Scouting Winners League (Winter 2020)

Μετά από ένα μικρό διάλειμμα, επιστρέφουμε με την ενότητα RPG Radar, συνεχίζοντας το scouting αυτή τη φορά στη Winners League, το Πρωτάθλημα του Ισραήλ!

Μία Λίγκα, από την οποία στο παρελθόν έχουν βγει ουκ ολίγα λαβράκια και παίκτες που στη συνέχεια σταδιοδρομούν στην Euroleague (βλ. Clyburn, Leday και Bryant τα τελευταία χρόνια).

“Προτού προχωρήσουμε, όμως, στις τρεις προτάσεις μου, θα ήθελα να αναφερθώ στο θέμα των ημερών, που άλλαξε τη ζωή μας, την εξάπλωση του κορωνοϊού… Μέσα σε λίγους μήνες είδαμε καταστάσεις, τις οποίες ακόμα και εμείς οι μεγαλύτεροι δεν έχουμε βιώσει, χώρες να πλήττονται, χάνοντας χιλιάδες ανθρώπους, οικογένειες να μπαίνουν σε καραντίνα, εταιρείες να κλείνουν και την παγκόσμια οικονομία να είναι ξανά σε αχαρτογράφητα νερά.

Με την ευχή να βρεθεί άμεσα ένα αποτελεσματικό εμβόλιο και να επιστρέψει το χαμόγελο και η κανονικότητα στις ζωές μας, αυτό που θα ήθελα να μοιραστώ με όλους σας, είναι το πόσο σημαντική, είναι αυτές τις στιγμές η ατομική συνείδηση. Οι πράξεις όλων μας, εφόσον είναι προς τη σωστή κατεύθυνση, είναι ικανές να συμβάλουν στον περιορισμό του ιού.

Είναι αυτό που πολλές φορές λέγεται, ότι ως πολίτες, έχουμε τη δύναμη να αλλάξουμε την κατάσταση, ο καθένας με τη συμπεριφορά του και τις ενέργειες του. Για αυτό και το moto #menoumespiti, είναι πιο επίκαιρο από ποτέ, ήδη εκτός από τα μέτρα που παίρνουν οι Κυβερνήσεις ανά τον πλανήτη, καθιερώνονται καινοτομίες, όπως η τηλεργασία, οι οποίες εκτός από άμεσα, μπορεί να βοηθήσουν και μελλοντικά…

Κλείνω με τη συμπαράσταση και την ευγνωμοσύνη μου προς όλους όσους απασχολούνται στον κλάδο της υγείας και αυτή τη δυσκολη εποχή δίνουν το “είναι” τους για να βοηθήσουν τους συνανθρώπους τους. Και μια ξεχωριστή ευχή στον ξάδερφο μου Αντώνη, φανατικό Ολυμπιακό, ο οποίος δοκιμάζεται ως γιατρός στο Μιλάνο! Κράτα γερά ξάδερφε, είσαι ένας από τους σημερινούς ήρωες και σίγουρα όταν περάσει όλο αυτό, η ιστορία θα γράψει ότι ήσουν στην πρώτη γραμμή σε αυτή τη μεγάλη μάχη. Ο κόσμος και ειδικότερα η Ιταλία σε ευχαριστεί για όλα!”

Ας συνεχίσουμε όμως με το μπασκετικό κομμάτι. Ενώ η επικαιρότητα έχει “παγώσει” και τα νέα περιορίζονται στο πότε θα επανεκκινήσουν οι διοργανώσεις, τώρα είναι η κατάλληλη περίοδος για να εξερευνήσουμε πρωταθλήματα ανά τον κόσμο και να μελετήσουμε μερικές ενδιαφέρουσες περιπτώσεις παικτών. Εξάλλου, μην ξεχνάτε ότι και ο ίδιος ο Μπαρτζώκας δήλωσε σε συνέντευξη του στο Eurohoops, ότι αυτές τις μέρες παρακολούθησε το παιχνίδι Galatasaray – Karsiyaka για την Τουρκική BSL, την οποία είχαμε “σκανάρει” στο 2ο μέρος του RPG Radar…

Μετά, λοιπόν, την Αυστραλία και την Τουρκία, σήμερα κάνουμε τη βόλτα μας στο Ισραήλ, με τις καθιερωμένες 3 προτάσεις μου (ενός combo guard, ενός swingman και ενός ψηλού).

MARCUS FOSTER: USA, (24y, 190cm) |Combo Guard|

(NCAA Stats, S. Korea Stats , BCL Stats, Israel Stats)

Ξεκινάμε με τον 25χρονο Marcus Foster (Hapoel Holon), για τον οποίο λεπτομέρειες της έως τώρα καριέρας του, μπορείτε να διαβάσετε στο προ διμήνου αφιέρωμα, που είχα ετοιμάσει στο προσωπικό μου blog (ΕΔΩ ).

Ως ένα σύντομο σχόλιο για την προσωπική ζωή και την καριέρα του, αξίζει να αναφέρουμε ότι ξεκίνησε από πολύ μικρή ηλικία να ασχολείται με το μπάσκετ, έχοντας για είδωλο τον Kobe Bryant. Η εκπληκτική freshman season του στο NCAA, με το Kansas State, δεν είχε ανάλογη συνέχεια, καθώς ως sophomore έδειχνε ίχνη βεντετισμού, χωρίς να δουλεύει, με αποτέλεσμα να έρθει σε κόντρα με τον προπονητή του Bruce Weber.

