Euskal saskibaloiaren jaia

To Final4 είναι αναμφίβολα η μεγάλη μπασκετική γιορτή του Ευρωπαικού μπάσκετ. Είναι η κορυφαία στιγμή στην τρέχουσα αγωνιστική περίοδο για τους 4 διεκδικητές του τροπαίου. Γιατί καλή είναι η Regular Season – ειδικά με το νέο format της διοργάνωσης, γίνονται σπουδαίες μάχες στα Play Off με σπάσιμο της έδρας σε πολλές σειρές, αλλά οι 2 ημιτελικοί και ο τελικός του Final 4 είναι παιχνίδια δίχως αύριο.

Ο Ολυμπιακός τα τελευταία 10 χρόνια είχε την ευκαιρία τις μισές φορές (5) να είναι εκεί – οπότε για εμάς τους Ερυθρόλευκους είναι κάπως μυσταγωγικό αυτό το Σαββατοκύριακο – είτε γιατί καρδιοχτυπάμε είτε γιατί ζούμε με τις αναμνήσεις μας. Αυτή τη φορά δεν τα καταφέραμε και για την ακρίβεια δεν αξίζαμε κάν να χτυπήσουμε την πόρτα στο πάρτυ. Παρόλα αυτά δεν μπορούμε παρά να σκεφτόμαστε επίμονα τις επερχόμενες μάχες και να μιλάμε για αυτές μέχρι το πρώτο Jump ball.

Μέρος της παρέας του Red Point Guard πήρε μια σύντομη θέση για τους 2 ημιτελικούς και προέβλεψε τον φετινό νικητή.

Manolo77

ΑΝΑΝΤΟΛΟΥ ΕΦΕΣ – ΦΕΝΕΡΜΠΑΧΤΣΕ (ΕΤΥΜΗΓΟΡΙΑ: Εφές)

Ο πρώτος τουρκικός εμφύλιος στην ιστορία των Final 4, με τη γείτονα χώρα να ζει Αλκυονίδες μπασκετικές μέρες, θυμίζοντας Ελλάδα των 90ς.

Στα χαρτιά (υπολογίζοντας και τον X-factor Ομπράντοβιτς) φαβορί είναι η Φενέρ, παρά τις πιθανές απουσίες των Ντατόμε και Λοβέρν. Από την άλλη όμως, η Εφές, του απρόβλεπτου Αταμάν, εκτός από αξιοζήλευτη σταθερότητα σε όλη τη διάρκεια τη σεζόν, έχει να επιδείξει και momentum, μετά την πρόκριση στη σειρά με την Μπαρτσελόνα, ταξιδεύοντας σε αυτό το Final 4, ως αουτσάιντερ μεν, με την ορμή ενός dark horse δε!

Δεδομένου ότι οι μεγάλοι αγώνες κρίνονται από τα guards, τότε θα πόνταρα στην Εφές, που βλέπει τους Μίτσιτς και Λάρκιν να βρίσκονται σε top φόρμα και τον Μπομπουά ερχόμενο από τον πάγκο να αποτελεί game changer. Η Φενέρ θα βασιστεί στην εμπειρία και “clutch” χαρακτήρα των μπαρουτοκαπνισμένων Σλούκα και Ντίξον, οι οποίοι είναι «γεννημένοι» για τέτοια παιχνίδια…

«Κλειδί» για την Εφές θα αποτελέσει η απόδοση των Σίμον και Άντερσον (ειδικά ο τελευταίος έδωσε πολύτιμες λύσεις στην επίθεση με τους μπλαουγκράνα), που με τα σουτ τους μπορούν να «ανοίξουν» την άμυνα της Φενέρ. Τέλος, η μάχη της ρακέτας θα έχει ενδιαφέρον με τον Ντουβερίογλου, να αποτελεί τη μοναδική αξιόπιστη επιλογή πίσω από τους Βέσελι και Μέλι, την ώρα που η Εφές με Ντάνστον, Πλάις, Μοερμάν και Μότουμ φαίνεται να έχει υπεροπλία.

Θεωρώ ότι ο Ομπράντοβιτς θα καταφύγει για αρκετή ώρα στο σχήμα με Κάλινιτς στο 4 και τρία γκαρντ (ή Γκούντουριτς στο 3), σε μια προσπάθεια να «ανακατέψει την τράπουλα», ελπίζοντας να βγει μπροστά τουλάχιστον άλλος ένας από τους Γκρίν και Μαχμούτογλου, για να μη «στραγγαλιστεί» περισσότερο, το ήδη περιορισμένο rotation της ομάδας του.

ΤΣΣΚΑ – ΡΕΑΛ (ΕΤΥΜΗΓΟΡΙΑ: Ρεάλ)

Δύο μόνιμοι θαμώνες των Final 4, δύο από τα φαβορί της Euroleague και τη φετινή χρονιά, συγκρούονται με έπαθλο το ένα εισιτήριο για τον τελικό της Κυριακής.

Εδώ έχουμε τη σύγκρουση δύο διαφορετικών μπασκετικών κόσμων, με την ΤΣΣΚΑ να έχει ως σημείο αναφοράς την περιφερειακή της γραμμή, ενώ η Ρεάλ διαθέτει μια γραμμή ψηλών, που τρομάζει!

