Έχεις γεράσει όταν καταλαβαίνεις πως οι ανοχές σου και οι αντοχές σου γύρω από θέματα που παλιά λάτρευες μειώνονται.
Έχεις γεράσει, όταν καταλαβαίνεις πως η από πάνω παράγραφος είναι, στον πυρήνα της, μια έκφραση ξινίλας και φθόνου. Θα σας εξηγήσω τι εννοώ.
Πριν 5-6-7–10 χρόνια κοιμόμουν και ξυπνούσα με την αγωνία των ανανεώσεων. Καιγόταν το είναι μου και η κατάληξή τους ήταν σίγουρα μέσα στα 3 πιο σημαντικά πράγματα για μένα κάθε Ιούνη -Ιούλη.
Πλέον με λιγότερα μαλλιά, περισσότερες υποχρεώσεις και λιγότερο χρόνο, όχι ότι δε με απασχολεί, το αντίθετο, απλά με κουράζει όλο το υπόλοιπο αχρείαστο δράμα.
Είναι μια παράδοση του μπασκετικού Ολυμπιακού όλη αυτή η «συναισθηματική φόρτιση» που χαρακτηρίζει κάθε διαδικασία ανανέωσης συμβολαίων, ακόμα και απόκτησης νέων παιχτών.
Είναι η ομάδα αυτή βασισμένη σε ένα βαθύ συναισθηματικό θεμέλιο, που προστίθεται στην, έτσι και αλλιώς, βαθειά συναισθηματική αντιμετώπιση του συνδέσμου στην ολότητα του από τον κόσμο.
Ο Γαύρος τρέφεται από συναίσθημα και τίτλους. Αν δεν υπάρχει ο συνδυασμός κανείς δεν γράφεται στις καρδιές και στα μυαλά μας. Ακόμα και η απουσία τίτλων μπορεί να μην είναι εμπόδιο στο να σε αγαπήσουν οι Γαύροι αρκεί να δείξεις ότι είσαι ένας από αυτούς.
Να τους πωρώνεις, να τους ανεβάζεις και να βγάζεις ένταση και μαχητικότητα και γενικά να εξωτερικεύεις τα συναισθήματα σου.
Κάπως έτσι ο Hackett έχοντας όλα τα παραπάνω και φιλώντας το Δαφνοστεφανωμένο , είναι μια λατρεία και ας μην απέδωσε αγωνιστικά τίποτα ακραίο, ο Cisse είναι ακόμα στόπερ του Ολυμπιακού και ο Fuster εκτιμήθηκε αφού πρώτα έπαιξε με ανοιγμένο κεφάλι. Μέχρι τότε ήταν βίσμα του Ernesto γιατί απλά ήταν ήσυχος κι ας ήταν παιχτάρα.
Δεκάδες τα παραδείγματα δεν χρειάζεται να συνεχίσω την απαρίθμηση τους. Άλλωστε το ζήτημα σε αυτό εδώ το κείμενο είναι το αχρείαστο δράμα γύρω από τις φετινές συζητήσεις για επέκταση συμφωνιών, αλλά και νέων αφίξεων.
Ξεκινάω με το υπέρτατο ζάλισμα, που έχει αγγίξει τα όρια της γραφικότητας γύρω από το αν ο Sasha μείνει ή φύγει και πάει στο Σακραμέντο. Οι δημοσιογράφοι προφανώς και ασχοληθούν με όποιο θέμα πουλάει έτσι, 6 μήνες τώρα έχουμε ρεπορτάζ Kings καθημερινά, αναλύσεις επί αναλύσεων, έχουν μιλήσει ορκωτοί λογιστές, ο δήμαρχος του Σακραμέντο η νταντά του Fox, όλοι για το πως θα πάει ο Sasha εκεί.
