Είναι κοινώς αποδεκτή αντίληψη, πως το μπάσκετ αποτελεί το εθνικό μας άθλημα. Ο Ολυμπιακός, όντας ένας από τους μεγαλύτερους συλλόγους στον ελλαδικό αλλά και στον ευρωπαϊκό χώρο, έχει αναλάβει, κυρίως από κοινού με τον ‘’αιώνιο αντίπαλο’’, να συνεχίσει την μπασκετική αυτή παράδοση της χώρας μας.
Και τα έχει πάει καλά.
Πολύ καλά.
Έχει καταφέρει να φτάσει σε 10(!) Final Four, εκ των οποίων στα 3 έχει κατακτήσει το πολυπόθητο τρόπαιο. Αποτελεί, για κάθε ομάδα που συμμετέχει στην Ευρωλίγκα, έναν ισχυρό αντίπαλο, μια ‘’καυτή’’ έδρα, μια ομάδα που ‘’αρνείται να χάσει’’.
Ωστόσο, εξαιρετικά ενδιαφέρον θα ήταν να παρατηρήσουμε την ιδέα που αιωρείται για τον Ολυμπιακό, σε μια από τις χώρες που παραδοσιακά, εδώ και χρόνια, πρωταγωνιστεί στο μπάσκετ.
Ναι, την Ισπανία εννοώ.
Σε πρώτο χρόνο, αξίζει να αναφερθούμε στο γεγονός ότι ο Ολυμπιακός απασχολεί ιδιαίτερα τα ισπανικά μέσα. Η συμμετοχή του Ολυμπιακού, καθιστά ένα παιχνίδι ιδιαίτερα ελκυστικό, όπως έχει χαρακτηριστικά αναφέρει ο Πάμπλο Λάσο στην “Mundo Deportivo’’.
Κατά κύριο λόγο, η αναφορά στον Ολυμπιακό σχετίζεται με την δυναμική της έδρας του.
Για του λόγου το αληθές, η εφημερίδα “Mundo Deportivo’’ συνηθίζει να χαρακτηρίζει το ΣΕΦ ως μια έδρα ‘’καταραμένη’’, όντας έδρα σκληρή και επιβλητική, από την οποία σπάνια θα φύγεις νικητής.
Στην εφημερίδα “La Vanguardia’’, φετινό άρθρο πριν την πρώτη αναμέτρηση του Ολυμπιακού με την Ρεάλ, έφερε τον τίτλο ‘’Η Ρεάλ ποντάρει την ηγετική της θέση απέναντι στο ‘κολαστήριο’ του Ολυμπιακού’’, κάτι που είχε ως αποτέλεσμα την ήττα της έως τότε αήττητης πρωταθλήτριας.
Αξίζει να σημειωθεί στο σημείο αυτό, προσθέτοντας μια προσωπική πινελιά, πως αυτό το δημοσίευμα με είχε οδηγήσει σε… εκστρατεία μέσω των σόσιαλ, με στόχο να επιβεβαιώσω τα περί ‘’κολάσεως’’. Ο αριθμός των 9.000 οπαδών, ωστόσο, δεν ικανοποίησαν τις μεγαλεπίβολες φαντασιώσεις μου για…sold out.
Επιστρέφοντας, ως ‘’ελληνική κόλαση’’ αναφέρει το ΣΕΦ και η ‘’Eurosport’’, έχοντας μάλιστα συχνά προσμετρήσει τις…ελάχιστες φορές που έχει καταφέρει να φύγει νικήτρια ισπανική ομάδα από την ‘’σκληρή αθηναϊκή έδρα’’.
Την ίδια άποψη φαίνεται να συμμερίζεται και η ‘’El periódico’’, εφημερίδα που εμφατικά ανέφερε τις μόλις 2 νίκες που έχει καταφέρει να αποσπάσει η Ρεάλ στην ‘’κόλαση του ΣΕΦ’’.
