Ολοκληρώθηκε και 2η αγωνιστική της Euroleague και σιγά σιγά αρχίζουμε να διαμορφώνουμε εικόνα για την δυναμικότητα των ομάδων. Προφανώς είναι αρκετά νωρίς για αξιόπιστα συμπεράσματα αλλά κάποια πράγματα υποδηλώνουν τάσεις και ικανότητα η μη για μελλοντικές επιδόσεις. Η παρέα επέλεξε να σχολιάσει ορισμένους από τους αγώνες για το Week #2 Recap ότι πρέπει για παρέα με ένα απογευματινό καφεδάκι την Κυριακή.
Σπανούλαρος
Real Madrid – Maccabi tel Aviv
Στο ματς της αγωνιστικής οι Μαδριλένοι πήραν σημαντική νίκη απέναντι στην ομάδα του coach Σφαιρόπουλου. Ντέρμπι καθ’ όλη τη διάρκεια του ματς, που από το τελικό αποτέλεσμα μάλλον αδικείται η Maccabi. Πολλές εναλλαγές στο προβάδισμα ειδικά στα τελευταία 4 λεπτά. Η Real όμως με το τρίποντο του Carroll (ο Acy ξεχάστηκε στο screen) και έδωσε την ευκαιρία στον serial killer αμερικάνό να σκοράρει) – πήρε τη νίκη.
Πολλά σχόλια έγιναν γιατί οι Ισραηλινοί δεν σταμάτησαν τον χρόνο. Το πρόβλημα ήταν ότι ήδη όμως είχαν χάσει τον Dibartolomeo με 5 fouls, ο Wilbekin ένιωσε σφίξιμο στη γάμπα, ενώ και ο Bryant είχε χρεωθεί με 4 fouls. Ο προπονητής λοιπόν, πιθανόν να έκρινε ότι δεν θα μπορέσει να πάρει την νίκη στην παράταση, καθώς θα είχε χάσει τους παίκτες που του έδωσαν τους 52 από τους 85 πόντους του. Μεγάλη προσπάθεια για νίκη από την Μακάμπι που θα ήταν έκπληξη φυσικά – παρόλα αυτά το ξεκίνημα τους έχει γράψει 0-2.
Red Emerald
CSKA Moscow – Bayern Munich
Πολύ ευκολότερα από ότι δείχνει το τελικό σκορ η CKSA ξεπέρασε το εμπόδιο της Bayern με 79-68. Το παιχνίδι ήταν υψηλής αθλητικής έντασης, ιδιαίτερα phyical και σε ορισμένα σημεία πραγματικά κινήθηκε σε run n’ gun ταχύτητες. Οι Βαυαροί άντεξαν μέχρι το 24’ και έμειναν κοντά στο σκορ. Μετά η αρκούδα πάτησε το γκάζι και το καθάρισε εύκολα. Τι είδαμε μέχρι εκείνη την στιγμή; Είδαμε ομηρικές μάχες μεταξύ Hines και Monroe και στις 2 πλευρές του παρκέ. Είδαμε πόσο μεθοδικά μπορεί να φτιάξει παιχνίδι μέσα στο post o coach Radonjic με διάταξη 1-4 ή 2-3 μέσα από συνεργασίες high-low, αλλά και early post. Και τέλος είδαμε το βασικό σχήμα του coach Ιτούδη (James, Hilliard, Kurbanov, Voightmann, Hines) να προσπαθεί να βάλει στην φιλοσοφία της ομάδας τον James.
Ο οποίος όσο ταλέντο και αθλητικότητα έχει, άλλο τόσο μοιάζει να φοράει αυτή την στιγμή ένα ρόλο που δεν του ταιριάζει. Για την ακρίβεια ο εκρηκτικός Αμερικανός έκλεισε το παιχνίδι με 3/13 σουτ και 5 assists για 4 λάθη. Ο James μοιάζει να προορίζεται για το έμβολο που θα διεισδύσει για να έρθει πάνω του η βοήθεια που θα βγάλει από την ισορροπία την αντίπαλη άμυνα. Η ικανότητα του στο 1-on-1 είναι αυτό που αγόρασε η CSKA, όμως δημιουργικά απέχει πολύ από αυτό που προσέφεραν οι Serji και De Colo στο παρελθόν. To second unit όμως των Ρώσων με Strelnieks, Hackett, Clyburn, Vorontsevich, Bolomboy, Baker δίνει καθαρό μυαλό, και ταυτόχρονα βάθος και εύρος επιλογών, που ακόμα και να καθυστερήσει να μπει στο ρόλο ο James η ομάδα του Ιτούδη δεν θα βρεθεί εκτός 4αδας ο κόσμος να χαλάσει. Με την ενσωμάτωση του Κουφού ο Έλληνας τεχνικός θα πρέπει να νιώθει σίγουρος πως για μια ακόμα χρονιά θα οδηγήσει τους Μοσχοβίτες στην Κολωνία.
