Δωδέκατο επεισόδιο για το Europe Swish και το RedPointGuard και τελευταίο για την κανονική περίοδο της Euroleague. Καθυστέρησε επιτηδευμένα μια εβδομάδα, καθότι περιμέναμε να τελειώσουν όλοι οι αγώνες της regular. Μέσα από αυτό το επεισόδιο θα δώσουμε τα βραβεία για όλη τη σεζόν και θα μιλήσουμε λίγο για playoffs. Δεν θα αναλωθούμε όμως πολύ στα ζευγαρώματα, μιας και θα ακολουθήσει podcast την Τρίτη που μας έρχεται. Λόγω του ότι συνοψίζουμε όλη τη διάρκεια της RS μέσω βραβείων, το format θα αλλάξει ελαφρώς. Πάμε λοιπόν να κάνουμε την ανασκόπηση.
Η καλύτερη ομάδα της κανονικής περιόδου: FC Barcelona
Οι Καταλανοί κάνανε μια εκπληκτική χρονιά υπό τις οδηγίες του coach Σάρας. Κατέκτησαν την πρώτη θέση με σκορ 21-7 και μάλιστα τις τελευταίες τρεις αγωνιστικές δεν απειλήθηκαν καθόλου για την κορυφή, μιας και την είχαν εξασφαλίσει μαθηματικά. Άμα ανατρέξουμε στα στατιστικά θα παρατηρήσουμε ότι συνυπολογίζοντας τις ρωσικές ομάδες, είναι η καλύτερη ομάδα σε net rating ( διαφορά offensive rtg με defensive rtg). Ενώ χωρίς τις αποκλεισμένες ομάδες βρίσκονται στη 2η θέση του net rtg πίσω από τον Ολυμπιακό.
Ο λόγος που η Barça κυριάρχησε ήταν γιατί έμαθε να κερδίζει και να αφήνει πίσω της ένα ψυχολογικό πρόβλημα που αντιμετώπισε την προηγούμενη χρονιά. Φέτος ένιωθε ότι ήταν η καλύτερη ομάδα και το έδειχνε στο παρκέ, αυτό επαληθεύεται από τις αρκετές “επαγγελματικές νίκες» που σημείωσε, αλλά και από τους αγώνες που κέρδισε σκοράροντας στην εκπνοή. Η παραπάνω εξήγηση το γνωρίζω ότι δεν βασίζεται σε μπασκετικούς όρους αλλά κατ’ εμέ αυτό είναι που έκανε την διαφορά. Μιας και πέρυσι είχε εξίσου δυνατό ρόστερ και πολλές φορές ήρθε αντιμέτωπη με “blackouts”. Μια μεγάλη διαφορά που σημειώθηκε ήταν και η ελευθερία που έδωσε ο Jacikevicius στους παίκτες του, γεγονός που λειτούργησε υπέρ της ομάδας. Το έχω αναφέρει σε προηγούμενα άρθρα ότι φέτος ήταν καιρός ο προπονητής να εμπιστευτεί σε κάποιες στιγμές το ατομικό ταλέντο των παικτών και να μην προσπαθεί να θέτει τόσο αυστηρά στεγανά, όπως έκανε (απολύτως λογικό μιας και υπάρχει θεαματική διαφορά στο budget) στον οργανισμό της Zalgiris.
Κορυφαίος παίκτης της ομάδας φυσικά ο Nicola Mirotic που σημείωσε 16,7 pts με 47% στο τρίποντο(!), 5,1 rebs και 1.3 asts. Ο Μαυροβούνιος έχει κάνει μια χρονιά που τον θέτει πρώτο υποψήφιο για το βραβείο του MVP της regular season και δικαίως. Παίκτες που ξεχώρισαν επίσης ήταν Καλάθης και Davies. Ευχάριστες εκπλήξεις ήταν ο Jokubaitis που έδειξε ότι σωστά έκανε το άλμα από την Zalgiris στην Βαρκελώνη, αλλά και ο Αυστραλός Dante Exum που αποδείχθηκε ίσως η καλύτερη mid season μεταγραφή του πρωταθλήματος. Ο Saras σε ότι αφορά την περίπτωση του πρώην NΒΑer θα πρέπει να νιώθει πέρα ως πέρα δικαιωμένος, καθότι σε πρώτη φάση δεν αντιμετώπισε πρόβλημα προσαρμογής. Και σε δεύτερη φάση αποδείχθηκε σε πολυεργαλείο για άμυνα και επίθεση, μιας και τα φυσικά του προσόντα και η αθλητικότητά του είναι σπάνια για το επίπεδο της λίγκας.
