Να μιλάς για μπάσκετ κατόπιν εορτής είναι εύκολο. Ειδικά να λές έπρεπε να γίνει αυτό και όχι το άλλο. Η ουσία είναι όμως να είσαι διατεθειμένος να εκτεθείς και να υποστηρίξεις τις απόψεις σου από την αρχή! Η τρελοπαρέα μας ζεί για αυτές τις καταστάσεις. Με τους μισούς στο δρόμο της επιστροφής από το Βελιγράδι και τους άλλους μισούς να στέλνουν κείμενα για μυστήρια ζητήματα (stay tunned..) έπρεπε να τους επαναφέρω στην πραγματικότητα. H αντίστροφη μέτρηση για την έναρξη της Euroleague έχει ξεκινήσει – γι αυτό και τους ζήτησα να απαντήσουν σε 2 απλά ερωτήματα:
- Ποιες 8 ομάδες μοιάζουν σήμερα ικανές για Play Off;
- Τι μπορούμε να περιμένουμε σε επίπεδο αποτελεσμάτων από τον Ολυμπιακό με το συγκεκριμένο roster.
Πρόλαβαν και απάντησαν 6 πριν κλείσει το πιεστήριο και θα έχετε την ευκαιρία να τους διαβάσετε σε 2 μέρη (Αυτό είναι το πρώτο). Οι υπόλοιποι που επιδέξια επικαλέστηκαν φόρτο εργασίας και άλλες αστείες δικαιολογίες θα κληθούν να πάρουν θέση σε κάποιο από τα επόμενα Podcast.
Red Emerald
Terens Nesquik
Ποιες 8 ομάδες μοιάζουν σήμερα ικανές για Play Off;
Back in business λοιπόν, και επιτέλους εβδομάδα Ευρωλίγκας μετά από 4,5 μήνες με τις προβλέψεις για την 8άδα να έχουν γίνει το νέο αγαπημένο παιχνίδι των social media, και όχι μόνο.
Δεν μπορούσαμε να μη συμμετέχουμε κι εμείς λοιπόν στις καθιερωμένες προβλέψεις, για τις οποίες είμαστε από τώρα έτοιμοι ν’ ακούσουμε τα…σχολιανά μας του χρόνου τον Απρίλιο.
Προσωπικά λοιπόν, δε βρίσκω τον τρόπο με τον οποίο κάποια από τις πέντε πρώτες της περσινής κανονικής περιόδου θα χάσει τη θέση της στην οκτάδα. Αρκετές αλλαγές, τουλάχιστον για τις Barca, CSKA, κάτι ενδιάμεσο για τη Fenerbahce, μικροπινελιές για τις Real και Efes και πραγματικά αυτή τη στιγμή φαίνεται απίθανο να απειληθεί η θέση τους στα play-off.
3 θέσεις λοιπόν για 11 (τουλάχιστον στα χαρτιά) διεκδικητές. Η Armani με την έλευση Messina και κάποιες ουσιαστικές αλλαγές φαίνεται ισχυρή διεκδικήτρια μιας εκ των τριών θέσεων. Sergio και Mack θα ηγηθούν της backcourt ενώ η προσθήκη του White δίνει extra αθλητικότητα και ανοίγει κι άλλο το γήπεδο. Φυσικά, οι Ιταλοί περιμένουν και την επιστροφή του Gudaitis.
Από κοντά και η Maccabi, του coach Σφαιρόπουλου, που ισχυροποίησε ακόμη περισσότερο τη ρακέτα του, με την εμπειρία του Ηunter και την ποιότητα των Acy και Casspi, προσθέτοντας επίσης ποιοτικούς παίκτες και στην περιφέρεια με έμφαση στο μακρινό σουτ (Wolters, Dorsey, Bryant).