Sorry αλλά αν ο Sasha ήθελε να πάει εκεί, τον έκαιγε, ήταν η απόλυτη φιλοδοξία του να αγωνιστεί απέναντι, θα είχε πάει ήδη. Δε θα το σκεφτόταν, θα πήγαινε και τα χρήματα, που δεδομένα δε θα ήταν άσχημα, θα ήταν το τελευταίο που θα κοιτούσε. Ο Campazzo κυριολεκτικά πλήρωσε για να πάει να το ζήσει το ίδιο έκανε και ο Chacho, ο Deck και αρκετοί άλλοι.
Που θέλω να καταλήξω;
Είναι ξεκάθαρο νομίζω. Ο Sasha κλείνει ματάκι στους Αγγελόπουλους να ανέβουν λίγο και να τον ξυπνήσουν από το όνειρο. Πως έκανε ο Misic πέρσι; Ε αυτό αλλά διανθισμένο με δηλώσεις συγκίνησης για την αγάπη του κόσμου και το πόσο βαριά και δύσκολη είναι η απόφαση που θέλει να πάρει.
Προφανέστατα θέλω σαν τρελός να μείνει ο Sasha, ο ρολίστας (χαχαχαχαχαχ τι έχουν γράψει οι πράσινοι φίλοι μας), αλλά ρε βγες και πες το ανοιχτά «Δεν καίγομαι για απέναντι, αλλά αν δε πληρωθώ τα δέοντα θα πάω, δε με χαλάει.»
Ο αθλητισμός βέβαια έχει κι marketing μέσα του πλέον σε τεράστιο ποσοστό, ο Sasha είναι πανέξυπνος και χτίζει μια ωραία ιστορία που γίνεται ακόμα πιο γλυκιά πλαισιωμένη σε 20 pts και 10 rebs ανά αγώνα.
Σαν γέφυρα για να περάσω στο επόμενο θέμα για το οποίο θα στάξω χολή, να υπενθυμίσω πως κανείς παίχτης που ετοιμάζεται να περάσει απέναντι δε ρισκάρει να παίξει τραυματίας σε ένα αγώνα απέναντι σε μια καταφανέστατα κατώτερη ομάδα.
Περνάω λοιπόν στον κολλητό γαβρόψυχο Nikola. Αυτός όντας Σέρβος και έχοντας εξαιρετικούς ανθρώπους στο management του έχει πιάσει τον παλμό. «Χαρίζω και λεφτά αρκεί να έρθω στην ομάδα της καρδιάς μου» γράφεται δεξιά και αριστερά εδώ και 1.5 χρόνο. Λέγε, λέγε γίνεται βίωμα. Να και κάτι stories με το παρεάκι (μέχρι πριν 2-3 χρόνια η λέξη χρησιμοποιούνταν σαν μομφή και σαν αιτία όλων των δεινών παρεμπιπτόντως, τώρα είναι η κύρια αιτία απόκτησης του Nikola) , να κάτι επισκέψεις στο γήπεδο και έτσι ο, καλός παίχτης Nikola, έχει να ισχυρό διαπραγματευτικό χαρτί για να διατηρήσει ψηλά τις μετοχές του μετά από ένα επιεικώς μέτριο πέρασμα από την CSKA και μετά από 1.5 χρόνο που κανείς απολύτως δεν τον έχει δει να αγωνίζεται.
Δε λέω, είναι ανταγωνιστικές οι προπονήσεις με τον Livio, αλλά δεν αρκούν. Βέβαια έχουμε και το πολύ γεμάτο δείγμα του στο παιχνίδι των παραθύρων απέναντι στην Εθνική μας που κυριάρχησε σε βάρος του Γόντικα και των υπολοίπων παιδιών της Α1, χωρίς καμία διάθεση υποτίμησης ειλικρινά.
Ταυτόχρονα βγήκαν από διαφορά δημοσιογραφικά κέντρα ή / και μανατζερικά κανάλια προτάσεις από την βολική Monaco.
Γαύρος – γαύρος αλλά έχει και ένα όριο το σκόντο ε; Δε συνεχίζω άλλο.
Ο Παπανικολάου δεν κάνει υστερίες άρα δεν χωρά σε αυτό το κείμενο.
