Σαν να μην πέρασε μια μέρα.
Έλειψα σχεδόν 12 μέρες στην Κούβα, που έχει συνέχεια καλοκαίρι, γύρισα πίσω και ξαναζώ καλοκαιρινές στιγμές.
Όχι μόνο λόγω των υψηλών, για τη εποχή, θερμοκρασιών αλλά και εξαιτίας του μηνύματος που έλαβα από τον @redemerald: «Έλα φίλε ζαχαρώνει η Θρυλάρα Rochestie, θα του κάνεις ένα report;»
Η απάντηση κανονικά θα έπρεπε να είναι «Ρε red κάτσε να ξεχαστούν τα καλοκαιρινά και βλέπουμε», αλλά τελικά το ανέλαβα.
Σκέφτηκα ότι ίσως με βοηθήσει να ξεπεράσω και το jet lag, αν παρακολουθήσω 3 ολόκληρα παιχνίδια του μικροκαμωμένου Taylor, από τις πιο πρόσφατες Ευρωπαϊκές του περιπέτειες σε Βελιγράδι (Ερυθρός Αστέρας) και Κούμπαν (Λοκομοτίβ).
Ο γεννημένος το 85 αριστερόχειρας PG από το Χιούστον, είναι γνώστος σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του Ευρωπαϊκού μπασκετικού μικρόκοσμου αφού σε 9 χρόνια έχει αλλάξει μπόλικες ομάδες. Πουθενά δεν έχει στεριώσει για περισσότερο από ένα χρόνο και η περσινή χρονικά τον βρήκε να βγάζει το παντεσπάνι του στην Κίνα και ειδικότερα στη Β´ κατηγορία της.
Ο 34χρονος Αμερικανός – είναι απόφοιτος του Washington State – όμως δεν κατόρθωσε να γίνει draft, οπότε επέλεξε να περάσει το 2009 τον Ατλαντικό και ξεκίνησε την μακρά του πορεία στα Ευρωπαικά γήπεδα. Ο Rochestie έχει σημαντικές παραστάσεις από Ευρώπη (2009-2018) αλλά και από Ευρωλίγκα, έχοντας συμμετάσχει με τις Baskonia, Siena, Nizhny, Maccabi αλλά και με τον Ερυθρό Αστέρα στην καλύτερη διασυλλογική Ευρωπαϊκή διοργάνωση.
Αρκετά όμως με τα εγκυκλοπαιδικά τα οποία αν σας ενδιαφέρουν μπορείτε να τα βρείτε με μια εύκολη αναζήτηση στο διαδίκτυο. Το ερώτημα που θα καίει τους περισσότερους, φυσικά είναι αν μπορεί να προσφέρει κάτι, από τα πολλά, που λείπουν από την ερυθρόλευκη backcourt.
Για να μη σας κρατάω σε αγωνία, θα σας πω πως προσωπικά δε νομίζω ότι φέρνει λύση στο βασικό πρόβλημα των Πειραιωτών, που είναι η δημιουργία.
Μιλώντας με το υπόλοιπο team του Red Point Guard, απoκόμισα την εντύπωση πως ο δεύτερος Αμερικανός λευκός PG, (αν δεν κάνω λάθος), μετά τον McNamara είναι ένας PnR κοντός που σκοράρει με άνεση και δημιουργεί αρκετά.
Σε 3 ματς αυτό που διαπίστωσα είναι πως μιλάμε για έναν παίχτη που λατρεύει να εκτελεί μετά από screen και μάλιστα από το τρίποντο.
Για να το περιγράψω ακόμα πιο γλαφυρά, μου δίνει την εντύπωση πως στο παρκέ λειτουργεί με παρόμοιο τρόπο με τον Σπανούλη.
Φυσικά δεν έχει το ταλέντο του Έλληνα σταρ, αλλά έχει πανομοιότυπες συνήθειες.
Ο Taylor κινείται κυρίως κεντρικά και προσπαθεί να πάρει το καλύτερο δυνατό screen είτε μονό, είτε stagger (δυο διαδοχικά screens), για να βρει το χώρο και το χρόνο να δοκιμάσει το χέρι του πίσω από αυτά.
Αρκετές είναι οι φορές που προσπαθεί να αποφύγει το συνωστισμό μέσα από Horns (screens επιλογής εκατέρωθέν του).
Αν και αριστερόχειρας, δεν πηγαίνει μόνο προς το δυνατό του χέρι, αλλά κινείται με άνεση και προς τα δεξιά. (Παρένθεση μιλάγαμε με τα παιδιά και οι αριστερόχειρες κοντοί του Ολυμπιακού είναι πολύ μεγάλο δείγμα. Gordon, Greer, Hackett, Law, Sloukas)
Τον βολεύει να κουβαλάει άλλος την μπάλα (Feldin, Janning το έκαναν σε μεγάλο βαθμό) και αυτός να είναι ο αποδέκτης της εισαγωγικής πάσας περιμένοντας είτε αριστερά είτε δεξιά στις 45 μοίρες. Νομίζω πως εφόσον έρθει το ίδιο θα συμβεί και με τον Punter.
Γενικά δε διστάζει να εκτελέσει όταν θεωρήσει όταν είναι αμαρκάριστος και δεν σταματά, ούτε φοβάται να πάρει τα σουτ ακόμα και αν έχουν προηγηθεί αρκετά άστοχα. Χαρακτηριστικό του είναι το τρίποντο στον αιφνιδιασμό, πρωτεύοντα ή δευτερεύοντα.
