Συνεχίζουμε με τις προβλέψεις μας για το 2020 και προσπαθούμε να απαντήσουμε τις 2 ερωτήσεις που θέσαμε στην αρχή του πρώτου μέρους – αν δεν το έχετε διαβάσει μπορείτε να το βρείτε ΕΔΩ
- Ποιες 8 ομάδες μοιάζουν σήμερα ικανές για Play Off;
- Τι μπορούμε να περιμένουμε σε επίπεδο αποτελεσμάτων από τον Ολυμπιακό με το συγκεκριμένο roster.
—o—
Weekendman
“Μέχρι τέλους”, μια εκστρατεία που θεωρητικά διοίκηση, παίκτες και φίλαθλοι του Ολυμπιακού θα πάνε χέρι-χέρι και θα επιτύχουν στο τέλος την ανατροπή του status quo στο ελληνικό μπάσκετ. Αλλά η πραγματικότητα διαφέρει λίγο. Από την διοίκηση, που δεν έκανε τις μεγάλες μεταγραφές για να ψήσει τον κόσμο, μέχρι τους διεθνείς οι οποίοι πήγαν κανονικά στην εθνική ομάδα σα να μην συμβαίνει τίποτα αλλά και τους φίλαθλους που ξέγραψαν την χρονιά εξαιτίας μερικών φιλικών. Είναι όμως τόσο μαύρα τα πράγματα που μόνο μια απομόνωση σε ερημικό μέρος μπορεί να μας σώσει;
Είμαι από τους αισιόδοξους φιλάθλους του Ολυμπιακού, που πιστεύουν σε είσοδο στην οκτάδα. Με Efes, Armani και Barcelona η Ευρωλίγκα φαίνεται αυτήν την φορά να είναι πραγματικά η πιο δύσκολη των τελευταίων ετών, σε αντίθεση με άλλες φορές που οι εξελίξεις το διέψευσαν. H μη προσαρμογή Baldwin, σε συνδυασμό με το ότι ο μοναδικός αξιόπιστος δημιουργός (Σπανούλης) βρίσκεται σε προχωρημένη μπασκετική ηλικία, έχοντας βγάλει τραυματισμούς στην καριέρα του, αλλά και το ότι ο Milutinov δεν πρέπει να πάθει ούτε συνάχι καταδεικνύουν τις ευαίσθητες ισορροπίες.
Υπάρχουν όμως και θετικά επιχειρήματα ενόψει της νέας season. O Blatt απέκτησε παίκτες πιο κοντά στα «θέλω» του. Η ομάδα, θεωρητικά, ενισχύθηκε στον αμυντικό τομέα, με Cherry, Baldwin, Paul στην περιφέρεια και τον βασικό σέντερ της ομάδας, Milutinov, να προστατεύει καλά την ρακέτα. Mόνο η θέση “4”, με Kuzminskas, Πρίντεζη και Vezenkov, μοιάζει light, συγκριτικά με τις υπόλοιπες, τουλάχιστον όταν ο Rubit δεν περνάει χρόνο εκεί.
Επιθετικά θα γίνει κάποια προσπάθεια να απεμπλακεί η ομάδα από τα PnR. Θα υπάρξουν screen πάνω και εκτός μπάλας για τους Paul, Punter και Σπανούλη, ατομικός προσανατολισμός στο επιθετικό παιχνίδι, αιφνιδιασμοί που θα καλύψουν το έλλειμμα στο 5 εναντίον 5, παιχνίδι με πλάτη εκτελεστικά και δημιουργικά με αρκετούς να ποστάρουν από το 3 και πάνω (Kuzminskas, Rubit, Πρίντεζης, Milutinov). Θα υπάρξουν και drive, τα όποια όμως είδαμε μόνο στο πρώτο από τα τρία τηλεοπτικά φιλικά. Και για μια ακόμη χρονιά δεν φαίνεται να υπάρχει ο παίκτης με το πολύ δυνατό κάθετο παιχνίδι, περιμένοντας πάλι πράγματα από τον Σπανούλη, και ενδεχομένως από τον Baldwin, αν ο Αμερικάνος γκαρντ προλάβει να παίξει μπάσκετ στην Ελλάδα.
