Ο Νοέμβριος και το δύσκολο πρόγραμμα που έφερε με CSKA, Παναθηναϊκό, Λαύριο, Fenerbahce, Παναθηναϊκό, Bayern Munich και Real Madrid δημιούργησαν μια κατάσταση crash test για το υπό εξέλιξη δημιούργημα του David Blatt. Και δεν πρόκειται να ωραιοποιήσω την κατάσταση γιατί οι 5 ήττες από CSKA τον Παναθηναϊκό X2 και την Fenerbahce και η εντελώς απρόσμενη σφαλιάρα από την Armani Milano ανέδειξαν πολλές χτυπητές αδυναμίες και ίσως εν μέρει ελλιπή καλοκαιρινό σχεδιασμό όμως ταυτόχρονα οδήγησαν σε κάτι εξίσου σημαντικό.
H πλειοψηφία των φίλων της ομάδας – αντιμετωπίζει πλέον το φετινό εγχείρημα (επιτέλους) ως διαδικασία Re-built που απαιτεί χρόνο – και κατανοεί πως πρέπει να γίνουν σταδιακά προσθήκες και αποχωρήσεις για να βοηθηθεί η ομάδα να προοδεύσει on the go. Αυτό έχει ως απόρροια να χαμηλώσει ο πήχης των άμεσων προσδοκιών – και να υπάρχει περιθώριο στην ομάδα να δουλέψει το πρόγραμμα της. Και αυτή είναι μια αίσθηση που θα πάρει όποιος μιλάει με ανθρώπους κοντά στην ομάδα αλλά και όποιος παρακολουθεί τα σχόλια στα social media αλλά και την ερυθρόλευκη μπλογκόσφαιρα. Αυτή η εξέλιξη είναι η καλύτερη συνθήκη που θα ευχόταν να βρει ο οποιοσδήποτε νέος προπονητής του Ολυμπιακού – πόσο μάλλον ο έμπειρος Blatt – που μοιάζει να ξέρει πως να δρομολογήσει την κατάσταση εκεί που ο ίδιος θέλει. Το έχω αναφέρει και σε παλαιότερα άρθρα – πως κάθε ομάδα εξελίσεται σε στάδια και υπάρχουν καλές θεωρίες managment για το πως γίνεται αυτο π.χ. Tuckman’s model και τα στάδια του team development (Forming, Storming, Norming, Performing)
και παρότι αψηφήσαμε νοητικά το team life cycle για αρκετό καιρό η ίδια η ζωή έρχεται με τους φυσικούς της κύκλους να βάλει τα πράγματα στην θέση τους. Αυτό που βλέπουμε αυτή την στιγμή είναι την 1η φάση του Storming που θα έχει και συνέχεια και θεωρώ πως θα κλείσει κάπου στα μέσα της περιόδου. Στην συνέχεια η ομάδα θα σταθεροποιήσει την απόδοση της και ελπίζουμε να μας εκπλήξει με την απόδοση της από την άνοιξη και έπειτα. Αλλά ότι και να γίνει η 2η φάση της αναδόμησης θα γίνει το ερχόμενο καλοκαιρι – και θα είναι η πλέον καθοριστική – με τους Σπανούλη και Πρίντεζη (όπως εγώ εκτιμώ) να περνάνε σε διαφορετικούς ρόλους – αλλά αυτό είναι κουβέντα για άλλη στιγμή..
Μιλώντας για το παρόν όμως – τα σκαμπανεβάσματα στην απόδοση και κάποιες χτυπητές αδυναμίες στο ρόστερ είναι λογικό να δώσουν αφορμές για ενίσχυση και για άμεσες αλλαγές. Ειδικά όταν χάνεις 2 φορές εύκολα από τον μεγάλο σου αντίπαλο – σε διασύρει η Armani και χάνεις στην έδρα σου από τη Fenerbahce (έστω και δύσκολα) η γρήγορη λύση είναι οι αλλαγές.
