Η φετινή ομάδα του Ολυμπιακού δεν αγωνίζεται στο ελληνικό πρωτάθλημα της Α1 ώστε να συναγωνιστεί, κατά κύριο λόγο, με τον Παναθηναϊκό για τους εγχώριους τίτλους. Ταυτόχρονα στην Ευρώπη ο ανταγωνισμός είναι σαφώς μεγαλύτερος, οπότε οι πιθανότητες για τίτλο βραχυπρόθεσμα μειώνονται σαν το ύψος σε ελεύθερη πτώση. Στο κείμενο αυτό δεν θα αναλωθούμε στα λάθη της διοίκησης ή στα χαμένα χρόνια που ήδη πέρασαν. Με την τελευταία πρόταση να διευκρινίσω ακριβώς τι εννοώ.
Εννοώ πως στα καλύτερα χρόνια των Σπανούλη και Πρίντεζη, δεν εκμεταλλευθήκαμε όπως έπρεπε αυτήν την ευνοϊκή συγκυρία και με την πάροδο των χρόνων εξανεμίσθηκαν οι όποιες ελπίδες για ευρωπαϊκούς τίτλους.
Είμαι από αυτούς που πιστεύουν ακράδαντα πως με τις σωστές ανανεώσεις η ομάδα θα είχε και άλλες ευρωπαϊκές κούπες. Με θεωρητικές απόψεις όμως δεν κερδίζουμε κάτι, πλέον βρισκόμαστε σε μια εντελώς διαφορετική κατάσταση. Πρέπει να κοιτάξουμε το μέλλον, άρα κάτι πρέπει να βγει ως κέρδος από την φετινή χρονιά, δεν νομίζετε; Αν θεωρεί ο οργανισμός πως η είσοδος στα playoffs είναι εφικτός στόχος, πρέπει να αρχίζει να παίζει και ως τέτοια ομάδα. Μπορεί όμως; Πόσο εύκολο είναι αυτό; Βελτίωση φυσικά και υπάρχει. Όποιος πει το αντίθετο η σκέψη του είναι θολή, λόγω των πολλών και συνεχόμενων αρνητικών αποτελεσμάτων αλλά και εικόνων και συναισθημάτων που του περνάνε το μυαλό. Σοβαρά όμως τώρα, πιστεύει κανείς ότι η βελτίωση αυτή είναι αρκετή για όνειρα;
Αν ρωτάτε εμένα, όπως και να είναι η ομάδα, σε οποιαδήποτε κατάσταση, πάντοτε θα περιμένω πως και πως να αρχίσει το επόμενο παιχνίδι. Βέβαια αν μπορούσα να κάνω μια παρομοίωση του σημερινού Ολυμπιακού με κάτι άλλο θα ήταν ένα ληγμένο προϊόν. Μια σοκολάτα για παράδειγμα, σαν τον παλιό χορηγό μας.
Την αγοράζεις από το μαγαζί, ανοίγεις το περιτύλιγμα, δοκιμάζεις και κάτι δεν σου αρέσει. Λογικά δεν θα συνεχίσεις να τρως την σοκολάτα, έτσι δεν είναι; Aσχέτως αν σου άρεσε η συγκεκριμένη μάρκα που μόλις έχεις αγοράσει. Οι Ολυμπιακοί όμως την φάγαμε την σοκολάτα, παρότι δεν μας άρεσε η γεύση, και ίσως και να μας πείραζε και τα στομάχια. Γιατί; Γιατί δεν μπορούμε χωρίς αυτήν αλλά και γιατί δεν είχαμε και άλλη επιλογή.
Παρασύρθηκα όμως.
Το θέμα μας σήμερα είναι πως και τι θα ήθελα να κερδίσουμε από την φετινή χρονιά.
Για αρχή να αναφέρω πως για το brand name και την διοίκηση του οργανισμού μοιάζει να είναι σημαντική η είσοδος στα playoffs. Ας υποθέσουμε ότι κάπως έρχεται η πρόκριση, θα είμαστε σε θέση να σταθούμε στους 8; Ή μάλλον ρεαλιστικά είμαστε σε θέση (με την εως τώρα εικόνα) να ανταγωνιστούμε τις Maccabi, Milano, Khimki για μια θέση στην 8άδα; Δεν το νομίζω.
Οπότε είναι αναγκαίο από τη σεζόν 2019-2020:
1) Να κρατήσουμε κάποια πράγματα και να πετάξουμε όσα δεν μας κάνουν.
