαμηλότερα σημεία της καριέρας του από τότε που πήγε με το Μαρούσι στην Euroleague, εκδιωγμένος από την Khimki και άνεργος για καιρό. Κάνω κάπου λάθος; Αν δούμε τι γραφόταν εκείνη την εποχή, ακόμα και από όψιμα υπερΟλυμπιακές πλευρές, και λίγα λέω. Νομίζω αυτή ήταν η κατάσταση εκείνη την στιγμή που ο Σλούκας είπε θέλω να επιστρέψω στον Ολυμπιακό.
Ποιος ήταν ο παίκτης Σλούκας τότε; Ήταν ένας από τους τέσσερις-πέντε, για να μην πω τρεις, κορυφαίους κόμπο περιφερειακούς παίκτες στην Euroleague, μια λίγκα που τελικά ορίζουν οι περιφερειακοί το ποιος θα την πάρει, σε μια αγορά με εμφανή έλλειψη σε τοπ περιφερειακούς. Παίκτης με έμφαση στο playmaking και την δημιουργία, χωρίς να υστερεί στο σκοράρισμα (ένας μαέστρος του pick n’ roll, με τον κατάλληλο παρτενέρ) και χωρίς να κλέβει στην άμυνα. Ένας παίκτης που είχε πέντε σερί Φ4, με τρεις τελικούς όπου πήρε μία κούπα, βασικό κουμάντο στην μεγάλη Fener, και προσωπική επιλογή για τον άσο, του μεγάλου Ζοτς. Όπου ναι μεν είχε δίπλα του, και ειδικά στην περιφέρεια, παικταράδες, αλλά είχε επίσης μπαίνοντας στα prime του την αυτοπεποίθηση και την φιλοδοξία να γίνει αυτός ο go to guy, και να είναι κομβικός, πυλώνας, στο να βγει ο Ολυμπιακός από τον βούρκο που βρισκόταν. Από έναν Ολυμπιακό που και ο ίδιος ήξερε ότι είχε φύγει με λάθος τρόπο, συμφωνώντας με την Fener πριν ακούσει την αντιπροσφορά των Αφών, και θεωρώ ήθελε να εξιλεωθεί για αυτό, νιώθοντας ένα δέσιμο μαζί του, ίσως από τότε που στην ομάδα, οι Αφοί δηλαδή, τον πίστεψαν και τον ανανέωσαν ενώ ο μεγάλος Ντούντα είχε εισηγηθεί αρνητικά. Ένας παίκτης που στην τελική ήταν μπροστά στα καλύτερα χρόνια της καριέρας του, που θα μπορούσε για την τριετία που υπέγραψε τελικά στον Ολυμπιακό να είχε βρει ένα και ενάμισι εκατομμύριο παραπάνω, σε στρωμένη ομάδα, σε ένα από τα άλλα μεγαθήρια, με άλλους παικταράδες γύρω του, για να διεκδικήσει με πολλές περισσότερες πιθανότητες (από ότι με εκείνον τον Ολυμπιακό) και άλλη Euroleague, με τρίτη ομάδα. Και βεβαίως υπήρχαν φήμες για οικονομικά προβλήματα στην Fener (αν και υπήρχαν ρεπορτάζ ότι προσωπικά ο Αλί Κοτς εγγυήθηκε τα χρήματά του) και αποχωρούσε ο Ζοτς. Τελικά διαψεύστηκαν οι φήμες από την πραγματικότητα, είχε και μεγαλύτερο budget η Fener και αφού Ζοτς δεν υπάρχει δεύτερος, ο Kokoskov ήταν as good as any ως αντικαταστάτης, μην ξεχνάμε ότι έφυγε για το ΝΒΑ μετά.
Όλα αυτά ισχύουν μαζί. Μπορεί ο Σλούκας να ήθελε λόγω αποχώρησης Ζοτς και προβλεπόμενων οικονομικών δυσχερειών να ήθελε να φύγει από την Fener, αλλά επέλεξε τον Ολυμπιακό ανάμεσα σε πολύ καλύτερες προοπτικές για αυτόν εκείνη την στιγμή, χώρια που οι φήμες λένε ότι είχε κάνει την ίδια προσπάθεια και έναν χρόνο πριν. Μπορεί και η Fener να μην αξίωσε αποζημίωση χάρις (εκτός από την καλή σχέση, τότε ίσχυε τουλάχιστον, του παίκτη με τον πρόεδρο) και στην -σωστή- εκτίμηση ότι τότε ο Ολυμπιακός δεν απειλούσε άμεσα το πάνω μέρος του ταμπλώ της Euroleague. Η μεταγραφή του Σλούκα στον Ολυμπιακό μας έκανε αίσθηση, ενθουσίασε τον κόσμο που την είδε σαν σημάδι αληθινής επιστροφής, ανέβασε το κύρος της ομάδας στην μεταγραφική πιάτσα (ο ίδιος ο coach Μπι είπε ότι ήταν πιο εύκολες οι επαφές για να έρθει κάποιος στο Ολυμπιακό «του Σλούκα» ή με τον Σλούκα τελοσπάντων), εγγυήθηκε την συνέχεια στην περιφέρεια μετά τον τεράστιο Βασίλη Σπανούλη, ανέβασε κατακόρυφα την ποιότητα και εξασφάλισε ένα σημαντικό διαβατήριο σε περίπτωση επιστροφής στο ελληνικό πρωτάθλημα.