Η λογική λέει ότι η ΤΣΣΚΑ θα δοκιμάσει να «ανοίξει» το ρυθμό του αγώνα, προσπαθώντας να εκμεταλλευτεί το firepower της στις θέσεις 1 – 3 (με τους Σέρχιο και Ντε Κολό να χρωστάνε ένα καλό Final 4) και την ταχύτητα των πενταριών της… Πιθανότατα θα δούμε αρκετό χρόνο το Χάκετ ως facilitator στην επίθεση, με τον ειδικό ρόλο στην άμυνα να κάνει τη ζωή δύσκολη στους Καμπάτσο και Γιουλ. Βαρόμετρο για τη ρωσική ομάδα θα είναι και η απόδοση των Χίγκινς και Κλάιμπερν, που έχουν κάνει μια εξαιρετική χρονιά, με το δεύτερο να αναμένεται να περάσει αρκετό χρόνο στη θέση 4.

Οι Μαδριλένοι, από την πλευρά τους, κατεβαίνουν ως το πιο πλήρες ρόστερ της διοργάνωσης με πολλές ποιοτικές λύσεις σε όλες τις θέσεις… Ο υποτιμημένος Λάσο έχει φτιάξει μια καλοκουρδισμένη μηχανή, με τη δυνατότητα να ανταπεξέλθει σε κάθε στυλ παιχνιδιού. Ο καλύτερος αμυντικός της Euroleague, Ταβέρες, δεν έχει αντίπαλο στα κυβικά του και αν καταφέρει να μείνει αρκετή ώρα στον αγώνα, μπορεί να γείρει την πλάστιγγα στην πλευρά της Ρεάλ. Από κοντά του και οι Αγιόν, Ράντολφ, οι οποίοι δύσκολα «ματσάρονται» από τους ψηλούς της ΤΣΣΚΑ (θα χρειαστεί step up του Μπολομπόι), ενώ ας μην ξεχνάμε τους ρολίστες (Κάρολ, Τέιλορ, Τόμπκινς και σία), με την ευχέρεια ανά πάσα στιγμή να «σκοτώσουν» κάθε άμυνα.

Από τα γραφόμενα μου, γίνεται αντιληπτό, ότι θεωρώ τη Ρεάλ ένα σκαλί πάνω από τις άλλες ομάδες, τόσο σε θέμα βάθους και συνοχής αλλά και ποιότητας, δίνοντας της το χρίσμα του απόλυτου φαβορί για το Final 4, ανεξαρτήτως του ποια από τις δυο τουρκικές ομάδες θα κληθεί να αντιμετωπίσει. Ωστόσο, θα άφηνα ένα «ανοιχτό» παραθυράκι, να γίνει η έκπληξη από την Εφές, με το σκεπτικό ότι σε μια διοργάνωση σαν αυτή, μετράει σε μεγάλο βαθμό το «άστρο» και το momentum…

Σπανούλαρος

Καλησπέρα σε όλη τη παρέα του redpointguard.com και ενώ όλοι περιμένουμε το Final Four στη χώρα των Βάσκων. Ένα Final Four που θα αναμετρηθούν οι αντικειμενικά καλύτερες τέσσερις ομάδες και οι εμφανώς πιο ποιοτικές. Τέσσερις καλοί προπονητές που άξιζαν να βρεθούν εκεί και που στα μάτια μου είναι το καλύτερο και πιο αμφίρροπο των τελευταίων ετών.

Πρώτο παιχνίδι, Τούρκικος εμφύλιος, Αταμάν απέναντι στον Ομπράντοβιτς ή διαφορετικά Εφές – Φενέρμπαχτσε. Πρώτη φορά δύο Τούρκικες ομάδες αναμετρώνται σε ημιτελικό Final Four και περιμένω παιχνίδι έντασης, πάθους αλλά και ποιότητας. Οι δύο ομάδες θεωρώ είναι πιο κοντά από όσο νομίζουν οι περισσότεροι, αν και η Φενέρ έχει δείξει μια απίστευτη συνέπεια και ισορροπία.

Η Εφές είχε και αυτή με τη σειρά της συνέπεια, και έχει ένα ρόστερ που θεωρώ είναι πολύ καλά δομημένο και με μία τριάδα στα γκαρντ αξιοζήλευτη. Οι Λάρκιν – Μίσιτς – Μπεάμπουα σχηματίζουν μία τριπλέτα που μπορούν σε μια καλή μέρα να κερδίσουν οποιονδήποτε και πιστεύω πως θα δημιουργήσουν πολλά προβλήματα στη Φενέρ. Ο Μόερμαν μαζί με Ντάνστον συνθέτουν ένα πολύ καλό δίδυμο στην Front Line.

Ο μετρ των Final Four Ομπράντοβιτς θα έχει όπως φαίνεται απουσίες. Οι Λοβρέν-Ντατόμε ήδη εκτός και αμφίβολοι οι Βέσελυ-Κάλινιτς. Ο πιο σημαντικός παίκτης της κατά την γνώμη μου είναι ο Κάλινιτς ,που αν τελικά λείψει ο Ζοτς θα χάσει ένα τρομερό αμυντικό όπλο για την περιφέρεια της Εφές αλλά και περιφερειακό σουτ που πια μόνο αδυναμία δεν είναι για τον Νίκολα.(32/83 τρίποντα στη regular season, διαφορετικά 38,6%) Οι παράγοντες που θα κρίνουν το παιχνίδι θα είναι το πόσο εύστοχοι θα είναι στις βολές οι δυο ομάδες γιατί σίγουρα θα είναι σκληρό παιχνίδι αλλά και πως θα τα πάει ο Ντουβερίογλου απέναντι στον Ντάνστον που στο πρωτάθλημα μπορούμε να πούμε τον τσάντισε.

Πιστεύω πως για πολλούς θα είναι μεγάλη έκπληξη, αλλά θα πάω με τη νίκη της Εφές ,που σίγουρα αν κερδίσει ο Αταμάν θα έχει πάρει τη μεγάλη νίκη που αναζητά απέναντι στον Ζέλικο και σίγουρα θα δούμε σουρεάλ καταστασείς.

