Επιστροφή στα βασικά λοιπόν, σε μια βραδιά που σε πρώτη ανάγνωση δίνει μια νότα αισιοδοξίας. Με μια δεύτερη σκέψη όμως το μινόρε κάποιας κιθάρας ηχεί στ’αυτιά μου, κάπου στο background αρκετά έντονα.
Πρώτο ματς του coach Κemzura και οι αλλαγές που θα βλέπαμε στη θεωρία φάνταζαν απειροελάχιστες, ωστόσο ήταν αρκετές.
Βασική διαφορά που παρατηρήθηκε σε σχέση με το παιχνίδι στο Astroballe, ήταν το ξεκάθαρο rotation και οι ξεκάθαρες θέσεις των παιχτών στο γήπεδο. Ο Rubit μοιράστηκε το χρόνο στο 5 με τον Milu, ο Kuzminskas αυτόν στο 4 με τον Πρίντεζη (συν τα όποια λεπτά του Σάσα στο τέλος), στο 3 ήταν μόνο οι Παπ – Paul και όχι ο Punter ο οποίος έμεινε μόνο στο 2 παρέα με τον Σπανούλη. Στον άσο δε η στόχευση φάνηκε από νωρίς, με τον Κόνιαρη να ξεκινάει βασικός και να κυνηγάει τον αντίπαλο δημιουργό σε όλο το γήπεδο.
Aντίστοιχα εμφανής (ίσως και κάτι περισσότερο) ήταν και η στόχευση στην άλλη πλευρά του γηπέδου, με τα κεντρικά pick n’ roll να ξανακάνουν μετά από καιρό… εμφάνιση στο Φάληρο. Είτε με Σπανούλη – Milutinov, είτε με τους δυό αρχηγούς. Χαρακτηριστικό είναι δε ότι όσες φορές δεν κατέβαζε ο Βασίλης την μπάλα είδαμε να του γίνονται screen μακριά από αυτή, με σκοπό να ξεμαρκαριστεί και να πάρει και πάλι κεντρικό pick. Ίσως σε μια μεριά του Τελ Αβίβ κάποιος, παλιός μας γνώριμος, χαμογελούσε με νόημα.
Στη συνέχεια είδαμε τον Kuzminskas να επιτίθεται δύο φόρες στο close out άκρως πετυχημένα, βλέποντας κάποια από τα πράγματα που ήθελε να βάλει ο coach Blatt στο παιχνίδι της ομάδας από πέρσι, κάτι που δεν του βγήκε (εκ του αποτελέσματος) με την επιλογή Τimma.
Έπειτα μία καλή επιλογή του Rubit στο short roll που κατέληξε σε καλάθι του Punter, μας θύμισε πόσο έλειψε πέρσι από την ομάδα το σουτ από την αδύνατη πλευρά.
Παράλληλα με αυτά, στην άμυνα η ομάδα φάνηκε να έχει ξεκάθαρο στόχο να προστατέψει τη ρακέτα της με κάθε τρόπο. Κάθε άμυνα ξεκινούσε με τον Κονιάρη στην αρχή και με τον Baldwin στη συνέχεια να πιέζουν τη μπάλα. Οι υπόλοιποι έπαιζαν man to man τουλάχιστον για την πρώτη περιστροφή της επίθεσης των Ισπανών. Εκεί, και όταν αυτοί επέλεγαν το screen στη μπάλα, οι υπόλοιποι 3 παίχτες μας προσαρμόζονταν μέσα στη ρακέτα, προσπαθώντας έτσι να περιορίσουν το εμφανές μας πρόβλημα στην αντιμετώπιση του pick n’ roll, ρισκάροντας παράλληλα το περιφερειακό σουτ. Χαρακτηριστικό είναι ότι οι Ισπανοί έβαλαν πέντε, από τα συνολικά οκτώ εύστοχά τους, τρίποντα στην πρώτη περίοδο.
