Ένα report που έμεινε στα drafts, κάποια βίντεο που απλά χάθηκαν στον ωκεανό του διαδικτύου, κάποιες ώρες έξτρα παρακολούθησης της Villeurbanne και το τελευταίο, κατά τα λεγόμενα των παροικούντων της ερυθρόλευκης Ιερουσαλήμ, κομμάτι του παζλ είναι οι αιτίες που με οδηγούν στη συγγραφή αυτού του πονήματος.
Οκ δεν είναι μόνο αυτοί οι λόγοι, είναι και πως ο Red Emerald ζητάει διακαώς κείμενα και έπρεπε με κάποιον τρόπο να τον ικανοποιήσω.
Έτσι λοιπόν το κείμενο με τις παρατηρήσεις / συμπεράσματα για τον, παραλίγο ερυθρόλευκο, David Lighty γίνεται η αφορμή, αλλά και ο συνδετικός κρίκος, για να καταγράψω κάποιες σκόρπιες σκέψεις για το τι πρέπει να αναζητήσει ο Ολυμπιακός από την, πιθανότατα, τελευταία του κίνηση για να είναι όσο περισσότερο λειτουργικός και ανταγωνιστικός γίνεται στην Euroleague της σεζόν 21-22.
Αν ο Ολυμπιακός ολοκλήρωνε την απόκτηση του Lighty σε μεγάλο βαθμό θα είχε φτιάξει ένα σύνολο που σίγουρα θα ήταν περισσότερο σκληρό και λιγότερο ευαίσθητο στο bullying των αντιπάλων, σε σχέση με την τελευταία του έκδοση.
Ο Αμερικανός SF/G (έχει σημασία για μένα η σειρά αναφοράς των θέσεων) αν κάτι έφερνε σίγουρα στις αποσκευές του είναι η αμυντική προσήλωση και η σκληράδα. Με το δείγμα γραφής 2 σεζόν στο επίπεδο της Euroleague, μπορούμε να πούμε, με σχετική βεβαιότητα, πως ο Lighty είναι ένας άνω του μετρίου αμυντικός πάνω στην μπάλα, ενώ αρκετά ικανοποιητικό βαθμό παίρνει και στο μαρκάρισμα ψηλότερων αντιπάλων. Καλά πόδια και δυνατός κορμός που, σε συνδυασμό με τη διαρκή προσπάθεια να τον τοποθετήσει κάθετα στο πέρασμα του αντιπάλου του, τον αναγάγουν σε πρώτης γραμμής επιλογή για αμυντικές αποστολές. Ο ίδιος συνδυασμός τον μετατρέπει σε ένα δύσκολο εμπόδιο όταν χαμηλώσει στο post, ένα στοιχείο που δεν μπορούμε να αγνοήσουμε όταν αναφερόμαστε σε παίχτη που καλύπτει τη θέση του SF, αλλά και όταν αυτός εντάσσεται σε σύνολο που θα αμυνθεί με αλλαγές σε σημαντικό βαθμό.
Η εμπειρία του μετουσιώνεται σε σωστή ανάγνωση καταστάσεων, που μεταφράζεται σε σωστή χρήση των φάουλ αλλά και σε καλά χρονισμένες βοήθειες, αν και σε κάποιες στιγμές κατά τη διάρκεια των αγώνων, ειδικά όταν αμύνεται στην αδύνατη πλευρά, χάνει τη συγκέντρωση του στις περιστροφές.
Ένα ακόμα μειονέκτημα, όχι τραγικό, είναι πως δεν έχει ιδιαίτερη ικανότητα στα άλματα, κάτι που τον περιορίζει αρκετά στη συμμετοχή του στη διεκδίκηση των rebounds, αλλά και στην άμυνα ψηλά. Βέβαια ποτέ δε θα τον δούμε να αμελεί τα box out, κάτι που η προηγούμενη σύνθεση της ερυθρόλευκης περιφέρειας έκανε με θαυμαστή «συνέπεια» όλη τη σεζόν που μας πέρασε, και ήταν ένας από τους λόγους που ο Ολυμπιακός χάριζε πολλές δεύτερες μπάλες στους αντιπάλους του.
Για να κλείσω με το αμυντικό πακέτο του παρολίγον μεταγραφικού αποκτήματος της ομάδας του Πειραιά, πρέπει να αναφέρω πως η άφιξη του ίσως ήταν και ένας παράγοντας ευκολότερης και αμεσότερης κεφαλαιοποίησης της μεταγραφής του Fall. Χημεία είχαν, ο Lighty είναι παίχτης που μπορεί να κατευθύνει τον χειριστή πάνω στο θηριώδη ψηλό, που όπως έγραψα και στο δικό του report είναι αποδοτικός στα λίγα μέτρα από την ρακέτα και μαζί με Walkup και Παπανικολάου θα μπορούσαν να αποτελέσουν μια τριάδα αμυντικών επιλογών με αυτό τον σκοπό.