Συμπληρώσαμε 7άδα λοιπόν, και η μάλλον ακολουθεί η πιο δύσκολη επιλογή. Khimki, Baskonia, Zalgiris, Bayern και φυσικά οι 2 αιώνιοι μοιάζουν οι ισχυρότεροι διεκδικητές αυτή τη στιγμή. Πολύ θα ήθελα να πω μια ψαγμενιά, ένα ωραίο ρητό και να πετάξω τη μπάλα στην εξέδρα αλλά η συνείδησή μου δεν μου το επιτρέπει. Οπότε θα πάω με την περίφημη ”αφαιρετική μέθοδο”.
Πρώτη που θα φύγει είναι η Bayern, με τo μπαμ του Monroe να μη φαίνεται ικανό να ισορροπήσει τις αρκετές και σημαντικές αποχωρήσεις των Williams, Booker, Dangubic και Jovic.
Επόμενη η Zalgiris, με τον Saras να κινείται έξυπνα με την έλευση των Landale, Leday, Lekavicius και Hayes, όμως η φυγή των ”βασικών” Davies, White, Wolters και Westermann κάνει τους Λιθουανούς μια νέα ομάδα με πολλά στοιχήματα, ένα ενδιαφέρον πείραμα (από τη στιγμή που υπάρχει και ο Σάρας) αλλά η 8αδα φαντάζει δύσκολη.
Ακόμα μια ενδιαφέρουσα μίξη θα είναι το roster του Perasovic με τον Stauskas να δίνει σουτ και εμπειρία, τον Eric μονομαχίες και λίγο μπασκετικό ξύλο, που ίσως και να έλειψε. Ωστόσο η απώλεια των Voigtmann, Poirier και Hilliard δείχνουν τη Baskonia, αυτή τη στιγμή, ένα επίπεδο κάτω σε σχέση με πέρσι. Ερωτηματικό είναι η επίδραση που θα καταφέρει να έχει ο ”uncoachable”, σύμφωνα με την «πιάτσα», αλλά πολύ ταλαντούχος Pierria Henry.
Πάμε και στον Παναθηναϊκό λοιπόν, ο οποίος πρόσθεσε μικρού ρίσκου στοιχήματα από την Α1 (Brown, Bentil), εμπειρία στο back – up του Νικ (Rice), έναν ψηλό απόλυτα ταιριαστό στον Νικ (Wiley) και 2 παίχτες από την απέναντι όχθη: έναν κλασσικό σκόρερ (Fredette) κι έναν παίχτη ομάδας που θα βοηθήσει σε άμυνα και επίθεση (Johnson). H επιλογή ήταν ξεκάθαρη: το σουτ δίπλα στον Καλάθη. Ίσως βέβαια η προσωπική ”καψούρα” επιφανούς φιλάθλου της ομάδας να υπερίσχυσε της λογικής θωράκισης μιας τόσο προβληματικής ρακέτας. Οι προπονητικές αμυντικές αρετές του coach Πεδουλάκη, ο Νικ και η επιλογή Fredette θα καθορίσουν το ταβάνι της ομάδας, η οποία στα μάτια μου μένει εκτός 8άδας.
Εδώ θα έπρεπε να μιλήσω για τον Ολυμπιακό λοιπόν γιατί είναι η επόμενη ομάδα που μένει εκτός, αλλά θα το κάνω στο 2ο ερώτημα.
Khimki λοιπόν. Jerebko, Mozgov, Booker, Evans, και η επιστροφή Gill φτιάχνουν μία front line για όλα τα γούστα. Αν θεωρήσουμε ότι η προσθήκη Jovic είναι αναβάθμιση σε σχέση με τον Markovic, και ότι ο Τimma θα συνεχίσει να εκτελεί όπως τελείωσε τη περσινή VTB, όπως και ο Karasev αντίστοιχα στο Eurocup, τότε δεν έχουμε παρά να περιμένουμε τον Alexey Shved και την παρέα του στα play off του Απριλίου.
