RPG Radar: Melvin Ejim Scouting Report

Το RPG Radar, πιστό στο σαββατιάτικο ραντεβού του, συνεχίζει το ταξίδι του ανά τον κόσμο για παίκτες! Στις δύο επόμενες αναρτήσεις θα παραμείνει στη βαλκανική χερσόνησο, αλλά μετά τη Βουλγαρία, μεταφέρεται πιο δυτικά, στην πρώην Γιουγκοσλαβία και την Αδριατική Λίγκα. Μπορεί ο πρώτος παίκτης που είδαμε, στο εναρκτήριο κείμενο της φετινής σεζόν, να ήταν ένας υπερ-ταλαντούχος Σέρβος, όπως ο Petrusev, ωστόσο τώρα θα κινηθούμε σε λίγο διαφορετικό μοτίβο, παρουσιάζοντας σας δύο έμπειρους αθλητές, σε μεγαλύτερη ηλικία, οι οποίοι βρίσκονται αρκετά χρόνια στην Ευρώπη και με τις φετινές τους εμφανίσεις, δείχνουν να αξίζουν το step up στην Euroleague, σε βοηθητικούς ρόλους.

Ο πρώτος που θα δούμε, είναι ο Καναδός SF Melvin Ejim, ένας γυρολόγος των ευρωπαϊκών γηπέδων, που φέτος είναι στον 5ο σταθμό της ευρωπαϊκής του καριέρας, συμμετέχοντας με την Buducnost, από το Μαυροβούνιο, στην ABA League και στο Eurocup!

Το παρελθόν

Γεννημένος στις 4 Μαΐου του 1991 στο Toronto του Καναδά, από Νιγηριανούς γονείς, ο Melvin Ejim, ήταν το μεγαλύτερο από τα παιδιά της οικογένειας και ένα πρότυπο για τα μικρότερα, όπως είχε δηλώσει στο παρελθόν η μητέρα του, Elizabeth Omoghan. Στα παιδικά του χρόνια (και όχι μόνο) ήταν ένας πολύ καλός και συνεπής μαθητής, ο οποίος αρχικά ήθελε να γίνει γιατρός! Στον ελεύθερο του χρόνο έπαιζε μπάσκετ με τον καλύτερο φίλο του, Kofi Mensah, ένα πολύ μεγάλο μπασκετικό ταλέντο εκείνης της εποχής.

Η μητέρα του, παρόλο που έβλεπε ότι άρεσε το μπάσκετ στο γιο της, όταν της ανακοίνωσε ότι υπήρχε ενδιαφέρον για εκείνον από γυμνάσια στην Ανατολική ακτή των ΗΠΑ, δεν τον πίστεψε, καθώς δε θεωρούσε ότι θα μπορούσε να σταδιοδρομήσει. Εξάλλου, και ο ίδιος αργότερα, έλεγε ότι μικρός ήταν αρκετά άγαρμπος και του πήρε χρόνο για να μπορέσει να γίνει αξιοπρεπής παίκτης σε μικρή ηλικία, έχοντας ξεκινήσει δειλά, δειλά, νωρίτερα, να παίζει πιο πολύ ποδόσφαιρο. Όμως, ήταν τέτοια η θέληση του Ejim, ο οποίος είχε ήδη βρει τον πρώτο σταθμό της καριέρας του, το St. Mary’s Ryken, στο Leonardstown του Maryland, φέρνοντας τη μητέρα του προ τετελεσμένων γεγονότων!

Πάντως το ταξίδι στις ΗΠΑ αρχικά δεν της φάνηκε τόσο καλή ιδέα, μέχρι που ανακάλυψε ότι ο γιος της όντως έχει ταλέντο, ενώ παράλληλα, δεν παραμελούσε και τα μαθήματα του. Μπορεί το «σαράκι» του για την ιατρική να είχε πλέον περάσει, ωστόσο ο επόμενος του στόχος ήταν να γίνει δικηγόρος. Ο χαρακτήρας του ήταν και παραμένει αρκετά δυνατός, καθώς είναι ο τύπος που όταν δεν έπαιρνε καλό βαθμό, δεν έψαχνε για δικαιολογίες, ούτε κατηγορούσε τον καθηγητή ότι τον αδίκησε, αλλά αντίθετα έψαχνε να βρει ο ίδιος τι έκανε λάθος και πως θα το διόρθωνε.

