Σε μερικές ώρες μπορεί να μπαίνουμε στο χειμερινό ωράριο, αλλά στους Πειραιώτες όλα κινούνται σε ρυθμούς Αυγούστου.
Η ομάδα ψάχνει τα κομμάτια του παζλ που θα βελτιώσουν την εικόνα που βγάζει στην αρχή της προετοιμασίας.
Όχι δεν τρελάθηκα, εν Ολυμπιακώ, αδελφές και αδελφοί. Η ομάδα τώρα δουλεύεται, τώρα μοντάρεται, τώρα ψάχνει να δει τι της λείπει.
Δεν έχει καμία σημασία που είμαστε ήδη στην 4η αγωνιστική της Euroleague.
Our way παντού, ακόμα και στο χρονοδιάγραμμα.
Η ομάδα περνάει μια δεύτερη, μπορεί και πρώτη, περίοδο προετοιμασίας. Ψάχνει να βρει τους ρόλους, τα σχήματα και γενικά τον εαυτό της.
Πάντα όμως γνώμονας για όλα αυτά παραμένουν οι “αρχές” μας. Θέλετε να τις επαναλάβω;
Είμαι σίγουρος ότι τις γνωρίζετε, αλλά δεν μου κάνει κόπο να τις καταγράψω.
Αρχικά είναι η τοποθέτηση της πρώτης πάσας στο ζωγραφιστό. Πρώτος αποδέκτης , ειδικά στην προσπάθεια για early post, ο Πρίντεζης. Ο Γιώργος απομονώνεται στον δεξιό “αγκώνα” παίρνει με πλάτη στο καλάθι την μπάλα και αρχίζει να σπρώχνεται. Μέχρι εδώ όλα καλά μόνο που ο Γιώργος πλέον δεν έχει ούτε την έκρηξη, ούτε τις αντοχές να το κάνει με συνέπεια και διάρκεια. Έτσι λοιπόν όταν, στις περισσότερες των περιπτώσεων του απαγορευτεί να γυρίσει, η μπάλα κολλάει στα χέρια του αφού το spacing και η τοποθέτηση των συμπαικτών του είναι κακή και η κίνησή τους ανύπαρκτη.
Αν δεν με πιστεύετε δείτε εδώ :
Και να θέλει να ψάξει την πάσα πρέπει να πάθει αυχενικό για να γυρίσει το κεφάλι μέχρι να βρει συμπαίκτη αφού όλοι είναι κρυμμένοι και παντελώς ακίνητοι στην πλάτη του.
Το δεύτερο κομμάτι των “αρχών” που επέστρεψαν είναι το PnR και ειδικότερα το κεντρικό. Η παρουσία του Σπανούλη δεν αφήνει πολλά περιθώρια. Ο Βασίλης μετά από ένα Iverson cut μετακινείται στην κορυφή και λίγο αριστερότερα, γίνεται παραλήπτης της μπάλας και μετά ξεκινάει τη συνεργασία με τον ψηλό, κυρίως το Μιλού.
Χτες επειδή ο Σέρβος περνούσε δύσκολα, ο coach Kemzura προσπάθησε να βρει λύση ακόμα και στο πρόσωπο του Rubit, που το ρολάρισμα δεν είναι το αγαπημένο του, αλλά ανταπεξήλθε, όπως θα διαπιστώσετε από το παρακάτω :
Είπαμε ο Ολυμπιακός βρίσκεται σε περίοδο μονταρίσματος, οπότε κάποια πράγματα σιγά, πολύ σιγά, μπαίνουν στο playbook. Για πρώτη φορά είδαμε τον Paul να έχει κάποιο σκοπό μέσα στο παρκέ. Αυτό που έγινε φανερό και πέτυχε σε μεγάλο βαθμό είναι η προσπάθεια να κινηθεί με αποφασιστικότητα πίσω από τα screens μακριά από την μπάλα για να εκτελέσει. Έτσι προέκυψαν και τα 5 (3π). Του δόθηκαν και κλασικά διαγώνια pindowns από τη γωνία προς τις 45 , αλλά και από το βάθος της ρακέτας προς τα έξω. Καταλάβαμε λοιπόν ότι ο Brandon αρέσκεται να κινείται στην αδύναμη πλευρά. Αν δε βγει το σουτ, θα κυνηγήσει την επίθεση στο close out αν και σε αυτό θέλει λίγη βελτίωση.