Επόμενο παιχνίδι Ρεάλ Μαδρίτης απέναντι στη Τσσκα Μόσχας. Η Ρεάλ περίμεναν αρκετοί πως χωρίς τον Ντόνσιτς και την πτώση του Γιούλ θα χάσει την δυναμική της αλλά δεν υπολογιζάν στον τρελό Αργεντίνο Καμπάτσο. Τρομερή σταθερότητα μέσα στη σεζόν που στα χέρια του Λάσο εξελίχθηκε σε ηγέτη.

Στην Τσσκα ασκήθηκε έντονη κριτική μέσα στη σεζόν ,αλλά είχε τους εκπληκτικούς Χίγκινς και Κλαιμπερν. Η πτώση του Σέρχι Ροντρίγκεθ επηρέασε μέσα στη σεζόν την ομάδα, που μετά από τέσσερις διαδοχικές σεζόν με διψήφιο αριθμό πόντων, έπεσε σε μονοψήφιο αλλά και πτώση στα 2p/3p/ft. Περιμένω καλό ημιτελικό από Σέρχι. Όπως το προηγούμενο ζευγάρι έτσι και αυτό είναι αρκετά ισορροπημένο για αυτό λέμε πως είναι το καλύτερο Final Four των τελευταίων χρόνων. Εδώ αν και δεν υπάρχει ο Ολυμπιακός ώστε να πάθει blackout η Τσσκα, θα επιλέξω την Ρεάλ ως νικήτρια. Ο Παμπλο Λάσο η μεγάλη προπονητική αδυναμία μου θα βρει τις λύσεις και πιστεύω θα προκριθεί. Περιμένω με μεγάλο ενδιαφέρον το match up Thompkins – Clyburn αλλά και πως ο Ιττούδης θα επιλέξει να αντιμετωπίσει τον Ταβάρες και αντίστροφα ο Λάσο τον Higgins. Λάσο και Ρεάλ φουλ για τελικό .

Εν κατακλείδι η πρόβλεψη μου είναι σε προκρίσεις Εφές και Ρεάλ. Στον τελικό φαβορί θα είναι η Ρεάλ Μαδρίτης για να κανει το back to back, αλλά θα πάω με Αταμάναρο για να συνεχίσουμε να είμαστε η μόνη με back to back σε αυτή τη δεκαετια. (sic ξέρω)

Ataraxias

Δεν κατέχω ιδιαίτερα τα μπασκετικά και μόνο αποσπασματικά μπορώ να αναλύσω το άθλημα. Αυτό το Φ4 περιμένω ότι θα είναι ένα από τα πιο ενδιαφέροντα όλων των εποχών. Τα τρία μεγαθήρια φαίνονται τρωτά και το αουτσάιντερ ζωηρό!

Η μηχανή του Ζοτς ίσως ρετάρει, μετά από μια σεζόν όπου λειτούργησε καλύτερα από ποτέ. Με προεξάρχοντες το δίδυμο Κώστα και Γιαν, που είναι έμπειροι και ικανοί μηχανοδηγοί, οι παίκτες μπορούν κάνουν την μηχανή να κελαηδήσει, αν αντέξουν τις έξτρα βάρδιες λόγω της απώλειας του υπερπολύτιμου στην επίθεση ειδικά Λουίτζι αλλά και του καθόλου αμελητέου Τζόφρι. Το μικρό αλλά θαυματουργό ροτέησιον θα μικρύνει και άλλο, κάτι που για την διοργάνωση των δύο αναπνοών δεν είναι απαραίτητα κακό.

Ο Πάμπλο δεν άλλαξε την συνταγή και με τα υλικά που γνωρίζει καλά έβαλε το τσουκάλι να βράσει. Το φαγητό δεν ενθουσιάζει, αλλά έχει την ασφαλή νοστιμιά του μαμαδίσιου, με καλές πρώτες ύλες από τους παραγωγούς, την σωστή μαρινάδα από τον Έντι, με το τουίστ που προσφέρει το μπαχάρι από τις Πάμπας που του φέρνει ο Φακούντο και ο παλαιωμένος εν σοφία ζωμός του Ρούντι. Αν τελικά θα δέσει τόσο καλά η ρετσέτα, ώστε να αφήσει επίγευση θριάμβου, θα κριθεί στην δοκιμασία αποχώρησης.

Ο Δημήτρης σχεδίασε φέτος το μοντέλο με μικρές πτέρυγες αλλά μεγάλα φλαπς, ώστε να φαίνεται δύσκολη η απογείωση, ασταθής η πορεία αλλά να μπορεί να γράψει εντυπωσιακές γωνίες προσβολής στον φάκελο πτήσης. Αν αυτό μείνει στο επίπεδο του εντυπωσιασμού ή προσφέρει πραγματικό πλεονέκτημα στις εμπλοκές, είναι ένα στοίχημα που θα παίξουν οι έμπειροι πιλότοι του, Κόρεϋ, Γουίλ, Τσάτσο, Νάντο, Οθέλο, όλοι δηλαδή οι οποίοι έχουν κερδίσει περισσότερα βραβεία σε Τοπ-Γκαν, παρά παράσημα σε πόλεμο, εκτός του δικού μας κύριου Κάιλ, βεβαίως βεβαίως.

