Ο Red Philosopher γράφει για το “τρικ” του coach B το οποίο ξεκάθαρα αισίως δίνει… σοβαρές λύσεις και για τον νέο “ball handler” της ομάδας, ο οποίος είναι έτοιμος να την κουβαλήσει στο υπόλοιπο της σεζόν.
Ο Ολυμπιακός άλωσε την καυτή “Zalgirio Arena”, κάνοντας ένα αποφασιστικό βήμα (τουλάχιστον) για την 4αδα και το πλεονέκτημα, ενώ κλείδωσε και μαθηματικά τα play offs, 5 αγωνιστικές πριν το φινάλε της Regular Season! Οι ερυθρόλευκοι βρίσκονται καβάλα στο άλογο το τελευταίο δίμηνο (και βάλε), ενώ η κακή παρένθεση στο Mediolanum Forum, έκλεισε γρήγορα με 3 σερί νίκες το τελευταίο δεκαήμερο, κόντρα σε Barcelona – Bayern (εντός) και Zalgiris.
72-74… απόδραση από τη Zalgirio!
Η ομάδα έστω κι αν ξεκάθαρα (στα δικά μου μάτια) δεν βρίσκεται σε φόρμα, εξακολουθεί να κερδίζει κι ειδικά χθες, σε μια πραγματική “σκυλομαχία” κόντρα στην εξαιρετικά σκληρή και τακτική, Λιθουανική εκπρόσωπο, η νίκη κόντρα σε μια άξια κι έμπειρη αντίπαλο η οποία καιγόταν, ισοδυναμεί με πραγματικό credit για την αγαπημένη μας “αγέλη”. Δύο “ξεσπάσματα” (στο τέλος της 2ης και στα μέσα της 3ης περιόδου) αρκούσαν στον -ελλιπή σε θέμα ενέργειας- Ολυμπιακό, για την απόδραση! Στο τέλος οι Λιθουανοί πέθαιναν για κάθε μπάλα, γύρισαν από το -14 στο 39′, αλλά εκεί μίλησε αφενός ο θρυλικός πλέον Sasha Vezenkov κι αφετέρου η ερυθρόλευκη αμυντική “γραμμή Μαζινό”, η οποία ξεκάθαρα πλέον έχει βρει τη χημεία της και έχει αποκτήσει συγκλονιστική σκληράδα και αποτελεσματικότητα. Τα 14 κλεψίματα προκαλούν πραγματικό δέος και φόβο, και τα λένε όλα…! Άμυνα, λίγα σημεία με “μπάσκετ Ολυμπιακού” (που ξεχαρβάλωσαν βέβαια τη Zalgiris) και ο τεράστιος Σάσα αρκούσαν λοιπόν για το 72-74.
Το (νέο) τρικ του coach B!
O Ολυμπιακός στα τελευταία ματς δεν έχει στη διάθεσή του, τον ηγέτη του. Τον μαέστρο του, τον Κώστα Σλούκα. Ακόμα και στα λίγα ματς που έπαιξε τον τελευταίο ενάμιση μήνα, δεν ήταν ο εαυτός του. Ο Σλούκας όχι μόνο έχει χάσει αρκετά ματς (πρώτα λόγω προβλήματος στη μέση και τώρα λόγω θλάσης -δείγμα της καλοκαιρινής υπερφόρτωσής του με την Εθνική), αλλά παράλληλα περνά και ένα φυσιολογικό ντεφορμάρισμα (πραγματοποιεί γενικά μια εξαιρετική σεζόν με σχεδόν 12 pts και 7 asts μέσο όρο!). Τον τελευταίο καιρό λοιπόν, ο Ολυμπιακός χωρίς αυτόν, δυσκολεύεται κάπως στο passing game και με τις άμυνες πλέον ψιλιασμένες να τον παίζουν πολύ σκληρά και σφιχτά, σε κάποια διαστήματα η κυκλοφορία κολλάει.