Weekendman
Ερυθρός Αστέρας – Fenerbahce
Ερυθρός Αστέρας – Fenerbahce η διαφορετικά φέρτε κολλύρια για τα μάτια μας. Με τα οπαδικά αδέρφια να επικρατούν με 68-56 έναντι της Fenerbahce, στην οποία επέστρεψε ο Vesely μετά από ένα σεβαστό χρονικό διάστημα. Ήταν μια από τις μέρες που δεν δούλεψε ένα από τα κλασσικά όπλα των ομάδων Obradovic, το παιχνίδι έξω από τα 6,75. Οι Τούρκοι είχαν μόλις 31% ποσοστό ευστοχίας, και αυτό αποτέλεσε μια σημαντική τροχοπέδη για τους Τούρκους καθώς οι βολές ήταν λίγες (14), ενώ ο αριθμός προσπαθειών σε δίποντα και τρίποντα ήταν ίδιος (29). Πως όμως έφτασε ο Tomic να πάρει το ροζ φύλλο αγώνα απέναντι σε έναν μόνιμο θαμώνα των Final 4 από το 2015 και μετά; Κάνοντας απλά βασικά πράγματα στον επιθετικό τομέα, κάθετο παιχνίδι σε μεγάλο βαθμό από τον Lorenzo Brown και ξεκάθαρη στόχευση στο παιχνίδι με πλάτη, στο όποιο ο Περπέρογλου πρωτοστάτησε ολοκληρώνοντας ο ίδιος τις φάσεις είτε κερδίζοντας φάουλ – είτε δίνοντας assist.
O Gist ήταν σε beast mode στα επιθετικά ριμπάουντ, ενώ και ο Faye ευστόχησε σε 2 τρίποντα, έπειτα από 2 pick n’ roll μεταξύ Lorenzo Brown και Gist. Πράγματα υπεραρκετά, παρά το μέτριο ματς του Baron, επειδή συνδυάστηκαν με καλή αμυντική επίδοση. Που υποχρέωσε ένα από τα φαβορί για το Final 4 της Κολωνίας,πέρα από 31% στα τρίποντα, σε μόλις 34,5% στα δίποντα και 64,3% στις βολές. Θα υπάρξουν μέρες που ο Gist δεν θα ανταποκριθεί πλήρως ως 5άρι, αλλά τα ευέλικτα πόδια των ψηλών του Ερυθρού, που δίνουν ευχέρεια για άμυνες σε περιφερειακούς, σε συνδυασμό με το θηρίο Ojo, εκπέμπουν ένα μήνυμα ότι η σερβική ομάδα θα πουλήσει ακριβά το τομάρι της.
Penny Hardaway
Khimki Moscow – Kirolbet Baskonia
Πολύ ενδιαφέρον παιχνίδι αυτό ανάμεσα στην Khimki και τη Baskonia, με νικητές τους Ρώσους, οι οποίοι ήλεγξαν το ρυθμό στο μεγαλύτερο μέρος του αγώνα. Για την Khimki δεν αγωνίστηκε ο Jovic και, μοιραία, η συντριπτική πλειοψηφία των επιθέσεων των Ρώσων πέρασε από τα χέρια του Shved. Η Khimki στην επίθεση τίμησε τη διάταξη 5-out με τον Shved να δέχεται τακτικά screen πολύ ψηλά, στα 8-8.5 μέτρα, από τους Booker (26 λεπτά – 14 πόντοι) και Evans (26 λεπτά – 17 πόντοι) τροφοδοτώντας τους με μεγάλη συνέπεια. Σε αυτή τη διάταξη, γύρω απ΄ το κεντρικό pick n’ roll, στήνονταν παίχτες με εξαιρετικό μακρινό σουτ όπως οι Timma, Bertnas και Jerebko, οι οποίοι βοήθησαν πολύ στο να διατηρηθεί το spacing της ομάδας. Η Baskonia ειδικά στο πρώτο ημίχρονο αντιμετώπισε τεράστιες δυσκολίες στο να αμυνθεί σωστά στην παραπάνω επιθετική δράση και ο coach Perasovic άργησε αρκετά να προσαρμόσει την άμυνά του. Παρότι δεχόταν συνεχώς το ίδιο καλάθι δεν είδαμε να προσπαθεί να πιέσει λίγο παραπάνω το Shved με κάποιο zone press ή κυρίως να του αποτρέψει το δεξί διάδρομο, ίσως με ice στο pick n’ roll.
