Ο Señor Pablo και το νόμπελ χημείας

EL Recap Part II

Η αρχή έγινε με την Efes που τα τελευταία 2 χρόνια αποτελεί την ευχάριστη έκπληξη, αλλά σήμερα, στη συνέχεια της προσπάθειας που κάνουμε στο Red Point Guard να αναλύσουμε (και καλά…) τους 5 πρωτοπόρους της φετινής Euroleague, έχει σειρά η διαχρονική αξία που ακούει στο όνομα Real Madrid.

Η “Βασίλισσα” τα τελευταία 7 χρόνια βρίσκεται σταθερά στην κορυφογραμμή του Ευρωπαϊκού μπάσκετ, κατακτά τίτλους και παρουσιάζει ένα ολοκληρωμένο και σε πολλές περιπτώσεις ολοκληρωτικό μπάσκετ. Οι πρωταγωνιστές σε όλη αυτή τη μακρά πορεία πολλοί και διαφορετικοί. Από τον “Chacho“, τον “προδότη” Mirotic, το Nocioni, πέρασε στον one of a kind Doncic, τον Randolph, τον Campazzo και τον Tavares.

Οι πρωταγωνιστές μπορεί να αλλάζουν, αλλά υπάρχει ένας πυρήνας ανθρώπων που είναι σταθερά εκεί. Οι Rudy, Llull, Reyes και Carroll, αποτελούν τη μαγιά που φροντίζει να διατηρεί μια συνέχεια στο project “Real Madrid by Pablo Laso“ και φυσικά ο συμπαθέστατος και μέχρι πρόσφατα ιδιαίτερα υποτιμημένος Pablo φροντίζει να αναδεικνύει διαρκώς νέα πρόσωπα και να εμπλουτίζει τον τρόπο παιχνιδιού της ομάδας του.

Η ομάδα της Μαδρίτης έχει ένα ρόστερ που ζαλίζει, αλλά τελικά είναι ένα σύνολο υπεράνω προσώπων. Είναι έτσι δομημένο και δουλεμένο το συγκεκριμένο σύνολο που έχει τη δυνατότητα σε κάθε παιχνίδι να έχει και διαφορετικό πρωταγωνιστή. Η ικανότητα του οργανισμού των Μαδριλένων να αντικαθιστά άμεσα και αποτελεσματικά κάθε σπουδαίο αθλητή που χάνει θα πρέπει να αποτελεί παράδειγμα για κάθε μπασκετικό οργανισμό της Ευρώπης.

Μη βιαστείτε να μου πείτε πως έχει τους απαραίτητους πόρους για να το κάνει. Ο Doncic δεν αγοράστηκε αλλά φτιάχτηκε και στηρίχτηκε όπως άλλωστε συνέβη και με τον Mirotic, ο Llull ακριβώς το ίδιο, για να φτάσουμε στο σήμερα ακόμα και ο τωρινός ηγέτης, ναι για τον Αργεντινό κοντορεβυθούλη μιλάω, δεν στοίχισε πολλά. Για να μη μιλήσω για περιπτώσεις σαν του Garuba ή του Deck.

Η Real φροντίζει να έχει συνέχεια, στηρίζοντας με ευλάβεια τον προπονητή και το πλάνο του και φυσικά φροντίζοντας να αγοράζει και κυρίως να διατηρεί και κάποιους ακριβοπληρωμένους stars.

Δεν υπάρχει μαύρο ή άσπρο στο πως να δομήσεις μια ομάδα. Οι άνθρωποι της “Βασίλισσας” έχουν επιλέξει να ακολουθήσουν ένα συνδυασμό επένδυσης σε φτασμένους και ταλέντα και η επιτυχία τους είναι αδιαμφισβήτητη.

Παραπάνω “έχρισα” ηγέτη της φετινής έκδοσης της ομάδας του Laso τον δαιμόνιο Campazzo, αλλά τώρα που το σκέφτομαι, πως γίνεται να υποτιμήσω τον Randolph με το all around παιχνίδι του που δηλώνει πάντα “παρών” στα δύσκολα ή πως να μη μετρήσω τη συνεισφορά του τεράστιου, ναι φίλες και φίλοι όσο και να μην τον γουστάρετε είναι, Rudy που όταν το πράγμα ζορίζει είναι πάντα εκεί σε άμυνα και επίθεση.

