του Αντιτουριστικός
Πριν από περίπου δύο εβδομάδες ο Ολυμπιακός ηττήθηκε από τον Παναθηναϊκό μέσα στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας και ουσιαστικά έμεινε εκτός play-off, στην περίπτωση βέβαια που δεν γίνει κάποιο θαύμα τις τελευταίες δέκα αγωνιστικές. Από την ημέρα εκείνη ο κόσμος της ομάδας στεναχωρήθηκε, πικράθηκε και προσπαθεί να βγάλει το μένος του στις σελίδες κοινωνικής δικτύωσης. Η αλήθεια είναι πως έχω διαβάσει πάρα πολλά tweets, άρθρα, απόψεις και πολλές από αυτές τις χαρακτηρίζει ο μηδενισμός, ακόμα και τώρα που η σκόνη εκείνης της αναμέτρησης έχει σχεδόν καταλαγιάσει. Εγώ από την άλλη δεν τα βλέπω τόσο μαύρα τα πράγματα. Η μάχη μπορεί να χάθηκε αλλά ο πόλεμος έχει μέλλον ακόμη.
Φυσικά με το παραπάνω δεν σημαίνει ότι η σεζόν πάει να καταλήξει καλά για την ομάδα. Μάλλον το αντίθετο, καθώς για ακόμη μια φορά το ερυθρόλευκο ρόστερ ξεμένει ουσιαστικά από κίνητρα για το υπόλοιπο της χρονιάς. Πέρυσι βέβαια υπήρχε η προσμονή για το έργο Μπαρτζώκα, φέτος το διάστημα μεταξύ Φεβρουαρίου και offseason θα είναι τελείως διαφορετικό. Αυτό είναι που νομίζω είναι πως πονάει περισσότερο και όχι ο αποκλεισμός αυτός καθ’ αυτός. Όμως μένουν ακόμη δέκα παιχνίδια και η ομάδα οφείλει πρώτα από όλα στον σκληρό εαυτό της, να μην παρουσιάσει εικόνα διακοπών. Είναι και αυτός ένας στόχος.
Υπάρχουν μια σειρά από λόγοι που η φετινή ομάδα απέτυχε. Πιστεύω ότι ο πιο βασικός είναι πολύ εμφανής. Οι παίκτες που μας τράβηξαν κάπως στο πρώτο κομμάτι της σεζόν και του μαραθωνίου της Ευρωλίγκας, στον δεύτερο γύρο άδειασαν. Για μία ακόμη φορά ζητήσαμε υπερβολικά πολλά από εκείνους και κάπως κλάταραν κυρίως στο ψυχολογικό κομμάτι. Δεν είναι μόνο οι ελλείψεις του ρόστερ. Είναι πολύ εύκολο να τα ρίξουμε όλα στις μεταγραφές που δεν έγιναν. Πρέπει και να μιλήσουμε για το άδειασμα της ομάδας, που μας έκανε σε μήνα που κρίνεται το μέλλον μας στην διοργάνωση να παίζουμε άνευροι, χωρίς ενεργεία, χωρίς διάθεση να πάμε σε hustle παιχνίδι και χειρότερους με το πέρασμα των αναμετρήσεων.
Ο Άαρον Χάρισον ήρθε με την φήμη του σκόρερ στην ομάδα και εμείς του ζητήσαμε να κάνει τον Χουντίνι. Κατέβασμα μπάλας ο Χάρισον. Μοίρασμα ο Χάρισον. Σκοράρισμα ο Χάρισον και clutch άμυνες ο Χάρισον. Αυτά δεν γίνονται από την μία ημέρα στην άλλη. Μπορεί κάποτε να γίνουν αλλά σε αυτή την φάση ο Χάρισον δεν ήταν έτοιμος για τέτοιο φόρτωμα τέτοιων ευθυνών και σίγουρα δεν φταίει εκείνος πάντα που δεν μπορεί να τις σηκώσει. Μου θυμίζει πάρα πολύ την περίπτωση του Γκος. Στο ίδιο μήκος κύματος και ο Μάρτιν. Ο άνθρωπος ήρθε από την άσημη Μπούντουσνοστ και έπειτα του bust του Ελλις, βαλθήκαμε να τον μετατρέψουμε σε rookie της χρονιάς. Τα συνεχόμενα 30λεπτα είναι φανερό ότι τον κούρασαν και τον άδειασαν. Σε αυτά πρέπει να υπολογίσουμε και τους 2 τραυματισμούς στον αστράγαλο. Νομίζω ότι η άνευρη παρουσία αυτών των δύο πόνεσε πολύ, σε συνδυασμό και με άλλα πράγματα βέβαια.
Όλα αυτά πάνε λίγο ντόμινο. Το πρώτο λάθος στο χτίσιμο της ομάδας είναι πως ο Τζένκινς δεν κόλλαγε σε αυτό που φτιάξαμε. Όχι γιατί ο Αμερικανός δεν είναι καλός παίκτης, απλά δίνει πολύ συγκεκριμένα πράγματα στο παρκέ. Σε μια άλλη ομάδα μας θα μπορούσε να είναι το άρμα μάχης μας στην άμυνα, τώρα όμως και έλλειψης ενός δεύτερου κοντού κοχονάτου να πάρει κάποιες αποφάσεις στα δύσκολα, η παντελής επιθετική συνεισφορά του ήταν πολύ καθοριστική για την κακή πορεία της ομάδας. Το δεύτερο δεν ήταν ακριβώς λάθος αλλά το κακό είναι η επιμονή στο λάθος. Ο Ελλις δεν έδειξε έτοιμος στο να πάρει βαριά λεπτά στο 5 ακόμη και μετά τις πολύ περσινές του θετικές εμφανίσεις. Κινήθηκε σε πολύ ρηχά στο 5 και οδήγησε τον Μπαρτζώκα στο να βάζει τον Μάρτιν για 30 λεπτά. Σε όλα αυτά μπορούμε να προσθέσουμε τις απουσίες των Παπανικολάου και Βεζένκοφ. Για τον τρόπο που παίζουμε, με συνεχή ροή της μπάλας, δύο πλάγιοι με καλό σουτ μας στοίχισαν πολύ στο επιθετικό κομμάτι. Ο Παπ φυσικά έλειψε πολύ και πίσω, διότι το μέγεθος μας αμυντικά ήταν που ήταν, έγινε ακόμη χειρότερο.