Δεν αντέχεται η γκρίνια, τι κάνεις;
Στην συνέχεια, τα πράγματα δεν ήταν τόσο ρόδινα, στο επίπεδο της σχέσης παίκτη και coach της ομάδας και της ικανοποίησης του παίκτη. Γνωρίζουμε ότι ο Σλούκας έχει ζητήματα με τον τρόπο που παίζει και προετοιμάζεται η ομάδα, με τον τρόπο που χρησιμοποιείται από τον coach Μπι. Αυτό ισχύει από τουλάχιστον τον Νοέμβρη του ’21, όταν το επιβεβαιώσαμε στην εκδρομή κάποιων από μας στο RedPointGuard στην Άλωση του Μιλάνο. Επίσης, γνωρίζαμε από τότε και με αυτήν την ευκαιρία, ότι ήταν εξαιρετικά στενοχωρημένος, holoskasmenos που λέμε στην Αμερική, με όλη αυτήν την κατάσταση, σε σημείο όχι μόνο να μην ευχαριστιέται το μπάσκετ, αλλά να βαρυγκωμάει με όλο αυτό που βιώνει. Επίσης είδαμε με τα μάτια μας μια πολύ ψυχρή αντιμετώπιση του coach απέναντι στον Σλούκα, σχεδόν επιδεικτικά αν συγκρίνουμε με τους υπόλοιπους. Που εντάξει, όλες οι σχέσεις περνάνε φάσεις, αλλά εκ των υστέρων αποκτά και αυτό ένα επιπλέον νόημα. Μιλάμε ξαναλέω για το Νοέμβρη του ’21. Αν οι αιτιάσεις του ήταν γνωστές σε άσχετους όπως εμείς, είναι αδύνατον να μην τις γνωρίζανε στην ομάδα. Αν οι σχέσεις του κόουτς με τον βασικό κουμανταδόρο της ομάδας και πιο καλοπληρωμένο παίκτη φαινόταν τόσο ξεκάθαρα ψυχρές, αποκλείεται να μην το ήξεραν στην ομάδα. Πως τις αντιμετωπίζει η ομάδα ως οργανισμός;
Αρχικά, στο δικό μου το μυαλό θα πρέπει να υπάρχει, όπως περιγράφω στις «αγελάδες», υποδομή με εξειδικευμένο ψυχολόγο, για να βοηθήσει τον παίκτη και τον προπονητή (και όλους μέσα στην ομάδα, αυτό μπορεί να επηρεάζει πολλαπλά) να διαχειριστούν τα συναισθήματά τους με σκοπό την αρμονική συμβίωση προς όφελος της ομάδας. Υπάρχει αυτή η λειτουργία; Εξ όσων γνωρίζω όχι, μπορεί να μου διαφεύγει βέβαια, αλλά την θεωρώ εκ των ων ουκ άνευ. Υπήρχαν τουλάχιστον 18 μήνες να εξομαλυνθεί αυτή η τριβή ή έστω, σημαντικότατο, να έχει γίνει αξιόπιστη εκτίμηση αν λύνεται το ζήτημα ή όχι. Όλο αυτό λοιπόν θα έπρεπε να είναι στην αντίληψη ενός γαύρου μπασκετάνθρωπου, του GM που ζητάω, με γνώση του αντικειμένου και με τέτοιο κύρος ώστε να τον σέβονται απόλυτα προπονητές και παίκτες. Αυτός ο άνθρωπος θα είχε την ευθύνη να συντονίσει όλες τις ενέργειες και να βάλει το ειδικό του βάρος στην εξομάλυνση αυτών των τριβών, έχοντας αρκετά νωρίς την εικόνα για την πιθανότητα λύσης και να έχει ήδη πάρει απόφαση (σε συνεννόηση με Αφούς και προπονητή) για τις κινήσεις του οργανισμού σε κάθε ενδεχόμενο. Είμαι ωστόσο σίγουρος ότι σχετικές συναντήσεις και συζητήσεις έγιναν (έστω και εκτός του πλαισίου που περιγράφω και εντάξει, δεν είναι πανάκεια και δεν είμαι κανένας γκουρού του αθλητικού μάνατζμεντ) και δόθηκαν εκατέρωθεν εξηγήσεις. Όπως και να έχει, προς τα έξω δεν φάνηκε αυτό το ζήτημα και είναι εύσημο για τον οργανισμό αυτό (εκτός από την τελική ευθεία της περσινής χρονιάς), η ομάδα ρόλαρε, ο Μπι χρησιμοποιούσε προς όφελος της ομάδας το υπερόπλο Σλούκα και ο Σλούκας πληρούσε με το παραπάνω τον ρόλο του. Και με αυτήν την έστω ψυχροπολεμική κατάσταση μεταξύ προπονητή και ηγέτη της, η ομάδα έπαιξε μπασκετάρα, πήρε πέντε (έστω και εύκολους αγωνιστικά) τίτλους και έφτασε δύο-τρεις ανάσες από την κατάκτηση μίας τουλάχιστον Euroleague, αυτό που πρέπει να είναι ο τελικός στόχος του Ολυμπιακού μας.
Fast Forward στα μέσα της προηγούμενης σεζόν. Έχουμε την κατάσταση με τον Σλούκα, δεδομένη όπως νομίζω ότι εξήγησα. Έχουμε επίσης δεδομένο ότι το συμβόλαιό του λήγει το καλοκαίρι. Επιπροσθέτως, ο Κώστας μπαίνει στα 34 μέσα στην χρονιά που έρχεται και μέχρι το τέλος της επομένης τριετίας θα είναι κοντά στα 36. Επιπλέον δεδομένο ότι υπάρχει σοβαρή πιθανότητα να φύγει ο Sasha για το ΝΒΑ. Μιλάμε για τους δύο ηγέτες (αλά Σπαν–Πρί) της ομάδας, μαζί με τον αρχηγό Παπ, που πάνω στους στηρίζεται το παιχνίδι της ομάδας, οφείλεται σε αυτούς το μεγαλύτερο ποσοστό των πόντων καθώς και κρίσιμο ποσοστό σε rebs, asts κλπ, και δημιουργούν την απαραίτητη βαρύτητα για να κινηθούν οι υπόλοιποι. Επιπλέον, διαθέτουν και οι δύο το σημαντικό για το ελληνικό πρωτάθλημα ελληνικό διαβατήριο. Υπάρχει λοιπόν η σοβαρή πιθανότητα (την εκτιμήσαμε σωστά;) να χάσεις τον έναν από τους δύο, ή και τους δύο όπως αποδείχθηκε, τι κάνεις; Πως προετοιμάζεσαι για το απευκταίο;
Για τον Sasha, μπορείς να κάνεις αναπροσαρμογή του συμβολαίου του, ώστε να μικρύνεις την όποια διαφορά προκύψει από την προσφορά που θα έχει. Το κάναμε και πολύ σωστά. Στη συνέχεια πρέπει να έχεις σαφή στόχο για το αν θα αντικαταστήσεις τον Sasha με κάποιον που θα έχει την ίδια βαρύτητα στο playbook σου, διότι να κάνει τα ίδια πράγματα αποκλείεται, ή να κάνεις μερική αναδόμηση εκεί, που δεδομένης της σημασίας του Sasha, θα είναι σημαντική για όλο το ρόστερ.
Για τον Σλούκα είπαμε, θα έπρεπε όλη αυτήν την τριβή να την έχουμε όχι απλώς απορροφήσει χωρίς κραδασμούς μέσα στις αγωνιστικές χρονιές, αλλά είτε να έχει επιφέρει λείανση των γωνιών που την δημιουργούν, είτε να έχουμε εικόνα ότι δεν διορθώνεται και πρέπει να αλλάξει η κατάσταση.