Το ίδιο καλά με τις μαθητικές επιδόσεις του, πήγαιναν όμως και οι αθλητικές! Έχοντας ήδη ύψος 1.96, ο Ejim ήταν ένας εξελίξιμος forward, που άρχιζε να τραβάει τα φώτα πάνω του. Η περίφημη Ακαδημία Brewster ήταν εκείνη που τον έβαλε στις τάξεις της τη σεζόν 2008–09, και κανείς από τους δύο δεν το μετάνιωσε. Στην τελευταία του χρονιά, την περίοδο 2009 – 10, ο Ejim θα αποδείκνυε το πολυσύνθετο στυλ παιχνιδιού του, έχοντας 13.1 pts, 7.5 rebs, 3 κλεψίματα και 2.5 asts μ.ο., οδηγώντας την ομάδα του στην κατάκτηση του σχολικού πρωταθλήματος!

Ο δρόμος προς την καταξίωση θα ήταν πλέον ανοικτός και πολλά Κολέγια από την Division I του NCAA έδειξαν ενδιαφέρον προς το πρόσωπο του. Εκείνος επέλεξε το Iowa State του Fred Hoiberg και δικαιώθηκε για την επιλογή του. Από τη rookie season του έδειξε την ποιότητα του, με 10.3 pts (48.6% στα σουτ εντός παιδιάς), 6.7 rebs και 1.3 κλεψίματα μ.ο. (η 2η καλύτερη επίδοση εντός της ομάδας). Εκείνο, όμως, που του έμεινε βαθιά χαραγμένο μέσα του, ήταν η είδηση του θανάτου του καλύτερου του φίλου, του Kofi Mensah, μόλις στα 19 του, από καρκίνο στο πάγκρεας, αλλά και η μεγάλη του πίκρα ότι δε θα μπορούσε να παραστεί στην κηδεία του, καθώς την ίδια ημέρα το Iowa State αγωνιζόταν απέναντι στο Montana State (νίκη με 81 – 59, με τον Ejim να έχει 19 pts / 8 rebs).

Την επόμενη σεζόν του ως sophomore, παρόλο που τα νούμερα του παρέμειναν στάσιμα, καθώς στην επίθεση ήταν στη σκιά του γνωστού μας, από τη θητεία του στον Προμηθέα, Chris Babb, ο Ejim παρέμεινε ένα σημαντικό γρανάζι του Κολεγίου, καταφέρνοντας να είναι μέλος της All Academic επιλογής του NCAA, δείγμα των καλών μαθησιακών του επιδόσεων! Εντός παρκέ είχε 9.3 pts (με 76% στις βολές, 49% στα σουτ εντός παιδιάς, αλλά μόλις 22% στα τρίποντα), 6.6 rebs, 1 ast και 0.9 κλεψίματα μ.ο.

Την επόμενη σεζόν του, ως junior, o Ejim θα έδειχνε ακόμη μεγαλύτερη βελτίωση σε όλους τους τομείς, ενώ παράλληλα θα «έχτιζε» μια νέα δυνατή φιλία, με το freshman συμπαίκτη του, Georges Niang, με τον οποίο μάλιστα είχε βρεθεί μία σεζόν στην Brewster Academy! Ο Hoiberg μίλαγε με τα καλύτερα λόγια για τον Ejim, όπως θα δούμε και παρακάτω, με τον παίκτη του να τον δικαιώνει εντός και εκτός γηπέδων. Ποτέ δεν παραμελούσε τα μαθήματα του και παρά το επιβαρυμένο πρόγραμμα οι βαθμοί του ήταν καλοί και έδειχνε ενδιαφέρον για μάθηση.

