Wade Baldwin IV scouting report

Ίσως η πιο ιντριγκαδόρικη μεταγραφική κίνηση, από την οποία αναμένεται να εξαρτηθούν πολλά για την πορεία του Ολυμπιακού τη φετινή σεζόν, είναι ο Wade Baldwin IV.

Με τη στελέχωση στη θέση του point guard, να είναι η πιο «φτωχή» βάσει ονομάτων στο νέο ρόστερ των ερυθρόλευκων, ο ρόλος και η απόδοση του Baldwin αποκτούν ακόμη μεγαλύτερη σημασία από όση ενδεχομένως τους αναλογεί, καθώς εκτός του αποδεδειγμένου υψηλού βαθμού συγκέντρωσης του στην άμυνα, θα κληθεί να αποτελέσει και έναν εκ των go-to-guys στην επίθεση, προσφέροντας τόσο στη δημιουργία όσο και στο σκορ από την περιφέρεια…

Πριν όμως προχωρήσουμε στο scouting του παίκτη, ας δούμε κάποια συνοπτικά στοιχεία για αυτόν.

Ο combo guard με τα εξαιρετικά αθλητικά και φυσικά προσόντα (παρά το 1,93 ύψος του, έχει άνοιγμα χεριών 2,11!), αποτέλεσε τον ηγέτη στο back court του Vanderbilt, στη διετία του στο NCAA.

Με το προσωνύμιο του νέου Westbrook να τον ακολουθεί, ο Baldwin δικαίωνε το hype γύρω από το όνομα του, χάρη στο εκρηκτικό του αγωνιστικό profile αλλά και τον 2-way χαρακτήρα του παιχνιδιού του. Μάλιστα στη sophomore χρονιά του, οδήγησε το κολέγιο του μέχρι τον ημιτελικό του final four του 2016.

Η επιλογή του να αφήσει το NCAA, μόλις μετά από 2 χρόνια, ενώ αρχικά φάνηκε ορθή, καθώς οι Grizzlies τον επέλεξαν στο νούμερο 17 του draft του 2016, τελικά αποδείχθηκε σε βάθος χρόνου κάπως βιαστική.

Στο Memphis δεν κατάφερε να δείξει τον εαυτό του, μένοντας αρκετά πίσω στο rotation (όχι ως back up του Conley όπως ο ίδιος ήλπιζε) και περνώντας το μεγαλύτερο μέρος της rookie σεζόν του στην D League. Τότε ήταν που άρχισαν να κάνουν την εμφάνιση τους οι πρώτες φωνές για το δύσκολο χαρακτήρα του και το εκρηκτικό του ταπεραμέντο, καθώς οι σχέσεις του με τους βετεράνους της ομάδας δεν ήταν και οι καλύτερες δυνατές… με τις φήμες να λένε για ένα πιτσιρικά rookie που δεν μασάει από καψώνια και για άγριες… καταστάσεις στα αποδυτήρια. Με αποτέλεσμα οι βετεράνοι να ζητήσουν την απομάκρυνση του.

Η μετακίνηση του στο Portland την επόμενη χρονιά ήταν μάλλον αναπόφευκτη. Στη Rip City, λόγω ενός τραυματισμού του Lillard, είχε το χώρο και το χρόνο να αγωνιστεί σε σερί αγώνες, βρίσκοντας ρυθμό, με highlight την κόντρα του με τον «πολύ» James Harden. Με τα πλούσια physical tools που διέθετε, ο Baldwin φαινόταν ότι μπορούσε να ανταπεξέλθει στα δεδομένα του NBA.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα, εκτός της κοκορομαχίας του με το Harden, είναι ένα match up του με τον Trae Young, τον ταλαντούχο guard των Hawks, τον οποίο ο Baldwin «τραμπούκισε» αγωνιστικά και τον περιόρισε στο παιχνίδι μεταξύ των δύο ομάδων…

Ωστόσο, ούτε στους Blazers τα πράγματα εξελίχθηκαν καλύτερα και μετά την επιστροφή του Dame δε βρήκε αρκετό χρόνο συμμετοχής, με αποτέλεσμα να αγωνιστεί ξανά κυρίως στην αναπτυξιακή λίγκα. Τον περασμένο Φλεβάρη ήταν και πάλι αντικείμενο ανταλλαγής, η οποία έφερε τον Rodney Hood στο Portland και αυτόν με το Nik Stauskas στο Cleveland, χωρίς να αγωνιστεί καθόλου εκεί.

