Θα μπορούσα να ξεκινήσω με το «όπου ακούς πολλά κεράσια, κράτα μικρό καλάθι», αλλά δε θα είχε ιδιαίτερη σχέη με το υπόλοιπο κείμενο. Όπως μπορεί να καταλάβατε, με τον όχι τόσο πετυχημένο αστεϊσμό κάνω μια εισαγωγή για το report του Will Cherry, του ανθρώπου που έκλεισε τον μεταγραφικό σχεδιασμό του μπασκετικού Ολυμπιακού για τη φετινή καλοκαιρινή περίοδο.
Η ανακοίνωσή του έφερε ένα σωρό αντιδράσεις από φίλους της ομάδας που, όταν έχουν ακούσει ρεπορτάζ για προσφορές σε Σλούκα και Teodosic και καταλήγουν με τον τίμιο Will, λογικό είναι κάπου να ξενερώνουν. Επίσης όμως και από «εχθρούς» που, στα πλαίσια της καζούρας, κάνουν λογοπαίγνια με την μετάφραση του επιθέτου του συμπαθούς Αμερικάνου PG.
O απόφοιτος του κολεγίου της Montana είναι ένας νέος-παλιός, για το ερυθρόλευκο οικοσύστημα. Αρκετοί και αρκετές θα τον έχετε παρακολουθήσει στις ολιγάριθμες εμφανίσεις του με την ομάδα του Πειραιά, στο τέλος της περσινής σεζόν. Εγώ δεν ανήκω σε αυτήν την κατηγορία, γιατί πολύ απλά δεν αφιέρωσα καθόλου χρόνο στα τελευταία, ανούσια, επίσημα παιχνίδια της ομάδας. Έτσι λοιπόν βρέθηκα, μια ανάσα πριν το 15αυγουστο, να αναζητώ στα Ιντερνετς παιχνίδια και γενικά πληροφορίες για τον, για ένα ακόμη χρόνο, PG του Ολυμπιακού.
Επειδή οι γνώσεις μου είναι πεπερασμένες και η διακριτική μου ικανότητα έχει πολύ συγκεκριμένο όριο, αποφάσισα να μην αναζητήσω τα πεπραγμένα του «Κεράσια» στην G League, στην οποία έλαβε μέρος την σεζόν που μας πέρασε με τη θυγατρική των GSW. Ο λόγος είναι ότι δεν μπορώ να συσχετίσω τα όσα συμβαίνουν σε μια πολύ ιδιαίτερη λίγκα όπως αυτή, με τα όσα μπορεί να συμβούν στο επίπεδο της Euroleague. Βέβαια επειδή ο Will έχει μόλις μια σεζόν στο υψηλότερο επίπεδο του ευρωπαϊκού μπάσκετ και αυτή χάνεται μια 4ετία πίσω, αναζήτησα την πιο πρόσφατη ευρωπαϊκή του εμπειρία που ήταν το 17-18 με την Cedevita στην ABA, που άλλωστε έχει αναπτύξει σχέσεις με τον Ολυμπιακό τους τελευταίους μήνες.
Γνωρίζω ότι μετά από ένα Q&A στο Twitter ο Cherry ήρθε αρκετά κοντά με τον κόσμο των Πειραιωτών και κατάφερε να αντιστρέψει το άβολο κλίμα. Αρκεί όμως αυτό για να κατευνάσει τα ανθρωποφάγα social accounts που απλά κράζουν ανούσια για μερικά favs και likes; Γιατί μη γελιόμαστε οι περισσότεροι, συμπεριλαμβανομένου και του γράφοντος, ήμασταν αρνητικά προδιατεθημένοι απέναντί του, χωρίς ουσιαστικά να έχουμε εικόνα του υπό νορμάλ συνθήκες – όπως και για αρκετούς λόγω της παράλογης περυσινής περιόδου.