Είμαστε στα μέσα της χρονιάς λοιπόν με αυτά τα δεδομένα και προκύπτει η δυνατότητα να πάρεις τον Tyler Dorsey. Μιλάμε για παίκτη plug ‘n’ play, δοκιμασμένο με σχετικά μεγάλη επιτυχία στην ίδια ομάδα μόλις την προηγούμενη χρονιά, που θα τον κρατούσες αν δεν είχε το όνειρο του ΝΒΑ, που επιστρέφει έχοντας μάλλον αυτό το όνειρο παρατημένο. Εκεί, μια στρατηγικής σημασίας κίνηση θα ήταν να τον φέρεις πίσω στην ομάδα. Στρατηγικής σημασίας διότι μιλάμε για elite (ή σχεδόν, παρά τα μειονεκτήματά του) περιφερειακό sg-scorer, με μέγεθος, απειλή από το τρίποντο, με προσωπική προσπάθεια (και μπουκαδόρος), τίμιο αμυντικά και καλό σε σχετικά σε rebs, σε πολύ καλή ηλικία, με ελληνικό διαβατήριο και σε καμία περίπτωση στοίχημα, με δυνατότητα να «δέσεις» μακροπρόθεσμα σε ένα βαθμό τον παίκτη με την ομάδα. Εκτός από στρατηγικής, ήταν και τακτικής ωφέλειας μια τέτοια κίνηση. Πέρα από τις ενστάσεις για ενδεχόμενη ανατροπή ισορροπιών που θεωρώ εύκολα λύνονταν, θα μπορούσε ενδεχομένως να δώσει την ελάχιστη ώθηση για να κατακτήσουμε την εν τέλει χαμένη Euroleague. Γιατί δεν έγινε μια τέτοια κίνηση; Ειδικά ενόψει πιθανής απώλειας έστω και ενός από τους πυλώνες σου, μαζί με το διαβατήριο; Εκ των υστέρων ακούστηκε ότι ο λόγος της μη απόκτησης είναι ότι φάνηκε ακριβή η περίπτωση, 1.8 εκ τον χρόνο, ενώ υπήρχε λένε και απροθυμία από μέλη της ομάδας να τον δουν να επιστρέφει. Θα το πιάσουμε στην συνέχεια αυτό το νήμα ξανά.
Έφτασε ο κόμπος στο χτένι, πως τον λύνεις;
Ερχόμαστε τώρα στο φετινό καλοκαίρι. Έχεις κάνει σωστά την δουλειά σου για την περίπτωση Sasha, τον χάνεις τελικά για το ΝΒΑ. Εντάξει τι να πεις, δεν ήταν ολοκληρωτικά στο χέρι σου, γεια και χαρά σου Sasha. Για την απώλεια αυτή τι έχεις κάνει; Όπως είπαμε αντικαθιστάς ή αναδομείς και έχεις εναλλακτικές. Μήπως και η μεταγραφή Milu έχει να κάνει με κάλυψη από την απώλεια Sasha; Θεωρητικά όχι, αλλά ίσως τελικά λειτουργήσει έτσι, εξ ανάγκης. Φαίνεται λοιπόν να έχεις πάρει την απόφαση να αντικαταστήσεις με Mirotic, με την πρώτη επαφή να γίνεται στο Φ4. Δεν ξέρω με ποιου την ευθύνη διαδίδεται ότι είναι κλεισμένος, με μοναδική εκκρεμότητα να διευθετήσει την λύση του συμβολαίου του με Barca. Τελικά αυτό φαίνεται να μην ευοδώνεται και καταλήγεις να υπογράφεις τον τίμιο και μπασκετικό όσο δεν πάει Luke Sikma. Ναι, μπορεί να έχεις κάνει έναν σχεδιασμό και να στον ανατρέπει η κατάσταση, αλλά εδώ μιλάμε για τελείως διαφορετική προσέγγιση. Υπάρχει βέβαια το ενδεχόμενο να ήταν αυτός ακριβώς ο σχεδιασμός. Δηλαδή εντάξει, δεν αντικαθίσταται ο Sasha, ή πάω με τον προηγούμενο MVP στην θέση του ή αν δεν μπορέσω έχω την έξυπνη βόμβα Sikma. Η τετράδα μου τελικά στους ψηλούς έχει τρομερή έλλειψη αθλητικότητας, θα είχε και με Mirotic και χρειάζομαι έναν Αβέντζερ (και άλλος ξένος δηλαδή) για να τους καλύψει, απλά τώρα θα πρέπει να κάνει και τα πάντα όλα.
Δεν έχεις κάνει το σωστό με Dorsey και αυτό αποδεικνύεται από το ότι τώρα τον χρειάζεσαι απεγνωσμένα για τα διαβατήρια, και για να τον πάρεις θα πρέπει να δώσεις αλμυρή ρήτρα στην Fener και 20% παραπάνω συμβόλαιο από αυτό που είχες απορρίψει ως ακριβό 4 μήνες πριν. Διότι σε Λίγκα με περιορισμένες elite λύσεις και ειδικά στα γκαρντ, και ειδικά όταν έχει διαβατήριο, όταν έχεις ευκαιρία την αρπάζεις. Τώρα τρέχεις και δεν φτάνεις. Διότι ο Tyler ακόμα και με παραμονή και Σλούκα και Sasha, θα έπρεπε να έχει έρθει στον Πειραιά.
Τι γίνεται με Σλούκα; Δεν έχεις κάνει σωστά την δουλειά σου, έτσι τουλάχιστον νομίζω ότι αποδεικνύεται και από το πόσο απεγνωσμένα χρειάζεσαι πλέον Dorsey λόγω διαβατηρίων και από την επιλογή Sikma θα έλεγα εγώ, που πας να βρεις κομμάτι από την δημιουργία του Κώστα. Παρένθεση, θα πρέπει να έχει κάποιον να την δώσει ο Luke, που δεν έχει ούτε σουτ ούτε κάποια ιδιαίτερη απειλή εκτός του post. Η ήττα είναι στο ειδικό βάρος που έχει ο Σλούκας για τον Ολυμπιακό, βάσει του ιστορικού που ανέφερα, βάσει της απόδοσής του και την σημασία της παρουσίας του αυτά τα τρία χρόνια, βάσει της έλλειψης top guard στην αγορά, βάσει του συνολικού στάτους ως legend της Euroleague, βάσει ηλικίας (έχει 2-3 καλά χρόνια μπροστά του), βάσει της δύσκολης κατάστασης με τα διαβατήρια. Τέτοιον συνδυασμό είναι αυτοϋπονομευτικό να τον χάνεις. Σύμφωνα με το τι έχω καταλάβει, είπαμε, ο Σλούκας είχε σοβαρές αντιρρήσεις και αφόρητα γκρινιάρικη και ξενερωμένη στάση. Δεν θες να του κάνεις πατ-πατ στην πλάτη, διότι θες να δείξεις ότι οι παίκτες είναι όλοι