Ο Εργκίν βρήκε επιτέλους τους ταλαντούχους σολίστες και ποιοτικούς μουσικούς για να παίξουν την τζαζ των ονείρων του, όπου οι αυτοσχεδιασμοί που επιτρέπει δεν θα του σπάνε τα νεύρα αλλά θα συμπληρώνουν την έμπνευση της σύνθεσής του. Τα βιολιά Σέην και Ροντρίκ συνδυάζονται άψογα με την rhythm section των Βασίλιε, Κρουνoσλαβ, Αντριέν και Μπράιαντ και το αποτέλεσμα είναι μουσική για τα μάτια μου. Θα μπορέσει να ξεπεράσει η μπάντα το άγχος του πιο μεγάλου gig ώστε να δώσει μια ιστορική παράστασης;

Λοιπόν, αρκετά με την αποτυχημένη προσπάθεια να μεταφέρω λογοτεχνικά την άποψή μου για το Φ4. Βλέπω τελικός Εφές-Ρεάλ και στο τέλος ο Εργκίναρος να πετάει την μπαγκέτα του στο κοινό που τον αποθεώνει!

Spysta

Φενερ ΕΦΕΣ είναι ένας πολύ περίεργος αγώνας αντίστροφης ρολών. Το ακλόνητο φαβορί Φενερ με την εμπειρία και το βαρύ πλέον status γίνεται underdog λόγω πολλών απουσιών ..και η άπειρη με ελαφριά φανέλα ΕΦΕΣ γίνεται φαβορί λόγω ρυθμού και timing. Μιλάμε για ένα ματς μυαλού οπού θα κερδίσει αυτός που θα μπορέσει να διαχειριστεί καλυτέρα το νέο “κόντρα ρολό” που του έχει δοθεί πριν το ματς. Θα πω ότι θα κερδίσει η ΕΦΕΣ .. αλλά δύσκολα.

Στο Ρεαλ ΤΣΣΚΑ έχουμε έναν αγώνα 50-50 με δυο υπερδυνάμεις .. επίθεση vs άμυνα .. ταχύτητα vs υπομονή. Έχω την αίσθηση πως όλα θα κριθούν από την ευστοχία των Μαδριλενων από τα 3ποντα καθώς και το βάθος του πάγκου τους. Η ΤΣΣΚΑ θα προσπαθήσει να κερδίσει τα μις ματς της περιφέρειας .. αλλά δεν θεωρώ πως θα είναι αρκετό. Επίσης δεν ξέρω πως θα διαχειριστεί το ματς ο Σερχι .. θα το πάρει πάνω του ή θα βγει εκτός κλίματος ?

Προβλέπω νίκη της Ρεαλ με 7-8 πόντους μετα από μεγάλα σουτ προς το τέλος.

Στον τελικό … Ρεαλ ΕΦΕΣ.. οι Τούρκοι θα έχουν κάνει ήδη την υπέρβαση .. οι Μαδριλενοι έχουν ήδη το know how και το υλικό … προβλέπω ένα γρήγορο επιθετικό παιχνίδι με πολλά καλαθιά, μεγάλες φάσεις .. και την Ρεαλ να κερδίζει ευκολά στο τέλος με πάνω από 10-15 πόντους.

Αυτό θα είναι το φιναλ4 του Φακουντο Καμπατσο. Final 4 MVP

Sober

Εβδομάδα f4 λοιπόν και είμαστε στη δυσάρεστη θέση να κρίνουμε, να προβλέψουμε και να βρούμε κίνητρο να υποστηρίξουμε τους άλλους.. Στο Φενέρ-Εφές θα μιλήσει η εμπειρία.. Τη στιγμή που οι περισσότεροι βλέπουν την έκπληξη της Εφές, λόγω των τεράστιων απουσιών της ομάδας του Ζοτς, θα προβλέψω την ψυχολογική της κατάρρευση και θα προτιμήσω τη σιγουριά της εμπειρίας..Φενέρ λοιπόν..

Στο Ρεάλ-Τσσκα είναι καθαρά 50-50 σε όλα τα επίπεδα. .Έχω ένα προαίσθημα για Τσσκα γιατί έχουν μεγαλύτερη πίεση και ίσως να μετατραπεί σε δημιουργικό άγχος..

Στον δικό μου τελικό Φενέρ-Τσσκα, ο δάσκαλος αυτή τη φορά θα επικρατήσει του μαθητή..

Σλούκας MVP.. Κώστα παρ’ το και #sloukagyrna..

Navaho

Ζω για τα Final4. Από παιδί ο συγχωρεμένος ο πατέρας μου με μύησε στην μαγεία τους. Με έκανε να αγαπήσω την πιθανότητα για έκπληξη που κρύβουν, με έκανε να περιμένω το εν δυνάμει δράμα που θα εξελιχθεί σε ένα παρκέ που θα συνυπάρξουν οι 4 καλύτερες ομάδες της Ευρώπης. Μπορεί η Θρυλάρα να μην είναι εκεί αλλά το ενδιαφέρον μας παραμένει στα κόκκινα. Ίσως η φετινή τετράδα να είναι η πλέον αμφίρροπη των τελευταίων ετών.

Θα έχετε καταλάβει πόσο λατρεύω τα κλισέ. Ε λοιπόν το συναπάντημα των Φενέρ, Εφές , Ρεάλ και Τσσκα , πληροί όλες τις προϋποθέσεις του αγαπημένου: “Σε ένα Final 4 όλοι έχουν 25% πιθανότητες να το κατακτήσουν”

Ξεκινώντας από τον πρώτο Τουρκικό εμφύλιο στην Ιστορία του Ευρωπαϊκού μπάσκετ η καρδιά μπορεί να θέλει Αταμάν, αλλά η λογική παρεμβαίνει και μας υπενθυμίζει πως ο Ζέλικο δεν χάνει τόσο συχνά σε ημιτελικό (νομίζω μία ήττα από Ιωαννίδη με Μπενετόν στη Βαρκελώνη το 98 και μία με ΠΑΟ στην Πόλη το 12).