Τι μπορούμε να περιμένουμε σε επίπεδο αποτελεσμάτων από τον Ολυμπιακό με το συγκεκριμένο roster.
Αναλύσεις έχουν γίνει πολλές. Scouting reports με πρώτα και καλύτερα των Navaho – Manolo, επίσης. Ο κόσμος ήδη ζητάει μεταγραφές, ήδη δεν του κάνει ο τάδε, ήδη δεν καταλαβαίνει γιατί έφυγε ο δείνα (που πέρσι μάλλον τον έβριζε), και η χρονιά καταλαβαίνεις ότι έχει επιτέλους ξεκινήσει.
Το καλό που μας έκαναν τότε ο Dorsey και ο Law έφεραν μαζί κι ένα κακό. Να ζητάμε επίμονα διορθωτικές κινήσεις, καθ’ όλη τη διάρκεια της χρονιάς, και να περιμένουμε, μάλλον από τότε, να πετύχει κάποια. Αυτό πιθανόν έκανε κακό και στο μυαλό της διοίκησης βέβαια, η οποία κατά πάσα πιθανότητα έχει στο πίσω μέρος του μυαλού της ότι όποια πιθανή στραβοπινελιά συμβαίνει το καλοκαίρι θα διορθώνεται το χειμώνα. Το roster αυτή τη στιγμή, με την αύξηση του επιπέδου της EL, δε δείχνει ικανό για 8άδα.
Το ταβάνι της ομάδας θα το κρίνουν σε μεγάλο βαθμό στο δικό μου το μυαλό οι Baldwin και Kuzminskas. Ο μεν γιατί είναι αυτός που θα σύρει το κουπί στα γκαρντ και ο δε γιατί αν καταφέρει να θυμίσει λίγο… αγάπη ξανά θα πρόκειται για την κλοπή του καλοκαιριού.
Περισσότερη τεχνική ανάλυση αυτή την ώρα νομίζω δε χρειάζεται, έχουμε άλλωστε μπόλικο καιρό.
Αν θεωρήσουμε λοιπόν ότι το 50-50 σε νίκες-ήττες (17-17) σε αφήνει οριακά εκτός 8άδας, θα το πάρω και θα ψάξω το καλό κλίμα, τη στήριξη του κόσμου, τη χαμένη αίσθηση της ομάδας, την μπασκετική ιδιοφυΐα στην άκρη του πάγκου, τις τελευταίες (μπορεί και όχι) παραστάσεις του αρχηγού, τη σταθερότητα σε όλη τη χρονιά του υπαρχηγού, για να βρω αυτές τις 1-2 νίκες παραπάνω που θα χρειαστούν για να χωθούμε κι εμείς στα play-off. Έναν αναπτήρα, λίγο προσάναμμα και που θα πάει, θα τα δούμε στη φωτιά και πάλι τα καμένα μας συναισθήματα. Καλή σεζόν!
Rankin
The Hateful 8
Πίνω το πρωινό μου, τετραπλό εσπρέσο, και προσπαθώ να ανακαλύψω τη πραγματική ερώτηση.
Ψάχνουμε τους 8 από τους 18 που θα περάσουν στα play-off ή μήπως ψάχνουμε ένα μικρότερο νούμερο;
Ας το κάνουμε πιο συγκεκριμένο.
Πόσο πιθανό είναι να μείνουν εκτός οι Real – CSKA – Fener; Καθόλου, και αυτό δε χρειάζεται περαιτέρω ανάλυση!
Πόσο πιθανό είναι να μείνει εκτός η Efes, η οποία έχει πλέον την εμπειρία, έχει ανεβάσει και άλλο τη ποιότητα της και έχει το σωστό, τίμιο γίγαντα στο πάγκο της; Επίσης καθόλου. Η Efes είναι ένα από τα φαβορί για το τίτλο…
Η Barcelona τώρα, η πρωταθλήτρια της μεταγραφικής περιόδου, παρά τις όποιες ενστάσεις προς το πρόσωπο του Pesic, έχει τόση ποιότητα, που αν δεν καταφέρει να προκριθεί, θα μιλάμε για αποτυχία ολκής.
