Τις τελευταίες βδομάδες και μετά την ήττα του Ολυμπιακού από την Galatasaray στην Κωνσταντινούπολη έχουν μεσολαβήσει αρκετά. Και αγωνιστικά και εξωαγωνιστικά, τα οποία ως Ολυμπιακούς και ως Έλληνες φιλάθλους μας απασχόλησαν αρκετά. Αυτή τη φορά ίσως όχι και τόσο αδικαιολόγητα.
Μετά τα νικηφόρα αποτελέσματα με την Barcelona και τον Παναθηναϊκό Superfoods (Εν αρχή ην η… οικογένεια) η ομάδα δεν μπόρεσε να διαχειριστεί την επιτυχία επί των “πράσινων” και η Maccabi πέρασε νικηφόρα από το ΣΕΦ. Απόλυτα δίκαια. Οι “ερυθρόλευκοι” ήταν πίσω στο σκορ καθ’ όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού και μόνο στο τέλος προσπάθησαν να αντιδράσουν, αλλά το ροζ φύλλο αγώνα είχε ήδη πάρει το δρόμο του προς το μέρος των Ισραηλινών. Στο ημίχρονο η εικόνα του Ολυμπιακού ήταν κάκιστη και το ενθαρρυντικό της υπόθεσης ήταν ότι η διαφορά ήταν μόλις στους 7 πόντους. Κι ενώ όλοι περιμένουμε την αντίδραση, η 1η και 2η φάση του δευτέρου ημιχρόνου είναι αυτές: 
Νομίζω οτιδήποτε άλλο αν πούμε θα είναι πλεονασμός. Υπήρξε μία αντίδραση (παρόμοια με αυτή του ματς εναντίον της CSKA) αλλά μέχρι εκεί. Η συνέχεια ήταν ιδανική. Αγωνιστικά. 4 σερί νίκες απέναντι σε ομάδες που η νίκη θεωρείται επιβεβλημένη. Ειδικά το διπλό στο 1ο από τα τέσσερα αυτά ματς εναντίον της Darussafaka ήταν ταμάμ για την συνέχεια καθώς πρόκειται για μια δύσκολη έδρα. Όχι τόσο σαν γήπεδο και σαν καυτή ατμόσφαιρα, αλλά λόγω ποιότητας ομάδας. Τους Τούρκους δεν τους είχαμε σε πολύ μεγάλη εκτίμηση στην αρχή της σεζόν αλλά ο David Blatt έχει φτιάξει ένα αξιόμαχο σύνολο, το οποίο με τα μέχρι τώρα δεδομένα μπορεί να διεκδικήσει ακόμα και την πρόκριση του στην 8αδα.
Στα δύο επόμενα ματς οι συζητήσεις δεν αφορούσαν τις καλές εμφανίσεις του Ολυμπιακού. Οι εφιάλτες της περσινής χρονιάς επέστρεψαν. Πρώτος «κύλησε» ο Hackett. Ο Ιταλοαμερικάνος, σε μία φάση όταν το παιχνίδι είχε κριθεί και επιδεικνύοντας υπερβάλλοντα ζήλο, «πάγωσε» άθελά του το ΣΕΦ. Από το γεγονός ότι, από την αρχή, δεν μπορούσε να πατήσει το πόδι του φαινόταν ότι τα πράγματα δεν θα ήταν καλά. Άλλο όμως δεν είναι καλά τα πράγματα και άλλο να γίνεται ο σχεδιασμός άνω κάτω. Βέβαια η 1η διάγνωση (που έγινε Σάββατο) έλεγε για απουσία 2 μηνών και η 2η (που βγήκε Δευτέρα) για απουσία 6 μηνών, χειρουργεία και όλα τα παρελκόμενα. Καλό θα ήταν να το προσέξουν στη διοίκηση αυτό με τις πολλαπλές διαγνώσεις.