Μέσα σε μια τριετία, ο Baldwin δεν κατάφερε να στεριώσει στο NBA, όχι τόσο εξαιτίας των αγωνιστικών του στοιχείων, αλλά κυρίως λόγω του mentality του και του «θράσους» του, να επιθυμεί να είναι πρωταγωνιστής, μη μπορώντας να αποδεχθεί δεύτερο ρόλο σε μια ομάδα, παρά το νεαρό της ηλικία του (23 ετών φέτος).

Ενδεικτικά του τι πιστεύουν στην απέναντι πλευρά του Ατλαντικού για τον Wade τον IV είναι τα ακόλουθα δύο βίντεο.

Πριν προχωρήσουμε, λοιπόν, στα αγωνιστικά στοιχεία του, αν θέλουμε να σκιαγραφήσουμε το χαρακτήρα του Baldwin, αυτά που αξίζει να αναφερθούν είναι η ανταγωνιστικότητα του, η αυτοπεποίθηση του και το ταπεραμέντο του που τον κάνουν να ξεχωρίζει, καθώς δε θέλει να αποτελεί ένα οποιονδήποτε … τροχό της αμάξης, αλλά τον κινητήριο!

Τα στοιχεία αυτά αποτελούν μια καλή παρακαταθήκη για μια ομάδα όπως ο Ολυμπιακός, η οποία θέλει έναν point guard με ηγετική φύση, μένει ωστόσο να δούμε στην πράξη πως θα εφαρμοστούν και εντός των τεσσάρων γραμμών του παρκέ, δεδομένων των ιδιαιτεροτήτων που επικρατούν στο Ευρωπαϊκό μπάσκετ, αλλά και στα … αποδυτήρια των ερυθρόλευκων.

Ξεκινώντας με το scouting του Baldwin, το μεγάλο του όπλο είναι το αθλητικό πακέτο του. Πολύ δυνατός παίκτης και με μεγάλο wingspan, επιθετικά εκμεταλλεύεται τα προσόντα του για να πάει με drive μέχρι το καλάθι τις περισσότερες φόρες.

Αυτό που αναφέρεται στα reports είναι ότι τα slashing abilities του δεν είναι αποτέλεσμα τόσο της ταχύτητας ή της τρίπλας του, όσο κυρίως της δύναμης του και των μακριών χεριών του, που τον βοηθάνε να τελειώνει αποτελεσματικά μέσα στη ρακέτα… Αντίθετα, όπως έχει επισημανθεί και στο video breakdown του Draftexpress για τις αδυναμίες του, ο Baldwin, δεν έχει καθόλου στο ρεπερτόριο του τα floaters.

Στον τομέα του σουτ, θεωρείται αρκετά αξιόπιστος, ειδικά σε spot καταστάσεις, τόσο από μέση, όσο και από μακρινή απόσταση. Στη διετία του στο NCAA, που είχε αγωνιστικό ρυθμό σούταρε με ποσοστά άνω του 40%, ενώ στη συνέχεια σε NBA και G League, χωρίς κίνητρο και ρόλο βασικού, η ευστοχία του ήταν αρκετά χαμηλότερη. Η μηχανική του στο σουτ, ενώ είναι ιδιαίτερη (σουτάρει από ψηλά με τα χέρια σχεδόν τεντωμένα), είναι αρκετά αποτελεσματική.