Αντίπαλος στη φάση των playoffs για τους Καταλανούς θα είναι η Bayern, μια ομάδα που επωφελήθηκε όσο λίγες μετά των αποκλεισμό των Ρωσικών ομάδων. Σε διαφορετική περίπτωση θα χρειαζόντουσαν ένα θαύμα για περάσουν στους 8. Όπως και να έχει η ομάδα του Saras εκτιμώ ότι δεν θα αντιμετωπίσει κανένα πρόβλημα απέναντι στους Γερμανούς και ίσως θα είναι η πρώτη ομάδα που θα κλείσει το εισιτήριο για το Final4 του Βελιγραδίου.
Ομάδα έκπληξη της κανονικής περιόδου: AS Monaco
Τι χρονιά και αυτή για τους πρωτοεμφανιζόμενους Μονεγάσκους. Από το αντικειμενικά έξυπνο καλοκαιρινό recruiting, στην απαξίωση του προπονητή Mitrovic και κρινόμενη εκ των υστέρων σωστή, στο φοβερό finish. Οι Γάλλοι τερμάτισαν όντας μέσα στις 3 καλύτερες επιθέσεις του πρωταθλήματος και δείχνοντας ότι έχουν ανέβει επίπεδο. Ο δρόμος για την επίτευξη της 7ης θέσης δεν ήταν καθόλου εύκολος για αυτούς και ειδικά μετά την αφαίρεση των νικών που είχαν σημειώσει, απέναντι στις ομάδες που αποκλείστηκαν. Παρόλα αυτά η ομάδα του Obradovic συνέχισε να παίζει το όμορφο μπάσκετ που έπαιζε από τη mid-season και μετά και εξασφάλισε με το σπαθί της την είσοδο στα playoffs.
Οι Γάλλοι έχουν δημιουργήσει ένα roster πολυεπίπεδο, διαθέτουν τον superstar Mike James αλλά και μια frontline με αρκετό βάθος μιας και έχουν Motejiunas, τον εξαιρετικό rookie Hall, τον επίσης εκπληκτικό πρωτοεμφανιζόμενο Diallo αλλά και βετεράνους που δίνουν εμπειρία όπως Will Thomas και Brock Motum. Μέσα σ’αυτές τις επιλογές προστίθενται και ο πρώην NΒΑer Bacon μ΄ένα επιθετικό gameplay που σπανίζει στο πρωτάθλημα αλλά και ο παίκτης με περίσσεια ενέργεια και διάθεση για deflection Paris Lee. Εν ολίγοις, οι Γάλλοι φέτος έπαιξαν και κέρδισαν, δεν φοβήθηκαν να επιλέξουν παίκτες από το ΝΒΑ, παίκτες οι οποίοι ήταν rookies, αλλά και να διώξουν προπονητή μεσούσης της σεζόν και να φέρουν άλλον. Άμα αυτή η ομάδα μέσα από αυτές τις επιλογές και σε συνδυασμό με την τελική επιτυχία δεν επιβραβεύτηκε, τότε ποια το έκανε;
Ως προς τα τεχνικά χαρακτηριστικά είναι μια ομάδα που αρέσκεται στο να τρέχει, άλλωστε διαθέτει και τις μονάδες για να το κάνει. Η αθλητικότητα είναι το σήμα κατατεθέν της. Όταν βρίσκεται μέσα στο παρκέ ο Motejiunas ρίχνει αισθητά το ρυθμό και επιλέγει set επιθέσεις που καταλήγουν στο post είτε στο Λιθουανό είτε στον Bacon. Αρκετές φορές ελέω Motejiunas επιλέγεται και το pick ‘n’ pop. Φυσικά δεν θα μπορούσε να λείπει και το hero ball ανά τακτά χρονικά διαστήματα, από τη στιγμή που έχει τον Mike James. Ωστόσο, προς υπεράσπιση του ορθολογικού μπάσκετ που άξια υποστηρίζει ο coach Obradovic, φέτος έχουμε δει τον James να παίζει αρκετά πιο ομαδικά και να αρέσκεται στο να δημιουργεί για τους συμπαίκτες του.