Επίσης οι ψηλοί των Βάσκων, αρχικά ο Eric και έπειτα ο Fall, αδυνατούσαν να υποστηρίξουν έσω και μια flat άμυνα (πολύ περισσότερο δε να πάνε σε hedge out) αναγκάζοντας τον Perasovic να χρησιμοποιήσει τον ξεχασμένο Diop, ο οποίος ήταν μάλλον ό,τι καλύτερο είχε να επιδείξει η Baskonia στην 2vs2 άμυνα. Παρ’ όλα αυτά έλλειψε το playmaking από την Khimki (τα 4 – 5αρια της δεν βλέπουν γήπεδο) η οποία δεν έχει γενικά guards – forwards που να παίζουν καλά με τη μπάλα στα χέρια (το ίδιο ισχύει και για τη Baskonia).
O Kurtinaitis έστησε πολλά spain pick n roll για να εντάξει παίχτες όπως οι Timma – Bertans στην επίθεση. Ο Λετονός έχει τεράστια ελευθερία φέτος στο να παίρνει πολλά (και τραβηγμένα κάποιες φορές) σουτ, κάτι που τον βοηθάει στο κομμάτι της ψυχολογίας. Οι Βάσκοι στην επίθεση προτιμούσαν το fast tempo παιχνίδι ψάχνοντας, με αλλεπάλληλα screen και κίνηση μακριά από τη μπάλα, τη δημιουργία miss match (ανάγκαζαν την Khimki να αλλάζει στα screen), τα οποία έψαχναν να εκμεταλλευτούν, αν και η Khimki ήταν αποτελεσματική στις αλλαγές στην άμυνα καθώς φέτος γέμισε με ψηλά κορμιά, γρήγορα πόδια βάζοντας ένταση στην άμυνά της.
Σε γενικές γραμμές η Baskonia ήταν μέτρια σε set παιχνίδι, δεν έχει 4αρι που μπορεί να ανοίξει το γήπεδο και αυτή τη στιγμή έχει μόλις 2 guards, καθώς ο Janning δεν είναι σπουδαίος με τη μπάλα στα χέρια. Οι Vildoza και Henry (πολύ καλός αμυντικός, από τους κορυφαίους “κλέφτες” φέτος) έχουν περισσότερο το σκοράρισμα στο μυαλό τους και θα τους λείψει πολύ ο Granger που λειτουργεί ως αγνός pg στο μισό γήπεδο. Συνολικά η Khimki είναι ομάδα με καλή προοπτική, με το Shved να κάνει τη διαφορά σε αυτό το επίπεδο, H Baskonia απ΄ την άλλη θα χρειαστεί οπωσδήποτε ένα guard και αρκετή προσπάθεια στην αμυντική συνέπειά της αν θέλει να προλάβει το τραίνο των 8.
Filman
Villeurbanne – Παναθηναϊκός
Η πανέμορφη και γραφική πόλη της νοτιοανατολικής Γαλλίας, Lyon, έμελλε να αποτελέσει φέτος τόπο μαρτυρίου και για τους δυο ελληνικούς εκπροσώπους της Euroleague. Για τον Παναθηναϊκό τα είχαμε γράψει από την προηγούμενη βδομάδα στο ματς με τον Ερυθρό Αστέρα, αλλά και από όσα είχαμε παρακολουθήσει στα φιλικά της preseason. Η ανεπάρκεια στην frontcourt του είναι εξόφθαλμη και στο Astroballe αποδείχθηκε τι θα συμβαίνει κάθε φορά που πράσινοι θα αντιμετωπίζουν μια ομάδα με στοιχειωδώς στελεχωμένη γραμμή ψηλών, αν και εφόσον δεν ενισχυθεί εκεί. Στο δια ταύτα, το παιχνίδι δεν χρήζει ιδιαίτερης τεχνικής ανάλυσης.