Σε συνδυασμό με την εμφατική παρουσία των οπαδών στο ΣΕΦ, ύψιστη σημασία, σύμφωνα με τα ισπανικά μέσα, έχει ο ελληνικός κορμός για την ομάδα του Ολυμπιακού.
Άλλωστε, χαρακτηριστικό γνώρισμα της γραφής πολλών εφημερίδων, ιδιαίτερα της ‘’Marca España’’, αποτελεί η ονομαστική αναφορά της ομάδας ‘’συνοδευόμενη’’ από το ονοματεπώνυμο του αρχηγού: ‘’ο Ολυμπιακός…του Σπανούλη’’.
Η ίδια εφημερίδα ήταν το 2015, πριν την υποδοχή του Ολυμπιακού από την Μπασκόνια, που δημοσίευσε άρθρο που έφερε τίτλο:
‘’Η μεγάλη απειλή είναι ο διαβολικός Σπανούλης’’.
Σε πληθώρα άρθρων που προετοιμάζουν για προσεχή ματς, μεγάλη δυναμική φαίνεται να έχει και ο συνδυασμός των ‘’ελλήνων ηρώων’’, όπως αναφέρει η ‘’El Mundo’’,που δεν είναι άλλοι από τους Σπανούλη-Πρίντεζη.
Ένα από τα αγαπημένα δίδυμα των οπαδών του Ολυμπιακού φαίνεται να αποτελεί…κακό μπελά για τους προπονητές των αντίπαλων ομάδων, κάτι που αποτυπώνεται στα ισπανικά μέσα, που κάνουν λόγο για…’’εφιαλτικό ζευγάρι’’.
Στο ‘’SoloBasket.com’’, σε άρθρο που δημοσιεύτηκε με την έναρξη της σεζόν και αφορούσε τις μεταγραφικές κινήσεις του Ολυμπιακού, τη θέση στην κατηγορία ‘’το αστέρι’’ μοιράστηκαν για ακόμη μια φορά οι Σπανούλης- Πρίντεζης. Χαρακτηριστικά υπογραμμίζει τα ‘’8 χρόνια που αγωνίζονται χέρι με χέρι’’, έχοντας οδηγήσει την ομάδα σε ηχηρές νίκες, αποτελώντας ‘’δύο μύθους’’.
Ιδιαίτερη μνεία στον Ολυμπιακό, έχει κάνει και ο Ισπανός δημοσιογράφος Andrés Monje.
Ενδεικτικά, παραθέτοντάς κάποιες φράσεις-κλειδιά:
-Ο Ολυμπιακός, δεν είναι ομάδα μπάσκετ. Είναι έπος.
-Ο Ολυμπιακός παίζει κατα τον ίδιο τρόπο εδώ και χρόνια. Εκείνο που πάντα μοιάζει κατώτερος, μα πάντα επιβιώνει.
-Ο Ολυμπιακός δεν πεθαίνει αν πρώτα δεν τον σκοτώσεις εκατό φορές.
-Δεν πεθαίνουν ποτέ! Κυριολεκτικά.
-Προσοχή, ο Ολυμπιακός δαγκώνει!
Σε δεύτερο χρόνο, ας δούμε τι πιστεύουν για τον Ολυμπιακό 4 Ισπανοί, φίλαθλοι του μπάσκετ και οπαδοί διαφορετικών ομάδων;
Jorge, Βιτόρια, οπαδός της Μπασκόνια
(προπονητής μπάσκετ και γνώστης και των ελληνικών διοργανώσεων)
«Υποστηρίζω την ομάδα της περιοχής μου, την Μπασκόνια. Είμαι γεννημένος στην Βιτόρια. Εδώ όμως υπάρχει τεράστιος σεβασμός και θαυμασμός για τον Ολυμπιακό. Να ξέρεις, είναι 2η ομάδα εδώ».
