(Καλωσορίζουμε στο Red Point Guard και τον Περικλή. Ο Peris έχει εδώ και λίγο καιρό ξεκινήσει μια πολύ αξιόλογη προσπάθεια με την σελίδα https://mindthebasket.com/. Και παρότι δεν του αρέσει να ασχολείται – όπως η υπόλοιπη παρέα μανιωδώς με τον Ολυμπιακό – αλλά να παρακολουθεί και να γράφει για διαφορετικές ομάδες και διοργανώσεις – είναι σημαντικό μέλος της διευρυμένης ομάδας του RPG. Το γιατί έμπλεξε μαζί μας θα τον αφήσω να το εξηγήσει ο ίδιος, το γιατί χαιρόμαστε να τον έχουμε στην παρέα μας, θα το καταλάβετε μόλις διαβάσετε το κείμενο. Ακολουθούν οι σκέψεις του εν είδει Pre Game για το σπουδαίο ματς του Ολυμπιακού με την Armani Milano.)
∼o∼
Φτάσαμε αισίως στην 26η αγωνιστική και οι Πειραιώτες κάνουν ένα σύντομο ταξιδάκι στο Μιλάνο θέλοντας να εμφανιστούν με το καλό τους κουστούμι, με το μυαλό στην…πασαρέλα που έκαναν οι Ιταλοί στο παιχνίδι του πρώτου γύρου.
Τhe road so far
O Oλυμπιακός βιώνει μια κρίση της οποίας ίσως το πρόβλημα είναι οτι δεν μπορεί να προσδιοριστεί επακριβώς. Και αν δεν εντοπίσεις τον ιό πώς μπορείς να τον θεραπεύσεις? Ειδικά για τα μάτια του κοινού, οι συσχετισμοί και το κατά πόσο οι εξωαγωνιστικές θύελλες (εγχώριο πρωτάθλημα, θέμα πληρωμών, διαρροή ιδιωτικών συζητήσεων) που πλήττουν την ομάδα είναι και αυτές που ουσιαστικά την οδήγησαν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο σε αυτό το σημείο, αποτελούν αίνιγμα.
Το ζήτημα βέβαια προς διευκρίνιση είναι το πραγματικό μέγεθος της μαύρης τρύπας στην οποία έχει πέσει ο Ολυμπιακός. Μπορεί στο ξεκίνημα της χρονιάς να είχε διαλαληθεί πως χρειάζεται υπομονή και ότι πρόκειται για μια μεταβατική σεζόν με πολλά ρίσκα, οικονομικές εκπτώσεις και νέα δεδομένα, όμως στην πορεία το timing της κρίσης χτύπησε άσχημα στον κόσμο σε σχέση με την μέχρι τότε πορεία και απαιτούμενη εξέλιξη που ζητούσε.
Ουσιαστικά, ο David Blatt και οι παίκτες του καλούνται στο επόμενο διάστημα πέρα από το να καθαρίσουν τις βαθμολογικές υποχρεώσεις, να δώσουν απαντήσεις και να δείξουν ότι η πρόσφατη εικόνα είναι αποτέλεσμα κακής συγκυρίας ντεφορμαρίσματος και δύσκολου προγράμματος και όχι η πικρή αλήθεια του συναπαντήματος με τον ανταγωνισμό σε προχωρημένη περίοδο της σεζόν.
Εστιάζοντας στο πρόβλημα πιο προσεκτικά μάλλον θα σταθεί κανείς στο βασικό επιθετικό κομμάτι στο οποίο η ομάδα παρουσιάζεται στάσιμη και προβλέψιμη. Το χτίσιμο του τελευταίου καλοκαιριού διαιώνισε ουσιαστικά την έλλειψη leader στον επιθετικό τομέα, παρά την προσθήκη υποσχόμενων και ελπιδοφόρων παικτών.
Οι δύο τρόπον τινά κίβδηλες υποσχέσεις που κυκλοφόρησαν σαν διακήρυξη στα περισσότερα ερυθρόλευκα μπασκετικά lobby ήταν:
- Η αποπομπή Σφαιρόπουλου ουσιαστικά θα επιτρέψει στην ομάδα να απεμπλακεί από την “Σπανουλοκεντρική” φιλοσοφία και την αρτηριοσκλήρωση της επιθετικής ανάπτυξης.
- Η άφιξη νέων παικτών με αθλητικότητα, φρέσκα πόδια και shooting abilities θα ανοίξουν την πόρτα σε ένα πιο γρήγορο μοντέλο επίθεσης, πιο durable μέσα στη χρονιά, που θα δώσει το πράσινο φως για “πολυσυμμετοχικό” καθεστώς.
