Ethan Happ scouting report

Μάλλον θα έχετε βαρεθεί να διαβάζετε κείμενά μου αυτό το καλοκαίρι, πιθανότατα θα αναρωτιέστε “μα γιατί γράφει πάλι αυτός;”. Κουράγιο τελειώνουν τα report για τις φετινές μεταγραφές του Ολυμπιακού.

Άλλωστε φίλες και φίλοι, δεν έχετε περιέργεια να διαβάσετε για τον Ethan Happ; Τον άνθρωπο που μπήκε αναπάντεχα στη ζωή όλων όσων ασχολούνται με τον μπασκετικό Ολυμπιακό; Ο νεαρός απόφοιτος του κολεγίου του Winsconsin, δεν είχε αναφερθεί σε κανένα δημοσίευμα, δεν τον ήξερε και δεν τον είχε δει ποτέ κανείς, εκτός και αν ήταν μεγάλος fan του NCAA.

Ο Ethan λοιπόν μπορεί να είναι άγνωστος στα μέρη μας, αλλά στην πατρίδα του δεν ισχύει το ίδιο. Μια μικρή βόλτα στον μαγικό κόσμο του Διαδικτύου να κάνετε, θα βρείτε αρκετά άρθρα και συνεντεύξεις του.

Επίσης θα καταλάβετε πως ο ψηλέας, είναι κομμάτι της ιστορίας του κολεγίου του Winsconsin και έχει γράψει με χρυσά γράμματα το όνομά του στην ιστορία. Έχει εξέχουσα θέση σε συνολικούς πόντους, rebounds, κοψίματα αλλά και assists. Κρατήστε αυτό το τελευταίο. Έχει βραβευθεί σαν ένας από τους καλύτερους ψηλούς στην κατηγορία και γενικά έχει αφήσει το στίγμα του. Αν και δοκίμασε την τύχη του στο summer league με τους Bulls, αποφάσισε να δοκιμάσει την τύχη τους overseas, όπως λένε και στο Illinois.

Φορώντας την ερυθρόλευκη, ο Ethan θα προσπαθήσει να κάνει το πρώτο βήμα σε μια καριέρα πολλά υποσχόμενη που ευελπιστεί, και του το ευχόμαστε, να τον οδηγήσει πάλι πίσω στις ΗΠΑ και στο ΝΒΑ.

Ο Happ όπως αναφέρουν αρκετά reports, είναι ένας λευκός Draymond Green, χωρίς όμως να έχει την αθλητικότητα του σταρ των GSW, ούτε το (έστω ασταθές) ποσοστό του στο τρίποντο. Ο λευκός PF/C από το Illinois, όπως ανέφερε ο ίδιος σε συνέντευξή του, ενώ ξεκίνησε την πορεία του στην καλαθοσφαίριση σαν PG και εκτελούσε από την περιφέρεια, η απότομη αύξηση του ύψους του προκάλεσε έντονη αλλαγή στη μηχανική του σουτ του, την οποία βέβαια δεν έχει προλάβει να ανακτήσει.

Πριν προλάβετε να τον κατηγορήσετε για έλλειψη εργατικότητας, θα σας παραπέμψω σε συνεντεύξεις προπονητών του από το γυμνάσιο και το κολλέγιο που λένε ακριβώς το αντίθετο. Ο νεαρός ψηλός έχει μάθει να δουλεύει πολύ από την παιδική του ηλικία. Ο πατέρας του πάντα τον συμβούλευε να δουλεύει τις κινήσεις του και την επαφή του με την μπάλα. Μάλιστα δεν είναι λίγες οι αναφορές που κάνουν λόγο για παρουσία του στο κλειστό της ιδιαίτερης πατρίδας του ακόμα και στις ολιγοήμερες επισκέψεις του. Ο Ethan όλη αυτή τη δουλειά τη βγάζει και στο παρκέ. Στην κολεγιακή του καριέρα κυριάρχησε από την πρώτη του χρόνια και στις δυο μεριές.

Ξεκινώντας από την επίθεση, δεν γίνεται να περάσει απαρατήρητος ένας άνθρωπος κοντά στα 2,10μ που κινείται με τέτοια άνεση με την μπάλα στο παρκέ και που μπορεί να πασάρει με τέτοια ευκολία.

Τα τελειώματά του κοντά και γύρω από το καλάθι ποικίλουν.