Η συμμετοχή του στο παιχνίδι χωρίς την μπάλα, είναι έμμεσα αρκετά σημαντική. Η σύνδεση του με το καλάθι από τη γραμμή του τριπόντου δεν επιτρέπει σε καμία άμυνα να τον αφήσει ελεύθερο αφού και ο ίδιος ψάχνει αρκετά το ξεπαρκάρισμα για μια άμεση εκτέλεση.
Ιδιαίτερη έκρηξη δεν έχει και αν προσθέσουμε και το μικρό του ανάστημα κατανοούμε πως σπάνια δοκιμάζει να εφορμήσει προς το καλάθι. Πρέπει να υπάρχει διάδρομος σε έκταση ανάλογη αεροδιαδρόμου για να φτάσει μέχρι το lay up.
Πάμε τώρα στον τομέα δημιουργία. Σύμφωνα με το www. basketball-reference.com έχει περίπου 5 assists μ.ο στην καριέρα του αλλά εγώ δεν είδα κάτι τέτοιο στα παιχνίδια που τον παρακολούθησα.
Σπάνια βλέπει το ρολάρισμα του ψηλού και συνηθέστερα βλέπει το kick out. Αν και σταματάει σχετικά εύκολα την ντρίμπλα, ειδικά όταν η άμυνα τον αντιμετωπίσει επιθετικά, προσπαθεί να την ξεφορτωθεί γρήγορα, αλλά αυτό απαιτεί και καλές αποστάσεις, κάτι που στον Ολυμπιακό αγνοείται εδώ και μια 4ετία.
Ειδικά αν του βγει το hedge out αποφασιστικά στο αριστερό του χέρι πολύ δύσκολα κρατάει «ζωντανή» την μπάλα.
Όπως ανέφερα και παραπάνω, αν και γενικά για να λειτουργήσει, θέλει την μπαλα στα χέρια του, την αφήνει συχνά στο συνοδοιπόρο του στην περιφέρεια και αναλαμβάνει ρόλο offguard. Δεν καθοδηγεί τους συμπαίκτες του και του αρέσει να δουλεύει μέσα σε καταστάσεις 2 με 2.
Ολοκληρώνοντας το ζήτημα δημιουργία η σωματοδομή του σε συνδυασμό με την πτώση της εκρηκτικότητας του δυσκολεύουν πολύ την πάσα πάνω από τα χέρια ψηλότερων, ως επί το πλείστων, αντιπάλων με αποτέλεσμα συνήθως άγαρμπες συνεργασίες..
Αμυντικά τα ζητήματα είναι γνωστά για τέτοιου τύπου αθλητές. Μικρό κορμί με όχι ιδιαίτερα γυμνασμένο κορμό, κολλάει εύκολα στα screens, αδυνατεί να ακολουθήσει στα πόδια γρήγορους αντιπάλους και γενικά θέλει ειδική μεταχείριση σε αυτόν τον τομέα.
Συνήθως στην αρχική περιστροφή μαρκάρει τον λιγότερο επικίνδυνο παίχτη της αδύνατης πλευράς και όταν βρεθεί πάνω στο χειριστή της μπάλας μετά το screen εφαρμόζεται τριπλή αλλαγή ή κάτι παρόμοιο έτσι ώστε αυτός να μείνει μακριά από το miss match στη ρακέτα.
Έχει αντίληψη του χώρου και όταν οι συνθήκες το επιτρέψουν κυνηγάει το κλέψιμο.
Για να μην σας κουράζω, ο Rochestie, φέρνει εκτελεστική ικανότητα, εμπειρία, σουτ αλλά θέλει προσπάθειες να βρει ρυθμό. Γενικά θέλει πολλές μπάλες για να αναδειχθεί και αρκετό χρόνο.
Δεν θεωρώ ότι προσφέρει κάτι διαφορετικό από τον ήδη υπάρχοντα χειριστή (Σπανούλης), αντίθετα έχει ακριβώς τις ίδιες αδυναμίες.
Προβληματικά θα είναι και τα ζευγαρώματα στην περιφέρεια. Με Σπανούλη δεν θα παίζει ούτε για αστείο, ο Μπαλντγουιν θα μπορούσε να είναι μια επιλογή αν αποφάσιζε να παίξει, αν μείνει κιόλας, ο Κόνιαρης θα είναι ιδανικός για το κουβάλημα για τονPunter τα είπαμε και μένει ο Paul ο οποίος όμως μέχρι στιγμής δεν έχει δείξει κάτι με την μπάλα στα χέρια και κυρίως χωρίς αυτήν.
Αυτά λοιπόν για τον Rochestie, μια κίνηση που αν ολοκληρωθεί δεν λύνει το μείζον δημιουργικό πρόβλημα αλλά ενισχύει ένα σύνολο με ελάχιστη κουλτούρα συνεργασίας, με περισσότερο αυτόφωτο σκοράρισμα.
Ίσως είναι μια προσθήκη που θα συμπαρασύρει και τους Forwards της ομάδας.
Εδώ είμαστε για να τα δούμε όλα.
ΥΓ: Ξέρει κανείς που είναι και τι κάνει ο Feldin; Αν ο Paul δε βρει ρόλο μήπως να τον ενοχλούσαμε λίγο.
RPG Scouting report
