(Σημείωση το κείμενο είναι συνέχεια του «Μια καρδιά ποτέ δεν παραλογίζεται»)
Η μικρή παραθαλάσσια καφετέρια είχε ελάχιστα τραπέζια, αλλά η θορυβώδης παρέα στην δεύτερη σειρά είχε αποσπάσει τα βλέμματα – περισσότερο και από το υπέροχο θέαμα των μικρών ιστιοπλοϊκών με τα πολύχρωμα πανιά – που έδιναν κίνηση στο βάθος του ορίζοντα. Ο σερβιτόρος άφησε δύο ακόμα μπύρες στο τραπέζι και μάζεψε τα άδεια ποτήρια κοιτώντας τους με απορία και με ένα ανεπαίσθητο μειδίαμά στα χείλη. Ο ενθουσιασμός του “νεαρού” που περιέγραφε με γκριμάτσες και κινήσεις παντομίμα στην υπόλοιπη παρέα θύμιζαν κάτι από stand up comedy.
– «Όπως ακριβώς σας το περιγράφω έγινε. Έχω μπεί από το πρώτο δευτερόλεπτο που άνοιξε το online. Περίμενα με αγωνία να ανοίξει η οθόνη και ξαφνικά χτυπάει το κουδούνι ένας courier. Τον βλέπω από το παράθυρο και λέω ρε φίλε δεν γίνεται αυτό το πράγμα… τώρα ήρθες; Και ενώ τρέχω να του ανοίξω πιάνω με την άκρη του ματιού μου να ανοίγει η σελίδα!! Ωωωωπ φρενάρω απότομα κάνω μεταβολή 180 μοιρών και βουτάω πάνω από τον καναπέ με τεχνική παρκούρ που μόνο εγώ γνωρίζω και κλείνω εισητηριάκι για ΚΑΟΥΝΑΑΣΣΣ με στυλ μοναδικό! Μόνο που έμεινα εκεί μετά ακίνητος για κανένα 20 λεπτό γιατί κάτι έγινε και με τσίμπησε η μέση μου. Τι να μου πείτε…» η μισή παρέα ξέσπασε σε γέλια και η άλλη μισή σε αποδοκιμασίες αλλά ο Αστέρης δεν έχασε καθόλου την ψυχραιμία του και συνέχισε.
– «Έτσι είναι κυρίες και κύριοι η ενασχόληση με τον ΘΡΥΛΟ θέλει θυσίες και αυταπάρνηση. Ευτυχώς που η ομαδάρα φέτος μας έχει δώσει τόσες χαρές γιατί θα ήταν αμαρτία να με πιάσει η μέση μου για οποιονδήποτε άλλο λόγο» Ο Λάμπρος δεν μπορούσε να αφήσει την ευκαιρία να πάει χαμένη και τσίγκλησε τον Αστέρη για την ελλιπή φυσική του κατάσταση.
– «Γκούχου γκούχου… ναι, αφενός μπορώ να σκεφτώ ένα καλό λόγο να σε πιάσει η μέση σου αλλά δεν είναι της παρούσης να το συζητήσουμε… χεχεχε. Αφετέρου όταν σου λέω έλα στο γυμναστήριο να δουλέψεις λίγο ραχιαίους όλο κουρασμένος είσαι και έχεις την επόμενη ημέρα πρωινό ξύπνημα».
– «Τι να κάνουμε που κάποιοι δουλεύουμε σε εργοτάξια Κε Λάμπρο μας και δεν είμαστε golden boys σαν και του λόγου σου!» ανταπάντησε ο Αστέρης χασκογελώντας. Ο Λάμπρος όμως δεν είχε πει την τελευταία του λέξη.
– «Ναι αλλά ποιος έχει πάει στο Κάουνας για να φτιάξει δημόσια έργα και γνωρίζει τα κατατόπια; Ο ταπεινός ορκωτός που δουλεύει 12ωρα και παρόλα αυτά βρίσκει χρόνο και για γυμναστήριο ή ο αρχιμάνατζερ της κατασκευαστικής που κόβει βόλτες ανά την Ευρώπη κάθε λίγο και λιγάκι; Οεεεοοοοεεεεοοο;» ο Λάμπρος τον κοιτούσε και περίμενε αντιδράσεις αλλά ο φίλος του ήταν αρκετά ευφυής για καταλάβει ότι είχε χάσει αυτόν τον γύρο πειράγματος.
– «Τουλάχιστον έχεις καλή παρέα στα διαρκείας όσο λείπω αφού το εισιτήριο μου το παίρνει η Σοφία και έρχεται και ο Αριστείδης σε κάποια ματς» είπε ο Αστέρης και του έκλεισε το μάτι συνωμοτικά.
Ο Αριστείδης δεν πολύ πρόσεχε την συζήτηση γιατί το βλέμμα του ήταν προσηλωμένο πάνω στην Σοφία. Ήταν αντικειμενικά όμορφη με μια αίσθηση εσωτερικής αρμονίας και αυτοπεποίθησης να αντανακλά στην εμφάνισή της. Η λάμψη στα καστανόμαυρα μάτια της απέπνεε ευγένεια και ευαισθησία κάτι που το είχε διαπιστώσει ο ίδιος στις συναντήσεις μαζί της μετά την αρχική τους γνωριμία στο Βελιγράδι. Το χαμόγελό της ήταν γεμάτο ζεστασιά και κάθε φορά που γελούσε δεν μπορούσε να πάρει τα μάτια του από πάνω της. Τα λαμπερά μαύρα της μαλλιά έπεφταν απαλά γύρω από τους ώμους της, με ένα στυλ που την κολάκευε. Ενώ το πρόσωπό της έχει αρμονικά χαρακτηριστικά, με λεπτές γραμμές και μια αίσθηση φυσικού μακιγιάζ που τόνιζε την ιδιαίτερη γοητεία της.
– «Αριστείδη που ταξιδεύεις πάλι;» του είπε με φανερή διάθεση να τον πειράξει
– «Σκεφτόμουν κάτι πολύ… φιλοσοφικά ενδιαφέρον και απορροφήθηκα» απάντησε κοιτώντας γύρω του αδιάφορα ώστε να μην αποκαλυφθούν οι ενδόμυχες σκέψεις του. Και συνέχισε.