ίσοι και δεν υπάρχουν πιο ίσοι, πολύ καλά. Το δέχομαι, αν και χρειάζεται διαφορετική διαχείριση στον καθένα, και αυτό θα το είχες κατακτήσει με μια δομή ψυχολογικής υποστήριξης, όπως την περιγράφω. Ο παίκτης, ο οποιοσδήποτε παίκτης είναι που ελεύθερος, δεν πρέπει να ξέρει τον ρόλο του, για το νέο συμβόλαιό του; Φέρνεις τον Goss και έχεις φέρει τον Milutinov, είναι οι πρώτες σου κινήσεις, λογικά εντάσσονται στον σχεδιασμό σου και τις κυνηγάς από νωρίτερα, τις ξέρεις. Αν πιστέψουμε (για χάριν του επιχειρήματος) τον Σλούκα, δεν επικοινωνείς με τον ηγέτη σου να του πεις πως σχεδιάζεις την σεζόν; Θα παίζει με την δεύτερη, με ολόκληρο Milu να παίζει μαζί του και τον όποιο Goss; Έτσι και αλλιώς χρειαζόμασταν έξτρα χειριστή. Ή θα έρθει ο Canaan στην δεύτερη πεντάδα; Ή θα τρέχει ο Goss την δεύτερη πεντάδα και επιτέλους θα παίζει ο Σλούκας με την πρώτη; Κανονικά εξηγείς με λεπτομέρεια στον παίκτη σου, όσο πιο πιο σημαντικός είναι, τόσο πιο επιτακτική η ανάγκη για αυτό. Μπορεί βέβαια να λέει ψέματα ο Σλούκας και να έχει εξηγηθεί το σχέδιο. Δεν έχεις ιδέα αν το δέχεται ή όχι; Περιμένεις να το δεις στην συνάντηση; Κανονικά με τους Προέδρους θα έπρεπε να μιλάνε μόνο για χρήματα και διάρκεια συμβολαίου και ίσως να του επιβεβαιώσουν στο ανώτατο επίπεδο τι σημασία έχει για την ομάδα, αν έχει. Τι έλεγαν και τι ξεκαθαρίστηκε τελικά στην συνάντηση; Διότι εκεί φαίνεται να χάλασε τελικά η ανανέωση, καθώς δεν υπήρξε καν δεύτερο ραντεβού. Έγινε επικοινωνία και ποιού είδος με τον κόουτς; Τι ακριβώς διημείφθη ανάμεσα στους προέδρους και τον παίκτη; Τι συνέβη μετά, δεν βγήκε ο κύριος Δούρος στο τηλέφωνο και τον στείλαμε πριν την δεύτερη συνάντηση που είχε προαναγγείλει ο ίδιος ο Σλούκας; Ή τον στείλαμε διότι γκώσαμε από την γκρίνια; Από εκεί και μετά η επικοινωνία, με διαρροές και non papers εκατέρωθεν, ξεφτιλίζει και τον Σύνδεσμο και τον παίκτη, και αυτό έπρεπε να αποφευχθεί.
Το κεφάλι στον τοίχο, μήπως και έρθει το μυαλό στη θέση του;
Έστω όμως ότι τον χάνεις, και όπως φαίνεται είναι επιλογή σου. Οπότε, έχεις αποφασίσει πχ ότι ναι μεν παικταράς ο Σλούκας και επέστρεψε μαζί μας για να βγάλουμε τον Ολυμπιακό μας από τον βούρκο, αλλά δημιουργεί κακό κλίμα με την γκρίνια, δεν πιστεύει το σχέδιο του προπονητή και άρα δεν το υπηρετεί καλά. Θέλουμε να μείνει μόνο πλήρως εναρμονισμένος. Αν μείνει καλώς, αλλιώς είμαστε έτοιμοι για την επόμενη φάση. Θα πρέπει να έχεις προετοιμαστεί πριν ακόμα φτάσει ο κόμπος στο χτένι. Μία κίνηση θα ήταν ο Dorsey, τα είπαμε, μια άλλη που για μένα θα σε κάλυπτε για την επόμενη πενταετία, πας και δίνεις την ρήτρα στον Κερεχέτα και κλείνεις από το Γενάρη τον Thompson, που νομίζω τον χρειαζόσουν, στρατηγικά, φύγει δεν φύγει ο Σλούκας. Για να μην έχουν γίνει αυτές οι κινήσεις, είτε δεν περίμενες να τον χάσεις, είτε δεν τον θεωρούσες αρκετά μεγάλη απώλεια για να έχεις προετοιμαστεί καταλλήλως.
Τελικά αφήνεις τον Σλούκα, χάνεις όλα αυτά που χάνεις και δεν κάνεις καν κουμάντο να μην πάει στον αιώνιο (γνωρίζουμε τι έγινε με την αντίστοιχη περίπτωση Καλάθη), τελικά καταλήγει εκεί και του φτιάχνει πολλά από τα ζητήματά του. Εκεί που δεν είχε σοβαρό άσο, έχει πλέον έναν τοπ3 γκαρντ. Εκεί που δεν είχε προσωπικότητα, έχει μια από τις σημαντικότερες των ευρωπαϊκών παρκέ, με ανεκτίμητη εμπειρία. Εκεί που δεν είχε ποιοτικά διαβατήρια, έχει το ποιοτικότερο. Εκεί που ήταν περίγελος των ατζέντηδων και της πιάτσας, είναι πλέον (όπως το ’20 εμείς) η «ομάδα που είναι ο Σλούκας» και αυτό δίνει άλλο βάρος. Εκεί που ήταν κουμπωμένοι οι οπαδοί του, τους ενθουσίασε. Όχι μόνο χάνεις, αλλά δίνεις ώθηση και στον βασικό σου αντίπαλο.
Ας υποθέσουμε ότι το κωλόπαιδο ο Σλούκας το είχε σχεδιάσει εξαρχής να φύγει και να πάει στον αντίπαλο, να μην πω από τότε που τους έφτυσε το 2020. Ότι όλα, αυτές οι γκρίνιες και τα μουτράκια ήταν θέατρο, και ως καλός ηθοποιός μας ξεγέλασε. Είναι δυνατόν με όλα αυτά να μην έχεις πάρει τα μέτρα σου και να φέρνεις Goss για αντικαταστάτη του, ενώ ήδη η ομάδα φώναζε ότι λείπει έξτρα χειριστής; Θες δηλαδή άλλον έναν τώρα.
Όλα αυτά λοιπόν, ότι έχοντας επιλέξει να μην πάρεις Dorsey και χάνοντας τον Sasha, τελικά χάνεις και τον Σλούκα, με την σημασία που έχει για την ομάδα, που αυξάνει εξαιτίας των άλλων δύο επιλογών/καταστάσεων, με αυτόν τον τρόπο, χωρίς να έχεις κάνει άλλες κινήσεις για να βρεις αξιόλογα διαβατήρια; Εκτός και αν η ελληνοποίηση του Θωμά ήταν σε αυτό το πλαίσιο, που και πάλι δεν αρκεί.