Είναι εξίσου αποτελεσματικός είτε παίζοντας καθαρά με πλάτη σε ρόλο pivot (νιώθω 50αρης), είτε γυρίζοντας κατά μέτωπο και παίζοντας στα πόδια τους αντιπάλους του.

Με μια πρώτη ματιά μοιάζει να μπορεί να τελειώσει φάσεις και με τα δυο χέρια, αν και δείχνει μια κάποια προτίμηση στο δεξί του. Η επιρροή του στο παιχνίδι της ομάδας του ήταν τέτοια, που αν και δεν έχω ακριβή νούμερα για το usage του (μέσο usg% περίπου 30% στην 4ετία του στο Winsconsin), σχεδόν κάθε επίθεση περνούσε από τα χέρια του.

Αγαπημένη θέση εκκίνησης είναι οι δεξιές 45° στο ύψος του τρίποντου. Εκεί, είτε σάρωνε με το βλέμμα το γήπεδο ψάχνοντας το σωστό κόψιμο (ακούτε κύριοι Παπανικολάου, Paul, Baldwin, Kuzminskas ;), είτε έστηνε ένα ωραίο handoff με τον παίχτη που βρισκόταν στη γωνία δίπλα του ή συνηθέστερα ξεκινούσε επίθεση 1 εναντίον 1 μετά από μια spread διάταξη που οδηγούσε στην απομόνωσή του. Για να το κάνετε εικόνα φέρτε στο μυαλό σας όλες εκείνες τις προσπάθειες του Πρίντεζη από αντίστοιχη θέση.

Αυτή βέβαια δεν είναι η μοναδική τους ομοιότητα και είναι και ο λόγος που με κάνει να πιστεύω ότι ο Αμερικανός θα χρησιμοποιηθεί αρκετά και στη θέση του PF. Μια άλλη ομοιότητα τους είναι πως και αυτός στις post κινήσεις του δουλεύει αρκετά καλά τα πόδια του και λιγότερο τον κορμό του, είναι αρκετά εκρηκτικός στις αλλαγές κατεύθυνσης όταν επιτίθεται με πλάτη στο καλάθι και δουλεύει αρκετά την προσποίηση.

Η παντελής έλλειψη του σουτ από το ρεπερτόριό του τον αναγκάζει μόνιμα να ψάχνει διάδρομο προς το καλάθι.

Αυτό σε συνδυασμό με την υπερβολική άνεση που επιδεικνύει στο χειρισμό της μπάλας και το over-dribbling, τον οδηγούν πολλές φορές σε λάθη και φτηνά πουλήματα μπάλας.

Μια ακόμα πτυχή του παιχνιδιού του που τον κάνει ευάλωτο, είναι η σχεδόν εμμονική προσπάθειά του να τελειώσει φάσεις περνώντας κάτω από το στεφάνι με ανάποδο lay up. Όταν έχει να αντιμετωπίσει ψηλότερους αντιπάλους η εμμονή του αυτή τον μετατρέπει σε εύκολο θύμα για κοψίματα.

Μελανό σημείο της στατιστικής του αποτελεί το τρομερά χαμηλό ποσοστό του από τη γραμμή της φιλανθρωπιας (Βαγγέλη Ιωάννου νιώσε περηφάνια). Το 45% με το οποίο εκτελεί τον κάνει εύκολο στόχο σε μια hack a Happ τακτική.

Παρόλα αυτά όμως τα θετικά δεν έχουν τελειώσει. Ο Ethan λόγω της ικανότητας του στη δημιουργία παιχνιδιού, στο διάβασμα των καταστάσεων και στην πάσα πολύ συχνά βρίσκεται αντιμέτωπος με καταστάσεις double team, ιδιαίτερα στο χαμηλό post. Επειδή όμως έχει δουλέψει αρκετά, έχει προσαρμοστεί, έχει δυναμώσει το κορμί και το μυαλό του και αντιδρά άψογα.

Δεν ξεφορτώνεται απλά την μπάλα, αλλά τη διοχετεύει στον πιο απειλητικό ελεύθερο συμπαίκτη, βάζοντας σε σοβαρό δίλημμα τις αντίπαλες ομάδες για το πως να τον αντιμετωπίσουν.