Από την πλευρά μου θα εκφράσω τις ευχές μου για καλή χρονιά. Και όσο γίνεται περισσότερη συμπαράσταση στο τμήμα. Βέβαια ο κόσμος θέλει κυρίως μεγάλες νίκες απέναντι στον Παναθηναϊκό. Είναι αρκετά γκρινιάρης στο διαδίκτυο, αλλά και γενικότερα. Έχει απουσιάσει εκκωφαντικά σε ματς όπως αυτό που τιμήσαμε τον Ivkovic, ή όπως τότε στο πρώτο μετά το back-to-back της Ευρωλίγκας. Το σταθερό κοινό της ομάδας στην Ευρωλίγκα μου είναι επαρκές, προσωπικά. Ας θυμηθούμε και την έλλειψη κόσμου το 99-00 με επιστροφή Ιωαννίδη, ή το 00-01 με δίδυμο ξένων Rivers και Radja. Η γενικότερη έλλειψη τίτλων στην ομάδα αυτή, μαζί με την μαλθακή νοοτροπία στον μπασκετικό Ολυμπιακό, έχει δημιουργήσει στον κόσμο του Ολυμπιακού μια εντύπωση που δεν ξέρουμε αν θα αλλάξει με το «μέχρι τέλους».
Αν όμως ο Ολυμπιακός υπάρξει συνεπής στις αρχές της άμυνας, Punter και Paul προσφέρουν με σταθερότητα σουτ, Σπανούλης και Πρίντεζης προσφέρουν την εμπειρία τους στο κλείσιμο των ματς και συνεχιστούν οι καλές επιδόσεις των ριμπάουντ των περασμένων χρόνων, η ομάδα θα είναι πολύ πιο ανταγωνιστική από όσο περιμένουν κάποιοι.
Navaho
Ξεκινάει λοιπόν η Euroleague. Πέρασαν σχεδόν 6 μήνες και είμαστε στο όριο του στερητικού συνδρόμου. Πάλι πολυλογώ , οπότε περνάω στο παρασύνθημα και απαντάω στις ερωτήσεις που έθεσε το διευθυντήριο του Red Point Guard.
Ποιοι 8 θα είναι τον Απρίλη στα play offs;
Ξεκινάω με την Real, που έχει την βέλτιστη χημεία από τους υπόλοιπους , έχει ξεκάθαρους ρόλους, έβαλε στη μηχανή της ένα ακόμη κορμί που μπορεί να της δώσει εναλλακτικές στο παιχνίδι της επιθετικά και αμυντικά (Mickey) και έναν ακόμα αρτίστα που μπορεί μέσα από μια έμπνευση της στιγμής να λύσει τα όποια προβλήματα θέσει η αντίπαλη άμυνα (Laprovitolla).
Ακολούθως η Fener, που έμαθε από τα περσινά λάθη, έβαλε τόνους ποιότητας και εμπειρίας στην περιφέρεια με τον De Colo, γέμισε έκρηξη και παιχνίδι μέσα έξω με τον Williams, γυρίζει και ο Lauvergne, οπότε καταλαβαίνετε πως αν τους προσθέσεις όλους αυτούς, στον ήδη υπάρχοντα κορμό, φτιάχνουν ένα μίγμα που μόνο στόχο έχει να σηκώσει το τρόπαιο στην Κολωνία.
Μένω στην Τουρκία και πάω στην ευρωπαϊκή πλευρά της Πόλης, και στην Efes. Η περσινή γοητευτική ομάδα του Ataman, διατήρησε τον κορμό της και προσέθεσε δύο ημίψηλους (Singleton – Peters) που θα ενισχύσουν τον 5 out χαρακτήρα της, θα προσθέσουν λύσεις στο ζωγραφιστό και θα προσπαθήσουν να βελτιώσουν τις αποστάσεις.
Ακολουθεί η Barcelona που έσπασε όλους τους κουμπαράδες της Καταλονίας και έφεραν στο Palau Blaugrana ό,τι πιο ακριβό κυκλοφορούσε ελεύθερο. Ο Mirotic έσπασε το ρεκόρ του Childress και θέλει να δώσει σκορ και να ανοίξει χώρους για τον Tomic και τον Davies, ώστε να κάνουν τα κόλπα τους στο ζωγραφιστό. Ο Delaney ήρθε για να πλαισιώσει τους Pangos και Heurtel, όταν επιστρέψουν, παίζοντας στο πλάι τους για να δώσει καθοδήγηση στο Γάλλο και αποσυμπίεση από τον Καναδό. Πραγματική αναβάθμιση αποτελεί ο Higgins, που θα καλύψει κάθε κενό και ρόλο από το 1 έως και το 3. Τρομερό roster , η ποιότητά τους θα τους πάει μακριά στην κανονική διάρκεια, αλλά νομίζω ότι η χρονιά κυριαρχίας τους θα είναι η επόμενη
Η CSKA σε χρονιά αναδόμησης, με αλλαγμένη όλη την περιφέρεια, θα χρειαστεί κάποιο χρόνο για να βρει τα πατήματά της, αλλά όταν αυτό συμβεί θα γίνει η ομάδα που είναι πάντα εκεί τα τελευταία, πάρα πολλά, χρόνια. Ο James στην πρώτη του συνεργασία με TOP ομάδα και κορυφαίο προπονητή θα αποδείξει πόσο σπουδαίος παίχτης είναι και ο Voigtmann θα κάνει χρονιά που θα τον στείλει ΝΒΑ το επόμενο καλοκαίρι. Ο coach Ιτούδης έχει φτιάξει ένα roster πολυμορφικό που, όταν η χημεία φτάσει στα απαραίτητα επίπεδα, θα μας γεμίσει μπάσκετ.