Η ήττα λοιπόν έγκειται στο ότι χάνεις από μια σειρά λάθος επιλογών και ελλείψεων του οργανισμού ένα τέτοιο παίκτη-asset για την ομάδα, στο καλοκαίρι που χάνεις αναγκαστικά χωρίς ευθύνη σου τον άλλο από τους 2 κομβικούς παίκτες σου και φαίνεται από τις κινήσεις ότι δεν είχες προετοιμαστεί για τέτοια διπλή απώλεια, ειδικά σε συνδυασμό με την ενδυνάμωση του αντιπάλου με την απόκτηση του παίκτη που «επέλεξες» να αφήσεις. Ήττα διότι έχεις επιδείξει αδιαφορία για το ένα ποιοτικό διαβατήριο που σου προέκυψε στην πορεία, για τον δεύτερο πιο ποιοτικό με την δικαστική διαμάχη και το θολό παρελθόν ντόπας, σωστά, αδιαφορία για τις ευκαιρίες των νέων εγχώριων ταλέντων, ακόμα και των πιο παιγμένων, που προτιμάνε ομάδες τύπου Baskonia ή τον αιώνιο. Επίσης επιδεικνύεις αποστροφή στο να πληρώσεις βάσει αγοράς τα ποσά που ζητάνε οι ξένοι με ποιότητα. Αδιαφορία ή αδυναμία; Από αλαζονεία ή αφέλεια; Δεν μπορώ να εκτιμήσω με ασφάλεια, το αποτέλεσμα είναι ότι φτιάχνεις διπλή ομάδα για Ευρώπη-Ελλάδα, με όλα τα προβλήματα που ενέχει αυτό, δε νομίζω να ήταν αυτός ο σχεδιασμός σου και συνολικά έχεις ηττηθεί πολλαπλώς από αυτήν και μόνο την εξέλιξη, που αναδεικνύει και όλα μαζί τα υπόλοιπα θέματα. Και τελικά, ήττα είναι και η επικοινωνιακή διαχείριση του όλου θέματος.
Τι να φταίει, τι να έφταιξε;
Παρένθεση, μεγάλη ή μικρή θα δείξει, για να τοποθετηθώ πάνω στο αγωνιστικό και όχι μόνο, με την ρηχή ματιά μου. Θεωρώ ότι με τον coach Μπι και την διαχείρισή του, ο Κώστας έπαιξε το καλύτερο και πιο ουσιαστικό του μπάσκετ, καταγράφοντας τα καλύτερα Pir/min και με load management που κατάφερνε να διατηρήσει τον Κώστα πάντα φρέσκο και μακριά από μυϊκούς τραυματισμούς. Επίσης τον διατηρούσε συχνά στο παιχνίδια χωρίς να έχει την καλύτερη απόδοση, ενώ σχεδόν πάντα ήταν στην τελική ευθεία των ματς και του έδινε την ευθύνη για την τελική απόφαση. Του έδωσε το δύσκολο έργο να ηγηθεί της δεύτερη πεντάδας, και καλώς, διότι μόνο αυτός στην ομάδα και ίσως μέσα στους ελάχιστους 2-3 σε όλη την λίγκα θα μπορούσε να την κάνει λειτουργική, να την κρατάει σε αρκετά υψηλό επίπεδο ώστε να μην χάνουμε πολύ σε σχέση με την λειτουργικότητα και ισοπεδωτική συνήθως πρώτη πεντάδα μας. Άψογη διαχείριση. Πήρε στις πλάτες του την «δεύτερη» πεντάδα του Ολυμπιακού μας και την έκανε λειτουργική, κάτι που δεν ξέρω αν θα μπορούσε άλλος. Αν λέγαμε ότι στον Μπίλαρο οφείλουν το μισό συμβόλαιό τους τα πεντάρια που έκανε μάγκες στην καριέρα του, και σχεδόν όλο το συμβόλαιό του ο Μάντζα-Καπιτάν, στον Σλούκα οφείλουν το 20-30% της απόδοσής τους όλοι οι δευτεροπενταδάτοι του Ολυμπιακού μας τα τρία αυτά χρόνια. Αυτό φαίνεται και από το εύρημα του 3steps για την χρονιά που πέρασε, όπου ο Σλούκας είναι ο πρώτος στις asts στον Ολυμπιακό, ενώ όταν δεν είναι μέσα ο Ολυμπιακός βγάζει γενικά περισσότερες asts. Δηλαδή η πρώτη πεντάδα έπαιζε στο 90-95% το μπάσκετ Μπι, με κοψίματα-κίνηση-κυκλοφορία για την καλύτερη προσπάθεια και έβγαζε άκοπα τις asts, ενώ στην δεύτερη οι asts ήταν κατά τη μερίδα του λέοντος ό,τι περνούσε από το ταλέντο και την αξία του Κώστα. Γυρνώντας στον coach Μπι, κατάφερε να δημιουργήσει, με budget στο μέσο της Λίγκας και πάντως αρκετά μικρότερο από τα τοπ 5-6, μια ομάδα που έφτασε στην πρώτη τετράδα της βαθμολογίας, πέρυσι μάλιστα ως πρώτη.
Οι ενστάσεις από πλευράς του Σλούκα, είτε αυτές που μαθαίνουμε από τα ρεπορτάζ (όσο αξιόπιστα μπορούν να είναι, προσπαθεί να διαβάσει κανείς ανάμεσα στις γραμμές), είτε από ότι καταλαβαίνουμε ο καθένας μόνος του, ποιες (μπορεί) να είναι; Είναι λοιπόν το εκπεφρασμένο αίτημα να παίζει παραπάνω. Έπαιζε 23 λεπτά περίπου, σε ρόλο και θέση που είχε πολλή πίεση, καθώς είπαμε στην δεύτερη πεντάδα σχεδόν όλα επιθετικά εξαρτιόντουσαν από αυτόν, ενώ έκλεινε τα ματς όντας ένας από τους κύριους στόχους του αντιπάλου να τον πιέσει. Περίπου σε αυτά τα λεπτά, λίγο πάνω λίγο κάτω, ήταν ο χρόνος συμμετοχής του και στην Fener, εκτός από τις χρονιές ‘19 και ’20, αλλά τότε ήταν 29-30 χρονών. Τώρα, όπως περιέγραψα παραπάνω, έχει γίνει τρομερή διαχείριση από Μπι και είναι κοντά στο βέλτιστο από πλευράς χρόνου. Θεωρώ ότι δεν είχε δίκιο για αυτή την γκρίνια. Άλλο παράπονο, θα μπορούσε να είναι το ακριβώς το ότι παίζει με την δεύτερη πεντάδα, ενώ με την πρώτη θα ήταν πολύ καλύτερος. Εκεί, καταλαβαίνω το «δίκιο» του. Με τα καλά παιδάκια θα είχε ίσως 4-5 πόντους μ.