Δεν παρέλειψα να αναφέρω τον απολαυστικό Llull, αλλά όπως και να το κάνουμε μετά το χιαστό δεν είναι ο ίδιος, ή καλύτερα δεν είναι το ίδιο κυριαρχικός αλλά παραμένει σπουδαίος και δεν του είναι δύσκολο να κρίνει τη μοίρα ενός παιχνιδιού.

Είναι τόσο ουσιαστικά βαθύ το ρόστερ των Μαδριλένων που όπως είχε σχηματοποιήσει , όπως μόνο αυτός μπορεί, ο @lostgps – o coach Laso – κάνει την πιο ισορροπημένη διαχείριση υλικού από οποιονδήποτε άλλο συνάδελφό του. Η Ρεάλ έχει τους πιο “star material” ρολίστες της διοργάνωσης.

Δεν είναι καλά ο Randolph; Μπαίνει ο Thompkins και αυξάνει το πλάτος του γηπέδου με το σουτ του και το αποτελεσματικότατο παιχνίδι με πρόσωπο.

Ψάχνει άμεσα σκορ; Ρίχνει στο παρκέ τον Carroll που μπορεί να σε σκοτώσει εκτελώντας πίσω από το screen χωρίς να κουνηθεί τρίχα από τη χωρίστρα του.

Δε δουλεύουν οι συνεργασίες και αντίπαλη άμυνα έχει διαβάσει όλες τις δράσεις μακριά από την μπάλα; Έρχεται ο Causeur και παίρνει αβίαστα τον αριστερό διάδρομο και τελειώνει γλυκά τις φάσεις.

Έχει μπλεξίματα ο Tavares με τα overplay και οι αντίπαλοι παίζουν με βάθος άμυνα στο PnR για να κλείσουν τη λόμπα; Έρχεται ο Mickey να βγάλει ενέργεια και προσωπικές φάσεις κοντά στο καλάθι.

Χρειάζεται ο coach κάποιον να κυνηγήσει τον καλύτερο κοντό των αντιπάλων; Ο Taylor είναι πάντα εκεί σε ρόλο εξολοθρευτή και φυσικά υπάρχει και ο Deck που με τα κοψίματα του και το post παιχνίδι του θα δώσει πόντους χαμηλού ρίσκου και θα βοηθήσει πολύ και στην άμυνα και στο reebound.

Ακόμα και οι Reyes και Mejri είναι 2 πολύπειροι ψηλοί με ποιότητα που οικονομικά μπορούν να προσφέρουν λύσεις και ανάσες ενώ υπάρχει και ο Laprovitola, που μπορεί να μην κάνει ανάλογες εμφανίσεις με αυτές στην Badalona αλλά μπορεί να δώσει ανάσες στον Campazzo και φυσικά υπάρχει και ο πιτσιρικάς Garuba που όποτε κλήθηκε να βοηθήσει έδειξε έτοιμος.

Καταλαβαίνετε λοιπόν πόσες λύσεις έχει και για πόσα διαφορετικά προβλήματα ο coach Laso. Όμως και ο ίδιος έχει βάλει το χέρι του, παρουσιάζοντας μια ομάδα με εξαιρετική ροή στο παιχνίδι της και plays που μπορούν να εκμεταλλευτούν ότι μπορεί να δώσει κάθε ένας από τους παίχτες του ρόστερ.

Η ροή, ή flow όπως το αναφέρουν οι ειδικοί, είναι το σπουδαιότερο χαρακτηριστικό αυτής της ομάδας. Το δεύτερο είναι η ταχύτητα εκτέλεσης των διάφορων δράσεων, αποτέλεσμα της τέλειας χημείας που έχει χτίσει με τα χρόνια και τρίτο η δυνατότητα που παρέχει ο coach Laso στους παίχτες του να έχουν εναλλακτικές και να τις προσαρμόζουν ανάλογα με τις εκάστοτε συνθήκες.