Αντίπαλος των Γάλλων στα playoffs είναι ο Ολυμπιακός, ένα ζευγάρι που αν μη τι άλλο θα έχει ωραίο μπάσκετ ρυθμού και κάτι μου λέει ότι θα προσφέρει στους φιλάθλους πολλές εντυπωσιακές φάσεις. Σε κάθε περίπτωση η Monaco είναι πετυχημένη ότι και να πετύχει από εδώ και πέρα είναι μια επέκταση του φετινού overachieve που διάγει. Συγχαρητήρια στον coach Obradovic για αυτό που κατάφερε φέτος. Πολύ λίγες ομάδες θα βρίσκανε το σθένος μετά από ακύρωση τόσο δύσκολων νικών να επιστρέψουν και να πετύχουν το στόχο τους.
Ο προπονητής της κανονικής περιόδου: Γιώργος Μπαρτζώκας
Η αλήθεια είναι ότι αυτό το βραβείο πολύ δύσκολα θα μπορούσε να πάει σε άλλα χέρια. Ο τεχνικός του Ολυμπιακού σημείωσε μια ιστορική χρονιά για τον σύλλογο και τον ίδιο με την κατοχύρωση της 2ης θέσης στη κανονική διάρκεια. Για τα καλά που έχει κάνει ο coach B στο σύλλογο έχουμε μιλήσει πολλές φορές. Τα κυριότερα είναι η ξεκάθαρη απονομή ρόλων μέσα στην ομάδα, οι στοχευμένες καλοκαιρινές διορθώσεις και το καλό κλίμα (επουδενί δεν λέω ότι δεν υπήρξαν-υπάρχουν εντάσεις, αλλά το θέμα είναι να υπάρχουν οι σταθερές για να ξεπεραστούν) μέσα στα αποδυτήρια. Θα σταθώ λίγο στο καλοκαιρινό recruiting, που εξαρχής φαίνεται η πολύ ψηλή ποιότητα του coach στο συγκεκριμένο κομμάτι. Ενώ σε δεύτερη φάση αντιλαμβανόμαστε ότι δόθηκε σημασία στο να παντρέψει τα χαρακτηριστικά παικτών και να απαντηθούν οι αδυναμίες που υπήρχαν την προηγούμενη χρονιά. Μια λογική που πρέπει να χρησιμοποιηθεί σαν πυξίδα για τους επερχόμενους σχεδιασμούς για όλες τις ομάδες της λίγκας.
Ένα χαρακτηριστικό που ξεχώρισε στον Μπαρτζώκα και τον έφερε σ’ αυτή τη θέση είναι η δικαιοσύνη που έδειξε ως προς το χρόνο που δίνει στους παίκτες του. Πρόσφατο παράδειγμα είναι η επιλογή του Λούντζη σε παραπάνω λεπτά έναντι του ντεφορμαρισμένου Λαρετζάκη, που ίσως θα πρέπει να αναθεωρήσει το τρόπο παιχνιδιού του και να θυμηθεί τα στοιχεία που τον ανέβασαν επίπεδο. Η εμπιστοσύνη που έδειξε στον Martin είναι ένα κομμάτι που πρέπει να τονιστεί, μιας και πολλοί ήταν αυτοί που επέμεναν σε πιθανή αντικατάσταση. Μέχρι στιγμής μπορούμε να πούμε ότι ο coach B επαληθεύτηκε, αφού ο Hassan από το ματς του Κυπέλλου και μετά έκανε ένα ντεμαράζ καλών εμφανίσεων. Δεν θα μπορούσαμε να μην αναφέρουμε το κεφάλαιο McKissic που αποτελεί ένα διαχρονικό πρότζεκτ του προπονητή. Τον έφερε το χειμώνα του ‘19 από τη Besiktas και έκτοτε τον έχει ανεβάσει πολλά επίπεδα. Σ’ αυτή την άνοδο προφανώς και τεράστιο μερίδιο ευθύνης έχει ο ίδιος ο παίκτης, αλλά άμα δεν είχε την απαιτούμενη στήριξη από τον Έλληνα τεχνικό πολύ δύσκολα θα βρισκόταν ακόμα στην ομάδα. Ο Αμερικανός forward διακρινόταν για τα αθλητικά του προσόντα και την ικανότητα να σκοράρει σε ανοικτό γήπεδο αλλά και μέσω slashing game. Παρόλα αυτά, υπήρχε έντονη έλλειψη στο τακτικό κομμάτι, στη δημιουργία για τους συμπαίκτες αλλά και στη συνέπεια του περιφερειακού σουτ. Μέσα από πολύ δουλειά ο Shaquielle βελτίωσε το σουτ του, αύξησε τις asts του, μετρίασε τις βιαστικές ενέργειας και πάνω απ’ όλα εντάχθηκε επιτυχώς (για τον συγκεκριμένο παίκτη ήταν το πιο δύσκολο) στο τακτικό κομμάτι της ομάδας.
