Και όμως είναι αλήθεια.
Δεν απευθύνομαι σε εσάς φίλες και φίλοι του Red Point Guard, αλλά στον εαυτό μου. Μετά από 3-4 χρόνια ενασχόλησης με το blog, έφτασε η στιγμή που θα γράψω κείμενο που θα αφορά προβλέψεις για ένα Final-4 της Euroleague, στο οποίο θα συμμετέχει ο Θρύλος.
Είναι τέτοια η χαρά και η προσμονή που με διακατέχουν που θα είναι το πρώτο κείμενο που ΔΕΝ θα έχει βίντεο και που θα έχει αρκετές, εώς πάρα πολλές στατιστικές αναφορές. (μεγάλες ευχαριστίες στο 3stepsbasket.com για την καταπληκτική δουλειά του την οποία καταχράστηκα).
Αφού κάλυψα τον εγωκεντρισμό μου λέω σιγά σιγά να ξεκινήσω την «ανάλυση» (γελάω μονάχος μου) με τα δυο ζευγάρια των ημιτελικών της Πέμπτης και επειδή θέλω να σας κρατήσω μέχρι τέλους και δεν έχω άλλο τρόπο, θα αφήσω το ζευγάρι του Ολυμπιακού τελευταίο.
Real Madrid – Barcelona
Ισπανικός εμφύλιος, el Classico και όλα τα σχετικά. Μέχρι στιγμής στη φετινή σε σεζόν ο Pablo Laso δεν έχει καταφέρει να κερδίσει τον Saras σε κανένα από τα 5 παιχνίδια που ακολούθησαν, το παιχνίδι προετοιμασίας ουσιαστικά, το Super Cup του φθινοπώρου. Έχει χάσει άνετα, έχει χάσει οριακά, γενικά χάνει μέχρι στιγμής.
Την Πέμπτη το βράδυ λοιπόν θα κληθεί να πείσει τους, πολύπειρους η αλήθεια είναι, αθλητές του πως ότι έχει συμβεί στο παρελθόν δεν έχει καμία σημασία και πως ο ημιτελικός είναι μια λευκή κόλλα που μπορεί να γραφτεί ιστορία.
Άλλωστε εντελώς μεταξύ μας, ο αγαπημένος Pablo και ο πυρήνας των Llul, Rudy, Tavares, Causeur, Taylor, Randolph το έχουν ξαναζήσει το έργο και δεν χρειάζονται και κάποιο ιδιαίτερο κίνητρο.
Η Real Madrid, είναι μια κυνική ομάδα. Ξέρει ακριβώς τι μπορεί και τι δεν μπορεί να κάνει και στο συγκεκριμένο ματσάρισμα φέρει την ταμπέλα του μαύρου αλόγου, αφού το grande φαβορί, όχι μόνο του 2ου χρονικά ημιτελικού, αλλά ολοκλήρου του Final 4 είναι η Barca.
Αυτό το ξέρει πρώτα και κύρια ο Saras αλλά φυσικά και οι πανάκριβοι και ποιοτικοί παίχτες του. Ίσως αυτός να είναι και ο λόγος που σε δεύτερη διαδοχική σειρά play off, απέναντι σε αισθητά υποδεέστερο αντίπαλο έβγαλαν μια ανασφάλεια.
Η Barca φτάνει στο Βελιγράδι όντας μια από τις πλέον αποτελεσματικές επιθέσεις της διοργάνωσης. Το μπάσκετ που πρεσβεύει έχει σαν στόχο την εκτελέσει υπό τις ιδανικότερες συνθήκες. Δεν σουτάρει κανείς αν οι συνθήκες δεν αγγίζουν το ιδεατό (ελεύθερο σουτ, καλός συγχρονισμός, mismatch, βολικότερη για την επίπεδο αμυντική περιστροφή, ο κατάλληλος εκτελεστής στο κατάλληλο σημείο). Για να πειστείτε σας έχω συγκεντρωμένα όλα τα δεδομένα.