Και τέλος, η Milano, η οποία εδώ και χρόνια σκορπούσε τα χρήματα της και ποτέ δε την θεωρούσα σοβαρή ομάδα, για πρώτη φορά ανέθεσε τη δουλειά σε έναν προπονητή υψηλής αξίας, ο οποίος με τη σειρά του επέλεξε τον κατάλληλο floor general. Κάπως έτσι, έχει πλέον κάθε δικαίωμα να φιλοδοξεί ότι θα επαναφέρει το ιταλικό μπάσκετ στα υψηλοτέρα πατώματα της λίγκας.
Στην αντίπερα όχθη, ομάδες όπως η Alba, η Villeurbanne, η Zenit, ο Ερυθρός Αστέρας, αλλά ακόμα και η Valencia με τη Bayern, δε θεωρώ ότι θα καταφέρουν να ξεπεράσουν τη 12η θέση. Καμία από αυτές δεν έχει τη ποιότητα, το ειδικό βάρος και την εμπειρία για να τα βγάλει πέρα στη δυσκολότερη Ευρωλίγκα όλων των εποχών.
Κατέληξα λοιπόν πως στη πραγματικότητα ψάχνουμε τους 2 από τους 6 που θα τρυπώσουν ανάμεσα στα καθαρόαιμα της λίγκας, ώστε να τρέξουν μαζί τους στα λιβάδια των play-off.
Ποιοι είναι αυτοί;
Πρώτη και καλύτερη, η Maccabi. Το πρώτο φαβορί για πρόκριση στα play-off από το γκρουπ των 6.
Ο κόουτς Σφαιρόπουλος έχει φτιάξει ένα roster στα μέτρα του. Δουλεύει σε ένα περιβάλλον με υγεία και μπασκετική παιδεία. Κυνήγησε πέρσι το θαύμα, μέχρι τη τελευταία στιγμή, και θεωρώ πως φέτος θα δικαιωθεί και θα περάσει στην επόμενη φάση.
Η Zalgiris αντιθέτως, δε θα τα καταφέρει. Όχι αυτή τη φορά. Το roster έχει μικρότερο βάθος και το επίπεδο της λίγκας έχει ανέβει (πολύ). Όσο χαρισματικός και αν είναι ο κόουτς Jasikevicius, δε θεωρώ ότι μπορεί να βγάλει πολλούς ακόμα λαγούς από το καπέλο. Για την ακρίβεια, ακόμα και αν βγάλει λαγούς, δε θα αρκούν. Ίσως να χρειαστεί να βγάλει κάτι πιο σπάνιο, π.χ. κενταύρους και μονόκερους.
Σχεδόν ότι ισχύει για τον Saras, ισχύει και για τον Blatt. Αλλά αυτό θα το αναλύσουμε παρακάτω. Για την ώρα αρκεί να αναφέρω πως ο Ολυμπιακός, πολύ δύσκολα, θα μπει στην 8αδα.
Όσον αφορά τον Παναθηναϊκό, για να μη θεωρηθώ εμπαθής, δε θα γράψω πολλά. Οι πράσινοι, θεωρώ ότι έχουν ένα roster με πολλές δυνατότητες αλλά και πολλές αδυναμίες. Κυρίως όμως δεν έχουν το σωστό άνθρωπο στο πάγκο τους. Θα φτάσουν κοντά στα play-off, αλλά και τόσο μακριά (όπως θα έλεγε και ο Hetfield). Κατά πάσα πιθανότητα, δε θα τα καταφέρουν, εκτός και αν υπάρξουν σημαντικές αλλαγές μέσα στη σεζόν.