Τελοσπάντων επειδή πάλι μακρηγορώ και δεν έχω αγγίξει την ουσία αυτού του κειμένου, μπαίνω στο «ψητό» χωρίς άλλα προκαταρκτικά.
Ο Cherry δύο πράγματα κάνει καλά:
- Το πρώτο είναι πως πιέζει καλά την μπάλα
- Το δεύτερο πως την κουβαλάει με μια σχετική ασφάλεια
Αν περιμένετε από αυτόν να «σπάσει» αστραγάλους αντιπάλων, να βομβαρδίσει το καλάθι και γενικά να τραβήξει βλέμματα, συγνώμη αλλά θα σας απογοητεύσω.
Ο τύπος είναι ο ορισμός του back up PG και του team player. Έχει απόλυτη επίγνωση για το τι μπορεί και το τι δεν μπορεί να κάνει και αυτό βγαίνει και στο παρκέ.
Δε θα ζητήσει μπάλες, δε θα πάρει προσπάθειες που δεν του αναλογούν, δε θα προσπαθήσει να «δειχτεί». Θα είναι εκεί να κάνει τα 2-3 πολύ συγκεκριμένα πράγματα που θα του ζητήσει ο coach, χωρίς παράπονα και μουρμούρες.
Αν μου ζητούσατε να περιγράψω τον «Κεράσια» με σε μια φράση θα σας έλεγα ότι είναι ένας ball mover και on ball defender. Τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο.
Μπορεί να κουβαλήσει με σχετική ασφάλεια την μπάλα, γρήγορα από τη μια μεριά του παρκέ στην άλλη και να την δώσει γρήγορα σε συμπαίκτη. Μένει πάντα εντός συστήματος και πρώτο του μέλημα είναι η μπάλα να φτάσει εκεί που πρέπει με τη μεγαλύτερη ασφάλεια. Αυτό δεν ίσχυε πάντα στην καριέρα του, ειδικά στο κολέγιο. Ίσως επειδή στους Grizzlies της Montana το usg % του ήταν στα ύψη, αφού ήταν ο βασικός PG, να ήταν τόσο επιρρεπής στο λάθος. Το ίδιο όμως συνέβη και στην Cedevita κυρίως στο Eurocup και όχι τόσο στην ABA.
Δημιουργικά ο Cherry δεν είναι κάτι ιδιαίτερο. Τρέχει σπάνια και χωρίς μεγάλη επιτυχία το PnR. Βασικά νομίζω πως για αυτό το λόγο επιλέχτηκε. Μαζί με τον Punter νομίζω πως είναι οι λιγότερο εξαρτημένοι περιφερειακοί του ερυθρόλευκου συνόλου, από το screen στην μπάλα.
Η κύρια πηγή δημιουργίας του είναι το split out. Όταν βρει αντίπαλο που μπορεί να χτυπήσει στην ταχύτητα, ή σπανιότερα σε καταστάσεις close out, δε διστάζει να πάρει το δεξί διάδρομο, εκμεταλλευόμενος το καλό πρώτο βήμα του, με σκοπό να τραβήξει βοήθεια και να σπάσει την μπάλα στο τρίποντο.
Πρόβλημα αποτελεί η, σχεδόν αποκλειστική, κλίση του από τα δεξιά σε αυτές τις περιπτώσεις.
Μια παράμετρος που με έβαλε σε σκέψεις είναι πως όταν παίζει με δεύτερο χειριστή στο πλάι του, η συμμετοχή του στην ανάπτυξη της ομάδας του είναι μηδενική. Σε αυτό παίζει ρόλο η ανασφάλεια που νιώθει για το σουτ του. Σκεφτείτε πως σε σύνολο 2 αγώνων, όπου έπαιξε περίπου 20+ λεπτά στο καθένα, δοκίμασε μόλις 3 τρίποντα, τα δυο σε λήξη χρόνου επίθεσης και το ένα επειδή ήταν εντελώς ελεύθερος.