«Το πρώτο που μου έρχεται στο μυαλό όταν σκέφτομαι τον Ολυμπιακό, είναι το κλίμα και το πάθος που, πρώτα οι οπαδοί και έπειτα οι παίκτες, ζουν τα παιχνίδια. Αυτή η ατμόσφαιρα, που νομίζεις πως το γήπεδο του Πειραιά βράζει, είναι απίστευτο σκηνικό. Επομένως, πρώτα απ’όλα ΠΑΘΟΣ».
«Έπειτα, θα έλεγα πως είναι ένας σύλλογος με μακρά παράδοση. Όταν γίνεται κουβέντα για το ελληνικό μπάσκετ, είναι πάντα δίλημμα, Ολυμπιακός ή ‘’Πάνα’’, μόλις που ‘’ακούγεται’’ ο ΠΑΟΚ, ο Άρης, το Περιστέρι ή άλλες ομάδες».
«Στα μέρη όπου παίζει η Μπασκόνια, τρέφεται για τον Ολυμπιακό μεγάλος θαυμασμός, και αυτό για το πάθος, την περηφάνια και τον χαρακτήρα που δείχνουν στο παιχνίδι. Με τον καιρό, νομίζω αυτό είναι που χαρακτηρίζει πια τον Ολυμπιακό και είναι και η ‘’σημαία’’ του συλλόγου».
«Ωστόσο, το ίδιο συμβαίνει και στην Μαδρίτη και την Βαρκελώνη, υπάρχει τεράστιος σεβασμός για τον Ολυμπιακό. Ακόμη κ αν βρίσκεται σε ‘’κακό φεγγάρι’’, αποτελεί έναν από τους ‘’μεγάλους’’ στην Ευρώπη».
«Πιστεύω όμως ότι έχει κλείσει ένας κύκλος και ο σύλλογος πρέπει να βρει τον δρόμο που θα ακολουθήσει στο ανώτερο αγωνιστικό επίπεδο, αλλά και την κατεύθυνση που θα ακολουθήσει όσον αφορά το ελληνικό πρωτάθλημα. Πιστεύω πως πρέπει να ‘’ποντάρει’’ περισσότερο στους Έλληνες παίκτες που είναι πολύ ανταγωνιστικοί και έπειτα, όπως έκανε πάντα, να κάνει 2-3 μεταγραφές τοπ ξένων».
Sergio, Βαρκελώνη, οπαδός της Ρεάλ Μαδρίτης (!)
«Για τον Ολυμπιακό ε; Η αλήθεια είναι πως θυμάμαι καλά το Φ4 του 2013. Έμαθα πολλά και καλά τότε!».
«Η αλήθεια είναι πως το ελληνικό μπάσκετ γενικά, όπως και το βαλκανικό, είναι πολύ δυνατό. Κυριαρχεί η φυσική κατάσταση και η άμυνα. Συγκεκριμένα ο Ολυμπιακός, με εξαίρεση την φετινή χρονιά που δεν πήγε πολύ καλά, οδηγείται στην νίκη μέσω της άμυνας, πολύ σκληρής άμυνας. Ασφυκτικής θα έλεγα. Γι’αυτό και είναι τόσο δύσκολο να κερδίσεις, και ιδίως στο γήπεδο τους».
«Αν αναφερθώ αποκλειστικά στον Ολυμπιακό, εμένα πραγματικά μου αρέσει αυτό το ελληνικό πνεύμα που έχει. Αυτή η θυσία, η ενέργεια και η προσοχή με την οποία αντιμετωπίζει τα παιχνίδια. Αυτό το ‘’να τα δίνεις όλα’’.
Αυτό που χαρακτηρίζει τον Ολυμπιακό είναι αυτό, ότι μπορεί να υπάρχουν χρονιές που παίζουν καλύτερο ή χειρότερο μπάσκετ, αλλά πάντα θα είναι ανταγωνιστικοί.