Στους αγωνιστικούς χώρους, ο Ejim θα δικαίωνε το χαρακτηρισμό του εργατικού παίκτη, καθώς κατόρθωσε να βελτιώσει θεαματικά το ποσοστό του στα τρίποντα. Το τέλος της σεζόν τον βρήκε μέλος της 3ης καλύτερης 5άδας της περιφέρειας Big-12, μιας παραδοσιακά δύσκολης περιφέρειας. Ολοκλήρωσε τη χρονιά με 11.3 pts (50.4% στα σουτ εντός παιδιάς και 35% στα τρίποντα), 9.3 rebs (1ος στην Big-12 και ο μόνος αθλητής με ύψος κάτω από 2 μ., μετά τους PJ Tucker και Terry Black, που έχει καταφέρει κάτι τέτοιο σε αυτή την περιφέρεια). Η senior season του (2013 – 14) θα ήταν μια αποκάλυψη, με τον Ejim να είναι ένας εκ των κορυφαίων παικτών του NCAA, κερδίζοντας τον τίτλο του καλύτερου παίκτη της Big-12 και ένα πλήθος άλλων ατομικών διακρίσεων (φιναλίστ του τροπαίου Oscar Robertson, Scholar Athlete της χρονιάς για την περιφέρεια και τον τίτλο του Academic All-American, δείγμα των μαθητικών του επιδόσεων, καταφέρνοντας να γίνει μόλις ο 5ος στην ιστορία του Κολεγίου με αυτή τη διάκριση). Επίσης, σε μια μαγική βραδιά, απέναντι στο TCU, θα σκόραρε 48 pts, μαζεύοντας παράλληλα 18 rebs, προσπερνώντας στη λίστα με τα ατομικά ρεκόρ σκοραρίσματος, για έναν αγώνα της Big-12, τον «πολύ» Michael Beasley, ο οποίος είχε πετύχει 44 pts το 2008! Μάλιστα το εμφατικό double double των 48 pts και 18 rebs, ήταν κάτι που μόνο ο Kevin Durant είχε πετύχει τα προηγούμενα χρόνια!

Λίγα λόγια για αυτό το παιχνίδι αξίζουν. Ήταν Φεβρουάριος του 2014, στο Hilton Coliseum, μια αναμέτρηση ανάμεσα στο Iowa State και το Texas Christian University. Ο Ejim είχε μπει «ζεστός» στον αγώνα, όντας εύστοχος από μέση και μακρινή απόσταση. Παρόλα αυτά, 9’ πριν το τέλος, τίποτα δεν προμήνυε τι θα επακολουθούσε. Ο Ejim μέχρι τότε είχε πετύχει 23 pts και είχε μαζέψει 15 rebs, με το σκορ στο 57 – 50 υπέρ των Cyclones. Στη συνέχεια, ωστόσο, θα «έπαιρνε» φωτιά σκοράροντας κατά ριπάς και πετυχαίνοντας στα τελευταία λεπτά τους 24 από τους 27 pts του Iowa State, στη σπουδαία νίκη με 84 – 69! Λίγα δευτερόλεπτα πριν τη λήξη, έχοντας καταρρίψει πια το ρεκόρ, όλο το γήπεδο του επεφύλασσε standing ovation, τραγουδώντας το όνομα του και το φινάλε τον βρήκε να πνίγεται στις αγκαλιές και τα high five των συμπαικτών του. Ήταν μια από τις κορυφαίες βραδιές στην καριέρα του, δίχως αμφιβολία.