Είναι αριστουργηματικός ο τρόπος με τον οποίο παρουσιάζονται οι διάφορες εναλλακτικές δράσεις στο παιχνίδι της Real και το κάνει ακόμα εντυπωσιακότερο αν αναλογιστούμε σε τι ρυθμό παράγεται. Η πρωταθλήτρια Ισπανίας ανεβάζει διαχρονικά ψηλά τις κατοχές (plays) στο παιχνίδι της (82.2 φέτος) και μεγάλο μέρος του playbook της αναλώνεται σε δράσεις με screen μακριά από την μπάλα (floppy) για να εκτελέσουν πίσω από το screen οι Carroll – Rudy κατά κύριο λόγο. Δεν είναι λίγες οι φορές που μετά από αμυντικό rebound ο coach Laso δίνει την μπάλα να την κατεβάσει ένας εκ των Randolph (συνήθως), Mickey για κάποιο early post ή ακόμα και με τον Deck σε set συνθήκες.

Το τρίποντο αποτελεί κυρίαρχο τρόπο απειλής της Ισπανικής ομάδας και είναι δεύτερη σε χρήση του σουτ των τριών πόντων με 44.6% (!) των επιθέσεων της να εκφράζονται πίσω από τη γραμμή των 6,75μ. Ενδεχομένως το 38.7% που έχει να φαίνεται απλά συμπαθητικό αλλά αν το αναλογιστούμε στο σύνολο των προσπαθειών δεν είναι καθόλου άσχημο. Παρουσιάζει βέβαια ακόμα μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα στα σουτ 2pt με 56% και έτσι δικαιολογείται και το 3ο σε όλη τη διοργάνωση ORAT (103) αλλά και οι περίπου 85 πόντοι που πετυχαίνει ανά αγώνα. Ένα ακόμη σημείο στο όποιο αξίζει να σταθούμε είναι οι παίκτες οικονομίας που διαθέτει το ρόστερ της “Βασίλισσας”.

Ο Causeur με 7.5 ppg (Usg% 19.5, eFG% 65) ενώ ιδιαίτερα αποτελεσματικοί είναι και οι Rudy με 8.1 ppg (Usg% 18.4, eFG% 56), Deck με 7.4 ppg (Usg% 17.7, eFG% 49) και ο Taylor με 4.8 ppg (Usg% 13, eFG% 56). Παίχτες κλειδιά του rotation, που είναι αρκετά παραγωγικοί χωρίς να θέλουν πολλές μπάλες, είναι κάτι παραπάνω από απαραίτητοι σε κάθε ομάδα. Ακόμα όμως και όσοι έχουν αρκετά την μπάλα στα χέρια είναι πολύ αποτελεσματικοί. Ενδεικτικά οι δύο Αμερικανοί Power Forward: Randolph 13.7 ppg (Usg% 22.5, eFG% 66) και Thompkins 10.8 ppg (Usg% 22, eFG% 64) ηγούνται και προσφέρουν πόντους στην επίθεση και ακολουθούν ο Campazzo με 9.9 ppg (Usg% 23, eFG% 49) και Carroll με 7.5 ppg (Usg% 26, eFG% 56).

Μια ακόμη σημαντική παράμετρος της εύρυθμης επιθετικής λειτουργίας των “blancos” είναι η αναλογία AST/TO που αγγίζει το 1.6 και την φέρνει στην 1η θέση της κατηγορίας μαζί με τον ΠΑΟ.

O τρόπος παιχνιδιού της Ρεάλ, με τα πολλά screen μακριά από την μπάλα και τη διαρκή κίνηση ευνοεί τη δημιουργία (περίπου 20 assists ανά αγώνα) με αποτέλεσμα το 57% των πόντων της να προέρχονται από assists. Αν και μόνο ο Campazzo μπορεί να θεωρηθεί ελίτ δημιουργός (7 apg) και είναι αυτός που ταΐζει με συνέπεια τους Randolph (42 φορές), Tavares (38) και Deck (31) δημιουργώντας 3 από τα πιο πολυεμφανιζόμενα δίδυμα δημιουργού – παραλήπτη της διοργάνωσης, ο Laso παίρνει αξιόλογη δημιουργία και από τους Llull (3.5 apg), Rudy (2 apg), Laprovitola (3 apg).