Οι τύποι λοιπόν από την Καταλονία μέσα από διαρκή κίνηση συνδυασμένη με πολλά screens μακριά από την μπάλα είτε για τους shooters τους, είτε για τους ψηλούς τους, αναζητούν την βέλτιστη συνθήκη εκτέλεσης. Μάλιστα σύμφωνα με την επίσημη σελίδα της Euroleague είναι μια από τις πλέον αποδοτικές οάδες σε catch n shoot καταστάσεις. O Laprovitola, που γενικά έχει παράδοση μεγάλων εμφανίσεων απέναντι στους πρώην συμπαίκτες του, εκτελεί είτε πίσω από τα screens, είτε μετά από ντρίμπλα καλύπτοντας το κενό που άφησε στον συγκεκριμένο τομέα ο επανανύψαντας Higgins. Κρατήστε λοιπόν τον Νικόλα σαν ένα αρκετά σημαντικό παράγοντα.
Πάμε στον 2ο Νικόλα τον Mirotic, που είναι επιθετικά το βαρύ πυροβολικό αυτού του συνόλου και ο άνθρωπος που καλείται να εκτελέσει τις περισσότερες φορές. Εξαιρετικός στα τελειώματα με πλατη, φονικός από το τρίποντο. Ο Μαυροβούνιος πετυχαίνει 1.34 πόντους ανά προσπάθεια και σε αυτό πέρα από την αδιαμφισβήτητη ικανότητα του να στέλνει την μπάλα στο δίχτυ, παίζει και η κινησιολογία του που αναγκάζει τους αμυντικούς να τον στέλνουν πολύ συχνά στις βολές. Ο Mirotic βέβαια γίνεται πολύ περισσότερο αποδοτικός σε early Offense συνθήκες, είτε αυτές μεταφράζονται σε early post up, είτε σε early PnP. Δεν το αναφέρω τυχαία και αν θέλετε το κρατάτε και αυτό.
Συνεχίζω με τον τρίτο Νικόλα τον Καλάθη. Το πατριωτάκι μας κρατάει την μπαγκέτα της ορχήστρας και είναι αυτός που δίνει το τέμπο. Ναι οκ το ξέρουμε δεν το σουτ το μεγάλο του όπλο, όμως είναι αυτός που ανεβοκατεβάζει το ρυθμό, κατευθύνει την μπάλα εκεί που πρέπει όταν πρέπει, στήνει το σετ παιχνίδι και άμα λάχει τελειώνει με drive, με floater ή, αυτό κρατάμε γιατί τα αλλά δυο η παρουσία του Tavares & του Poιrier τα δυσκολεύει, δημιουργεί κι εκτελεί από το post όταν βρει mismatch.
Επίσης είναι ο άνθρωπος με τα ασφαλέστερα χέρια κάτι πολύ πολύ σημαντικό όταν μιλάμε για μια ομάδα που κυκλοφορεί πολύ την μπάλα και για αυτό υποπίπτει και σε πολλά λάθη.
Ο Νικ λοιπόν για να κάνω και μια σύνδεση με το κομμάτι, early Offense, είναι ιδανικός στο να εκτελέσει τέτοιες επιθέσεις με ακρίβεια και αποτελεσματικότητα.
Οι 3 Νικόλες είναι ο πυρήνας, αλλά από κοντά πρέπει να δοθεί ιδιαίτερη προσοχή στον Davies και τον Sanli τους δυο ανθρώπους που θα κληθούν πρώτα και πριν από όλα να τραβήξουν το σκιάχτρο απο το Πράσινο Ακρωτήρι μακριά απο την ζώνη των 4 μέτρων και να δημιουργήσουν διαδρόμους. Ο Τούρκος με την απειλή του από μακριά είναι αυτονόητο τι μπορεί να προσφέρει όχι μόνο εκτελώντας αλλά και αναγνωρίζοντας την κίνηση των συμπαικτών του μοιράζοντας την μπάλα. Από εδώ θέλω να κρατήσετε το 60% από το ύψος των βολών.