Το τι χάνει η ομάδα με την απουσία του, αγωνιστικά, είναι γνωστό. Κάποιες φορές ο Σφαιρόπουλος τον έχει αδικήσει, κάποιες άλλες έχει αδικήσει και ο ίδιος τον εαυτό του. Από την ομάδα θα λείψει και η τρέλα του, η αυταπάρνησή του, το πάθος του και γενικότερα το ταπεραμέντο του. Η ομάδα δεν έχει παίκτη με αυτά τα χαρακτηριστικά και το ψάξιμο δεν θα είναι εύκολο. Δεν ξέρω τόσο πολύ την αγορά για να αρχίσω να αραδιάζω παίκτες. Μία επισήμανση μόνο θέλω να κάνω. Δεν μπορείς να πάρεις παίκτη και να πληρώσεις buy-out + συμβόλαιο για να τον διώξεις το καλοκαίρι. Άρα ή παίρνεις παίκτη και για την επόμενη σεζόν (που σημαίνει ότι φεύγει ο Hackett) ή παίρνεις κάποιον συμπληρωματικό και έχεις στο πίσω μέρος του μυαλού σου ότι ή ανανεώνεις Hackett ή το καλοκαίρι βγαίνεις πάλι στην αγορά. Ξέρω ότι ο Σφαιρόπουλος τρέφει μεγάλη εκτίμηση για τον Ιταλοαμερικάνο, και αγωνιστικά αλλά και συνολικά για τη στάση του μέσα στην ομάδα, αλλά ταυτόχρονα ακούγεται ότι ο Ολυμπιακός δεν κοιτάει για κάτι «συμπληρωματικό». Για να δούμε.
Τρεις μέρες μετά τα μαντάτα για τον Dani, ο Ολυμπιακός αντιμετώπιζε την Zalgiris στο Kaunas, εκεί όπου πέρυσι είχε φύγει με κατεβασμένο το κεφάλι και την ουρά στα σκέλια. Η ομάδα μπήκε πολύ συγκεντρωμένα στο ματς και πήρε αυτό που της άξιζε. Αλλά και πάλι που μυαλό για αγωνιστικές αναλύσεις. Δεν είχα πάρει χαμπάρι την φάση που χτύπησε ο Πρίντεζης, τον είδα απλά να σέρνεται στην επόμενη επίθεση του Ολυμπιακού. Με το μυαλό μου είπα διάστρεμμα. Όταν είδα τη φάση πάγωσα. Φοβήθηκα τα πολύ χειρότερα. Τα οποία κατά τη γνώμη μου δεν έχουν περάσει. Ας περιμένουμε να περάσουν οι 15 αυτές μέρες κι αν δεν πονάει ο Γιώργης, όλα καλά. Αν πονάει νομίζω θα έχουμε θέμα. Δεν θα το αναλύσω περισσότερο γιατί….. μακριά από μας.
Την αγωνιστική εβδομάδα που μας πέρασε νομίζω τα αποτελέσματα ήταν άκρως φυσιολογικά. «Επαγγελματική» νίκη με τον Ερυθρό Αστέρα και ήττα στη Βαμβέργη. Για την ήττα σίγουρα ο τρόπος πείραξε πολύ και πολλούς αλλά με Πρίντεζη + Hackett off, Σπανούλη χωρίς προπονήσεις και με ένα ταξίδι στην πλάτη, δύσκολα να γινόταν κάτι διαφορετικό. Από την αρχή της χρονιάς έχει τονιστεί ότι στο φετινό format της διοργάνωσης θα παίξει πολύ σημαντικό ρόλο το βάθος του πάγκου της κάθε ομάδας. Τι βάθος υπήρχε εν προκειμένω? Δεν υπήρχε. Σίγουρα ο προπονητής και οι παίκτες (ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ, ποτέ ο ένας) φέρουν ευθύνες για συγκεκριμένα πράγματα αλλά υπάρχουν και οι συγκυρίες. Είναι η διοργάνωση τέτοια. Πραγματικά γίνεται ο κακός χαμός! Η Bamberg κέρδισε τον Ολυμπιακό, ο οποίος είχε κερδίσει τον Παναθηναϊκό Superfoods, o οποίος είχε κερδίσει την Bamberg. Ο Ολυμπιακός κέρδισε τον Ερυθρό Αστέρα, ο οποίος κέρδισε τη Real, η οποία είχε κερδίσει τον Ολυμπιακό. Ο Ολυμπιακός έχει κερδίσει την Darussafaka, που κέρδισε την Maccabi, η οποία είχε κερδίσει τον Ολυμπιακό. Ο Παναθηναϊκός κέρδισε την Darussafaka, η οποία κέρδισε τις CSKA και Real από τις οποίες είχε χάσει ο Παναθηναϊκός. Καταλάβατε τι γίνεται? Ούτε εγώ.