Ο Μπαρτζώκας πλέον χρησιμοποιεί ξεκάθαρα μια νέα τακτική. Βασικά όχι νέα, υπήρχε πάντα, απλά αισίως βασίζεται περισσότερο σε αυτήν. Ποια είναι αυτή; Η μπάλα στον Moustapha Fall, ώστε να αποτελεί αυτός τον βασικό πόλο δημιουργίας κι όχι ο guard από την κορυφή. Μάλιστα πολλές φορές τραβάει το Γάλλο center πιο ψηλά, στα 5-6 μέτρα κι όχι απαραίτητα στο low post. Ο Γάλλος πάντα έπαιρνε πολύ μπάλα χαμηλά, απλά πλέον παίρνει πιο πολύ και πιο μακρυά. Οι off ball κινήσεις είναι διαρκείς, τα cut σήμα κατατεθέν διαδοχικά (αισίως βλέπουμε την κίνηση να κάνει cut παίχτης από την baseline- π.χ. ο Canaan, σε πλαγιές συνεργασίες…) και κάπως έτσι, δημιουργούνται οι απαραίτητοι χώροι, ώστε είτε να βγει ελεύθερο σουτ στην αδύνατη πλευρά, είτε να πάρει τη μπάλα ο παίχτης που κόβει (συνήθως οι Vezenkov και Παπανικολάου). Όλα αυτά προφανώς συμβαίνουν λόγω της απίστευτης έφεσης του Fall, να βλέπει όλο το γήπεδο και τους συμπαίκτες του!
Η τακτική αυτή έφερε αποτελέσματα, στη νίκη κόντρα στην Barcelona για το game 27 στο ΣΕΦ (η ομάδα του Saras είχε δυσκολέψει αφάνταστα τον Ολυμπιακό, με τη σκληρή της πιεστική άμυνα και τα μεγάλα της κορμιά σε κάθε γωνιά του παρκέ), όταν με την ζώνη “2-3” του Maksvytis, ο Mckissic δεν έβρισκε χώρους για drives κι η κυκλοφορία είχε εμφανώς κολλήσει- με τη Zalgiris να γυρίζει το ματς. Ε λοιπόν με το ακούμπημα στον Moustapha, οι ερυθρόλευκοι κατάφεραν και βρήκαν τις αναγκαίες λύσεις, ώστε να κόψουν πρώτοι το νήμα της νίκης… Ο Γάλλος στο Κάουνας είχε 7 asts (!!!), ενώ ακόμα και ο έτερος ψηλός της ομάδας, ο Tarik Black, μοίρασε άλλες 4..! Από τις 23 συνολικές asts της ομάδας, οι 11 μοιράστηκαν από τα 5άρια της!!! Καταλαβαίνετε λοιπόν πόσο σημαντική είναι επιθετικά, η συγκεκριμένη τακτική.
Ο νέος ball handler
Για τον Σλούκα τα είπαμε παραπάνω. Ο δε Canaan, έχει βαλθεί να μας τρελάνει, καθώς μετά το σχετικό ξεπέταγμά του, εδώ και 4-5 ματς σπάει όλα τα αρνητικά ρεκόρ (εκθέτοντας με, ανεπανόρθωτα που στο τελευταίο μου blog, ονειρευόμουν χορούς του Ησαΐα…!). Ε λοιπόν όλο το βάρος του ball handling και της λήψεως των αποφάσεων, έχει πέσει στον Πεζοναύτη της ομάδας, τον Thomas Walkup… Όλο το βάρος; Μάλλον, όχι! Αισίως σαν ball handler λειτουργεί ξεκάθαρα, ο Shaquielle Mckissic…! O Αμερικάνος combo, πραγματοποιεί ένα θορυβώδες step up, ικανό όχι μόνο να τον χρίσει στο δεύτερο/τελικό κομμάτι της σεζόν σαν ένα ΚΟΜΒΙΚΟ βασικό γρανάζι, αλλά και να οδηγήσει στην… ανανέωση του συμβολαίου του, το οποίο λήγει το καλοκαίρι! Ο Shaq-Attack βρήκε σταδιακά μετά το Δεκέμβρη ρυθμό (έχω αναφέρει πολλάκις την ιδιαιτερότητα στο χτίσιμο της αγωνιστικής του κατάστασης) και πλέον είναι ασταμάτητος. Το ξεπέταγμα του, το πρώτο του βήμα, η έκρηξη του, η επιτάχυνση του, το “μένος” στα drives του, είναι στοιχεία που δεν υπάρχουν σε κανέναν άλλον αθλητή της λίγκας. Κι αν το πρώτο τρίμηνο ήταν εμφανώς ένα κλικ κάτω από τα συνηθισμένα του, πλέον είναι ο κλασικός turbo player.