Βέβαια η πραγματικότητα στο υψηλό επίπεδο της Euroleague είναι πιο σκληρή και μπορεί να γκρεμίσει εύκολα ενθουσιώδεις και μη ωριμασμένες φιλοδοξίες.
Η πρώτη υπόσχεση ήταν κάτι σαν θησαυρός που έγινε άνθρακας και γύρισε σαν εφιάλτης στο ερυθρόλευκο στρατόπεδο. Ο κοουτς Σφαιρόπουλος ανέλαβε τη Μακάμπι, όπου μπορεί να μην εντυπωσιάζει προφανώς για το πληθωρικό επιθετικό της πρόσωπο αλλά έχει αρχές στο παιχνίδι της και βρίσκει εναλλακτικές πηγές δημιουργίας με άρμα την άμυνα της που δίνει επίσης τέτοιες ευκαιρίες, πετυχαίνοντας μάλιστα μια επώδυνη νίκη απέναντι στην πρώην του ομάδα. Όχι πως αυτό λέει απαραίτητα πολλά, αλλά είναι σαφές πως η ομάδα κατέφευγε σε έναν δυσκοίλιο τρόπο παιχνιδιού, εν πολλοίς και από ανάγκη λόγω του υλικού της (που ο ίδιος βέβαια διάλεγε).
Η δεύτερη υπόσχεση ξεκίνησε με καλούς οιωνούς στη φετινή χρονιά αλλά η συνέχεια δεν ήταν ανάλογη. Αφενός με τις ομάδες να δένουν, απαιτούνται περισσότερα καλούδια για να τις πιάνεις στον ύπνο του αμυντικού τρανζίσιον και να είσαι παραγωγικός σε επιθέσεις γρήγορης μετάβασης και εκτέλεσης. Αφετέρου, ο Ισραηλινός κόουτς γοητεύτηκε από τα fundamentals και την ισχυρή υπάρχουσα συνοχή που βρήκε στον Πειραιά, και σιγά σιγά ακούμπησε περισσότερο στην άμυνα του, εμπιστευόμενος τις νόρμες του μισού γηπέδου και την παρουσία του Milutinov σε αμυντικό και επιθετικό ριμπάουντ για να φτιάξει μια πιο σταθερή ομάδα που θα ανεβάσει τους δείκτες του efficiency στο παιχνίδι της.
H αναμέτρηση με την Αρμάνι Μιλάνο έχει λοιπόν ιδιαίτερη σημασία για τον Ολυμπιακό. Και το οτι βαθμολογικά μοιάζει τα επόμενα παιχνίδια όντας πιο εύκολα να μην τον αγχώνουν τόσο για την πρόκριση, δεν θα έπρεπε σε καμία περίπτωση να αποτελεί ελαφρυντικό για μια ομάδα που θέλει να κοιτάξει στον καφρέφτη ένα είδωλο που δε θα την απογοητεύσει και ενόψει playoff.
Πιο διαφορετική, μα πιο ίδια από ποτέ
Η Αρμάνι έκανε τη δική της ανανέωση αυτή τη σεζόν, κρατώντας τον Pianigiani στο τιμόνι, αλλά φέρνοντας πρόσωπα τα οποία έφερναν star quality και υποσχέσεις για κάτι καλύτερο φέτος. Το επίπεδο ανέβηκε και η ομάδα έχει υψηλότερες βλέψεις, όμως δε μοιάζει να εγκαταλείπει το ανάλαφρο στυλάκι που την συνοδεύει απέναντι στο αποτέλεσμα.
Ο Mike James είναι η προσωπικότητα που πρωταγωνιστεί τη φετινή χρονιά, μέσα και έξω από το παρκέ. Ο Αμερικανός γκαρντ που κέρδισε τα πράσινα πλήθη κατά το διπλό πέρασμα του από τη χώρα μας και τον Παναθηναϊκό δεν είναι μια συνηθισμένη περίπτωση Αμερικανού παίκτη που αγωνίζεται στην Ευρωλίγκα. Ουσιαστικά, έχει σηκώσει στις πλάτες του τον οργανισμό, κυρίως στον αγωνιστικό χώρο, αλλά ακόμα και σαν συνολική παρουσία με την ιδιαίτερη ιδιοσυγκρασία του.