ο. και 2-3 asts μ.ο. και θα ευχαριστιόταν περισσότερο το μπάσκετ. Είναι δύσκολο να δεχθείς ότι ερχόμενος σε μια ομάδα στα prime σου ως τοπ3 γκαρντ της Ευρώπης θα τραβάς το κάρο της δεύτερης πεντάδας, χωρίς να υπάρχει άλλο elite γκαρντ στο επίπεδό σου. Ο Παπαλουκάς πχ που το έκανε, δεν πήρε μεταγραφή στην CSKA ως elite γκαρντ, και με αυτόν ακριβώς τον τρόπο έγινε top 3 guard και είχε στο ρόστερ elite γκαρντ για την πρώτη πεντάδα. Εδώ το καπέλο στον Κώστα, που το έκανε τόσο καλά. Έχει «δίκιο» λοιπόν ο Σλούκας εδώ, αλλά θεωρώ υπέρτερο το δίκιο της ομάδας, όπως το περιέγραψα ήδη, άρα τελικά έχει δίκιο ο coach. Επόμενο παράπονο, ήταν ενδεχομένως ο τρόπος παιχνιδιού ή η συγκεκριμένη στελέχωση της δεύτερης πεντάδας. Επόμενη αιτίαση που θα μπορούσε να είναι έχει ο Κώστας είναι το ότι, όπως είπαμε, είναι ελίτ pnr χειριστής αλλά η ομάδα δεν παίζει συχνά pnr και οι ψηλοί της δεύτερης πεντάδας με τους οποίους έπαιζε συνήθως δεν ήταν pnr σπεσιαλίστες. Εδώ έχουμε την βασική αρχή, ότι η ομάδα παίζει αυτό που σχεδιάζει ο προπονητής, οπότε έχει καταρχήν λάθος ο Κώστας. Ωστόσο, ο τρόπος του παιχνιδιού επηρεάζεται δυναμικά από τα χαρακτηριστικά των παικτών και μάλιστα θα έπρεπε να προσαρμόζεται ίσως σε αυτά. Ο Μπι με την εκδοχή αυτή του συμμετοχικού μπάσκετ, που η ομάδα ψάχνει με κίνηση και πάσες την κατάλληλη συνθήκη επίθεσης μας, έχει μαγέψει σχεδόν όλους και μας έχει δωρίσει απολαυστικό μπάσκετ. Έχοντας ωστόσο στο ρόστερ σου τον Κώστα, μήπως θα έπρεπε να προσαρμοστείς ελαφρά, για να πάρεις περισσότερα από το pnr; Άλλωστε κομμάτι της αξίας που πληρώνεις στο συμβόλαιό του, που όσο και να έκανε σκόντο βρίσκεται ψηλά λόγω αξιολόγησης από την αγορά, βασίζεται στους αριθμούς που έγραφε και αυτοί σε πόντους και asts επηρεάζονται πολύ από την pnr αποτελεσματικότητά του. Είναι σαν να επιλέγεις να μην κάνεις χρήση από τα πχ 300-400 χιλιάρικα από τα 1,8 εκ € που τον πληρώνεις. Να έχεις λοιπόν φέρει στο δεύτερο rotation ένα παιδί να σκρινάρει σωστά και να πετάει να πιάσει τις πάσες του, να έχεις ίσως και κάποιους «σίγουρους» πόντους από Σλούκα+ψηλό και asts από Σλούκα; Προσωπικά θα το θεωρούσα εύλογο, ως εναλλακτική όταν στην δεύτερη πεντάδα σταματά η λειτουργία της Bartzificial Intelligence. Εδώ είναι και λίγο φιλοσοφικό το ερώτημα. Αν η B.I. έχει εγκατασταθεί και τρέχει στο 90%, αλλά στο 10% κολλάει τι κάνουμε; Προσπαθούμε με ό,τι τρόπο μπορούμε να πάει η Bartzificial Intelligence στο 92, 95, 97% ή για ασφάλεια έχουμε εναλλακτική να το γυρνάμε από το ψηφιακό στο αποτελεσματικό αναλογικό, για αυτό το 10%; Εκεί λοιπόν είναι το μοναδικό σημείο που δίνω όντως ένα δίκιο στο Σλούκα, καθώς με ένα ελικόπτερο στο 5 ίσως βόλευε και την ομάδα εκτός από αυτόν. Υπεύθυνος για τον τρόπο παιχνιδιού είναι ο προπονητής, αλλά σε ένα βαθμό αυτό ορίζεται από τα διαθέσιμα χαρακτηριστικά των παικτών, αλλά και άλλα ζητήματα. Υπάρχει άλλωστε και το Ολυμπιακό προηγούμενο, όταν μετά από πρωτοβουλία του αρχηγού Σιγάλα στα μέσα της χρονιάς, συμφώνησε ο Ντούντα να αλλάξει ο τρόπος που αμυνόταν η ομάδα, να γυρίσουν σε αυτά που ήξεραν από Ιωαννίδη και ήταν ομολογουμένως μία από τις αλλαγές που μετέτρεψαν την στριφνή αρχικά σεζόν του 96-97 στον τελικό θρίαμβο του Τριπλ Κράουν!
Συνολικά λοιπόν, δίνω στα αγωνιστικά δίκιο στον Μπαρτζώκα, με μια μικρή υποσημείωση για την ενδεχόμενη αξιοποίηση του pnr δυναμικού του Σλούκα.
Σε αυτά τα θέματα, τα αγωνιστικά, μπορεί και πρέπει να επεμβαίνει ένας μπασκετάνθρωπος GM, ή έστω να υπάρχει μια τέτοια λειτουργία στην ομάδα, όπου η απόλυτη ευθύνη και εξουσία του προπονητή για το αγωνιστικό τρόπο της ομάδας μπορεί να δεχθεί μια επιρροή με γνώμονα το συνολικό όφελος της ομάδας.