Τέλος ότι αφορά το μπασκετικό κομμάτι, ο προπονητής των ερυθρολεύκων εμφάνισε μια ομάδα με πολύ σκληρή άμυνα, για την ακρίβεια είναι η δεύτερη καλύτερη στη λίγκα, πίσω από την Armani. Στην επίθεση επέλεξε ένα γρήγορο ρυθμό, με καλή κυκλοφορία της μπάλας και λίγες τρίπλες από τους παίκτες, ενώ επιδίωκε αρκετά συχνά και το transition game. Ο Ολυμπιακός ανά διαστήματα έπαιξε σαγηνευτικό μπάσκετ και έθελξε τους περισσότερους φιλάθλους του πρωταθλήματος. Ένα ακόμα στοιχείο που πρέπει να πιστωθεί στον coach B είναι ότι μετέτρεψε το ΣΕΦ για τους Πειραιώτες σε «κάστρο» μιας και σημείωσαν 13/14 νίκες. Για τους παραπάνω και όχι μόνο λόγους δίνουμε το βραβείο στο συγκεκριμένο προπονητή. Ένας τεχνικός που ξεκίνησε με στόχο την απλή είσοδο στα playoffs και κατέληξε να «καπαρώνει» την 2η θέση. Όχι και άσχημα…
Mentionable team: Maccabi tel Aviv
Δεν θα μπορούσαμε να μην κάνουμε μια μικρή αναφορά στην ομάδα του λάου, που και αυτή με τη σειρά της φέτος πέρασε από πολλά κύματα. Από την απόλυση του Σφαιρόπουλου μετά την ήττα του κυπέλλου και την παρολίγο αποδέσμευση του Nunnaly. Στην είσοδο των playoffs με head coach τον πρωτάρη Αvi Even και τον προ λίγου καιρό υπ’ ατμόν Aμερικάνο forward σε πρωταγωνιστικό ρόλο. Δεν ξέρω κατά πόσο θα μπορέσει να διεκδικήσει μια θέση για το final four. Αλλά άμα συνυπολογίσουμε τον παράγοντα ότι η Real πάει από το κακό στο χειρότερο και ότι η Maccabi έκανε ένα πολύ καλό finish και δεν έχει κανένα άγχος, αμέσως δημιουργούνται κάποιες πιθανότητες πρόκρισης, όχι μεγάλες αλλά υπαρκτές. Σε κάθε περίπτωση οι Ισραηλινοί φέτος στο κλείσιμο της season, θύμισαν τις παλιές ένδοξες εποχές του συλλόγου.