Εμένα προσωπικά δεν με πειράζει όταν δεν κάνουμε μεταγραφές. Δεν βάζω εγώ τα λεφτά και καταλαβαίνω πως φέτος με πραγματικά μηδενικά έσοδα, τα πράγματα θα ήταν δύσκολα. Μαζί με όλα αυτά δεν ξέρω και τι επιλογές υπήρχαν. Σε αυτό που πάμε να κάνουμε δεν ξέρω αν συνέφερε να πάρουμε παίκτη απλά για να πάρουμε και το καλοκαίρι να φύγει. Με στεναχώρησε όμως κάτι. Ήταν σίγουρο ότι ο Παπανικολάου είχε κάτι σοβαρό και δεν θα επέστρεφε σύντομα. Με χάλασε που εκεί δεν έκαναν μια μεταγραφή, έστω να δείξουν ότι το παλεύουν. Δεν είναι ωραία εικόνα οι οπαδοί της ομάδας να πιστεύουν στην οκτάδα τόσο πολύ και εσύ να το αφήνεις έτσι απλά.
Αυτά είναι όλα τα μελανά κομμάτια. Δεν υπάρχουν για μένα μόνο αυτά. Δεν καταλαβαίνω τον μηδενισμό που δέχεται το ρόστερ σε όλα τα επίπεδα και ειδικότερα ο Μπαρτζώκας, ο οποίος αδιαμφισβήτητα έκανε λάθη. Δεν υποσχέθηκε όμως πως θα φτιάξει ομάδα τόσο σύντομα και λέει σε κάθε ευκαιρία πως η διαδικασία θα είναι πολύ επίπονη. Δυστυχώς δεν έχουμε τα λεφτά να πάμε να φτιάξουμε μια ομάδα έτοιμη και να κάνουμε παρέλαση στην Ευρώπη. Αν θέλουμε να φτάσουμε σε σημείο να ανέβουμε ένα σκαλί πρέπει να κάνουμε και υπομονή.
Λέγοντας την λέξη υπομονή δεν εννοώ την Γιαννάκεια αλλά το σκληρό στομάχι που χρειάζεται η διαδικασία. Το να φτιάξεις μια ομάδα που κερδίζει, πρέπει πρώτα να έχεις φτιάξει μια ομάδα που θα χάσει, θα φάει σφαλιάρες, θα ταλαιπωρηθεί, όμως θα αρχίζει να χτίσει τον χαρακτήρα που θα σκληρύνει το πετσί της για το μέλλον. Δεν ξέρω πως τα έχει στο μυαλό του ο Μπαρτζω αλλά σίγουρα στο δικό μου ξέρω πως για να δω τον Χάρισον να κάνει τον Χουντίνι σε 1-2 χρόνια πρέπει να υπάρξει μια σεζόν που δεν θα μπορέσει να τον κάνει. Ο Μάρτιν για να φτάσει στο σημείο να θεωρείται top ψηλός πρέπει και αυτός να διαβεί ένα μονοπάτι δύσβατο, με δυσκολίες, αδειάσμα, ώστε να μην ξανασυμβεί στον ίδιο και στον οργανισμό μελλοντικά.
Ξέρω ότι οι οπαδοί δυσκολεύονται να διαχειριστούν τέτοιες καταστάσεις αλλά δυστυχώς οι ομάδες έτσι φτιάχνονται. Οι καλές ομάδες, για να μην παρεξηγηθώ. Εκεί πρέπει ο Μπαρτζωκας να δείξει. Να δείξει ότι το όραμα τριετίας είναι αλήθεια, να στηρίξει τους παίκτες που πιστεύει και να προχωρήσει σε διορθωτικές αλλαγές εκεί που χρειάζονται για να παρουσιάσει ένα καλύτερο και πιο δυνατό σύνολο του χρόνου, με θετικό στοιχείο ότι στην φαρέτρα το θα έχει 1-2-3 επιλογές μπαρουτοκαπνισμένων παραπάνω, γιατί αυτός θα τους έχει φτιάξει. Κανείς δεν κέρδισε αφού προηγουμένως δεν έφαγε μερικές δυνατές σφαλιάρες για να έρθει στα ίσια του. Το θέμα είναι κάθε φορά με νηφαλιότητα, να καταλαβαίνεις τι μπορείς να διορθώσεις χωρίς να σε πιάνει πανικός.
Αυτό που θέλω να δω τώρα από την ομάδα είναι να μην δείξει πως βρίσκεται σε διακοπές στα τελευταία παιχνίδια. Το οφείλει στον εαυτό της, στο σήμα που είναι βαρύ πάνω από την καρδιά και στον κόσμο της. Δεν μας παίρνει να κάνουμε χαλαρές προπονήσεις και είναι αναγκαίο να αδράττουμε κάθε ευκαιρία να γίνουμε καλύτεροι.
Η φετινή μάχη μπορεί να χάθηκε μα όχι και ο πόλεμος.