Η front line του Αργυρή Πεδουλακη, και ιδιαίτερα το match up με τον Γιώργο Παπαγιάννη, έκανε τον αθλητικό, μακρύ, efficient rebounder, αλλά κατά τα άλλα όχι ιδιαίτερα τεχνικά προικισμένο Νιγηριανό, Tonye Jekiri να μοιάζει με τον θρύλο συμπατριώτη του Hakeem Olajuwon, στήνοντας ένα πάρτι και στις δυο ρακέτες, κατεβάζοντας κάθε ριμπάουντ που αιωρούνταν στην εναέρια κυκλοφορία και χτυπώντας αποτελεσματικά κάθε pnr που στηνόταν στον άξονα της επίθεσης της Villeurbanne. Όσο κυλούσε έτσι το ματς υπήρχε μια ισορροπία στο σκορ, με αποτέλεσμα ο Αργύρης Πεδουλακης να αναγκαστεί να εφαρμόσει μια πιο κοντή αλλά ευκίνητη 5αδα με τον Wiley στο 5 και στο 4 πότε τον Μητογλου, πότε τον Thomas και με κύριους επιθετικά εκφραστές τον εκπληκτικό Αμερικανό (διάγει περίοδο τρομερής φόρμας από πέρυσι, ίσως το πιο φορμαρισμένο PF της διοργάνωσης αυτή τη στιγμή) και τον συμπατριώτη του Fredette, παίρνοντας μια διαφορά που έφτασε μέχρι τους 13 πόντους στο τέλος της τρίτης περιόδου.
Στο διάστημα αυτό είχε καλή κυκλοφορία της μπάλας, γυρνώντας την με υπομονή, καλό spacing, βγάζοντας αρκετά ελεύθερα σουτ, αλλά και καλές συνεργασίες από έξω προς τα μέσα. Ο Mitrovic αναγκάστηκε να ακολουθήσει την πεντάδα του συναδέλφου του, βγάζοντας έξω τον Jekiri, με ένα σχήμα με 2 κοντούς και 3 forward έχοντας στο 5 τον αθλητικό & ελαφρύ Jean-Charles. Με αυτό τον τρόπο βελτίωσε το δικό του spacing, έβγαλε καλά σουτ, ροκάνισε τη διαφορά, ο Thomas κρατούσε, ουσιαστικά μόνος του, τον Παναθηναϊκό οριακά μπροστά στο σκορ.
Φτάνοντας στην τελευταία φάση, οι παίχτες της γαλλικής ομάδας έπαιξαν υποδειγματική άμυνα με deny την πάσα στην αδύνατη πλευρά , οδηγώντας τον Καλάθη, μετά την αλλαγή στο screen, να παίξει 1 on 1 με τον Jean-Charles, που μπορούσε να τον ακολουθήσει στα πόδια, αναγκάζοντας τον σε κακή προσπάθεια και δίνοντας τελικά το ροζ φύλλο στους πρωταθλητές Γαλλίας, η οποία από το πουθενά μετράει ήδη 2/2.
Peris
Armani Milano – Zalgiris Kaunas
Στο Μιλάνο παρακολουθήσαμε ένα κλασικό ευρωπαϊκό ντέρμπι σε θέμα ρυθμού. Οι Αρμάνι και Ζαλγκίρις αποτελούν 2 χαρακτηριστικές περιπτώσεις συνόλων που θα προσπαθήσουν να επιβάλουν τα θέλω τους μέσα από set παιχνίδι, valuing possesions και όλες εκείνες τις λεπτομέρειες που πρέπει να εκτελέσεις σωστά σαν ομάδα για να βγεις νικητής.
Οι γηπεδούχοι μπήκαν στο παιχνίδι ως απόλυτο αφεντικό με τον Ροντρίγκεθ να στήνει την επίθεση πολύ σωστά και την ομάδα να βρίσκει εύστοχα σουτ που έχτισαν το momentum, όμως η διαφορά ήρθε από την άμυνα η οποία έκλεισε το οπτικό πεδίο στην επίθεση των Λιθουανών και με τα υψηλά τους κορμιά τους οδήγησε σε άστοχα σουτ.