Αναγκάστηκε να δηλωθεί red shirted, μένοντας εκτός αγωνιστικής δράσης για ένα χρόνο, να μετακομίσει στο Creighton την περίοδο 2017 – 18 και κυρίως να γίνει πατέρας μόλις στα 23 χρόνια του, για να θυμίσει ξανά τον παλιό καλό Foster…

Ωστόσο, χωρίς να επιλεχθεί στο draft και παρά τις καλές εμφανίσεις στο Summer League με τους Magic, η επαγγελματική του καριέρα ξεκίνησε από τη Ν. Κορέα στην Wonju DB Promy, όπου ανακηρύχθηκε πέρσι 1^ος σκόρερ. Φέτος αγωνίζεται με τη φανέλα της Hapoel Holon στη Winners League (2^ος σκόρερ) και στο Basketball Champions League, όπου και στις δύο διοργανώσεις έχει αφήσει εξαιρετικές εντυπώσεις.

Ας προχωρήσουμε, ωστόσο, στο αγωνιστικό profile και στα επί μέρους χαρακτηριστικά του παιχνιδιού του. Ο Foster είναι ένας combo guard ύψους 1.91m (wingspan 196cm) και βάρους 93kg, με πλούσια αθλητικά προσόντα και δυνατό κορμό, καθώς από νεαρή ηλικία περνούσε πολλή ώρα στο γυμναστήριο, έχοντας το προσωνύμιο gym rat.

Είναι γρήγορος και σε αρκετές περιπτώσεις θα τον δούμε να τελειώνει μόνος του transition επιθέσεις μετά από αμυντικό ριμπάουντ, ενώ παρά τη δύναμη του, διαθέτει ευλυγισία και καλό έλεγχο του σώματος του. Συνοπτικά, ο Foster χαρακτηρίζεται ως εκρηκτικός guard, ο οποίος εκτός των άλλων βασίζεται και στα φυσικά του προσόντα. Το κρατάμε αυτό, γιατί ως γνωστόν, ανέκαθεν, ο coach Μπαρτζώκας προτιμάει αθλητικούς περιφερειακούς στις ομάδες του (Collins, Darden, Jenkins, McKissic).

Προχωρώντας στο πνευματικό κομμάτι, ο Foster, αν και αρκετά άγουρος, δεδομένου ότι φέτος δοκιμάζεται πρώτη φορά σε πιο σοβαρό ανταγωνισμό, σε επαγγελματικό επίπεδο, δείχνει έτοιμος για το βήμα παραπάνω. Παρόλο που εμφανίζει ορισμένες αδυναμίες ειδικά στο decision making, ωστόσο έχει βελτιωθεί σημαντικά στον τομέα αυτό από την αρχή της σεζόν, κουβαλώντας στους περισσότερους αγώνες τη Holon ως ο leading guard της.

Σε σημαντικά παιχνίδια της Winners League (χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτό απέναντι στη Hapoel Jerusalem στα τέλη Φλεβάρη, από όπου και τα στιγμιότυπα), αλλά και του BCL (π.χ. στους κρίσιμους αγώνες με τη Manresa) υπήρξε ο ηγέτης και go-to-guy της ομάδας του!

Είναι παίκτης που δε φοβάται την ευθύνη, θα πάρει επιθέσεις στην crunch time, έχοντας όμως και την ταμπέλα του streaky shooter, καθώς δεν είναι λίγες οι φορές που στην κακή βραδιά του θα μείνει χαμηλά στο σκορ, παίρνοντας αρκετές προσπάθειες. Συνεπώς, δε θα τον χαρακτήριζα παίκτη – οικονομίας, παρόλο που τους τελευταίους μήνες, έχει δείξει ότι όταν “κολλάει” επιθετικά, έχει την ικανότητα να συνεισφέρει και σε άλλους τομείς.

Όσον αφορά τη φιλοδοξία και την επιθυμία του να επιτύχει, δε διατηρώ αμφιβολίες, καθώς παρά την κολεγιακή του περιπέτεια στο Kansas State και την … περίεργη περσινή επιλογή του να αγωνιστεί στην KBL, δείχνει φέτος θέληση για τη νίκη και την ομαδική διάκριση…

Ο χειρισμός του είναι πολύ καλός, καθώς διαθέτει μεγάλη ποικιλία από dribble moves, που τον βοηθάνε, σε συνδυασμό και με το εκρηκτικό πρώτο του βήμα, να απελευθερώνεται από τον προσωπικό του αντίπαλο και να βρίσκει χώρο για ένα jump shot ή μια διείσδυση.

Με δεδομένο ότι ο Ολυμπιακός λογικά κοιτά για έναν guard, ο οποίος θα παρέχει ασφάλεια στο κατέβασμα της μπάλας και παράλληλα θα είναι αυτό που λέμε baller, τότε ο Foster αποτελεί μια πολύ καλή λύση.

Και με αυτή την επισήμανση περνάμε στην επίθεση, που είναι το μεγάλο του όπλο. Ο Foster ανέκαθεν ήταν scoring guard, ο οποίος με το ταλέντο του, έχει την ικανότητα με πολλούς τρόπους να βάλει την μπάλα στο καλάθι!

Είτε με σουτ μετά από τρίπλα ολοκληρώνοντας δικό του iso play, είτε με drive καθώς είναι εξαιρετικός slasher, ειδικά αν βρει χώρο στον κεντρικό ή δεξί διάδρομο, αλλά ακόμα και με spot shoοting, σκοράροντας με ικανοποιητικά ποσοστά ευστοχίας (πάντα σε συνδυασμό και με τον αριθμό προσπαθειών του) από μέση και μακρινή απόσταση (φέτος σουτάρει με 58% στα δίποντα και 42% στα τρίποντα στη Winners League και με 61% στα δίποντα και 35% στα τρίποντα στο BCL).

Στο ρεπερτόριο του βρίσκονται αρκετά ψηλά στις επιλογές του και τα floaters, πολλά εκ των οποίων θυμίζουν τις περίφημες … καμινάδες που επιχειρούσε ο Goudelock! Γενικά, ο Foster έχει μεγάλη αυτοπεποίθηση στην επίθεση και σε κάποιες περιπτώσεις κάνει εξεζητημένες ενέργειες.