Η Baskonia τώρα, η ομάδα του κόουτς Perasovic, έχει την τεχνογνωσία, αλλά δεν έχει τα υλικά. Τουλάχιστον όχι όλα όσα απαιτούνται. Επίσης θα φτάσει κοντά, αλλά…
Και φτάνουμε στην ομάδα των περιχώρων της Μόσχας, την Khimki, όπου αν καθόταν στο πάγκο της ακόμα ο μεγάλος κόουτς – σκακιστής, θα μιλούσαμε για το dark horse της λίγκας. Με roster πληρέστερο από ποτέ και τον καλύτερο σκόρερ της ηπείρου, όχι μόνο μπορεί να τρυπώσει στην 8αδα, αλλά μπορεί να διεκδικήσει και μια είσοδο στο Final 4. Το ζητούμενο είναι να βελτιστοποιήσει το usage % του Shved στο σημείο εκείνο οπού όλη η ομάδα θα παίρνει το μέγιστο από το ταλέντο του Ρώσου γκαρντ.
(Don’t) Kill Bill
Όπως φάνηκε από τα παραπάνω, θεωρώ ως βασικό πυλώνα για την επιτυχία μιας ομάδας, τον άνθρωπο που κάθεται στο πάγκο της. Δεν είναι όμως μόνο αυτό.. Χρειάζεται και ένα βαθύ, ποιοτικό roster, εμπειρία και υγιές περιβάλλον.
Τι από τα παραπάνω έχει ο Ολυμπιακός ώστε να εξασφαλιστεί η επιτυχής ολοκλήρωση του εγχειρήματος;
Σίγουρα έχει την τύχη να βρίσκεται ένας πολύ ικανός προπονητής στο πάγκο του. Για όλα τα υπόλοιπα όμως, δεν θα έπεφτα και στο γκρεμό. Ούτε το περιβάλλον μοιάζει υγιές, ούτε η ποιότητα του roster τρομάζει (αν και εμένα με τρομάζει λίγο). Προσθέτω σε αυτό, το γεγονός ότι προστέθηκαν 8 νέοι παίχτες ενώ έφυγαν περίπου άλλοι τόσοι. Οι διεθνείς θα χρειαστούν χρόνο για να συνέλθουν από το παγκόσμιο και η παγκόσμια κοσμολογική σταθερά, ο Βασίλης, πατάει αισίως τα 38.
Όπως παραδέχτηκε και ο ίδιος ο Blatt, μόλις πρόσφατα έκαναν την πρώτη τους προπόνηση όλοι μαζί. Αγώνες για την Α1 δε θα υπάρχουν, άρα περισσότερες προπονήσεις, λιγότερη καταπόνηση σε ταξίδια και αγώνες, λιγότερη όμως τριβή και σε πραγματικές συνθήκες αγώνα. Περίεργες συνθήκες σε μια χρονιά από την οποία, κακά τα ψέματα, μάλλον δεν έχουμε να περιμένουμε και πάρα πολλά.
Για να μπορέσει ο Ολυμπιακός να ξεπεράσει τη 10η θέση θα πρέπει ο Blatt να παρουσιάσει κάτι τόσο διαφορετικό όσο ο Kazlauskas τη διετία 97-99, όταν και άλλαξε το ευρωπαϊκό μπάσκετ παίζοντας 2 ταχύτητες πάνω από τους ανταγωνιστές του.
Και αν ο Saras χρειαστεί να βγάλει μονόκερους από το καπέλο του για να περάσει στην 8αδα, ο Blatt θα χρειαστεί να βγάλει φιάλες οξυγόνου για να αντέξει ο Σπανούλης και να σηκώσει την ομάδα στη πλάτη του. Αν και πάλι, φοβάμαι πως ο αρχηγός θα θυμίσει φέτος το Σίσυφο και το περιβόητο μύθο του. Όσο και αν σπρώχνει το βράχο προς στη κορυφή, αυτός πάλι θα κυλάει κάτω και το βασανιστήριο (το δικό του και το δικό μας) θα μοιάζει αιώνιο.