Αν το κρατήσατε συνδέστε το με το αντίστοιχο σημείο στο shotchart του Davies. Ο κορδελοφορος ψηλός πέρα από το συμπαθητικό (lol 71%) σουτ από το ύψος των βολών, έχει ακόμα καλύτερο vision από τον Τούρκο και στα συν του προσθέτω την διάθεση να βάλει την μπάλα στο παρκέ εφορμόντας από τη ζώνη των 4-5 μέτρων και ψάχνοντας την επαφή. Η απόσταση αυτή είναι το μαλακό υπογάστριο κάθε drop κάλυψης, σαν και αυτή που εφαρμόζει ο Laso ειδικά με τον Tavares παρόντα. Για να τελειώσω το κομμάτι των ψηλών ανεβάζοντας αυτους τους δυο ψηλά και τοποθετώντας χαμηλά ή στο πλάι τους σουτέρ του ο Saras θα προσπαθήσει να αλλάξει το κέντρο άμυνας της Ρεάλ.
Στα έξτρα της Barca ο Exum που σωματοδομικά δεν βλέπει κανένα αντίπαλο στις θεσεις των guards στα ευρωπαϊκά γήπεδα και που παίζει στο ρόλο του και για την ομάδα. Η σημαντικότητα του πέρα από το αμυντικό σκέλος , που μπορεί να υποστηρίξει και πίεση στην μπάλα, αλλά και αλλαγές στις οποίες καταφεύγει ο Saras ανά διαστήματα για να απαγορεύσει το σουτ αλλά και τη δημιουργία, ακόμα και με τον Mirotic να μαρκαρει κοντό, απογειώνεται όταν μιλάμε για ανοιχτό γήπεδο. Γενικά οπως καταλαβαίνετε θεωρώ πως η Barca θα επιδιώξει να τρέξει περισσότερο από ότι συνηθίζει.
Και φτάνω και στον rising star της φετινής Euroleague, τον Jocubaitis, που είναι ο άνθρωπος που προσφέρει ανακάτεμα. Με την έκρηξη του, ο αεικίνητος υπέροχος Λιθουανός πιτσιρικάς δίνει κάτι έξτρα. Αν και δεν απειλεί από το τρίποντο, σουτάρει με σταθερότητα και το κυριότερο εκτελεί καλά μετά από ντρίμπλα από μέση απόσταση. Το κρατάμε και αυτό. Το drive του, το δυνατό του σημείο για μένα, ίσως να μπει σε δεύτερη μοίρα εκτελεστικά και να τον δούμε να δημιουργεί περισσότερο. Όλα αυτά με την προϋπόθεση ότι η απειρία του δε θα τον βραχυκυκλώσει.
Με τον Higgins δε θα ασχοληθώ για 2 λόγους. Ο προφανής είναι πως απέχει αρκετούς μήνες και δεν είναι εύκολο να τον επενεντάξεις στο rotation και μάλιστα σε τέτοιας πίεσης αγώνα. Ο λιγότερο προφανής είναι πως είναι ατελείωτη παιχτάρα, ο ουσιαστικά εμπειρότερος σε συνθήκες final 4 και ο πλεον clutch. Επίσης είναι /ήταν η δικλείδα ασφαλείας του προπονητή του. «Αν όλα στραβώσουν δώστε την μπάλα στον Corey και απλωθείτε, κάτι θα κάνει».
Και επειδή απέναντι στην καλύτερη ίσως άμυνα της Ευρώπης μπορεί πολλά να στραβώσουν δε θα μου κάνει εντύπωση να τον πετάξει μέσα για να βγάλει το φίδι από την τρύπα.
Η Ρεάλ είναι κυνική. Η άμυνα της σε πνίγει και από εκεί θα προσπαθήσει να επιβληθεί. Με τον Heurtel εντός εκτός και επί ταυτά μπορεί να χάνει σε PnR έκφανση στο παιχνίδι της, αλλά ο Lasso εντελώς απενοχοποιημένα μπορεί να παρουσιάζει πεντάδες με 3-4 forwards που δαγκώνουν γύρω από τον Tavares. Για παράδειγμα Hanga, στο γνώριμο από τη θητεία του στην Barca ρόλο του κουβαλητή, Abalde, Rudy / Deck, Yabusele, Tavares. Έλεγχος των rebound (και οι δυο ομάδες κυνηγάνε το επιθετικό αλλά η Ρεάλ είναι πιο αποτελεσματική), πολλή πίεση στην μπάλα χέρια παντού απλωμένα.