Αν και στα κολεγιακά του χρόνια η μπάλα ήταν αρκετό χρόνο στην κατοχή του και το παιχνίδι του χωρίς αυτή δεν είναι αμελητέο. Εντάξει, εφόσον δε σουτάρει, δεν έχει λόγο να κινείται στην αδύναμη πλευρά αλλά αυτό δε σημαίνει πως δεν μπορεί να λειτουργήσει υπό συνθήκες και σαν cutter, αφού η αντίληψή του για το παιχνίδι του επιτρέπει να διαβάσει το απειροελάχιστο κενό που θα βρει.

Κομμάτι του παιχνιδιού χωρίς την μπάλα για ένα ψηλό φυσικά είναι και το screen στην μπάλα. Ίσως επειδή δεν του έχει χρειαστεί πάρα πολύ, παρότι έχει καλά πόδια, θα τον δούμε σπάνια να ρολάρει. Ίσως και γιατί δεν το προτιμά, αφού με αυτόν τον τρόπο δεν έχει πολύ χρόνο και χώρο για να δημιουργήσει με την μπάλα τις συνθήκες εκτέλεσης που του αρέσουν.

Γενικά δεν εκτελεί πολύ συχνά σε πρώτο χρόνο και αυτό δεν το λες και καλό.

Επειδή όμως δεν υπάρχει μόνο PnR, αλλά και short roll, εκεί θα ήθελα να σταθώ και να επαναφέρω τη σύνδεση με τον Draymond Green. O ιδιόρρυθμος ισορροπιστής των GSW είναι μανούλα σε short roll plays γιατί πολύ απλά ξέρει να πασάρει καλά και κυρίως γρήγορα. Ε λοιπόν, αυτά τα χαρακτηριστικά τα έχει και ο λεβέντης μας από το Illinois. Αν συνυπολογίσουμε την άνεση με την οποία κινείται στο high post και την ικανότητά του να βάλει την μπάλα στο παρκέ, μπορούμε να τον φανταστούμε να αποτελεί το σκαλοπάτι με το οποίο θα σπάει τις επιθετικές άμυνες πάνω στην μπάλα που σε αρκετές περιπτώσεις θα κληθεί να ξεκλειδώσει ο Ολυμπιακός.

Κλείνοντας το επιθετικό κομμάτι αυτής της παρουσίασης, οφείλω να σας πω πως ο ο Ethan είναι τόσο άνετος με την πορτοκαλί θεά στα χέρια του, που θα τον δούμε σε ρόλο PnR handler κυρίως ξεκινώντας από τις αριστερές 45.

Στην άμυνα τώρα το ζήτημα θέλει προσοχή.

Ας ξεκινήσουμε λοιπόν από το απόφθεγμα που χρησιμοποιούσε ένας κόουτς στην ξακουστή Μπουμπουλίνα, το οποίο έλεγε πως η άμυνα είναι πρώτα από όλα θέμα διάθεσης. Με βρίσκει σύμφωνο σε τεράστιο βαθμό. Εννοείται πως τα καλά πόδια, ο δυνατός κορμός και τα υπόλοιπα σωματικά/ αθλητικά προσόντα είναι πολύ σημαντικά, αλλά όλα ξεκινούν από τη διάθεση. Αυτή δεν λείπει από το νέο μέλος της ερυθρόλευκης παρέας του Πειραιά. Ο Happ και θα βάλει το κορμί του και θα βουτήξει για μια διεκδικούμενη μπάλα και γενικά έχει μαχητική διάθεση.

Επίσης διαθέτει αρκετά καλό πλάγιο βήμα για να μπορέσει να ακολουθήσει κοντύτερους αντιπάλους προς το καλάθι, απότοκο και αυτό της αρχικής του τοποθέτησης στις θέσεις των guard. Δεν χαμηλώνει πολύ, αλλά ξέρει να κλείνει σωστά το διάδρομο και να τοποθετεί καλά τον κορμό του.

Το ίδιο κάνει και όταν μαρκάρει ψηλό στο post. Είναι αρκετά δυνατός και δεν σπρώχνεται εύκολα. Ψηλά δεν κυριαρχεί αλλά κυνηγάει τις φάσεις για πιθανό κόψιμο, αφού σε straight up άμυνες δεν το καταφέρνει συχνά.

Το κορμί του δε σε προδιαθέτει, αλλά τελικά μπορεί να ανταπεξέλθει ικανοποιητικά σε άμυνα με αλλαγές.

Ξέρει να χρησιμοποιεί καλά το άνοιγμα των χεριών του ώστε να μην επιτρέψει, ακόμα και σε ανισορροπία να βρεθεί, να πάρει ο αντίπαλος εύκολα το διάδρομο.