Ο Ολυμπιακός προσπάθησε να δείξει κάποια νέα πράγματα και κυρίως σε κάποιες στιγμές πάλεψε να κινηθεί στις set καταστάσεις λίγο πιο γρήγορα. Αυτό είχε σαν κύριο εκφραστή τον Cherry, που έχει ακούσει τα μύρια όσα, αλλά απέδειξε ότι θέλει να παλέψει για τη θέση του. Προσπάθησε να κινήσει την μπάλα γρήγορα, να συνδυαστεί, να επιτεθεί, να πάρει προσπάθειες και να κάνει την παρουσία του αισθητή.
Ειδικά στο πρώτο μέρος παρακολουθήσαμε και μια προσπάθεια να στηθούν λίγο πιο σύνθετα plays, πάντα με βάση το PnR, όπου θα συμμετάσχουν περισσότεροι παίχτες. Σαν ιδέες δεν είναι άσχημες, αλλά απαιτούν χημεία και σταθερότητα στα σχήματα και όχι το ευρύ και ανούσιο rotation που εφαρμόστηκε σε μεγάλο μέρος του παιχνιδιού. Δύο περιπτώσεις είναι οι ακόλουθες:
Αν δεν έχεις βαρεθεί μέχρι τώρα φίλη/φίλε, θα αναρωτιέσαι πως γίνεται να έγιναν όλα αυτά και ο Ολυμπιακός να έχασε με 16 πόντους;
Η απάντηση σε αυτό είναι η κακή άμυνα, η ανυπαρξία στον “αέρα” αλλά και το ότι επειδή η ομάδα ακόμα ψάχνεται – όλα τα παραπάνω ήταν στιγμές και όχι κάποιο ξεκάθαρο πλάνο. Στη μεγαλύτερη διάρκεια του παιχνιδιού είδαμε την κλασική και άγαρμπη προσπάθεια να ποστάρουμε μονότονα και χωρίς να δουλέψουμε ιδιαίτερα να δημιουργήσουμε τις ιδανικές συνθήκες για αυτό, είδαμε το PnR να μη γίνεται με επιθετικότητα ένταση και ισορροπία από όλη την 5αδα, αλλά να παραμένει πάντα υπόθεση του χειριστή (κυρίως του Σπανούλη) και του screener και γιατί κάποιοι παίχτες είτε όπως ο Kuzminskas δεν έχουν το ρόλο που πρέπει ή που θα ήθελε να έχει στην επίθεση και στην άμυνα δεν έχει την κάλυψη που χρειάζεται. Ο Λιθουανός αντί να κάνει αυτό:
Tον έχουμε να ποστάρει σαν άλλος Πρίντεζης , κάτι που φυσιολογικά δεν μπορεί να υπηρετήσει απόλυτα.
Ο Punter από την άλλη , αδυνατεί να κατανοήσει πως σε αυτό το επίπεδο δε γίνεται να εκβιάζει τόσες πολλές προσπάθειες και να αρνείται να δει το kick out. Είναι κατανοητό και ως ένα σημείο θεμιτό να θέλει να αποδείξει πράγματα, αλλά χρειάζεται μέτρο και κυρίως πρέπει να δουλέψει πρώτα για την ομάδα και μετά για τον εαυτό του.
Όμως επειδή ήδη έχω γράψει πάρα πολλά και δεν νομίζω να αντέξετε , πάμε να δούμε τον πραγματικό λόγο που οδήγησε σε μια ακόμη ήττα και δεν είναι άλλος από την άμυνα.
Όχι δεν ξέχασα , ούτε αγνόησα τα περίπου 20 επιθετικά rebounds των Βάσκων. Απλά και αυτά ήταν αποτέλεσμα μιας ασυνάρτητης και απλοϊκής αμυντικής τακτικής από την μεριά των Ερυθρόλευκων. Δείτε εδώ και θα σας εξηγήσω :
Σε όλο το ματς ο coach Kemzura αποφάσισε ότι θα παίξει στα ίσια την επίθεση των Βάσκων. Δεn έστελνε βοήθειες , δεν άλλαζε στα screens μακριά από την μπάλα , ούτε σε αυτά πάνω της στο πρώτο κομμάτι των επιθέσεων και είχε δώσει εντολή σε όσους ήταν επιφορτισμένοι με την επιτήρηση των Vildoza, Stauskas να τους κυνηγούν παντού όταν δεν έχουν την μπάλα. Επίσης προσπαθούσε τοποθετώντας τον Σπανούλη στην πίσω γραμμή να τον απομακρύνει από το τελικό screen στην μπάλα αλλάζοντας το μαρκάρισμα με τον πλησιέστερο (Paul και Παπ όσο έπαιξε) πλαϊνό του. Για να περιοριστούν οι αποστάσεις και τα “κολλήματα” είχε δοθεί η εντολή οι παίχτες που μαρκάρουν την μπάλα να περνάνε πίσω από το screen.