Τα στατιστικά του στη senior season θα ήταν καλύτερα από ποτέ, καθώς σε 34 αγώνες μέτρησε 17.8 pts (76% στις βολές, 50.5% στα σουτ εντός παιδιάς και 34.6% στα τρίποντα), 8.4 rebs, 1.8 asts, 1.2 κλεψίματα, 0.7 κοψίματα, αλλά και 2.3 λάθη μ.ο. Θα γινόταν μόλις ο 4ος παίκτης στην ιστορία του Iowa State, ο οποίος θα είχε 1.500+ pts και 1.000+ rebs σε μία σεζόν, ενώ ολοκλήρωσε την 4ετή καριέρα του ως 12ος στη λίστα των σκόρερ, 2ος σε συνολικά rebs και ως ο παίκτης με τις περισσότερες συμμετοχές (135) για τους Cyclones! Εκείνη τη σεζόν θα έδειχνε μάλιστα και την ηγετική του στόφα στην πορεία των Cyclones μέχρι το Sweet 16, του NCAA Tournament. Μαζί με τους γνωστούς μας από τις θητείες τους στην Ευρώπη, DeAndre Kane και Dustin Hogue, αλλά και τον καλό του φίλο Georges Niang, οδήγησαν το Iowa State στην κατάκτηση του τίτλου της Big-12, απέναντι στο Baylor, με 74 – 65! Στη συνέχεια, στα πλαίσια του NCAA Tournament, ο Ejim είχε καθοριστικό ρόλο, αν και ειδικά στη νίκη επί της North Carolina, στο 2ο γύρο, την παράσταση έκλεψε ο Kane με 24 pts, 10 rebs και 7 asts. Ωστόσο, οι Cyclones ηττήθηκαν στο Sweet 16 από το UConn, με 76 – 81 και έτσι η πορεία τους θα λάμβανε τέλος.

Η συνέχεια της καριέρας του, δε θα διέφερε με εκείνη αρκετών κολεγιακών star, που δεν καταφέρνουν να βρουν θέση στο ΝΒΑ. Παρά το πολυσύνθετο στυλ παιχνιδιού του, χωρίς ιδιαίτερα δημιουργικές ικανότητες και με μέτριο on ball παιχνίδι, ουσιαστικά ο Ejim δεν είχε κάτι elite, αλλά μπορούσε να κάνει πολλά πράγματα σε ικανοποιητικό βαθμό. Καμία ομάδα του NBA δεν πείστηκε και έτσι έμεινε εκτός τελικών επιλογών του draft του 2014.

Εκείνο το καλοκαίρι θα έπαιρνε μέρος στο Summer League με τους Spurs, χωρίς ωστόσο να καταφέρει να κερδίσει κάποιο συμβόλαιο. Έτσι θα ξεκινούσε την ευρωπαϊκή περιπέτεια του από τη Ρώμη, αγωνιζόμενος για λογαριασμό της Virtus, σε 29 παιχνίδια πρωταθλήματος (με 7.7 pts και 6.3 rebs) και 18 παιχνίδια του Eurocup (8.1 pts, 4.3 rebs). Εκεί που έδειχνε ακόμη αστάθεια ήταν οι επιδόσεις του πίσω από τα 6.75, έχοντας μόλις 33% ποσοστό στα σουτ 3 πόντων.

Το καλοκαίρι του 2015 θα ήταν ένα από τα καλύτερα του Ejim! Παρά το γεγονός ότι είχε αγωνιστεί με την Εθνική Νιγηρίας στις μικρές ηλικίες, επέλεξε να εκπροσωπεί πλέον τον Καναδά και το όνειρο της συμμετοχής του σε μια μεγάλη διοργάνωση θα γινόταν επιτέλους πραγματικότητα, καθώς πήρε μέρος στο FIBA AmeriCup, κατακτώντας το χάλκινο μετάλλιο!

Επίσης, παρόλο που για τη νέα σεζόν, είχε υπογράψει προσύμφωνο με την Bayreuth από τη Γερμανία, ένα πολύ καλό Summer League με τα χρώματα του Orlando, τον έφερε ένα βήμα πριν το ΝΒΑ, χωρίς πάντως να τα καταφέρει. Ξεκίνησε τη σεζόν 2015 – 16 στην G League με τους Erie Bayhawks, έχοντας σε 39 παιχνίδια 14.4 pts και 7.7 rebs μ.ο. Το Μάρτιο του 2016 έμεινε ελεύθερος και επέστρεψε ξανά στην Ευρώπη, για να κλείσει τη χρονιά με τη Venezia, με την οποία αγωνίστηκε σε 16 παιχνίδια, μετρώντας 9.2 pts και 6 rebs μ.ο.