Βέβαια μπορεί ο, μετρ της δημιουργίας από το low post, Ayon πλέον να βρίσκεται στην Αγία Πετρούπολη αλλά τόσο ο Randolph όσο και ο Deck παρέχουν σε ικανοποιητικό βαθμό μια κάποια κάλυψη του κενού του.

Όπως ίσως να έχω ξαναγράψει, η assist δεν αποτελεί μόνο ευθύνη του πασέρ αλλά και του παραλήπτη. Οι σωστά συγχρονισμένες κινήσεις και τα πολλά backscreens και pindowns που εφαρμόζει στα plays του ο coach Laso, δίνουν επιλογές και ανοιχτές γραμμές πάσας στους χειριστές του και όχι μόνο.

Πάμε όμως να δούμε τι ακριβώς συμβαίνει στο παρκέ:

Ακολουθούν 4 περιπτώσεις όπου ουσιαστικά τρέχει το ίδιο play με διαφορετικές καταλήξεις. Είναι μια κλασσική FLOPPY δράση που τρέχει ο coach Laso κυρίως με Rudy αποδέκτη του pindown και τοποθετώντας την μπάλα στα χέρια ενός εκ των Causeur – Deck στην κορυφή της ρακέτας με σκοπό ο έτερος κοντός να αποτελέσει δόλωμα για την άμυνα κινούμενος προς την αντίθετη κατεύθυνση.

Στο πρώτο παράδειγμα ο Causeur παίρνει την μπάλα στη κορυφή μετά από το handoff με το Mickey. Ο Llull έχει κάνει κίνηση στο low post τραβώντας σε deny τον Balbay και είναι εκεί για να δώσει backscreen στο Reyes που δίνει pindown στον Rudy. Ταυτόχρονα ο Mickey κατεβαίνει και αυτός χαμηλά και δείχνει να κάνει κίνηση για να σκρινάρει Llull που κινείται ήδη προς το τρίποντο. Όλα τα λεφτά όμως είναι ο τρόπος που διαχειρίζεται ο Rudy το σκριν που δέχεται και ενώ ο Simon τον περιμένει στις 45^ο, αυτός κάνει μια μικρή προσποίηση και βγαίνει στη γωνία όπου και εκτελεί και ευστοχεί.

Πάλι η μπάλα είναι στην κορυφή στην κατοχή του Causer, όμως αυτή τη φορά ο Rudy ξεκινάει την κίνησή του από την αντίθετη πλευρά. Με τον Simon να παίζει άρνηση προσπαθεί με τη βοήθεια του Reyes να απελευθερωθεί. Πάλι ο Llull κάνει κίνηση ακριβώς κάτω από το καλάθι προσποιείται δισταγμό ως προς την κατεύθυνσή του περνάει τελικά με αντίστροφη κίνηση από του Rudy. Τελικά ο Rudy γίνεται αποδέκτης της μπάλας προσποιείται και εκτελεί. Έστω και αν αστόχησε το σουτ βγήκε. Επίσης υπήρχε και η επιλογή Llull στην απέναντι πλευρά.

Ανάλογη διάταξη αλλά αυτή τη φορά Campazzo και Llull σκρινάρονται μεταξύ τους και κινούνται στις αντίθετες πλευρές από τις αρχικές τους, ο Deck βλέπει το κόψιμο στη ρακέτα του Thompkins, και έρχεται το εύκολο καλάθι. Μια ακόμη επιλογή είναι ο Campazzo στις αριστερές 45^ο τον οποίο έχει αφήσει ο Larkin για να κλείσει στη βοήθεια.

Ο Tavares αλλάζει την μπάλα χέρι με χέρι με Deck o Rudy παίρνει το pindown, Voightman – Hines δεν επικοινωνούν σωστά ο πιτσιρικάς Garuba ξεχασμένος καρφώνει ολομόναχος. Η ικανότητα του Deck στα 2 τελευταία παραδείγματα να διαβάσει τη φάση είναι στοιχείο που κάνει τη διαφορά.

Επειδή όμως μιλάμε για Ισπανική ομάδα δε γίνεται να μην κάνουμε αναφορά στο Spain PnR. H Ρεάλ δεν το χρησιμοποιεί τόσο στην καθαρή μορφή του αλλά τρέχει μια παραλλαγή του με στόχο να βγει ελεύθερο σουτ.