Είχε ένα πέρασμα από το ΝΒΑ, με τα σκαμπανεβάσματα του μεν, αλλά με ρόλο και συμμετοχές που άλλοι παίκτες θα ζήλευαν και θα έκαναν οτι περνάει από το χέρι τους προκειμένου να βρουν την επόμενη ευκαιρία τους στη μεγάλη λίγκα. Παρ’όλα αυτά ο Mike James χωρίς να δυσκολευτεί ιδιαίτερα, αποφάσισε να επιστρέψει στον Παναθηναικό μόλις τα πράγματα τον δυσαρέστησαν και να βγει στην ευρωπαική αγορά το επόμενο καλοκαίρι, γυρνώντας την πλάτη στις σειρήνες (που για τους περισσότερους είναι στο ίδιο τους το μυαλό πρώτα και κύρια) του ΝΒΑ και ψάχνοντας τη δική του Γη της Επαγγελίας στην Γηραιά Ήπειρο-τα κλειδιά του ηγέτη ενός κλαμπ για να προχωρήσει.
Είτε είσαι θαυμαστής, είτε μισείς τον τρόπο που αγωνίζεται ο φτεροπόδαρος γκαρντ δε μπορείς να μην αναγνωρίσεις την επιρροή που μπορεί να έχει στην ομάδα του. Ουσιαστικά μιλάμε για έναν true generator σε θέμα επιθετικής ροής για την ομάδα. Έχει ένα από τα υψηλότερα usage rates στη λίγκα, είναι μακράν πρώτος στα αγωνιστικά λεπτά που έχουν παιχτεί φέτος ενώ οδηγεί με άνεση την κούρσα του πρώτου σκόρερ.
Ουσιαστικά δεν πρόκειται για έναν απλά καλό σκόρερ με σπουδαία επαφή με το καλάθι. Η ικανότητα του να βρεθεί ένα βήμα μπροστά από την αντίπαλη άμυνα στα σωστά σημεία,να πάει με τη μπάλα στο παρκέ σε κάθε μήκος και πλάτος και να ανοίξει τους χώρους για τους υπόλοιπους παίκτες είναι παροιμιώδης. Μπορεί να μην είναι ο αποτελεσματικότερος πασέρ και να έχει δρόμο να διανύσει για να μεγιστοποιήσει τις ικανότητες του προς όφελος της ομάδας, όμως η αγωνιστική του συμπεριφορά γεννά ευκαιρίες για τους υπόλοιπους και την αιτία για πραγματικά καλά σουτ. Μόνο τυχαίο δεν είναι το επιτυχές συναπάντημα του με τον Vladimir Micov ο οποίος διανύει την πιο μεστή του χρονιά στην Ευρωλίγκα.
Ο Σέρβος wingman έχει εξαιρετικά μπασκετικά στοιχεία και η ικανότητα του James να διασπάσει αντίπαλες άμυνες με τη διεισδυτικότητα του έχει κολλήσει άψογα δίπλα στο κοντρολαρισμένο παιχνίδι του πρώτου και την ικανότητα του να φιλτράρει τις επιλογές του είτε με σουτ,είτε με τρίπλα και πάσα/εκτέλεση απέναντι στην close-out άμυνα ή με δευτερεύουσα δημιουργία στήνοντας το δικό του pick. Ουσιαστικά τον τρίτο πυλώνα της ιταλικής ομάδας στην επίθεση αποτελούσε ο Arturas Gudaitis – ο πύργος της ομάδας κάτω από το καλάθι – του οποίου ο τραυματισμός άλλαξε σημαντικά τα δεδομένα.
Στο αρκετά άρτιο παζλ των κιριλέ Μιλανέζων προστίθεται η παρουσία βιρτουόζων γκαρντ (λέγε με Jerrells), ικανών σουτέρ (λέγε με Bertans – που έκανε πρόσφατα το άλμα για το ΝΒΑ), σπουδαίων what-ifs όπως ο Nedovic, high-flyers (λέγε με Brooks) και αθλητικοί sevenfooters (λέγε με Tarzewski).
Σημαντικό σημείο παρατήρησης στον μηχανισμό της Αρμάνι είναι ότι ο James με την ικανότητα του στο drive and kick μαζεύει την άμυνα πάνω του και δημιουργεί προυποθέσεις για καλά περιφεριάκα σουτ.
Ο @lostgps στην σελίδα του http://www.basketballguru.gr παρουσιάζει το γράφημα για τα τρίποντα του Μπέρτανς και τις ασίστ των συμπαικτών του.
Οδηγίες νίκης
Do stop me now
H Aρμάνι Μιλάνο όπως αναφέραμε έχει ένα πολύ ταλαντούχο ρόστερ με πλειάδα παικτών που έχουν την επαφή με το καλάθι και πολλούς τρόπους να φτάσουν σε αυτό. Αγωνίζονται όπως βλέπουμε στο 2ο μεγαλύτερο pace της λίγκας και αρέσκονται σε αιφνιδιασμούς (έχουν δυο καθαρόαιμα στα πρόσωπα των James και Nedovic) ενώ είναι πολύ αποτελεσματικοί στην εκδήλωση γρήγορων επιθέσεων σε δευτερεύοντα χρόνο.