Πνιγηρή πεντάδα, μακριά χέρια, δυνατά κορμιά που θα αποζητήσουν τα λάθη της Barca να τα μετατρέψουν σε ευκαιρίες στο ανοιχτό γήπεδο. Γιατί κακά τα ψέματα σε σετ συνθήκες αυτό που μπορούν να παράξουν έχει 3-4 πολύ συγκεκριμένα πράγματα.
1) Llull για PnR
2) Deck post upεκτέλεση & hook pass προς τα έξω
3) Yabusele με την μπάλα στο παρκέ να τραβάει κόσμο πάνω του
4) Off ball δράσεις που όμως σύμφωνα με το site της EuroLeague απέναντι στην Barca τα catch n shoot της Ρεάλ πέφτουν κατακόρυφα.
Γενικά η Ρεάλ σουτάρει πολύ από το τρίποντο. Το πρόβλημα είναι πως η Barca αμύνεται πάντα με σκοπό να μην δώσει το τρίποντο. Αν δε με πιστεύετε δείτε τα παρακάτω shot charts.
Κλειδί στο παιχνίδι της πριν από οποιονδήποτε άλλο στο κομμάτι επίθεση είναι ο πληθωρικός Yabusele. Θωρηκτό ο συγκεκριμένος διάγει καταπληκτική σεζόν και μπορεί να ταλαιπωρήσει αφάνταστα σε αμυνα και επίθεση τον Mirotic. Όμως οπως θυμάστε κι από τα κείμενα μας για τα παιχνίδια του Ολυμπιακού με τη Ρεάλ, αν τον βγάλεις από το παιχνίδι, με deny, η Ρεάλ ζορίζεται. Ο Saras το ξέρει και το έχει πετύχει αυτό.
Με μοναδικά guard τους Lull & Goss αναγκαστικά θα επιμείνω στους Forwards. Ναι καλά μαντέψατε για τον Αργεντινό θα μιλησω. Ο Deck επέστρεψε και θα αποτελέσει βαρόμετρο σε αμυνα και επίθεση.. Μάλιστα πέραν του post παιχνιδιού του φαίνεται πως είναι διατεθειμένος να επιτεθεί περισσοτερο με ντρίμπλα.
X factor στην συγκεκριμένη Ρεάλ στο συγκεκριμένο παιχνίδι, πιθανότατα να είναι ο υποτιμημένος Causeur. Ο Γάλλος αριστερόχειρας με ένα μαγικό τρόπο πρέπει να έχει το πιο αποτελεσματικό αριστερό drive σε όλη την Ευρώπη. Σε ένα σύνολο που στερείται χειριστών μάλλον θα είναι αναγκαίος. Επίσης είναι ψυχρός εκτελεστής και έμπειρος.
Για να το κλείσω. Άποψη μου είναι πως η μεν Ρεάλ θα προσπαθήσει να αναγκάσει τη Barca να επιτεθεί οσο πιο αργά γίνεται και η ίδια να τρέξει όταν της δοθεί η ευκαιρία και η Barca μάλλον θα θελήσει να επιτεθεί γρήγορα αλλά όχι βιαστικά και αν δεν το πετύχει να χρησιμοποιήσει τους ψηλούς της σαν δόλωμα. Αν και δεν έχει πιέσει πολύ φετος από ψηλά, ίσως απέναντι στη Ρεάλ ειδικά όταν δεν θα υπάρχει ο Llull στο παρκέ να το δοκιμάσει.
OLYMPIACOS-EFES
Φτάσαμε και στα δικά μας.
Σύμφωνα με το επίσημο σάιτ της EuroLeague στον πρώτο ημιτελικό έρχονται αντιμέτωπες δυο ομαδες που σχεδόν αποκλειστικά επιτίθενται μέσα από screen στην μπάλα. Η Efes 45% και ο Ολυμπιακός 48% των επιθέσεων τους το εκφράζουν κατά αυτό τον τρόπο.
Γιατί να κάνουν κάτι άλλο όταν στα ρόστερ τους υπέρ τον είναι οι Micic, Larkin και Σλουκας.