Αυτή είναι μια πτυχή του παιχνιδιού που πρέπει να βελτιώσει, για να σταδιοδρομήσει στο υψηλότερο επίπεδο, όπως και η δημιουργία. Σε αρκετές περιπτώσεις δεν προτιμά την πάσα στον ελεύθερο συμπαίκτη του, ούτε μπορεί να θεωρηθεί ατόφιος οργανωτής καθώς ψάχνει πρώτα τις προϋποθέσεις για δικό του σουτ. Ωστόσο και σε αυτόν τον τομέα, το τελευταίο δίμηνο εμφανίζει προσαρμοστικότητα, δείχνοντας ότι μπορεί να αναλάβει καθήκοντα point guard.

Πάντως, εκτιμώ ότι ο Foster σε μια ομάδα όπως ο Ολυμπιακός, μπορεί να έχει το ρόλο του game changer, ερχόμενος από τον πάγκο και δίνοντας instant scoring ως μέλος της 2^nd unit. Μπορεί να παίξει σε fast tempo, αλλά και σε πιο αργό ρυθμό, αρκεί η επιθετική λειτουργία της ομάδας να είναι καλή και έτσι να αποφεύγει να έχει πολύ χρόνο την μπάλα στα χέρια του.

Προχωρώντας στην άμυνα, ο Foster, παρά τα physical tools που διαθέτει, δεν μπορεί να θεωρηθεί σε καμία περίπτωση top defender. Θα έλεγα ότι βγάζει το απαραίτητο effort στα μετόπισθεν για να μην είναι liability και “κρατάει” ενέργεια για την επίθεση. Ωστόσο, δεν είναι αδιάφορος, διαβάζει τις φάσεις, ψάχνοντας ευκαιρία για κάποιο κλέψιμο, ενώ και στην προσωπική άμυνα είναι επαρκής.

Επίσης, θέλει δουλειά στη συνολική συμπεριφορά του, όσον αφορά τις αλληλοκαλύψεις και την ομαδική άμυνα, όμως αυτό είναι κάτι που ούτως ή άλλως αποκτάται και μέσω της εμπειρίας, συνεπώς είναι ένα λελογισμένο ρίσκο για μια ομάδα Euroleague level… Φρονώ ότι σε κάθε περίπτωση, μπορεί να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις αυτού του επιπέδου και στο συγκεκριμένο κομμάτι.

Κλείνοντας, να αναφέρουμε ότι ο Foster είναι ένας guard, που έχει ένα σπάνιο συνδυασμό εκρηκτικότητας / αθλητικότητας με ανεπτυγμένα ένστικτα σκόρερ / προσωπικής φάσης και καλό μακρινό σουτ! Κανονικά ένα τέτοιο πακέτο ακριβοπληρώνεται, ωστόσο όσο ακόμα αγωνίζεται στο χαμηλότερο επίπεδο, μπορεί να αποτελέσει steal για ομάδες, που ψάχνουν έναν πιο οικονομικό combo guard με αυτά τα χαρακτηριστικά.

Σίγουρα, οι αδυναμίες του στο κομμάτι της δημιουργίας και της άμυνας είναι ορατές, αλλά με την κατάλληλη στελέχωση, δηλαδή απόκτηση ενός pass first play maker δίπλα του, και την ύπαρξη ενός top defender πλάγιου (π.χ. Παπανικολάου), θα μακιγιαριστούν, βγάζοντας στην επιφάνεια τα δικά του πλεονεκτήματα!

Εξάλλου, αυτό είναι και το νόημα του σωστού recruiting, δεν είναι δυνατό να αποκτηθούν παίκτες του 8 – 9 σε όλους τους τομείς του παιχνιδιού, μιλώντας ρεαλιστικά. Η ουσία είναι focus σε 2-way αθλητικούς παίκτες (McKissic), που να μπορούν να υπηρετήσουν 3&D στυλ παιχνιδιού και τα όποια μειονεκτήματα τους να καλύπτονται από παίκτες άλλων θέσεων με αλληλοσυμπληρούμενα χαρακτηριστικά…

Rating 70.7% |VERDICT: Strongly Recommend|

JAMES YOUNG, USA, (24y, 198cm) |Swingman|

(ΝΒΑ Stats, G-League Stats, Israel Stats, NCAA Stats)

Ο 24χρονος, ύψους 1.98m και βάρους 98kg swingman υπήρξε ένα από τα top γυμνασιακά ονόματα τη διετία 2011-13 και ως 5-star recruit τράβηξε το ενδιαφέρον μεγάλων κολεγίων, για να καταλήξει τελικά στο φημισμένο University of Kentucky του John Calipari!

Την περίοδο 2013 – 14 ως freshman, ήταν μαζί με τους αδελφούς Harrison (τον Aaron που είδαμε στο προηγούμενο μέρος του RPG Radar και τον δίδυμο του Andrew), από τους βασικούς συντελεστές στην πορεία των Wildcats μέχρι τον τελικό.

Με πολύ καλά νούμερα ο ίδιος σε 32 λεπτά συμμετοχής και με USG% 23.7, είχε (14.3 ppg, 35% 3pt, 4.3 rpg, 1.7 apg, 0.8 spg) και χάρη στην ηγετική του παρουσία καθόλη τη διάρκεια της σεζόν (με 20 πόντους στο χαμένο τελικό απέναντι στο Connecticut), επιλέχθηκε στην καλύτερη freshman πεντάδα της περιφέρειας SEC, καθώς και στην καλύτερη πεντάδα του Final 4 του NCAA!