Γενικά, παρά το γεγονός ότι του αρέσει να έχει αρκετό χρόνο την μπάλα στα χέρια του, είναι καλύτερος spot shooter, παρά off dribble. Εκτελεί αρκετά συχνά μεν μετά από τρίπλα, κυρίως με pull up jumpers, χωρίς μεγάλη επιτυχία δε. Θεωρείται και είναι streaky, καθώς στην καλή του μέρα θα βλέπει το καλάθι σα «βαρέλι» ενώ στην κακή του σαν «κουμπότρυπα». Εξάλλου ένα από τα βασικά του μειονεκτήματα είναι η αστάθεια (inconsistency).

Η βασική του όμως αδυναμία επιθετικά είναι η ροπή στο λάθος και ο όχι υψηλός βαθμός στη δημιουργία, καθώς είναι κυρίως ένας παίκτης που φτιάχνει φάσεις για τον ίδιο και λιγότερο για τους συμπαίκτες του.

Όσον αφορά στο πρώτο σκέλος, ένας από τους λόγους που υποπίπτει σε λάθη είναι η τρίπλα του (αρκετά scouting reports αναφέρουν ως αδυναμία το ότι τριπλάρει με τον κορμό ψηλά, χωρίς να χαμηλώνει το σώμα του). Επίσης σε κάποιες περιπτώσεις, ειδικά που πάει προς τα μέσα, εμφανίζεται διστακτικός στην τελική απόφαση και η επιλογή του καταλήγει είτε σε κακό τελείωμα, είτε σε λάθος πάσα, ενώ είναι … στον αέρα!

Οργανωτικά εμφανίζει ατέλειες, καθώς παρά τον υψηλό μ.ο. ασίστ στο κολέγιο, δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ως ο κλασικός floor general, ειδικά σε set παιχνίδι. Αρέσκεται ωστόσο σε φάσεις pick ‘n’ roll και pick ‘n’ pop (θα τον δούμε με Rubit;), ενώ αν καταφέρει να κοντρολάρει τις διεισδύσεις του και βελτιώσει το court vision, τότε χάρις στα drive του θα μπορέσει να εκμεταλλευτεί τους καλούς spot σουτέρ, που διαθέτει η ομάδα (Kuzminskas και Punter)…

Προχωρώντας στην άμυνα, καταλήγουμε στο βασικό λόγο, που κατά τα φαινόμενα ο Blatt επέλεξε τον Baldwin. Ο Αμερικάνος είναι ένας παίκτης lockdown defender όπως χαρακτήρισε ο ίδιος τον εαυτό του! Είναι ο defensive stopper, που τόσο πολύ έλειψε από την περιφέρεια της ομάδας την περσινή (και όχι μόνο) σεζόν, αυτός που θα δώσει τη σκληράδα ξανά μετά από το Hackett (και την παρένθεση Wever), αναλαμβάνοντας την προσωπική άμυνα πάνω στον καλύτερο guard των αντιπάλων.

Με το δυνατό του κορμό, τα γρήγορα πόδια του και τα μακριά του χέρια, βάζει τις βάσεις για να είναι ένα αμυντικό υπερόπλο. Ειδικά σε 5άδες μαζί με το Σπανούλη, ο οποίος θα βάζει τη δημιουργία και ο Baldwin το defensive effort, καλύπτοντας και τον αρχηγό, μπορεί να κάνει θραύση.

Του αρέσει να παίζει με ένταση και να παρενοχλεί του αντιπάλους, βάζοντας ακόμα και τα χέρια του στο πρόσωπο τους, θυμίζοντας Σιγάλα, ενώ χαρακτηριστική είναι και η άνεση του να «σπάει» σκριν.