Τέλος να πούμε ότι ο αιώνιος αντίπαλος έκανε μία κίνηση που φαινομενικά τον ενισχύει. O Gentile είναι πραγματικά μία πολύ ξεχωριστή «πάστα» μπασκετμπολίστα. Με πολλά προσόντα, που θα μπορούσαν να τον κάνουν top παίκτη. Αλλά πνευματικά δεν έχει χειριστεί καθόλου καλά μέχρι τώρα την καριέρα του. Έκανε μόνιμα του κεφαλιού του, ήθελε πάντα να είναι πρώτο όνομα, δεν έμαθε να μοιράζεται, ήθελε να παίρνει όλη τη δόξα. Το ταλέντο του όμως αστείρευτο. Εκπληκτικός , για το ύψος του, χειρισμός της μπάλας, μακρινό σουτ, παιχνίδι με πλάτη και γενικά ότι έχει ένας all around παίκτης. Το θέμα για μένα είναι αν πραγματικά ο Παναθηναϊκός τον είχε ανάγκη. Το κενό στο 5 μοιάζει μεγαλύτερο απ’ ότι στο 3. Ο παίκτης αποτελούσε διακαή πόθο του Pascual και το θέμα είναι να καταφέρει να τον βάλει στο κλίμα της ομάδας του και να του βρει ρόλο (αποδεκτό και από αυτόν και από τους συμπαίκτες του).
Υ.Γ.: Δεν χρειάζεται να πούμε πόσο ανάγκη έχει ο Ολυμπιακός τον κόσμο του στα επόμενα ματς. Δυστυχώς μέχρι τώρα η στήριξη δεν είναι αυτή που πρέπει. Για μια ακόμη χρονιά οι πανηγυρτζήδες παραμένουν… πανηγυρτζήδες.
Υ.Γ.1: Παιδιά μπορεί να μην έχω για να τα φέρω στο γήπεδο αλλά είδα πολλές οικογένειες στο ματς με τον Ερυθρό Αστέρα. Η «φιλική» ατμόσφαιρα του ματς προσφερόταν άλλωστε. Ποιο το νόημα να βρίζουν όλα τα «καλόπαιδα» εν χορώ ότι υπάρχει σε αντίπαλο, ποιο το νόημα να ανάβουν καπνογόνα και φωτοβολίδες μέσα σε έναν κλειστό χώρο ποτέ μου δεν θα το καταλάβω. Φωνάχτε για τον ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ.
Υ.Γ.2: Το να αποθεώνουμε στις καλές κάποιον και να μην λέμε τίποτα στις κακές είναι το ίδιο «στημένο» με το να κράζουμε στις κακές και να εξαφανιζόμαστε στις καλές. Λίγη ισορροπία δεν έβλαψε ποτέ κανέναν.
Υ.Γ.3: Fingers crossed (που λένε και στο χωριό μου) για τον Γιώργαρο. Αυτός να είναι καλά και είμαστε σε πολύ καλό δρόμο.