Ωστόσο δεν έλειψαν και οι φορές που οι βοήθειες δεν ήρθαν ποτέ, και το πρόβλημα στην αντιμετώπιση του pick n’ roll φάνηκε ξανά.
Μπαίνοντας στη 2η περίοδο οι Ισπανοί γύρισαν την άμυνα τους σε ζώνη, πιέζοντας κι αυτοί σε πολλές περιπτώσεις τη μπάλα. Έτσι, με αρχική διάταξη horn, προσπαθήσαμε να σπάσουμε τη ζώνη, κάποιες φορές με πάσα του Rubit από μέσα προς τα έξω για να επιτεθεί και πάλι ο Kuzminskas στο close out και κάποιες άλλες με high-low των Πρίντεζη-Rubit, μετά την πρώτη εισαγωγική πάσα.
Όλα αυτά μέχρι να γυρίσει στο παρκέ ο Βασίλης και ο Milu, για να επιστρέψουμε κι εμείς στα κάθετα screen μακριά από τη μπάλα για το ξεμαρκάρισμα του αρχηγού, και το κεντρικό pick n’ roll.
Aξίζει εδώ βέβαια να πούμε ότι παρατηρήθηκε συνεχής κίνηση των υπολοίπων 3 παιχτών του παρκέ κατά τις συνεργασίες του Billy και του Μilutinov, με αποτέλεσμα οι δυο τους να βρίσκουν περισσότερους χώρους και γενικά να τηρούνται καλές αποστάσεις.
Στη δική μας άμυνα το μοτίβο με την πίεση στην μπάλα συνεχίστηκε, με τον Παπανικολάου να προστίθεται στους ”εξολοθρευτές” (sic). Η παρουσία του Rubit ωστόσο άλλαξε την αντιμετώπιση στo pick n’ roll, αφού γινόταν αλλαγή, με αποτέλεσμα οι βοήθειες των υπολοίπων τριών στη ρακέτα να γίνονται όλο και περισσότερες και την άμυνα πλέον να θυμίζει κάποια ζώνη με προσαρμογές.
Μέσα σ’ όλα δε γίνεται να παραλείψουμε τα 7(!) επιθετικά rebound του Μilutinov στο πρώτο ημίχρονο, την ώρα που ολόκληρη η Βαλένθια είχε πάρει μόλις 6 αμυντικά.
Από τα καλύτερα ημίχρονα και του Σπανούλη, στο μπάσκετ που όπως είπε και ο ίδιος του αρέσει, που είχε 11 πόντους, 5 ασίστ και 0 (μηδέν!) λάθη!
Η διαφορά έκλεισε στο +24 (54-30).
. @olympiacosbc best H/T margin @EuroLeague history
+38 (41-9) vs Siena (2010-11)
+25 (51-26) vs Partizan (2004-05)
+24 (54-30) vs Valencia (2019-20)
+23 (46-23) @ Ovarense (2000-01)#OLYVBC— Yannis Psarakis (@YPsar) October 11, 2019
Στο δεύτερο ημίχρονο, με το παιχνίδι πλέον να μη δείχνει ότι θα υπάρξει κάποιο χιτσκοκικό φινάλε, η αγάπη στα σκριν συνεχίστηκε, ο Σπανούλης έβγαινε από stagger για να πάρει pick από τις 45 μοίρες, με τον Κόνιαρη σε ρόλο… Μάντζαρη να κάνει πάντα την εισαγωγική πάσα. Η πίεση στη μπάλα και οι βοήθειες στη ρακέτα επίσης συνεχίστηκαν, με την άμυνα να γίνεται ολοένα και περισσότερο άμυνα χώρου, και εκεί να φαίνονται τα πρώτα προβλήματα επικοινωνίας, απόρροια της οποίας ήταν τα 7 ομαδικά φάουλ στα πρώτα 7 λεπτά της τρίτης περιόδου, κυρίως λόγω κακών περιστροφών και τοποθετήσεων.