Ο δρόμος της επιτυχίας ήταν στρωμένος με ροδοπέταλα για το Young, ο οποίος φαινόταν ότι είχε όλα τα φόντα για μια μεγάλη καριέρα στο NBΑ, παρά το γεγονός ότι αγωνιστικά ήταν ακόμη ακατέργαστος. Η επαφή του με το καλάθι και η πνευματική του ετοιμότητα να ανταποκριθεί σε κρίσιμες στιγμές αγώνων, παρά το νεαρό της ηλικίας του, αποτελούσαν εχέγγυα για ένα λαμπρό μέλλον. Στα highlights της freshman season του, συγκαταλέγεται και ένα απίστευτο “αυτοκαλάθι” στην προσπάθεια του να σώσει μια χαμένη μπαλιά.

Κάπως έτσι, ακολουθώντας τη μόδα της εποχής, επέλεξε να μη συνεχίσει στο Κολέγιο, όπου σε ένα τέτοιο πρόγραμμα, θα είχε τη δυνατότητα να εξελίξει περαιτέρω το παιχνίδι του και να βελτιωθεί σε πολλούς τομείς, αλλά να δηλώσει πρόωρη συμμετοχή στο draft του 2014.

Και παρά το γεγονός, ότι ξεπέρασε τις προσδοκίες, που τον ήθελαν late 1^st rounder με 2^nd rounder και επιλέχθηκε στο #17 από τους Celtics, οι οποίοι όντες σε rebuilding mode, έψαχναν ταλέντα, τελικά εκ του αποτελέσματος, αποδείχθηκε ότι η απόφαση του ήταν βιαστική.

Υπογράφοντας το κλασικό 3ετές rookie scale contract, δεν πήρε ουσιαστικά ευκαιρίες στη Βοστώνη, καθώς προοριζόταν για 15^ος παίκτης του ρόστερ και πέρασε το μεγαλύτερο χρόνο (ειδικά τις δύο πρώτες σεζόν) στην G League, με συνεχή assignments.

Η τριετία του με τους Κέλτες αποδείχθηκε πισωγύρισμα, καθώς λόγω του περιορισμένου χρόνου συμμετοχής (με εξαίρεση ένα δίμηνο, από τον Ιανουάριο μέχρι το Μάρτιο του 2016, στη 2^η χρονιά του) και της αγωνιστικής απραξίας του, αναγκάστηκε να βλέπει τους Maine Red Claws (θυγατρική της Βοστώνης) ως την Ιθάκη του, παρά το γεγονός ότι αρχικά ήταν αντίθετος προς αυτήν τη λύση.

Αφότου έληξε το συμβόλαιο του με τους Celtics, δεν κατάφερε να πείσει άλλη ομάδα να του δώσει μόνιμο συμβόλαιο και έτσι την περίοδο 2017 – 18, επέστρεψε στην G League με τη φανέλα των Wisconsin Herd, με τους οποίους ξεκίνησε και την επόμενη σεζόν. Το μόνο call up σε αυτό το διάστημα ήταν πέρυσι από τους Philadelphia 76ers, που του προσέφεραν ένα 10ήμερο συμβόλαιο, χωρίς ωστόσο να επεκταθεί…

Συνολικά στη θητεία του στο NBA μέτρησε μόλις 95 παιχνίδια στην Regular Season με ελάχιστο χρόνο συμμετοχής (8 mpg) και άλλα 13 στα Play Off, ωστόσο αυτά δεν μπορούν να χαρακτηριστούν αντιπροσωπευτικά, δεδομένου ότι ο ρόλος του ήταν βοηθητικός.

Το καλοκαίρι υπέγραψε στη Maccabi Haifa, σε μια προσπάθεια του για restart και ήδη αυτή η επιλογή του, φαίνεται να αποδίδει καρπούς, καθώς ως ο ηγέτης της Ισραηλινής ομάδας, είναι 1^ος σκόρερ της Winners League με (20,5 ppg., 41% 3pt.)

Ξεκινώντας με το scouting report του Young, έχουμε να παρατηρήσουμε ότι παρά το ότι δεν είναι ιδιαίτερα αθλητικός και εκρηκτικός (το vertical jump του το 2014 είχε μετρηθεί στις 35”, δηλαδή 87cm, ωστόσο πλέον είναι χαμηλότερο), διαθέτει τα φυσικά προσόντα για να σταθεί στο υψηλότερο επίπεδο. Είναι “μακρύς” για τη θέση του, με standing reach 2.60m και wingspan 210cm, το οποίο όπως θα δούμε στη συνεχεία, τον βοηθάει επιθετικά και αμυντικά, ενώ μπορεί να ανταπεξέλθει και σε physical παιχνίδι, χωρίς να φοβάται την επαφή.

Στον αντίποδα, δεν θεωρείται ιδιαίτερα ταχύς για τη θέση του, ενώ και οι αντιδράσεις του σε ορισμένες περιπτώσεις, κυρίως αμυντικά, είναι αργές, γεγονός που τον καθιστά ευάλωτο, όταν έχει να αντιμετωπίσει γρήγορους αντιπάλους με έκρηξη στο πρώτο βήμα…

Όσον αφορά την πνευματική ετοιμότητα, το αγωνιστικό “μπαμ” του Young σε νεαρή ηλικία, αποδείχθηκε ευχή και κατάρα για τον ίδιο, καθώς τον έβαλε από νωρίς στα δύσκολα, από την άλλη, όμως, λόγω της απόφασης του να αφήσει το Κολέγιο μετά από μόλις 1 χρόνο, χωρίς να δοκιμαστεί στη συνέχεια στον υψηλό ανταγωνισμό, τον “άφησε” πίσω στον τομέα αυτό…

Ωστόσο, διαθέτει ηγετική στόφα, δεδομένου ότι είναι παίκτης, ο οποίος δε θα “κρυφτεί” στην crunch time, ενώ παρά το αγωνιστικό profile του (scorer), θεωρείται team player με κίνητρο πρώτα για τη νίκη και μετά για τα ατομικά του στατιστικά.