Η Ζαλγκίρις πιστή στο ραντεβού της επέστρεψε σιγά σιγά στο ματς εκμεταλλευόμενη ορισμένες παγίδες σε όλο το γήπεδο που τις έδωσαν έξτρα κατοχές, καθώς και το καλύτερο μοίρασμα από το playbook της όταν στο παιχνίδι μπήκαν οι Λεκαβίτσιους και Γουόκαπ πίσω από τον Πέρεζ.
Η Αρμάνι Μιλάνο κράτησε το προβάδισμα της και στο δεύτερο ημίχρονο όπου σιγά σιγά είχε χάσει το ρυθμό με τον οποίο εκτελούσε και έδειχνε να κινείται πιο βαριά στο παρκέ με τους φιλοξενούμενους να επιτίθενται πλέον πιο σταθερά (η δραστηριότητα του Μιλάκνις αποτέλεσε φάρο στην βελτίωση τους) όμως κατάφερνε να μένει μπροστά χάρη στην πολύ καλή επιθετικά βραδιά του Σέρχιο ο οποίος έβαζε τη σπίθα, ενώ υπερείχε πολύ σημαντικά στις μάχες της ρακέτας παίρνοντας σκορ από το low post με τον Σκόλα να δίνει ορισμένα old-school μαθήματα στους πιο ελαφριούς Λεντέι και Χέιζ.
Η τελική αντεπίθεση ήρθε με το step-up του εξαιρετικού Walkup που έπαιξε στο κεφάλι της επίθεσης και δημιούργησε πολλά ρήγματα απέναντι στη heavy frontline των Ιταλών όμως εν τέλει η ψυχραιμία της Αρμάνι και μερικά εύστοχα σουτ της έδωσαν τη νίκη στις λεπτομέρειες.
Ο Μεσίνα δείχνει να διατηρεί την πιο πρόσφατη του συνήθεια να παίζει με βαριά σχήματα βάζοντας τους Μπρουκς και Γουάιτ στο 3,ενώ όπως και στην Τσσκα έδωσε σημαντικές οργανωτικές αρμοδιότητες στον Μίτσοβ ανεβάζοντας τον στα γκαρντ. Παρότι έχει ήδη αρχίσει να δείχνει αμυντικά συμπαγής και τρέχει μια οργανωμένη set επίθεση, με αυτές τις απουσίες έδειξε να της λείπει φρεσκάδα και ασφάλεια περιφερειακά, ενώ η επιμονή σε ψηλά σχήματα την εξέθεσαν αρκετά στην άμυνα και θα πρέπει να βρει ισορροπία ανάμεσα σε αυτή και την επίθεση της. Κλειδί η παρουσία του Μπρουκς ο οποίος ήταν κομβικός στην άμυνα και κυκλοφόρησε σωστά τη μπάλα μπροστά.
Η Ζαλγκίρις από την άλλη έχει τα προβλήματα της,καθώς ο Σάρας καλείται να μοντάρει ένα νέο σύνολο, όμως το playbook της και η αφοσίωση βρίσκεται σταθερά εκεί.Μερικές προσθήκες της είναι πολύ ενδιαφέρουσες και υπόσχονται μια ολίγον ανανεωμένη επιθετική υφή με περισσότερη πρωτοβουλία και επαφή με το καλάθι, όμως έχει ακόμα δρόμο. Ενώ οι περισσότεροι εστιάζουν στην παρουσία του Μεξικανού PG Πέρεζ και την αδυναμία ως τώρα της ομάδας να κινήσει σωστά το παιχνίδι της, θεωρώ εξίσου σημαντικό το “ψάξιμο” της στην frontline όπου δεν αντέχει να παραδίδει εύκολα καλάθια και λάθη από τους παίκτες της, με τον Landale ακόμα να μην έχει ενταχθεί πλήρως.
Αυτά για αυτή την εβδομάδα περισσότερες σκέψεις για την Euroleague το επόμενο Σαββατοκύριακο.
Σημείωση: Οι φωτογραφίες των αγώνων προέρχονται απο το http://www.euroleague.net τις οποίες και αναδημοσιεύουμε χωρίς να έχουμε την ιδιοκτησία του υλικού.