Οι καλές του εμφανίσεις στο φινάλε της σεζόν του εξασφάλισαν θέση και στο ρόστερ της νέας περιόδου (2016 – 17), η οποία θα ήταν η καλύτερη του, μετά από πολλά χρόνια, σε ομαδικό επίπεδο, κερδίζοντας το πρωτάθλημα της Ιταλίας (με τον ίδιο MVP των τελικών) και φθάνοντας μέχρι το final 4 του BCL! Σε 67 παιχνίδια για όλες τις διοργανώσεις, ο Ejim είχε 10.5 pts (72% στις βολές, 47.3% στα σουτ εντός παιδιάς και 39.3% στα τρίποντα), 5.6 rebs , 1.6 asts, 1.3 κλεψίματα, 0.4 blocks και 2.3 λάθη μ.ο.

Έχοντας «χτίσει» ένα καλό όνομα και αφού έδειξε τις δυνατότητες του στην Ιταλία, ο Ejim πήρε … προαγωγή για την «πλούσια» Unics Kazan του νέου προπονητή, Δημήτρη Πρίφτη, ο οποίος έβλεπε στο πρόσωπο του ένα δυναμικό forward με 2-way profile. Στη ρωσική ομάδα θα έμενε για μια 2ετία, αποτελώντας ένα πολύτιμο γρανάζι μεν, δίχως να καταφέρει να πετύχει το μεγάλο άλμα δε. Στην παρουσία του εκεί, σε 86 αγώνες συνολικά, είχε 8.5 pts (με περίπου 35% στο τρίποντο, αλλά και 84% στις βολές) και 5 rebs μ.ο. Όμως η αδυναμία της Unics να πετύχει το μεγάλο στόχο της, την επιστροφή της Euroleague, του στοίχισαν τη θέση του.

Το καλοκαίρι του 2019 συνέχισε για ακόμη μια φορά να φορά το εθνόσημο του Καναδά, εκπροσωπώντας την ομάδα της Β. Αμερικής στο Mundobasket 2019 (συμπαίκτης των Birch και Pangos), χωρίς ωστόσο η ομάδα του να καταφέρει κάποια διάκριση, μένοντας μακριά από τις 16 κορυφαίες χώρες της διοργάνωσης. Παρόλα αυτά ο Ejim είχε θετικές εμφανίσεις σε γενικές γραμμές, αποτελώντας έναν από τους καλύτερους παίκτες της ομάδας του.

Στη νίκη επί της Σενεγάλης, στη φάση των Ομίλων, είχε 11 pts (με 5/10 σουτ) και 8 rebs, ενώ θετικός, παρά την αστοχία του από μακριά (1/ 7 τρίποντα), ήταν απέναντι και στην Αυστραλία, με 9 pts και 7 rebs. Ωστόσο, δε βοήθησε καθόλου στον κρίσιμο αγώνα, απέναντι στη Λιθουνία, ο οποίος στοίχισε τελικά και την πρόκριση, καθώς χρεώθηκε νωρίς με φάουλ και έμεινε άποντος. Ολοκλήρωσε τη διοργάνωση με καλή παρουσία στους αγώνες κατάταξης με αντιπάλους την Ιορδανία και τη Γερμανία, έχοντας συνολικά κατά μ.ο. 8.4 pts (28% στα τρίποντα), 5.4 rebs και 2 asts μ.ο. Επίσης ήταν ο πρώτος παίκτης ανάμεσα στους 12 του Καναδά, με τον καλύτερο δείκτη +/– (8.6 μ.ο.).