Εκεί που θέλει ακόμα αρκετή δουλειά, είναι στον τομέα του decision making και γενικά στη δημιουργία, καθώς είναι ξεκάθαρο, ότι τα passing skills του και γενικότερα τα play making ένστικτα του, βρίσκονται σε χαμηλό επίπεδο, χωρίς να έχει επιδείξει βελτίωση μετά τα Κολεγιακά του χρόνια.

Στο κομμάτι του χειρισμού θεωρείται average ball handler και όπως αναφέρεται κατά κόρον στα scouting reports του, δε στηρίζεται τόσο στην τρίπλα στο παιχνίδι του, για να αποκτήσει πλεονέκτημα, αλλά κυρίως στα μακριά του άκρα, που τον βοηθάνε να τελειώνει φάσεις κοντά στο καλάθι!

Προχωράμε στον τομέα της επίθεσης, λοιπόν, που όπως και στην περίπτωση του Foster, αποτελεί το βασικό όπλο στη φαρέτα του Young. Όπως προαναφέρθηκε, παρά το μέτριο χειρισμό του, έχει ευχέρεια στην προσωπική φάση, ειδικά αν βρει χώρο και του αφήσει ο αμυνόμενος την αριστερή τρίπλα. Ωστόσο, στις διαβασμένες και προσαρμοσμένες άμυνες της Euroleague, πιθανόν αυτός ο τρόπος επίθεσης να καταντήσει προβλέψιμος, καθώς είναι λίγες οι φορές που η εναλλακτική λύση, να επιτεθεί κατά μέτωπο με δεξιά τρίπλα, είναι αποτελεσματική…

Επίσης, θεωρείται ικανοποιητικός finisher μέσα στη ρακέτα, τόσο μετά από δικό του drive, όσο και υποδεχόμενος πάσα μετά από baseline cut, βοηθούμενος κυρίως από το wingspan του και λιγότερο από το άλμα του.

Το μεγάλο του πλεονέκτημα και ο λόγος για τον οποίο εκτιμώ, ότι υπό προϋποθέσεις, θα μπορούσε να έχει θέση στο ρόστερ του Ολυμπιακού, ως ο πλάγιος sniper, τον οποίο ζητάει η ομάδα, είναι το εξαιρετικό του σουτ!

Ο Young είναι ο ορισμός του sharpshooter, έχοντας τη δυνατότητα να σκοράρει από μέση και μακρινή απόσταση, υπο οποιεσδήποτε συνθήκες, είτε off dribble, είτε με spot shooting. Η μηχανική του στο σουτ είναι σχεδόν υποδειγματική, τόσο σε θέμα release, όσο και στην ισορροπία του σώματος του.

Είναι παίκτης, ο οποίος μπορεί να σκοράρει με fade away jumpers και με pull up jumpers με καλά ποσοστά ευστοχίας, καθώς συν τοις άλλοις έχει τη δυνατότητα να σουτάρει από ψηλά χάρη στα μακριά του άκρα. Ωστόσο εξίσου αποτελεσματικός είναι και ως spot shooter, αποτελώντας σημαντικό όπλο σε μια ομάδα με καλή επιθετική λειτουργία, που μέσω της extra πάσας, ψάχνει το αμαρκάριστο σουτ…

Σε γενικές γραμμές, ο Young επιθετικά στηρίζεται σε μεγάλο βαθμό στην ικανότητα του να σκοράρει από μακριά και ειδικά στην καλή του βραδιά, που είναι hot από τη γραμμή του τριπόντου, δε θα διστάσει να πάρει αρκετές προσπάθειες, με ποσοστά ευστοχίας κοντά στο 50%.

Ωστόσο, το consistency του από παιχνίδι σε παιχνίδι αποτελεί ερωτηματικό, καθώς δεν είναι λίγες οι φορές, που μετά από μια καλή εμφάνιση με ευστοχία από μακριά, ακολουθεί μια κακή, όπου είναι πολύ άστοχος. Με μια πρόχειρη ματιά στα στατιστικά του στη Winners League, τα παραδείγματα είναι αρκετά, με διαδοχικούς αγώνες, στους οποίους τα ποσοστά του παρουσιάζουν αστάθεια και μεγάλες διακυμάνσεις. Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι τις τρεις πρώτες αγωνιστικές με τα 12/20 τρίποντα, διαδέχθηκαν δύο παιχνίδια, όπου είχε 1/11! Το ίδιο συνέβη και προς τα μέσα της σεζόν, όπου μετά από μια τριάδα αγώνων με ποσοστό 50%, ακολούθησε μια άλλη με 33%…

Κλείνουμε με την άμυνα, η οποία ίσως αποτελεί τον τομέα, όπου ο Young φαίνεται να έχει το μεγαλύτερο έλλειμμα (και σε θέμα τακτικής και διάθεσης) για να σταθεί στο επίπεδο της Euroleague. Πέραν του τομέα του ριμπάουντ, όπου η συνεισφορά του είναι σημαντική, σε αρκετές περιπτώσεις “τζογάρει” στην προσωπική άμυνα, ενώ γενικά δε θα “βγάλει” την ενέργεια και το effort που απαιτείται, για να μαρκάρει αποτελεσματικά τον προσωπικό του αντίπαλο.

