Ο Red Philosopher επικεντρώνεται στο… αγαπημένο παιδί των Red Point Guard, Isaiah Canaan, ο οποίος αν κι άργησε λιγάκι, από τα τέλη του Δεκέμβρη και μετά, επιτέλους άρχισε να… χορεύει!
Ο προβληματισμός στα social, ξεκίνησε από την off season
Οι Red Point Guard αποτελούν εδώ και περίπου μία 4ετια για μένα, μια αγαπημένη συνήθεια. Πολύ πριν να έχω την τιμή να αποτελέσω μέλος τους, συνήθιζα και εξακολουθώ να το κάνω, να τους διαβάζω -και ενίοτε να τους ακούω- φανατικά . Το καλοκαίρι του 2022, όταν ο Ολυμπιακός ανακοίνωσε την απόκτηση του κοντορεβυθούλη, Isaiah Canaan, προσωπικά διατηρούσα κάποιες επιφυλάξεις για την επιλογή του Αμερικανού combo guard και το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα ήταν “για να δω ποια είναι η άποψη των ειδικών του RPG, επί του θέματος;”. Για “κακή μου τύχη”, παρατήρησα ότι κάποιες αντίστοιχες αμφιβολίες υπήρχαν και από αρκετά παιδιά των RPG, στα social.
Όταν δε, ξεκίνησαν τα επίσημα παιχνίδια, ο προβληματισμός όλων μας (ειδικά στο Aperitif -το οποίο όσο μου επιτρέπουν τα ωράρια μου, προσπαθώ να μην χάνω) ήταν ξεκάθαρος . Σε κάθε “εκπομπή” και σε κάθε blog των RPG, σε ένα σωρό απόψεις στο twitter, υπήρχε πάντα μια “ειδική αναφορά” στον Ησαΐα, συνήθως αρνητική, απόλυτα δικαιολογημένη εδώ που τα λέμε, καθώς οι αριθμοί του και κυρίως η εικόνα του ήταν πολύ προβληματική.
Με το αγαπημένο παιδί λοιπόν, όλων μας, θα ασχοληθώ σήμερα, τον Ησαΐα, ο οποίος αν κι άργησε λιγάκι, αρχίζει να χορεύει…!
Κρυμμένος μακρυά από τη μπάλα…
Αν με ρωτάτε ποια είναι η άποψη μου για το Canaan των πρώτων μηνών, θα σας πω ότι ήταν ένας παίχτης κρυμμένος σε off ball περιοχές. Ένας σκόρερ-σουτέρ με εμφανή έλλειψη αυτοπεποίθησης, ένας παίχτης που ψαχνόταν πάνω στο παρκέ και δεν μπορούσε να βρει ρόλο. Ακόμα κι εγώ (με θεωρώ αρκετά ψύχραιμο και υπομονετικό κριτή), κάποια στιγμή έχασα την υπομονή μου μαζί του, και μπήκα στην λογική της αντικατάστασης του κι έψαχνα (μόνος μου) πιθανές λύσεις στην αγορά.
Ο Canaan μέχρι το Δεκέμβρη, έπαιρνε περίπου 4 (μόλις) σουτ ανά ματς (!), με μέτρια ποσοστά. Τα σουτ αυτά ήταν συνήθως 3 πόντων (είχε λίγο πάνω από 30%), καθώς εμφανώς δεν έπαιζε καθόλου iso και δεν τολμαγε καν να πάρει κάποιο drive. Νούμερα τραγικά, για τον βασικό combo μιας ομάδας με υψηλούς στόχους. Στην άμυνα προσπαθούσε κάπως, στη δε δημιουργία ήταν μηδέν είς το πηλίκον.
Γενικά στο αρχικό κομμάτι της σεζόν δεν βοήθησε καθόλου. Οι συγκρίσεις του δε, με τον προκάτοχό του, Tyler Dorsey, προκαλούσαν σε όλους νοσταλγία.
“Οι σουτέρ θέλουν χρόνο”…
Λίγο πριν τον αγώνα με τον Παναθηναϊκό στο ΟΑΚΑ, 30 Δεκέμβρη , για το game 16 της Euroleague, είχα μια συζήτηση με έναν κολλητό μου, οπαδό του Παναθηναϊκού. Μου ‘χε αναφέρει επακριβώς ότι οι σουτέρ θέλουν έξτρα χρόνο σε ένα νέο περιβάλλον. Μάλιστα μου θύμισε το παράδειγμα του σεσημασμένου Drue Nicolas, ο οποίος στους πράσινους ξεκίνησε να αποδίδει μετά το πρώτο του εξάμηνο. Ε λοιπόν, ο φίλος μου ο Βασίλης, είχε απόλυτο δίκιο… Ο Canaan, όλως τυχαίως από το παιχνίδι του ΟΑΚΑ και μετά, παρουσιάζεται εμφανώς ανεβασμένος, κυρίως πνευματικά.