Πάντα ήταν. Μπορεί να παίζουν μια χρονιά πιο ‘’κακό’’ μπάσκετ, περισσότερο άμυνας, ζώνης, με χαμηλό ρυθμό αλλά στο τέλος σημασία έχει γι’ αυτούς να κερδίσουν. Και αυτό ναι, μ ’αρέσει πολύ».
«Για παράδειγμα, στο Final Four του 2013, η Ρεάλ ήταν μια ομάδα που χτιζόταν, με επιθετικό ταλέντο, που όμως δεν ήξερε να αμύνεται όμως ο Ολυμπιακός. Δεν είχε την δυνατότητα του να επιδείξει υπομονή. Ο Ολυμπιακός όμως, είχε. Θυμάμαι στην αρχή έχανε για πάνω από 12 πόντους. Και με υπομονή, το ‘’μάζεψαν’’. Χωρίς υπερβολές, χωρίς γρήγορες αποφάσεις, γρήγορα σουτ. Ήξεραν να ψάξουν τον παίκτη που είναι ελεύθερος, τα ‘’τρωτά’’ σημεία της Ρεάλ».
«Εκείνη την χρονιά, είχε δώσει συνέντευξη ο Βασίλης Σπανούλης. Είχε απευθυνθεί στα παιδιά των ακαδημιών, λέγοντας πως τα σημερινά παιδιά προπονούνται και περιμένουν να δουν αποτελέσματα την επόμενη μέρα. Είπε, λοιπόν, πως ‘’το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να δουλέψεις πολύ, ακόμα και δεν έχεις το επιθυμητό αποτέλεσμα. Το ‘καλό’ μπορεί να έρθει σε δυο χρόνια, μπορεί και σε δέκα. Αυτό είναι κάτι που δεν γνωρίζεις, και δεν θα το μάθεις ποτέ. Το μοναδικό που μπορείς να ρυθμίσεις εσύ, είναι το να δώσεις το μέγιστο του εαυτού σου. Και σίγουρα κάποια μέρα θα έρθει το αποτέλεσμα’’.
Αυτό μπορεί να πει κάτι για τον χαρακτήρα του. Γι’αυτό είναι αυτός που είναι. Και αυτή είναι η ιδεολογία που μεταφέρει ο Ολυμπιακός, και πρέπει να συνεχίσει να μεταδίδει, για να συνεχίσει να είναι αυτός που είναι».
«Σε κάθε περίπτωση, στην Ελλάδα ο κόσμος γνωρίζει καλά από μπάσκετ, πιθανόν περισσότερο απ’ ότι εδώ. Στην Ελλάδα οι προπονητές ξέρουν. Ξέρουν μπάσκετ, ξέρουν να κάνουν μεταγραφές. Ο Ολυμπιακός πάντα ήξερε να αποκτά μεγάλους παίκτες».
«Στο μπάσκετ έχει σημασία να γνωρίζεις πως να κερδίσεις ένα παιχνίδι με 100 αλλά και με 60 πόντους. Εκείνος που γνωρίζει πως να κερδίζει μόνο βάζοντας 100 πόντους, δε θα μπορέσει ποτέ να γίνει πρωταθλητής. Και ήταν όταν η Ρεάλ έχασε από τον Ολυμπιακό, που ο Λάσο άλλαξε τον τρόπο παιχνιδιού».
«Εν τέλει, αν με ρωτήσεις περι ανταγωνιστικών ομάδων, η πρώτη που θα μου έρθει στο μυαλό, θα είναι ο Ολυμπιακός».
José, Ουέλβα (περιοχή της Ανδαλουσίας), οπαδός της Ρεάλ Μαδρίτης
«Για μένα ο Ολυμπιακός είναι ξεκάθαρα μέσα στους τοπ 10 καλύτερους συλλόγους στην ιστορία του μπάσκετ στην Ευρώπη».