Κοντολογίς, εκτιμώ πως το τέλος της σεζόν θα βρει τον Ολυμπιακό κάπου στις θέσεις 10-12, χωρίς όμως να απορρίπτω το ενδεχόμενο μιας περαιτέρω κατρακύλας, στα άδυτα του βαθμολογικού πίνακα.
Το σενάριο της πρόκρισης στην επόμενη φάση, δε συγκεντρώνει και πολλές πιθανότητες αυτή τη στιγμή και για να επιτευχθεί απαιτεί πράγματα εκτός της συνηθισμένης μπασκετικής λογικής και πολυεπίπεδες αλλαγές στο σύνολο του οργανισμού.
Ίσως, εν τέλει, φέτος να είναι μια χρονιά κατά την οποία θα πρέπει απλά να απολαύσουμε το παιχνίδι χωρίς να χρειαστεί να αγχωνόμαστε για την δική μας ομάδα. Είναι και αυτό μια λύση.
Manolo77
Με την Euroleague να βρίσκεται προ των πυλών και τα φώτα πλέον να πέφτουν πάνω της, ήρθε η ώρα να δούμε τι μπορούμε να περιμένουμε φέτος, σε μια διοργάνωση, ο βαθμός δυσκολίας της οποίας, είναι ο δυσκολότερος από ποτέ!
Δεδομένου ότι οι πέντε ομάδες, που την περσινή σεζόν πρωταγωνίστησαν, αναμένεται να είναι ξανά πολύ δυνατές και ένα σκαλί παραπάνω από τις υπόλοιπες, δε νομίζω ότι η θέση τους στην 8άδα απειλείται ιδιαίτερα.
Αναφέρομαι στις CSKA, Efes, Real, Fener και Barcelona. Η περσινή πρωταθλήτρια Ευρώπης άλλαξε μεν πολλά πράγματα στο roster της (ειδικά η περιφέρεια της υπέστη ολικό lifting), προχώρησε και σε μεταγραφές – στοιχήματα, ωστόσο παραμένει ομάδα πρώτης γραμμής, με minimum αρχικό στόχο την πρώτη 4άδα και το πλεονέκτημα έδρας. Ωστόσο, όπως έδειξε και η ήττα – σοκ στην πρεμιέρα της VTB League, είναι ακόμα ασύνδετη και θα χρειαστεί χρόνος και υπομονή για να φτάσει στα στάνταρ των τελευταίων ετών.
Από εκεί και πέρα και οι 4 άλλοι διεκδικητές ενισχύθηκαν σημαντικά σε σχέση με πέρυσι, δείχνοντας ότι αποτελούν τα μεγάλα φαβορί για μια θέση στο Final 4. Η Real, με τον κορμό της αναλλοίωτο και μερικές πινελιές ποιότητας, στο backcourt με τον Laprovitolla και στη frontline με τον Mickey, φαντάζει ένα πλήρες σύνολο, ικανό για την κατάκτηση του τροπαίου.
Στη Fener, ο Obradovic διόρθωσε την περσινή «αστοχία», προχωρώντας σε ποιοτική και ποσοτική ενίσχυση της περιφέρειας με το Γαλλικό δίδυμο De Colo – Westermann, αλλάζοντας προς το καλύτερο την εκτέλεση και δημιουργία του roster. Αλλά και στη γραμμή των ψηλών προστέθηκε αθλητικότητα με τον Williams και μαχητικότητα με τον Stimac, ο οποίος θα είναι σε θέση να δώσει λίγα ποιοτικά λεπτά. Θεωρώ ότι οι απουσίες των Melli και Guduric καλύφθηκαν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο και η Fener θα παρουσιαστεί ισχυρότερη.