Ομάδα απογοήτευση της κανονικής περιόδου: Anadolu Efes
Οι περσινοί πρωταθλητές φέτος έχουν απογοητεύσει με την αγωνιστική τους εικόνα. Βέβαια άμα η κανονική περίοδος είχε ακόμα κάποιους αγώνες, ο ανταγωνισμός με την Real θα ήταν μεγάλος. Σε κάθε περίπτωση οι Τούρκοι δεν έθελξαν με την εικόνα τους, τουναντίον σε κάποιους αγώνες ήταν πολύ κακοί. Η πολύ καλή season του περσινού MVP Micic και οι εξίσου καλές εμφανίσεις του Larkin έσωζαν την παρτίδα για την ομάδα του Ataman. Αν και δεν είμαι της λογικής από τη στιγμή που αποκλείστηκαν οι Ρωσικές να κάνουμε υποθετικά σενάρια, στην περίπτωση των περσινών πρωταθλητών θα πω ότι θα δυσκολευόντουσαν αρκετά για να περάσουν στα φετινά playoffs. Το κυρίαρχο μελανό σημείο τους είναι η αποδυναμωμένη frontline, γεγονός που το είχαμε αναφέρει σε παλιότερα άρθρα. Για τον Dunston τα χρόνια έχουν περάσει, ο Pleiss αμυντικά δεν μπορεί να ανταπεξέλθει στο physicality που απαιτεί το επίπεδο και ο Petrusev θέλει ακόμα αρκετά αγωνιστικά λεπτά για να δείξει την ποιότητά του. Τέλος ο τραυματισμός του Simon κόστισε πάρα πολύ και στη θέση 3 υπήρχε αισθητό κενό, που δεν μπορούσε να αναπληρωθεί από τους Bryant και Anderson. Παρ’όλα αυτά όμως η ομάδα του Ataman προκρίθηκε στα playoffs και έχει μια πρώτης τάξης ευκαιρία να ανατρέψει την κατάσταση απέναντι στην Armani Milan.
MVP της κανονικής περιόδου: Nikola Mirotic
Στην φετινή υπόθεση του πολυτιμότερου παίκτη κατά τη διάρκεια του χρόνου είχαμε αρκετούς υποψήφιους. Όμως ένας παίκτης ήταν σταθερά μέσα στην συζήτηση και αυτός δεν ήταν άλλος από τον Μαυροβούνιο forward. Σημείωσε 16.7 pts κατά μέσο όρο με 47% στο τρίποντο και 5,1 rebs. Πολλά ήταν και τα crucial καλάθια που πέτυχε με κάποια από αυτά να είναι buzzer beaters. Παίκτες που βρέθηκαν στο mvp caliber ήταν ο Sasha Vezenkov ( το βραβείο του πιο βελτιωμένου παίκτη του ανήκει), ο Mike James και ο, περσινός νικητής, Vasilje Micic.
Rookie της κανονικής περιόδου: Josh Nebo
Ίσως το πιο δύσκολο βραβείο για το συγκεκριμένο άρθρο μιας και οι υποψηφιότητες ήταν πάρα πολλές. Νικητής είναι ο center Nebo που πραγματοποίησε μια πολύ καλή χρονιά στα κρύα μέρη της Λιθουανίας. Η αλήθεια είναι ότι θα μπορούσα να είχα επιλέξει κάποιον παίκτη, που η ομάδα του πέρασε στα playoffs (βλ. Diallo, Devon Hall, Donta Hall). Ωστόσο ο συγκεκριμένος μου έκανε εντύπωση με το πόσο κυρίαρχος ήταν ανά διαστήματα στα παιχνίδια του, κάτι που για rookie είναι αρκετά σπάνιο. Σημείωσε 8,8 pts, 6,2 rebs και 12,8 μονάδες στο σύστημα αξιολόγησης, κατά μέσο όρο.
H καλύτερη φάση της κανονικής περιόδου: Jalen Reynolds
Φέτος είχαμε αρκετές όμορφες φάσεις μιας και το πρωτάθλημα διέθετε αρκετούς αθλητικούς παίκτες. Παρ ’όλα αυτά στο παρακάτω video, όπως θα δείτε, ο Reynolds πηδάει από το θεό… και καρφώνει μπροστά στον Hines!!! Άμα δεν ξεχωρίσεις αυτή τη φάση τότε ποια;; Απολαύστε το…
Τα βραβεία που δόθηκαν είναι διαφορετικά από αυτά τα κλασσικά που δίνονται στο τέλος της season. Μιας και έλειπαν αρκετά όπως καλύτερος αμυντικός, παίκτης απογοήτευση κλπ. Για αυτού του είδους όμως τις κατηγορίες θα γίνει ένα ξεχωριστό podcast που θα είναι η συνέχεια των mid-season awards (https://open.spotify.com/episode/5WX6xSv402fUw77baVM8Bh?si=a6d9a2dc87b24321).
Υγ1: Την Μ. Τρίτη έρχεται podcast με καλεσμένους όπως πάντα, που θα μιλήσουμε για τα ζευγάρια των playoffs.
Η τελική κατάταξη της κανονικής περιόδου