Δε σουτάρει σταθερά από θέση και σχεδόν καθόλου μετά από ντρίμπλα. Προτιμά, όταν οι συνθήκες το απαιτούν και οι συγκυρίες το επιτρέπουν, να απειλήσει και να εκτελέσει κοντά στο καλάθι με διείσδυση.
Στο ανοιχτό γήπεδο βλέπει αρκετά καλά τις επιλογές του, ενώ η αθλητικότητά του, κυρίως βασικά τα καλά πατήματά του, του δίνουν αυτοπεποίθηση να επιτεθεί στον προσωπικό του αντίπαλο χωρίς να φοβάται την επαφή.
Το κάνει όμως σπάνια και χωρίς μεγάλη συνέχεια και συνέπεια.
Στην άμυνα η παρουσία του γίνεται περισσότερο αισθητή. Ξέρει να κλείνει το καλό χέρι του προσωπικού αντίπαλου, διαβάζει καλά τα screen περνώντας συχνά από πίσω τους έγκαιρα για να μη χάσει επαφή με το χειριστή και χρησιμοποιεί καλά τον κορμό του για να κλείσει διαδρόμους.
Είναι επίμονος στην πίεση στην μπάλα χωρίς να ρισκάρει το κλέψιμο, κάτι που τον προστατεύει στον τομέα τον fouls.
Είναι συγκεντρωμένος στις αμυντικές περιστροφές, ξέρει πότε και με ποιον να αλλάξει ενώ σπάνια θα απαιτήσει βοήθεια στο μαρκάρισμα κάποιου.
Παρακολουθεί τη ροή της αντίπαλης επίθεσης και αρκετά συχνά δοκιμάζει να παρεμβληθεί στις γραμμές πάσας, είτε για να πετύχει κάποια αλλοίωση (deflection για να συνεννοηθούμε), είτε για να κλέψει μπάλες.
Θετική εντύπωση μου προκάλεσε ο τρόπος με τον οποίο προσπαθεί να αμυνθεί στο χαμηλό post, όταν οι αλλαγές τον οδηγήσουν σε μια τέτοια άβολη κατάσταση. Προσπαθεί να βγει μπροστά από τον ψηλότερο αντίπαλο χρησιμοποιώντας καλά το κορμί του και την ισορροπία που του προσδίδει το χαμηλό κέντρο βάρους του και δίνει το φάουλ μόνο εφόσον έχει χάσει το όποιο πλεονέκτημα.
Ο Will, για να μη μείνουμε μόνο στο αγωνιστικό κομμάτι, μιλάει αρκετά με τους συμπαίχτες του, παίζει για την ομάδα και προσπαθεί να δώσει το καλύτερο δυνατό.
Για να τα μαζέψω και να τα αναγάγω σε παραδείγματα μοιάζει να είναι ένας πιο συγκεντρωμένος και τακτικά καλύτερα εκπαιδευμένος Webber, που όμως δε διαθέτει το θράσος του προκατόχου του.
Θα κάνει όλα εκείνα τα μικρά πράγματα που δε φαίνονται στη στατιστική και η φυγή του Μάντζαρη τα άφησε ορφανά, αλλά μέχρι εκεί. Βλέποντας τον να κουβαλά την μπάλα θα έλεγα πως ανήκει στην κατηγορία παιχτών που θα ήταν χρήσιμοι μαζί με τον Σπανούλη, αλλά χωρίς αυτόν και συνυπολογίζοντας πως άλλος τέτοιος δεν υπάρχει, δεν καταλαβαίνω πως θα χωρέσει.
Διαβάζοντας το καταπληκτικό report του Manolo77 για τον Baldwin (ΕΔΩ), νομίζω ότι δύσκολα θα καταφέρουν να συνυπάρξουν αγωνιστικά οι δυο τους. Το πιθανότερο σενάριο είναι να τον δούμε σε σχήματα μαζί με Punter και Paul ή ακόμα και Kuzminskas. Γενικά νομίζω ότι θα τον δούμε πλαισιωμένο με αρκετούς σουτέρ.
