Το καλοκαίρι τελείωσε, τα σχολεία άνοιξαν, οι πολιτικάντηδες πούλησαν το ετήσιο παραμύθι στη ΔΕΘ, το πανηγυράκι των τηλεοπτικών αδειών ολοκληρώθηκε με τον Κο Βαγγέλα να παίρνει τηλεοπτική άδεια – αλλά και τον κυνηγάνε να τον βάλλουν με το ζόρι στο σκαμνί, η Τροίκα επέστρεψε, οι συντάξεις μειώθηκαν και άλλο, η ανεργία καλπάζει αλλά οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ πουλάνε τρέλα και υποδείξεις, και ο κόσμος σαν μαστουρωμένος μέσα στην απάθεια περιμένει από τύπους σαν τον Σώρρα και τους Νεφελίμ να σώσουν τη χώρα. Γενικά όλα μοιάζουν σαν ένα παράλογο θέατρο νομιναλισμού όπου όλοι βλέπουν την καταστροφή να έρχεται και λένε “έλα μωρέ τώρα … δεν είναι έτσι κάτι άλλο παίζεται … ” καλώς ορίσατε σε άλλο ένα νέο-ελληνικό φθινόπωρο της χρεωκοπημένης Ελλαδίτσας μας.
Ενδιάμεσα σε όλη αυτή την κωμικό-τραγική κατάσταση έγιναν και μεταγραφές αφού οι Αγγελόπουλοι συνεχίζουν να στηρίζουν την ομάδα – παρότι είχαν όπως αποδείχθηκε πολύ σοβαρά οικογενειακά προβλήματα υγείας να αντιμετωπίσουν. Το ΣΟΚ της είδησης του θανάτου της συζύγου του Γιώργου Αγγελόπουλου στεναχώρησε ολόκληρη την Ολυμπιακή οικογένεια και περισσότερο εμάς τους μπασκετικούς. Ειδικά όταν συνειδητοποιεί κανείς πως η εκλιπούσα ήταν εκείνη που παρότρυνε τα 2 αδέρφια να συνεχίσουν την προσπάθεια και να μην εγκαταλείψουν την ομάδα το καλοκαίρι του 2011. Καταλαβαίνουμε όλοι πως το περιβόητο back 2 back δεν θα γινόταν ποτέ και ίσως η ομάδα να ήταν σε πολύ άσχημα μονοπάτια. Αλλά η ζωή είναι τόσο απρόβλεπτη που κανείς δεν μπορεί να ξέρει τι του ξημερώνει δυστυχώς… Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα σκεπάζει την Ιωάννα Αγγελοπούλου και εύχομαι να βρει την δύναμη ο άνδρας της να το ξεπεράσει και να συνεχίσει τη ζωή του – για να μεγαλώσει και να στηρίξει την κόρη του. Το συγκεκριμένο τραγικό συμβάν θα έχει σίγουρα και κάποια ψυχολογική επίπτωση και στην προετοιμασία της ομάδας αφού είναι γνωστό πως η ΚΑΕ λειτουργεί σαν οικογένεια σε όλα τα επίπεδα. Όμως η ζωή συνεχίζεται και ειδικά για τους αθλητές (όπως είδαμε στην περίπτωση του Πρίντεζη) όλα ξεχνιόνται όταν μπουν μέσα στο γήπεδο.
Η ομάδα λοιπόν ετοιμάζεται αυτές τις ημέρες για τον γολγοθά της σαιζόν 2016-17 όπου θα δώσει 37 αγώνες στην Ευρωλίγκα (αν πάει μέχρι το τέλος) και περίπου άλλους τόσους (36) στην Α1 (αν φτάσει σε 2 σειρές των 5 αγώνων στα Ελληνικά Play off) αν προσθέσουμε και 1-2 ματς στο κύπελο πάμε για μια σαιζόν των 65-75 αγώνων σε μια περίοδο (15 Οκτ. – 15 Ιουν.) δηλαδή 8-9 αγώνες μ.ο. κάθε μήνα. Για αρχή αυτό σημαίνει πως απαιτείται βάθος στο ρόστερ και σε όλες τις θέσεις και κατά δεύτερο θα χρειαστεί πολύ καλός προγραμματισμός και διαχείριση (σωματική και ψυχολογική) από το τεχνικό τιμ των αθλητών – αφού είναι η 1η χρονιά που θα δούμε την ομάδα σε τέτοιο απαιτητικό πρόγραμμα αγώνων – και η πίεση θα είναι μεγάλη από την αρχή γιατί με τη νέα μορφή της Euroleague κάθε νίκη και ήττα μετράει. Στο πρώτο σκέλος η ομάδα έχει πάει σχετικά καλά αφού γέμισε σε όλες τις θέσεις και πρόσθεσε παίκτες με καλές προοπτικές να δώσουν λύσεις και κάποια στοιχεία που έλλειπαν φέτος. Αλλά δεν έγινε υπερ-ομάδα και σίγουρα δεν έλυσε (τουλάχιστον ακόμα) κάποια βασικά προβλήματα που είχε πέρυσι. Ας δούμε λοιπόν το ρόστερ:
Roster 2016-17
PG – Mantzaris, Hacket, Toliopoulos
SG – Spanoulis, Green, Athinaiou, Mouratos
SF – Lotzeski, Papanikolaou
PF – Printezis, Papapetrou, Agravanis, Maragkos
C – Young, Birch, Milutinov
Με μια πρώτη ανάγνωση:
Θετικά
- Διατηρήθηκε ο βασικός κορμός, ενισχύθηκε η περιφέρεια με έναν σκόρερ, καλύφθηκε το κενό στους ψηλούς με ένα επιπλέον αθλητικό παίχτη
- Αρκετοί παίκτες καλύπτουν 2 θέσεις
- Είναι σχεδόν βέβαιο πως ο Σπανούλης θα απελευθερωθεί από την ευθύνη και να οργανώνει και να σκοράρει και θα παίζει λιγότερο χρόνο με την παρουσία του Erik Green
- Aν υποθέσουμε πως ο Young είναι 100% υγιής θα είναι η πρώτη χρονιά μετά από καιρό που η ομάδα θα έχει 3 Center (Young, Birch, Milutinov) με διαφορετικά χαρακτηριστικά –όχι απαραίτητα top class σε πολλές κατηγορίες – αλλά και οι 3 έχουν την πρώτη ύλη να δουλέψουν τα δυνατά τους σημεία και να εξελιχθούν. Και αυτό θα δώσει μια δυναμική στην ομάδα αφού θα εξελίσσεται μαζί τους
- Με αυτή τη δομή στο ρόστερ – υπάρχει «θεωρητικά» μακρινό σουτ από θέση 1 έως 4
Αρνητικά & Ερωτηματικά
- Δεν υπάρχει άλλος αξιόλογος δημιουργός πλην Σπανούλη – και αυτό θα έχει επίπτωση στην παραγωγικότητα της ομάδας και περισσότερο των ψηλών. Αυτό ήταν το μεγαλύτερο μας πρόβλημα πέρυσι αλλά αναλωθήκαμε στις συζητήσεις μας στο ποιος θα βάζει φέτος 20π και ποιος θα είναι πίσω από τον Πρίντεζη..