Ο Causeur στήνεται στην πλάτη του Tavares που δίνει σκριν στον Campazzo και κάνει ένα slip προς το 3πτ. Ο Αργεντινός PG κάνει το drive, o θηριώδης Center από το Πράσινο Ακρωτήριο ρολάρει τραβώντας τη βοήθεια του Cohen και η μπάλα φτάνει στον αμαρκάριστο στην αγαπημένη του γωνία Randolph.

Εδώ ίδιο play με το Llull να κάνει screen the screener στον Mickey και ο Laprovitola να παίρνει διάδρομο και να κάνει το Kick out στον Reyes που ευστοχεί.

Ανέφερα παραπάνω ότι η Ρεάλ κινείται διαρκώς και δουλεύει αρκετά τα backscreens των κοντών της για να βγάλουν ελεύθερους τους PF κοντά στο καλάθι.

O Deck έχει σαν δυνατό σημείο το παιχνίδι με πλάτη και εδώ ο coach Laso στέλνει τον Causer να δώσει screen στην πλάτη του παίχτη που μαρκάρει τον Deck για να τον βγάλει σε πλεονεκτική θέση στο ζωγραφιστό.

Ίδιο πλάνο αυτή τη φορά με τον Taylor στο ρόλο του screener και τον Thompkins να κόβει στη ρακέτα και να κερδίζει το φάουλ. Σε όλες αυτές τις δράσεις με τα πολλά σκριν μακριά από την μπάλα στόχος της επίθεσης είναι να μπερδέψει την άμυνα και να την οδηγήσει σε αλλαγές. Με τον ίδιο στόχο τρέχει και το παρακάτω curl για τον Carroll. O Deck βγαίνει από σκριν του Thompkins, ακολουθεί ο Αμερικανός SG μετά από ένα ακόμα σκριν. Η άμυνα της CSKA αντιδρά σωστά βέβαια και χαλάει τη ροή.

<Curl>

Η ροπή στο 3πτ όπως έγραψα και στην αρχή είναι έντονη. Οι 2 PF, Randolph και Thompkins, των Μαδριλένων έχουν προεξάρχοντα ρόλο στο πλάνο αφού έχουν τρομερή έφεση στο 3πτ. Πάμε να δούμε τον έναν από τους τρόπους με τους οποίους ο coach Laso τους βγάζει σε θέση βολής.

Ίδιο play και στις δύο περιπτώσεις με τον Causeur στην πρώτη να δείχνει ότι θα δώσει backscreen στον Randolph, αυτός να κάνει μια προσποίηση με αποτέλεσμα ο Cohen να “τσιμπήσει” και ο Αμερικανός PF της Ρεάλ να εκτελέσει μετά το pindown screen από τον Tavares. Στη δεύτερη περίπτωση ο Rudy αντικαθιστά το Γάλλο και ο Thompkins βρίσκει ένα ελεύθερο 3πτ από τις 45º.

Για να κλείσω το κομμάτι της Μαδριλένικης επίθεσης πρέπει να σας παρουσιάσω και τις Pick ‘n’ Roll δράσεις που τρέχουν κυρίως οι Campazzo – Llull με Tavares. Ο coach Laso προτιμά μια απλωμένη διάταξη ώστε να είναι μια κατάσταση 2 εναντίον 2 όπως φαίνεται στο παρακάτω παράδειγμα.

Όμως δεν φτάνει μόνο η επίθεση για να καθιερωθείς στην κορυφή. Η άμυνα σου πρέπει να σε καλύπτει και κυρίως να σου δίνει τη δυνατότητα να επιβάλεις το ρυθμό σου. Και στον τομέα αυτό η Ρεάλ παίρνει πολύ καλό βαθμό. Είναι 5η σε Drat (94.2) και επίσης 4η στο True Rebounding Ratio.