Η εικόνα της Φενέρ όλη τη χρονιά έκανε τους πάντες να τη θεωρούν ακλόνητο φαβορί, αλλά είχαμε επισημάνει ότι το ροτέισόν της είναι κοντό. Η ένταση που έβγαλε σε RS & POs άφησε τα σημάδια της στη χειρότερη χρονική στιγμή. Ντατομε και Λοβρέν δε θα καταφέρουν να βοηθήσουν, ενώ εγείρονται αμφιβολίες και για τον Κάλινιτς.

Και αν ο Ζοτς έμαθε να ζει χωρίς των Γάλλο , η απουσία του Ιταλού του στερεί ένα χέρι αλφάδι από τα 4 μέτρα και πίσω , μια αδιάκοπα κινούμενη απειλή και ένα μεγάλο κορμί με μακριά χέρια που κούμπωνε άριστα στο αμυντικό πλάνο του. Έχει εμπειρία , έχει κλάση στο ρόστερ αλλά πλέον τα ψηλά σχήματα με τα οποία έπνιγε τον αντίπαλο δε θα έχουν την ίδια συνέχεια επιθετικά χωρίς τον Ιταλό.

Ο Γκούντουριτς θα πρέπει να κάνει διπλοβάρδιες, τόσο στο 2 όσο και στο 3 όπως και επίσης ο Κάλινιτς που θα εμφανιστεί σε όποια κατάσταση και αν είναι. Ο Μελί θα πάρει ακόμα περισσότερο χρόνο και ίσως και η εμφάνιση του Γκιουλέρ στη σειρά με τη Ζαλγκίρις να ήταν μια προβολή από τα όσα θα δούμε. Έτσι και αλλιώς η δύναμη πυρός του Αταμάν βρίσκεται στην περιφέρεια. Λάρκιν, Μπομπουά δίνουν το ρυθμό και από κοντά ο Σιμόν κρατάει το μέτρο. Η Εφες θα προσπαθήσει να πιέσει και να τρέξει όσο περισσότερο μπορεί για να κουράσει τη Φενέρ. Θα χρειαστεί να παλέψει για κάθε ριμπάουντ και ταυτόχρονα να στέλνει τις βοήθειες με λιγότερη ένταση. Με τις παρούσες συνθήκες θα έδινα ένα 55-45 στην Φενέρ μόνο λόγο συνολικής εμπειρίας της ομάδας σε τέτοια παιχνίδια (4ο συνεχόμενο Final4) και της παρουσίας του Ζοτς.

Στον άλλο ημιτελικό η Ρεάλ καλείται να υπερασπιστεί τον τίτλο της έχοντας σαν Δούρειο ίππο την frontline της. Όλη τη χρονιά πορεύθηκε με την ασφάλεια που της έδινε το μέγεθος των Ταβάρες , Αγιόν , Ράντολφ , το ίδιο θα κάνει και τώρα απέναντι στην μεσαίου μεγέθους γραμμή ψηλών της ΤΣΣΚΑ. Μια ΤΣΣΚΑ που φέτος έχει επενδύσει όλα της τα λεφτά, κυριολεκτικά όμως , στην ατομική ποιότητα των σταρ της. Τσάτσο , Ντε Κολό , Χίγκινς και Κλάιμπερν, αναλαμβάνουν την μπακέτα ανάλογα την περίσταση διαβάζοντας άριστα τις άμυνες και αναγνωρίζοντας κάθε φορά το αδύναμο σημείο τους.

Η αθλητικότητα του ρώσικου ρόστερ θα είναι το αντίβαρο στο μέγεθος των Μαδριλένων και θα δούμε ομηρικές μάχες για μια καλύτερη θέση στην ρακέτα.

Ο Λάσο από την μεριά του θα αμολήσει τον Kαμπάτσο με εντολή να πιέσει και να εκνευρίσει κυρίως τον Ντε κολό ή όταν είναι παρόντας τον Τσάτσο και μαζί με τον Τέιλορ θα αναλάβουν την εξαφάνιση των δύο δημιουργών. Αν ο Γιουλ είναι σε καλή κατάσταση ο Πάμπλο θα έχει τη δυνατότητα να βρει περισσότερα two way σχήματα στην περιφέρειά του. Κλειδί η ανταπόκριση των Χαινς – Χάντερ – Μπολομπόι στην άμυνα των ψηλών της Ρεάλ, αλλά και ο Ράντολφ που κινείται σε μία θέση που η ΤΣΣΚΑ πέρα από τον Κουρμπάνοφ έχει σαν μόνη έναλλακτική των Κλάιμπερν που πρέπει όμως να καλύψει και το 3. Χ factor ο Τέιλορ που θα κυνηγήσει τους Χιγκινς – Ντε Κολο – Τσάτσο ανάλογα με τις περιστάσεις. Το έχω δηλώσει από την αρχή της σεζόν και δεν το αλλάζω. Η Ρεάλ είναι η πληρέστερη ομάδα, έχει βάθος και γιαυτό της δίνω ένα 60-40 .

Στον τελικό τώρα , όπως θα καταλάβατε περιμένω μια επανάληψη της περσινής μάχης στο Βελιγράδι (ενδόμυχα θέλω Ρεάλ- Eφές όμως) με την ίδια κατάληξη. Όσο και αν συσπειρώσει την ομάδα του ο Ζέλικο λόγω των απουσιών , όσο και αν κάνουν step up αρκετοί από τους σταρ του νομίζω πως ο Λάσο θα συνεχίσει την παράδοση που έχει η ομάδα του να κατακτά την κούπα όποτε διοργανώνεται εντός Ισπανία.Back to Back λοιπόν η Ρεάλ για να κλείσει σημειολογικά και ο κύκλος της όπως άνοιξε. Τότε μετα το back to back θρύλου μας!