O Coach B, προφανώς τρίβει τα χέρια του από ικανοποίηση. Πλέον τον κρατά στο παρκέ παραπάνω από 20′ (!), ενώ από εκείνον αισίως ζητά, να ξεκινά τις επιθέσεις και να ορίζει (και αυτός) τα plays. Ο Mckissic πλέον έχει πλήρη ελευθερία να ξεκινά με την παραμικρή ευκαιρία (και χώρο), τις εξορμήσεις του. Επιπλέον έχει ανεβάσει αισθητά το IQ του στο παρκέ, γεγονός που του επιτρέπει όχι μόνο να τελειώνει τις φάσεις, αλλά και να μοιράζει την μπάλα. Όταν ο Shaquielle ξεκινήσει drive, ανοίγονται πολλές επιλογές στην ομάδα (τελείωμα φάσης, close out, είτε ασίστ στο low post) κι αυτό πολύ απλά… λύνει τα χέρια του Μπαρτζώκα!
Κι επειδή πολλοί θα αναρωτηθείτε, τι γίνεται όταν τον παίζουν οι αντίπαλοι από τα 3m (όπως συνέβη για παράδειγμα χθες στο β’ μέρος), η απάντηση είναι απλή. Ο Mckissic καθώς είναι παίχτης ρυθμού και ψυχολογίας, πλέον δεν φοβάται να πάρει το τρίποντο (30% έχει, δεν είναι και τόσο κακός). Επιπλέον διαθέτει την εμπειρία, ώστε να μην παίρνει “ηρωικές” προσπάθειες, παίζοντας αρκετά “οικονομικά” και χωρίς να είναι επιζήμιος. Χθες σε όλο το β’ μέρος τον είχαν κλείσει καλά, δεν εκβίασε επιθέσεις και σκόραρε (με βολές) κερδίζοντας έξυπνα φάουλ σε transition και iso (εκατέρωθεν) καταστάσεις, ένα καλάθι μετά από cut και βεβαίως τις κρίσιμες βολές στο τέλος (2/3) μετά το φάουλ στο τρίποντο του… Ο Σάσα πήρε τη δόξα (και δικαίως) αλλά και ο Shaq βοήθησε τα μέγιστα για την τεράστια νίκη στην αρένα του Κάουνας (στην οποία οι ερυθρόλευκοι μην ξεχνάμε, πως επιθυμούν διακαώς να επιστρέψουν τον Μάιο).
Υ.Γ.: Ακολούθησε ένα ντέρμπι γοήτρου και μόνο, στο ΟΑΚΑ. Βαθμολογικά δεν υπήρχε κανένα ενδιαφέρον, με την πρωτιά στη Basket League τελειωμένη υπόθεση. Ο Παναθηναϊκός με τον Σερέλη, δείχνει μια βελτίωση. Εξακολουθεί βέβαια να μην μπορεί να φτάσει ούτε κατά διάνοια, το επίπεδο του Ολυμπιακού. Παρ’ όλα αυτά, θυμίζει ομάδα ξανά (έστω και χωρίς να έχει μεγάλες δυνατότητες), παίζει άμυνα, προσπαθεί να βρει ένα rotation. Όπως περίμενα, έγινε ένα δύσκολο ματς και σε καμία περίπτωση δεν αποτέλεσε ερυθρόλευκο περίπατο. Αυτή τη φορά πάντως, το όποιο άγχος ίσως βρισκόταν μόνο στην πράσινη πλευρά. Για τους ερυθρόλευκους, ναι μεν ήταν ένα ντέρμπι, αλλά καθαρά αγωνιστικά δεν είχαν τίποτα να αποδείξουν και σε κανέναν.