Επικοινωνιακά τώρα, από αυτά που ακούμε και διαβάζουμε, και με όποιο φίλτρο διαθέτω, θεωρώ ότι έχει γίνει λάθος διαχείριση και από τις δύο πλευρές. Έχω την εντύπωση ότι ο Μπι δεν είχε την διάθεση να καθίσει και να προσπαθήσει να κερδίσει τον παίκτη ψυχολογικά, μπορεί να μην τον γούσταρε, μπορεί να θεωρούσε ότι δεν πρέπει να δείξει κάποιου είδους εύνοια σε κάποιον παίκτη, μπορεί οτιδήποτε. Από την άλλη ο Σλούκας είναι τέτοιου χαρακτήρα που χρειάζεται να νιώσει σημαντικός, να του γίνεται ένα ψυχολογικό μασαζάκι, να τον κάνεις να νιώσει ξεχωριστός και νομίζω έτσι θα ξεπερνούσε και τις ενστάσεις για το αγωνιστικό. Ο παίκτης θέλει να παίζει και για τον προπονητή του και αυτό ο Μπι δεν κατάφερε να ισχύει και για τον Σλούκα, ενώ μάλλον ισχύει για τους περισσότερους, αν όχι για όλους τους άλλους σημαντικούς παίκτες. Είναι μια απεχθής για μένα ανάλυση, ποιος είπε ή έκανε ή δεν είπε και δεν έκανε σε ποιόν τι και πότε, όμως η αίσθησή μου είναι ότι ο Μπι μπορούσε να έχει διαχειριστεί καλύτερα την σχέση του με τον Σλούκα, έστω και για να μην υπάρχει κάνενα επιχείρημα για να λέει ο Σλούκας ότι δεν το ένα, δεν το άλλο και να φανεί ξεκάθαρα ότι ήθελε να φύγει. Ωστόσο, αν ισχύει ότι είχε ο ίδιος κακή συμπεριφορά απέναντι στον coach και το staff, ήταν γενικά γκρινιάρης και ξενερωμένος σε σημείο να του κάνουν κουβέντα διάφοροι μέσα στην ομάδα, τότε ίσως να είναι καλύτερα για όλους να φύγει και καλύτερα που δεν έχουμε μια αποθαρρυντική παρουσία στα αποδυτήρια. Έχω και την αίσθηση ότι η τελική επιλογή να πάει στον αιώνιο, καθώς οι Τούρκοι φάνηκε μετά ότι περίμεναν με το συμβόλαιο έτοιμο και τον στυλό επάνω, ήταν η τσαντίλα του για το ό,τι νόμισε ότι ήταν υποτιμητική συμπεριφορά του κόουτς (όπως φάνηκε στη δήλωσή του) ή γενικά του οργανισμού (λέω γω) απέναντί του. Βέβαια, ως οπαδός είμαι θυμωμένος που πήγε στον αιώνιο, θεωρώ ότι έκανε μεγάλο λάθος, τον χαντάκωσε ο εγωισμός του, δεν θα παίξει το ίδιο ποιοτικό μπάσκετ εκεί με αυτό που θα έπαιζε εδώ, υπό κανονικές συνθήκες. Το κρίμα είναι η γιούχα που θα πέσει (δεν θα συμμετέχω) σε έναν παίκτη που προσέφερε τόσα πολλά στην ομάδα και θα μπορούσε να καταλήξει ως ένας από τους θρύλους της. Η επιλογή του να πάει στον αιώνιο δείχνει δύναμη χαρακτήρα θα έλεγε κάποιος, κωλοπαιδισμό θα έλεγε άλλος. Προσωπικά θεωρώ ότι είναι στυγνός επαγγελματισμός και κακώς εννοούμενος, παράλογος εγωισμός.
Σε αυτό το επίπεδο λοιπόν, το επικοινωνιακό-ψυχολογικό δεν ξέρω πως να το πω, δίνω 65% δίκιο στον κόουτς και 35% δίκιο στον παίκτη. Πάλι βάσει των όσων δημοσιεύονται και όσων μπορεί ο καθένας να συμπεράνει ή να υποψιαστεί.
Τελικά όμως, δίνω άδικο σε όλους και ειδικά στον οργανισμό του Ολυμπιακού, για μια απώλεια που δεν έπρεπε να συμβεί και μπορούσε να αποφευχθεί. Εκτός, ξαναλέω, αν σε επίπεδο οργανισμού και διοίκησης, όχι απλά για το ότι συνέβη ή δεν συνέβη μεταξύ κόουτς και παίκτη, πάρθηκε αυτή η απόφαση. Εκεί πια είναι άλλη η κουβέντα.
Τι γίνεται τώρα;
Η κίνηση Milu έχω την εντύπωση ότι ήταν εκτός συνολικού πλαισίου, με την έννοια ότι θέλαμε ως οργανισμός να επιστρέψει και ο προπονητής δε μπορούσε να πει και όχι σε μια τόσο ποιοτική προσθήκη, παρά τις ενδεχόμενες ενστάσεις του. Θα ήταν μάλλον μια τρομερή αναβάθμιση, με παραμονή (ή ισάξια αντικατάσταση) των 2 πυλώνων, τώρα μπορεί να ιδωθεί και ως μερική αντικατάσταση του Sasha, σε άλλη θέση βεβαίως.
Ο Goss μου φαίνεται ότι ήταν κίνηση συμπληρωματική της παραμονής Σλούκα, αλλά είναι πιθανό ότι ο Μπαρτζώκας, εξαρχής ή πλέον εξ ανάγκης, να θεωρεί ότι μπορεί να κάνει σε μεγάλο βαθμό την δουλειά του Κώστα. Άλλωστε έχει αναμφισβήτητη αξία, άλλο που εμένα μου φαίνεται λίγος για αυτό που θα ήθελα για την ομάδα, και να θυμόμαστε ήταν η πρώτη επιλογή του coach πέρυσι, πριν κλείσει στην Real, πέσουν οι ρουκέτες στο Ισραήλ και σταθούμε τυχεροί με τον Θωμά.
Η κίνηση Sikma προξενεί και τις μεγαλύτερες απορίες, αφού είχε προεξοφληθεί ο Mirotic και τελικά ο τίμιος Luke μάλλον απογοητεύει ως όνομα. Μπορεί όμως να βοηθήσει πολύ στο passing game της ομάδας, αρκεί να βρεθούν και αξιόλογα απειλητικοί επιθετικά συμπαίκτες του που να μπορεί να τους βρει στην κίνηση. Ο Τανούλης μόνο σαν συμπλήρωμα για Ελλάδα νομίζω μπορεί να θεωρείται στην παρούσα φάση, άρα σε σχέση πχ με Black, αυτό σημαίνει ότι δεν έχουμε την απαραίτητη εξασφάλιση του τρίτου αξιόμαχου πενταριού για Euroleague. Συνολικά λοιπόν, έχουμε χάσει Sasha και Σλούκα, έχουμε αποδεσμεύσει Bolomboy και Black και έχουμε πάρει Goss, Sikma, Milu, Τανούλη. Είμαστε ήδη στους 7 ξένους και η ομάδα φαίνεται να χρειάζεται λόγω έλλειψης αθλητικότητας τον Αβέντζερ που λέγαμε στο 4-5 και έναν Ακέφαλο Καβαλάρη στο 1-2, λόγω έλλειψης σκορ, χειρισμού και προσωπικότητας στην περιφέρεια. Πάμε δηλαδή για 8 τουλάχιστον ή 9 ξένους. Εκτός και αν η αθλητικότητα στην γραμμή των ψηλών επιτευχθεί μερικώς από την μετατόπιση του Παπανικολάου στο 4 (το λέω από πέρυσι το καλοκαίρι ότι εκεί πρέπει να καταλήξει στην καριέρα του, για να την επιμηκύνει ποιοτικά, σε πολλά είναι ο καλύτερος αντικαταστάτης του… Sasha), ο Ακέφαλος Καβαλάρης με την προσωπικότητα, τον χειρισμό, την προσωπική φάση, το εύκολο σκορ, την δημιουργία και την άμυνα (δηλαδή τα πάντα όλα) πατάει στο 2-3, γέρνοντας στο 3 και στο 5 θα πατάει ο … Sikma!