Βασικός πυλώνας της αμυντικής λειτουργίας των Ισπανών αποτελεί ο Ταβάρες που είναι ο κύριος υπεύθυνος για τα περίπου 4 κοψίματα ανά αγώνα που έχει να παρουσιάσει η ομάδα του. Όταν αυτός βρίσκεται στο παρκέ οι υπόλοιποι δουλεύουν με σκοπό να οδηγήσουν τους αντιπάλους τους πάνω στο θηρίο από το νησί Μάιο (ένα από τα 9 κατοικήσιμα νησιά) στο σύμπλεγμα νησιών του Πράσινου Ακρωτηρίου στον Ατλαντικό. (Έχετε ποτέ σκεφτεί – πόσο πιθανό είναι να βγει ένας τέτοιος παίκτης από εκεί;)

O μεγάλος διασκελισμός και τα μακριά άκρα του επεκτείνουν την έκταση της δράσης του και κυρίως καλύπτουν τα περισσότερα από τα ρήγματα που τυγχάνει να δημιουργηθούν. Αν δε με πιστεύετε ρίξτε μια ματιά στα παρακάτω gifs.

Όπως όλες οι ομάδες της κορυφογραμμής της Euroleague αποφεύγει τις πολλές αλλαγές και το πλάνο της στηρίζεται αρκετά στον έλεγχο και στον περιορισμό των χώρων δράσης της επίθεσης.

Στο screen πάνω στην μπάλα συνήθως οι Μαδριλένοι επιλέγουν να αμύνονται με ice και να απαγορεύουν στο χειριστή να φέρει την μπάλα στο καλό του χέρι και να τον καθοδηγήσουν εκεί ακριβώς που τους βολεύει όπως ακριβώς φαίνεται και εδώ.

<ICE>

Παίχτες σαν τον Campazzo και τον Taylor πιέζουν την μπάλα και αναλαμβάνουν συνήθως τις ειδικές αποστολές και το απαιτητικότερο μαρκάρισμα. Όλη η ομάδα δίνει ιδιαίτερη έμφαση στο πως θα τοποθετήσει τα κορμιά της σε συνθήκες άμυνες.

Εδώ για παράδειγμα ο Campazzo αρνείται με μανία το hand off στον James και κερδίζει επιθετικό φάουλ.

Eνώ στο δεύτερο κάνει το ίδιο στον Hackett με αποτέλεσμα ο Bolomboy να οδηγηθεί σε μια δύσκολη πάσα που καταλήγει σε λάθος.

Ακολουθεί ο τρίτος σημαντικός άξονας της αμυντικής λειτουργίας των “blancos” o Rudy, που δίνει μάχη να βγει μπροστά από τον Avdija για να μη του δώσει το πλεονέκτημα και τελικά τον οδηγεί στο λάθος ενώ σε μια παρόμοια φάση αυτός αρνείται τον Kuric ενώ την ίδια στιγμή ο Campazzo παίζει deny τον Delaney με αποτέλεσμα μια πάσα μεγάλης απόστασης που οδηγεί στο κλέψιμο του Taylor.

Οι παίχτες του Laso γενικά εφαρμόζουν αρκετές αρνήσεις και προσπαθούν να σπάσουν τα σκριν περνώντας από μπροστά, ειδικά οι Campazzo – Llull και Rudy. Παίζουν με υψηλή ενέργεια και συγκέντρωση αν και σπάνια απλώνουν την άμυνα τους μακριά από το τρίποντο και δε ρισκάρουν αρκετά με double teams. Προσπαθούν να διατηρούν τις αποστάσεις τους και να έχουν βοήθεια κυρίως από τη δυνατή πλευρά.

Νομίζω ότι αρκετά σας κούρασα με όλα αυτά.

Αν έπρεπε να συνοψίσω όλα τα παραπάνω σε μια παράγραφο, θα έλεγα πως ο coach Laso έχει φτιάξει ένα σύνολο χάρμα οφθαλμών, με αξιοζήλευτη χημεία και αυτοματισμούς που το κάνουν απρόβλεπτο και ευπροσάρμοστο. Πάνω από όλα όμως μας προσφέρουν ένα καταπληκτικό μπάσκετ.

Αν υπήρχε βραβείο ο Νόμπελ μπασκετικής χημείας ομάδας ο Senior Pablo θα το είχε πάρει ήδη.

(Όλα τα στατιστικά συλλέχθηκαν από το overbasket.com)