Και αν για την άμυνα, λίγο-πολύ, οι περισσότεροι τα γνωρίζατε / υποψιαζόσασταν, για την επίθεση η πλειονότητα εξέφρασε πολλές αμφιβολίες και μάλιστα αρκετοί θεωρούν πως μάλλον σε καλό θα βγει η μη ολοκλήρωση της συμφωνίας.
Αν δεν έχετε βαρεθεί ήδη, επιτρέψτε μου να σας καταθέσω κάποια επιχειρήματα για να στηρίξω τη θέση μου πως ο Lighty έφερνε αρκετές επιλογές επιθετικά και στοιχεία που έλειπαν και συνεχίζουν να λείπουν από το ρόστερ.
Ναι δε θα προσπαθήσω να σας βγάλω τρελούς και να παρουσιάσω τον Αμερικάνο σαν σκόρερ ολκής, ούτε καν θα πω πως έχει κάποιο επιθετικό στοιχείο στον ανώτερο βαθμό.
Σουτάρει καλά μετά από ντρίμπλα; Όχι σταθερά και με συνέπεια, ειδικά από το τρίποντο, αλλά το κάνει αρκετά καλά από μέση απόσταση. Στην ζώνη των 4-5 μέτρων είναι αρκετά αποδοτικός μετά από ντρίμπλα. Μπορεί τα advanced stats να λένε πως το midrange έχει πεθάνει, αλλά το παιχνίδι μας δείχνει πως μάλλον είναι βιαστικό ένα τέτοιο συμπέρασμα.
Με την επαναφορά των μεγάλων κορμιών στη θέση «5», την ανάγνωση – κατανόηση και πλέον εύκολη αντιμέτωπη των αλλαγών, βλέπουμε όλο και συχνότερα ομάδες να παίζουν <flat>/<drop> άμυνες και να τις συνδυάζουν με <ice> (κλείσιμο συνήθως του καλού χεριού του χειριστή). Αυτές οι αμυντικές επιλογές δεν αντιμετωπίζονται μόνο με <rescreen>, κίνηση στην πλάτη του ψηλού γρήγορη κυκλοφορία. Επειδή αφήνουν μια ζώνη γηπέδου μέσα από το τρίποντο αφύλακτη, μπορείς να τις τιμωρήσεις και με σουτ από αυτά τα σημεία, αν έχεις φυσικά παίχτες που να διαθέτουν τέτοιο ικανότητα.
Ο Ολυμπιακός, στηρίζει σχεδόν αποκλειστικά το παιχνίδι του γύρω από το screen στην μπάλα και τους διάφορους αυτοματισμούς που υπάρχουν γύρω από αυτό. Ο Lighty με την ικανότητα του στο σουτ μέσης απόστασης και με τον σχετικά ικανοποιητικό χειρισμό του (σχετικά γιατί συχνά τον βλέπουμε να ντριμπλάρει μακριά από το σώμα του με αποτέλεσμα να μην έχει τον απόλυτο έλεγχο της μπάλας) θα μπορούσε να δίνει λύσεις.
Έχει ο Ολυμπιακός στο παιχνίδι του plays τέτοια που να αφορούν αποκλειστικά την εύρεση του σουτ, ή προσπαθεί να βγάλει σουτ μέσα από το <PnR> με τα <kick out> και την έξτρα πάσα;
Το δεύτερο λέω εγώ με το φτωχό μου μυαλό, όποτε καλό θα ήταν να ψάχνει παίκτες που να σουτάρουν ικανοποιητικά στατικοί κυρίως. Ο Lighty, χωρίς να είναι ελίτ, δεν είναι κακός σουτέρ θέσης, ειδικά όταν έχει χρόνο να εκτελέσει.