– «Αφού όμως μιλάτε για Κάουνας να σας ενημερώσω ότι είναι μια πράσινη πόλη με αρκετά πάρκα πολλά μουσεία, γκαλερί τέχνης, θέατρα και κινηματογράφους που προσφέρουν πολιτιστικές εκδηλώσεις και εκθέσεις. Το είχα επισκεφθεί πριν από αρκετά χρόνια για να μιλήσω σε ένα φιλοσοφικό συμπόσιο»
– «Ναί αλλά γιατί δεν μας ακολουθείς φέτος; Θα μπορούσες να γίνεις ένας καταπληκτικός ξεναγός» είπε με παράπονο η Σοφία
– «Θα το ήθελα αλλά έχω κάποιες σημαντικές υποχρεώσεις την Δευτέρα…» δικαιολογήθηκε ο Αριστείδης
– «Δικαιολογίες!! Έλα εσύ και θα σε πάμε εμείς πρωί πρωί στο Πανεπιστήμιο αγκαλιά με την κούπα!! Αφού το θέλεις τι το σκέφτεσαι έλα και θα σου βρούμε εμείς εισιτήριο για το γήπεδο» είπαν Αστέρης και Λάμπρος. Όμως ο Αριστείδης είχε πάρει την απόφαση του.
– «Ελπίζω να περάσετε υπέροχα και κυρίως να κατακτήσει ο Ολυμπιακός το τρόπαιο γιατί νομίζω ότι το αξίζει με όσα λίγα καταλαβαίνω και είδα φέτος. Θα πρέπει όμως να σας αποχαιρετήσω γιατί έχω ένα reunion απόψε το βράδυ με έναν παιδικό φίλο που έχω να δω πολλά χρόνια και έχω δρόμο» έριξε ένα τελευταίο βλέμμα στην Σοφία άφησε ένα χαρτονόμισμα πάνω στο τραπέζι εν μέσω διαφωνιών για το ποιος θα πληρώσει τα ποτά χαιρέτησε την υπόλοιπη παρέα και έφυγε.
Reunion
Ο δρόμος προς τον Βαρνάβα ήταν γεμάτος στροφές και φτάνοντας μετά από αρκετή ώρα οδήγησης στην πόρτα της έπαυλης είχε κάπως ζαλιστεί. Χτύπησε το κουδούνι και του άνοιξε μια νεαρή κοπέλα η οποία όρμησε πάνω του και τον αγκάλιασε.
– «Θείε! Τι ευχάριστη έκπληξη πόσο χαίρομαι που σε βλέπω» αναφώνησε γεμάτη νεανικό ενθουσιασμό
– «Αντωνία τι κάνεις εδώ δεν έχεις εξεταστική σε λίγες ημέρες στο Πανεπιστήμιο; Τι κάνει η Οξφόρδη παραμένει πολυάσχολη και πνευματώδης όπως την άφησα;»
– «Ακόμα και τώρα τόσα χρόνια μετά Θείε οι καθηγητές μου αναφέρουν το όνομα σου. Να ξέρεις ότι οι εργασίες και τα βιβλία σου παραμένουν σημεία αναφοράς» του είπε δίνοντας του ένα πεταχτό φιλί στην πυκνή του γενειάδα.
– «Πότε επιτέλους θα ξυρίσεις αυτά τα μούσια Θείε είσαι χειρότερος και από Χίπστερ. Σε χαιρετώ όμως γιατί πρέπει να πεταχτώ έξω για να δω ένα φίλο. Σε περιμένουν μέσα πίσω στον κήπο» του είπε και έκανε να φύγει χαμογελώντας…
– «Φίλος εεε… χμμμ έτσι εξηγείται η απρόσμενη σου παρουσία εδώ! Εσύ δεν θέλεις να ξεκολλήσεις από την Αγγλία τι συμβαίνει ανιψιά;» της είπε περιπαικτικά.
– «Τίποτα σοβαρό Θείε… απλά ένας φίλος. Είναι καλό παιδί ίσως κάποια στιγμή στον γνωρίσω» του απάντησε αποφεύγοντας να τον κοιτάξει όμως στα μάτια.
– «Μάλιστα…. Έρως εν τοις αμηχάνοις ευπορώτατος καλά τα έλεγε ο Ευριπίδης» της απάντησε και προχώρησε προς το βάθος του σπιτιού όπου και βγήκε στον κήπο. Το θέαμα που αντίκρισε τον έκανε να χαμογελάσει καθώς ο αδερφός του ο Ανδρέας ήταν κατακόκκινος και προσπαθούσε να μετακινήσει έστω και ελάχιστα το χέρι του μεγαλόσωμου αντιπάλου του σε έναν κατά τα άλλα ανούσιο αγώνα bras de fer. O θηριώδης πάνω από 2 μέτρα αντίπαλος του Ανδρεά με το ένα χέρι κέρδισε τον αγώνα και με το άλλο αγκάλιασε τον Αριστείδη φωνάζοντας δυνατά «Άριιιιιι…. ρε παλιό-φιλόσοφε πόσα χρόνια έχω να σε δώ;» Σηκώθηκε πάνω και τον έσφιξε με δύναμη στην αγκαλιά του.
– «Σιγά βρε Θάνο θα με συνθλίψεις δεν είμαστε όλοι από σίδερο όπως εσύ. Τι ευχάριστη έκπληξη μόλις με ενημέρωσε ο Ανδρεάς ότι είσαι Ελλάδα και θέλεις να μας δεις δεν έβλεπα την ώρα να βρεθούμε. Πως είσαι συνεχίζεις να ταξιδεύεις τον κόσμο και να διοργανώνεις festival μουσικής η αποσύρθηκες;»
– «Χρόνια και ζαμάνια guys.. έχω να έρθω Ελλάδα σχεδόν 25 χρόνια από τα late 90s. Δουλειά και κραιπάλες με έχουν κρατήσει μακριά αλλά θυμάμαι πάντοτε με γλυκεία ανάμνηση τα εφηβικά μας καλοκαίρια που περνούσαμε μαζί στην κατασκήνωση».