Με άλλα λόγια, στα μετόπισθεν θα στηριχθεί κυρίως στο wingspan του για να κλέψει ή να αλλοιώσει μπαλιές, χωρίς να εστιάζει στο πως θα περιορίσει τη δράση του αντιπάλου του συνολικά. Συνεπώς, η ανεπαρκής αγωνιστική του συμπεριφορά στα μετόπισθεν είναι ένας συνδυασμός έλλειψης διάθεσης και άλλων μέτριων αγωνιστικών χαρακτηριστικών του (π.χ. ταχύτητα, footwork). Εκτιμώ ότι αν δε βελτιωθεί σημαντικά στον τομέα αυτό, στο επίπεδο της Euroleague θα “στοχεύεται” από τους αντίπαλους προπονητές ως ο αδύναμος κρίκος της άμυνας της ομάδας του.

Με αυτό ως επισήμανση, θεωρώ ότι ο Young θα αποτελούσε, υπό προϋποθέσεις (ανάλογα και με την υπόλοιπη στελέχωση) μια ελκυστική περίπτωση για το ρόλο του back up SF, πίσω από τον Παπανικολάου, με όπλα την προσωπική φάση και το καλό μακρινό σουτ. Είναι σε καλή ηλικία για να επενδύσει πάνω του μια ομάδα με φιλοδοξίες, ενώ έχει και μεγάλο potential, το οποίο δεν έχει βγει ακόμα στην επιφάνεια.

Δεν είναι πολλοί στα Ευρωπαϊκά παρκέ με τη δική του ευχέρεια στο σκοράρισμα και με χαμηλό κασέ ταυτόχρονα, συνεπώς οι αδυναμίες του στην άμυνα κυρίως και στην τακτική δευτερευόντως, αφενός “δουλεύνται” και αφετέρου, είναι το απαραίτητο ρίσκο, που όπως είπαμε και για τον Foster, πρέπει να πάρει μια ομάδα με συγκεκριμένο budget.

You win some, lose some, που λένε και οι Αμερικάνοι! Στην περίπτωση του Young, αυτά που θα μπορούσε να κερδίσει ο Ολυμπιακός σε βάθος χρόνου, ίσως είναι περισσότερα, εφόσον και η υπόλοιπη στελέχωση είναι στο σωστό πλαίσιο…

Ήδη, όπως φαίνεται ότι πάει να διαμορφωθεί το ρόστερ, σε μια 2^nd unit με τους Buycks (ή Baldwin), McKissic, ένα αθλητικό stretch PF και ένα 5άρι rim protector, ο Young μοιάζει να είναι το κομμάτι του puzzle που λείπει (με δεδομένο όμως ότι θα “δουλέψει” τις αδυναμίες του), εφόσον δεν μπορούν να ευοδωθούν πιο ακριβές περιπτώσεις, όπως ο Broekhoff!

Αν, ωστόσο, στο σχεδιασμό του Μπαρτζώκα βρίσκεται η απόκτηση ενός point forward με καλό χειρισμό και σουτ, αλλά και την ικανότητα να δημιουργήσει για τους συμπαίκτες του, τότε ο Young δεν είναι η ιδανική λύση. Πιο πολύ θα μοιάζει με μια poor έκδοση του Paul αμυντικά, με μεγαλύτερη αξιοπιστία στο μακρινό σουτ.

Με βάση, λοιπόν, τα παραπάνω, παρά την προοπτική και το overall πακέτο του Young, λαμβάνοντας υπόψιν ότι ο Ολυμπιακός θα ζητάει την επόμενη σεζόν από το back up του Παπανικολάου, άμεση προσαρμογή σε 3&D ρόλο, σταθερότητα στο μακρινό σουτ, average έστω αμυντική συμπεριφορά, mental toughness και επαρκές tactical awareness, καθώς και κάποια στοιχεία που δεν έχει σε μεγάλο βαθμό ο Έλληνας forward (χειρισμό, δημιουργία), θεωρώ ότι ο Young πρέπει να δοκιμαστεί άλλον ένα χρόνο σε ομάδα επιπέδου Eurocup / BCL, προτού επιχειρήσει τη μετάβαση στην Euroleague, για να αποκτήσει περισσότερες εμπειρίες στον Ευρωπαϊκό τρόπο παιχνιδιού και να διαπιστωθεί κατά πόσο θα βελτιώσει τις αδυναμίες του. Ο ίδιος φαίνεται να έχει καταλάβει πως μόνο μέσα από σκληρή δουλειά και συνεχή βελτίωση θα έχει ξανά μια ευκαιρία στο υψηλότερο επίπεδο – το αν θα τα καταφέρει είναι πλέον ερώτημα.

Συνεπώς, η ετυμηγορία μου είναι…

Rating: 63.1% |VERDICT: To be re-evaluated|

EMANUEL TERRY: USA, (23y, 206cm) |Center|

(NBA Stats, G-League Stats, BCL Stats, Turkey Stats, College Stats)

Η τρίτη πρόταση είναι ένας παίκτης από ομάδα του Ισραήλ μεν, με τα χρώματα της οποίας δεν έχει αγωνιστεί ουσιαστικά δε… Και αν νομίζετε ότι τρελάθηκα, σας έχω την εξήγηση!

Μιλάω για τον Emanuel Terry, που πριν λίγες εβδομάδες μεταγράφηκε από την Bandirma στη Hapoel Jerusalem, αλλά τον πρόλαβαν οι εξελίξεις. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή…

Ο 23χρονος, ύψους 2.04m και βάρους 99kg Forward/Center, είναι μια ξεχωριστή περίπτωση, σε σχέση με τους παίκτες που έχουμε δει μέχρι τώρα! Μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας στα Κολεγιακά του χρόνια, αγωνίστηκε στην Division II με το Lincoln Memorial University, όπου όμως έμεινε για μια 4ετία, γράφοντας το όνομα του με χρυσά γράμματα στην ιστορία του Πανεπιστημίου.