Ο Σέρβος υπερπαίχτης με την μπάλα στα χέρια είναι απολαυστικός και σχεδόν μη αντιμετωπίσιμες. Μπορεί εύκολα να σε πάει μέχρι το καλάθι, να εκτελέσει μετά από ντρίμπλα κι ειδικά αν πάρει τον κεντρικό διάδρομο έχεις πρόβλημα. Μπορεί ο Ολυμπιακός να παλεύει εφαρμόζοντας ice και κρατώντας το 5αρι του μέσα να τον στείλει στο πλάι, αλλά φίλες και φίλοι, εδώ έχουν να κάνουμε με μια ομάδα που τα automatics του PnR τα έχει αναγάγει σε αυτόματη αντίδραση σαν την αναπνοή. Drop εσυ midrange εγώ, ή rescreen, αλλαγή εσύ θα σε πάω στα πόδια. Με τον Micic να αγαπάει να κινείται κεντρικά θα υπάρχει και το δίλλημα από που να στείλω tag. Ειδικά όταν ο ανθρωπος αυτός πλαισιώνεται από εκτελεστές σαν τους Beaubois η τον Larkin ή ακόμα-ακόμα και τον τίμιο Moerman ή και τον Pleiss. Προσωπικά προτιμώ να βλέπω τον Vasilie να εκτελεί παρά να μοιράζει για τους φίλους του. Μια ακόμη παρατήρηση είναι πως χωρις την μπάλα ο Μπίλης δεν είναι εξίσου επιδραστικός. Το ερώτημα είναι πως τη διώχνεις από τα χέρια του.
Βέβαια τι κανεις οταν παρέα στο παρκέ βρίσκεται ο Larkin? Μάλλον το ίδιο θα έλεγα εγώ. Τον αφάνα δεν γίνεται να τον αφήσεις από τα μάτια σου ούτε μισό δευτερόλεπτο.
Θα συνεχίσω στο ρόλο του mister obvious και θα πω πως εννοείται πως δεν πιστεύω πως ο Beaubois δε θα παίξει και πως τον τρέμω. Ιδανικό συμπλήρωμα για τους δυο σταρ, εξαιρετικός με και χωρίς μπάλα, απλώνει το γήπεδο και απαγορεύει στον παίχτη του την σκέψη για βοήθεια. Θα ηθελα να σας επιστήσω την προσοχή ότι και στα 3 short charts η ροπή είναι από το κέντρο και δεξιά. Θα καταλάβετε στη συνέχεια .
Στο παραπάνω shot chart βλέπετε πως εκτελεί ο πιο απειλητικός για τον Ολυμπιακό ψηλός των Τούρκων. Ο Pleiss μπορεί να σουτάρει, το κάνει καλά, το κάνει σταθερά και είναι ερώτημα τι θα επιλέξει να κάνει μαζί του ο κοουτς Μπι. Επανέρχομαι λοιπόν και επαναλαμβάνω στην αρχική τοποθέτηση μου πως με τον Micic & τον Larkin καλό θα είναι πρώτα και κύρια να τους κόψεις τη δημιουργία. Ναι μπορούν να σε σκοτώσουν, δεν αντιλέγω αλλά αν βαλουν και τους υπόλοιπους στο παιχνίδι τότε μάλλον θα κινδυνεύσεις περισσότερο. Άλλωστε στη διάρκεια της σεζόν η Εφές αν για ένα λόγο δεν βρήκε σε διάρκεια τα μέχρι πέρσι δεδομένα της, είναι γιατί δεν κατάφερνε με συνέπεια να κυκλοφορήσει όσο υπέροχα μας είχε συνηθίσει την μπάλα (10η σε ass%).
Όχι μόνο για αυτό φυσικά , αλλά και γιατί δεν κατάφερε να βρει σχήματα που να της παρέχουν αμυντική ασφάλεια. Ο coach Ataman πολλες φορές αναγκάζεται να παρουσιάσει σχήματα που δεν έχουν την απαραίτητη επιθετική χημεία για κερδίσει σε σκληράδα. Για αυτό και αρκετά συχνά εμπιστεύεται τον Bryant. Στη σειρά με το Μιλάνο είδαμε ακόμα και σχήμα, έστω και από ανάγκη λόγω απουσιών, με Bryant & Anderson ρίχνοντας κατά πολύ το Ortg αλλά και το Drtg της.