Καταρχάς, σχεδόν πάντα καταφέρνει να μπει στην 8άδα και πολλές φορές και στο Final Four. Μαζί με τον Παναθηναϊκό, είναι σίγουρα οι καλύτερες ελληνικές ομάδες. Το επίπεδό τους είναι φημισμένο, είναι γνωστό παντού. Παίζουν πολύ καλά, είναι πολύ ανταγωνιστικοί, το παλεύουν πολύ».
«Ο Ολυμπιακός είναι πολύ σκληρός στην έδρα του, δύσκολα τον κερδίζεις, όπως και τον Παναθηναϊκό. Δεν είναι καθόλου ευχάριστο να σου ‘’τυχαίνει’’ ως αντίπαλος»!
Néstor, Μαδρίτη, οπαδός του Ολυμπιακού (!)
«Στο ποδόσφαιρο, υποστηρίζω Ατλέτικο, στο μπάσκετ όμως ξεκάθαρα τον Ολυμπιακό. Είναι η αγαπημένη μου ομάδα. Είχα έρθει κ Ελλάδα κάποια στιγμή και πήγα να δω ένα παιχνίδι στο ΣΕΦ, με τον Παναθηναϊκό. Δυστυχώς χάσαμε, όμως η εμπειρία ήταν απερίγραπτη».
«Νομίζω αρχικά πρέπει λίγο να αποσαφηνίσω την αγάπη μου για τον Ολυμπιακό. Θέλω να πω πως και πότε ξεκίνησα να ασχολούμαι με αυτή την ομάδα. Η πρώτη ανάμνηση που έχω ήταν στο Final Four του 2012,όπου ο Ολυμπιακός κέρδισε το τρόπαιο με καλάθι του Πρίντεζη στη λήξη. Τότε δεν παρακολουθούσα μπάσκετ καθημερινά όπως τώρα, θυμάμαι όμως πόσο είχε κυκλοφορήσει στα περιοδικά και το ίντερνετ. Έτσι την επόμενη χρονιά, ξεκίνησα να παρακολουθώ μπάσκετ συστηματικά. Η επόμενη ανάμνηση είναι, ναι, ο τελικός με τη Ρεάλ, και ναι, αυτό το είδα live. Καταρχάς, και λογικά, όλοι μου οι φίλοι υποστήριζαν Ρεάλ. Η Ρεάλ, ξεκίνησε πολύ δυνατά, αποκτώντας από νωρίς ένα μικρό πλεονέκτημα.
Όμως ο Ολυμπιακός ήταν και είναι πολύ σκληρή ομάδα που δεν παραιτείται ποτέ.
Έτσι άρχισε να παλεύει το ματς, μέχρι που κατάφερε να ισορροπήσει την διαφορά, και στο τέλος να την ξεπεράσει κιόλας, μέχρι που κέρδισε τον τίτλο, back to back! Αυτός ο τελικός ήταν επικός, ιδίως με τον Σπανούλη και τα απίστευτα τρίποντα στο β’ μέρος. Και αυτό είναι που με τρελαίνει στον Ολυμπιακό, ότι είναι ΟΜΑΔΑ, ποτέ καλύτερα αποδεδειγμένο. Και παρ’ότι κάθε ομάδα έχει αρχηγούς, στην περίπτωσή μας τον Σπανούλη, πάντα θα τον ακούσεις να μιλάει για την θεμελιώδη σημασία του συνόλου. Ήταν τότε που ερωτεύτηκα τον Ολυμπιακό.
Αυτή η ‘’αρπακτικότητα’’, αυτή η ικανότητα να παλεύεις μέχρι το τελευταίο λεπτό ακόμα και αν τα πράγματα δεν πάνε καλά. Ένας ξεκάθαρος χαρακτήρας νικητή».