Ο Cherry δεν επιλέχθηκε για να κάνει τη διαφορά, αφού δεν είναι τέτοια τα χαρακτηριστικά του, αλλά για να απορροφά μια ποσότητα πίεσης, αν και δεν αντιδρά πάντα καλά σε αυτό, να δίνει διάρκεια στην αμυντική ένταση της ομάδας του και τελευταίο αλλά καθόλου ασήμαντο να βγάζει μαχητικότητα και ενίοτε τσαμπουκά. Άλλωστε είχε σαν φοιτητής τα τραβήγματά του με το νόμο, κάτι που επηρέασε και την μη επιλογή του στο δεύτερο γύρο του draft.
Στον Ολυμπιακό πάντα χρειάζεται λίγη τρέλα.
RPG Scouting Report
(Σημείωση: για την στατιστική αξιολόγηση χρησιμοπoιήσαμε την περίοδο 2014-15 στην Euroleague)
NBA Stats
Euroleague and EuroCup
Basket League
College Stats
Το έλλειμα καθαρής καθοδήγησης/δημιουργίας στα guard είναι εμφανες.Πιστευω πως αυτό θα προσπαθήσει να το καλύψει με περισσότερες συνθέτες αμυνες που θα συνδυάζουν πίεση στο χειριστή με αμυνες χώρου και διαδρομών πασας για να κυνηγήσει κλεψίματα και αιφνιδιασμούς,προσήλωση στο ριμπάουντ και σε σετ καταστασεις αρκετά early post , και περισσότερα motion plays ,με στόχο την εύρεση του ελεύθερου σουτ.Στη θεωρία παντα , θα δούμε και αρκετά iso με εκφραστές κυριως Punter,Baldwin,Paul και Kizminskas.Τα ρίσκα είναι πολλά , αλλα με την παρούσα κατάσταση νομιζω ότι αξίζουν.
Η επιλογή Baldwin – Cherry στο 1 μαζί με Κόνιαρη και Σπανούλη (όταν επιστρέψει) δείχνει σαφές έλλειμμα στην δημιουργία. Βέβαια κάπου χάνεις και κάπου κερδίζεις όταν δεν έχεις χρήματα για να φέρεις τον Wanamaker ή τον Σέρχι, φέτος κερδίζουμε σε αθλητικότητα και (ενδεχομένως) σε διάθεση για άμυνα. Πιστεύω ότι θα δούμε τελείως διαφορετικό Ολυμπιακό φέτος, λιγότερο passing game και περισσότερη προσήλωση σε άμυνα και transision, ίσως δοθεί και περισσότερη έμφαση στην δημιουργία από τους ψηλούς (εξ ου κ η απόκτηση του Χαπ).
Μπράβο στον Νάβα για μια ακόμα ακτινογραφία!
Σημειώνω πως ενα ακόμα πρόσφατο αγωνιστικό δείγμα απο τον Τσερι, πήραμε και στο Summer League του Vegas όπου συμμετείχε με τη φανέλα των Πίστονς.
Όχι οτι είδαμε κάτι διαφορετικό και εκεί, σε σχέση με το τι θα περιμέναμε ..
Ασθενική, γενικά, παρουσία.
Αγωνίστηκε σε 4 (από τα 5) παιχνίδια των Pistons, ειχε 3.8 πόντους, 0,5 ασιστ, 1,3 κλεψίματα και “εκτέλεσε” με 40% (6/15) σε 10,5 λεπτά συμμετοχής (μ.ο.).