Η βραδιά συνεχίστηκε με ιστορίες εκατέρωθεν όπου ο ένας ενημέρωνε τον άλλον για τα όσα συνέβησαν τα χρόνια που είχαν χάσει επαφή. Ο Ανδρεάς μίλησε όπως πάντοτε για τις δουλειές και τις πολιτικές του αναζητήσεις, ο Αριστείδης για το πανεπιστήμιο και το φιλοσοφικό του έργο και ο Θάνος για τις 3 δεκαετίες παραγωγής μουσικής σε διάφορα Studio ανά τον κόσμο και τις εκατοντάδες συναυλίες που έστησε και τους καλλιτέχνες που γνώρισε από κοντά.
– «Μικ Τζαγκερ, Μαντόνα, Μετάλικα, Μειντεν όλοι καλά παιδιά είναι αρκεί να βρείς το κουμπί τους» έλεγε ο Θάνος που πρόσθετε και μια σκανδαλιστική backstage ιστορία για τον καθένα από αυτούς γελώντας ή και βρίζοντας ανάλογα με την ιστορία.
– «Εντάξει έπινες σφηνάκια με την ημίγυμνη Μαντόνα σιγά τα ωά ρε Θάνο. Εδώ ο φίλος σου ο Αριστείδης έγινε γαύρος στα γεράματα αχαχαχαχαχα ακούς ρε συ!!!» ο Ανδρεάς εξιστόρησε την ιστορία πως ο αδερφός του ανακοίνωσε ότι θα πήγαινε στο Βελιγράδι για να δεί τον Ολυμπιακό τον προηγούμενο Μάιο «Δυστυχώς για τον όψιμο γαύρο μας ο Μίσιτς τους έστειλε σπίτια τους χωρίς τρόπαιο χοχοχχο. ΜΟΝΟ ο εξάστερος Θάνο μας εκπροσωπεί όπως πρέπει εκτός Ελλάδας. Βέβαια επειδή δεν μασάει ο Ανδρέας από τέτοια παραμύθια έμαθα ότι ο βασικός λόγος της γαυροποιησης του είναι μια νεαρά κυρία…». Ο Αριστείδης ένιωσε να ανοίγει η γη κάτω από τα πόδια του…
– «Συγνώμη τι είναι αυτά που λές… ποια κυρία…»
– «Άσε αδερφούλη! Σε είδα στην τηλεόραση στο γήπεδο δίπλα δίπλα με μια μελαχρινή… ο καμεραμαν έκανε καλή δουλίτσα και σε εντόπισα. Πως να σε έχανα δηλαδή με τέτοια γενειάδα! Αχαχαχαχαχα… Τώρα θα τα ξεράσεις όλα μίλα!» Ο Θάνος γέλασε δυνατά και τον παρότρυνε
– «Έλα Αρι πες τι παίζει;»
– «Μην τον ακούς Θάνο ο Ανδρεάς παραλογίζεται…ως συνήθως, είναι απλά μια φίλη» είπε, όμως ένιωσε ότι τελικά δεν απέφυγε να κοκκινήσει από ντροπή για την εξέλιξη της κουβέντας.
– «Μην γίνεσαι μαλάκας τώρα 60 χρονών μαντράχαλος. Πέστα όλα εδώ παρουσία του Θάνου που χάρη σε αυτόν γίναμε όλοι άντρες!» είπε ο Ανδρεάς και ξέσπασαν όλοι στα γέλια.
– «Καταρχήν 59 μην κλέβεις παλιόγερε και κατά δεύτερον εγώ ήμουν κατά της ιδέας σας αλλά με παρασύρατε…» μονολόγησε αποφασιστικά. Ο Θάνος όμως δεν τον άφησε να ξεφύγει έτσι εύκολα.
– «Ναι Άρι… ότι πεις! Ακόμα θυμάται όλη η κατασκήνωση την περιπέτεια σου με την αχόρταγη ομαδάρχη… ρε σεις πως την έλεγαν;»
– «Όλγααααααα!» φώναξαν και οι τρείς του γελώντας μέχρι δακρύων.
– «Για πες τώρα για το νέο σου αίσθημα» συνέχισε ο Θάνος κλείνοντας το μάτι στον Ανδρέα που διασκέδαζε ολοένα και περισσότερο με την αμηχανία του αδερφού του.
– «Γνωριστήκαμε τυχαία πέρυσι στο Βελιγράδι.. είναι Marketing Director σε μια μικρή πολυεθνική βιοτεχνολογίας. Δημιουργικό πνεύμα, αναλυτική, επικοινωνιακή και μπασκετόγαυρος» είπε με έμφαση για να ενοχλήσει τον Ανδρεά. Ο Θάνος δεν μπόρεσε να συγκρατήσει τα γέλια του.
– «Ρε φίλε δεν σε ρωτήσαμε για το CV της αλλά από όσα μας είπες σίγουρα ενδιαφέρεσαι… χεχεχεχ» είπε ο Θάνος και τελείωσε το ποτό του. Μα πόσο πίνει αυτό το παλικάρι σκέφτηκε ο Αριστείδης που μετά βίας κατάφερνε 2 μπύρες στο τσακίρ κέφι.
– «Ναι… δεν ξέρω πως να το πω αλλά σίγουρα νιώθω διαφορετικά όταν είμαστε στον ίδιο χώρο. Βέβαια υπάρχει μεγάλη διαφορά ηλικίας και εγώ είμαι ένα ραμολιμέντο πλέον με θέματα υγείας… τι να πω. Υπάρχει άλλωστε κοινή αίσθηση πως οι σχέσεις με μεγάλη διαφορά ηλικίας αντιμετωπίζουν προκλήσεις. Οι εμπλεκόμενοι μπορεί να αντιμετωπίσουν δυσκολίες στην επικοινωνία, τις ανάγκες και τις προσδοκίες τους λόγω των διαφορών στην ηλικία, τη ζωή και την εμπειρία τους. Δεν το επιβεβαιώνουν 100% οι μελέτες αλλά…». Συνέχισε λίγο πιο χαμηλόφωνα ο Αριστείδης.