Η έτερη εκπρόσωπος της Τουρκίας θέλει να συνεχίσει από εκεί που σταμάτησε πέρυσι και οι κινήσεις της στην off season ήταν προς τη σωστή κατεύθυνση. Η μόνη απώλεια ήταν αυτή του Motum, η οποία καλύφθηκε με τον Peters, ενώ στο φινάλε ήρθε η απόκτηση του Singleton να δώσει βάθος και στοιχεία που έλειψαν στην περσινή frontline. Αν οι Misic και Larkin επαναλάβουν χρονιά αντίστοιχη με την περσινή, η Efes μοιάζει ικανή για την κορυφή.
Η πρωταθλήτρια των μεταγραφών Μπαρτσελόνα, απέκτησε μια 5άδα – όνειρο (Delaney, Higgins, Abrines, Mirotic και Davies) και φέτος θα κυνηγήσει την επιστροφή της στην κορυφή μετά από 10 χρόνια. Το υλικό υπάρχει. Μένει με την πάροδο του χρόνου να βρεθεί και η χημεία για να επιτύχουν οι Blaugrana τους στόχους τους. Δύσκολο το έργο για τον Pesic, ο οποίος θα κληθεί να λειτουργήσει υπό πίεση και με ένα roster, το οποίο ειδικά μετά τους τραυματισμούς των Heurtel και Pangos μοιάζει λίγο … ανισόρροπο, με την καλή έννοια.
Αν με ρωτούσατε αυτή τη στιγμή, να σας πω τα φαβορί για τις υπόλοιπες 3 θέσεις, θα ψήφιζα την Armani και τη Maccabi. Για την ιταλική ομάδα, με την αύρα του Messina και με στελέχωση που θα τη ζήλευε και το top 5 (μέχρι και ο Scola ήρθε να γεμίσει τη frontline), φαίνεται ότι έχει έρθει η ώρα, μετά από μια στείρα 5ετία, να μπει στα play-off. Με το Sergio ηγέτη και ένα πλήρες supporting cast, αν βρει τη σταθερότητα που τόσο της έχει λείψει, δύσκολα θα λείψει από την 8άδα.
Η Maccabi από την πλευρά της μοιάζει και αυτή πιο δυνατή με σημαντικές προσθήκες όπως ο Casspi, ο Acy, ο Dorsey, αλλά και ο Walters, που μπορεί να εξελιχθεί σε X-factor δίπλα στον Wilbekin. Με πολλές λύσεις σε όλες τις θέσεις και ένα νεανικό σύνολο, η ομάδα του Λαού, αναμένεται να είναι από τις πιο βελτιωμένες ομάδες της φετινής σεζόν.
Για την τελευταία θέση προβλέπεται μεγάλη μάχη με κάποιες ομάδες (Khimki) να εμφανίζονται λίγο πιο μπροστά από τις υπόλοιπες σε ποιότητα, άλλες να είναι φιλόδοξες, αλλά και με χτυπητές αδυναμίες (Παναθηναϊκός, Bayern) και άλλες αποδυναμωμένες, αλλά που ποτέ δεν τις υποτιμάς (Baskonia, Zalgiris).
Όσο για τον Ολυμπιακό; Η εκτίμηση μου είναι ότι δεν είναι «ξεγραμμένος. Με εξαίρεση τη θέση του PG είναι πιο δυνατός από πέρυσι, και η στελέχωση του πιο ορθολογική. Ήρθαν 2-way παίκτες που μπορούν να προσφέρουν σε άμυνα και επίθεση, συμπληρώνοντας ιδανικά όσους ήδη υπήρχαν στο roster. Αν ο Milu επαναλάβει την περσινή σεζόν, οι Σπανούλης και Πρίντεζης διατηρήσουν υψηλά στάνταρ απόδοσης σε όλη τη χρονιά και η 4άδα Rubit, Paul, Kuzminskas, Punter ανταποκριθεί στις προσδοκίες, ίσως με την απόκτηση ενός ακόμα playmaker, οι ερυθρόλευκοι να μπορέσουν να «τρυπώσουν» στην 8άδα.