“Φέρτε παικταράδες πρόεδροι … με Teodosic, Paul και Σπανούλη θα τους πάρουμε το σκλαπ!” φωνάζει ο SofaCoach7 σε ραδιοφωνική συχνότητα και ταυτόχρονα ρίχνει και το ίδιο μήνυμα σε Facebook, Twitter, Instagram και το γράφει κάτω από όποιο άρθρο βρει στο διαδίκτυο.”
Αν δε τολμήσεις να του φέρεις αντίλογο λέγοντας π.χ. Δεν θα χωράνε τόσα πολλά και τέτοιου επιπέδου guard σε μια ομάδα – δες τι έγινε με τους 3 Forward (Παπανικολάου, Toupane, Timma) μάλλον θα εισπράξεις κάτι αντίστοιχο..
Αλλά πόσο δίκιο ή άδικο έχει ο SofaCoach7? Καλό ερώτημα! Eίναι τελικά η ποιότητα ο κύριος παράγοντας επιτυχίας? Με μια απλή ιστορική παρατήρηση μπορούμε να πούμε πως το χρήμα δεν αγοράζει απαραίτητα την ποιότητα ούτε φτιάχνει μεγάλες ομάδες – αλλιώς η Αρμάνι θα έπαιρνε τους τίτλους κάθε χρόνο. Αντιθέτως αν δούμε τις ομάδες που πήγαν τα τελευταία χρόνια σε F4 – υπάρχει σχεδόν πάντοτε μια ομάδα χαμηλού μπάτζετ (π.χ. Zalgiris, Lokomotiv, Ολυμπιακός) ενώ ταυτόχρονα εξαιρουμένου του (τύπου που λατρεύουμε να μισούμε) Zelico Obradovic
βρίσκουμε αρκετούς άπειρους σε αυτό το επίπεδο προπονητές να κάνουν εξαιρετικές πορείες και να διεκδικούν το τρόπαιο της Euroleague. (π.χ. Σφαιρόπουλος, Jasikevicius) Η δική μου εξήγηση είναι πως σίγουρα η ποιότητα παίζει ρόλο αλλά ο τρόπος με τον οποίο έρχεται η επιτυχία τουλάχιστον στην Euroleague είναι μέσα από μια μεθοδική ανάπτυξη ταλέντου αλλά κυρίως την κορύφωση της ομαδικής αποτελεσματικότητας και την συγκέντρωση στους μεγάλους αγώνες– αποτέλεσμα πολύ-παραγοντικό αλλά με κοινή βάση την χημεία και την ομοιογένεια της ομάδας.
Ένας ακόμα μύθος που εδώ και μερικά χρόνια καταρρίπτεται είναι της σημασίας των γηγενών στην ομοιογένεια μιας ομάδας. Η πραγματικότητα λέει πως ομάδες όπως οι Real Madrid, CSKA Moscow και Fenerbahce με ελάχιστους Ισπανούς, Ρώσους και Τούρκους μονοπωλούν τους τίτλους. Αυτό όμως που έχουν κοινό και οι 3 μεγάλοι των τελευταίων ετών – είναι η μακροχρόνια παρουσία σημαντικών ξένων στις ομάδες τους. Σε αντίθεση π.χ. με εμάς που λόγω οικονομικής πολιτικής και φιλοσοφίας moneyball χάναμε για χρόνια ότι καλύτερο βγάζαμε από ξένους παίκτες από βασικούς μας ανταγωνιστές. Τo φετινό ρόστερ είναι ενδεικτικό της πρόκλησης που αντιμετωπίζει ο coach Blatt αφού πρέπει να φτιάξει όχι μόνο μια ανταγωνιστική ομάδα χωρίς να διαθέτει τοπ υλικό αλλά ταυτόχρονα να δημιουργήσει και ένα κορμό και χημεία για την εξέλιξη του project.
Αλήθεια πόσοι παίκτες του Ολυμπιακού χωράνε στα ρόστερ των μεγάλων του ανταγωνιστών? (εκτός Ελλάδας) Αν δεν βρίσκετε πάνω από 3 αυτό σημαίνει πως υστερούμε ποιοτικά και μαζί με την ομαδική αποτελεσματικότητα πρέπει να δημιουργήσουμε και τους παίκτες που δεν μπορούμε να υπογράψουμε… και όταν γίνει αυτό πρέπει να τους κρατήσουμε τουλάχιστον 3-4 χρόνια για να αποδώσει το θεώρημα καρπούς και αποτελέσματα.