– «Ασε τις φιοριτούρες μικρέ και πες μας μπέσα την δάγκωσες την λαμαρίνα; Χαχαχαχα ποια είναι αυτή η κοπέλα να την χιλιο – ευχαριστήσω που έβγαλε από την πόρκα μιζέρια τον αδερφό μου!! Θάνο να το ξέρεις ο Αριστείδης μετά τον θάνατο της Αρετής δεν μίλησε ποτέ για τίποτε άλλο από αυτούς τους στωικούς Μάρκους Αουρέλιους, Σένεκες και κάτι άλλους απίθανους. Απίστευτο!!» ο Ανδρέας ήταν κατενθουσιασμένος και τα μάτια του έλαμπαν από χαρά. Όμως ο Αριστείδης δεν πτοήθηκε και συνέχισε.
– «Αυτό που με έχει συγκινήσει σε αυτή την παρέα – που και εξαιτίας της γνώρισα την Σοφία – είναι το πόσο αγαπούν τον Ολυμπιακό… Είναι ομολογουμένως κάπως… παράδοξες οι συνθήκες που τους γνώρισα, αλλά περνάω πολύ καλά μαζί τους αν και πολύ μεγαλύτερος. Βέβαια προς τιμήν τους η έννοια της αγάπης που προσδίδουν στον Ολυμπιακό είναι πραγματικά αγάπη χωρίς όρους και επιφυλάξεις! Όπως λένε και οι φοιτητές μου είναι φάση all in. Εεε η Σοφία είναι τέτοιο άτομο».
– «Και τι κάνεις εδώ μαζί μας ρε συ γιατί δεν είσαι μαζί της; Το βλέπεις σοβαρά;» τον ρώτησε ο Θάνος ο οποίος γέμιζε το ποτήρι του με μεγαλύτερη ταχύτητα από την ταχύτητα που περιστρέφει την μπάλα ο Ολυμπιακός του Μπαρτζώκα σκέφτηκε ο Αριστείδης ενώ ταυτόχρονα προβληματίστηκε για την σκέψη του. Σίγουρα η Σοφία θα γελούσε όμως με αυτή του την παρατήρηση.
– «Δεν… της έχω μιλήσει ακόμα… τι να της πω; Ναι γειά σου σε βλέπω ερωτικά; Δεν ξέρω εγώ από αυτά τα πράγματα μου είναι πολύ δύσκολα. Ακόμα και η συγχωρεμένη η Αρετή αυτή είχε πάρει την πρωτοβουλία για την σχέση μας. Οι στωικοί φιλόσοφοι ασχολήθηκαν με την έννοια της αγάπης, αν και με μια διαφορετική προοπτική σε σύγκριση με άλλες φιλοσοφικές σχολές. Για τους στωικούς, η αγάπη είχε σχέση με την ευγνωμοσύνη, την αρετή και την επιθυμητή σοφία».
– «Σοφία η επιθυμητή! Ορίστε το λένε και οι Στωικοί…» αναφώνησε ο Ανδρέας για να τον πειράξει. Ο Αριστείδης όμως συνέχισε ατάραχος.
– «Οι στωικοί είχαν μια κοσμοθεωρία που επικεντρωνόταν στον κόσμο ως μια ενότητα, και θεωρούσαν όλα τα πράγματα να είναι μέρος αυτής της ενότητας. Σύμφωνα με τους στωικούς, η αγάπη θα έπρεπε να επεκτείνεται σε όλη την ανθρωπότητα και τη φύση, αναγνωρίζοντας την κοινή μας προέλευση και την ενότητά μας. Ο Επίκτητος πχ, ένας σημαντικός στωικός φιλόσοφος, όρισε την αγάπη ως μια αρετή και ως μέσο για να επιτευχθεί ευδαιμονία. Σύμφωνα με αυτόν, η αγάπη προς τους άλλους θα έπρεπε να βασίζεται στην αποδοχή της φύσης και της πεποίθησης ότι οι άνθρωποι είναι μέρος της ίδιας κοινότητας. Εγώ σκέφτομαι με τέτοιους όρους… »
– «Αριστείδη αν μπορεί κάποιος να αναλύσει το ζήτημα της αγάπης είσαι εσύ και η αναλυτική σου σκέψη. Μην χάνεις χρόνο όμως για να μοιραστείς τα συναισθήματα σου – ποτέ δεν ξέρεις πως τα φέρνει η ζωή. Κάντο πριν το μετανιώσεις». Του είπε με ευθύτητα ο Θάνος.
– «Μια χαρά είσαι πήγαινε μίλα της… αχαχαχαχα δεν μπορώ ρε σεις ο Αριστείδης έγινε Κωνσταντάρας!!!» ο Ανδρεάς έδινε ρεσιτάλ στις διακοπές αλλά αυτή την φορά ο Θάνος δεν σιγόνταρε την πλακίτσα του.
– «Εγώ φιλαράκια, ας πούμε αποφάσισα να έρθω Ελλάδα μετά από τόσα χρόνια και να δω ανθρώπους που έχω επιθυμήσει καθώς δεν ξέρω αν θα μπορέσω να το ξανακάνω. Δυστυχώς μια πολύ επιθετική μορφή άνοιας με περιτριγυρίζει και είναι θέμα χρόνου να ξεχάσω τους περισσότερους από εσάς. Είχα κάποια ψευτο-συμπτώματα αλλά πλέον η κατάσταση εξελίσσεται. Οι γιατροί μου είπαν ότι απλά είναι θέμα χρόνου καθώς χτύπησε αρκετά μέλη της οικογένειας μου και κοιτάζω τώρα να εκμεταλλευτώ κάθε ευκαιρία που μου δίνεται.» είπε ο Θάνος και άφησε τους αδερφούς Εύλογους με ανοικτό το στόμα.
– «Συγνώμη.. Θάνο δεν γνωρίζαμε.» Ψέλλισε ο Ανδρέας απογοητευμένος.
– «Πώς προέκυψε αυτό Θάνο;» Ρώτησε ο Αριστείδης.
– «Είναι κληρονομικό το τσίμπησα από η μητέρα μου.. θεός συγχωρέστην την κυρά Μαρία»
– «Και πως το αντιμετωπίζεις; Σίγουρα δεν υπάρχει κάποια θεραπεία έχεις πάρει δεύτερη γνώμη;» τον ρώτησε ο Ανδρεάς προβληματισμένος.