- Λείπει η αθλητικότητα και κυρίως το εύκολο rebound στη θέση 4 – αντίπαλοι παίκτες με καλό timing & άλμα θα κάνουν και πάλι θραύση στα επιθετικά στερώντας μας κατοχές
- Δεν υπάρχει εύκολο καλάθι στην επίθεση από το post με πλάτη (εκτός Πρίντεζη) – ακόμα και ο 7 footer Milutinov μοιάζει εύθραυστος όταν παίζει με πλάτη
- O Παπανικολάου πρέπει να δείξει αν θα επανέρθει στα γνωστά του επίπεδα (pro NBA) – αλλιώς θα χρειαστεί να μεταφερθεί ο Παπαπέτρου στο 3 και να αποκτηθεί PF – και αυτό θα είναι τεράστιο πρόβλημα για την χημεία της ομάδας.
- Υπάρχει το ερωτηματικό του αν ο Young θα είναι ο ίδιος παίκτης μετά τον σοβαρό περσυνό τραυματισμό – και αν στραβώσει είναι πολύ δύσκολο να τον αντικαταστήσεις στο μέσο της σαιζόν.
Σε ότι αφορά το 2ο σκέλος και τον προγραμματισμό (διαχείριση χρόνου, τραυματισμών, ψυχολογίας της ομάδας) θα παραμείνω επιφυλακτικός αφού το περσυνό δείγμα ήταν μάλλον απογοητευτικό από τον coach και το technical staff. Διαβάζοντας δε τις δηλώσεις του Coach αλλά και κάποια ρεπορτάζ καταλαβαίνω πως θα πάμε σε μια τακτική προσέγγιση όπως και πέρυσι με έμφαση στην άμυνα και βάση στην επίθεση PnR με Σπανούλη και (Young, Birch), Off screen plays (Lodjeski, Green), Post plays (Printezis, Young), και θέλουμε να προσθέσουμε συνεργασίες μεταξύ των ψηλών (απορώ πως θα γίνει αυτό όταν κανείς δεν έχει πάσα) και μερικοί δημοσιογράφοι ανέφεραν και πρόθεση για αρκετό transition για να εκμεταλλευτούν τα γρήγορα πόδια των Green, Lodjeski, Παπανικολάου και Birch. Μέχρι να δούμε τα πρώτα επίσημα ματς όλα αυτά θα παραμείνουν υποθέσεις και καλό θα είναι να περιμένουμε για τα πρώτα ασφαλή συμπεράσματα. Πάντως η πρώτη αίσθηση είναι πως πάμε με τα παλιά μας κόλπα… και ίσως να τρέξουμε μόνο όταν είναι έξω ο Vspan..
Αν αυτό ισχύει (και ελπίζω να κάνω λάθος ανάγνωση) είναι ξεκάθαρο πως μυαλό δεν βάλαμε – και αφού δεν ακολουθούμε την αγωνιστική μετάλλαξη που γίνεται στο Ευρωπαϊκό μπάσκετ – θα μιλάμε σε μερικούς μήνες για αποδιοπομπαίους τράγους και χαμένες ευκαιρίες. Πολύ φοβάμαι πως τα φοβερά Buzzer beater του Σπανούλη στους τελικούς με τον ΠΑΟ, οι διάφοροι τραυματισμοί και οι αστοχίες στις αντικαταστάσεις – σκέπασαν την περσυνή μεγάλη αδυναμία της ομάδας – που κατά τη γνώμη μου ήταν η προβλέψιμη επίθεση – πρωτίστως λόγω χαμηλού ρυθμού, κακού passing game και έλλειψης δημιουργών και δευτερευόντως λόγω έλλειψης εναλλακτικού πλάνου όταν μπλοκάρει ο VSpan. Αλλά με 1 μήνα μέχρι την έναρξη της σαιζόν και με τα πρώτα καλά φιλικά θα δούμε προς τα πού το πάει ο Coach και αν όντως έχει κάποιες καλές ιδέες για φέτος που θα κρύψουν την δημιουργική αδυναμία και κάνει όλους εμάς τους σχολιαστές να φάμε τη γλώσσα μας. Μέχρι τότε επιστροφή στην καθημερινότητα και στο hospital of souls …