Το αντιλαμβάνομαι πως αυτό χαλάει την μεταγραφολογία που θα ήθελε 24/7 ο SofaCoach7 αλλά ελπίζω πως μια ματιά στα ρόστερ των μεγάλων αντιπάλων μας ίσως τον κάνει να αλλάξει γνώμη. (Σημ: Τον Παναθηναικό δεν τον έβαλα όχι γιατί δεν είναι εξίσου μεγάλος αλλά γιατί θέλω να αποφύγω την τοξικότητα της σύγκρισης που θα απο-προσανατολίσει από την ουσία του επιχειρήματος)
Αλλά ταυτόχρονα με τις πολλές αλλαγές στους ξένους – για πρώτη φορά μετά από χρόνια ο κόσμος κατανοεί πως μπαίνουν και νέες αρχές στην λειτουργία της ομάδας. Υπάρχει επιτέλους η συζήτηση περί εξέλιξης κάποιων παικτών – η προτροπή να πάρουν πρωτοβουλίες – να προσφέρουν περισσότεροι στην δημιουργία μέσα από νέες μεθόδους και δημιουργείται η αίσθηση πως αυτό που βλέπουμε μπορεί να γίνει μόνο καλύτερο.
Μετά λοιπόν από πολλά χρόνια είμαστε επιτέλους στη νέα εποχή και ένας νέος κύκλος άνοιξε. Οι τεχνικές διαπιστώσεις μπορούν όμως να περιμένουν για λίγο ακόμα αφού δεν έχουμε καν συμπληρώσει το 1/3 της κανονικής περιόδου στη Euroleague. Αντί αυτού ας μιλήσουμε για αρχές – και από αυτές έχουμε αρκετές νέες που δυστυχώς μερικοί δεν μπορούν ακόμα να αντιληφθούν την σημαντικότητα τους.
Α) Ο χρόνος δεν μοιράζεται με το χρονόμετρο αλλά βάση αγώνα, απόδοσης και συνθηκών, το rotation μπορεί να είναι πολύ μικρό και να κλείσει στους 8-9 παίκτες.
Β) Γίνεται προσπάθεια δημιουργίας νέων πρωταγωνιστών δίνοντας τους ευθύνες και μάλιστα σε μεγάλα παιχνίδια και σε κρίσιμα σημεία π.χ. Goss τελευταία επίθεση με την Φενέρ, είτε με τον Milutinov σε κρίσιμη επίθεση στο τέλος του αγώνα με την Ρεάλ.
Γ) Αναγνωρίζονται εμπράκτως σχεδιαστικά λάθη
π.χ. Γίνονται συμβόλαια 2 ετούς διάρκειας δίχνοντας την πρόθεση δημιουργίας νέου κορμού. Η μετατόπιση του Leday στον φυσικό του ρόλο ως PF. Η επιλογή ξένων παικτών που έχουν προοπτικές εξέλιξης και όχι προφίλ ρολίστα.
Και κυρίως υπάρχει διάθεση να αποδεχθεί όλη η ομάδα την αλλαγή κατεύθυνσης που έχει πάρει το παγκόσμιο μπάσκετ εδώ και μερικά χρόνια. Αυξημένος ρυθμός και επιθέσεις από θέσεις και σημεία που είναι πιο αποδοτικά για το τελικό σκορ. Π.χ. περισσότερα 3π και επιδίωξη για lay up η Post Up από επιλογές Mid – Range. Ενδεικτικό της μέχρι τώρα διαφορετικής κατονομής των προσπαθειών είναι τα ακόλουθα 2 γραφήματα από τον φίλο Lost Gps που φιλοξενούνται στην σελίδα http://www.basketballguru.gr
Δ) Ταυτόχρονα επιχειρείται αυτό που δεν τόλμησε να κάνει ο coach Σφαιρόπουλος τα τελευταία 4 χρόνια – δηλαδή ο απογαλακτισμός της ομάδας από την δημιουργική ικανότητα του Σπανούλη. Φέτος το USG% του αρχηγού είναι 27,3% ενώ για τα προηγούμενα χρόνια μπορείτε να δείτε τον ακόλουθο πίνακα.