– «Όχι δυστυχώς, μόνο κάποια φάρμακα που θα το καθυστερήσουν. Όμως είμαι okay με αυτό έχω συμβιβαστεί. Παιδιά δεν έχω, ούτε άλλες υποχρεώσεις, ευτυχώς δηλαδή γιατί με τα μυαλά που κουβάλαω..και την ζωή που κάνω… τέλος πάντων το έχω αποδεχθεί unconditionally που λέει και η Katy Perry»
– «Ποια είναι αυτή;» ρώτησε ο Ανδρεάς
– «Μια που υποστηρίζει ότι είναι καλλιτέχνης χεχεχε την είχα πελάτη πρόσφατα. Αλλά αν μιλάμε για πραγματική μουσική να πω ότι έχω εντυπωσιαστεί από μια Αυστραλιανή μπάντα τους Parkway Drive είναι στην γύρα από το 2000 αλλά τώρα τελευταία τα σπάνε! Για την ακρίβεια τα έσπασαν όλα στο Wacken… Αριστείδη σου προτείνω να ακούσεις το Vice Grip.» και ξεκίνησε να το σιγο-τραγουδά ενώ ξαναγέμιζε τα ποτήρια της παρέας.
«Get up, get up
One life, one shot, give it all you got
(Yeah, yeah, yeah) get up, get up
Keep the flame alive
Hope for the hopeless
A light in the darkness
Hope for the hopeless
You’ve got one life, one shot
Give it all you got”
– «Πολύ άγριοι για τα γούστα μου..» είπε ο Αριστείδης που χάζευε το βίντεο του τραγουδιού στο κινητό του όμως ταυτόχρονα ένιωθε το αλκοόλ και την μουσική να τον ξεσηκώνουν. Μακάρι όμως να τα δώσουν όλα την Παρασκευή οι παίκτες του Θρύλου και να σηκώσουν το τρόπαιο! Σκέφτηκε χεχεχε πόσο με έχουν επηρεάσει αυτά τα παλιόπαιδα…
– «Πότε θα ξαναβρεθείτε με την Σοφία;» ρώτησε ο Θάνος.
– «Από εβδομάδα ελπίζω… θα εξαρτηθεί και από την διάθεση της μετά το Final-4 στο Κάουνας που θα πάει με την υπόλοιπη παρέα».
– «Πότε φεύγει για Κάουνας το αντικείμενο του πόθου;» ρώτησε ο Θάνος
– «Τι σημασία έχει αυτό τώρα…φεύγει αύριο»
– «Στείλε της ένα μήνυμα τώρα ότι θα πας Κάουνας» είπε ο Ανδρέας ενώ σήκωνε το τηλέφωνο του και καλούσε την ιδιαιτέρα του CEO γνωστής αεροπορικής εταιρείας.
– «Καλησπέρα Ελένη… όχι δεν θέλω να ακυρώσω το γκολφ με τον Ευτύχη. Χρειάζομαι όμως επειγόντως να πάει κάποιος δικός μου στο Κάουνας. Ναι το ξέρω ότι είστε γεμάτοι το ζητάω προσωπικά ως χάρη. Αύριο το πρωί ναι, business class. Δεν με απασχολεί το κόστος. Ευχαριστώ, θα το παραλάβει ο αδερφός μου στο γκισέ στο αεροδρόμιο. Καληνύχτα» και έκλεισε το τηλέφωνο σε 30”.
– «’Έτοιμος! Αδερφούλη» είπε γελώντας με τον Θάνο που το διασκέδαζε με την ψυχή του.
– «Δεν μπορείς να τα κανείς αυτά τα πράγματα χωρίς να με ρωτάς πρώτα; Και μην με λές αδερφούλη πόσες φορές θα σου το πω!» φώναξε εξοργισμένος ο Αριστείδης.
– «Εγώ έτσι νιώθω το unconditional love. Αν δεν θες μην πάς!» και τσούγκρισε το ποτήρι του με τον Θάνο ο οποίος είχε ξεκαρδιστεί με τους μορφασμούς του Αριστείδη.
Αεροδρόμιο
Το ταξί έφτασε στην ώρα του και ο Αριστείδης πήδηξε μέσα με τον ενθουσιασμό εφήβου που ξεκινάει η σχολική του εκδρομή.
– «Στο Αεροδρόμιο στις αναχωρήσεις εξωτερικού» είπε στον ταξιτζή και ετοιμάστηκε να βυθιστεί στις σκέψεις του
– «Για Κάουνας και εσύ εεε; Τι λες να κάνει ο Θρύλος στο Final 4; Λογικά είναι το φαβορί» τον ρώτησε ο οδηγός. Μα πως το κατάλαβε αναρωτήθηκε αλλά μετά συνειδητοποίησε ότι κρατούσε στα χέρια του ένα ερυθρόλευκο καπελάκι δώρο του Αστέρη και του Λάμπρου στο Βελιγράδι.
– «Λογική είναι η τρέλα των δυνατών είχε πει ο Ιονέσκο» απάντησε ξεψυχισμένα με σκοπό να τελειώσει εκεί την συζήτηση.
– «Ιονέσκο εεε μεγάλη παιχτάρα τι έπαιζε αυτός δεξί μπάκ;»
Ο Αριστείδης έκλεισε τα μάτια και ευχήθηκε να βρισκόταν στο γραφείο του μελετώντας για χιλιοστή φορά τα «Εις Εαυτόν» του Μάρκο Αουρέλιο όμως ο οδηγός συνέχισε.
– «Εμένα που με βλέπεις έχω δει και αν έχω δει Final-4 την μυρίζω την σπυριάρα. Να μου το θυμηθείς περίπατο θα κάνει ο γαύρος»
– «Ολυμπιακός και εσείς;» τόλμησε να ρωτήσει ο αφελής Αριστείδης.
– «Εεεε όχι και Ολυμπιακός γέννημα θρέμμα Αμπελοκηπιώτης στην Πέρα Κλουμπ μεγάλωσα εκεί γεννιέσαι βάζελος θες δεν θές. Που λες, καλοί είστε αλλά δεν πλησιάζετε τον εξάστερο ούτε καν στις κακές ομάδες του Ζέλικο. Αλλά βλέπεις έχετε μαζί σας την διαιτησία καλά τα λέει ο Γιαννακόπουλος – Euroleague Mafia. Βέβαια αφού πήγατε εκεί θα σας προσέξουν όπως πρέπει αλλά από του χρόνου θα σας φτιάξουμε και πάλι με Αταμάν και την υπερομάδα που θα στήσει ο Δημήτρης..»