Το να βρεθεί ο James σε κίνηση και με κάθετη φόρα κατά τη δημιουργία του είναι πολύ δύσκολο για την αντιμετώπιση του, ενώ το σύνολο ξέρει να τιμωρεί την άμυνα μετάβασης που βρίσκεται εκτός ισορροπίας.
Πρόκειται για μια ομάδα με πολλούς καλούς σουτέρ οι οποίοι δεν θα διστάσουν να πάρουν το πρώτο διαθέσιμο σουτ που θα έχουν ανοιχτό, οπότε είναι πολύ σημαντικό για τον Ολυμπιακό να μετατοπίσει τους χρόνους επίθεσης του αντιπάλου στο 24άρι. Όσο προχωρά η επίθεση των Ιταλών γίνεται πιο ευανάγνωστη και στρέφεται σε ατομικές ενέργειες. Δεν μιλάμε για μια βαθιά σε θέμα συνεργασιών επίθεση που έχει πολλούς άξονες ανάπτυξης, αλλά μια επίθεση που σε χτυπάει σε πρώτο χρόνο με το ταλέντο και το ένστικτο.
Τα στοιχεία από το http://www.overbasket.com
Εδώ έχουμε ένα μάλλον δυσάρεστο ταίριαγμα για τον Ολυμπιακό, ο οποίος είναι η τελευταία ομάδα σε defensive plays (τάπες, κερδισμένα επιθετικά φάουλ, κλεψίματα) στη διοργάνωση.
Κι αυτό γιατί είναι μια άμυνα που περιμένει τον αντίπαλο, ασκεί μικρή πίεση στη μπάλα και βασίζεται στην άμυνα εδάφους και την οδήγηση του αντιπάλου σε contested shot.
Από την μία μπορεί να βοηθήσει σε αυτό το ματσάρισμα ώστε να ελέγξει τον αντίπαλο στο τέλος των επιθέσεων, από την άλλη θα πρέπει να του απαγορέψει να εισέλθει στα σημεία που νιώθει άνετα με τη μπάλα και μπορεί να επιτεθεί.
Εν ολίγοις, ουσιαστικά πρόκειται για μια πρόκληση η ομάδα να κερδίσει τα εκατοστά της στο παρκέ, όντας πιο physical και σπρώχνοντας την μακριά από την άνεση της αναγκάζοντας τους γηπεδούχους να επιτεθούν σε πιο αργούς χρόνους, με την άμυνα καλά στημένη απέναντι τους.
Και ο παίκτης κλειδί σε αυτό, όπως μπορεί να μαντεύετε, μοιάζει να είναι ο Βriante Weber. Ο κοτσιδάκιας που κερδίζει συμπάθειες για το στυλ και την όρεξη του, έχει φέρει νέες συνήθειες στο λιμάνι όσον αφορά την άμυνα σε πρώτη γραμμή και απέναντι στον playmaker της κάθε ομάδας. Θα κληθεί να αναλάβει τον αντίπαλο σούπερσταρ, με βασική αποστολή να κόψει την ευκαιρία τρεξίματος και από εκεί να τον οδηγήσει στην ομαδική τακτική του Ολυμπιακού που μπορεί να ρίξει επάνω του τον ψηλό ή άλλον περιφερειακό στην εξέλιξη της επίθεσης.
To ευτύχημα για τον Όσφπ είναι οτι δεν θα έχει να αντιμετωπίσει τον Arturas Gudaitis του οποίου η οντότητα στο ζωγραφιστό θα προκαλούσε σοβαρά προβλήματα. Μπορεί ο Tarzewski να τα πηγαίνει μια χαρά και να είναι εξαιρετικός πάνω από το καλάθι με επιθετικά ριμπάουντ και finishing, αλλά τα κιλά του Gudaitis και η πιο πολυδιάστατη δραστηριότητα του με ικανότητα στο να τελειώσει φάσεις με πλάτη θα ζόριζαν πολύ τον Milutinov και τον..κανέναν για τέτοιο κορμί πίσω του, όπως έγινε και στο ΣΕΦ.
Μια σημαντική προσθήκη που βοηθάει τους γηπεδούχους σε πολλά κομμάτια είναι ο Nunnally που εκτός από δευτερεύων δημιουργός και επιθετική λύση από το πλάι μπορεί να είναι μια διαφοροποίηση στην άμυνα στον άξονα αν ο Pianigiani ρίξει το μάκρος του πάνω στην αμυντική συνεργασία.