Ακολουθώντας σταδιακά το δρόμο της καταξίωσης, στο χαμηλότερο έστω level του NCAA, χρόνο με το χρόνο εμφανιζόταν όλο και καλύτερος, προσφέροντας ενέργεια, άμυνα και πολλές θεαματικές φάσεις χάρη στα αθλητικά του προσόντα! Η δικαίωση για αυτόν έφθασε στη senior season του, κατά την οποία ανακηρύχθηκε καλύτερος παίκτης στις χαμηλότερες βαθμίδες του NCAA, κερδίζοντας το τρόπαιο Bevo Francis Award!

Με κύρια χαρακτηριστικά το work ethic και τη φιλοδοξία του για διάκριση, ο Terry παρά το γεγονός ότι δεν επιλέχθηκε στο draft του 2018, συμμετείχε στο Summer League με τους Nuggets, αφήνοντας τόσο καλές εντυπώσεις, που πολλοί μίλαγαν για νέα περίπτωση Torrey Craig (άσημος παίκτης, ο οποίος μετά από μια τριετία στην NBL κέρδισε 2-way συμβόλαιο με το Denver).

Ωστόσο, κόπηκε λίγο πριν την έναρξη της σεζόν από την ομάδα του Colorado. Στη συνέχεια υπέγραψε pre season contract με τους Cavaliers το οποίο επίσης δε μετατράπηκε σε μόνιμο και έτσι ο Terry ξεκίνησε την επαγγελματική του καριέρα στην G League, με τους Canton Charge, τη θυγατρική του Cleveland…

Εκεί δε βρήκε πολύ χρόνο συμμετοχής σε μια ήδη υπερφορτωμένη front line (στη θέση του center αγωνιζόταν ο γνωστός μας Johnny Hamiton) και έγινε αντικείμενο ανταλλαγής τον Ιανουάριο του 2019, μετακομίζοντας στους Sioux Falls Skyforce, όπου βρήκε το χώρο και το χρόνο να δείξει τι μπορεί να κάνει!

Το καλοκαίρι είπε “ναι” στην πρόταση της Bandirma και μέχρι το Φεβρουάριο αποτέλεσε το στυλοβάτη της Τουρκικής ομάδας στην πορεία της στην BSL και στο BCL (όπου αγωνίστηκε και απέναντι στην ΑΕΚ), πριν μεταγραφεί στη φιλόδοξη Hapoel Jerusalem, για να συνθέσει μια εξαιρετική front line με τους Tashawn Thomas και Suleiman Braimoh, την οποία όμως δεν προλάβαμε να δούμε στα παρκέ.

Άξια αναφοράς, πριν προχωρήσουμε στην ανάλυση του αγωνιστικού του profile, είναι η συμμετοχή του στο φετινό διαγωνισμό καρφωμάτων της BSL, όπου όμως μαζί με το άλλο φαβορί, το Nick Johnson, έμεινε πίσω από τον Bitim της Karsiyaka… Στο video μπορείτε να δείτε τις προσπάθειες του!

Ξεκινώντας το scouting report του Terry από τα αθλητικά του χαρακτηριστικά, να τονίσουμε ότι πρόκειται για ένα μονοκόμματο ψηλό μεν, άκρως εκρηκτικό και θεαματικό δε! Με πολύ μεγάλο wingspan, που φθάνει τα 216cm και σε συνδυασμό με το υψηλό του vertical jump (1m περίπου), ο Terry είναι ο ορισμός του rim protector αμυντικά και του pick ‘n’ roll center επιθετικά, όπου τελειώνει με alley oop πολλές φάσεις πάνω από τη στεφάνη. Σημειώνεται ότι το standing reach του ανέρχεται περίπου σε 270cm.

Παρόλο που δε διαθέτει τον όγκο και τη δύναμη που απαιτεί η θέση του center, από την άλλη είναι ιδιαίτερα ταχύς στο transition, ενώ χάρη στο εξαιρετικό footwork του, μπορεί να μαρκάρει εξίσου αποτελεσματικά αντιπάλους κάθε θέσης, θυμίζοντας τον Birch. Συνεπώς, γίνεται αντιληπτό ότι έχουμε να κάνουμε με mobile center, ο οποίος μπορεί να υπηρετήσει ένα 3&D αγωνιστικό στυλ με τον καλύτερο τρόπο.

Στο πνευματικό κομμάτι, ο Terry παραμένει άγουρος, κάτι που κρίνεται λογικό, δεδομένου ότι δεν έχει παραστάσεις από το υψηλό επίπεδο, ενώ είναι και μόλις 23 χρονών, συνεπώς βρίσκεται σε φάση απόκτησης εμπειριών, ειδικά όσον αφορά το Ευρωπαϊκό μπάσκετ. Θα δυσκολευτεί όταν τον “ντουμπλάρει” η αντίπαλη άμυνα, καθώς δεν είναι και ο καλύτερος πασέρ, θα αντιδράσει αργά στο διάβασμα φάσεων και γενικά θα αντιμετωπίσει δυσκολία όταν βρεθεί απέναντι σε ένα διαβασμένο σύνολο.

Ωστόσο, έχει την πρώτη ύλη για να βελτιωθεί, καθώς εκτός της όρεξης του για δουλειά και της συγκέντρωσης του στην άμυνα, διακρίνεται από δυναμισμό και ένταση στο παιχνίδι του, κυνηγώντας κάθε διεκδικούμενη μπαλιά και κάθε ευκαιρία για κόψιμο. Με λίγα λόγια είναι ένας hustle player, κάτι που τα τελευταία χρόνια έχει λείψει από το front court του Ολυμπιακού…

Όπως προαναφέραμε, ο Terry είναι ο κλασικός ψηλός που ζει από το τάισμα συμπαικτών του! Μάστορας στο pick ‘n’ roll, μπορεί να αποτελέσει σημαντικό όπλο στη φαρέτα ενός προπονητή, που αρέσεκεται επιθετικά σε αυτό το στυλ παιχνιδιού. Όμως, το γεγονός ότι είναι ένας ακατέργαστος center χωρίς ποικιλία κινήσεων, ο οποίος δεν μπορεί να απειλήσει με πολλούς τρόπους, τον καθιστά προβλέψιμο, όταν η άμυνα τον “διαβάσει” και του κόψει αυτή την επιλογή.