Ο Αριστείδης έβαλε τα ακουστικά του κινητού του και έψαξε και πάλι το τραγούδι που του πρότεινε ο Θάνος, το έβαλε όσο πιο δυνατά μπορούσε και προσπάθησε να απολαύσει το υπόλοιπο της διαδρομής. Πως θα της το πω; Αναρωτήθηκε για ακόμα μια φορά. Σταμάτα Αριστείδη μην το σκέφτεσαι! Και επανέλαβε από μέσα του τον αγαπημένο του στίχο από τον πορτογάλο ποιητή Φερνάντο Πεσσόα «Αν η καρδιά μπορούσε να σκεφτεί, θα σταματούσε» πόσο ταίριαζε σε αυτή την περίσταση.
– «Απλά θα της το πείς και ότι είναι να γίνει θα γίνει» θυμήθηκε την φράση του Θάνου λίγο πριν τον αποχαιρετήσει. Δεν ήξερε αν θα τον έβλεπε ξανά και δεν ήξερε καν αν θα τον θυμόταν αν και εφόσον είχαν και πάλι την ευκαιρία να βρεθούν. Ένιωσε μια μικρή ανατριχίλα στην σκέψη αυτή αλλά γρήγορα κυριάρχησε και πάλι στα συναισθήματα του. Όπως είπε και ο Παρμενίδης δεν μπορούμε να ασχοληθούμε με το «δεν υπάρχει» μόνο με ότι «υπάρχει» επανέλαβε στον εαυτό του. Το ταξί με τα πολλά έφτασε στο αεροδρόμιο και κατέβηκε σχεδόν πετώντας και δίνοντας ένα μικρό τιπ στον βάζελο ταξιτζή που του ευχήθηκε καλή επιτυχία με εμφανή υποκρισία. Δεν είχε και μεγάλη διαφορά σε συμπεριφορά με τον αδερφό του στο ζήτημα της αλαζονείας τώρα που το σκεφτόταν, αλλά δεν είχε σημασία αφού δεν θα τον έβλεπε ποτέ ξανά. Ενώ ο Ανδρεάς ποιος θα τον άντεχε αν δεν έφερνε ο ΘΡΥΛΟΣ την κούπα… Μπήκε βιαστικά στην είσοδο του αεροδρομίου και το βλέμμα του έψαξε ανυπόμονα να βρει γνωστές φυσιογνωμίες.
Την είδε από μακριά και πλησίασε με διστακτικά βήματα αποφεύγοντας τους δεκάδες ταξιδιώτες με τα ερυθρόλευκα κασκόλ και φανέλες. Φορούσε ένα στενό παντελόνι και κόκκινο φούτερ που αγκάλιαζαν τις καμπύλες της και αναδείκνυαν την θηλυκότητα της. Γύρισε και τον κοίταξε με ένα βλέμμα έκπληξης.
– «Αριστείδη! Τι κάνεις εδώ; Νόμιζα ότι δεν θα ερχόσουν. Πες μου ότι άλλαξες γνώμη!!!»
– «To…. ξανάσκέφτηκα και… κατέληξα ότι θα έχανα μια μοναδική ευκαιρία να μελετήσω το φαινόμενο της οπαδικής αγάπης.. υπάρχουν διάφορες εργασίες που είναι προς δημοσίευση τον τελευταίο καιρό και έχει ένα ενδιαφέρον.» είπε νιώθοντας τύψεις για την δειλία του αλλά και τα ψέματα που ξεστόμισε.
– «Αριστείδη πες απλά ότι η καρδιά σου χτυπάει για τον Θρύλο! Και άσε τα φιλοσοφικά» είπε η Σοφία και τον αγκάλιασε. Ο Αριστείδης ένιωθε όντως την καρδιά του χτυπά κάπως άρρυθμα… στο άγγιγμα της. Σίγουρα όμως αυτή η καρδιά είχε χτυπήσει πολύ έντονα και με πάθος για τον Θρύλο σε κάποιο άλλο στήθος στο παρελθόν. Μια τόσο μεγάλη αλήθεια που δεν θα μπορούσε ποτέ να της αποκαλύψει…
– «Παιδιά βρήκαμε ξεναγό για το Κάουνας!!» αναφώνησε πανηγυρικά η Σοφία.
– «Λοιπόν έχουμε μια ώρα μέχρι την αναχώρηση και περιμένω να μου αναλύσεις τα πάντα για την οπαδική αγάπη. Για κάθε τι που θα συμφωνώ θα επιβεβαιώνω» του είπε και του χάρισε ένα χαμόγελο. Ο Αριστείδης άδραξε την ευκαιρία να αναλύσει το φαινόμενο και να βγει έστω και τυπικά από την άβολη θέση.
– «Η οπαδική αγάπη είναι ένα πολυδιάστατο θα έλεγα καλειδοσκοπικό φαινόμενο. Αναλύεται σε διάφορα επίπεδα και παράγοντες που σχετίζονται με την ανθρώπινη φύση, την κοινωνία και την πολιτισμική επίδραση. Για να ξεκινήσουμε από κάπου, το κίνητρο για να αγαπάς μια ομάδα θα μπορούσε κάλλιστα να είναι η αναζήτηση ταυτότητας και η πρόθεση για κοινωνική ομαδοποίηση. Οι άνθρωποι έχουν την τάση να αναγνωρίζονται με συγκεκριμένες ομάδες, όπως οι ομάδες υποστηρικτών στον αθλητισμό, την πολιτική, τη μουσική κλπ. Η ομαδική ταυτότητα δημιουργεί ένα αίσθημα «του ανήκειν» σε μια κοινότητα, και οι οπαδοί εκφράζουν αγάπη και πίστη στην ομάδα τους».
– «Σωστό! Γι’ αυτό και νιώθουμε όλοι Μπασκετόγαυροι! Αγαπάμε και πιστεύουμε στον Θρύλο τον Coach B και τους παίκτες μας συνέχισε Αριστείδη».