Red n Gun

Νομίζω η νερόβραστη κατάσταση που επικρατεί στο μπασκετικό Ολυμπιακό έχει επηρεάσει τους περισσότερους εξ ημών, και υμών. Δεν ξέρω καν αν περιμένω το final 4 με ανυπομονησία. Αυτό φυσικά δεν σημαίνει ότι δεν θα δω τα ματς. Πάντα όμως ματς που κρίνουν τίτλους, μεταξύ των κατά τεκμήριο καλύτερων ομάδων, δημιουργούν την απαραίτητη ένταση στον θεατή. Ειδικά όταν πρόκειται για μονά παιχνίδια κι όχι για «άνοστες» σειρές παιχνιδιών. Όσο κι αν το επιθυμεί ο αγαπητός (?) coach Ιτούδης το ενδιαφέρον είναι πάντα μεγαλύτερο έτσι.

Ιτούδης είπα και οφείλω να ομολογήσω ότι βλέπω αυτόν και την ομάδα του να περνάνε από τον 1ο ημιτελικό. Καλή, χρυσή η Real με βάθος roster κτλ κτλ αλλά και η CSKA δεν πάει πίσω σε αυτό το κομμάτι. Στο βάθος της σεζόν η CSKA πιστεύω ότι ανταποκρίθηκε περισσότερο στις απαιτήσεις και στο μπάσκετ που απέδωσε. Έκανε μια μικρή κοιλιά αλλά τα 2 διπλά μέσα στην έδρα της Baskonia της έδωσαν την απαραίτητη αυτοπεποίθηση για να διεκδικήσει το πολυπόθητο (και πολυξόδευτο) τρόπαιο.

Ο 2ος ημιτελικός είναι πιο πολύπλοκος. Από την μία η Fener η οποία απέδωσε εκπληκτικά όλη τη χρονιά έρχεται με πολλές απουσίες. Από την άλλη η πλήρης Efes δεν έχει καμιά ιδιαίτερη εμπειρία αλλά κι αυτή επιθετικά είναι εξαιρετική. Βλέπω μεγάλο σκορ σε αυτό το ματς και όσο «γάτα» κι αν είναι ο Ataman, ο Obradovic πιθανολογώ ότι εύκολα ή δύσκολα θα το πάρει το ματσάκι. Από κει πέρα στον τελικό νομίζω θα φανούν οι απουσίες της Fener και η πληρότητα της CSKA και η ρώσικη αρκούδα θα πανηγυρίσει την κατάκτηση.

Μεταξύ μας, στις προβλέψεις είμαι σκράπας, οπότε το πιο πιθανό είναι αν πάρει το 1ο ματς η Real, το 2ο να έρθει 52-50 υπέρ της Efes και στο τελικό να γίνει «σφαγή». Ας απολαύσουμε τα παιχνίδια κι ας ελπίσουμε να μην αργήσουμε να επιστρέψουμε κι εμείς εκεί.

Terens Nesquiq

Σκεπτόμενος τους παράγοντες του παιχνιδιού και το πώς η κάθε ομάδα θα καταφέρει την πρόκριση στον τελικό, διάφορες απορίες περνάνε από το μυαλό μου.

Για την Εφές:

Θα συνεχίσει να σουτάρει τόσα πολλά τρίποντα όπως στη σειρά με την Μπαρτσελόνα, και αν ναι θα κρατήσει το ποσοστό της;
Θα καταφέρει ο Λάρκιν να συνεχίσει τις σχεδόν εξωπραγματικές εμφανίσεις των πλέι-οφ;
Θα πάρει ο Αταμάν αυτό το ένα ματς από τους ασταθείς όλη τη σεζόν Μπομπουά – Άντερσον;
Θα ανταποκριθεί ο Μίσιτς στην κρισιμότητα του αγώνα;
Θα βρει τα ”ελεύθερα” τρίποντα, που βρίσκει όλη τη χρονιά ο Μόερμαν;

Για τη Φενέρ:

Θα σουτάρει για άλλη μια φορά με καλό ποσοστό από την περιφέρεια, όπως συνηθίζουν σε τέτοια ματς όλες οι ομάδες του Ομπράντοβιτς;
Θα βρει όπως συνηθίζει επίσης σε τέτοια ματς κάποιον ”απρόσμενο” πρωταγωνιστή ο Σέρβος;
Σε συνέχεια του παραπάνω, θα συνεχίσει ο Ντίξον τις καλές εμφανίσεις του στα Final 4;
Θα θυμηθεί τις εμφανίσεις της regular season o Βέσελυ;

Τέλος, θα δούμε σχήμα με τους δύο ψηλούς της κάθε ομάδας ταυτόχρονα στο παρκέ (Ντάνστον-Πλάις και Βέσελυ-Ντουβερίογλου); Και αν ναι, ποιος προπονητής θα ακολουθήσει ποιον; Θα ποντάρω στο άστρο, τη δίψα και ίσως την άγνοια κινδύνου της Έφες. #jesuisAtaman

Στο ίδιο μοτίβο και για το δεύτερο ημιτελικό, συνεχίζω με τις απορίες μου.