Από εδώ και κάτω τα πράγματα είναι μπερδεμένα.
Θα ξεκινήσω με Armani, που και λεφτά ξόδεψε να φέρει κορυφαίους παίχτες και προπονητή κορυφαίο, επιτέλους, έφερε αλλά νομίζω πως το roster της παραμένει ρηχό. O Messina έχει επηρεαστεί από την παρουσία του στο ΝΒΑ και μακάρι να μην κάνει κοουτσάρισμα ανάλογο με το τελευταίο πέρασμά του από την ΤΣΣΚΑ.
Συνεχίζω με τη Maccabi που ανέβασε το budget της, διατήρησε για πρώτη φορά μετά από πάρα πολλά χρόνια τον κορμό και τον προπονητή της. Με το χέρι στην καρδιά δεν έχω τόση εμπιστοσύνη στον coach Σφαιρόπουλο, αλλά θα είναι σίγουρα καλύτερη από πέρσι και επειδή κάτω από την 8άδα οι ομάδες είναι πάνω κάτω ίδιες, θα την βάλω στους «8» εκλεκτούς.
Zalgiris. Ο Σάρας θα φτιάξει πάλι ομάδα κομάντο, θα βρει πάλι αυτοματισμούς, ομοψυχία και μαχητικότητα και θα τρυπώσει στην 8αδα.
Τι θα κάνει ο Θρύλος;
Θα ανέβει ένα τεράστιο βουνό. Θα του πάρει αρκετό χρόνο να καταλάβει τι μπορεί και τι δεν μπορεί να κάνει. Αυτό θα επιδεινωθεί αν ο Baldwin δεν καταφέρει να προσαρμοστεί. Σε μια πολύ πρώτη ματιά είναι ελαφρώς καλύτερα δομημένος από πέρσι , αλλά είναι πολύ άπειρος και καινούριος. Αν παραμείνει υγιής θα είναι μαζί με Khimki, Baskonia, Παναθηναϊκό στο γκρουπ των ομάδων που θα παλέψουν να φάνε τη θέση από κάποια από τις ομάδες του παραπάνω ερωτήματος.
Ο Milu θα είναι ο κύριος πυλώνας, με Πρίντεζη από κοντά, ο Punter θα δίνει λύσεις και θα χτίζει το ευρωλιγκάτο προφίλ του. Όμως εφόσον είναι καλά ο Σπανούλης, αυτός και μόνο αυτός θα δώσει λύσεις όταν το πράγμα ζορίσει πραγματικά.
Η χρονιά θέλει υπομονή, αυτογνωσία και πάνω απ’ όλα στήριξη.
Καλή σεζόν να έχουμε.
Penny Hardaway
Είναι δεδομένο ότι οι Real, Fener, CSKA, Efes και Barcelona θα είναι στα play-off.
Από εκεί και πέρα υπάρχουν οι Baskonia, Armani, Ολυμπιακός, Παναθηναϊκός, Zalgiris, Maccabi, Khimki, οι οποίες θα διεκδικήσουν τις υπόλοιπες τρεις θέσεις που οδηγούν στις καλύτερες 8 ομάδες της Ευρώπης.
Είναι πολύ σημαντικό να αναφέρουμε ότι οι μόνες ομάδες, από τις παραπάνω, που άλλαξαν προπονητή φέτος είναι ο Παναθηναϊκός και η Armani. Ας το κρατήσουμε αυτό στο πίσω μέρος του μυαλού μας καθ’ όλη τη διάρκεια της σεζόν διότι η χημεία σε ένα roster και η εφαρμογή αποτελεσματικής προπονητικής κατεύθυνσης απαιτεί βάθος χρόνου και στη φετινή Ευρωλίγκα των πολλών αγώνων δεν υπάρχει αυτή η πολυτέλεια. Ήδη η Armani έφαγε γερή σφαλιάρα στην έδρα της μάλιστα από τη Brescia (!) και ο coach Messina, παρά τις περγαμηνές του, δεν είναι μάγος.
