Χαιρετώ μετά από πολύ καιρό!!!
Μου ζητήθηκε να γράψω κάτι για την ομάδα μας. Δυσκολεύομαι πραγματικά. Δυσκολεύομαι, γιατί διανύουμε την πιο περίεργη σεζόν των τελευταίων ετών. Είναι μία σεζόν, που μπορείς να τα περιμένεις όλα από τον Ολυμπιακό. Από το να πάρει όλους τους τίτλους, μέχρι να τα χάσει όλα πολύ νωρίς. Σε αυτό έχουν ευθύνη οι πάντες που βρίσκονται στον οργανισμό. Θα προσπαθήσω να βάλω σε μια σειρά τις σκέψεις μου, αν και μου είναι δύσκολο.
- Διοίκηση
Είναι ίσως η πρώτη φορά που το καλοκαίρι έμεινα αρκετά ικανοποιημένος από τις κινήσεις της ομάδας. Εκτός από δύο. Η μία από αυτές, όσοι με ακολουθούν στο twitter και στα οπαδικά blogs, γνωρίζουν ποια πιστεύω ότι είναι. Τη δεύτερη λάθος κίνηση, θα την αναλύσω σε άλλη παράγραφο. Παρ’ όλα αυτά, μάλλον δε λείπουν για ακόμα μία φορά οι λάθος νοοτροπίες του παρελθόντος που ίσως να αποδειχθούν κομβικές. Ελπίζω και εύχομαι όχι μοιραίες, αλλά θετικά κομβικές. Μία από αυτές είναι ότι πρέπει όλοι να καταλάβουν/ουμε επιτέλους κάτι πολύ σημαντικό. Ότι το 2018 και μετά από 6 χρόνια επιτυχιών και πρωταθλητισμού στο κορυφαίο επίπεδο, οι αντίπαλοι μας αντιμετωπίζουν ως ένα από τα φαβορί της διοργάνωσης. Οι εποχές που ο Ολυμπιακός ξεκινούσε ως outsider που δύσκολα τον υπολόγιζε κάποιος, έχουν περάσει. Αυτό, θεωρώ ότι έχει αντίκτυπο αγωνιστικά. Σχεδόν όλες οι ομάδες από το λεγόμενο 1ο ράφι, ξέρουν πώς να αντιμετωπίσουν την ομάδα μας. Από τον Ολυμπιακό, απουσιάζει το απρόβλεπτο πλέον. Όχι μόνο οι αντίπαλοι, αλλά ακόμα και εμείς οι οπαδοί, νιώθουμε ότι ξέρουμε τι θα δούμε κάθε βράδυ όταν η ομάδα βγαίνει στο παρκέ. Αναφέρομαι μόνο στην αγωνιστική φιλοσοφία της ομάδας και όχι στην ψυχική. Νομίζω ότι έχουμε περάσει στην εποχή που οι ηρωισμοί και τα θαύματα δύσκολα θα βγουν στην επιφάνεια όσο και να το θέλουμε. Για μένα, πρέπει η ομάδα το καλοκαίρι να χτίζεται με την έννοια του φαβορί πλέον και αυτό χρειάζεται την κατάλληλη υποστήριξη από πολλούς παράγοντες.
Πάμε και στο 2ο «λάθος» της διοίκησης. Για πρώτη φορά τα τελευταία χρόνια, έχουμε περάσει ήδη δύο κρίσεις. Πολλές, για μια ομάδα σαν τον Ολυμπιακό. Η πρώτη μέσα στο Νοέμβρη και η δεύτερη τις τελευταίες μέρες. Αυτό δείχνει ότι μάλλον στραβά αρμενίζουμε λίγο. Ψάχνω να βρω και να καταλάβω την αντίδραση των αφεντικών και στις δύο περιπτώσεις. Το συμπέρασμα στο οποίο καταλήγω από αυτό το 2-3% που βγαίνει στη δημοσιότητα, είναι ότι η αντίδραση ήταν «καμία». Ή αλλιώς, Τ Ι Π Ο Τ Α….Δε μπορούμε γνωρίζουμε παρασκήνιο, αλλά όταν είσαι σε τέτοια κατάσταση, θεωρώ πως χρειάζεται να είσαι πιο δυναμικός από απλές κουβέντες και δηλώσεις συσπείρωσης και ρομαντισμού. Ειδικά, όταν τα γεγονότα επαναλαμβάνονται. Όλα αυτά που (δεν) έγιναν τελικά, φοβάμαι ότι είναι προσωρινά, σα να πήραμε ένα παυσίπονο και κάποια στιγμή θα επανέλθουν στην επιφάνεια. Εύχομαι να διαψευσθώ.