Αυτό που πρέπει να καταλάβουμε είναι πως ο coach Blatt δεν το κάνει αυτό γιατί γέρασε ο Σπανούλης αλλά γιατί θεωρεί πως κάθε ομάδα πρέπει να έχει τουλάχιστον 2 ηγέτες.
Find leaders within team – have more than one leader – David Blatt
Αυτό οδήγησε σε ανάθεση αρκετών πρωτοβουλιών στον μελλοντικό δημιουργό της ομάδας τον rookie Nigel Williams Goss – ο οποίος στην μέχρι τώρα καριέρα του με τον Ολυμπιακό δείχνει πως μπορεί αν συνεχίσει να δουλεύει να βελτιωθεί και να εξελιχθεί σε σπουδαίο παίκτη δημιουργό για τον σύλλογο. Η σύγκρισή του με τα ιερά τοτέμ του Ευρωπαικού μπάσκετ (τουλάχιστον όπως το βλέπουμε από την Ελληνική οπτική του) στην rookie τους περίοδο είναι ιδιαίτερα κολακευτική.
Ένα επιπλέον όπλο όμως μοιάζει να είναι και ο Zach Leday που όσο αγωνίζεται στην θέση του Power Forward παράγει πόντους επιθετικά αλλά και δίνει σημαντική βοήθεια στο κομμάτι των Rebound. Η παρουσία Leday βοηθάει μέχρι στιγμής και στις 2 πλευρές του παρκέ – ειδικά όσο αγωνίζεται στην φυσική του θέση.
Screenshot from http://www.overbasket.com
Η παρουσία των δύο Αμερικάνων και το γεγονός πως έχουν κλειστά συμβόλαια δημιουργούν διαφορετικές σταθερές για το νέο project και με την σταδιακή ενίσχυση της χημείας τους με την ομάδα θα έχουμε πολλά να περιμένουμε και από τους δύο. Αλλά όπως είπαμε από την αρχή – θα πρέπει να κρατάμε μικρό καλάθι για την φετινή περίοδο αφού η ομάδα ακόμα υστερεί σε αθλητικότητα ειδικά στις θέσεις 2 και 5. Και μέχρι να γίνει το 2ο μέρος του re-built (το ερχόμενο καλοκαίρι) θα πρέπει να παρατηρούμε κυρίως τις αρχές που προσπαθεί να επιβάλει ο coach Blatt.
Και πραγματικά δεν χρειάζεται ο καλός παρατηρητής φοβερές γνώσεις για να διαβάσει τα principles που προσπαθεί να βάλει ο coach Blatt στο αγωνιστικό DNA της νέας ομάδας. Τα αναφέρει άλλωστε σε κάθε ευκαιρία από τότε που ήρθε στην Ελλάδα. Μια πολύ καλή σύνοψη των ιδεών του έγινε σε ένα κείμενο του Basketball Immersion τον Ιούνιο του 2016 (που μπορείτε να διαβάσετε και ΕΔΩ)
Ποιά είναι λοιπόν τα θέλω του David Blatt. Σε συνεντεύξεις του μας είπε πως κυρίως θέλει να κερδίζει μέσα από την επίθεση και θεωρεί πως θα το πετύχει αυτό όταν έχει τουλάχιστον 80π+ στην επίθεση. Για να γίνει αυτό όπως κάθε προπονητής του είδους του θέλει Transition, πόντους κοντά στο καλάθι μέσα από Lay Up ή Post Play και ελεύθερα μακρινά 3π από παίκτες με καλό % καριέρας. Αυτό δεν σημαίνει πως δεν θα δοκιμάσει και διαφορετικά πράγματα όταν το αρχικό πλάνο δεν δουλέψει αλλά στην βάση του αυτό θέλει. Ο ίδιος έχει ταυτιστεί με την Princeton Offense αλλά αυτό που επιδιώκει είναι continuity offenses. Τι σημαίνει αυτό? Ασταμάτητη κίνηση – αν δεν κινείσαι σημαίνει πως κάτι κάνεις λάθος!