Δόθηκε αρκετός χρόνος στον Baldwin με ξεκάθαρο σκοπό να ξεψαρώσει ωστόσο, ειδικά επιθετικά, δεν απέδωσε ιδιαίτερα. Προσπάθησε με κάποιες ”μπούκες” να πάρει σκορ, την ώρα που το έλλειμμα δημιουργίας ήταν εμφανές. Χαρακτηριστικό είναι ότι ο Ολυμπιακός, τελείωσε το πρώτο ημίχρονο με 12-5 στην αναλογία ασίστ – λαθών για να τελειώσει το παιχνίδι με το φτωχό 17-15.
H, για 40 λεπτά, πίεση στην μπάλα έφερε 13 κλεψίματα και 20 λάθη του αντιπάλου, παρόλα αυτά, ακόμα και με αυτόν τον τρόπο, είδαμε λίγους αιφνιδιασμούς γι’αυτά τα νούμερα.
Ατομικά, οι Baldwin – Kόνιαρης, που μοιράστηκαν το χρόνο του πλειμέικερ, έδειξαν διάθεση στην άμυνα, όμως στην επίθεση πέραν της πρώτης πάσας δεν απείλησαν σχεδόν με κανέναν τρόπο. Ο Cherry δεν αγωνίστηκε δευτερόλεπτο και ήδη, από τα μέσα Οκτώβρη, αναζητείται μεταξύ άλλων δημιουργία (να θυμίσουμε ότι ο ”αγαπημένος” της κερκίδας Goss έδινε πέρσι 4.5 ασίστ για 1.5 λάθη, την ώρα που Baldwin και Κόνιαρης μαζί είχαν χθες 1 ασίστ και 5 λάθη).
Η άμυνα στο pick n’ roll είναι σοβαρό πρόβλημα, που επίσης δείχνει να μην μπορεί να διορθωθεί εκ των έσω. Το χθεσινό τρικ Κemzura μάλλον πέτυχε απέναντι σε μια front-line που, κακά τα ψέματα, δεν φοβίζει.
Για δεύτερο σερί ματς, ο Paul δεν αξιοποιείται ως παίχτης αδύνατης πλευράς, σε αντίθεση με τον Punter ο οποίος, σταθερά πλέον, θα βρει τις φάσεις του για να δώσει σκορ είτε από την αδύνατη, είτε από την δυνατή πλευρά (με προσωπική ενέργεια), είτε ακόμα και δημιουργώντας όπως είδαμε χθες (4 ασίστ).
Ο Κuzminskas από την άλλη παίζοντας για 15 λεπτά, μόνο στο 4, έδωσε ένεση ποιότητας στη θέση κατά την απουσία Πρίντεζη, επιτέθηκε σωστά στο close out, έπαιξε σωστά με πρόσωπο στο καλάθι και δεν υπερφορτώθηκε στο post, όπως παρατηρήθηκε σε προηγούμενα παιχνίδια.
Σαν μια γενικότερη εικόνα, ο Ολυμπιακός φάνηκε ιδιαίτερα ορεξάτος, τα σκυμμένα κεφάλια της προηγούμενης αγωνιστικής έδωσαν τη θέση τους σε σφιγμένες γροθιές, ο πάγκος ήταν πιο ενεργός από ποτέ και η ομάδα εντός και εκτός παρκέ θύμιζε άλλες εποχές…
Τα προβλήματα του ρόστερ μετά και το χθεσινό ματς είναι φανερά. Ο Ολυμπιακός, πέραν της δεδομένης ενίσχυσης που χρειάζεται, καλείται να πάρει μια απόφαση. Θα πάρει προπονητή, που θα τον στηρίξει σε βάθος 3ετίας, ο οποίος θα αρχίσει να χτίζει από ”αύριο” ή θα πάει σε κάποιο πείραμα που μπορεί να τον φέρει σε ακόμα δυσκολότερη θέση το επόμενο καλοκαίρι;
Για την απάντηση μάλλον πρέπει να κάνουμε λίγες μέρες υπομονή, εκτός αν αυτή μας δόθηκε χθες…