- Προπονητής
Θεωρώ πως ο κύκλος του στην ομάδα έκλεισε το περασμένο καλοκαίρι. Καλώς ή κακώς, ανανεώθηκε η εμπιστοσύνη των αφεντικών προς το πρόσωπο του. Αυτό, είναι η 2η αρνητική επιλογή που έκανε η ομάδα, όπως είπα παραπάνω. Μετά τον περσινό μηδενικό απολογισμό, ήταν βέβαιο πως από δω και πέρα, κάθε βράδυ πάνω από το κεφάλι του coach θα υπήρχε έντονη και διαρκής αμφισβήτηση. Δε θα κρίνω την αγωνιστική εικόνα της ομάδας, υπάρχουν ειδικότεροι από εμένα. Το μόνο που θα πω, είναι ότι έχουμε φτάσει πολλές φορές στο σημείο να μη μας αρέσει αυτό που βλέπουμε. Έχουμε φτάσει στο σημείο, να χάνουμε παιχνίδια από το 1ο πεντάλεπτο του αγώνα. Υπάρχει πλέον φθορά στην ομάδα, αγωνιστική και πνευματική. Υπάρχει η αίσθηση σε όλους, πως στην επόμενη «στραβή» ο προπονητής θα αποτελέσει παρελθόν. Περιμένουμε όλοι το μοιραίο. Συγγνώμη, αλλά αυτό δεν είναι δείγμα υγιούς κλίματος.
Το ερώτημα είναι το εξής…Τι πρόκειται να συμβεί; Η απάντηση είναι απλή και ταυτόχρονα πολύπλοκη. Εξαρτάται από τα αποτελέσματα και κυρίως από την εικόνα της ομάδας. Δε θα ήθελα να εκφράσω γνώμη για το μέλλον της ομάδας τη φετινή σεζόν. Καλοδεχούμενο ότι έρθει, μιας και είμαι της φιλοσοφίας ότι για κάποιο καλό λόγο γίνονται όλα. Αυτό όμως που θα ήθελα, είναι η ομάδα να κάνει σοβαρό απολογισμό και αυτοκριτική το καλοκαίρι και τότε να παρθούν οι σημαντικές αποφάσεις για το «αύριο», ανεξάρτητα της φετινής κατάληξης.
Υ.Γ.1 Μου έκανε ιδιαίτερα αρνητική εντύπωση το γεγονός του γεύματος (συσπείρωσης). Δε θα σταθώ στις φωτογραφίες που κυκλοφόρησαν και πολλοί είδαν μη χαμογελαστά πρόσωπα. Στέκομαι όμως, πως πρώτη φορά τα τελευταία χρόνια, η ομάδα βγήκε όλη μαζί και διαφημίστηκε. Ποιος ο λόγος όταν το κλίμα είναι οικογενειακό; Αυτή η παρέα, δεν είχε ποτέ ανάγκη από τέτοιες κινήσεις. Σε κάθε κρίση, έβρισκαν τη λύση μόνοι τους, μακριά από τα φώτα. Μακάρι να σκέφτομαι λάθος.
Υ.Γ.2 Και τι δε θα έδινα να μαθαίναμε πως στο κοντινό μέλλον, η ομάδα θα αγωνίζεται σε ένα μπασκετικότατο γήπεδο.
Υ.Γ.3 Στον Ολυμπιακό, το καλοκαίρι πρέπει να αρχίσουν να σκέφτονται την ομάδα της επόμενης 5ετίας και όχι για ένα χρόνο. Με Σπανούλη στη μετάβαση αυτή, για να προλάβω κάποιους.
Καλή συνέχεια να έχουμε!