Πέρυσι βρέθηκε στα γήπεδα της Ισπανίας, με τον ίδιο να συμμετέχει μάλιστα για 3η σερί χρονιά στο θεσμό του Eurocup, με μια άλλη ομάδα με πράσινα χρώματα, τη Malaga! Όμως, η παρουσία του στην Ανδαλουσία δεν ήταν καλή, καθώς ποτέ δε βρήκε το ρόλο του, με αποτέλεσμα να κάνει τη χειρότερη, ίσως, επαγγελματική του σεζόν, από άποψη αριθμών… Σε 29 παιχνίδια για όλες τις διοργανώσεις, της περσινής «κουτσουρεμένης» χρονιάς, είχε 6.8 pts (με μόλις 21% στα τρίποντα), 3.2 rebs, 1 asts και 0.9 κλεψίματα μ.ο.

Φέτος, πάντως, εμφανίζεται αναγεννημένος στην Buducnost, αποτελώντας έναν από τους πιο κομβικούς παίκτες της ομάδας του Μαυροβουνίου σε Αδριατική Λίγκα και Eurocup! Πέραν των πολύ καλών στατιστικών του (ενδεικτικά 11.9 pts με 51.4% στα τρίποντα και 5.6 rebs), ο Ejim προσφέρει πολύτιμες λύσεις στην άμυνα και αποτελεί έναν παίκτη «οικονομίας» με 65% TS% και 1.5 PPS.

Το προφίλ

Αναλυτικά για το αγωνιστικό του profile και τις επιδόσεις του τη φετινή σεζόν, θα δούμε στη συνέχεια στο video που επιμελήθηκα πριν περίπου 1 μήνα (για αυτό υπάρχουν και κάποιες μικρές διαφορές στα νούμερα του). Ωστόσο, στην παρούσα φάση μπορούμε να σκιαγραφήσουμε τα χαρακτηριστικά του και αν θα μπορούσαν να μεταφραστούν στο νέο πλαίσιο του Ολυμπιακού.

Κατ’ αρχήν, μιλάμε για ένα παίκτη κλασικό 3&D SF, ο οποίος μπορεί να αγωνιστεί και ως 4 σε χαμηλά σχήματα, χάρη στη δύναμη και το μάκρος του. Διαθέτει μεγάλη εμπειρία στα ευρωπαϊκά παρκέ, με 6 σεζόν στα … πόδια του, κατά τις οποίες σε όλες έχει αγωνιστεί σε διασυλλογικές διοργανώσεις (1 στο BCL και 5 στο Eurocup)! Συνεπώς φαίνεται ότι έχει έρθει η ώρα για αναβάθμιση του, ειδικά μετά την πολύ ώριμη σεζόν που πραγματοποιεί φέτος.

Είναι ένας τυπικός off ball πλάγιος με καλό μακρινό σουτ (η περσινή του σεζόν στη … δίχως χημεία Malaga ήταν μια κακή παρένθεση), ο οποίος δε χρειάζεται πολλές μπάλες στην επίθεση, καθώς απειλεί κυρίως σε spot up συνθήκες, ενώ προσφέρει πολύτιμες λύσεις σε άμυνα και reb, δύο τομείς όπου ειδικά φέτος, ο Ολυμπιακός αντιμετώπισε μεγάλα προβλήματα. Η μεγάλη του αδυναμία είναι ο μέτριος χειρισμός και ότι δε διαθέτει δημιουργικά στοιχεία στο παιχνίδι του, καθώς ο μ.ο. ασίστ του διαχρονικά είναι εξαιρετικά χαμηλός. Ωστόσο, σε ένα νέο Ολυμπιακό, με έναν ακόμη on ball guard με οργανωτικές αρετές αντί του Jenkins, σε θεωρητικό πάντα επίπεδο και χωρίς κλασικό αναπληρωματικό SF πίσω από τον Παπ, όπως έδειξε το φετινό αποτυχημένο πείραμα (ένας ρόλος που «πληγώνει» την ομάδα μας, μετά την αποχώρηση του Lojeski και τα ανεπιτυχή περάσματα των Thompson, Toupane, Timma και Paul), ένας τέτοιου τύπου παίκτης θα ήταν αρκετά χρήσιμος εκτιμώ.