Δε θα προσπαθήσω να σας πείσω περισσότερο για την ικανότητα του Lighty στο σουτ και θα περάσω στο τι μπορεί να κάνει με την μπάλα στα χέρια. Φυσικά και δεν είναι Simon ή Rudy ή Higgins, αλλά ο Αμερικανός Sf/G των πρωταθλητών Γαλλίας μπορεί να κουβαλήσει με ασφάλεια την μπάλα και να δώσει εισαγωγική πάσα και σίγουρα μπορεί να λειτουργήσει σε ανεκτό βαθμό σε πλαϊνά <PnR> και σε screens επιλογής (π.χ. <Horns>). Δεν είναι δημιουργός με συνέπεια, δε θα τον χαρακτήριζα ποτέ point forward, αλλά την προφανή πάσα θα τη δει, αν και για να το συνδέσω με το κομμάτι του σουτ πρώτα αυτό θα ψάξει με ό,τι και αν σημαίνει αυτό. Επίσης όταν βρει διάδρομο ή όταν έχει αντίπαλο που να υπολείπεται σωματοδομικά δε θα διστάσει να φτάσει μέχρι το καλάθι και να τελειώσει τη φάση.
Σταματάει σχετικά εύκολα την ντρίμπλα ψάχνοντας την πάσα δίπλα του, αλλά ξέρει να τη μοιράζει γρήγορα να μην την κουράζει και να αναγνωρίζει την χρησιμότητα της έξτρα πάσας.
Όμως για μένα το μεγαλύτερο προσόν του δεν είναι τίποτα από όλα αυτά για τα οποία φλυαρώ παραπάνω.
Ο Lighty σήμα κατατεθέν έχει το post παιχνίδι του.
Θα αναρωτιέστε «μα καλά μιλάμε για τύπο που θα παίζει στην περιφέρεια τι μας νοιάζει τι κάνει στο <post>?»
Και όμως μας νοιάζει γιατί το guard <post up> είναι ο τρόπος με τον οποίο οι προπονητές προσπαθούν να πετύχουν σχετικά εύκολους πόντους, όταν κολλάει η επίθεσης τους ή να δημιουργήσουν καταστάσεις αμυντικής ανισορροπίας.
Ο Ιτουδης το κάνει με τον Hackett, o Kokoskov με τον De Colo, ο Trinchieri το δοκίμασε με τον Baldwin, το ίδιο ο Saras με Καλάθη και Hanga, ο Ataman λιγότερο από όλους με το Micic, ακόμα και ο ιδιος ο Μπαρτζώκας με τον Markovic στην Khimki αλλά και με τον Anderson. Ακόμα και τα ποσταρίσματα του Kalinic, του Deck, του Clyburn σε αυτή τη κατηγορία ανήκουν.
Το να φορτώσεις τους ψηλούς μπάλες χαμηλά σε κάνει προβλέψιμο, στατικό και το ρίσκο είναι μεγάλο σε σχέση με το κέρδος. Ειδικά όταν δεν υπάρχουν εκεί έξω πολλοί χορευτές του post ειδικά στη θέση “5”. Επίσης οι πιθανότητες να έχεις πλεονέκτημα σε μέγεθος στο “5” ώστε να τραβήξεις βοήθειες και <double teams> ή να πετύχεις εύκολα καλάθια είναι λιγότερες από το να το βρεις σε ματσάρισμα περιφερειακών.
Αυτό το έχει ο Lighty. Είτε απέναντι σε ισοϋψείς ή κοντότερους αντιπάλους, αλλά ακόμα και σε ψηλότερους βρίσκει τρόπο να τελειώσει φάσης στο post, κυρίως με το αγαπημένο του και αρκετά αποτελεσματικό fade away.
Ειδικά σε early post καταστάσεις, όπου κατεβάζει ο ίδιος την μπάλα και πηγαίνει χαμηλά τον αντίπαλο του μπορεί να φέρει είτε άμεσο σκοράρισμα, είτε τραβώντας τη βοήθεια να προκαλέσει ντόμινο περιστρόφων που είναι ευάλωτο στην έξτρα πάσα ή στην επίθεση στην close out άμυνα.
Το κυριότερο όμως είναι πως ακόμα και αν τίποτα από τα παραπάνω δε βγει, μπορεί να κρατήσει ζωντανή την ντρίμπλα, να βγει στην περιφέρεια και να συνεχίσει την ροή της επίθεσης.
Ξέρετε και αυτό είναι μια μορφή <isolation> που δεν διαθέτει σε αφθονία η ομάδα του coach Μπαρτζώκα.
Μάλλον έχω γράψει πάρα πολλά για μια μεταγραφή που δεν έγινε τελικά και επειδή έχω να γράψω και μερικά ακόμα για τη σύνδεση, κλείνω την αναφορά μου στον Lighty σημειώνοντας πως ο συγκεκριμένος αθλητής χωρίς να είναι κάτι το ξεχωριστό έφερνε στοιχεία που επέτρεπαν στον coach να αναπροσαρμόσει τα πλάνα του on the fly, χωρίς πολλές κινήσεις. Θα μπορούσε να πλαισιώσει σχήμα με Walkup και Σλουκα ταυτόχρονα παρόντες, θα μπορούσε να παίξει με έναν εξ αυτών και τον Παπανικολάου ή τον Mckissic.