– «Η ένταξη, δημιουργεί και συναισθηματική σύνδεση. Η οπαδική αγάπη συχνά σχετίζεται με ένα ισχυρό συναίσθημα σύνδεσης με την ομάδα ή τον αθλητή. Οι οπαδοί αισθάνονται συναισθηματικά δεμένοι με την ομάδα τους, και η επίτευξη επιτυχίας από την ομάδα τους ενισχύει τα θετικά συναισθήματα προς αυτήν».
– «Μπράβο Αριστείδη! Το δέσιμο που νιώθουμε με την ομάδα και τους παίκτες μας δημιουργεί συναισθήματα χαράς, ευδαιμονίας και ευγνωμοσύνης αλλά και απογοήτευσης ή θυμού ανάλογα με τα αποτελέσματα»
– «Κοίτα σε κάποιο βαθμό όλο αυτό είναι και κοινωνική ανάγκη εννοώ το αίσθημα του ανήκειν. Οι άνθρωποι ως κοινωνικά όντα έχουμε κοινωνικές ανάγκες και αναζητούμε την αποδοχή. Η οπαδική αγάπη προσφέρει αυτήν την αίσθηση της κοινωνικής σύνδεσης και της ένταξης σε μια κοινότητα οπαδών..». Πριν όμως ολοκληρώσει την σκέψη του δέχτηκε μια επίθεση αγάπης από τον Αστέρη και τον Λάμπρο που μόλις είχαν ενταχθεί στην παρέα τους.
– «Μην μου πεις!!! Είσαι απίθανος ρε Αριστείδη. Τι έκπληξη ήταν αυτή;» Ο Λάμπρος δεν έκρυβε τον ενθουσιασμό του.
Ο Αριστείδης ένιωθε λίγο άβολα ίσως γιατί ο κόσμος που είχε μαζευτεί γύρω του ήταν αρκετός και τους κοιτούσε αλλά και γιατί το έντονο βλέμμα της Σοφίας παρουσία των υπολοίπων τον έκανε να νιώθει περισσότερο άβολα.
– «Δεν ξέρω όσα εσύ για την οπαδική αγάπη Αριστείδη. Όμως γνωρίζω ότι η αγάπη είναι τέχνη και δεν την ελέγχεις σε ελέγχει. Είναι πάθος και συχνά έρχεται κόντρα στην λογική» είπε η Σοφία αφήνοντας τον Αριστείδη προσωρινά αμήχανο που σκέφτηκε «το να σου πω ειδικά πως αισθάνομαι… είναι σίγουρα κόντρα στην λογική..» αλλά συνέχισε λέγοντας,
– «Τώρα που το λές υπάρχει ένα βιβλίο με αυτόν τον τίτλο η “Τέχνη της Αγάπης” είναι ένα βιβλίο του φιλοσόφου και ψυχολόγου Erich Fromm, που δημοσιεύτηκε το 1956. Το βιβλίο εξετάζει τη φύση της αγάπης και προτείνει μια διαφορετική προσέγγιση για την ανάπτυξή της. Ο Fromm υποστηρίζει ότι η αγάπη είναι μια τέχνη που απαιτεί προσπάθεια, αφοσίωση και αυτογνωσία. Εξετάζει διάφορες μορφές αγάπης, όπως η μητρική αγάπη, η πατρική αγάπη, η έρωτας και η αγάπη προς τον εαυτό. Επίσης, αναλύει τις αρνητικές πτυχές της αγάπης, όπως ο εγωισμός και η εξάρτηση. Ο Fromm επισημαίνει τη σημασία της αγάπης προς τον εαυτό ως βάση για την ικανότητα να αγαπήσουμε και τους άλλους».
– «Δεν ξέρω τι λέει ο Κος Fromm αλλά η σχέση της αγάπης με την λογική μου ακούγεται ασύμβατη Αριστείδη». Του απάντησε η Σοφία αποφασιστικά.
– «Η σχέση ανάμεσα στην αγάπη και τη λογική έχει απασχολήσει τη φιλοσοφία και έχουν διατυπωθεί διάφορες απόψεις επ’ αυτού του θέματος. Π.χ. υπάρχει η αντιθετική προσέγγιση. Ορισμένοι φιλόσοφοι όπως ο Κίερκεγκωρ και ο Σαρτρ θεωρούν την αγάπη και τη λογική ως αντίθετες και ασυμβίβαστες. Σύμφωνα με αυτήν την προσέγγιση, η αγάπη είναι ένα συναίσθημα και μια εμπειρία που υπερβαίνει την λογική και την αναλυτική σκέψη. Αυτή η άποψη υποστηρίζει ότι η αγάπη είναι περισσότερο παθιασμένη και ακατανόητη από τη λογική».
Η Σοφία δεν φάνηκε να αντιδρά οπότε χωρίς να χάσει χρόνο συνέχισε την ανάλυση του.
– «Υπάρχουν φυσικά και αυτοί που υποστηρίζουν την συμπληρωματική προσέγγιση. Αυτοί οι φιλόσοφοι πχ ο Μπερτράντ Ράσελ θεωρεί ότι η αγάπη και η λογική μπορούν να συμπληρώνουν η μία την άλλη. Σύμφωνα με αυτήν την προσέγγιση, η λογική μπορεί να βοηθήσει στην κατανόηση και την ανάλυση της αγάπης, ενώ η αγάπη μπορεί να προσφέρει έμπνευση και συναίσθημα στη λογική σκέψη. Σε αυτήν την προσέγγιση, η αγάπη και η λογική αλληλοσυμπληρώνονται για μια πιο πλήρη κατανόηση της ανθρώπινης εμπειρίας».
Η Σοφία τον κοιτούσε τώρα σχεδόν θλιμμένη… μα τι συμβαίνει αναρωτήθηκε ο πολύπειρος καθηγητής που διάβαζε την προσήλωση και την κατάσταση του κοινού του με ακρίβεια..
– «Τέλος υπάρχει και η ενοποιητική προσέγγιση: Ορισμένοι φιλόσοφοι προσπαθούν να ενοποιήσουν την αγάπη και τη λογική, βλέποντάς τες ως διαφορετικές πτυχές του ανθρώπινου υπάρξεως. Σύμφωνα με αυτήν την προσέγγιση, η αγάπη μπορεί να είναι μια δύναμη που καθοδηγεί την λογική και την κρίση μας, επιτρέποντάς μας να δράσουμε με αυθεντικότητα και ανθρωπιά».