Επίσης, παρόλο που δεν έχει υψηλό μ.ο. κλεψιμάτων, είναι πολύ καλός στα deflections και στο να αποσυντονίζει το flow της αντίπαλης επίθεσης, στοιχεία τα οποία δε φαίνονται στη στατιστική. Μπορεί ακόμα, όσον αφορά στο τακτικό κομμάτι, να είναι άγουρος, ωστόσο και μόνο η ένταση και η ενέργεια που θα δώσει στα μετόπισθεν της ομάδας, τον καθιστούν ως βασικό γρανάζι της μηχανής του νέου Ολυμπιακού!

Θεωρώ ότι ο Baldwin μπορεί να αποτελέσει έναν game changer για την ομάδα, ένα guard που μέσα από την καλή του άμυνα θα τη σπρώχνει στο transition, δίνοντας εύκολους πόντους και ένα up tempo ρυθμό, που τόσο έχει λείψει τα τελευταία χρόνια…

Αν ωστόσο, του αποδοθούν μεγαλύτερες ευθύνες από αυτές που μπορεί να σηκώσει στους ώμους του, δεν αποκλείεται να επαναληφθεί η ίδια ιστορία με τον Goss, που ουσιαστικά μετά από μία σεζόν στην ομάδα «κάηκε».

Για αυτό το λόγο, ήταν κομβικής σημασίας η απόκτησης ενός εγκεφαλικού play maker, που θα μπορούσε να αναλάβει τα ηνία της ομάδας σε set παιχνίδι, αντί του ρολίστα Cherry. Με έναν τέτοιο παίκτη δίπλα του, ο Baldwin θα μπορούσε να είναι περισσότερο απαλλαγμένος, προσφέροντας σε συγκεκριμένους τομείς…

Ωστόσο, έτσι όπως είναι τώρα το ρόστερ, ο Baldwin θα μπορεί να αποδώσει καλύτερα είτε με το Σπανούλη δίπλα του, με τον ίδιο να κατεβάζει την μπάλα και στη συνέχεια να γίνεται ένας wing (λόγω και του καλού spot shoot του), με το Σπανούλη σε ρόλο οργανωτή, είτε ως pure point guard σε πιο αθλητικά και ευέλικτα σχήματα που θα επιζητούν τον αιφνιδιασμό (π.χ. σε 5άδες με Punter, Paul, Kuzminskas στις θέσεις 2 – 4).

Οτιδήποτε άλλο, πχ. να είναι decision maker ή ο βασικός επιθετικός πόλος εμπεριέχει μεγάλο αγωνιστικό ρίσκο, γιατί πέραν του νεαρού της ηλικίας του, ο Baldwin δεν έχει δοκιμαστεί σε συνθήκες υψηλής πίεσης (με εξαίρεση το δεύτερο χρόνο του στο NCAA), πόσο δε μάλλον όταν μιλάμε για Euroleague!

Κλείνοντας, η προσθήκη του Baldwin είναι προς τη σωστή κατεύθυνση, στη φιλοσοφία για τη δημιουργία μιας πιο αθλητικής και 2-way ομάδας με 3&D χαρακτήρα, ωστόσο στην πορεία φαίνεται ότι δεν πλαισιώθηκε σωστά, με τη μετέπειτα απόκτηση του Cherry.

Και σίγουρα η τελευταία χρονικά μεταγραφή στο back court, μεγάλωσε το ρίσκο που πήρε ο Blatt… Ωστόσο, καλό είναι να κρατήσουμε ότι μιλάμε για ένα παίκτη με μεγάλο potential και αγωνιστικό θράσος, ο οποίος αν καταφέρει να κεφαλαιοποιήσει τα πλεονεκτήματα του και μπει σε ένα σωστό αγωνιστικό πλαίσιο, ίσως αποτελέσει ένα μεγάλο steal και αποκάλυψη για την ομάδα μας.

Ωστόσο, το αν θα καταφέρει να γίνει το leading guard που όλοι ονειρευόμασταν το καλοκαίρι, αυτό δε θα εξαρτηθεί αποκλειστικά από αυτόν αλλά και από την υπόλοιπη στελέχωση.