Offense – Find sets that you use against both man and zone because you want to have flow constantly. – David Blatt
Ο coach Blatt δίνει μεγάλη έμφαση στα Fundamentals πιστεύει πως η γνώση των βασικών είναι το παν. Δεν πιστεύει στη ποσότητα όσο στην σωστή αναλογία ποιότητας και μεθόδου.
It is skills over talent, until you get to a certain level. The fundamentals set the ground work for everything going forward – Passing, dribbling and shooting. – David Blatt
You can do more with less if you do it the right way – David Blatt
Στην άμυνα δεν μας έχει δείξει ακόμα πολλά – ειδικά τις δικές του άμυνες προσαρμογής – γιατί τα κρατάει για τα μεγάλα μάτς όπως κάθε μεγάλος coach. Παρόλα αυτά μπορούμε να διακρίνουμε μερικά στοιχεία της αμυντικής του φιλοσοφίας τα οποία εξηγούν και τις επιλογές του καλοκαιρινού σχεδιασμού.
Π.χ. Η επιλογή των πολλών forward έγινε ώστε στις αλλαγές να έχει πάντοτε ένα ημίψηλο κορμί να παίξει από μπροστά τον αντίπαλο ψηλό. Κοινώς κρατήστε τους έξω από το ζωγραφιστό – ακολουθώντας τις δικές τους περιστροφές μέσα από switch defense.
Αλλά αν θελήσουμε να καταγράψουμε τα Blatt defensive principles αυτά θα ήταν συνδιασμός αρκετών ιδεών που έχουμε δεί κατά καιρούς και από τον coach Σφαιρόπουλο:
Have Multiple Defenses – If played right it will be man-to-man anyways.To play it right it requires constant re-positioning, boxing out, bumping and talking.
Match-Up Zone – Confuses coaches
Have Switching Defense
Trap When Needed
Use Delay Presses
Tactical Fouling – Stop sure shots and the fast break.
Η μεγάλη μου απορία παραμένει πως σε ένα τόσο απαιτητικό (αθλητικά) πλαίσιο που θέτει ο προπονητής με τις αρχές του μπορεί να ανταπεξέλθει το συγκεκριμένο ρόστερ. Συγκρίνοντας τον Ολυμπιακό με τους μεγάλους του αντιπάλους αλλά και ακόμα με ομάδες τύπου Αρμάνι, Εφές, Παναθηναικού νομίζω πως μεγάλο μέρος της ομάδας δεν μπορεί να ακολουθήσει σε αθλητικότητα όσα τρίκ και αν εφαρμόσει ο προπονητής. Αλλά για αυτό έχουμε τους μεγάλους προπονητές για να βρίσκουν λύσεις σε προβλήματα. Και ευτυχώς για εμάς που δεν το είπε αυτό όταν έπρεπε ο Lebron στον coach Blatt…
Επειδή λοιπόν πολλά λέγονται περί αθλητικότητας και στην Ελλάδα δεν προσπαθούμε να ορίσουμε τις έννοιες αλλά μιλάμε ο καθένας με τους δικούς του ορισμούς σας αποχαιρετώ με ένα εξαιρετικό video που δίνει ένα καλό ορισμό για την αθλητικότητα στο μπάσκετ. Η δική μου παρατήρηση είναι πως το “σκεπτώμενο μπάσκετ” μοιάζει να δίνει την σκυτάλη στο παιχνίδι των γρήγορων επιλογών και της ταχύ – δύναμης και στην Ευρώπη και όποιος δεν ακολουθήσει θα βρεθεί νομοτελειακά στο περιθώριο. Μέχρι να δούμε πόσο γρήγορα θα γίνει αυτό – το μπάσκετ αρχών από μεγάλους προπονητές όπως ο coach Blatt θα διατηρεί το πεδίο επιρροής του παιχνιδιού στους ευρωπαικούς πάγκους.