Killing me softly
Η άλλη μισή δουλειά για τους ερυθρολεύκους είναι να καθορίσουν τα τεκταινόμενα στο παρκέ μέσω της σωστής επιθετικής τους συμπεριφοράς, αποφεύγοντας λάθη και ψάχνοντας καλές εκτελέσεις σε ζώνες κοντά στο ζωγραφιστό.
Στο τελευταίο παιχνίδι με την Buducnost, που πιθανότατα αποτελεί τη χειρότερη άμυνα της λίγκας νιώσαμε μια ανάσα δροσιάς στην επίθεση καθώς οι διάφορες συνεργασίες 2-2 είχαν μεγάλη επιτυχία. Ο Ολυμπιακός δεν είχε πρόβλημα στο να βρει αφετηρία στα plays του, να αποκτήσει αυτό το σημαντικό μικρό πλεονέκτημα χώρου (ειδικά τα γκαρντ) που σου δίνει την ευκαιρία να πραγματοποιήσεις την σωστή πάσα στον ανάλογο χρόνο και να εκτελέσεις με αριθμητικό πλεονέκτημα φτάνοντας στην καίρια έξτρα πάσα.
Ένα ζήτημα που αποτελεί ερωτηματικό για την ομάδα που δε διαθέτει εκρηκτικά γκαρντ και οι ψηλοί της τον τελευταίο καιρό δεν μπορείς να πεις οτι κάνουν deliver στο low post.
Αυτή η κατάσταση ήταν που άνοιξε τις επιλογές και έδωσε και περισσότερη κίνηση, βλέποντας μετά από καιρό καλή κυκλοφορία για corner-3p shots ή επίθεση απέναντι σε close out. Προσθέστε τα 8 αμυντικά ριμπάουντ των τεσσάρων γκαρντ, που άνοιξαν το δρόμο για γρήγορη επιθετική μετάβαση (ειδικότερα και προς έκπληξη με τον Μάντζαρη κυρίως) και εκτέλεση σε τρανζίσιον.
Η Αρμάνι λοιπόν είναι η 3η χειρότερη ομάδα σε Def Rating στη διοργάνωση και πραγματικά αδυνατεί να δώσει defensive stops απέναντι στους περισσότερους αντιπάλους παίζοντας κι εδώ με το ένστικτο. Επιτρέπει τα υψηλότερα ranking στα αντίπαλα 5άρια από κάθε άλλη ομάδα στο θεσμό και δεν μπορεί εύκολα να σταματήσει την τροφοδότηση τους στη ρακέτα.
Ειδικά στην pick and roll άμυνα αντιμετωπίζουν σημαντικό πρόβλημα και επιλέγουν συνήθως να αμυνθούν με flat 2-2 αντιμετωπίσεις μη έχοντας τα κορμιά στον άξονα για να το κάνουν επιτυχώς (μετά την απώλεια του Gudaitis έχουν αλλάξει λίγο συνήθειες και ο Tarzewski συχνά ανεβαίνει ψηλά σε πιο σύνθετες άμυνες). Ο Ολυμπιακός (που δυστυχώς και πάλι στερείται τον σημαντικό εδώ Strelnieks απέναντι στους Ιταλούς) άρα θα χρειαστεί τους Goss και Σπανούλη έτοιμους να πάρουν αποφασιστικά σουτ ή την επιτυχημένη ασίστ στο dive του ψηλού.
Αν είναι πρωτογενώς εύστοχος σε αυτή τη βασική έκφανση, θα βρει ευκαιρίες και για εκτελέσεις από υπόλοιπες θέσεις (σημαντικά τα σουτ του Toupane και η επίθεση με μπάλα από Vezeknov όταν έρχονται).
Εν γένει ο Ολυμπιακός καλείται να πάρει αποφασιστικά τα σουτ που πρέπει. Δεν έχει απέναντι του τον αντίπαλο που θα του κάνει δυνατό bullying, οπότε προστατεύοντας τη μπάλα και τοποθετώντας τις επιθέσεις του εκεί που πρέπει μπορεί να πάρει σημαντικό momentum και μέσω αυτού με ομαδική δουλειά και ιδρώτα κάνοντας τα απαραίτητα στην άμυνα να ελέγξει το σκορ και να πάρει τον έλεγχο του παιχνιδιού.
Λόγος για να μη θες να νικήσεις άλλωστε δεν υπάρχει και η ανάκαμψη είναι μονόδρομος…