Κυρίως όμως θα ήταν ακόμα ένας παίχτης που θα μπορούσε να δώσει μια κάποια λύση με την μπάλα στα χέρια να διαβάσει καταστάσεις και να αποτελέσει συνδετικό κρίκο.
Όπως καταλαβαίνετε λοιπόν η ομάδα του Πειραιά συνεχίζει να ψάχνει ένα παίχτη (αν είναι όντως μία και μοναδική η κίνηση που απομένει για να κλείσει το ρόστερ) που να φέρνει αν όχι όλα τα παραπάνω, τα περισσότερα από αυτά, παντρεμένα σε ιδανικές συνθήκες με ευρωπαϊκή εμπειρία.
Ένα αρκετά σημαντικό ποσοστό των φίλων της ομάδας, πιστεύει πως λείπει ένας σκόρερ, που να πατάει στο “2” και αν γίνεται να πηγαίνει και στο “3”. Πως όμως, σε ένα ρόστερ που υπάρχει ήδη ο Mckissic, που από όσα είδαμε τη σεζόν που μας πέρασε λογίζεται σαν παίκτης που θα λειτουργεί κυρίως με μπάλα και που έδειξε μια αδυναμία να ανταπεξέλθει αμυντικά στις ανάγκες της θέσης του SF, ειδικά απέναντι σε ψηλότερα κορμιά που όσο πάνε και πληθαίνουν, όταν υπάρχει ο Λαρεντζάκης που έδειξε διάθεση και αυταπάρνηση, αλλά και αυτός δεν μπορεί να λειτουργήσει σαν SF, όταν αποκτήθηκε ο Λούντζης που περισσότερο SG παρά PG είναι, θα χωρέσει ακόμα ένας που να αγωνίζεται σε αυτό το ρόλο;
Δεν βάζω καν στην κουβέντα την, κατά τα φαινόμενα, δεδομένη συμφωνία με Carter που επίσης είναι SG.
Για να το ενισχύσω, πως θα αφήσεις πάλι μόνο του τον Παπανικολάου στο «3», ειδικά όταν αυτός προέρχεται από μακροχρόνια απουσία και ένα σοβαρό χειρουργείο;
Θα είναι τόσο εύκολο να υπολογίσεις σαν κάλυψη στο «3» τον Sasha, όταν έχεις στα PF τον Πρίντεζη στα 36 και τον Livio, που μεταξύ μας λειτούργησε καλύτερα σαν “5” και κανείς από τους δύο δεν σουτάρει σταθερά καλά από το 3πτ , κάτι που αποτελεί προαπαιτούμενο για τον coach;
Την ίδια στιγμή δημιουργείται μια περιφερειακή γραμμή που έχει σαν PG μόνο τον Σλούκα και τον Walkup , που θεωρώ πως θα περνούν παρά πολύ χρόνο παρέα στο παρκέ και κανείς από τους υπόλοιπους δεν μπορεί να λειτουργήσει σαν οργανωτής έστω και για λίγο.
Αν ο Ολυμπιακός όντως θέλει να κάνει μόνο μια κίνηση , πιστεύω πως πρέπει να είναι ένα SF με μέγεθος κοντά στα 2m., με έφεση στο rebound, ο Fall είναι εξαιρετικός στα box out αλλά δεν είναι Milutinov, αξιόπιστο τρίποντο από θέση και αμυντική προσήλωση.
Ομάδες στα budget του Ολυμπιακού είναι πολύ δύσκολο να ακολουθήσουν τον υψηλό ρυθμό και να ζήσουν από την επίθεση τους. Χρειάζεται να εξασφαλίσουν πως θα μπορούν σωματικά να ανταπεξέλθουν στα ματσαρίσματα, να δίνουν όσο το δυνατόν λιγότερα <missmatch>, να εξασφαλίζουν το rebound και να τρέχουν όσο το γίνεται περισσότερο.
Καλό υπόλοιπο καλοκαίρι, να προσέχετε τους εαυτούς σας και τους γύρω σας, να περάσετε καλά και όσοι δεν έχετε εμβολιαστεί εμβολιαστείτε μπας και ανταμώσουμε.
ΥΓ: Ιδανικά το ρόστερ χρειάζεται 2 προσθήκες. Δική μου επιθυμία θα ήταν ένας έξτρα PG με έφεση στο σκορ και το SF που ανέφερα παραπάνω, αν πατούσε και κάποια λεπτά στο 4 ακόμα καλύτερα .
