Σε μερικές ώρες η μπασκετική Ελλάδα και οι Love to hate οπαδοί των αιωνίων θα καθίσουν να παρακολουθήσουν το ντέμπυ του ΟΑΚΑ για τον 2ο γύρο της Basket League. Οι γηπεδούχοι θα κάνουν τα αδύνατα δυνατά για να κερδίσουν για 2η συνεχόμενη φορά τον Ολυμπιακό και να αποκτήσουν ψυχολογικό πλεονέκτημα για την συνέχεια της σαιζόν. Ο δε Ολυμπιακός θα προσπαθήσει να πάρει ότι καλύτερο μπορεί από το ματς και κυρίως να διατηρήσει την διαφορά των 25π του πρώτου γύρου. Και ανεξάρτητα του τι θα γίνει όλα θα κριθούν στους τελικούς του Μάιου / Ιουνίου όπου όποιος και να έχει πάρει το πλεονέκτημα έδρας όλα θα κριθούν σε μια σειρά 5 αγώνων που θα μετρήσουν οι φόρμες και οι «ιδιαίτερες συνθήκες» αυτών των αγώνων. Ως εκ τούτου το σημερινό παιχνίδι είναι μόνο για να ρίχνει καύσιμο στη φωτιά του οπαδισμού και για να γράφουν οι διάφοροι αναλυτές την «αλήθεια τους» τις προβλέψεις τους μέσα από το φίλτρο των κόκκινων ἠ πράσινων γυαλιών τους αλλά και να πικάρουν τους αιώνιους αντιπάλους τους (και αναφέρομαι στους οι υγιείς αφού οι ανεγκέφαλοι θα πουν και θα κάνουν τα δικά τους). Η χρονιά όμως είναι πολύ μεγάλη και συνήθως τα συμπεράσματα από ένα ντέρμπυ δημιουργούν μια διαθλασμένη εικόνα της αγωνιστικής προοπτικής της κάθε ομάδας. Και αν ρωτήσεις τον μέσο οπαδό των αιωνίων που θα ήθελε να δει την ομάδα του να διαπρέπει – πιστεύω πως οι περισσότεροι – θα σου έλεγαν στην Ευρωλίγκα όπου και φέτος παίζεται το υψηλότερο επίπεδο που έχουμε δει τα τελευταία τουλάχιστον χρόνια.
Με βάση αυτά μεγαλύτερη σημασία από το αποτέλεσμα του ντέρμπυ – θα είχε να μπορούσαμε να προβλέψουμε την πορεία του Ολυμπιακού στη Ευρωλίγκα. Διαβάζοντας λοιπόν το κείμενο του Sober πριν από μερικές ημέρες μπορώ να πω ότι συμφωνώ με τα περισσότερα από όσα έγραψε – το μόνο που με προβληματίζει είναι αν αυτό το οποίο βλέπουμε φέτος είναι αντικειμενικά η εικόνα και οι πραγματικές προοπτικές της ομάδας ή όχι. Οι αγγλοσάξωνες έχουν μια έκφραση a perception of reality που σε ελεύθερη μετάφραση σημαίνει μια αντίληψη της πραγματικότητας – και ως οπαδοί και παθιασμένοι με τις ομάδες μας – δεν είναι απιθανό αυτό το οποίο νομίζουμε πως είναι η πραγματική εικόνα και δυνατότητες της ομάδες – να είναι αυτό που θέλουμε να συμβεί. Μια οπτική της πραγματικότητας δηλαδή που την αντιλαμβανόμαστε και ερμηνεύουμε όπως μας εξυπηρετεί. Άλλος το βλέπει το ποτήρι μισογεμάτο και άλλος μισοάδειο αλλά η πραγματικότητα είναι μία. Στο μπάσκετ έχουμε μέσω της στατιστικής μια σειρά από εργαλεία καταγραφής της αγωνιστικής συμπεριφοράς / συνεισφοράς των παικτών στην απόδοση μιας ομάδας και επίσης έχουμε μια σειρά από συγκριτικούς δείκτες απόδοσης μεταξύ των ομάδων. Κάποιοι πιστεύουν και εξηγούν την πραγματικότητα με τους αριθμούς, κάποιοι άλλοι τους αγνοούν και υπάρχει και μια τρίτη κατηγορία που τους χρησιμοποιεί κατά το δοκούν – όπου και όπως τους εξυπηρετεί.
Εγώ όπως θα έχετε καταλάβει είμαι λάτρης των αριθμών αλλά δεν τους χρησιμοποιήσω για να σας πω την δική μου εκδοχή της αλήθειας αλλά ως εργαλείο για να καταλάβω με τον δικό μου τρόπο πως το τελικό αποτέλεσμα συνδέεται με την αγωνιστική εικόνα. Στο πλαίσιο αυτό τα σημερινά δεδομένα μας είναι απλά ο φετινός Ολυμπιακός είναι μια στο 14-6 στις πρώτες 20 αγωνιστικές της Euroleague και έχει καλές πιθανότητες για να καταλάβει το πλεονέκτημα έδρας εν όψει Play off. Είναι όμως ο φετινός Ολυμπιακός τόσο καλός όσο νομίζουμε ή όχι? Έχει τις προοπτικές να πάει ψηλότερα και αν ναι σε ποια σημεία υπερτερεί φέτος? Μια γρήγορη ανάγνωση των στατιστικών μας δίνει την ακόλουθη εικόνα.