Αν συνυπολογίσουμε πως ο Ολυμπιακός επιθετικά κατάφερε να ανταπεξέλθει στο high tempo basket της Μονακό μπορούμε να ελπίζουμε πως θα καταφέρει να βρει λυσεις στον τομέα και απέναντι στην ομάδα του Αταμάν.
Επιστρέφω στην ροπή προς τα δεξιά της Εφές. Αν συγκρίνεται τα δυο charts θα παρατηρήσετε πως ο Ολυμπιακός είναι περισσότερο ευάλωτος στα σημεία που η Εφες είναι αποδοτική. Άρα μάλλον θα πρέπει να περιμένουμε προσπάθεια από τον κοουτς Μπι και τους παίχτες του να μεταφέρουν τη δράση προς τα αριστερά.
Αντίστοιχα θα παρατηρήσετε στα παραπάνω δυο charts πως ο Ολυμπιακός εκτελεί ελάχιστα στα σημεία που ποναει η Εφές. Αλλά κρατήστε δυο σημειώσεις. Η μια είναι πως η Eφές ποναει στην αριστερή πλευρά στη μέση απόσταση που είναι μια αγαπημένη θέση του Σλούκα. Αλλά και στην κορυφή του τρίποντου που επίσης βολεύεται ο Έλληνας guard. Από το midrange που εξαιτίας της drop κάλυψης των Τούρκων στο PnR υπάρχει περιθώριο μπορούν να απειλήσουν και ο Dorsey αλλά και ο Walkup.
Γενικά η άμυνα της Εφές προσπαθεί να συγκλίνει κεντρικά. Θα δώσει ευκαιρίες για σουτ και εδώ μπαίνει ο Mckissic και πως θα μοιράσει την μπάλα όταν βρει διαδρόμους αλλά και πως θα εκτελέσουν Pap και Wakup και φυσικά ο Σάσα από τις γωνίες.
Ο Fall μπορεί να αποτελέσει παράγοντα στο παιχνίδι και στην επίθεση. Δεν ματσαρεται εύκολα από κανέναν από τους ψηλούς του Αταμάν αρκεί να φτάσει η μπάλα σε αυτόν με συνέπεια και με καλές προϋποθέσεις.
Η Έφες έχει ζήτημα στο rebound και αν και ο Ολυμπιακός δεν κυνηγάει το επιθετικό rebound επιτακτικά είναι ένα σημείο που αξίζει την προσοχή μας. Γενικά οι Τουρξοι έχουν αδυναμία στην εξασφάλιση των διεκδικούμενων στον αέρα κατόχων.
Για να μην σας κουράζω περισσότερο με ένα ζευγάρι που γνωρίζετε καλά, νομίζω ότι το σημείο κλειδί θα είναι τα ατομικά ματσαρίσματα. Ποιος θα μαρκάρει ποιον. Και φυσικά θα σταθώ στο κομμάτι του Ολυμπιακού.
Θα επιλέξει ο κόουτς Μπι και το επιτελείο του να στείλει τον Waklup στον Micic ή θα προτιμήσει τον Παπ και θα στείλει τον αμερικανό στο Larkin με εντολή να τον παίζει σχεδόν άρνηση;
Θα μπορέσει ο Hassan να εκμεταλλευτεί τον ταιριαστό σωματότυπο του Dunston επιθετικά και αν ναι θα καταφέρει να βγάλει τις απαραίτητες αμυνες πάνω του;
Θα μπορέσει ο Dorsey να μην χάσει το μυαλό του απέναντι στον Beaubois που τον παιδεύει;
Βασανιστικά και ταυτόχρονα γλυκά ερωτήματα. Θα απαντηθούν σύντομα
Μία μέρα έμεινε.
Αν ο Ολυμπιακός καταφέρει να απομονώσει τους Larkin + Micic από τους υπόλοιπους και να μείνει κοντά προσωπικά του δινω σοβαρές πιθανοτητες να φτάσει μέχρι τον τελικό.
Αλλά και αν δεν γίνει αυτό πάντα άρρωστοι με τον Ολυμπιακό.