Όμως, ακόμη και οι ομάδες που συνεχίζουν με τους ίδιους προπονητές άλλαξαν σε σημαντικό βαθμό τα roster τους. Ουσιαστικά οι περισσότερες από αυτές είναι νέες ομάδες υπό την έννοια ότι θα χρειαστεί να προσαρμόσουν το παιχνίδι τους στα ποιοτικά χαρακτηριστικά που φέρνουν οι νέοι παίχτες που απέκτησαν.
Γνώμη μου είναι ότι η Baskonia, ίσως να, είναι ένα κλικ πάνω από τις υπόλοιπες, κυρίως διότι οι μεταγραφές της φαίνονται αυτή τη στιγμή οι πιο συμβατές με τη φιλοσοφία του coach Perasovic παρότι η φυγή των Poirier, Voigtmann, Hilliard και του βετεράνου Huertas αποδυνάμωσαν ποιοτικά την ομάδα. Ο τραυματισμός του πολύπειρου Granger αφαιρεί από τη φαρέτρα του προπονητή ίσως τον πιο επιδραστικό του γκαρντ στο σετ παιχνίδι.
Σε γενικές γραμμές θεωρώ ότι αν οι ομάδες παραμείνουν υγιείς (ακόμη και ένας τραυματισμός αλλάζει τα δεδομένα) Baskonia, Armani και Maccabi έχουν ένα ελαφρύ προβάδισμα, αλλά σε καμία περίπτωση δεν εμπνέουν εμπιστοσύνη, ενώ οι υπόλοιπες ομάδες θα καραδοκούν για οποιοδήποτε στραβοπάτημά τους.
Νομίζω ότι ο Ολυμπιακός είναι αυτή τη στιγμή οικτρά υποτιμημένος. ΟΚ η είσοδος στην οκτάδα είναι δύσκολος στόχος αλλά γνώμη μου είναι ότι ο Ολυμπιακός θα είναι αρκετά ανταγωνιστικός.
Το βασικό θέμα που θα επηρεάσει την ομάδα σε επίπεδο επίτευξης θετικών αποτελεσμάτων είναι η απουσία κάποιου γκαρντ που θα μπορεί να κλείνει τα παιχνίδια. Θεωρώ ότι θα βρίσκουμε τον τρόπο να παραμένουμε ανταγωνιστικοί κατά τη διάρκεια των αγώνων αλλά θα έχουμε πρόβλημα στο να σκοράρουμε ικανοποιητικά στα τελευταία 3-4 λεπτά εκεί δηλαδή που κρίνεται το παιχνίδι.
Είναι στο χέρι του Blatt να σκεφτεί ποιοι παίχτες (Punter – Πρίντεζης – Milutinov?) και με ποιον τρόπο μπορούν να αποτελέσουν τις ασφαλείς επιλογές μας σε τέτοιες καταστάσεις, ώστε να μη βλέπουμε μονίμως το Σπανούλη να κάνει ποικιλίες. Εφόσον δεν έχουμε το επιθετικό όπλο να ακουμπήσουμε πάνω του, καλό θα είναι να δυσκολεύουμε όσο το δυνατόν περισσότερο τον αντίπαλο στην αποκωδικοποίηση της επιθετικής μας τακτικής.
Δύο ακόμη πράγματα που θα επηρεάσουν αρνητικά την αποτελεσματικότητά μας φέτος θεωρώ ότι θα είναι η αδυναμία μας να είμαστε σταθερά καλοί από το τρίποντο και η έλλειψη ευελιξίας στη θέση 5 αμυντικά. Για το τελευταίο θεωρώ ότι αργά ή γρήγορα ο Blatt θα καταφύγει στην περσινή προσέγγιση της flat άμυνας και της αποφυγής hedge out στο PnR, όπως και των πολλών αλλαγών. Για το πρώτο διατηρώ σοβαρές ενστάσεις, κυρίως διότι δεν υπάρχουν ποσοτικά οι πολύ καλοί σουτέρ και διότι η έλλειψη floor general θα δυσκολεύει την δημιουργία προϋποθέσεων για πολλά ελεύθερα σουτ.
Όλα θα κριθούν στο παρκέ, αν παραμείνουμε υγιείς μπορούμε να κάνουμε την έκπληξη.
Let the games begin!