Δεν ξέρω, αλλά δυσκολεύομαι να πιστέψω πάντως ότι αυτός ήταν ο σχεδιασμός, να έχουμε μία ομάδα Εσωτερικού και μια Εξωτερικού (αν και ο coach ως συνοδοιπόρος δεν αποκλείεται να παίξει έτσι) με όλα τα προβλήματα στην προετοιμασία, στις προπονήσεις και στις ισορροπίες μεταξύ παικτών, που υποτίθεται προσέχουμε. Χώρια το πρόβλημα στις εγχώριες διοργανώσεις απέναντι στον αιώνιο, όπου διεκδικούμε ουσιαστικά ανάμεσά μας τρεις εγχώριους τίτλους και εκεί θα πάμε με λειψή ομάδα σε σχέση με αυτήν της Euroleague.
Επειδή όμως έχουμε και την αποστροφή να πληρώνουμε όσο-όσο όποιον-όποιον ξένο, ενδέχεται να μείνουμε έτσι όπως είμαστε, αν δεν βρεθεί κάποιος να καλύπτει τα αγωνιστικά και περί χαρακτήρα θέλω του κόουτς και την εκτίμηση σχέσης αξίας/πληρωμής του οργανισμού. Μπορεί κάποιους να τους τρομάζει αυτό, εμένα όχι. Θα σας παραξενέψει αυτό, μετά την γκρίνια επί τόση ώρα. Λοιπόν η γκρίνια είναι για το τι θα θεωρούσα ως προφανές καλύτερο για την ομάδα, με τα δικά μου μάτια, για να συνεχίσουμε στα χαρτιά τουλάχιστον να διεκδικούμε την Euroleague. Όμως τα τελευταία δύο χρόνια, οι προσωπικές μου ενστάσεις πάνε περίπατο και η ομάδα παίζει πολύ καλά, ενώ έχει πάει σχεδόν τέλεια στα αποτελέσματα, με το αγκάθι της μη κατάκτησης έστω μίας Euroleague. Οπότε, πέρα από την αυθόρμητη στήριξη στον προπονητή, για την φιλοσοφία του συμμετοχικού μπάσκετ που πρεσβεύει και την γενικότερη σχέση με τον Σύνδεσμο, έχει κερδίσει και στην πράξη το δικαίωμα να έχουμε εμπιστοσύνη να δούμε στην πράξη τον σχεδιασμό του ή έστω τις απαντήσεις του στις αναποδιές του σχεδιασμού.
Εμπιστοσύνη στην ομάδα, πάμε Βερολίνο!
Σχεδιασμένα ή όχι όμως, είμαστε σε μια δύσκολη θέση. Τι σκέφτομαι; Θα προσπαθήσουμε να καλύψουμε το σκορ του Sasha από την αύξηση της συνεισφοράς Canaan και Piters σε σχέση την ισχνή περσινή τους, και από τους έξτρα πόντους Milu σε σχέση με το δίδυμο Bolo–Tarick. Κάποιες από τις ασσίστ του Σλούκα από τον Sikma, οκ, όσο δύσκολο και να φαίνεται. Οι πόντοι του Σλούκα και οι υπόλοιπες asts θα καλυφθούν από την βελτιωμένη εγκατάσταση της Bartzificial Intelligence, που θα βρίσκει την βέλτιστη ή σχεδόν την βέλτιστη επιλογή στην επίθεση, ακόμα και σε crunch time, Play off και Final Four mode. Αμυντικά τώρα, τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα. Θα πρέπει μάλλον να ξεχάσουμε τις αλλαγές; Κανένας από τους ψηλούς μας δεν μπορεί να ακολουθήσει θεωρώ. Θα δούμε. Πάντως με την ομαδική δουλειά, μπορείς να αποδώσεις ένας τοπ αποτέλεσμα ακόμα και με μέτριους ατομικά αμυντικούς. Θα χρειαστεί βέβαια Θωμάς–Παπ–Fall να κάνουν υπερβάσεις.
Final Four είπα πριν; Ναι, δεν αποκλείεται να πάμε, έστω και χωρίς έξτρα κίνηση. Έχει πολύ δρόμο ακόμα η off season, αλλά σε μια χοντρική εκτίμησή μου βλέπω ότι θα κυμανθούμε, αν μείνουμε έτσι όπως είμαστε, στο δεύτερο ταμπλώ της 8άδας, με στόχο να μην μπλέξουμε με Play-in. Στα P.O. θεωρώ ότι θα είμαστε σκληρό καρύδι και πλέον έχουμε την εμπειρία συνολικά ως οργανισμός να περάσουμε τον 3ο ή τον 4ο ακόμα και με μειονέκτημα έδρας. Εκεί πιστεύω θα έχει την ομάδα με το παρόν ρόστερ ο Μπι, καθώς είναι ελιτ προπονητής και εμπιστεύομαι ότι ακόμα και να έκανε λάθος σχεδιασμό ή δεν του βγει σε αυτήν την off season, η γενικότερη δουλειά του στην ομάδα θα βελτιώσει ακόμα περισσότερο το συλλογικό παιχνίδι και την συλλογική αντίληψη του παιχνιδιού, οπότε θα αντικαταστήσει ακόμα και την έλλειψη προσωπικότητας που διαφαίνεται. Αρκεί να παραμείνουν τουλάχιστον στα περσινά στάνταρ Θωμάς (επίφοβος για αρκετούς λόγους, ο ένας το Παγκόσμιο), Παπ, Shaq, Fall και τα λοιπά σκυλιά της αγέλης. Ακόμα και αν δεν τα καταφέρουμε να πάμε στο Final Four, η ομάδα θα παίξει καλό μπάσκετ για το ρόστερ της και η όλη πορεία της, όπως και ο οργανισμός και οι Πρόεδροι συνολικά, αξίζουν την στήριξή μας, μαζί με την όποια κριτική. Αυτό να το θυμόμαστε όταν θα έρθουν ζόρικες στιγμές στην Euroleague ή απέναντι στον αιώνιο στην Ελλάδα. Η κριτική-κριτική και η αδιαπραγμάτευτη στήριξη-στήριξη. Όχι αποθέωση τώρα του Μπι και απαξίωση του Σλούκα πχ, και σε ενδεχόμενη ήττα από τον αιώνιο με εμφανισάρα του Κώστα να γυρίσουμε την μπιφτέκα. Με τον Ολυμπιακό Σύνδεσμο και όσους παραμένουν να υπηρετούν το μεγαλείο του, για όσο το υπηρετούν. Τους Προέδρους, τον προπονητή, τους ανθρώπους της διοίκησης, το τεχνικό τημ και κυρίως τους παίκτες θα σηκώνουν στο παρκέ την βαριά φανέλα με τον Δαφνοστεφανωμένο στην καρδιά.