Άρα, στο playbook του δεν υπάρχει ούτε το face up game, ούτε και το post up. Σε καμία περίπτωση λοιπόν, δεν είναι ολοκληρωμένος ψηλός, που μπορεί να κάνει πολλά πράγματα στο γήπεδο, αλλά του ταιριάζει ένας συγκεκριμένος ρόλος σε πεντάδες, που θα επιζητούν να μετατρέψουν την καλή άμυνα σε fast break και γενικά σε σημεία αγώνων που χρειάζεται ένταση στα μετόπισθεν.

Το τονίζω ξανά ότι κατά την άποψη μου, αυτή τη στιγμή στην Ευρώπη, ο Terry είναι ό,τι πιο κοντινό στον Khem Birch, τόσο όσον αφορά το αγωνιστικό profile, όσο και το potential του… Καλός ριμπάουντερ, μετρ στην άμυνα ψηλά και χαμηλά, ικανοποιητικός finisher είναι τα κύρια στοιχεία που τον χαρακτηρίζουν, με χαμηλότερο, ωστόσο, μπασκετικό IQ από τον Καναδό!

Και κλείνουμε με την άμυνα, που είναι το δυνατό σημείο του Terry… Πέρυσι ήταν ένας από τους 3 παίκτες στην G League με περισσότερα από 2 κοψίματα και 1 κλέψιμο ανά αγώνα, το οποίο καταδεικνύει την ικανότητα του στο να “χαλάει” τις επιθέσεις των αντιπάλων. Θα παρατηρήσετε και στα video ότι εκτός από τα πλούσια αθλητικά του προσόντα (wingspan, άλμα), τον βοηθάει πολύ και το εξαιρετικό timing στις προσπάθειες του.

Όμως, εκτός από την άμυνα ψηλά, ο Terry είναι εξίσου ικανός και στην άμυνα χαμηλά, με τα γρήγορα πόδια του να αποτελούν σύμμαχο στον τομέα αυτό. Όπως έχει ο ίδιος δηλώσει μπορεί να μαρκάρει με επιτυχία από point guard μέχρι center, γεγονός που λύνει τα χέρια του προπονητή, τόσο σε switch defense καταστάσεις, όσο και σε hedge out, τα οποία τα βλέπουμε σε μεγάλο βαθμό στις ομάδες του Μπαρτζώκα…

Εν κατακλείδι, ενώ η περίπτωση του Terry, μοιάζει αρκετά risky, λόγω της απειρίας και του νεαρού της ηλικίας του, ταυτόχρονα είναι ιντριγκαδόρικη, καθώς τα physical tools και το impact του σε έναν τομέα, όπου ο coach B πάντοτε έδινε έμφαση (καλή άμυνα από τη θέση 5 με παίκτες ικανούς να μαρκάρουν αποτελεσματικά πάνω από τη στεφάνη, αλλά και στην τρίπλα του αντιπάλου), αποτελούν απαραίτητα συστατικά, για μια ομάδα όπως ο Ολυμπιακός, ο οποίος τα τελευταία χρόνια (πριν την απόκτηση του Ellis) εμφάνιζε έλλειμμα σε αυτά.

Ωστόσο, το μονοδιάστατο επιθετικά παιχνίδι του και το γεγονός ότι δε γνωρίζουμε πως θα διαμορφωθεί η front line των ερυθρόλευκων τη νέα περίοδο, με κάνουν επιφυλακτικό, δεδομένου ότι υπάρχουν πιο ολοκληρωμένες επιλογές σε 4-5άρια από την Ευρώπη (Hicks) και την G League (Rabb), που θα μπορούσαν να προσφέρουν σε περισσότερους τομείς του παιχνιδιού της ομάδας, καθώς και να αγωνιστούν μαζί με όλους τους υπόλοιπους παίκτες της γραμμής ψηλών, ακόμα και με το Happ.

Νομίζω ότι όλα είναι συνάρτηση του τι σκοπεύει να κάνει ο Μπαρτζώκας με το υπόλοιπο front court. Αν στο πλάνο του είναι η απόκτηση ενός αθλητικού stretch PF τύπου Gill / Evans / Holman ή ενός tweener, τότε λογικά θα αναζητηθεί ένας 7-footer στα “κυβικά” του Hamilton, μια οντότητα μέσα στη ρακέτα, δηλαδή ένας καθαρός αντι-Milutinov…

Αν όμως το κριτήριο είναι το ρόστερ να εμπλουτιστεί με ατόφιο rim protector, έναν mobile center, ο οποίος να μπορεί να αγωνιστεί σε fast tempo ρυθμό, συνθέτοντας δίδυμο π.χ. με τον Πρίντεζη (θεωρώ ότι αλληλοσυμπληρώνονται ιδανικά, με μοναδικό θέμα την έλλειψη μεγέθους), τότε ο Terry είναι μια καλή επιλογή και με μεγάλο “ταβάνι”. Και μην ξεχνάτε ότι όπως έχει δείξει το παρελθόν του Ολυμπιακού, παίκτες με τέτοιο αγωνιστικό profile, χωρίς ιδιαίτερες περγαμηνές, αλλά διψασμένοι να πετύχουν, συνήθως πετυχαίνουν στην ομάδα!