2) Να μπουν βάσεις για την επόμενη σεζόν
3) Να κερδίσουμε παίκτες
4) Να επιλέξουμε τον κατάλληλο προπονητή για να ηγηθεί της προσπάθειας
Ο Baldwin ας πούμε είναι ένας τέτοιος παίκτης.
Σε ένα podcast o Red Emerald με ρωτούσε αν βλέπω τον συγκεκριμένο παίκτη σαν ηγετικό guard στον Ολυμπιακό και αν μπορεί να βοηθήσει. Είμαι σίγουρος γελούσε με τις απαντήσεις που έδινα: “Αυτός ο παίκτης πρέπει να προσεχθεί”, “Μπορεί να εξελιχθεί σε κάτι πάρα πολύ καλό”.
Στο ματς με την Valencia πολύς κόσμος αναφερόταν στο ότι δεν μπορεί να κατεβάσει την μπάλα και ότι έκανε δύο φορές λάθος στο κατέβασμα. Εγώ όμως είδα κάτι άλλο απ’ αυτόν τον αθλητή. Είδα πρόβλημα στην ψυχολογία του. Το πιο σημαντικό σε έναν παίκτη είναι η ψυχολογία. Δεν γίνεται να μην παίξει σε υψηλό επίπεδο έλεγα στην παρέα που ήμασταν στο γήπεδο. Επίσης τα αθλητικά του προσόντα είναι πραγματικά δυσεύρετα, ίσως ακόμα (εντάξει, εδώ ίσως υπερβάλλω) και για το ΝΒΑ.
Μπορεί ο Ολυμπιακός ως οργανισμός να στηρίξει τον Baldwin;
Μπορεί ο Ολυμπιακός να κάνει τον Baldwin “to reach his potential”;
Επιβάλλεται λοιπόν να τον βγάλεις από το “τούνελ” που θεωρούσε ότι είναι, να κερδίσεις πράγματα από την παρουσία του, διότι πρώτη φορά περνάει τον Ατλαντικό και θέλει τον χρόνο του. Μετά την πολύ δύσκολη περίοδο του στο ΝΒΑ δεχόμενος αρκετό bullying, όντας ως rookie το λιγότερο αθυρόστομος, μπορεί να θεωρούσε ότι θα έρθει Ευρώπη και θα είναι…. Westbrook. Πέρασε την δύσκολη περίοδο και από εδώ και πέρα τον περιμένω αρκετά καλύτερο. Σπάνια βλέπω παίκτη μέσα στο γήπεδο να παίζει στο “ρελαντί”, γιατί αυτό νιώθω όταν παίζει. Στο παιχνίδι με την Bayern, τον έβλεπα άνετο με τις κινήσεις του. Αυτό, πιστέψτε με, δείχνει ποιότητα και μοιάζει αναγκαίο να τον κερδίσεις. Ένα τελευταίο παράδειγμα είναι τα σουτ από την μέση απόσταση που δοκίμασε και ευστόχησε με την Bayern, ενώ στο φιλικό με CSKA έκανε airball.
Δεύτερο σημείο στο οποίο θα ήθελα να σταθώ είναι οι Vezenkov και ο Pokusevski.
Θα αρχίσω αντίστροφα και θα μιλήσω για τον “Poku”. Ο νεαρός πρέπει οπωσδήποτε να πάρει χρόνο ώστε να εξελιχθεί μέσα από το παιχνίδι. Καλός ο πρωταγωνιστικός ρόλος στην Α2, σίγουρα μαζεύει εμπειρίες, αλλά ο ρόλος στην Ευρωλίγκα θα τον βελτιώσει με γεωμετρική πρόοδο. Αν ήμουν στην ΚΑΕ θα απαιτούσα να έπαιζε ο μικρός που απ’ όσο μαθαίνουμε είναι άρρωστος με την δουλειά και αρκετά ήπιων τόνων. Οπότε πρέπει να τον βάλεις να παίξει και ας χάνουμε. Μήπως διαφορετικά κερδίζουμε;
Όμως για να γίνει αυτό, και να δεχθεί ο κόσμος πως θα χάσεις αρκετά παιχνίδια, θα ήταν σωστό να βγει η διοίκηση να αναφέρει πως ο Pokusevski θα πάρει χρόνο συμμετοχής, ώστε μακροπρόθεσμα να είναι παίκτης του κορμού της ομάδας. Δεν είμαστε ο οργανισμός όπως της Real που είναι στο πλάνο της η ομαλή προσαρμογή νέων αθλητών. Τα παραδείγματα πολλά για την ομάδα της Μαδρίτης, αντίθετα με εμάς. Μπορούμε να υποστηρίξουμε κάτι τέτοιο; Όχι;
Κανείς δεν το γνωρίζει γιατί ποτέ δεν το προσπαθήσαμε.
