Λίγο πριν αλλάξει η μέρα, γνωρίζοντας πως σε λιγότερο από 5 ώρες θα πρέπει να ξυπνήσω για να πάω στη δουλειά, ξεκινάω να γράφω όλα όσα νομίζω ότι είδα στο ματς του ΣΕΦ.
Υποτίθεται ότι θα πρέπει να σας μεταφέρω το τι συνέβη στο παρκέ, με κρύο κεφάλι και καθαρή ματιά.
Το μόνο όμως που τελικά νιώθω αυτή τη στιγμή, είναι ένα άδειασμα που όμοιό του είχα να νιώσω από ένα βράδυ στο 040, επιστρέφοντας από τη δουλειά, ακούγοντας το τρίποντο μαχαιριά του Στρέλνιεξ στη Βαμβέργη που μας άφηνε έξω από τα play offs.
Μειδιώ τώρα που το σκέφτομαι, αλλά ο Λετονός έπαιξε ρόλο και στις δύο περιπτώσεις.
Τότε με την παρουσία του, σήμερα με την απουσία του.
Τι κάθομαι και σκέφτομαι όμως τώρα θα μου πείτε. Και παρών να ήταν ο Λετονός δεν είναι βέβαιος ότι θα έκανε τη διαφορά στα δύσκολα. Δεν το έχει κάνει και πολλές φορές άλλωστε.
Άλλος είναι αυτός που πραγματικά έλειπε.
Ο τύπος με το 7 στην πλάτη, που πολλοί λένε ότι κακώς παίρνει τόσο χρόνο, που είναι 37, που δεν μπορεί να κάνει όσα έκανε.
Αυτός έλειπε.
Γιατί αυτός είναι ο μόνος που θα μπορούσε να παλέψει δίπλα στον συγκινητικό Webber και στον τίμιο γίγαντα Milutinov.
Οι δυο τους το έφτασαν μέχρι εκεί που μπορούσαν.
Έψαξαν να βρουν κάποιον ακόμα να τους δώσει ένα χέρι, αλλά ακόμα ψάχνουν.
Όπως έψαχνε ο Ολυμπιακός σε όλο το δεύτερο ημίχρονο ένα τρίποντο.
Ούτε αυτός το βρήκε.
Όπως δε βρήκε και ηγεσία στο πρόσωπο κάποιου εκ των παλιών.
Ο Παπανικολάου έκανε ανόητα επιθετικά φάουλ χαλώντας το momentum, δεν κατάφερε να τελειώσει φάσεις ούτε από κοντά αλλά ούτε και από μακριά ( 1/4 3πτ 0/2 2πτ ) και αποτέλεσε το κύριο στόχο της αμυντικής προσέγγισης του pressing που εφάρμοσε ο Σάρας με σκοπό η μπάλα να είναι για αρκετή ώρα στα χέρια του. Ο Λιθουανός γνώριζε ότι ο Έλληνας φόργουορντ με την μπάλα στα χέρια δεν αποτελεί απειλή, ούτε και παράγοντα.
Ο Μάντζαρης πήρε μπόλικο χρόνο , η αλήθεια είναι ότι στην άμυνα πάλεψε και κέρδισε μάχες αλλά με 1/3 ελεύθερα 3πτ και όντας μόνιμα μη απειλητικός δεν βοηθάς και πολύ.
Το ότι ο Ολυμπιακός έφτασε σε ένα οριακό ματς να τα περιμένει όλα από ένα παιδί που ήρθε στα μέσα της χρονιάς καταδεικνύει την αποτυχία στην στελέχωση.
Δεν του φταίει κανείς αν περίμενε να ηγηθεί της περιφέρειάς του ένας 24χρονος rookie που τρέμει από το άγχος, γιατί πρέπει να επιφορτιστεί έναν οργανωτικό και εκτελεστικό ρόλο που δεν είναι έτοιμος ακόμη να το κάνει, σουτάροντας 3/8 δίποντα με τα περισσότερα σε απόσταση μικρότερη των 4 μέτρων.
Δεν του φταίει κανείς αν πίσω από τον, ταλαιπωρημένο με ίωση, Πρίντεζη έχει τον Βεζένκοφ (0/5 ΣΟΥΤ σήμερα) που είναι εμφανές ότι αμυντικά πάσχει και η συγκέντρωσή του δεν βρίσκεται και στο υψηλότερο επίπεδο.