«Επιστρέφοντας στα χαρακτηριστικά που με κέρδισαν, ένα ακόμα είναι πως έχει μια ‘’ταυτότητα’’ πολύ χαρακτηριστική. Εξηγούμαι. Πάντα είχε έναν σταθερό κορμό ελλήνων παικτών, όπως ο Πρίντεζης, ο Σπανούλης, ο Παπανικολάου, ο Μάντζαρης, που κατανοούν απόλυτα την φιλοσοφία του συλλόγου, με έναν τρόπο όπου τους βοηθά να το μεταδώσουν στους υπόλοιπους παίκτες της ομάδας. Επίσης, πάντα ενσωματώνουν έλληνες παίκτες, μικρότερους σε ηλικία, όπως ο Αγραβάνης, ο Τολιόπουλος και ο Παπαπέτρου, με σκοπό να μεγαλώσουν μαθαίνοντας αυτήν την φιλοσοφία. Αυτό είναι πολύ σημαντικό σε αγωνιστικό επίπεδο και, ναι, μ’αρέσει πολύ».
«Συμπερασματικά, αν έπρεπε να διαλέξω κάτι που ξεχωρίζει στον Ολυμπιακό θα ήταν χωρίς αμφιβολία η φιλοσοφία του και ο τρόπος που αντιλαμβάνεται το άθλημα: η ομαδική δουλειά, η σταθερότητα, η αυτοθυσία, η συμπεριφορά και η νοοτροπία νικητή αλλά και του ‘’δεν παραιτούμαι’’, του να παλεύεις έως το τελευταίο λεπτό, των επικών ανατροπών! Το πάθος που υπάρχει μέσα στην έδρα!
Με τρελαίνει αυτό! Με μπασκετικούς όρους, πιστεύω πως είναι μια ομάδα που προσπαθεί πάντα να επιβάλλει τον δικό της ρυθμό παιχνιδιού και που χειρίζεται πολύ καλά τους χρόνους».
«Τέλος, θέλω να αναφερθώ στους οπαδούς του Ολυμπιακού, πάντα πιστοί στο ρόλο της ομάδας. Πάντα ζούνε με πάθος κάθε παιχνίδι, με τρελαίνει αυτό. Η καλύτερη ανάμνηση που έχω, ήταν οι πανηγυρισμοί στο τρίποντο του Πρίντεζη στο 5ο παιχνίδι με την Μπαρτσελόνα στο ΣΕΦ»!
Αγαπητέ αναγνώστη, και κατά λογική συνέπεια, οπαδέ, κάπως έτσι μας βλέπουν οι Ισπανοί.
Τι θα έλεγες να επιβεβαιώσουμε τις φήμες περί πίστης και αφοσίωσης των οπαδών;
Τι θα έλεγες να διατηρήσουμε την έδρα μας καυτή;
Τι θα έλεγες να πιστέψουμε ξανά σε μια ομάδα που ξέρει να παλεύει… μέχρι τέλους
Η αναγνώριση και ο θαυμασμός από τους τρίτους και η απαξίωση από τους ίδιους μας τους οπαδούς είναι κάτι που πρέπει να προβληματίσει. Ο Ολυμπιακός είναι τεράστιο μέγεθος για το Ελληνικό και το Ευρωπαϊκό μπάσκετ – και μια κακή χρονιά δεν μπορεί να περιορίσει ούτε την αξία του – ούτε να υποθηκεύσει το μέλλον του.
Μετά από μια πολύ άσχημη περίοδο για την ομάδα ήρθε η ώρα ένας εκ των Τιτάνων του Ελληνικού Basket να σηκωθεί. Για δεκαετίες υπέμενε, διαμαρτυρόταν και ήλπιζε στην δικαιοσύνη αλλά από ότι φαίνεται το σύστημα είναι απολύτως διεφθαρμένο και δεν έχει καμία πρόθεση να αλλάξει.
Ο Άτλας = (Ετυμολογία: Ο τα πάντα υπομένοντας) είναι έτοιμος να χαράξει την δική του πορεία. Και όσοι πιστοί προσέλθετε..
Atlas rise ..