Όμως (!) αν προσπαθήσει ο οργανισμός να βγάλει παίκτες και το επικοινωνήσει σωστά (γελάει ο κόσμος εδώ) τότε ο υγιής κόσμος θα στηρίξει. Υπάρχουν πολλά ταλέντα στην Ευρώπη όπως ο Σέρβος; Δεν το νομίζω. Οπότε ελπίζω μέσα στη χρονιά να το καταλάβουμε και να μπει στο rotation.*
Ο Sasha Vezenkov από την άλλη είναι μια περίεργη περίπτωση.
Στα 19 του, στον Άρη, βγήκε πρώτος σκόρερ στο ελληνικό πρωτάθλημα. Γενικότερα κάτι τέτοιο δεν είναι μεγάλο επίτευγμα στην σύγχρονη Α1, όμως για ένα παιδί 19 χρόνων είναι. Η μεταγραφή του στην Μπαρτσελόνα δεν εξελίχθηκε όπως ήθελε. Με τον Γιώργο Μπαρτζώκα βρήκε χρόνο συμμετοχής και απέδειξε πως μπορεί να σταθεί στην Ευρωλίγκα. Οι πολλές αλλαγές σε διοικητικό και προπονητικό επίπεδο στην ομάδα της Καταλονίας τον έβαλαν στο περιθώριο, που η αλήθεια είναι δεν το άξιζε καθώς οπότε αγωνιζόταν ήταν καλός. Η φυγή του Παπαπέτρου τον έφερε στο λιμάνι με αρκετές απαιτήσεις από εμένα. Στα πρώτα παιχνίδια, με τον David Blatt στον πάγκο, έδειχνε να έχει κολλήσει στην ομάδα. Μετά εξαφανίστηκε!
Πόσο σημαντικό ρόλο παίζει η ψυχολογία; Ρητορικό το ερώτημα.
Την παραπάνω πρόταση την αναφέρω διότι δεν γίνεται να ξέχασε να σουτάρει. Είναι αντιπροσωπευτικό το 20% από την γραμμή των 6,75; Όχι.
Θα το φωνάζω και θα το λέω! Η σεζόν 2019-2020 πρέπει να γίνει η χρονιά κρίσης για την επόμενη. Να πάρουν χρόνο παίκτες, ώστε να καταλάβει ο οργανισμός αν μπορούν να βρίσκονται στον κορμό της ομάδας για τα επόμενα χρόνια.
Με πολύ μικρό χρόνο συμμετοχής ο παίκτης χάνει:
1) Την ψυχολογία
2) Τον ρυθμό του
3) Βρίσκεται εκτός χημείας της ομάδας, διότι αν δεν αγωνίζεσαι βρίσκεσαι στο περιθώριο και δεν νιώθει παίκτης της ομάδας
4) Για πολλούς παίκτες η ζωή τους είναι η καριέρα τους. Όταν αυτή παίρνει την κατιούσα πρέπει να έχουν τα ψυχικά αποθέματα να αρχίσουν ξανά την άνοδο.
Πιστεύω ο Vezenkov είναι ένας παίκτης που μπορεί να έχει ρόλο στον φετινό Ολυμπιακό αλλά και σε αυτόν του μέλλοντος.
Σε μια χρονιά που φαίνεται να είναι χαμένη αγωνιστικά επιβάλλεται να κερδίσουμε πράγματα. Είναι μονόδρομος – εκτός και αν η ομάδα έχει αφεθεί στην τύχη της..
Για να μην παρεξηγηθώ. Δεν εννοώ να χάνουμε και να βρίσκουμε άλλοθι και εικονικές επιτυχίες (ήττες σαν νίκες) – αυτά είναι για άλλους όχι για τον Ολυμπιακό. Με την Bayern είδαμε αρκετά θετικά πράγματα, όπως γράφτηκε και στο post game report, όπως άλλωστε και στο νικηφόρo ματς με την Alba. Όμως δεν αρκεί, αν δεν κερδίσουμε παίκτες και δεν δημιουργήσουμε αξία – για τις επόμενες σεζόν.