Αν και είναι ένας πολύ καλός ριμπάουντερ μην περιμένετε να πηδάει στο θεό για να κατεβάσει μια διεκδικούμενη μπάλα. Περισσότερο θα έλεγα πως στον τομέα αυτό φέρνει στον Fellipe Reyes της Ρεάλ και για τους ακόμα παλιότερους στον αγαπημένο Savic. Ξέρει που να στηθεί και κυρίως πως να στηθεί για να καθαρίσει ένα rebound.

Τελευταίο κομμάτι της άμυνας του που χρίζει βελτίωσης, είναι το πως πηγαίνει και κυρίως το πότε πρέπει να πάει σε βοήθεια.

Αρκετά συχνά βγαίνει περισσότερο επιθετικά από όσο χρειάζεται στις βοήθειες και μένει για περισσότερο χρόνο από αυτόν που πρέπει.

Για να τα συγκεντρώσω και να μη σας κουράζω άλλο, ο νεαρός Αμερικανός από το Milan του Illinois, έχει τα φόντα να εξελιχθεί σε ένα παίχτη σημείο αναφοράς για τα ευρωπαϊκά δεδομένα.

Μοναδικό του εμπόδιο το πόσο εύκολα θα κάνει τη μετάβαση από το κολεγιακό επίπεδο στον σκληρό κόσμο της Euroleague. Εδώ τα κορμιά είναι εξίσου μεγάλα και αρκετά πιο δυνατά, οι pack the post άμυνες δίνουν και παίρνουν, οπότε δε θα είναι εύκολο να κάνει το παιχνίδι του ντριμπλάροντας μέσα σε ένα όμιλο σκληρών αντιπάλων.

Μπορεί το κορμί του να μας οδηγεί στο συμπέρασμα πως θα πρέπει να λειτουργήσει σαν back up του Milutinov, αλλά θα ρισκάρω λέγοντας πως καλό θα ήταν να αντιμετωπιστεί αρχικά όπως θα έπρεπε να έχει αντιμετωπιστεί ο Leday.

Χωρίς να έχω κάνει κάποια μελέτη, αυτή τη στιγμή θα τον φανταζόμουν περισσότερο να κινείται στο 4 αφού με εξαίρεση τον Clybern που έχει τα πόδια και την αθλητικότητα να τον ζορίσει, τον Shengelia που υπερτερεί σε δύναμη και ίσως τον Moerman, δεν υπάρχουν πολλά PF που να μπορούν να τον ματσάρουν. Αντίθετα στο 5 τύποι σαν το Vesely, τον Black, τον Hines ακόμα και τον Tavares μπορούν να τον βγάλουν εύκολα εκτός.

Όπως ανέφερα και στο κείμενο για τον Kuzminskas (ΕΔΩ) νομίζω πως ένα σχήμα με τον Happ στο 4 και το Λιθουανό στο 3 θα είναι αυτό που θα έχει τις καλύτερες προοπτικές σε μια 4 out 1 in επίθεση και θα έχει αρκετό μέγεθος να αντιπαραβάλει στο αμυντικό κομμάτι, ειδικά αν στο 5 είναι ο Milutinov.

Αρχικά είχα κάποιους ενδοιασμούς για το κατά πόσο ένα παιδί που ήταν σταρ στο κολέγιό του, θα καταφέρει να αποδεχτεί ένα δεύτερο ρόλο. Την απάντηση μου την έδωσε ο ίδιος μέσα από μια συνέντευξή του, όπου δηλώνει ξεκάθαρα πως ήταν καλύτερος και ένιωθε πιο άνετα όταν ήταν role player (ρολίστας).

Ο coach Blatt με την επιλογή του Happ ευελπιστεί να πάρει playmaking, μαχητικότητα, μια ακόμη αξιόπιστη απειλή κοντά στο καλάθι και φυσικά φιλοδοξία και καλή διάθεση στα αποδυτήρια. Όπως και οι περισσότερες από τις φετινές επιλογές, είναι ένα ρίσκο που προσωπικά νομίζω ότι καλώς αποφάσισε να πάρει η ομάδα. Με υπομονή, σωστή διαχείριση και στήριξη νομίζω ότι ο νεαρός θα μας κάνει να τον αγαπήσουμε και θα μας αγχώσει για το αν μείνει ή όχι στην ομάδα μας μετά το τέλος του συμβολαίου του.

RPG Scouting Report