Αν το διαβάσει κάποιος τα στατιστικά που δεν βλέπει τον Ολυμπιακό θα πεί πως πρόκειται για μια ομάδα που σκοράρει περισσότερο από φέτος +2.4π παίρνει περισσότερα rebound +1.2 δίνει λιγότερες assist -1.8 κάνει περισσότερα λάθη +1.3 και είναι περισσότερο αποτελεσματική στο 2π 51.5% +2.8pts και στις βολές 73.7% +2.4pts. Σημαίνει κάτι αυτό? Τα επιμέρους στατιστικά στοιχεία δείχνουν μια ομάδα που σκοράρει περισσότερο – παρότι μοιράζει την μπάλα λιγότερο από πέρυσι και είναι περισσότερο απρόσεκτη στην οργάνωση – κυρίως λόγω του transition και των iso plays. Πολλοί πιστέψαμε πως με την άνοδο του ρυθμού και την έμφαση στο μακρινό σουτ που είδαμε από πέρυσι η επίθεση θα ήταν ο καθοριστικός παράγοντας τις επιτυχίας για τις ομάδες της Euroleague. Όμως φαίνεται πως κάναμε λάθος – γιατί στην φετινή Euroleague η παράμετρος που συσχετίζεται περισσότερο με των αριθμό νικών είναι η αμυντική επίδοση ανά κατοχή μπάλας με δείκτη συσχέτισης r=0.8. (Table B)
Table B
Σε απλά ελληνικά οι ομάδες που κερδίζουν τα περισσότερα παιχνίδια φέτος είναι αυτές που δέχονται τους λιγότερους πόντους ανά κατοχή μπάλας – κάτι που δεν καταγράφεται στον πίνακα Α ούτε στους υπόλοιπους δείκτες των advanced statistics.
Με αυτή την οπτική παίκτες που συνεισφέρουν στην άμυνα μακριά από την μπάλα, που σπάνε το σκριν ακολουθώντας τον παίκτη τους, κάνοντας ένα καλό block out, είτε απλά εκνευρίζοντας τον αντίπαλο επιθετικό γίνοντας του κολιτσιδα σε μια απλή επαναφορά μπάλας (όλες αυτές οι μικρολεπτομέριες που δεν καταγράφονται από την στατιστική) έχουν μεγαλύτερη αξία στο τελικό αμυντικό αποτέλεσμα και κατ’ επέκταση στον αριθμό των νικών που κάνει κάποια ομάδα στον φετινό γολγοθά της Euroleague! Είναι η συγκεκριμένη παρατήρηση απολύτως ακριβής ? Σε κάθε περίπτωση είναι πολύ σοβαρή και θα πρέπει να παρακολουθήσουμε την συσχέτιση μέχρι το τέλος της χρονιάς και να δούμε αν θα οδηγήσει μέχρι το F4 τις ομάδες με καλό defensive rating. Έχουμε κάτι που να επιβεβαιώνει αγωνιστικά όλο αυτό μέχρι σήμερα? Ναι και μάλιστα πρόσφατο – την εμφάνιση του Ολυμπιακού που μας εξέπληξε στο ματς του Μιλάνο όπου μια εκ των χειρότερων ομάδων της διοργάνωσης κέρδισε εύκολα μια από τις καλύτερες γιατί δεν μπόρεσε να αμυνθεί όπως μπορεί και γνωρίζει.
Σκεπτόμενος όλα αυτά καταλήγω στο My perception of reality – που λέει πως όσο ο Ολυμπιακός μπορεί να περιορίζει αμυντικά τους αντιπάλους του θα έχει μεγάλες πιθανότητες να προχωρήσει στην διοργάνωση. Και για όποιον κάνει μια αναδρομή στην πορεία του μπασκετικού Ολυμπιακού από τις ημέρες του Ξανθού μέχρι και σήμερα η άμυνα ήταν πάντοτε στοιχείο του DNA της ομάδας μας – είναι στην ψυχολογία της ομάδας πως θα μπούμε να τους κυνηγήσουμε να βάλουμε χέρια σε κάθε μπάλα, να κλέψουμε μπάλες, να διεκδικήσουμε όλα τα rebound και τα hustle plays και από εκεί θα χτίσουμε την επόμενη επίθεση. Είναι αυτό αρκετό σε συνδυασμό με τις επιθετικές δυνατότητες και το βάθος του φετινού μας ρόστερ για να μας επαναφέρει στον θρόνο της Euroleague … ποιος ξέρει … μπορεί να είναι απλά αυτό το οποίο θέλω να γίνει …