Δεν είναι ο φοβισμένος guard
O Canaan του τελευταίο διμήνου, σταμάτησε να είναι φοβισμένος, σταμάτησε να κρύβεται. Ξέρει εμφανώς πια, τα μέρη του παρκέ στα οποία πρέπει να βρίσκεται και να πατά, σουτάρει άμεσα και χωρίς φόβο, ενώ ξέρει πότε να βγει ψηλά στην περίμετρο, ώστε να πάρει κάποιο σκοτωμένο iso σουτ, όταν τα play σε ένα 24αρι δεν έχουν βγει. Στο κάτω κάτω αυτή δεν είναι η δουλειά του; Όταν η ομάδα κολλήσει, να επιτεθεί αυτός, με το προσωπικό του ταλέντο. Επιπλέον θα πάρει πλέον και μερικά drive, σκοράρει και μετά από cut στη base line, ενώ αισίως έχει προσθέσει (σχετικά) και λίγη δημιουργία στο παιχνίδι του! Όσο δε για την άμυνα, κολλάει στον αντίπαλο στην περιμετρική on ball πίεση , σπάει καλά τα σκριν και θεωρείται πλέον ένα εξαιρετικό αμυντικό εργαλείο στα χέρια του Coach B, από το πουθενά!
Τα ποσοστά δεν τρομάζουν μεν, η εικόνα αρέσει δε.
Ο Ησαΐας σουτάρει με 36.5% τρίποντο και 34% δίποντο. Τα ποσοστά του προφανώς είναι μέτρια. Παρόλα αυτά, από το παιχνίδι του ΟΑΚΑ και μετά, επιχειρεί περίπου 7-8 προσπάθειες ανά ματς (ουσιαστικά τις διπλασίασε), κερδίζει τα διπλάσια φάουλ (καθώς παίζει περισσότερο iso) και γενικά “έχει μπει -για τα καλά- στην ομαδική εξίσωση”. Οι αντίπαλες άμυνες πλέον τον υπολογίζουν και δεν τολμάνε να του αφήνουν χώρο, γεγονός που έχει ευεργετικά αποτελέσματα για το επιθετικό spacing. Επιπλέον δείχνει να έχει βρει πια το ρόλο του, έχει ανεβάσει τα λεπτά συμμετοχής του (περίπου 16′), βγάζει πάθος (αισίως μίλησε στα αποδυτήρια της La Fonteta εκεί όπου το άρπαγμα του με τον Prepelic αποτέλεσε ξυπνητήρι για όλους!) και γενικά αποτελεί ένα αναπόσπαστο μέλος της “αγέλης”!
Αυτός ο παίχτης είναι ο Canaan!
O Ολυμπιακός πλέον ξέρει τι παίχτη διαθέτει στο δυναμικό του και τι να περιμένει από αυτόν. Ο Canaan είναι ένας κλασικός Shooting Guard, περισσότερο “παλιομοδίτικος” και λιγότερο μοντέρνος. Δεν θα κατέβει στον άσσο και δεν θα δημιουργήσει εύκολα, αλλά ταυτόχρονα δεν θα φοβηθεί να σουτάρει από οποιοδήποτε σημείο του παρκέ, είτε μετά από σκριν είτε μετά από δικό του dribbling ψηλά στην περίμετρο.
Από την άλλη, πρόκειται για έναν παίχτη που λόγω της πολύχρονης εμπειρίας του στο ΝΒΑ, είναι πολύ γυμνασμένος και με δυνατό κορμό, γεγονός που τον μετατρέπει σε αμυντικό μαμούνι. Στόχος λόγω ύψους νομίζαμε ότι θα είναι, σχεδόν… stopper (ok υπερβάλλω λίγο), μας εξελίσσεται!
Τέλος δεν υπάρχει καμία αμφιβολία πια, ότι μιλάμε για έναν παίχτη ψυχολογίας και ρυθμού. Ο Canaan θέλει να νιώθει σημαντικός στο ρόστερ, θέλει δε να παίρνει αρκετές προσπάθειες, ώστε να του μπουν τα σουτ. Νομίζω ότι οι εκπληκτικές του εμφανίσεις κόντρα στον Παναθηναϊκό, του άλλαξαν όλο το μομέντουμ στον σύλλογο, καθώς πλέον ο κόσμος τον αγαπά και τον στηρίζει, οι συμπαίκτες του και το επιτελείο ξεκάθαρα τον εμπιστεύονται, με αποτέλεσμα εκείνος να παρουσιάζεται αλλαγμένος και καλύτερος, αφήνοντας σε όλους μας την αίσθηση πως τα καλύτερα για αυτόν έρχονται… Ο Ησαΐας χορεύει τελικά στο λιμάνι…