Μια τέτοια άμυνα όμως απαιτεί και ταχύτητα και δύναμη και μπόλικη επικοινωνία. Πλην Cherry κανείς άλλος δεν έχει τα δύο πρώτα και το τελευταίο απουσιάζει παντελώς. Έτσι λοιπόν αντί ο Ολυμπιακός να αναγκάσει την Μπασκόνια να ψάξει την έξτρα πάσα, βρέθηκε να πηγαίνει σε μπόλικες καταστάσεις 1 εναντίον 1 στις οποίες ηττήθηκε κατά κράτος σε όλες μα όλες τις θέσεις.
Ο coach Perasovic διέκρινε την ευκαιρία και στόχευσε δίνοντας εντολή να σκρινάρουν οι πάντες τους πάντες με και χωρίς μπάλα, να ψάχνει είτε την άμεση εκτέλεση, είτε αν αυτό δεν πετύχει με υπομονή να ψάχνουν μεσα από συνεχή screens στην μπάλα τη στιγμή που η άμυνα του Ολυμπιακού θα κάνει αναγκαστικά αλλαγή και να χτυπήσουν εκεί. Τρίτος τρόπος ήταν η άνοδος στην περιφέρεια του ασυγκράτητου Σενγκέλια ώστε να τραβήξει μαζί του τον Πρίντεζη ή το Rubit και μέσα από ένα fake had off να τους παίξει στα αργά τους πόδια.
Η Baskonia δεν έπαιξε σε πολύ υψηλό επίπεδο, ήταν άστοχη, αλλά εκεί έρχεται να δώσει τη λύση ο Fall (15 επ. ριμπαουντς)με τα 221 εκατοστά του. Μια άμυνα που κυνηγάει διαρκώς και βρίσκεται μόνιμα σε ανισορροπία, πολύ δύσκολα μπορεί να βγάλει καλά block outs. Όταν υπάρχει και ένα τέτοιο κορμί να υπερκεράσεις φυσιολογικό είναι να δώσεις τόσες πολλές δεύτερες ευκαιρίες και ακόμα φυσιολογικότερο να χάσεις όταν έχεις χαρίσει 9 παραπάνω κατοχές.
Ο Rubit όσο καλά τα πήγε επιθετικά , τόσο τραγικός ήταν στην άμυνα και στις 2 θέσεις που έπαιξε.
Γενικά άπαντες έδειξαν να είναι πιο αργοί , πιο αδύναμοι από τους αντιπάλους τους. Στόχος του Ολυμπιακού πρέπει να είναι να βγάζει με μεγαλύτερη συχνότητα την παρακάτω άμυνα.
Αυτό απαιτεί συγκέντρωση και ομοιογένεια που η ομάδα δεν επέδειξε για ακόμη ένα παιχνίδι αφού έδειξε παντελώς ανέτοιμη να αντιμετωπίσει το transition παιχνίδι των Βάσκων δεχόμενη καλάθια ακόμα και από δευτερεύοντες αιφνιδιασμούς.
Ο Ολυμπιακός πριν από τις 2 προσθήκες που ήδη ανακοίνωσε , θα έπρεπε να έχει καταλήξει στο τι μπάσκετ θέλει να παίξει και κυρίως με ποιους. Αν εξαιρέσεις τον Baldwin που δεν έχει διάθεση , υπάρχουν ακόμα ερωτηματικά για την αξιοποίηση κάποιον παιδιών. Ο Kuzminskas πληρώνει την κακή στελέχωση, αλλά δε νομίζω ότι είναι όσο κακός περιγράφεται, ο Paul βολεύεται στο 3 εκεί που επιτέλους δε θεωρήθηκε αδιαπραγμάτευτο το 20λεπτο του αρνητικού Παπανικολάου, ο Rubit θέλει κάλυψη αμυντικά αλλά κάτι δίνει ειδικά όταν βλέπεις πως ο Πρίντεζης έχει ένα όριο.
Όλα αυτά θα έπρεπε να έχουν διαπιστωθεί περίπου 40 μέρες νωρίτερα. Αλλά τι περιμένεις από έναν οργανισμό που μετά από 4 χρόνια δεν έχει καταλάβει ότι οι “αρχές” του έχουν βαλτώσει. Για να μη χαθεί τελείως η χρονιά , έστω και τώρα ας γίνει ένα ξεκαθάρισμα και ας ακολουθηθεί ένα υποτυπώδες πλάνο.