Τέλος το πιο σημαντικό κατά την προσωπική μου άποψη είναι το θέμα του προπονητή.
Έχει τα εχέγγυα ο coach Kemzura να αναπτύξει και να εξελίξει για παράδειγμα τον Pokusevski; Διότι όσο και να αγωνίζεται στην Α2 υπάρχει ένα ταβάνι στην εξέλιξη του. Δηλαδή φτάνει μέχρι το σημείο -B, για να φτάσει στο +Α θέλει χρόνο και χώρο στην Ευρωλίγκα, ώστε να πιεστεί να αποκτήσει εικόνες και αγωνιστικές εμπειρίες και την νέα σεζόν να είναι πιο έτοιμος. Ιδανικό θα ήταν η διοίκηση με τον coach να προετοίμαζε το έδαφος για τον επόμενο προπονητή, να έβαζε τις βάσεις για την επόμενη σεζόν. Οι Baldwin, Vezenkov, Pokusevski είναι οι παίκτες που πρέπει να κριθούν και όσο το δυνατόν να βελτιωθούν φέτος. Και αυτό πρέπει να γίνει με το βλέμμα στο μέλλον.
Αυτός είναι και ο λόγος που είμαι αντίθετος με κινήσεις τύπου Rochestie. Δεν με απασχολεί ιδιαίτερα αν θα βγω 9ος ή 13ος. Το αποτέλεσμα, ότι θα βρίσκεσαι εκτός playoffs, δεν αλλάζει. Οπότε προτιμώ παίκτες στοιχήματα σε μια τέτοια περίοδο, που αν σου βγουν να έχεις την δυνατότητα να τους κρατήσεις την επόμενη σεζόν, και να αρχίσει το χτίσιμο του κορμού του μέλλοντος. Παίκτες όπως ο Taylor δεν θα βρίσκονται και του χρόνου στο ρόστερ. Εφήμερες κινήσεις – εφήμερες ομάδες. Δεν είναι ο Ολυμπιακός κάτι τέτοιο – εκτός και αν έγινε. Η φυγή του Kuzminskas μας δείχνει ότι δεν μπορούμε να εκμεταλλευτούμε ούτε αποδεδειγμένα ποιοτικούς παίκτες. Όσο λανθασμένη και να ήταν η κίνηση αυτή, δεν αναιρεί πως είναι ένας έμπειρος και ποιοτικός παίκτης.
Ο δε Happ στο ντεμπούτο του άφησε με το στόμα ανοιχτό μερικούς, όμως σας τα λεγε ο Navaho. Ο δανεισμός θα τον βοηθήσει να εξελιχθεί σε ένα πρωτάθλημα που ταιριάζει στους ψηλούς και θα πάρει χρόνο και εμπειρίες, ώστε του χρόνου να είναι πιο έτοιμος. Έχει πολλά προτερήματα ο Ethan Happ, που θεωρώ ότι θα αναπτυχθούν στο ιταλικό πρωτάθλημα και θα γυρίσει αρκετά καλύτερος. Ας γινόταν όμως το ίδιο με τον Poku, πιο πολλά θα κέρδιζε απ’ ότι στην Α2.…
Η κατάσταση δεν είναι ιδανική και οι προοπτικές δεν μοιάζουν ευοίωνες για το άμεσο μέλλον. Πολλά θα κριθούν τις επόμενες εβδομάδες και μετά το “ντέρμπι” του ΟΑΚΑ εκεί θα χρειαστεί καθαρό μυαλό και σοβαρές διοικητικές αποφάσεις. Όσο και αν αποφεύγουν οι Αφοι την πραγματικότητα, ήρθε το πλήρωμα του χρόνου για να ξαναοργώσουν και να ξανασπείρουν. Και πρέπει να μην αφήσουν το χρόνο να πάει χαμένος γιατί ό,τι σπείρεις θα θερίσεις… αλλά για να πάει καλά η σοδειά θα πρέπει να το κάνεις με γνώση, μέθοδο και την κατάλληλη στιγμή.
* Ένα άρθρο που αξίζει να διαβάσετε για τον Pokusevski από τον Ignacio Rissotto. https://www.thestepien.com/2019/05/06/2020-international-guide-curious-case-aleksej-pokusevski/