Δεν του είπε κανείς να επενδύσει στον Toupane για να σου καλύψει τις πλευρές σου και αυτός δεν πετυχαίνει τη θάλασσα με βότσαλο (0/3 3πτ όλα υπό καλές προϋποθέσεις και 0/1 2πτ.)
Δε του επέβαλλε κάποιος να χρησιμοποιεί μέχρι τελευταίας ρανίδας ενέργειας το Milutinov επειδή όταν κοιτάζει στον πάγκο εναλλακτική είναι ο Μπόγρης με τη φασολάδα και ο Leday που ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΕΝΤΑΡΙ και δεν έχει ακόμα την τακτική παιδεία και εμπειρία να υποστηρίξει σύνθετες άμυνες.
Σύνθετες άμυνες όπως η match up ζώνη 2-3, που εφαρμόστηκε αρκετά από τον κόουτς Blatt επέφερε αποτελέσματα. Αρχικά στο πρώτο ημίχρονο εναλλασσόμενη με τη man to man προσέγγιση και με τα επιθετικά hedge out.
O Ολυμπιακός με αυτό τον τρόπο κατάφερε να θωρακίσει τη ρακέτα του και επέτρεπε στη Zalgiris να ψάχνει σκορ μόνο μέσα από το τρίποντο και την ικανότητα του Grigonis να επιτίθεται και με την μπάλα στο παρκέ, αλλά και ποστάροντας τους κοντύτερους αντιπάλους του ειδικά στη πρώτη περίοδο του παιχνιδιού.
Μια πρώτη περίοδος που ξεκίνησε με τον Ολυμπιακό κλασικά να ψάχνει το post, αλλά μέσα από high low συνεργασίες των ψηλών του (Πρίντεζη-Milutinov και το ανάποδο) αλλά και μέσα από τη μετατροπή του screener σε cutter όταν ο Leday ήταν στο παρκέ.
Άλλη πηγή σκοραρίσματος υπήρξε η εκμετάλλευση κάθε μέτρου που έδιναν οι Λιθουανοί στον Webber.
Στη 2η περίοδο οι γηπεδούχοι ξεκίνησαν νευρικά, με τον Williams – Goss να αστοχεί στα συνηθισμένα floater και να δέχεται ένα σερί 8-0 από τη Zalgiris η οποία με μπροστάρη τον Westerman που δημιουργούσε βλέποντας τα κοψίματα των συμπαικτών του, και κυρίως σκόραρε από τα 6,75 τους κρατούσε ζωντανούς. Με λίγη επιπλέον βοήθεια από Grigonis και Davies που μέχρι τότε ήταν non factor για το παιχνίδι.
Ρόλο έπαιξε και ο Thompson τόσο σε άμυνα, όσο και επίθεση.
Επιτυχία της άμυνας του Ολυμπιακού ήταν και η παντελής αδρανοποίηση του Milaknis που αν δεν κάνω πολύ μεγάλο λάθος είχε σε όλο το πρώτο ημίχρονο 1 εύστοχο τρίποντο και μάλιστα σε λήξη επίθεσης από τα 8 μέτρα.
Επιθετικά η δυσκοιλιότητα παρέμενε και μόνο το νεύρο του Webber και η κυριαρχία στους αιθέρες του Milutinov έκαναν τη διαφορά.
Στο ξεκίνημα του δεύτερου ημιχρόνου, με το ματς στο όριο και με δύο άκαμπτες ομάδες, με ελάχιστη ποιότητα στην περιφέρειά τους, περίμενες να συνεχιστεί το ατέλειωτο σπρώξιμο και στις δύο ρακέτες και τη διαφορά να την έκαναν τα τρίποντα στα οποία μέχρι εκείνο το σημείο καμιά από τις δύο ομάδες δεν έδειχνε αποτελεσματική.
Ο κόουτς Blatt επιστράτευσε την ζώνη του και έσφιξε τα λουριά.
Χέρια απλωμένα παντού, σωστές εναλλαγές και καλύψεις, έφεραν λάθη και κλεψίματα, ανέβασαν το ρυθμό και έδωσαν αυτοπεποίθηση στους πειραιώτες οι οποίοι με μπροστάρη τον Webber και τον Milutinov να ακολουθεί από κοντά βρέθηκαν να προηγούνται μέχρι και με 12 πόντους.
Και εκεί που όλοι πιστέψαμε πως το νερό μπήκε στο αυλάκι, δυο ανόητα επιθετικά φάουλ από Goss και Παπανικολάου, άλλα δύο λάθη και μαζεμένα τρίποντα από Westerman, Milaknis έφεραν το σκορ στο τρίποντο με την Λιθουανική ομάδα τρέχοντας σερί 10-0.