Σίγουρα η στελέχωση των ερυθρόλευκων είναι κάτι που θα μας απασχολήσει μελλοντικά και ήδη φαίνεται κάτι να … κινείται, ειδικά στους ψηλούς και στην περιφέρεια, ωστόσο εκτιμώ με δεδομένη την ανανέωση του McKissic, ο οποίος κινείται κυρίως με την μπάλα στα χέρια, ότι μια τέτοια κίνηση, δηλαδή απόκτηση ενός off ball παίκτη, είναι πιο ενδεδειγμένη να γίνει στη θέση 3, από ό,τι π.χ. το φετινό πείραμα, με τον καλό περιφερειακό αμυντικό, αλλά περιορισμένων δυνατοτήτων επιθετικά Jenkins στο 2.

Επιστρέφοντας στην περίπτωση του Ejim, είναι τέτοια η «αθόρυβη» συνεισφορά του, τόσο στα rebs, όσο και στην ικανότητα του να μαρκάρει από PGs μέχρι PFs, που τον κάνει απαραίτητο σε ομάδες, που ψάχνουν 2-way οικονομικούς παίκτες. Ειδικά αν ξέρει το ρόλο του, όπως φέτος στην Buducnost, μπορεί να έχει καλά ποσοστά στα τρίποντα, βοηθώντας και στο spacing της ομάδας του. Σίγουρα οι περιρισμοί του επιθετικά, καθώς είναι αρκετά επιρρεπής στο λάθος με την μπάλα στα χέρια, ενώ δημιουργικά κρίνεται υπό του μετρίου, είναι σημαντικοί ανασταλτικοί παράγοντες, ωστόσο «κρύβονται» εφόσον πλην του Σλούκα, θα υπάρχει και ένας 2ος χειριστής στην ομάδα με ικανότητα στην προσωπική φάση, καλό χειρισμό και δημιουργικές αρετές.

Αυτή ήταν, λοιπόν, η ιστορία του Ejim και η «εικόνα» μου για τον παίκτη. Στα «χαρτιά» φαίνεται ότι ο Ολυμπιακός δεν κινείται για παίκτη back up στο 3, ωστόσο καλό θα ήταν να έχουμε στα … κιτάπια μας κάποιες ενδιαφέρουσες περιπτώσεις έμπειρων και οικονομικών παικτών, που θα μπορούν να κάνουν αρκετά πράγματα σε ικανοποιητικό βαθμό, δίχως να μονοπωλούν το επιθετικό παιχνίδι, το οποίο όπως φαίνεται θα είναι κυρίως στα «χέρια» των περιφερειακών!

Προτού προχωρήσουμε στη video ανάλυση του Ejim, ας διαβάσουμε στην, κλασική πλέον, ενότητα τι έχουν πει για το πρόσωπο του, διάφορες προσωπικότητες του μπάσκετ.

Εχουν πει γι αυτόν

Fred Hoiberg (Former Iowa State Head Coach): “Ένα από τα καλύτερα πράγματα που έχουν συμβεί σε αυτό το πρόγραμμα, είναι το να έχουμε τον Ejim με τη φανέλα των Cyclones για 4 χρόνια”.

Fred Hoiberg (after Ejim’s 48-point record performance): “Αυτός είναι ο Melvin, εδώ και 4 χρόνια, είναι απλά σταθερός. Ξέρεις ότι θα κάνει τη σωστή ενέργεια και θα είναι πάντα στο κατάλληλο μέρος. Η αποτελεσματικότητα του στο σημερινό παιχνίδι ήταν εκπληκτική, το να πετυχαίνει 48 pts σε 24 προσπάθειες.”

Nick Nurse (Toronto Raptors – Canada NT Head Coach): “Ο Ejim είναι ένας πολυσύνθετος βετεράνος, με μεγάλη εμπειρία από το διεθνή τρόπο παιχνιδιού.”