Πάμε στο «ψωμάκι» που είναι και της μόδας.
Σλούκας εναντίον Μπαρτζώκα, αμένσιωτα, δηλώσεις ωραία πράγματα, γεμίζουν τις καλοκαιρινές μέρες με περιεχόμενο, αλλά και εμένα με πολλά νεύρα.
Ο Σλούκας δεν αγαπήθηκε ποτέ όσο θα έπρεπε από τον κόσμο του Ολυμπιακού γιατί πέρα από σοβαρό πρόβλημα έκφρασης των συναισθημάτων και των σκέψεων του, δεν πούλησε ποτέ οπαδιλίκι.
Όσοι θέλουν να «πιάσουν» στον Ολυμπιακό το έχουν σε ένα βαθμό. Μην πέφτετε να με φάτε, αλλά και ο Θωμάς και ο Ησαΐας ακόμα και ο Peters φέτος έκαναν τα ανοίγματα στον κόσμο του Θρύλου.
Ο Σλούκας λοιπόν έφτασε η ώρα να το κάνει και αυτός.Αγάπη για τον κόσμο την ομάδα το σύνολο ναι … αλλά υπάρχουν και προβλήματα.
Ποια είναι αυτά Κώστα;
Δεν παίζω όσο θέλω για να βγάλω όλη μου την ποιότητα.
Μα Κώστα γαμάς δυο χρόνια με αυτά τα λεπτά και αυτή τη χρήση και επίσης δεν έπαιζες και ποτέ στο παρελθόν δραματικά παραπάνω.
Με λίγα λόγια λοιπόν ο Σλούκας φτιάχνει ένα σενάριο. Αν μείνει θα έχει κάνει πίσω για το καλό της ομάδας, αφού ο Μπαρτζώκας δεν κάνει πίσω. Γλυκαίνει κάπως.
Εν τω μεταξύ, όπως και το ’15 ο Σλούκας έχει επικοινωνήσει λάθος τα έως ένα βαθμό δίκαια παράπονα του.
Προφανώς το ζήτημα του δεν είναι ο χρόνος του στο παρκέ συνολικά, αλλά το με ποιους τον περνάει αυτό το χρόνο ή πως διαμοιράζονται τα λεπτά σε ένα παιχνίδι.
Προφανώς τα έχει συζητήσει με τον προπονητή και προφανώς ο προπονητής απαντάει και καλά κάνει με τα , ορθότατα και αδιαμφισβήτητα , επιχειρήματα του.
Όμως κάπου εδώ μου έρχονται έξτρα νεύρα.
Αν ρε coach δε σε καίει η παραμονή Σλούκα ή δε θες να αλλάξεις κάτι γιατί δε λες, αφού όπως μαθαίνουμε όλα τα αποφασίζεις εσύ, Κώστα ευχαριστώ πολύ αντίο, Πρόεδροι δε χρειάζεται να τον ανανεώσουμε δεν τα βρίσκουμε;
Γιατί δεν μπορείς να είσαι αυτός που θα στείλει το καλύτερο guard της ομάδας. Κατανοητό.
Άρα με το κυνικό και άρρωστο μυαλό μου, Σλούκας και Μπαρτζώκας, άθελα τους υφαίνουν τον ιστό των αμοιβαίων υποχωρήσεων για το καλό του συλλόγου, που ταυτόχρονα βάζει μια έξτρα πίεση για ποιοτική ενίσχυση της ομάδας αλλά και των «προτάσεων» ανανέωσης.
Πφφφφ αρκετά.
Μπορεί να μην ισχύει τίποτα από όλα αυτά, αλλά το δικό μου χαλασμένο και γερασμένο μυαλό κάπως έτσι τα βλέπει.
Εν κατακλείδι φίλες και φίλοι , πάνω κι πριν από όλους είναι ο Ολυμπιακός. Μην βάζετε το οπαδικό κριτήριο σαν προτεραιότητα.Είναι όμορφο να υπάρχει, αλλά δεν είναι το μείζον.
Φιλιά.