Για τη Ρεάλ:

Θα καταφέρει να περιορίσει την Αρκούδα στον τομέα των επιθετικών ριμπάουντ (πρώτη με 11.73 ανά αγώνα) που την καθιστούν και τη δεύτερη καλύτερη ομάδα στη λίγκα (πίσω από τον Ολυμπιακό) στους second chance points;
Θα μπορέσει κάποιος εκ των Κάρολ, Τέιλορ, Τόμπκινς να γίνει παράγοντας του παιχνιδιού με το περιφερειακό του σουτ;
Σε τι βραδιά θα βρεθεί ο Γιουλ; Και αν δεν τον ”πάει” εκτελεστικά, θα επιμείνει μέχρι τέλους, ή θα δώσει χώρο σε Κοζέρ και Καμπάτσο;

Για την Τσσκα:

Θα καταφέρουν οι Χάινς – Χάντερ να εμποδίσουν το τάισμα των Αγιόν – Ταβάρες στο low post;
Θα συνεχιστεί το μονότονο isolation των Βig4 (Κλάιμπερν, Ντε Κολό, Σέρχι, Χίγκινς) των Ρώσων;
Θα δούμε σχήμα και με τους 4 μαζί; Και αν ναι, θα είναι στην crunch time ή νωρίτερα; Kαι τι σκοπό θα έχει; Να διατηρήσει κάποιο πιθανό προβάδισμα, ή θα παρουσιαστεί σα λύση ανάγκης για να γυρίσει το ματς;
Θα μπορέσει ο Πίτερς να μπει στην εξίσωση του παιχνιδιού με το μακρινό του σουτ, και αν ναι με ποιον τρόπο θα καταφέρει ο Δημήτρης Ιτούδης να κρύψει τις δεδομένες του αδυναμίες στην άμυνα;

Η δεδομένη διαφορά στυλ, των ψηλών των δύο ομάδων εξιτάρει, σχετικά με το τι θα επιλέξει να δώσει και τι να αρνηθεί ο κάθε προπονητής στην άμυνα του και κατά πόσο οι αποφάσεις αυτές θα επηρεαστούν, ή όχι, από την εξέλιξη του παιχνιδιού.

Θα πάω με το βάθος της Ρεάλ, και την εφευρετικότητα του Πάμπλο Λάσο σε τέτοια ματς, σε αντίθεση με το συνάδελφό του, Δημήτρη Ιτούδη.

Είμαι σίγουρος ότι για το ζευγάρι του τελικού, όποιο κι αν είναι αυτό, θα έχω και πάλι τόσες απορίες, αν όχι περισσότερες. Στη δική μου πρόβλεψη ωστόσο και εντελώς επιφανειακά η λογική λέει Ρεάλ, έχει το βάθος, την εμπειρία αλλά και το know how τόσο μέσα στο παρκέ όσο και στην άκρη του πάγκου. Ως αθεράπευτα ρομαντικοί όμως θα επιλέγουμε πάντα τους Αταμάν αυτού του κόσμου, έτσι γιατί μας αρέσουν τα παραμύθια… #jesuisAtaman και πάλι λοιπόν.

Penny Hardaway

Αν και ο Ολυμπιακός θα απουσιάσει για δεύτερη σερί χρονιά απ΄το φάιναλ φορ η προσμονή των απανταχού μπασκετόφιλων για αυτή τη γιορτή του μπάσκετ είναι πολύ μεγάλη.

Σχετικά με τον Τούρκικο «εμφύλιο» θεωρώ ότι παρά τις απουσίες της Φενερ το ζήτημα είναι ο έλεγχος του ρυθμού. Η high octane επίθεση της Εφές δε θα έχει καθόλου εύκολο έργο στο να οδηγήσει το παιχνίδι εκεί όπου είναι πραγματικά αποτελεσματική, διότι απέναντί της θα βρει τον απόλυτο mastermind σε τακτικό επίπεδο.

Τι και αν θα λείψουν εκπληκτικά σημαντικές μονάδες από τη Φενερ? Το πλάνο στο μυαλό του Ζοτς παραμένει το ίδιο. Απενεργοποίηση των ατού της Εφές, ντουμπλαρίσματα σε Λάρκιν και Μίσιτς ώστε να βγάλουν τη μπάλα από τα χέρια τους και να κόψει την επίθεση της Εφές στη μέση. Η Εφές για να έχει αξιώσεις για το παιχνίδι θα χρειαστεί πάρα πολύ τα εύστοχα περιφερειακά σουτ των πλαγίων της (Σιμόν, Μπομπουα, Αντερσον αλλά και Μοερμαν, Μότουμ) αλλά και τη δημιουργία από τους Μπομπουά και Σιμόν σε δεύτερο χρόνο διότι θεωρώ ότι ο Ζοτς θα πάει σε πολύ επιθετικές βοήθειες στους Μισιτς-Λαρκιν ώστε να κόψει το κάθετο παιχνίδι τους και να τους στείλει προς τα πλάγια.

Από την άλλη η Φενερ θα στοχεύσει κυνικά στο να δημιουργήσει miss match και να το εκμεταλλευτεί παίζοντας πάντα σε αυτό το αργό τέμπο το οποίο σχεδόν κοιμίζει τον αντίπαλο μέχρι να βρει το κατάλληλο σημείο να τον δαγκώσει στο λαιμό θυμίζοντας λιοντάρι το οποίο εντοπίζει το θύμα του και περιμένει την κατάλληλη στιγμή για να επιτεθεί. Η Φενερ έχει το προβάδισμα σε επίπεδο εμπειριών και παραστάσεων κάτι που παίζει σημαντικό ρόλο ειδικά στο κλείσιμο του αγώνα αλλά από την άλλη ο Αταμάν έχει αποδείξει πολλάκις ότι αποτελεί τον κρυπτονίτη του Ομπράντοβιτς. Είναι πραγματικά τεράστιο το hype για το συγκεκριμένο παιχνίδι.