– «Τι να σου πω Αριστείδη μάλλον είμαι το λάθος παράδειγμα γιατί έχω καεί από την αγάπη και πίστεψε με δεν υπήρχε καμία λογική σε αυτό! Πλέον δεν θέλω και δεν αντέχω να ασχολούμαι με τόσο βαθιά νοήματα… είμαι πεζή μου αρκεί να έρχομαι στο γήπεδο και να νιώθω το πάθος της κερκίδας και απλά να αγαπώ τον ερυθρόλευκο έφηβο με όλη μου την ψυχή. Κάπως έτσι συνδέομαι με αυτό που έχασα τόσο άδικα και απότομα…» είπε η Σοφία και τα δάκρυα έτρεχαν πλέον ποτάμι από τα μάτια της.
Ο Αστέρης και ο Λάμπρος την αγκάλιασαν και την βοήθησαν να σηκωθεί από την θέση της. Ο Λάμπρος την πήγε έξω να πάρει λίγο αέρα ενώ ο Αριστείδης κοιτούσε παγωμένος τους δυο τους να κατευθύνονται προς την έξοδο.
– «Μα τι είπα… δεν καταλαβαίνω» ψέλλισε χαμένος
– «Δεν είπες τίποτα Αριστείδη από τότε που χάσαμε τον Λεωνίδα η Σοφία είναι μονίμως σε μια τέτοια κατάσταση. Μόνο στο γήπεδο ξεχνιέται. Δεν είναι εύκολο να χάνεις τον άνθρωπο σου μετά από τόσα χρόνια.»
Ο Αριστείδης έχασε την γη κάτω από τα πόδια του… έτσι εξηγούνται όλα λοιπόν. Η Σοφία και ο Λεωνίδας ήταν ζευγάρι. Έτσι εξηγείται η έλξη που νιώθω για αυτήν αναρωτήθηκε; Ήταν απίστευτο όμως ακουγόταν κάπως λογικό! Η καρδιά του χτυπούσε όμως και πάλι δυνατά. Πήρε μια βαθιά ανάσα και ανασυγκροτήθηκε ενθυμούμενος ένα απόσπασμα από την τελευταία ομιλία του στο πανεπιστήμιο σχετικά με το πεπρωμένο.
– «Οι στωικοί αντιμετωπίζουν το πεπρωμένο με μια ιδιαίτερη φιλοσοφία και στάση ζωής. Σύμφωνα με την αντίληψη τους, το πεπρωμένο είναι κάτι που βρίσκεται πέρα από τον έλεγχο του ατόμου και επηρεάζει τη ζωή του. Πιστεύουν ότι δεν μπορούμε να ελέγξουμε τις εξωτερικές συνθήκες, αλλά μπορούμε να ελέγξουμε τις αντιδράσεις και τις στάσεις μας έναντι αυτών των συνθηκών. Αντί να αντιστέκονται ή να ανησυχούν για το πεπρωμένο, οι στωικοί προτείνουν να αποδεχθούμε τον τρόπο με τον οποίο εξελίσσεται η ζωή μας και να εστιάσουμε στον τρόπο που αντιδρούμε σε αυτό. Έτσι λοιπόν, προωθούν την ανάπτυξη μιας εσωτερικής ευαισθησίας και την κατανόηση της αμετάβλητης φύσης του πεπρωμένου. Αντί να εστιάζουν στο τι απώλεσαν ή τι δεν επιτύγχαναν, επικεντρώνονται στο πώς μπορούν να αναπτύξουν ευγνωμοσύνη και αρετή ακόμα και στις πιο δύσκολες στιγμές».
Χωρίς δεύτερη σκέψη βγήκε έξω και κάθισε στο παγκάκι δίπλα στην Σοφία και τον Λάμπρο.
– «Συγνώμη αν σε αναστάτωσα με τις φιλοσοφίες μου».
– «Δεν φταίς εσύ Αριστείδη είμαι μάλλον υπερευαίσθητη»
– «Δεν ξέρω αν ισχύει ξέρω όμως ότι για όλα υπάρχει κάποιος λόγος – η αλήθεια. Ας εστιάσουμε στα ευχάριστα τώρα στον ΘΡΥΛΟ στο ταξίδι μας και στην μεγάλη πρόκληση των επόμενων ημερών. Με τόσες χιλιάδες ψυχές να ακολουθούν την ομάδα στην Βαλτική είμαι βέβαιος ότι όλοι μας θα παρασυρθούμε από τις εικόνες και θα ξεχαστούμε από τις όποιες έννοιες. Όπως είπε και o Μάρκος Αουρέλιος “Η ευτυχία στη ζωή εξαρτάται από πολύ λίγα πράγματα”» πρόσθεσε ο Αριστείδης με τον τόνο της φωνής του να ακούγεται πιο ηγετικός από ποτέ. Η Σοφία σήκωσε το κεφάλι και τον κοίταξε με ευχαρίστηση.
– «Αααχ βρε Αριστείδη είσαι ψυχούλα! Σε ευχαριστώ το είχα ανάγκη αυτό»
– «Μπορώ εναλλακτικά να σας αναλύσω ως ψυχούλα το «Περί Ψυχής» του Αριστοτέλη» αν βέβαια το θέλετε είπε περιπαικτικά.
– «ΟΧΙ!!!» του είπαν και οι δύο με μια φωνή.
– «Καλά… ίσως χρειαστεί όμως τις επόμενες ημέρες στο Κάουνας»
– «Στο Κάουνας λοιπόν!»
– «Γιατί όμως;» ρώτησε με βροντερή φωνή ο Λάμπρος
– «Γιατίιιι δεν ξέρω τι είναι αυτό που μου συμβαίνειιι… και με αρρωσταίνει και μου έχει πάρει το μυαλόοοο…»
Aφιερωμένο σε όσους προσπαθούν να ερμηνεύσουν λογικά η και συναισθηματικά τα όσα τους συμβαίνουν και αδυνατούν αλλά κυρίως σε όσους/ες αγαπούν τον ΘΡΥΛΟ δίχως όρους και δεν ξέρουν το γιατί.