Ειχε κακή παρουσία σε 13 λεπτά με την Κροατία (0/2 σουτ, 1 κλέψιμο, 1 φάουλ.. και τίποτα άλλο)
Πήρε 2 λεπτά απέναντι στους 76ers (1/1 σουτ, 1 κλέψιμο, 1 φαουλ)
7 λεπτά, με συμπαθητική εικόνα, απέναντι στους Νετς (πρόλαβε και έβαλε και 7 ποντάκια με 3/4 σουτ- ναι, το ενα ηταν τρίποντο, 1 κλέψιμο, 1 φάουλ, 1 ριμπάουντ!)
19 λεπτα απέναντι στους Πορτλαντ με 2/3 3ποντα, 0/5 2ποντα, 4 ριμπαουντ, 2 ασιστ, 2 κλεψίματα, 5 φάουλ, 1 λάθος.
Προφανώς τα Summer League δεν αποτελούν σοβαρό κριτήριο για την αξία ενός παίχτη (ιδίως αν αυτός βρέθηκε εκεί από σπόντα), δίνουν όμως και κάποια hints για τις ικανότητες του.
Βλέπουμε ας πούμε έναν παίχτη που δε φοβάται να πέσει στη μάχη. Θα κυνηγήσει το ριμπάουντ και το κλέψιμο (μέσα απο τη πίεση που ασκεί στη μπάλα) ίσως όμως σε υπερβολικό βαθμό, με αποτέλεσμα να δίνει εύκολα το φάουλ.
Σίγουρα δε βλέπουμε κάποιον ιδιαίτερα ικανό σκόρερ ή δημιουργό.
Σίγουρα δε βλέπουμε κάποιον που να μπορεί να σταθεί στη πεντάδα για περισσότερα από 10 λεπτά, εκτός και αν μιλάμε για ειδικά σχήματα (πχ μεγάλο deficit στο σκορ, το οποίο προσπαθείς να μαζέψεις με ακραία πίεση)
Παίχτης ειδικών καταστάσεων. Ορκισμένος ρολίστας. Σίγουρα οικονομικός. Μαχητής. Μυώδης για το ύψος και τη θέση του. Περιορισμένου επιθετικού ρεπερτορίου.
Ένας παίχτης που δεν είναι κακό να τον έχεις στο ρόστερ σου.
Το ερώτημα ειναι τι θα κάνουν οι υπόλοιποι, ώστε να έχουν αξία το όσα τίμια έχει να προσφέρει ο Τσέρι.
Και ως υπόλοιπους, εννοώ τον Βασίλη και τον Μπολντουιν. Ειδικά ο δεύτερος, εν τη απουσία του Βασίλη, θα ξεκινήσει τη σεζόν και θα παίζει 25-30λεπτα, με οτι ρίσκο για την ψυχολογία του μπορεί να συνεπάγεται αυτό.
Αλλάζω θέμα τώρα, αλλά ο Μπολντουιν ήρθε στην Ελλάδα με την αυτοπεποίθηση στα ύψη. Καλό είναι αυτό, αρκεί να μην γκρεμιστεί στα τάρταρα μετά τις πρώτες σφαλιάρες που θα φάει, μόλις αντιληφθεί (στη πράξη) το επίπεδο της ευρωλίγκας.
Άπαξ και κάτσει κάτι τέτοιο, με τον Μπολντουιν ζαλισμένο και τον Τσέρι να ειναι .. ο Τσέρι, οι Παντερ- Πολ, δυο κλασσικά γκαρντ που δε μπορούν να δημιουργήσουν για κανέναν, θα μοιάζουν με βάρκες χαμένες στον ωκεανό και η υπόλοιπη ομάδα, θα ψάχνει λύσεις μέσα απο αυτοσχεδιασμούς και κάνοντας το σταυρό τους.
Υπάρχει σαφές ρίσκο εδώ, για το οποίο ο τίμιος Τσέρι δεν ευθύνεται, αλλά όντας ο αναπληρωματικός PG της ομάδας, θα φάει και αυτός σημαντικό μέρος της λέζας.