Παίχτες κλειδιά: ΕΦΕΣ: Μπομπουα-Σιμον, ΦΕΝΕΡ: Γκουντουριτς-Ντουβεριογλου, Μέλι.

Στον άλλο ημιτελικό θα βρεθούν αντιμέτωπες δύο ομάδες με τεράστια ιστορία οι οποίες έχουν κατακτήσει συνολικά 17 τρόπαια Ευρωλίγκας.

Ο Ιτούδης φέτος δημιούργησε ένα πιο σκληροτράχηλο σύνολο δίνοντας έμφαση στην ατομική φάση φεύγοντας σε γενικές γραμμές από την πεπατημένη του υψηλού pace του transition και της early offense, μια πεπατημένη όμως που οφείλει να ακολουθήσει αν θέλει να έχει τύχη σε αυτό το φαιναλ φορ. Σε διαφορετική περίπτωση θα βρίσκει συνεχώς μπροστά του απλωμένο ένα δάσος χεριών που θα δυσκολέψουν τους προικισμένους επιθετικά αθλητές του. Οι Καμπάτσο και Τέιλορ θα επιστρατευτούν από τον Λάσο πάνω στους Σέρχιο και Ντε Κολο κυρίως ώστε να καταστρέψουν τις σημαντικότερες (και μοναδικές;) πηγές δημιουργίας των Ρώσων.

H μεγαλύτερη πρόκληση πάντως για την ΤΣΣΚΑ και τον Ιτούδη είναι ο έλεγχος των αιθέρων εκεί όπου είναι και η αχίλλειος πτέρνα της ρώσικης αρκούδας καθώς τους λείπει το μέγεθος μέσα στη ρακέτα. Το έργο τους γίνεται ακόμη πιο δύσκολο αν αναλογιστεί κανείς ότι η Ρεαλ είναι η καλύτερη ομάδα στη λίγκα στον τομέα των ριμπάουντ ενώ ταυτόχρονα σουτάρει με 38% στο τρίποντο όντας ένα καλοδουλεμένο σύνολο το οποίο παράγει υψηλής ποιότητας επιθετικές δράσεις και θα κυνηγήσει μανιωδώς την ανανέωση χαμένων σουτ. Κάθε επιθετικό ριμπάουντ των Ισπανών θα είναι μαχαιριά στην καρδιά των Ρώσων ειδικά αν συνοδεύεται από εύστοχο σουτ στην επόμενη κατοχή.

Θεωρώ ότι η Ρεαλ είναι η καλύτερη ομάδα από τις 4 στο κομμάτι της πνευματικής σκληράδας και η ικανότερη στο να γυρίσει μια κατάσταση που έχει στραβώσει για αυτήν, κάτι που δεν μπορώ να πω μετά βεβαιότητας για την ΤΣΣΚΑ. Τεράστιο hype και εδώ.

Παίχτες κλειδιά: ΡΕΑΛ: Ρουντι-Ραντολφ ΤΣΣΚΑ: Μπολομποι-Κλαιμπερν

Πρόβλεψη: Τελικός Ρεάλ – Φενέρ >>> Νικητής Ρεάλ

Κλείνοντας θα πω ότι πολλές φορές σε τέτοιες περιστάσεις η λογική και οι όποιες αναλύσεις πάνε περίπατο και αυτό που οδηγεί στην κορυφή είναι η φλόγα στα μάτια των πρωταγωνιστών. Αλήθεια ποιος θα είναι ο επόμενος ήρωας στη μπασκετική Ευρώπη?

Red Emerald

Ως editor και έχοντας διαβάσει τι έχουν γράψει οι υπόλοιποι αποφάσισα να μην σας κουράσω περισσότερο με επιπρόσθετες αναλύσεις. Θα ήθελα όμως να παραθέσω 2-3 δικές μου παρατηρήσεις μετά από 25 Final 4 που έχω παρακολουθήσει μέχρι σήμερα.

Αυτά τα παιχνίδια (ημιτελικοί και τελικοί) κρίνονται συνήθως στο ποιος θα πάρει και πότε το ψυχολογικό πλεονέκτημα και πόσος χρόνος θα απομείνει μέχρι το τέλος της αναμέτρησης. Σε αυτό παίζει ρόλο η ικανότητα των ομάδων να προσαρμοστούν στην φιλοσοφία των διαιτητών στα Foul, ο ρυθμός του αγώνα, η συγκέντρωση και τα μεγάλα σουτ.
Η προϊστορία μας έχει δείξει πως λίγες ομάδες γυρνάνε παιχνίδια 10π+ όχι λόγω ικανότητας, όσο λόγω της πίεσης της σημασίας του αγώνα. Οπότε το ζητούμενο των προπονητών είναι να φτιάξουν ένα momentum και να χτίσουν μια διαφορά πόντων πάνω σε αυτό.
Η προσωπική φάση από τους ηγέτες των ομάδων και το % στο 3π στο κλείσιμο των περιόδων – κρίνει σε μεγάλο βαθμό την νίκη τα τελευταία χρόνια.

Τέλος επειδή πιστεύω πολύ στην τάση της εξέλιξης του αθλήματος η λογική λέει Ρεάλ – Εφές στον τελικό. Αλλά η Ευρωπαϊκή προϊστορία και η ικανότητα του coach Obradovic να εμφανίζει σύνολα απόλυτα συγκεντρωμένα σε τέτοιους αγώνες μάλλον θα οδηγήσει σε μια επανάληψη του περυσινού τελικού – και εκεί 2^η φορά back 2 back o μισητός Ζέλικο δεν χάνει.