Το momentum είχε χαθεί αλλά υπήρχε μια ολόκληρη περίοδος ακόμη να παιχτεί.
Η τελευταία πράξη του δράματος ξεκίνησε με νέο τρίποντο από τον Milaknis που εμφανίστηκε αφού ο coach Blatt εγκατέλειψε τη ζώνη και την απαγόρευση στην πάσα και το γύρισε σε man to man και μάλιστα με αλλαγές δίνοντας χώρο και χρόνο να βγει το kick out στην αδύνατη πλευρά.
Με τα τρίποντα να μπαίνουν η επιστροφή στη ζώνη έμοιαζε αυτοκτονική και έτσι ο Σάρας βρήκε τον τρόπο να τροφοδοτήσει μέσα από pick n roll συνεργασίες τους Davies και Thompson και να βρίσκει εύκολο και σίγουρο σκορ.
Στην άλλη μεριά ο Goss δίσταζε και αυτό έφερε λάθη, ο Σέρβος σέντερ μας κουράστηκε και ο Webber όντας συγκινητικός έδινε ότι μπορούσε αλλά αποκαμωμένος υπέπεσε και σε 2- 3 λάθη.
Στην τελική ευθεία του παιχνιδιού, με την μπάλα να καίει ο Ολυμπιακός δεν μπορούσε να ζήσει μόνο με την άμυνά του.
Έπρεπε να βρει σκορ, αλλά δεν ήξερε από ποιον.
Ίσως αυτό να ήταν και μια μορφή συμπαντικής δικαιοσύνης.
Στην αρχή της σεζόν ο κόουτς αποφάσιζε να τελειώνει τα κλειστά ματς με τον Goss και όχι στον Σπανούλη, σήμερα λοιπόν ο νεαρός Αμερικάνος λύγισε από το άγχος και έδωσε την μπάλα στον κουρασμένο Webber. Σήμερα που θα ήθελε τον Μπίλη να έχει την μπάλα στα τελευταία δευτερόλεπτα δεν τον είχε.
Επίσης στα τελευταία δευτερόλεπτα ο κόουτς Blatt πρέπει να αναρωτήθηκε τι αμαρτίες πληρώνει όταν είδε τους παίχτες του να αδυνατούν να κάνουν φάουλ και να παρακολουθούν τη Zalgiris να αλλάζει πάσες.
Δε θα μπορούσα να φανταστώ πιο “ταιριαστό” τελείωμα για το σύνολο που εμφανίζεται με τα ερυθρόλευκα μέσα στο 19.
Ομάδα με έλλειψη συγκέντρωσης, ηγεσίας και καθαρού μυαλού.
Θα μπορούσα να αναφέρω και το πάθος μέσα στις ελλείψεις αλλά σήμερα τέτοιο υπήρχε.
Τι να το κάνεις όμως όταν σου λείπουν τα βασικά του αθλήματος.
Ο Ολυμπιακός παραβιάζει τους βασικούς κανόνες της μπασκετικής εξέλιξης τα τελευταία 3-4 χρόνια. Αρνείται να αλλάξει.
Ακόμα και φέτος καμιά ουσιαστική αλλαγή δε συνέβη.
Δεν είναι μεταβατική χρονιά, αλλά όπως είπε ένας φίλος από εδώ μέσα, τερματική.
Για πολλούς.
Χωρίς συναισθηματισμούς, “παρέες” και με το σωβινισμό να μπαίνει στην άκρη, πρέπει να παρθούν σκληρές αποφάσεις και να σπάσουν αυγά.
Μόνο έτσι θα φτιαχτεί μια νέα νόστιμη ομελέτα.
Γιατί αυτό το φετινό θυμίζει ομελέτα του στρατού με τα τσόφλια.
Όπως είπε και ο Τόμιτς ο Ολυμπιακός δεν τελειώνει ποτέ.
Κάποιοι από την ομάδα όμως καλό θα ήταν να τελειώσουν.
Απαιτούνται αλλαγές #MexriTelous παντού!
∼ο∼
Υ.σ. Για το πανί δεν υπάρχουν πολλά να πεις. Τα ζώα δεν έχουν χρώμα. Το ότι δεν κατέβηκε δείχνει ποσό διαλυμένη είναι η ομάδα. Τέτοιοι δεν έχουν θέση σε κανένα γήπεδο πουθενά. Δεν αντιπροσωπεύουν τον Ολυμπιακό και τον κόσμο του.
